Αρχική Αναμόρφωση συστήματος προσλήψεων και καθολική υπαγωγή τους στον πλήρη έλεγχο του ΑΣΕΠΆρθρο 5 Επανακαθορισμός εμπειρίας για διορισμό ή πρόσληψη προσωπικούΣχόλιο του χρήστη Κώστας | 15 Νοεμβρίου 2009, 15:05
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κώστας' | 15 Νοεμβρίου 2009, 15:05

    Καταρχήν θα ήθελα να ευχηθώ ολόψυχα, όπως και όλοι οι έλληνες πιστεύω, καλή επιτυχία στο ιδιαίτερα δύσκολο έργο που ανέλαβε η νέα κυβέρνηση της χώρας μας. Σχετικά με το βήμα που δίδεται στον καθένα από εμάς, τους απλούς πολίτες, να επικοινωνήσουμε με την κυβέρνηση και να εκφράσουμε τις απόψεις μας καθώς και τις αγωνίες μας αποτελεί ένα αδιαμφισβήτητα πρωτοποριακό και ιδιαίτερα θετικό γεγονός και αν αξιοποιηθεί καταλλήλως πιστεύω θα αλλάξουν πολλά, προς το καλύτερο, για όλους μας. Σχετικά με το θέμα των προσλήψεων στο δημόσιο οφείλουμε όλοι μας με ειλικρίνεια να ομολογήσουμε ότι ο καθένας από εμάς προσπαθεί να βρίσκει επιχειρήματα προκειμένου να υποστηρίξει τα δικά του τυπικά προσόντα γιατί τα ουσιαστικά είναι πρακτικά σχεδόν αδύνατο να εκτιμηθούν και να αναγνωριστούν, καθώς η υποκειμενικότητα υποβόσκει σχεδόν σε κάθε εκτίμηση των ουσιαστικών προσόντων. Η αναγνώριση των ουσιαστικών κυρίως προσόντων αποτελεί για τον ιδιωτικό τομέα το σημαντικότερο ίσως θέμα γι’ αυτό και ο κάθε ένας που προσλαμβάνεται περνάει από ‘’ακτινογραφία’’ (αναφέρομαι στην πλειονότητα των ιδιωτικών εταιριών που σέβονται το όνομά τους και την φήμη τους στην αγορά). Πραγματικά από περιέργεια άρχισα να διαβάζω στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου, σήμερα Κυριακή, τα σχόλια των συμπατριωτών μου για το θέμα των προσλήψεων, μετά την τόσο μεγάλη διαφήμιση που έγινε σχετικά με την δημόσια διαβούλευση. Διάβασα πολλές και διαφορετικές απόψεις, άλλες λογικές και δίκαιες και άλλες παράλογες και άδικες. Αν και το δίκαιο και το άδικο έχει αποδειχτεί ότι είναι σχετικές έννοιες. Σκεφτείτε με τον νέο τρόπο μοριοδότησης πόσοι από αυτούς που προσλήφθηκαν στις υπηρεσίες του δημοσίου την περασμένη 4ετία έπρεπε να προσληφθούν (ειδικές κατηγορίες, διάφορες προσαυξήσεις, κλπ). Φυσικά και δεν μπόρεσα να διαβάζω πολλές από τις απόψεις (ελπίζω αυτό να το κάνουν οι αρμόδιοι των Υπουργείων) αλλά με προκάλεσε (καλοπροαίρετα το αναφέρω) μία άποψη που διάβασα από τον sakis1978 - — 12 Νοεμβρίου 2009 @ 20:09 η οποία έλεγε σε κάποιο σημείο της: ‘’ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΘΡΟΙΣΤΙΚΗ ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ…..ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟ ΜΑΣ ΕΠΕΝΔΥΣΑΜΕ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΑΣΤΕΡ…….ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΜΕ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΛΕΞΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΑΣΤΕΡΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ ΝΑ ΜΗ ΜΟΡΙΟΔΟΤΕΙΤΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΑΣΤΕΡΕΞΑΛΛΟΥ ΜΟΡΙΟΔΟΤΕΙΤΑΙ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ (ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ)’’ Σκεφτείτε τι γράφηκε. Σταμάτησε κάποιος την εργασία του για να επενδύσει σε δεύτερο master για να εισαχθεί, υποθέτω, στο δημόσιο. Άφησε δηλαδή την παραγωγή και ξαναγύρισε στα θρανία με στόχο να μπει στο δημόσιο. Για αυτή του την προσωπική επιλογή ζητάει τώρα μοριοδότηση. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι ο μόνος που το έκανε αυτό αλλά ο συγκεκριμένος και μπράβο του το έγραψε όπως πραγματικά το σκέφτηκε. Ζητάω συγνώμη που ξεκινάω με σχολιασμό επί άλλης πρότασης, ασφαλώς και κάθε άποψη - πρόταση δικαιούται να αποτυπωθεί, αλλά με σοκάρουν τέτοιου είδους σκέψεις, οι οποίες μάλιστα γράφονται σαν να είναι το ποιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Παρακάτω παραθέτω τις δικές μου απόψεις οι οποίες ελπίζω να ληφθούν σοβαρά υπόψη από τους αρμοδίους όχι τόσο για το προσωπικό μου συμφέρον αλλά για να πάει η πατρίδα μας μπροστά, σε αυτή την ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο που διανύουμε. Κατά την ταπεινή μου άποψη αν δεν περάσει κάποιος υποψήφιος υπάλληλος του δημοσίου τομέα από τον ιδιωτικό τομέα δεν μπορεί να εκτιμήσει τα πλεονεκτήματα που θα του παρέχει μία θέση στο δημόσιο. Και όταν αναφέρομαι σε πλεονεκτήματα αναφέρομαι κυρίως στην μονιμότητα, στο σταθερό ωράριο, τις συνθήκες εργασίας καθώς και στα λοιπά εργασιακά δικαιώματα που σου παρέχει το δημόσιο και που καταπατούνται βάναυσα πολλές φορές στον ιδιωτικό τομέα (κοινό μυστικό). Γιαυτό άλλωστε και ο τεράστιος κάθε φορά αριθμός των αιτήσεων στις προκηρύξεις για προσλήψεις στο δημόσιο. Μακάρι να ήταν άλλοι οι κυριότεροι λόγοι. Θεωρώ ότι η μοριοδότηση της εμπειρίας (εννοείται σε συναφές αντικείμενο με αυτό της θέσης που προκηρύσσεται) πρέπει να είναι ένα από τα σημαντικότερα κριτήρια για την επιλογή των προσώπων. Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος που έχει 5 χρόνια εμπειρία να παίρνει τα ίδια μόρια με κάποιο άλλο που έχει 10 ή 15 χρόνια εμπειρίας ή και το χειρότερο για το 50% των θέσεων να μην απαιτείται προϋπηρεσία. Αναφέρω χαρακτηριστικό και συγκεκριμένο παράδειγμα ενός ενεργού και πετυχημένου επαγγελματία του χώρου (λογιστικά – οικονομικά) που δραστηριοποιούμε: Στα 5 χρόνια εμπειρίας θα είναι ένας καλός βοηθός λογιστή στα 10 χρόνια θα είναι ένας καλός λογιστής και στα 15 χρόνια θα είναι ένας καλός προϊστάμενος ή διευθυντής λογιστηρίου. Με βάσει το ανωτέρω παράδειγμα μπορεί να θεωρηθεί των ίδιων ικανοτήτων κάποιος χωρίς εργασιακή εμπειρία, με κάποιο βοηθό λογιστή ή κάποιο καλό λογιστή ή κάποιο καλό προϊστάμενο ή διευθυντή λογιστηρίου. Ίσως είναι ακραίο το παράδειγμα καθώς λογικά ο διευθυντής λογιστηρίου δεν θα ενδιαφέρεται να προσληφθεί στο δημόσιο. Γιατί όμως να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο αυτός ο επαγγελματίας να νιώσει ότι θέλει να προσφέρει στην πατρίδα και όχι απλά να λύσει το πρόβλημα της ζωής του με το να βολευτεί σε μία θέση εξασφαλίζοντας ότι κανείς δεν θα τον απολύσει και ότι θα πάρει σίγουρα την σύνταξή του (αν και αυτό θέλει πολύ συζήτηση). Με την ίδια συλλογιστική και ένας με διδακτορικό ή διδακτορικά γιατί να ενδιαφέρεται να απασχοληθεί στο δημόσιο και να πριμοδοτείται με πολλά μόρια, μέχρι εκεί φτάνουν τα όνειρά του? Καθαρά προσωπικό θέμα επιλογών θα καταλήξουμε. Άρα πιστεύω ορθά πρέπει να καταλήξουμε ότι θα πρέπει να δοθούν οι ίδιες δυνατότητες και στα έμπειρα στελέχη της αγοράς όπως δίνονται και σε αυτούς που επιλέγουν την συνεχή απόκτηση ακαδημαϊκών τίτλων (μεταπτυχιακών ή διδακτορικών). Πιστεύω ότι θα πρέπει να προσληφθούν έμπειροι και μάχιμοι υπάλληλοι ή στελέχη από την αγορά που θα μπορούν να προσφέρουν, από τις εμπειρίες που αποκομίσανε στον ιδιωτικό τομέα, πολλά στις δημόσιες υπηρεσίες όπου θα υπηρετήσουν. Πιστεύω ότι αυτοί θα εκτιμήσουν καλύτερα από τους κατόχους μεταπτυχιακών ή διδακτορικών τίτλων, χωρίς εργασιακή όμως εμπειρία, τον νέο ρόλο τους και τις ευθύνες που αναλαμβάνουν στο δημόσιο. Το σημαντικότερο ίσως που θα πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι τις θέσεις των στελεχών του ιδιωτικού τομέα που θα επιλέξουν να συνεχίσουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο δημόσιο αναγκαστικά θα τις καλύψουν νεότεροι επαγγελματίες που θα βγουν στην αγορά για συλλογή εμπειριών. Γιατί το δημόσιο να μην ‘’εκμεταλλεύεται΄΄ τον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος μπορεί να παίξει τον ρόλο του επαγγελματικού σχολείου και τον προθάλαμο της εισαγωγής στο δημόσιο. Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να είναι κάποιος από τα 25 του χρόνια μέχρι τα 65 στο δημόσιο. Αναρωτιέμαι αν ένας απόφοιτος Ελληνικού πανεπιστημίου με 10ετή ή 15ετή απόλυτα επιτυχημένη προϋπηρεσία και εμπειρίες από τον ιδιωτικό τομέα στα 35 του ή στα 40 του χρόνια θα προσφέρει λιγότερα από κάποιον άλλο 35άρη ή 40άρη με πολλά μεταπτυχιακά ή και διδακτορικά και ο οποίος πιθανόν να μην έχει πέρα του θεωρητικού υπόβαθρου την παραμικρή εργασιακή εμπειρία από την πραγματική αγορά. Θέλω να επισημάνω ένα άλλο συγκινητικό σχόλιο που διάβασα από κάποιο κύριο που κατέθεσε και αυτός το παράπονό του και όχι τόσο την πρότασή του για το συγκεκριμένο θέμα. Γιατί, αναρωτιέται, να είμαι πάντα σε δεύτερη μοίρα επειδή οι γονείς μου δεν είχαν χρήματα να συνεχίσω τις σπουδές μου αποκτώντας ένα μεταπτυχιακό (προφανώς έχει πάρει κάποιο πτυχίο από Ελληνικό Πανεπιστήμιο η αξία του οποίου δυστυχώς απαξιώνεται συνεχώς από τα μεταπτυχιακά του σορού από οποιοδήποτε κράτος του κόσμου). Γιατί πάλι οι έχοντες και κατέχοντες να έχουν προτεραιότητα, έστω με αυτό τον έμμεσο και συγκαλυμμένο τρόπο? Με αφορμή τα παραπάνω θα ήθελα να σχολιάσω για τα δύο και τρία μεταπτυχιακά που διαβάζω ότι παίρνουν κάποιοι και για τα διδακτορικά που δίνονται, αρκετά από αυτά, με τον γνωστό τρόπο που δίνονται. Γιατί θα πρέπει όλοι αυτοί που έχουν την οικονομική άνεση να κάνουν ένα, δύο, τρία ή και περισσότερα μεταπτυχιακά και διδακτορικά να προηγούνται αυτών που με στερήσεις έχουν αποκτήσει πτυχίο ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος της χώρας μας, υπηρέτησαν στον Ελληνικό στρατό (για τους άντρες) και αμέσως μετά ξεκίνησαν να εργάζονται σκληρά στον ιδιωτικό τομέα, για την επιβίωση και την ανάπτυξή τους, αποδεικνύοντας καθημερινά την αξία τους. Συνήθως αυτοί δίνουν καθημερινή μάχη για να επιβιώσουν και να εξελιχθούν. Αυτοί πιστεύω ότι εκτιμούν συνήθως το καλό που αποκτούν σε κάποια φάση της ζωής τους, αυτοί έμαθαν πραγματικά να αγωνίζονται, αυτοί πιθανόν να πουν σε κάποια φάση της ζωής τους αρκετά πρόσφερα στον ιδιωτικό τομέα, έχω και άλλες δυνάμεις, έχω τις γνώσεις και την θέληση να προσφέρω για άλλη μία φορά στην πατρίδα από την θέση του δημοσίου υπαλλήλου (το ξέρω ότι θα ακουστεί πολύ ρομαντικό με όλη αυτή την κρίση των αξιών των ημερών μας). Για να αλλάξουν τα κακώς κείμενα του δημοσίου τομέα εκτός από την πολιτική βούληση χρειάζονται και οι σωστοί άνθρωποι να την υποστηρίξουν και να την ενισχύσουν. Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα της αύξησης της αποδοτικότητας και παραγωγικότητας των δημοσίων υπαλλήλων και κατ’ επέκταση των υπηρεσιών, καθώς και γενικότερα της αναβάθμισης του ρόλου του δημοσίου τομέα. Θα πρέπει να γίνει μία συλλογική και μεθοδική προσπάθεια όλων μας για φέρουμε την χώρα μας στο επίπεδο αυτό που δικαιούται και της αξίζει (μας αξίζει). Ευχαριστώ όλους όσους έκαναν τον κόπο και διάβασαν τις ανωτέρω απόψεις μου και κυρίως τους αρμοδίους που έχουν την θέληση και την δικαιοδοσία να προβούν στις απαραίτητες ενέργειες και αλλαγές για το καλό όλων μας. Κώστας