• Σχόλιο του χρήστη 'Μαρία Γκινάλα' | 18 Μαΐου 2021, 16:07

    ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ. Εάν δεν αποσυρθεί θα το προσβάλλουμε στο ΣτΕ και στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια και θα καταπέσει αφού αντιβα΄λινει σε θεμελιώδη άρθρα του Συντάγματος, στις βασικές ελευθερίες και τα δικαιώματα των πολιτών αλλά και στην ευζωία και τις ελευθερίες των ζώων. Αντιγράφουμε από την Γνωμοδότηση σχετικά με το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου «για τα ζώα συντροφιάς» του Συνταγματολόγου Δημητρίου Μπελαντή, Δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω (ΑΜ ΔΣΑ 13652), Διδάκτορος Νομικής: "ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ -Οι ορισμοί του σχεδίου νόμου είναι κάθε άλλο παρά ικανοποιητικοί σε σχέση με την ευζωία των «ζώων συντροφιάς». Η έννοια της «αξιοπρέπειας» ή της «αξιοπρεπούς διαβίωσης» (Würde) των ζώων, όπως τίθεται στον ελβετικό νόμο για τα ζώα του 2006, καθώς και οι εκεί αναφερόμενες, εκδηλώσεις της, μπορούν να εμπλουτίσουν και να συμπληρώσουν την έννοια της «ευζωίας» των ζώων στο άρθρο περί «ορισμών» -Τα δεσποζόμενα ζώα θα ήταν προτιμότερο να ορίζονται ως κηδεμονευόμενα ζώα, δεδομένου ότι τα ζώα είναι έμβια όντα με συναισθηματικό και ψυχικό κόσμο και όχι απλώς «πράγματα». -Επίσης, οι ορισμοί για τα «αδέσποτα ζώα» και για τον «προσωρινό ιδιοκτήτη ζώων» είναι προβληματικοί, κατά τον τρόπο που προσδιορίζεται στο σώμα αυτής της εργασίας. Ιδίως το ζήτημα των αυτοχθόνων φυλών ή των αγροτικών σκυλιών εργασίας θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν ώστε να μην υπαχθούν αβάσιμα στα αδέσποτα ζώα αυτές οι κατηγορίες ζώων (σκυλιών κατά κανόνα και γάτας σε μια περίπτωση). Επίσης, τα δεσποζόμενα ζώα πρέπει σαφώς και ρητώς να περιλαμβάνουν και τα ζώα συντροφιάς που χρησιμεύουν για αγροτικές εργασίες, φύλαξη, βοήθεια σε άτομα χρήζοντα βοηθείας κ.λπ. - Οι διατάξεις του σχεδίου νόμου για την υποχρεωτική στείρωση των ζώων συντροφιάς και ιδίως των δεσποζομένων ζώων, αντιβαίνουν ευθέως στην ευζωία των ζώων συντροφιάς και στην βίωσή τους σύμφωνα με το είδος τους και την φυσική τους υπόσταση και προορισμό. Η σχετική διάταξη του άρθρου 5 σχεδίου νόμου πρέπει να απαλειφθεί ή πάντως να δοθεί η δυνατότητα πριν από την στείρωση ορισμένων ευκαιριών αναπαραγωγής του ζώου που ανήκει σε ιδιώτη ιδιοκτήτη-όπως εν μέρει συμβαίνει στο ισχύον δίκαιο. Ας ληφθεί εδώ υπόψιν ότι η στείρωση ζώου στο γερμανικό δίκαιο ζώων (Tierschutzgesetz) κατά κανόνα ταυτίζεται με τον παράνομο ακρωτηριασμό του ζώου. Επίσης, η παλαιότερη Ευρωπαϊκή Σύμβαση «για την Προστασία των Ζώων Συντροφιάς», την οποίαν η Ελλάδα υπέγραψε το 1987, απαγόρευε την αλλοίωση της εξωτερικής εμφάνισης των ζώων συντροφιάς με την εξαίρεση του θεραπευτικού σκοπού. Δεν προκύπτει ότι οι στειρώσεις χωρίς διάκριση όλων των δεσποζομένων ζώων υπηρετούν θεραπευτικούς σκοπούς υπέρ των ζώων. Επιπλέον, η υποχρεωτική στείρωση πέραν του καθαρά εμπορικού δικτύου ζώων συντροφιάς αντίκειται σαφώς στην αρχή της «βιώσιμης ανάπτυξης», της «αειφορίας» και της «αναπαραγωγής των βιοτικών πόρων» (Συνθήκη Ηνωμένων Εθνών του Ρίο 1992, καθώς και άλλες ΔΣ), η οποία αποτελεί βασική αρχή, εντεταγμένη στο εσωτερικό μας δίκαιο αλλά και στο δίκαιο της ΕΕ. Επίσης, αντιβαίνει σαφώς στην αρχή της βιοποικιλότητας, η οποία δεν αντιστοιχεί μόνο στην «άγρια φύση» και την «άγρια πανίδα και χλωρίδα» (Οδηγία 92/43 ΕΕ και ν. 3937/2011 για την «άγρια φύση», όπως τροποποιηθείς ισχύει), αλλά στην αρχή ικανοποιητικής αναπαραγωγής και μη εξαφάνισης όλων των κατηγοριών ζώων ως εμβίων όντων. Οι αρχές της αειφορίας, της βιώσιμης ανάπτυξης και της προστασίας-διαφύλαξης των βιοτικών πόρων για τις επόμενες γενεές αποτελούν βασικές αρχές του εθνικού, ενωσιακού και διεθνούς δικαίου, πέραν δε τούτου έχουν ενισχυθεί καθοριστικά την τελευταία εικοσαετία στην χώρα μας από την νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, ιδίως στο πεδίο του δικαίου προστασίας του περιβάλλοντος. Το καθεστώς αναπαραγωγής των ζώων συντροφιάς, όπως προκύπτει από τον συνδυασμό των άρθρων 5 και 6 του σχεδίου νόμου, οδηγεί στην αναπαραγωγή τους αποκλειστικά και μόνο από το εμπορικό δίκτυο εκτροφής-εμπορίας, πράγμα που μπορεί, με μεγάλο βαθμό πιθανότητας, να οδηγήσει στον αφανισμό ολόκληρων φυλών ή κατηγοριών ζώων συντροφιάς, εφόσον δεν προκύπτει καθαρά εμπορική ζήτηση για αυτές.. Η απόκτηση ζώων συντροφιάς κατά το άρθρο 6 και το άρθρο 9 του σχεδίου νόμου, επίσης είναι μη παραδεκτή από την οπτική της ευζωίας των ζώων. Θα μπορούσε να δοθεί η δυνατότητα κτήσης ζώων συντροφιάς από ιδιώτη σε ιδιώτη, ιδίως με την μορφή της δωρεάς, όπως συμβαίνει στο γερμανικό δίκαιο στην βάση των αρχών της αμοιβαίας εμπιστοσύνης χάριν του ζώου και μιας πιο προσωπικής σχέτισης ανθρώπου και ζώων. Το συνταγματικό μας δίκαιο μπορεί να μην γνωρίζει υποκειμενικά δικαιώματα των ίδιων των ζώων αλλά αναγνωρίζει σαφώς και προστατεύει τα δικαιώματα των ιδιοκτητών τους, χωρίς να διαφοροποιεί τους ιδιώτες ιδιοκτήτες από τους ιδιοκτήτες ζώων χάριν εμπορικών και κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων. Από την άποψη των συνταγματικών δικαιωμάτων των ιδιωτών ιδιοκτητών ζώων, η υποχρεωτική στείρωση των δεσποζομένων ζώων οδηγεί σε δυσανάλογο περιορισμό και σε παραβίαση των δικαιωμάτων αυτών των ιδιοκτητών, ιδίως όσον αφορά τον δυσανάλογο περιορισμό της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς τους (5 παρ. 1 Σ) α) με την έννοια της προσβολής της συναισθηματικής τους σχέτισης με το ζώο συντροφιάς που διατηρούν και που αφορά και την δυνατότητα, έστω με μέτρο, αναπαραγωγής του και β) με την έννοια της ευθύνης και εγγυητικής λειτουργίας του ιδιοκτήτη για την ευζωία του ζώου και την αξιοπρεπή του διαβίωση. Επίσης, στα ζώα συντροφιάς που είναι και ζώα εργασίας (σκύλοι φύλαξης, εργασίας κ.λπ.) η πλήρης αδυναμία και αποκλεισμός της αναπαραγωγής τους οδηγεί στην σοβαρή απομείωση της οικονομικής και επαγγελματικής δραστηριότητας του ιδιοκτήτη και άρα στην παραβίαση του άρθρου 5 παρ. 1 Σ και ως προς την οικονομική και επαγγελματική ελευθερία. Το άρθρο 17 παρ.1 Σ προσδίδει ερμηνευτικά ισχυρότερη προστασία στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας των ιδιωτών ιδιοκτητών ζώων συντροφιάς, ώστε το πρότυπο των άρθρων 5 και 6 του σχεδίου νόμου να διακυβεύει, να μην ανταποκρίνεται ή και να προσβάλλει ευθέως όλο το πλέγμα συνταγματικών διατάξεων των ιδιωτών ιδιοκτητών ζώων από τον συστηματικό συνδυασμό και ερμηνεία του 5 παρ. 1 Σ με το 17 παρ.1 Σ όσον φορά τους ιδιώτες ιδιοκτήτες ζώων συντροφιάς. -Η ρύθμιση του δικαιώματος ιδιοκτησίας, απόκτησης και αναπαραγωγής ζώων συντροφιάς μεταξύ των ιδιωτών ιδιοκτητών και των εταιρικών ιδιοκτητών του δικτύου εμπορίας-εκτροφής ζώων συντροφιάς δημιουργεί αρνητική διάκριση σε βάρος των τελευταίων και προνόμιο υπέρ του εμπορικού δικτύου, με αποτέλεσμα την παραβίαση της αρχής ίσης μεταχείρισης και της γενικής αρχής της ισότητας (4 παρ. 1 Σ) μεταξύ διαφορετικών κατηγοριών ιδιοκτητών ζώων συντροφιάς. Το «προνόμιο» αυτό δεν αίρεται από την ανόμοια μεταχείριση ανομοίων περιπτώσεων σε καμία περίπτωση, καθώς δεν δικαιολογείται σαφώς η ανομοιότητα των ρυθμιζομένων περιπτώσεων. ΟΙ αρχαίες αυτόχθονες φυλές σκυλιών στην Ελλάδα, αναγνωρισμένες ήδη σε εθνική ή διεθνή βάση, ή και μη ακόμη αναγνωρισμένες, όπως προσδιορίζονται επιστημονικά αλλά και από το φιλοζωικό κίνημα, οφείλουν να λάβουν ειδική προστασία και εξαιρετική ευνοϊκή ρύθμιση καθώς πληθυσμιακά απειλούνται με σοβαρή ελάττωση ή και με αφανισμό. Ειδικότερα: α) είτε πρέπει, καθώς κατά κανόνα πρόκειται για ζώα εργασίας της υπαίθρου, να εξαιρεθούν σαφώς από τον νόμο που θα ψηφισθεί και να υπαχθούν ρητώς στο π.δ. 434/1995 («Μέτρα για τη διατήρηση και προστασία των αυτοχθόνων φυλών των αγροτικών ζώων») ή, σε διαφορετική περίπτωση, β) πρέπει να διαμορφωθεί εντός των ζώων συντροφιάς ένα εξαιρετικό ευνοϊκό καθεστώς υπέρ της προστασίας τους. Θα πρέπει να ανήκουν σε ειδικό Μητρώο Ζώων, να εξαιρεθούν από την ισχύ διάταξης του 5 παρ. 1 στ. α) σχεδίου νόμου για την υποχρεωτική στείρωση, να δοθεί δυνατότητα απόκτησής τους από ιδιώτη σε ιδιώτη κατά εξαίρεση του άρθρου 6 παρ. 1 και 3 σχεδίου νόμου, να εξαιρεθούν από το καθεστώς των αδεσπότων, καθώς η λειτουργία τους στην ύπαιθρο και η μεγάλη κινητικότητά τους δεν επιτρέπει την συνεχή επίβλεψη του ιδιώτη ιδιοκτήτη πάνω σε αυτά, όπως συμβαίνει στις πόλεις, χωρίς όμως να υπάρχει σοβαρός κίνδυνος απώλειάς τους. Αθήνα, 17-05-2021 Ο Γνωμοδοτών Δημήτριος Μπελαντής" Για την ΟΜΜΑ (Ομάδα Μελέτης & Μέριμνας για την Αλωπεκίδα)