Αρχική Νέο πλαίσιο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς - Πρόγραμμα ‘‘ΆΡΓΟΣ’’Άρθρο 1 Σκοπός – ΑντικείμενοΣχόλιο του χρήστη Μαρία Γκινάλα | 18 Μαΐου 2021, 20:53
  • Σχόλιο του χρήστη 'Μαρία Γκινάλα' | 18 Μαΐου 2021, 20:53

    Εκ μέρους της Ο.Μ.Μ.Α («Ομάδα Μελέτης και Μέριμνας για την Αλωπεκίδα») Δηλώνουμε ότι το Σ/Ν είναι ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ, αντίκειται στις ελευθερίες ανθρώπων & ζώων καιζητούμε την άμεση απόσυρσή του. Παραθετουμε την Γνωμοδότηση σχετικά με το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου «για τα ζώα συντροφιάς» του Δημητρίου Μπελαντή, Δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω (ΑΜ ΔΣΑ 13652), Διδάκτορος Νομικής ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ: 1. Ερώτημα Δεύτερο Ζητήματα συνταγματικών δικαιωμάτων των ιδιοκτητών ζώων συντροφιάς που περιορίζονται ή και προσβάλλονται από την ρύθμιση του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου. 1.1. Ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας (άρθρο 5 παρ. 1 Συντάγματος) και σχέση του ανθρώπου με τα «ζώα συντροφιάς» Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 5 παρ. 1 Σ : 1. Kαθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Xώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη. Η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας αναφέρεται στην έννοια της «προσωπικότητας», η οποία είναι πολύπλευρη και πολυσχιδής. Η «προσωπικότητα» δεν σημαίνει μόνο το πρόσωπο ως υποκείμενο δικαίου (δηλαδή ως υποκείμενο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων) αλλά έχει πολύ ευρύτερο και συνολικότερο περιεχόμενο. Αναφέρεται «στο σύνολο των ιδιοτήτων, ικανοτήτων και καταστάσεων, οι οποίες προκύπτουν από την υπόσταση του ανθρώπου ως έλλογου και συνειδητού όντος, αφετέρου δε εξατομικεύουν ένα συγκεκριμένο πρόσωπο»1. Υποκείμενο είναι κάθε άνθρωπος. Η προσωπικότητα του ανθρώπου συντίθεται από την σωματική, ψυχική, πνευματική, ηθική, κοινωνική υπόστασή του. Από αυτήν απορρέουν ειδικότερα συγκεκριμένα δικαιώματα, τα οποία προστατεύονται ως διαστάσεις ή εκδηλώσεις της προσωπικότητάς του, όπως η σωματική ελευθερία, το δικαίωμα στο όνομα και φήμη, στην τιμή και υπόληψη, στην πνευματική δημιουργία, στην οικονομική δραστηριότητα, στην απόκτηση παιδιών ή οικογένειας κ.ά. Οι εκδηλώσεις της προσωπικότητας προστατεύονται ως έννομα αγαθά έναντι προσβολών τους από την κρατική εξουσία ή από τρίτους και από τα άρθρα 57-59 Αστικού Κώδικος καθώς και από τις σχετικές διατάξεις του Ποινικού Κώδικος (άρθρα 361 και επόμενα ΠΚ). Ως γενικότερο όριο και περιορισμός στην προστασία της προσωπικότητας ενός ορισμένου προσώπου χάριν του γενικού συμφέροντος μπορούν να τεθούν νομοθετικοί περιορισμοί που αφορούν δικαιώματα άλλων προσώπων ή την αντίθεση μιας συγκεκριμένης άσκησης του δικαιώματος στην ελεύθερη ανάπτυξη προσωπικότητας προς το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη2 (τριάδα περιορισμών). Η εξέλιξη της ελεύθερης ανάπτυξης στην προσωπικότητα στην εποχή μας και κατά τις τελευταίες δεκαετίες έχει καταστεί ακόμη πιο διευρυμένη, πολύμορφη και πολυεπίπεδη από ό,τι παλιότερα: Στο πεδίο της υπάγονται η οικονομική και επιχειρηματική ελευθερία, η ελευθερία εργασίας (επιλογή του αν, πώς, που και πότε θα εργασθεί κανείς), η σεξουαλική ελευθερία, η ελευθερία στην οικογενειακή ζωή, η ελευθερία να παρουσιάζεσαι στους άλλους όπως εσύ θέλεις, η ελευθερία κατοχής και αλλαγής του ονοματεπωνύμου, η ελευθερία των συμβάσεων, η ελευθερία στην πληροφόρηση3 κ.ά. Βασική εκδήλωση και μορφή της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας κατά το άρθρο 5 παρ. 1 Σ αποτελεί και η ελευθερία να διαχειρίζεσαι την σχέση σου με τα ζώα και την μη ανθρώπινη έμβια φύση και να συμβιώνεις με τα ζώα, να επιλέγεις ζώα συντροφιάς για να συμβιώνεις μαζί τους. Να αναπτύσσεις τον ψυχικό και συναισθηματικό σου κόσμο μέσα από την σχέση με τα ζώα και τον δικό τους ιδιαίτερο ψυχικό και συναισθηματικό κόσμο. Δεν θεωρούμε ότι η σχέση του ανθρώπου με τα ζώα και ιδίως με τα «ζώα συντροφιάς» αποτελεί αποκλειστικά ή μονοσήμαντα εκδήλωση του δικαιώματος στην ιδιοκτησία κατά το άρθρο 17 παρ. 1 Σ (βλ. παρακάτω σχετικά με το άρθρο 17 παρ.1 Σ), δεδομένου ότι τα ζώα και ειδικότερα τα «ζώα συντροφιάς» δεν αποτελούν ένα κοινό αντικείμενο ιδιοκτησίας, επί του οποίου μπορεί να ασκήσει κανείς κάθε δυνατή εξουσίαση και χρήση, όπως συμβαίνει με τα μη έμβια πράγματα και σε ορισμένο βαθμό- υπό τους περιορισμούς υπέρ του φυσικού περιβάλλοντος- και με την φυτική μορφή ζωής. Η σχέση του ανθρώπου με τα «ζώα συντροφιάς» είναι μια σχέση με άλλα έμβια όντα, που έχουν αισθήσεις (πόνος ευχαρίστηση, ταλαιπωρία κ.λπ.) αλλά και συναισθήματα και που ο άνθρωπος οφείλει σύμφωνα με την γενικότερη πλέον διεθνώς παραδοχή να τα ιδιοποιείται ή κατέχει όχι ως απλά αντικείμενα ιδιοκτησίας αλλά για την καλλιέργεια ενός ψυχικού και συναισθηματικού δεσμού μαζί τους («συντροφιά») για την αμοιβαία ανάπτυξη οικειότητας και θετικών συναισθημάτων με αυτά, για την ανάπτυξη του συναισθηματικού του κόσμου αλλά και του δικού τους. Υπό αυτήν την έννοια ο άνθρωπος ιδιοποιείται και κατέχει τα ζώα συντροφιάς για να αναπτύξει μια σχέση μαζί τους με την προϋπόθεση να εγγυάται την «ευζωία» τους, την «αξιοπρεπή τους διαβίωση», τις παραπάνω ελευθερίες που αναφέρει το σχέδιο νόμου και οι αλλοδαπές και διεθνείς νομοθεσίες και την μη στέρηση χαρακτηριστικών που εκ της φύσεως προσιδιάζουν σε αυτά. Συνεπώς, εδώ το ατομικό δικαίωμα είναι μεν κατ’ αρχάς υποκειμενικό δικαίωμα, αλλά έχει και μιαν κατά κάποιον τρόπο θεσμική- λειτουργική διάσταση υπό την έννοια της συμβολής στην διατήρηση των φυσικών και ψυχικών λειτουργιών του ζώου ως εμβίου όντος ως βάσης του δεσμού ανθρώπου και ζώου. Υπό αυτήν την έννοια η ατομική ελευθερία να συμβιώνει ο άνθρωπος με τα ζώα, όπως επιλέγει, ως εκδήλωση του 5 παρ. 1 Σ, έχει ως όρο και προϋπόθεση να εγγυάται ο άνθρωπος την ευζωία των «ζώων συντροφιάς» και την αξιοπρεπή τους διαβίωση (Wuerde), και ο νομοθέτης δεν επιτρέπεται να θέτει τέτοιες και τόσες προϋποθέσεις ή όρους στον ιδιοκτήτη ή κάτοχο ζώων, οι οποίες θέτουν σε κίνδυνο ή περιστέλλουν υπέρμετρα την ευζωία του «ζώου συντροφιάς», αφού έτσι διαταράσσεται η σχέση ανθρώπου και ζώων, δεν μπορεί ο ιδιοκτήτης πλέον να ανταποκριθεί στον ρόλο και λειτουργία του ως «εγγυητή της ευζωίας των ζώων», δεν έχει την νόμιμη εξουσία ή ευχέρεια προς τούτο, και συνεπώς περιορίζεται υπέρμετρα και το ατομικό του δικαίωμα στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας. Βεβαίως, η ελευθερία του ιδιοκτήτη ή κατόχου ζώων συντροφιάς στην συμβίωση και σχέτιση με τα ζώα αυτά μπορεί να υπόκειται σε θεμιτούς νομοθετικούς περιορισμούς και οριοθετήσεις που αφορούν την υγεία του ζώου, την δημόσια υγεία ή την ασφάλεια των ανθρώπων ή και των άλλων ζώων, σε κάθε περίπτωση, όμως, α) οι περιορισμοί αυτοί πρέπει να ανάγονται σε δικαιολογημένο και σαφές ή πρόδηλο έννομο συμφέρον β) να μην είναι υπέρμετροι ή μη πρόσφοροι, δηλαδή να τηρούν την αρχή της αναλογικότητας κατά το άρθρο 25 Σ, και γ) να μην προσβάλλουν τον πυρήνα του δικαιώματος, οδηγώντας σε αποστέρηση πλήρη αυτού. Ιδίως η συγκεκριμένη εκδήλωση της ελευθερίας του 5 παρ. 1 Σ και η νομοθετική της ρύθμιση πρέπει, κατά κανόνα, να κατατείνει στην ενίσχυση της ευζωίας των ζώων συντροφιάς και όχι στην υποβάθμιση ή άρση αυτής της ευζωίας. Σκέψη που δεν ανάγεται μόνο στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του ανθρώπου αλλά και στην γενικότερα παραδεκτή πλέον αρχή της «βιώσιμης ανάπτυξης» που εγγυάται τον κόσμο μας όχι μόνο για χάρη των ανθρώπων αλλά όλων των εμβίων όντων και της περιβαλλοντικής ισορροπίας και μη καταστροφής του περιβάλλοντος και του πλανήτη. Όσον αφορά τους «σκύλους εργασίας» ή τους «σκύλους βοήθειας» ή τους «σκύλους φύλαξης ζώων» στην ύπαιθρο, η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας δεν αφορά μόνο την ελεύθερη ανάπτυξη της συναισθηματικής σχέσης μας με τα ζώα αλλά και την οικονομική και εργασιακή-επαγγελματική δραστηριότητα του ανθρώπου ιδιοκτήτη τους. Όσον αφορά και τις ειδικότερες κατηγορίες των αυτοχθόνων φυλών (παρακάτω αναλυτικότερα) αλλά και άλλες κατηγορίες ζώων που επιτελούν αγροτικές λειτουργίες (φύλαξη ποιμνίων κ.λπ.) δεν είναι δυνατόν ο νομοθέτης να εισάγει ρυθμίσεις και περιορισμούς, σε σχέση με τα ζώα αυτά, που υπονομεύουν πλήρως την αναπαραγωγή τους και, άρα, και την ίδια την οικονομική και εργασιακή δραστηριότητα του ιδιοκτήτη τους που ασχολείται με το αγροτικό επάγγελμα ή άλλα επαγγέλματα της υπαίθρου. Ή που την εξαρτούν πλήρως από την οικονομική του σύνδεση και συναλλαγή με το δίκτυο εμπορίας –εκτροφής-πώλησης ζώων. Υπό αυτήν την έννοια, η απόλυτη απαγόρευση αναπαραγωγής ζώων συντροφιάς από ιδιώτη ιδιοκτήτη σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα της υποχρεωτικής στείρωσης στον ιδιώτη ιδιοκτήτη (συνδυασμός διατάξεων 6 παρ. 1 και 3 και 5 παρ. 1 στ. α’) του σχεδίου νόμου), όπως τίθεται, στο υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου, αντιστρατεύεται σαφώς, όπως έχουμε εξηγήσει στο οικείο κεφάλαιο, α) την ευζωία του ζώου β) την σωματική ακεραιότητα του ζώου, το οποίο εξαρχής οδηγεί στον ακρωτηριασμό γ) την δυνατότητα αναπαραγωγής του ζώου, η οποία επαφίεται αποκλειστικά στο εμπορικό κύκλωμα της βιομηχανίας ζώων συντροφιάς. Καθώς η εγγυητική υπέρ του ζώου λειτουργία του ιδιοκτήτη ή κατόχου του ζώου πλήττεται βαρύτατα και δυσανάλογα (δεν εξηγείται γιατί μια τόσο μεγάλη απαγόρευση της αναπαραγωγής από τον ιδιώτη προάγει το γενικό συμφέρον ή την ευζωία των ζώων) και δεν δίδεται καμία ευχέρεια στον ιδιώτη ιδιοκτήτη ή κάτοχο να επιτρέπει την αναπαραγωγή του ζώου του, έστω και σε περιορισμένη κλίμακα, προτού το στειρώσει, ταυτόχρονα πλήττεται βαρύτατα και δυσανάλογα και το συνταγματικό δικαίωμα του ιδιοκτήτη ή κατόχου του ζώου στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του υπό την έννοια της ελεύθερης ανάπτυξης της σχέσης του με τα ζώα που είναι στην ιδιοκτησία, φύλαξη και προστασία του. Ο νομοθέτης δεν του επιτρέπει να εγγυάται ικανοποιητικά την ευζωία του ζώου του και συνεπώς α) περιορίζει δυσανάλογα το συνταγματικό του δικαίωμα στο άρθρο 5 παρ. 1 Σ και β) οδηγεί, κατά την ορθότερη ερμηνεία, στην προσβολή του πυρήνος του δικαιώματος του άρθρου 5 παρ. 1Σ, κατά την εκδήλωση αυτής όσον αφορά την σχέση με τα ζώα συντροφιάς, με αποτέλεσμα την αποστέρηση /παραβίαση του ως άνω ατομικού συνταγματικού δικαιώματος. Επιπλέον δε, ο ιδιοκτήτης όχι μόνο δεν μπορεί να εγγυηθεί ικανοποιητικά τις λειτουργίες και την ευζωία του ζώου συντροφιάς αλλά δεν μπορεί, στερούμενος πλήρως την δυνατότητα να επιτρέψει την αναπαραγωγή του ζώου του, να αναπτύξει ικανοποιητικά και να βιώσει ικανοποιητικά την συναισθηματική του σύνδεση με το ζώο, παραβιάζοντας και από αυτήν την πλευρά την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του μέσω της συναισθηματικής σύνδεσης με τα ζώα συντροφιάς που διατηρεί. Παραβίαση 1. Μη παροχή στον ιδιοκτήτη επαρκούς εξουσίας ώστε να εγγυηθεί την ευζωία και αξιοπρεπή διαβίωση του ζώου. Παραβίαση 2. Βάναυση και δυσανάλογη παραβίαση του 5 παρ. 1Σ μέσω του σοβαρότατου περιορισμού της συναισθηματικής κοινής βίωσης με το ζώο, που καθίσταται δυνατή μέσω της, έστω εντός ποσοτικών ορίων, αναπαραγωγής του, γέννησης τέκνων του ζώου συντροφιάς έστω και μια φορά κλπ. Όσον αφορά την πλήρη απαγόρευση αναπαραγωγής από τον ιδιώτη ιδιοκτήτη και την υποχρεωτική στείρωση των δεσποζομένων ζώων συντροφιάς που επιτελούν στην ύπαιθρο και αγροτικές λειτουργίες; («σκύλοι φύλαξης ζώων» κ.λπ.), ο πλήρης αποκλεισμός του ιδιώτη αγρότη από την αναπαραγωγή τους παραβιάζει το δικαίωμα του άρθρου 5 παρ. 1 Σ και στην οικονομική- επαγγελματική- επιχειρηματική- εργασιακή του διάσταση. Και υπονομεύει άμεσα την πραγματοποίηση του επαγγέλματός του. Όχι μόνο οδηγεί στην επαγγελματική και οικονομική του απομείωση και συρρίκνωση αλλά στερεί από τον γεωργό ή κτηνοτρόφο και τον βασικό του προστάτη για την ασφάλειά του. Βαρύτατη παραβίαση του δικαιώματος στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του ιδιώτη ιδιοκτήτη αποτελεί και η δρακόντεια επιβολή προστίμου/διοικητικής κύρωσης του ύψους των 1.000 ευρώ στον ιδιώτη ιδιοκτήτη που δεν στείρωσε το ζώο του. Αυτό το τεράστιο πρόστιμο τίθεται, σαφώς, για να εξαναγκάσει τον ιδιώτη ιδιοκτήτη παρά την φύση του ζώου και μάλιστα εξαρχής να του επιβάλλει ακρωτηριασμό και να του στερήσει εξαρχής την δυνατότητα γενετήσιας ζωής και αναπαραγωγής. Δημιουργείται δηλαδή μια δρακόντεια διάταξη, η οποία επιβάλλει στους ανθρώπους τον πρόωρο μάλιστα ακρωτηριασμό των ζώων συντροφιάς, όλων ανεξαιρέτως, πλην όσων κατέχονται από το δίκτυο εμπορίας, με αποτέλεσμα και την συναισθηματική απομείωση στην σχέση ιδιοκτήτη και ζώου συντροφιάς αλλά και την απομείωση της εγγυητικής του ευθύνης για την ευζωία του ζώου συντροφιάς. Ομοίως, προβλήματα σε σχέση με την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του ιδιοκτήτη ή κατόχου ζώων συντροφιάς τίθενται σε σχέση με την απαγόρευση υιοθέτησης ενός αδεσπότου ζώου, με το οποίο το άτομο αυτό έχει έρθει σε φυσική και ψυχική γειτνίαση. Είναι απολύτως ακατανόητο το γιατί ένα άτομο που έχει συναντηθεί και αναπτύξει οικειότητα με ένα συγκεκριμένο αδέσποτο ζώο δεν επιτρέπεται να αιτηθεί από τον Δήμο που το παρακολουθεί να το αναδεχθεί ή υιοθετήσει, τηρώντας τις διαδικασίες σήμανσης-καταγραφής κ.λπ. παρά μόνο πρέπει να αποκτήσει ζώο από το δίκτυο εκτροφής—εμπορίας ή να υιοθετήσει ζώο από την Βάση Υιοθεσίας Αδεσπότων Ζώων κατά το άρθρο 9 του σχεδίου νόμου. Είναι σχετικά προφανές ότι και εδώ θα έπρεπε να αναφέρεται ρητά η δυνατότητα απόκτησης αδέσποτου ζώου με τρόπο που να κάμπτει είτε την κερδοσκοπική απόκτηση ζώου και μόνο είτε μια απολύτως απρόσωπη και γραφειοκρατική διαδικασία, που δεν λαμβάνει υπ’ όψιν της και την προσωπική επικοινωνία και γνωριμία συγκεκριμένου ανθρώπου και συγκεκριμένου ζώου συντροφιάς. 1.2. Δικαίωμα στην ιδιοκτησία (άρθρο 17 παρ. 1 Σ) Πέραν όμως από την ελευθερία ανάπτυξης της προσωπικότητος, του ανθρώπου η οποία είναι, κατά την γνώμη μας, το βασικό συνταγματικό έρεισμα στην σχέση ανθρώπων και ζώων, ειδικότερα μεταξύ ανθρώπων και ζώων συντροφιάς, ζητήματα συνταγματικότητας τίθενται και εν όψει του ατομικού δικαιώματος στην ιδιοκτησία κατά το άρθρο 17 παρ. 1 Σ. Σύμφωνα με την διάταξη αυτήν: «Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του κράτους, τα δικαιώματα όμως που απορρέουν από αυτήν δεν μπορούν να ασκούνται σε βάρος του γενικού συμφέροντος». Η τοποθέτηση αυτή του δικαιώματος ιδιοκτησίας στο Σύνταγμα του 1975/1986/2000/2019 το εντάσσει σε μια διαδικασία προστασίας από τον νομοθέτη, ο οποίος, όμως, μπορεί να θέτει περιορισμούς σε αυτό, σχετικούς με το γενικό συμφέρον, με τρόπο που το δικαίωμα ιδιοκτησίας να μην ασκείται με τρόπο αντικοινωνικό και σε βάρος του κοινωνικού συνόλου ή και άλλων φορέων του δικαιώματος αυτού4. Στην προκειμένη περίπτωση, το δικαίωμα ιδιοκτησίας του ιδιώτη ιδιοκτήτη έναντι του ζώου συντροφιάς που του ανήκει ή το κατέχει προσφέρει πρόσθετη ερμηνευτική στήριξη στην ελευθερία ανάπτυξης της προσωπικότητάς του σε σχέση με την συναισθηματική και εγγυητική σχέση του με το ζώο συντροφιάς. Υπό αυτήν την έννοια, ιδίως σε σχέση με την απαγόρευση αναπαραγωγής ζώου συντροφιάς από τον ιδιώτη ιδιοκτήτη, και μάλιστα απόλυτη απαγόρευση, και την υποχρεωτική εξαρχής στείρωση του ζώου ως αποτέλεσμα (συνδυασμός άρθρου 6 παρ. 1 και 3 με άρθρο 5 παρ. 1 στ. α) σχεδίου νόμου), η κατάσταση αυτή αντιβαίνει όχι μόνο στο δικαίωμα του άρθρου 5 παρ.1 αλλά στον συστηματικό συνδυασμό και προστατευτικό πλαίσιο από τις διατάξεις των άρθρων 5 παρ. 1 και 17 παρ. 1 Σ. Και αντιβαίνει, διότι και τα δύο απαριθμούμενα δικαιώματα του ιδιώτη ιδιοκτήτη υφίστανται έναν δυσανάλογο και υπέρμετρο περιορισμό από την διαδικασία που ορίζουν τα παραπάνω αναφερόμενα άρθρα του σχεδίου νόμου. Επίσης, η ίδια διαδικασία για τα αγροτικά ζώα συντροφιάς (σκύλοι φύλαξης κ.λπ.) παραβιάζει και προσβάλει την όλη οικονομική δραστηριότητα του ιδιώτη ιδιοκτήτη, που ασκεί επαγγέλματα της υπαίθρου (κτηνοτρόφος, γεωργός κ.λπ.), όπως αυτή διαμορφώνεται από τον συνδυασμό και την συστηματική προστασία της δραστηριότητάς του βάσει των άρθρων 5 παρ.1 και 17 παρ.1 Σ.. Βεβαίως, το δικαίωμα ιδιοκτησίας δεν πρέπει να ασκείται σε βάρος του ζώου συντροφιάς και της ευζωίας του (πχ υπέρμετρες γέννες, σωματική του καταπόνηση κ.λπ.). Σε καμία περίπτωση, όμως, η άδεια για άπαξ ή για λίγες φορές αναπαραγωγή του ζώου συντροφιάς από τον ιδιώτη ιδιοκτήτη δεν αποβαίνει από μόνη της σε βάρος της ευζωίας του ζώου ή της δημόσιας υγείας. Σοβαρά συνταγματικά ζητήματα σε σχέση με το δικαίωμα στην ιδιοκτησία αλλά και την συμβατική ελευθερία του ιδιώτη ιδιοκτήτη ή κατόχου ζώων συντροφιάς από το γεγονός ότι σε μεγάλο βαθμό υποχρεούται να αποκτά ζώα συντροφιάς μόνο από το δίκτυο εκτροφής-εμπορίας με μόνη εξαίρεση την υιοθεσία αδεσπότων ζώων από την Τράπεζα Υιοθεσίας που τηρούν οι Δήμοι ή η οι ζωοφιλικές οργανώσεις κ.λπ. Για παράδειγμα, γιατί θα πρέπει να απαγορεύεται η ελεύθερη διάθεση από ένα άτομο σε ένα άλλο, κατά κανόνα δωρεάν, η δώρησή του; Μεταξύ ανθρώπων που έχουν δεσμούς προσωπικής εμπιστοσύνης; Στον βαθμό, όμως, που το σύστημά μας αποδέχεται την αγορά ή πώληση ζώων από το δίκτυο εκτροφής/εμπορίας, γιατί θα έπρεπε να απαγορεύεται και αυτή ακόμη η αγορά/πώληση ζώων μεταξύ ιδιωτών ιδιοκτητών και θα μπορεί αυτή να πραγματοποιείται μόνο μέσω του εμπορικού δικτύου; 1.3. Δικαίωμα στην ίση μεταχείριση Ελλήνων πολιτών και κατοικούντων στην ελληνική επικράτεια, ισότητα ενώπιον και δια του νόμου Σύμφωνα με την διάταξη άρθρου 4 παρ. 1 Σ: Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου. Η γενική αρχή της ισότητας αφορά όλους τους Έλληνες πολίτες. Αντιβαίνει στην ύπαρξη δυσμενών διακρίσεων και «προνομίων» όσον αφορά την ισχύ του νόμου και μάλιστα διακρίσεων που δεν επιτρέπουν την ίση απόλαυση όλων των συνταγματικών δικαιωμάτων από όλους τους Έλληνες πολίτες (Δαγτόγλου, τ. Β’, σελ. 1040 επ., 1050, επ., 1053 επ., 1057 επ. κ.α.). Μέσω της διάταξης του άρθρου 5 παρ. 2 Σ, η αποφυγή των δυσμενών διακρίσεων επεκτείνεται, και πέραν των Ελλήνων πολιτών, σε όλους όσοι βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια όσον αφορά την προστασία της ζωής, τιμής και ελευθερίας τους χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκείας ή πολιτικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων. Η αρχή της ίσης μεταχείρισης δεν αναιρεί την δυνατότητα όμοιας μεταχείρισης των ομοίων και ανόμοιας των ανομοίων στον βαθμό που θεμελιώνεται το ανόμοιο των ανομοίως μεταχειριζομένων (αναλογική εφαρμογή της αρχής της ισότητας)5. Δυστυχώς, όλο το σύστημα φροντίδας, αντιμετώπισης και κατοχής ζώων συντροφιάς στο σχέδιο νόμου παραβιάζει κατάφωρα την αρχή της ισότητας και της ίσης μεταχείρισης ενώπιον και δια του νόμου: Η ρύθμιση του σχεδίου νόμου παραχωρεί πολύ σημαντικά και μη εύλογα προνόμια στο εμπορικό-εταιρικό δίκτυο εκτροφής-εμπορίας ζώων: Οι φορείς του δικτύου αυτού (σε τελική ανάλυση μεγάλοι μονοπωλιακοί εταιρικοί όμιλοι, ορισμένοι από αυτούς πολυεθνικής κλίμακας) είναι οι μόνοι που δικαιούνται εκ του νόμου αναπαραγωγή ζώων συντροφιάς. Το προνόμιο αυτό δεν αφορά διαφορές εγγενείς στην «ουσία του πράγματος» (κατά την γερμανική νομική θεωρία “Natur der Sache”), δεν αφορά δηλαδή εγγενείς διαφορές ή ανομοιότητες στην ικανότητα ή στην τεχνική γνώση ή στην επιστημονική γνώση ως προς την αναπαραγωγή των ζώων αλλά μόνο την διαφοροποίηση του σημαντικού εμπορικού κέρδους ως κινήτρου από την αγάπη και το προσωπικό ενδιαφέρον για τα ζώα συντροφιάς. Πριμοδοτείται δηλαδή, κατά τρόπο απαράδεκτο για την βιοηθική αλλά και για την συναισθηματική σχέση ανθρώπου και ζώου συντροφιάς μια καθαρά βιομηχανικής έκτασης και καθαρά κερδοσκοπικού χαρακτήρα οργάνωση της αναπαραγωγής των ζώων συντροφιάς. Ακόμη, όμως, και στο πεδίο της εμπορίας των ζώων, η εμπορία μπορεί να διεξάγεται μόνο από το δίκτυο παραγωγής-εμπορίας. Και αυτό συνιστά προνόμιο και δυσμενή διάκριση, μεγέθη αντικείμενα στην ίση μεταχείριση ενώπιον και δια του νόμου.. Η απόκτηση του ζώου, με την εξαίρεση της πιθανόν γραφειοκρατικής ή και δύσκαμπτης διαδικασίας απόκτησης ζώων από την Τράπεζα Υιοθεσίας Αδεσπότων, και πάλι ορίζεται προνομιακά μέσω του δικτύου εκτροφής-εμπορίας με κριτήριο και πάλι καθαρά εμπορικό κερδοσκοπικό και σε αντίθεση με την προσωπική σχέτιση ανθρώπου και ζώου. Όλα αυτά τα προνόμια που θέτει το σχέδιο νόμου λειτουργούν και σε βάρος των ανωτέρω δικαιωμάτων ελεύθερης ανάπτυξης προσωπικότητος και ιδιοκτησίας του ιδιώτη ιδιοκτήτη αλλά ευθέως και σε βάρος της ευζωίας των ζώων και εγκαθιστούν ένα καθεστώς άνισης και προνομιακής μεταχείρισης των ιδιοκτητών ή κατόχων ζώων που εξαρτάται από το εμπορικό κέρδος και την μεγάλης κλίμακας επιχειρηματική συγκρότηση και μόνο και από τίποτε άλλο. Το καθεστώς αυτό άνισης και προνομιακής μεταχείρισης των δικτύων και εταιρειών εμπορίας-εκτροφής έναντι του ιδιοκτήτη ιδιώτη αντίκειται στην αρχή της ίσης μεταχείρισης και στην αρχή της ισότητας κατά το άρθρο 4 παρ. 1 Σ. Τα προνόμια αυτά δεν υπάρχουν μόνο ως τυχόν επιτρεπόμενες θετικές διακρίσεις αλλά αντικειμενικά οδηγούν σε δυσμενή διάκριση και άνιση αρνητική μεταχείριση όλους τους ιδιώτες ιδιοκτήτες ζώων έναντι του δικτύου εκτροφής-εμπορίας. Συνεπώς, δημιουργούν καθεστώς παραβίασης της συνταγματικής αρχής της ισότητας. (ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ) https://greatdanegnosis.wixsite.com/alopekis