Αρχική Νέο πλαίσιο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς - Πρόγραμμα ‘‘ΆΡΓΟΣ’’Άρθρο 5 Υποχρεώσεις ιδιοκτήτη δεσποζόμενου ζώου συντροφιάςΣχόλιο του χρήστη Michalopoulou fwteini | 19 Μαΐου 2021, 00:58
  • Σχόλιο του χρήστη 'Michalopoulou fwteini' | 19 Μαΐου 2021, 00:58

    Αξιότιμε κ. Υπουργέ Κυρίες/οι συμμετέχουσες/ντες στην διαβούλευση Το παρόν άρθρο 5 από μόνο του συγκεντρώνει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που το ορίζουν ως φασιστικό, αντιεπιστημονικό, ολοκληρωτικού τύπου προσέγγιση και ελλιπή ανάλυση του φαινομένου του υπερπληθυσμού των αδέσποτων, αντισυνταγματικό, αντικοινωνικό και πολλά άλλα αντι…. Παρά τις κορώνες που διατυπώθηκαν τόσο από τους συντάκτες του σχεδίου νόμου όσο και από συμμετέχοντες στην διαβούλευση περί της ευρωπαικότητας του νόμου, θα πρέπει να ομολογήσουν πως μόνο ευρωπαϊκό και προοδευτικό δεν είναι το παρόν άρθρο του σχεδίου νόμου. Εκτός της Ρουμανίας και της Κροατίας και μάλιστα όχι καθολικά, αλλά υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, σε καμία άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν υφίσταται υποχρεωτικότητα της στείρωσης. Επιβάλλοντας την υποχρεωτική στείρωση όλων των αρσενικών ή θηλυκών σκύλων, το άρθρο 5 τιμωρεί στην ουσία όλους τους ευσυνείδητους κατόχους σκύλων, βάζοντας «ταφόπλακα» στην ερασιτεχνική εκτροφή όλων των φυλών μεταξύ αυτών και των κυνηγετικών. Πρόκειται για έναν «αυταρχισμό» του κράτους εις βάρος των πολιτών και των ζώων τους! Το κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίζει κάθε πολίτη του ως εν δυνάμει «ανεύθυνο και ασυνείδητο». Δεν έχουμε την ανάγκη ενός τέτοιου νόμου για να αναλάβουμε την ευθύνη, απέναντι στα πλάσματα που αγαπάμε και φροντίζουμε. Είναι ανόητο και επικίνδυνο να επιβάλλεται με νόμο ο υποχρεωτικός ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων σε όλα τα δεσποζόμενα σκυλιά, με το επιχείρημα ότι μέσω του… αφανισμού τους θα βελτιωθούν οι συνθήκες της ζωής τους. Πλανάται όποιος νομίζει ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει τους όποιους ανεύθυνους και ασυνείδητους, ως βολικό «άλλοθι» εις βάρος χιλιάδων άλλων πολιτών, που αντιλαμβανόμαστε τον υποχρεωτικό ευνουχισμό ως περιορισμό των δικών μας συνταγματικών δικαιωμάτων. Το Κράτος δεν δικαιούται να εισβάλει στην ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του πολίτη, παραβιάζοντας το «άσυλο» του και βασικές ελευθερίες του. Ο αναγκαστικός και προληπτικός ακρωτηριασμός των ζώων, ισοδυναμεί με κακοποίηση και βαναυσότητα. Ταυτόχρονα, παραβιάζει τα σχετικά άρθρα του Συντάγματος που προστατεύουν την κατοικία, την ιδιοκτησία και την ατομική περιουσία. Ουδείς νόμος μπορεί να προσβάλλει προληπτικά το δικαίωμα του πολίτη να κατέχει ένα υγιές και όχι «ακρωτηριασμένο» ζώο, χωρίς ο πολίτης να έχει παραβεί το νόμο. Εκ των προτέρων τιμωρία για αδίκημα που δεν έχει διαπραχθεί, είναι αδιανόητη στις σύγχρονες Δημοκρατίες! Να μην προβλέπεται σε καμία περίπτωση η υποχρεωτική στείρωση των δεσποζόμενων ζώων και πολύ περισσότερο των κυνηγετικών σκύλων.Αρθρο 5 παράγραφος 1α: Να μην προβλέπεται σε καμία περίπτωση η υποχρεωτική στείρωση όλων των ζώων συντροφιάς, ή τουλάχιστον να εξαιρεθούν οι κυνηγετικοί σκύλοι ως σκύλοι εργασίας. Το άρθρο 5 του σχεδίου νόμου επιβάλει μία καινοφανή ρύθμιση, που δεν έχει επιχειρηθεί σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης και του προηγμένου κόσμου γενικότερα. Η υποχρεωτικότητα της στείρωσης και του ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων των δεσποζόμενων σκύλων, δεν θα βρει ενάντιους μόνο τους κυνηγούς, αλλά και χιλιάδες άλλους πολίτες που διαβιώνουν με σκύλους στη χώρα μας. Είναι βέβαιο ότι η κοινωνία θα αντιμετωπίσει μία τέτοια νομοθετική απόπειρα σαν ένα «αυταρχισμό» του κράτους εις βάρος των πολιτών και των ζώων τους. Είναι επικίνδυνο και αλυσιτελές να επιβάλλεται με νόμο η υποχρεωτική χειρουργική αφαίρεση των γεννητικών οργάνων σε όλα τα δεσποζόμενα σκυλιά, με το επιχείρημα ότι μέσω του… αφανισμού τους θα βελτιωθούν οι συνθήκες της ζωής τους! Το κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίζει κάθε πολίτη του ως εν δυνάμει… ανεύθυνο και ασυνείδητο. Δεν έχουμε την ανάγκη έναν τέτοιο νόμο για να αναλάβουμε την ευθύνη, απέναντι σε πλάσματα που αγαπάμε και φροντίζουμε. Δεν έχουμε την ανάγκη την υποχρεωτική στείρωση, για να επιβλέψουμε τον δικό μας σκύλο, αποτρέποντας τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και τις ανεξέλεγκτες γεννήσεις Οι όποιοι ανεύθυνοι και ασυνείδητοι, δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται ως άλλοθι εις βάρος χιλιάδων άλλων πολιτών, που αντιλαμβάνονται τον υποχρεωτικό ευνουχισμό ως περιορισμό των δικών τους δικαιωμάτων. Η στείρωση και ο ευνουχισμός αποτελούν βίαιες και επώδυνες παρεμβάσεις στη φύση και στη φυσιολογία του ζώου και έχουν αξία να γίνονται μόνο εάν η συνεχής επίβλεψη του δεν είναι δυνατή, ώστε να αποφευχθούν ανεπιθύμητα ζευγαρώματα. Είναι ένας τρόπος που αναγκαστικά καταφεύγουμε ως ανθρώπινη κοινωνία για να προστατέψουμε και να διαχειριστούμε τα αδέσποτα ζώα, αλλά ηθικά και νομικά δεν έχει καμία θέση στα ζώα που συντηρούμε ως μέλη των οικογενειών μας. Ειδικότερα για τα ζώα εργασίας, όπως οι κυνηγετικοί και ποιμενικοί σκύλοι, η στείρωση αποτελεί μία πράξη που υπονομεύει όλα τα εργασιακά προσόντα και φυσικά πλεονεκτήματα τους. Επιπροσθέτως, η υποχρεωτική στείρωση των σκύλων, έχει κόστος οικονομικά αβάστακτο ιδιαίτερα για τους ιδιοκτήτες που κατέχουν περισσότερα από ένα ζώα. Το μέσω κόστος της χειρουργικής επέμβασης για κάθε ζώο αγγίζει τα 300€ και προϋποθέτει μετεγχειρητική φροντίδα και ισόβιο κόστος ειδικής διατροφής. Άρθρο 5 παράγραφος 6: Ο τρόπος που είναι διατυπωμένη η διάταξη, είναι προβληματικός και κατάφορα εχθρικός για τους κυνηγούς, κάνοντας μια σαφέστατη και «ρατσιστικού» τύπου διάκριση μεταξύ αυτών και όλων των άλλων κατόχων σκύλων στη χώρα μας. Ο κατάφωρα εχθρικός τρόπος που αντιμετωπίζονται οι κυνηγοί έναντι όλων των άλλων πολιτών, επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ υποχρεούνται να έχουν μαζί τους το διαβατήριο του σκύλου τους, σε οποιαδήποτε μετακίνηση που κάνουν μαζί του, έστω και μέχρι το πάρκο ή το περίπτερο της γειτονιάς τους. Ενώ όλοι οι άλλοι πολίτες – κάτοχοι ζώων πρέπει να εφοδιάζονται με διαβατήριο του σκύλου τους ΜΟΝΟ εφόσον πρόκειται να ταξιδέψουν στο εξωτερικό, οι κυνηγοί υποχρεούνται να εκδώσουν και να έχουν μαζί τους σε κάθε περίπτωση το αντίστοιχο διαβατήριο. Ζητάμε να απαλειφθεί η σχετική πρόβλεψη.Άρθρο 5 παράγραφος 7 : Ο «επιθετικός» τρόπος που το σχέδιο νόμου αντιμετωπίζει εκ προοιμίου τους κυνηγούς, γίνεται ακόμα πιο ορατός με την πρόβλεψη ότι: – «Αφαιρείται η άδεια κυνηγιού από κυνηγό, του οποίου ο σκύλος που χρησιμοποιείται στο κυνήγι δεν έχει σημανθεί και καταχωρηθεί στο Εθνικό Μητρώο Ζώων Συντροφιάς. Ομοίως, η άδεια κυνηγιού αφαιρείται αν ο κυνηγός έχει εγκαταλείψει ζώα που βρίσκονται στην κατοχή του ή στην ιδιοκτησία του ή άμεσους απογόνους αυτών.». Η επιπλέον ποινή της αφαίρεσης της κυνηγετικής άδειας, κατά την περίπτωση τέλεσης του συγκεκριμένου παραπτώματος από κυνηγούς, αποτελεί αυστηρή πρόβλεψη η οποία καταργεί την έννοια της ισονομίας των Ελλήνων πολιτών. Πάλι καλά που δεν επιβάλλεται και στους κυνηγούς το μέτρο της στείρωσης! Στο πλαίσιο της ισονομίας, ένας νόμος για τα δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα συντροφιάς, δεν δικαιούται να κάνει καμία διάκριση ανάμεσα σε κυνηγούς και λοιπούς ιδιοκτήτες. Παρόμοιου τύπου… διοικητική ποινή δεν προβλέπεται σε ολόκληρο το νομοσχέδιο για καμία άλλη κατηγορία πολιτών. Η διάταξη κρίνεται ως απαράδεκτη, και θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να απαλειφθεί