Αρχική Νέο πλαίσιο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς - Πρόγραμμα ‘‘ΆΡΓΟΣ’’Άρθρο 5 Υποχρεώσεις ιδιοκτήτη δεσποζόμενου ζώου συντροφιάςΣχόλιο του χρήστη Παναγιώτης Μανώλης | 19 Μαΐου 2021, 00:46
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Μανώλης' | 19 Μαΐου 2021, 00:46

    Άρθρο 5 παράγραφος 1α: Σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατόν η υποχρεωτική στείρωση όλων των ζώων συντροφιάς, χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος. Αλλιώς αυτό σημαίνει αφανισμός των ζώων. Είναι μία καινοφανή και πιθανώς ύποπτη ρύθμιση, που δεν έχει επιχειρηθεί σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης και του προηγμένου κόσμου γενικότερα, ένα απόλυτα αυταρχικό μέτρο του κράτους εις βάρος των πολιτών και των ζώων τους. Ούτε σε ολοκληρωτικά καθεστώτα δεν επιχειρήθηκε κάτι τέτοιο. Η υποχρεωτικότητα της στείρωσης και του ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων των δεσποζόμενων σκύλων, βρίσκει καθολικά αντίθετη όλη την κτηνιατρική επιστημονική κοινότητα, η οποία μάλιστα απεργεί για τον λόγο αυτό. Αυτό δεν σας λέει τίποτα; Μόνο οι Μ.Κ.Ο. δήθεν φιλοζωϊκές οργανώσεις κατέχουν την απόλυτη γνώση; Είναι επικίνδυνο και αλυσιτελές να επιβάλλεται με νόμο η υποχρεωτική χειρουργική αφαίρεση των γεννητικών οργάνων σε όλα τα δεσποζόμενα σκυλιά, με το επιχείρημα ότι μέσω του… αφανισμού τους θα βελτιωθούν οι συνθήκες της ζωής τους! Το κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίζει κάθε πολίτη του ως εν δυνάμει ανεύθυνο και ασυνείδητο. Οι ιδιοκτήτες ζώων δεν έχουν ανάγκη την επιβολή της υποχρεωτικής στείρωσης, για να επιβλέψουν το σκύλο τους και να αποτρέψουν τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και τις ανεξέλεγκτες γεννήσεις. Οι όποιοι ανεύθυνοι και ασυνείδητοι, δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται ως άλλοθι εις βάρος χιλιάδων άλλων πολιτών, που αντιλαμβάνονται τον υποχρεωτικό ευνουχισμό ως περιορισμό των δικών τους δικαιωμάτων. Η στείρωση και ο ευνουχισμός αποτελούν βίαιες και επώδυνες παρεμβάσεις στη φύση και στη φυσιολογία του ζώου και έχουν αξία να γίνονται μόνο εάν η συνεχής επίβλεψη του δεν είναι δυνατή, ώστε να αποφευχθούν ανεπιθύμητα ζευγαρώματα. Είναι ένας τρόπος που αναγκαστικά καταφεύγουμε ως ανθρώπινη κοινωνία για να προστατέψουμε και να διαχειριστούμε τα αδέσποτα ζώα, αλλά ηθικά και νομικά δεν έχει καμία θέση στα ζώα που συντηρούμε ως μέλη των οικογενειών μας. Ειδικότερα για τα ζώα εργασίας, όπως οι κυνηγετικοί και ποιμενικοί σκύλοι, η στείρωση αποτελεί μία πράξη που υπονομεύει όλα τα εργασιακά προσόντα και φυσικά πλεονεκτήματα τους. Στην παγκόσμια ιστορία γνωρίζουμε για την γενοκτονία των Αρμενίων, την γενοκτονία των Ποντίων, το ολοκαύτωμα των Εβραίων. Ευελπιστώ ότι δεν θα θελήσετε να καταγραφείτε στην ιστορία για τον αφανισμό των σκύλων στην Ελλάδα, ακόμη και γνήσιων παραδοσιακών ελληνικών φυλών. Άρθρο 5 παράγραφος 6: Ο τρόπος που είναι διατυπωμένη η διάταξη, είναι προβληματικός και κατάφορα εχθρικός για τους κυνηγούς, κάνοντας μια σαφέστατη και «ρατσιστικού» τύπου διάκριση μεταξύ αυτών και όλων των άλλων κατόχων σκύλων στη χώρα μας. Υποτίθεται ότι ζούμε σε κράτος δικαίου και ισονομίας μεταξύ των πολιτών του. Ο κατάφωρα εχθρικός τρόπος που αντιμετωπίζονται οι κυνηγοί έναντι όλων των άλλων πολιτών, επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ υποχρεούνται να έχουν μαζί τους το διαβατήριο του σκύλου τους, σε οποιαδήποτε μετακίνηση που κάνουν μαζί του, έστω και μέχρι το πάρκο ή το περίπτερο της γειτονιάς τους. Ενώ όλοι οι άλλοι πολίτες – κάτοχοι ζώων πρέπει να εφοδιάζονται με διαβατήριο του σκύλου τους ΜΟΝΟ εφόσον πρόκειται να ταξιδέψουν στο εξωτερικό, οι κυνηγοί υποχρεούνται να εκδώσουν και να έχουν μαζί τους σε κάθε περίπτωση το αντίστοιχο διαβατήριο. Ζητάμε να απαλειφθεί η σχετική πρόβλεψη. Άρθρο 5 παράγραφος 7 : Ο «επιθετικός» τρόπος που το σχέδιο νόμου αντιμετωπίζει εκ προοιμίου τους κυνηγούς, γίνεται ακόμα πιο ορατός με την πρόβλεψη ότι: - «Αφαιρείται η άδεια κυνηγιού από κυνηγό, του οποίου ο σκύλος που χρησιμοποιείται στο κυνήγι δεν έχει σημανθεί και καταχωρηθεί στο Εθνικό Μητρώο Ζώων Συντροφιάς. Ομοίως, η άδεια κυνηγιού αφαιρείται αν ο κυνηγός έχει εγκαταλείψει ζώα που βρίσκονται στην κατοχή του ή στην ιδιοκτησία του ή άμεσους απογόνους αυτών.». Η επιπλέον ποινή της αφαίρεσης της κυνηγετικής άδειας, κατά την περίπτωση τέλεσης του συγκεκριμένου παραπτώματος από κυνηγούς, αποτελεί αυστηρή πρόβλεψη η οποία καταργεί την έννοια της ισονομίας των Ελλήνων πολιτών. Στο πλαίσιο της ισονομίας, ένας νόμος για τα δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα συντροφιάς, δε δικαιούται να κάνει καμία διάκριση ανάμεσα σε κυνηγούς και λοιπούς ιδιοκτήτες. Παρόμοιου τύπου «διοικητική ποινή» δεν προβλέπεται σε ολόκληρο το νομοσχέδιο για καμία άλλη κατηγορία πολιτών.