Αρχική Αναμόρφωση συστήματος προσλήψεων και καθολική υπαγωγή τους στον πλήρη έλεγχο του ΑΣΕΠΆρθρο 2 Κατάργηση της προσαύξησης μοριοδότησης λόγω εμπειρίαςΣχόλιο του χρήστη Αντώνης | 16 Νοεμβρίου 2009, 00:22
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αντώνης' | 16 Νοεμβρίου 2009, 00:22

    Στον ιδιωτικό τομέα κανένας εργοδότης δεν πρόκειτε να δεί το αν έχεις καλό βαθμό στα πτυχία σου. Αντιθέτως είναι σίγουρα διατεθιμένος να πληρώσει ακόμα και μεγαλύτερους μισθούς για εργαζόμενους που έχουν εμπειρία στην συγκεκριμένη θέση (και όχι γενικά και αόριστα εμπειρία). Αυτό γιατί οι υπάλληλοι αυτοί θα καταφέρουν από την πρώτη στιγμή να εργαστούν και να γίνουν αποδοτικοί σε αντίθεση με όσους ακόμα και αν έχουν εμπειρία σε κάποιον σντίστοιχο τομέα θα χρειαστούν και κάποια σχετική εκπαίδευση. Τα τελευταία ισχύουν για θέσεις με εξειδικευμένες γνώσεις και όχι για παράδειγμα τη θέση ενός εργάτη όπου το μόνο που θα κρίνει ο εκάστοτε εργοδότης θα είναι η μυική δύναμη και αντοχή του εργαζόμενου. Κατά αντίστοιχο λοιπόν τρόπο θα πρέπει να λειτουργήσει και το δημόσιο. Δεν νοήτε να αγνοείται η προϋπηρεσία ενός εργαζόμενου στο ίδιο αντικείμενο. Η προσαύξηση αυτή και ειδικά όταν μιλαμε για την ίδια ακριβώς θέση θα έπρεπε να είναι πολύ μεγαλύτερη. Η ίδια η εμπειρία θα έπρεπε να μετρά πολυ περισσότερο από τις το βαθμό κάποιου στο πτυχίο που δεν δείχνει την δυνατότητα του ή και την διάθεση του να εργαστεί και όχι να διαβάσει στην θέση εργασίας. Σε αυτό το πλαίσιο θα έπρεπε να εξεταστεί και η μοριοδότηση των ήδη συμμετεχόντων σε προγράμματα STAGE ή και σε διαφόρων ειδών συμβάσεις του δημοσίου. Θα ήθελα όμως να τονίσω την προσοχή πολλών σε αδικίες οι οποίες γινόντουσαν και εξακολουθούν να γίνονται. Δεν μπορεί να εννοηθεί προϋπηρεσία παράλληλα με το διδακτορικό ή μεταπτυχιακό κάποιου τη στιγμή που όλες οι συμβάσεις που υπογράφουν είναι για χρηματοδοτημένα προγράμματα στα πλαίσια του διδακτορικού τους όπως ακριβώς δεν αναγνωρίζεται πριν την λήψη του βασικού τίτλου σπουδών. Δεν μπορεί επίσης να νοηθεί η εμπειρία που μπορεί κάποιος να έχει σαν υπάλληλος σε εταιρεία συγγενικού του προσώπου και ενώ δουλεύει πχ ως πωλητής σε κατάστημα να δηλώνει με μια απλή υπευθυνη δήλωση ότι δούλευε για παράδειγμα ως μηχανικός. Επίσης θα έπρεπε να παρθεί μια απόφαση ώστε να λήξει επιτέλους η κοροϊδία που εξακολουθεί να υπάρχει κυρίως με τα διδακτορικά. Δέν είναι δυνατόν η γνώση που έχει αποκτηθεί σε ένα πολύ εξειδικευμένο αντικείμενο (πχ η ανακάλυψη μιας νεας τεχνικής μετάδοσης δεδομένων) να μοριοδοτείτε για μια θέση στην οποία ο υπάλληλος το μόνο που θα πρέπει να κάνει είναι μια όχι εξειδικευμένη εργασία (πχ η διαχείρηση συστημάτων μετάδοσης δεδομένων) σε αντίθεση με κάποια μεταπτυχιακά που προσφέρουν εξειδικευμένες μεν αλλά γενικές παρολαυτά γνώσεις (πχ ενα μεταπτυχιακό για την μετάδοση δεδομένων όπου θα αναπτύσονται όλες οι νέες τεχνικές). Από την εμπειρία μου τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα σας λέω οτι οι περισσότεροι κάτοχοι διδακτορικού ήταν ουσιαστικά άχρηστοι στην εργασία τους, ίσως και λόγω του γεγονότος ότι θεωρούν ότι αυτό που κάνουν είναι κατά πολύ κατώτερο των δυνατοτήτων τους (θεωρούν οτι το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι έρευνα) και φυσικά αυτό αποτελεί ισχυρό αντικίνητρο να εργαστούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι γνωστός μου με μεταπτυχιακό και διδακτορικό σε υπηρεσία του δημόσιου τομέα που εργάζομαι εδώ και μερικά χρόνια και εγώ, όπου ο συγκεκριμένος άνθρωπος έχει περιοριστεί στο να υπογράφει κάποιες ανούσιες μελέτες , δεν αποδέχεται να κάνει οτιδήποτε άλλο και φυσικά είναι τσακωμένος με όλους τους άλλους υπαλλήλους που θεωρούν οτι δεν δουλεύει και πλέον μετά από τόσα χρόνια στην ίδια θέση να μην έχει ούτε τις βασικές γνώσεις (όχι μόνο επιστημονικές αλλά ούτε για το τι πραγματικά κάνει η υπηρεσία που ανήκει). Τέλος ένα θέμα το οποίο θα πρέπει να συνυπολογιστεί σε ένα τέτοιο νέο νομοσχέδιο είναι το γεγονός ότι οι θέσεις που προκυρύσσσονται δεν λαμβάνουν υπόψιν τις δυνατότητες που μπορεί να υπάρχουν από κάποιους εν δυνάμει υποψήφιους. Για παράδειγμα δεν είναι δυνατόν κάποιος με μεταπτυχιακό ή διδακτορικό να είναι σε ισχυρότερη θέση από κάποιον με απλά ένα πτυχίο Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης και να μην μπορεί αυτός να διεκδικήσει αντίστοιχη θέση από κάποιον Τεχνολογικής εκπαίδευσης. Είτε λοιπόν οι θέσεις που απαιτούν μεταπτυχιακό ή διδακτορικό να προκυρήσσονται ανεξάρτητα από τις υπόλοιπες (αναμφίβολα αυτές είναι ελάχιστες), είτε θα πρέπει οι πτυχιούχοι ΑΕΙ να μοριοδοτούνται σε σχέση με πτυχιούχους ΤΕΙ για μια θέση που απαιτεί τιτλο σπουδών ΤΕΙ, οι πτυχιούχοι ΤΕΙ σε σχέση με υποψήφιους Δευτεροβάθμιας εκπαιδευσης κοκ. Όλα αυτά βέβαια θα πρέπει να ακολουθηθούν από μία αλλαγή σε νόμους για την Παιδεία στην οποία η λογική της τελευταίας 20αετίας είναι ισοπεδοτική (ολοένα και περισσότερα τμήματα, ολοένα και περισσότερες θέσεις εισακτέων δημιούργησαν την ψευδαίσθηση οτι όλοι θα σπουδάσουν και φυσικά την απαίτηση να εργαστούν επάνω σ'αυτό που σπουδάσαν κανόντας πλέον κάποιους να θεωρούν οτι είναι προτιμότερο να μπεις σε ένα ΤΕΙ όπου δεν θα κουραστείς να μπεις αλλά ούτε και να το τελειώσεις με έναν καλό βαθμό που θα σου επιτρέψει να μπείς στο δημόσιο). Χαρακτηριστικό παράδειγμα των τελευταίων είναι ότι για θέσεις καθηγητών πληροφορικής 1 στους 2 πτυχιούχους ΤΕΙ θα μπορέσει να μπεί μέσω διαγωνισμού ΑΣΕΠ ενώ για τους πτυχιούχους πληροφορικής ΑΕΙ η αναλογία είναι κατά πολυ χειρότερη από 1 στους 10. Αναμφίβολα οι γνώσεις των πτυχιούχων ΑΕΙ είναι πολύ περισσότερες από αυτές των πτυχιούχων ΤΕΙ και θα έπρεπε να πρώτα οι θέσεις να καλύπτονται από πτυχιούχους ΑΕΙ και μετέπειτα από πτυχιούχους ΤΕΙ. Ακόμα και αν το θέμα είναι οικονομικό πολλοί είναι αυτοί που θα δέχονταν να πληρωθούν λιγότερα και να μπούν σε κάποιες αντίστοιχες θέσεις όπου με τις γνώσεις τους θα προσφέραν πολυ περισσότερα από αυτά που προδιαγράφει η συγκεκριμένη θέση εργασίας.