Αρχική Καθιέρωση ανώτατου ορίου κυβισμού κρατικών αυτοκινήτωνΆρθρο 15 Αναστολή προμήθειας Κρατικών Αυτοκινήτων και αντικατάστασή τους με αυτοκίνητα χαμηλών ρύπων και κυβισμού – Μεταβατικές διατάξεις.Σχόλιο του χρήστη Ντερμιτζόγλου Σάββας | 19 Οκτωβρίου 2009, 23:50
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ντερμιτζόγλου Σάββας' | 19 Οκτωβρίου 2009, 23:50

    Αξιότιμοι κ.κ. έχοντες τη Χώρα μας στο νου και τα χέρια σας Η αποδοτικότητα κάθε μέτρου, είναι πάντα συνάρτηση αφενός του μεγέθους, σε σχέση με το όλον, της ρυθμιζόμενης ύλης και αφετέρου της έκτασης στην οποία πραγματοποιείται η συγκεκριμένη ρύθμιση. Αυτά συνεπώς που τίθενται ως διακύβευμα στο συγκεκριμένο θέμα των περίπου 44.000 κρατικών αυτοκινήτων, είναι πρώτον, το κόστος απόκτησης και διατήρησής τους και δεύτερον, η συμβολή τους στο γενικό πρόβλημα της ρύπανσης από την αυτοκίνηση. Στα 50-60 δις του κρατικού προϋπολογισμού και στα καυσαέρια των περίπου 3.000.000 οχημάτων της Ελλάδας, τα 0,35 δις του εξόδου για τα κρατικά αυτοκίνητα και το 1,5% που αντιπροσωπεύουν στην ατμοσφαιρική επιβάρυνση, μπορούν να νοηθούν ως κάπως σοβαρά μεγέθη, μόνο υπό τις εξής προϋποθέσεις: A) Τον τέτοιο περιορισμό τους, που θα προσεγγίζει την πλήρη κατάργηση χρήσης κρατικών οχημάτων από δημοσίους υπαλλήλους και λειτουργούς πλην, ίσως, κάποιων δεκάδων πολυτελείας για λόγους κύρους και συμβολισμού (ΠτΔ, μέλη της Κυβ., υπηρεσίες υποδοχής ξένων αντιπροσωπειών κλπ ). Τα ημίμετρα, πολύ απλά ισοδυναμούν με αδράνεια. Β) Την ευθεία κατεύθυνση των χρημάτων που θα εξοικονομηθούν, αποκλειστικά σε σχετικές με τη μετακίνηση υποδομές (π.χ. ανάπτυξη νέων γραμμών Μετρο και Τραμ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και στις 5-6 υπόλοιπες σχετικά μεγάλες πόλεις μας – με δραστικό περιορισμό, μπορουν να χρηματοδοτηθούν πλήρως επεκτάσεις όπως π.χ. η από τον Αγ. Δημήτριο στο Ελληνικό, που είχε συνολικό κόστος ΤΕΤΡΑΕΤΙΑΣ 0.33 δις..!- ) ή άλλα ‘απτά΄ και συγκεκριμένα έργα και όχι εκμηδενισμό τους στην προσπάθεια μπαλώματος με αυτά των χαωδών κρατικών ελλειμμάτων. Τα τελευταία αντιμετωπίζονται με άλλες πολιτικές, για τις οποίες δε ζητείται η γνώμη μας. Γ) Την προώθηση –επιτέλους- ελληνικής παραγωγής ηλεκτροκίνητων οχημάτων πόλης, η οποία ούτε απούσα τεχνογνωσία απαιτεί, ούτε κεφάλαια που υπερβαίνουν ιδιαίτερα αυτά που κερδίζονται με μέτρα όπως το προκείμενο. Όσο η ανάπτυξη απλώς υποβοηθάται από το Κράτος και δεν υποδεικνύεται ή και άμεσα κατευθύνεται προς αληθινά παραγωγικές δομές (δηλ. εργοστάσια!) θα συνεχίζουμε να βλέπουμε μόνο καφετέριες, ξενώνες και εμπορικά πώλησης εισαγόμενων προϊόντων. Τα υβριδικά, όπως και τα υπόλοιπα αυτοκίνητα, δεν είναι άλλωστε πάρα τέτοια..