Αρχική Αναμόρφωση συστήματος προσλήψεων και καθολική υπαγωγή τους στον πλήρη έλεγχο του ΑΣΕΠΆρθρο 4 Επαναρυθμίσεις για τη μοριοδότηση υποψηφίωνΣχόλιο του χρήστη y.petrohilos | 17 Νοεμβρίου 2009, 13:39
  • Σχόλιο του χρήστη 'y.petrohilos' | 17 Νοεμβρίου 2009, 13:39

    μια ομαδοποίηση των σχολίων των αναγνωστών που προκύπτει από τη λογική, δικαιολογεί τη γενική κατεύθυνση του σχεδίου νόμου διότι: η αντίληψη περί κράτους δικαίου, αξιοκρατίας και ισονομίας κατηγοριοποιείται από τους πολίτες σε 3 διαφορετικές προσεγγίσεις οι οποίες κυμαίνονται σε ένα φάσμα που ξεκινά από ακραίες θέσεις και τελειώνει σε ακραίες θέσεις. πιο αναλυτικά: α)ανταμοιβή των κόπων των επιπλέον σπουδών εις βάρος των λιγότερων σπουδών ή το αντίθετο όταν οι λιγότερες σπουδές συνοδεύονται από εμπειρία. β) πάταξη του ρουσφετιού εις βάρος της κατά κανόνα ρουσφετολογικής συμβασιοποίησης ανθρώπων με απώτερο στόχο την μονιμοποίηση βάσει του +50%. Ωστόσο, οι υπάλληλοι που προσεληφθήκαν με τον τρόπο αυτό αποτέλεσαν καλώς ή κακώς (και φυσικά μόνο εν μέρει) επένδυση σε ανθρώπινο δυναμικό από το κράτος-εργοδότη. Οι υπάλληλοι αυτοί αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας. σημειώνεται ότι η ρουσφετολογική νοοτροπία τέτοιου τύπου ξεκίνησε με εκπτώσεις του νόμου πεπονή επί πασοκ και εκτραχύνθηκε υπερβολικά εδώ και 5,5 χρόνια επί ν.δημ. εκτραχύνθηκε υπό την έννοια ότι τα έσοδα και οι ανάγκες για μόνιμο προσωπικό του δημοσίου δεν δικαιολογούν μονιμοποίηση όλης αυτής της στρατιάς συμβασιούχων, αλλά μάλλον ένα μικρό μέρος της. Κοινωνικό ζήτημα που τίθεται είναι ο τρόπος με τον οποίο η στρατιά αυτή απέκτησε πρόσβαση. γ)ανταμοιβή όλων των εμφανιζόμενων τυπικών προσόντων (πτυχία, γλώσσες κ.λπ) σε συνδυασμό με την υψηλή ανεργία έναντι ορθολογικής πριμοδότησης τυπικών προσόντων, ανεργίας, ειδικών κατηγοριών πολιτών (αμέα, πολύτεκνοι, τρίτεκνοι)και εργασιακής εμπειρίας, έτσι ώστε κανένα κριτήριο να μην έχει σαφή ισχύ έναντι του άλλου Συμπεράσματα: 1.όλες οι απόψεις έχουν υπέρ και κατά. Παρουσιάζουν ως ένα βαθμό δίκαια αιτήματα των διαφόρων κοινωνικών ομάδων που ωστόσο προσπαθούν να διασφαλίσουν τα συμφέροντα τους, κοιτώντας ουσιαστικά του δικό τους «δέντρο» και όχι το «δάσος». 2. Ποιο είναι το δάσος; 2.1.Όλες οι κοινωνίες όλων των εθνών διαθέτουν στο εσωτερικό τους κοινωνικές ομάδες διαφορετικών ταχυτήτων. Επομένως το κράτος, από τη στιγμή που θέλει να συμπεριφέρεται αξιοκρατικά και δημοκρατικά, δεν μπορεί να πριμοδοτεί υπερβολικά (= τάσσεται καταφανέστατα υπέρ) κάποιας από τις ομάδες αυτές. Από την άλλη πλευρά είναι απολύτως λογικό ένα «κοινωνικό» κράτος υπέρ του πολίτη, να προσπαθεί αφενός να προστατέψει ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες και αφετέρου να διακόψει τη σχέση εξάρτησης των πολιτών και της πολιτικής με το ρουσφέτι. Το τελευταίο δεν βρίσκεται μόνο στα πολιτικά γραφεία με τις γνωστές μορφές του, αλλά και στα ελληνικά πανεπιστήμια μέσω ΠΜΣ και Διδακτορικών. 2.2. Το ελληνικό δημόσιο έχει τόσο πολλούς υπαλλήλους (μόνιμους και αορίστου χρόνου) που είναι υπεραρκετοί ώστε να καλύψουν τις ανάγκες του. Το ζήτημα είναι η ορθολογική διαχείριση του προσωπικού και η πλήρως αναξιοκρατική διαδικασία μετατάξεων, υπό την έννοια ότι δεν γίνεται βάσει αναγκών και προσόντων. Π.χ δεν κατανοώ γιατί ένας καθηγητής μέσης εκπαίδευσης που προσελήφθηκε για να κάνει μάθημα, μένει επί χρόνια (πολύ συχνά πάνω από 2 που είναι το όριο) σε άλλη υπηρεσία για διοικητική μέριμνα. 2.3. Το ελληνικό δημόσιο από την άλλη πλευρά, πρέπει να γίνει καλύτερο διότι είναι πλήρως αντιπαραγωγικό. Έτσι χρειάζεται περαιτέρω επένδυση σε εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό για να αυξηθεί η αποδοτικότητα, ή/και η επιμόρφωση των ήδη υπαρχόντων υπαλλήλων συνδυασμένη με κίνητρα παραγωγικότητας και αντικίνητρα μη παραγωγικότητας. Εντούτοις, η αποδοτικότητα - εφόσον είναι άμεσα αναγκαία - δεν διασφαλίζεται μόνο από την κατοχή τίτλων συναφών με το αντικείμενο της θέσης αλλά και από αντίστοιχη εργασιακή εμπειρία, η οποία ωστόσο δεν είναι σίγουρο ότι αποδεικνύεται σε όλες τις περιπτώσεις, ότι είναι δηλαδή πραγματική. 2.4. η ελληνική οικονομία χαρακτηρίζεται από έλλειψη ανταγωνιστικότητας και μικρή σε μέγεθος αγορά, συνεπώς λίγες διαθέσιμες θέσεις εργασίας. Οι περιορισμένοι πόροι είναι προτιμότερο να δοθούν για ένα πρόσθετο γιγαντισμό του δημοσίου τομέα ή για ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας σε ένα θεσμικά βελτιωμένο επιχειρηματικό περιβάλλον, προκειμένου να αναπτυχθούν περισσότερες ευκαιρίες απασχόλησης για όσους θέλουν και μπορούν; 3. Συνεπώς ο νομοθέτης πρέπει να βρει λύσεις για πολυσύνθετα προβλήματα αναλογιζόμενους πολλές παραμέτρους ενός ευρύτερου περιβάλλοντος, όπου ενέργειες σε ένα υποτομέα επηρεάζουν κάποιον άλλο. Λύσεις υπάρχουν; Κατά την άποψη μου, καμιά δεν είναι πλήρως αντικειμενική, άρα το κοινωνικό σύνολο πρέπει να κάνει λίγο πίσω στις απαιτήσεις του. 1. σολωμόντια λύση (που μετατρέπει το ασεπ σε εξεταστικό κέντρο και πλουτίζει φροντιστήρια, αλλά απομακρύνει κάθε υποψία για ρουσφέτι): μόνο γραπτοί διαγωνισμοί (τεστ δεξιοτήτων + μαθήματα) για όλες τις κατηγορίες πολιτών σε χωριστές προκηρύξεις, εφόσον κάτι τέτοιο δεν είναι αντισυνταγματικό. Χωριστά για ΔΕ, χωριστά για ΤΕ και χωριστά για ΠΕ με βάση το 1ο πτυχίο. Τυχόν 2ο ή 3ο πτυχίο οποιασδήποτε βαθμίδας (μετα-δευτεροβάθμιας, τριτοβάθμιας κ.λπ), μεταπτυχιακά/διδακτορικά να αναγνωρίζονται μισθολογικά. Επίσης χωριστές προκηρύξεις με γραπτό διαγωνισμό για τρίτεκνους, για πολύτεκνους, για αμέα καθώς και συγγενείς αμέα (π.χ. 1ου βαθμού συγγένεια σε άτομα με νοητική υστέρηση) Μεταπτυχιακά χωριστά και διδακτορικά πάλι χωριστά σε γραπτούς διαγωνισμούς μόνο αν υπάρχει συνάφεια τίτλου σε σχέση με το αντικείμενο της προκηρυσσόμενης θέσης και εφόσον αποδεδειγμένα έχει αιτιολογηθεί η ανάγκη ύπαρξης ειδικής θέσης με σχετικές αποφάσεις και τροποποιήσεις οργανογραμμάτων υπηρεσιών και εφόσον η θέση αυτή δεν μπορεί να καλυφθεί από την δεξαμενή της εθνικής σχολής δημόσιας διοίκησης. Εννοείται ότι το κράτος μέσω του ασεπ συγκεντρώνει τις ανάγκες από όλους τους δημόσιους φορείς συγκεκριμένη περίοδο κάθε έτος (ή κάθε δύο έτη, αν η οργάνωση δεν είναι επαρκής) και ορίζει ποσοστώσεις για ανέργους, αμεα, τρίτεκνους, πολύτεκνους, καταργώντας το μπόνους εντοπιότητας που μοιάζει αντισυνταγματικό. Επίσης είναι λογική μια αναμόρφωση του τεστ δεξιοτήτων έτσι ώστε να αξιολογούνται από ειδικούς και οι υπάρχουσες διοικητικές ικανότητες των υποψηφίων που μπορεί να προκύπτουν είτε από εργασιακή εμπειρία είτε από προσωπική αντίληψη όταν εμπειρία δεν υπάρχει. 2. μια λύση που απαιτεί οργάνωση ενός ολοκληρωμένου συστήματος πιστοποίησης προϋπηρεσίας και βαθμολόγησης των πανεπιστημίων, μπς κ.λπ είναι η λύση αποκλειστικά με μοριοδότηση. Μπορεί να γίνει αδιάβλητη αλλά απαιτείται πολύς χρόνος για την οργάνωση και ολοκληρωμένη εφαρμογή της. Το νομοσχέδιο θα πρέπει να κωδικοποιήσει ολόκληρη τη συναφή νομοθεσία σε ενιαίο κείμενο, να κλείσει όλα τα παραθυράκια και να συμπληρωθεί σε γκρίζα σημεία. Ευχαριστώ.