• Σχόλιο του χρήστη 'Ann' | 17 Νοεμβρίου 2009, 18:12

    Συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία για δημόσια διαβούλευση. Πλην όμως η λέξη απογοήτευση δεν καλύπτει αυτό που αισθάνομαι. Μετά από κόπους πολλών ετών, αγωνίες, ατέλειωτα ξενύχτια, βλέπω να απαξιώνεται ολοένα και περισσότερο η γνώση και αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που τόσο λάθος είχα ερμηνεύσει όλα αυτά τα χρόνια. Όχι μόνο δεν αντιλαμβάνομαι κατά ποιο τρόπο ενισχύονται τα πτυχία αλλά αισθάνομαι και φοβερά αδικημένη. Έχοντας μόλις τελειώσει το δεύτερο μεταπτυχιακό πληροφορούμαι πως για την αξιολόγησή μου στην αγορά εργασίας είναι σαν να μην το έχω κάνει! Απίστευτο δεδομένου ότι πρόκειται για ένα αντικειμενικό γεγονός το οποίο απλώς το κράτος αποφάσισε πως δεν θέλει να βλέπει! Ήδη τα μόρια που του αναλογούσαν ήταν ελάχιστα. Εφόσον θέλετε να αναγνωρίσετε τις σπουδές, εφόσον πριμοδοτείτε εκείνους που έχουν ένα μεταπτυχιακό, εφόσον ενισχύετε το διδακτορικό, το επόμενο δηλαδή στάδιο του μεταπτυχιακού, γιατί διαγράφετε το δεύτερο μεταπτυχιακό; Ισοπεδώνετε τους υποψηφίους και τιμωρείτε όσους προσπάθησαν για κάτι καλύτερο, όσους κατά αντικειμενική κρίση απέκτησαν κάποιες γνώσεις παραπάνω. Και όχι δεν πρόκειται για μεταπτυχιακό στο οποίο με έβαλε κάποια παράταξη. Έδωσα εξετάσεις αφενός, ταυτόχρονα δε φρόντισα να έχω ένα γεμάτο βιογραφικό. Το ότι κάποιοι εισάγονται με πλάγιους τρόπους δεν θα το πληρώσουμε όσοι μοχθήσαμε πραγματικά και πιστέψτε είμαστε πολλοί. Τα περί ρουσφετιού τα έχω ακούσει και εγώ σε πολλά στάδια της πορείας μου και δεν αμφισβητώ ότι συμβαίνουν πλην όμως προσπάθησα και πιο αργά ίσως, πιο δύσκολα, με περισσότερο εκνευρισμό σίγουρα, πάντως προχώρησα. Αλλά ούτε οικονομική άνεση έχω. Αν και πολλοί δείχνουν να το αγνοούν, πράγμα μάλλον αδύνατο εφόσον είχαν ενδιαφερθεί να κάνουν μεταπτυχιακό, η πλειοψηφία των μεταπτυχιακών στην Ελλάδα είναι χωρίς δίδακτρα. Και μπορεί να μην χρειάζονται χρήματα για την παρακολούθησή τους χρειάζεται όμως φοβερός κόπος για την ολοκλήρωσή τους και θυσίες. Δεν μας τα χάρισε κανείς. Ούτε όμως τεμπέλα είμαι, που ανέβαλε σπουδάζοντας την είσοδό της στην αγορά εργασίας. Ταυτόχρονα δούλευα τόσο για οικονομικούς λόγους όσο και γιατί αναγνωρίζω την αξία της επαγγελματικής εμπειρίας. Και όταν λέω δούλευα εννοώ πληρέστατο ωράριο και ουσιαστική δουλειά (όπου ήταν απαραίτητες και οι ακαδημαϊκές γνώσεις και οι γλώσσες και η συνεχής ενημέρωση, όλα) με αποτέλεσμα να επιστρέφω αργά το βράδυ σπίτι, να έχω μπροστά μου όλο το διάβασμα (για πιεστικά προγράμματα σπουδών), να κοιμάμαι τρεις με τέσσερις ώρες και πάλι από την αρχή. Και ξέρετε, η εμπειρία μου αυτή δεν θα αναγνωριστεί. Γιατί ήμουν ασκούμενη δικηγόρος και βλέπετε η εμπειρία αυτή δεν μετράει. Αναφορικά με τις γλώσσες θεωρώ πως θα πρέπει να έχουν ουσιαστική μοριοδότηση. Θέλω να επισημάνω δε πως το ανώτατο ιδίως πτυχίο στις ξένες γλώσσες σημαίνει κάτι πολύ περισσότερο από την απλή γνώση της γραμματικής και του λεξιλογίου μιας άλλης γλώσσας. Ουσιαστικά ενέχει την δυνατότητα πρόσβασης σε έναν μεγάλο όγκο βιβλιογραφίας και αρθρογραφίας που τουλάχιστον για τις θεωρητικές επιστήμες είναι απαραίτητη. Τόσο για την ολοκλήρωση των μεταπτυχιακών σπουδών μου όσο και στα πλαίσια της δουλειάς μου η άριστη γνώση των δύο βασικών ευρωπαϊκών γλωσσών έχει αποδειχθεί όχι απλώς χρήσιμη, απαραίτητη. Θεωρώ δε πως είναι δύσκολο, στην παρούσα τουλάχιστον φάση, να γίνει διαφοροποίηση της μοριοδότησης των πτυχίων ανάλογα με την πόλη κτήσης τους, παρόλο που και εγώ αισθάνομαι αδικημένη γνωρίζοντας τη μεγάλη διαφορά βαθμολογίας από Πανεπιστήμιο σε Πανεπιστήμιο. Πλην όμως πιστεύω πως στοιχεία όπως οι γλώσσες ή το τεστ δεξιοτήτων είναι ενδεικτικά του γενικότερου επιπέδου του υποψηφίου. Το γεγονός ότι κατά την διάρκεια των σπουδών του κάποιος δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει ξενόγλωσση βιβλιογραφία ίσως εμμέσως μαρτυρά κάτι και για την ποιότητα των σπουδών του. Αντίστοιχα δε μία καλή βαθμολογία στο τεστ δεξιοτήτων υποδηλώνει την ύπαρξη σφαιρικών γνώσεων αλλά και συγκροτημένης σκέψης και αντίληψης της πραγματικότητας καθώς κινείται πέραν της γνωστής παπαγαλίας. Τόσο οι υποψήφιοι των θεωρητικών επιστημών θα πρέπει να είναι σε θέση να αντιμετωπίζουν απλά προβλήματα λογικής και μαθηματικών όσο και οι υποψήφιοι των θετικών χρειάζεται να έχουν βασικές θεωρητικές γνώσεις. Θεωρώ πως η μονομερής γνώση δεν είναι αποτελεσματική. Δεν πρόκειται άλλωστε για απομνημόνευση πχ τύπων κλπ αλλά για το επίπεδο της σκέψης του υποψηφίου. Θέλω να τονίσω τέλος, πως δεν είμαι 35…χρονών με χόμπι τα πτυχία.. Είμαι 25, αγαπώ τη μόρφωση, θεωρώ πολύτιμη τη γνώση για εκείνον που την κατέχει ταυτόχρονα όμως θεωρώ και απολύτως υγιές να θέλω οι σπουδές μου να προσμετρηθούν για την αξιολόγησή μου σε επαγγελματικό επίπεδο. Δεν βγήκα να φωνάξω να μην ληφθούν υπόψη τα προσόντα άλλων ούτε να υποστηρίξω την απροϋπόθετη τοποθέτησή μου σε μια θέση. Η αδικία όμως με ενοχλεί. Είμαι απογοητευμένη, σαστισμένη, ίσως πια και απαισιόδοξη.