Αρχική Σχέδιο νόμου του Υπουργείου ΕσωτερικώνΆρθρο 7 Μεταβίβαση κυριότητας ακινήτων – Αντικατάσταση παρ. 18 άρθρου 24 ν. 2130/1993Σχόλιο του χρήστη Ιωάννα Κανελλοπούλου | 2 Μαρτίου 2022, 08:22
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ιωάννα Κανελλοπούλου' | 2 Μαρτίου 2022, 08:22

    Η διάταξη αποτελεί διπλή ομολογία αποτυχίας. 1] Αφενός μεν αποτυχία των Δήμων να ανταποκριθούν στη δέσμια αρμοδιότητά τους να εκδώσουν ένα πιστοποιητικό που αιτείται ο πολίτης κατ’ επιταγήν του νόμου. Γιατί είναι άραγε άξιοι οι Δήμοι να εισπράττουν τα τέλη αυτά, και πόσο ανταποδοτικά είναι εν τέλει, όταν δεν μπορούν να απαντήσουν στην απλή ερώτηση του πολίτη, αν τα οφείλει; Η αιτιολογική έκθεση του παρόντος άρθρου είναι εξόχως διαφωτιστική, αν και ουδόλως δικαιολογεί την παρούσα ρύθμιση. 2] Αφετέρου δε, αποτυχία της κεντρικής κυβέρνησης να ανταποκριθεί σε δικές της δεσμεύσεις, λίαν προσφάτως εξαγγελθείσες από επίσημα κυβερνητικά χείλη, περί κατάργησης της Βεβαίωσης περι μη οφειλής ΤΑΠ ως απαιτουμένου εγγράφου, προσαρτώμενου στα μεταβιβαστικά συμβόλαια των ακινήτων. Καταλαβαίνουμε όλοι ότι η βεβαίωση των Δήμων είναι ένα σταθερό εμπόδιο στις συναλλαγές επί ακινήτων, αλλά κάποιοι επιμένουν στην ύπαρξή της. Γιατί άραγε, όταν επί ίδιας κυβερνήσεως το 2014, θαρραλέα είχε καταργηθεί; Ανατρέξτε στην αιτιολογική έκθεση της διάταξης του άρθρου 44 παρ. 3 του Ν. 4262/2014. 3] Η διπλή αυτή αποτυχία μετουσιώνεται στην παρούσα διάταξη ως μια επονείδιστη μετακύλιση της αδυναμίας του κράτους, στις πλάτες του πολίτη κατά τις συναλλαγές του επί ακινήτων, υπό την ανήκουστη μορφή «προκαταβολής» πιθανώς ανύπαρκτου χρέους. Έχει κακή φήμη το κράτος αυτό όταν επιβάλλει προκαταβολές, αλλά τουλάχιστον έως τώρα ήταν επί βεβαιωμένων φόρων, όχι φανταστικών και αβέβαιων. Είναι πια κουραστικό να χρηματοδοτούμε το κράτος άτοκα και να του οφείλουμε έντοκα. Το μόνο που έλειπε από έναν επίδοξο αγοραστή ακινήτου είναι να ανοίξει χρηματικές συναλλαγές με το τμήμα εσόδων του κάθε Δήμου, χρηματοδοτώντας τον για τα χρέη του πωλητή. Παρακαλώ εξηγήστε το αυτό σε κάποιον ξένο επενδυτή. 4] Οι εμπνευστές της διάταξης φαίνεται να αγνοούν βασικές συνθήκες της αγοράς ακινήτων, όπως ότι υπάρχουν χαριστικές δικαιοπραξίες όπου δεν υπάρχουν πωλητές-αγοραστές. Ότι υπάρχουν πωλητές που μετά από τις παρακρατήσεις υπέρ Δ.Ο.Υ. και ΕΦΚΑ δεν τους μένει τίποτε από το τίμημα της πώλησης του ακινήτου. Ότι ακίνητα αποκτώνται μέσω τραπεζικού δανεισμού, οπότε οι αγοραστές δεν διαθέτουν κεφάλαια να χρηματοδοτήσουν τα μελλοντικά και αβέβαια χρέη των πωλητών στους Δήμους επί τρίμηνο. 5] Η εμπλοκή δε των συμβολαιογράφων στο αλισβερίσι αυτό είναι απαράδεκτη. Το νόημα της διευκόλυνσης των συναλλαγών δεν επιτυγχάνεται βάζοντας επιπλέον βήματα και απασχολώντας αμισθί επαγγελματίες με εμπλοκή μάλιστα των τραπεζικών τους λογαριασμών. Ποιος θα αποζημιώνει τους συμβολαιογράφους για την εξυπηρέτηση των Δήμων στην αδόκητη περίπτωση που ισχύσει η διάταξη; 6] Δεν ελπίζουμε σε κανέναν Δήμο αυτοβούλως με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του να αναστέλλει την υποχρέωση υποβολής της βεβαίωσης περί μη οφειλής ΤΑΠ για τη μεταβίβαση της κυριότητας των πάσης φύσεων ακινήτων, όταν έχει την εναλλακτική να εισπράττει προκαταβολικά αντί να κάνουν οι υπάλληλοί του τη δουλειά τους έγκαιρα. 7] Δείτε τέλος τη γνωμοδότηση του ΝΣΚ 135/2017. Εκεί, το ΝΣΚ, ως συνταγματικά θεσμοθετημένος νομικός σύμβουλος του κράτους, χρησιμοποιεί μια πολύ ενδιαφέρουσα διατύπωση για την περιγραφή του Τ.Α.Π., ως "μετεξέλιξη του Φόρου Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας, τον οποίο αντικατέστησε". Ακόμα και το ΝΣΚ δηλαδή ερμηνεύει το Τέλος ως Φόρο και φυσικά όλοι γνωρίζουμε ότι ο "αντικατεστημένος" ΦΑΠ επανήλθε το 1997 και μακροβιοί έως σήμερα υπό την μορφή του ΕΝΦΙΑ. Με την παράλληλη ύπαρξη ΤΑΠ (δηλαδή ενός κατ' όνομα τέλους αλλά στην πραγματικότητα φόρου) και ΕΝΦΙΑ, έχουμε παραβίαση της αρχής του φορολογικού δικαίου ne bis in idem. 8] Εν κατακλείδι, όχι μόνο το ΤΑΠ ως βεβαίωση, αλλά και ως τέλος αυτό καθ’ εαυτό, πρέπει να καταργηθεί. Μέχρι να γίνει όμως η τομή αυτή, να καταργηθεί παντελώς η υποχρέωση προσκόμισης της αντίστοιχης βεβαίωσης από τον Δήμο.