Αρχική Σχέδιο νόμου του Υπουργείου ΕσωτερικώνΆρθρο 8 Άμεση αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών από τους ΟΤΑ α’ και β’ βαθμούΣχόλιο του χρήστη NIKOS | 3 Μαρτίου 2022, 20:05
  • Σχόλιο του χρήστη 'NIKOS' | 3 Μαρτίου 2022, 20:05

    Με τη διατύπωση του άρθρου αυτού, ότι «Η απόφαση του προηγούμενου εδαφίου αποτελεί δεσμευτική εισήγηση για την αναμόρφωση του προϋπολογισμού, η οποία εγκρίνεται υποχρεωτικά από το οικείο δημοτικό ή περιφερειακό συμβούλιο, στην πρώτη μετά από την ανάθεση συνεδρίασή του …», ο εκάστοτε Δήμαρχος ή ο Περιφερειάρχης μετατρέπεται σ’ έναν μικρό μονάρχη - δικτατορίσκο, αφού δεν αφήνει κανένα περιθώριο (διά του όρου της υποχρεωτικότητας της έγκρισης) στο συλλογικό όργανο (Οικονομική Επιτροπή) να αποφασίσει με δημοκρατικές διαδικασίες, ότι ο Δήμαρχος ή ο Περιφερειάρχης μπορεί να έπραξε σωστά, άλλα μπορεί να έπραξε και λάθος, είτε ως προς τη διαδικασία ανάθεσης, είτε ως προς την επιλογή του εργολάβου – προμηθευτή, είτε ως προς την επιτευχθείσα προσφορά (άρθρο 106 παρ. 1δ του Ν. 4412/16) κ.α. Όση καλή πρόθεση και να έχει ο εκάστοτε νομοθέτης είναι πάντα επικίνδυνο στο όνομα της όποιας επικείμενης ή επελθούσας έκτακτης ανάγκης (αντικειμενικής ή υποκειμενικής), να υποσκελίζονται οι δημοκρατικές διαδικασίες. Επιπροσθέτως, υπάρχει μια γενικότερη διαπίστωση στους παρακολουθούντες τα θέματα δημοσίων συμβάσεων, ότι όταν η διαδικασία γίνεται με τις λεγόμενες γρήγορες – έκτακτες διαδικασίες (απ’ ευθείας ανάθεσης και διαπραγμάτευσης χωρίς δημοσίευση), η έκπτωση που δίνεται είναι μηδαμινή, σε σχέση με το αν θα υπήρχε κάποιο είδος πραγματικού -έστω και περιορισμένου- ανταγωνισμού. Ακούγεται ότι στις λεγόμενες διαδικασίες διαπραγμάτευσης χωρίς δημοσίευση, συνήθως προεπιλέγεται κατόπιν συνεννόησης κάποιος εργολάβος και ακολουθεί ένα είδος "θεατρικής" διαδικασίας, πρόσκλησης κάποιου αριθμού εργολάβων που θα δώσουν τις κατάλληλες προσφορές, ώστε να αναδειχθεί ανάδοχος ο προεπιλεχθείς. Αντιθέτως, αν το ίδιο έργο – προμήθεια δινόταν με διαγωνισμό, θα επιτυγχάνονταν μια πολύ πιο ικανοποιητική έκπτωση (όπως φαίνεται π.χ. από όμοιες αντικειμένου συμβάσεις που ανατέθηκαν). Χωρίς να αμφισβητείται γενικώς η όποια αναγκαιότητα – χρησιμότητα των γρήγορων διαδικασιών και χωρίς να τίθενται εν αμφιβόλω τα πάντα, υπάρχει σε κάθε περίπτωση μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα αμφισβήτησης κι ένα θέμα διαφάνειας, που δεν είναι καλό για τη λεγόμενη εμπιστοσύνη των πολιτών στο κράτος. Γενικά στα θέματα γρήγορων αναθέσεων λόγω έκτακτης ανάγκης (επικείμενης ή επελθούσας), θα πρέπει να θεσπιστεί ένα αρραγές νομοθετικό πλαίσιο, που δεν αφήνει οποιαδήποτε αμφιβολία να επικρέμαται σχετικά με την αναγκαιότητα «γρήγορων» διαδικασιών (απ’ ευθείας ανάθεσης και κυρίως διαπραγμάτευσης) και της σειράς ενεργειών που θα τηρηθούν. Θα πρέπει να συγκεραστεί με κάποιον τρόπο η αναγκαιότητα των ταχύτατων διαδικασιών με την οικονομικότητα και το δημόσιο συμφέρον. Εκεί θα πρέπει να στοχεύει ο νομοθέτης (δεδομένου ότι το νομοσχέδιο στοχεύει στην καταπολέμηση της διαφθοράς σύμφωνα με τον τίτλο του).