Αρχική Αναμόρφωση του συστήματος διακυβέρνησης Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης α’ και β’ βαθμού...ΜΕΡΟΣ Γ’ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΦΕΛΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΔΗΜΩΝ Άρθρο 24 Κατάργηση Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης α’ βαθμού και μεταφορά ως συνόλου αρμοδιοτήτων, οργανικών μονάδων, θέσεων προσωπικού στους Ο.Τ.Α. α’ βαθμούΣχόλιο του χρήστη Μακαριος | 25 Σεπτεμβρίου 2023, 13:12
Προκειται ξεκαθαρα για ένα σχέδιο πρόχειρο και αποσπασματικό χωρίς καν να έχουν αποτιμηθεί τα προηγούμενα δεδομένα, χωρίς να έχει ληφθεί η άποψη των τοπικών κοινωνιών που στην τελική αυτές αφορά…. Με βάση αυτά που αντιλαμβάνομαι αυτό που μπορώ με σιγουριά να πω είναι ότι επιδεινώνουμε αντί να βελτιώσουμε την εξυπηρέτηση του πολίτη με επομενο σκοπο την συνεκμεταλλευση των δημοτικων πορων και εγκαταστασεων με ιδιωττες . Ο σχεδιασμός αυτός δεν αποτελεί από μόνος του ούτε ανάγκη, ούτε λύση , ούτε αντιμετώπιση των έως σήμερα προβλημάτων. Η αυτοδιοίκηση οφείλει πρώτα από όλα να αποτελεί «οικογένεια» πολιτών και η διοίκηση της να έχει ρόλο κυρίως υποστηρικτικό, να εξυπηρετεί βασικές ανάγκες της κοινωνίας στην εκπαίδευση, την υγεία, τον πολιτισμό, να εξασφαλίζει την κοινωνική συνοχή στις τοπικές κοινωνίες, να θέτει ποιοτικά κριτήρια στη βάση των κοινωνικών αναγκών, ώστε να μιλάμε για βιώσιμους και αποτελεσματικούς Δήμους. Αντίθετα με την εφαρμογή του εν λόγο σχεδίου θα διαλύθουν οι όποιες προϋπάρχουσες δομές στις τοπικές κοινωνίες, αφου θα χαθει ακομα περισσοτερα η επαφή των πολιτών με αντιπροσώπους που ασχολουνται επισταμενα με τον αθλητισμο, τον πολιτισμο, το περιβαλλον και την κοινωνικη μεριμνα. Προτεραιότητα για την εύρυθμη λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι η αναζωογόνηση των τοπικών συμβουλίων ώστε να έχουν λόγο για ευρύτερες δημοτικές ή άλλες παρεμβάσεις που αφορούν την περιοχή τους , να διατηρηθεί η ιστορικότητα κάθε χωριού και να αποκτήσει κάθε χωριό ξανά δική του δημόσια ζωή και συμμετοχή στα κοινά που σημαίνει ενίσχυση της συλλογικότητας στη διοίκηση των δήμων. Προϋπόθεση λοιπόν για την επιτυχία της όποιας μεταρρύθμισης αποτελεί η ανασυγκρότηση και ο εκσυγχρονισμός της ελληνικής δημόσιας διοίκησης πράγμα που φαίνεται να λείπει από τον κρατικό σχεδιασμό. Κάθε προσπάθεια να αυτοδιοικηθούν οι τοπικές κοινωνίες είναι καταδικασμένη σε αποτυχία χωρίς δημοκρατία, διαφάνεια και συμμετοχή, χωρίς η αμεσότητα και η διαβούλευση με τους πολίτες να γίνει βασικό δομικό στοιχείο της λειτουργίας των δήμων. Όταν οικοδομείται μια κουλτούρα «Καισαρισμού» σε τοπικούς άρχοντες και Περιφερειάρχες, ως πολιτικά όργανα της εκάστοτε Κεντρικής εξουσίας, η κακοδιοίκηση θα είναι η πράξη και όχι η εξαίρεση. Μια δημόσια διοίκηση γραφειοκρατική, διεφθαρμένη, αποδεδειγμένα αναποτελεσματική όπως λειτούργησε, δεμένη στο άρμα της κεντρικής εξουσίας μέσω πελατειακών σχέσεων θα συνεχίσει να υπηρετεί το αυταρχικό κράτος που ανακυκλώνεται και ανακυκλώνει τέτοιες πρακτικές. Αντίθετα με ενίσχυσης της άμεσης δημοκρατίας και τη συμμετοχή των πολιτών αναβαθμίζεται η λειτουργία των δήμων και δίνεται νέα πνοή κατοχυρώνοντας μεγαλύτερο βαθμό διαφάνειας και ελέγχου μακριά από αυτό που εκ των αποτελεσμάτων φαίνεται να προωθούν σήμερα δηλαδή την τοπική ανισομετρία και τη δέσμευση – έλεγχος του πολίτη από τα μικροκομματικά συμφέροντα και τα ρουσφέτια … Εκπαιδεύοντας τον πολίτη στη λειτουργία και τις απαιτήσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης και μετατρέποντας τον σε συνοδοιπόρο στην διοίκηση και την διαχείριση των προβλημάτων της κοινωνίας που διαβιεί, καθιερώνεται ένα συμμετοχικό μοντέλο δράσης μορφωμένων διοικητικά αιρετών πολιτών που είναι δύσκολο να τους χειραγωγήσει η εκάστοτε Κεντρική Εξουσία