Αρχική Επιτάχυνση προσλήψεων μέσω Α.Σ.Ε.Π., σύστημα κινήτρων και ανταμοιβής δημοσίων υπαλλήλων και λοιπές διατάξεις για τη βελτίωση της λειτουργίας της δημόσιας διοίκησηςΆρθρο 7 Συμμετοχή τακτικού προσωπικού σε διαδικασία πλήρωσης θέσεων μετά από δεκαετία – Τροποποίηση παρ. 2 και 3 άρθρου 17 ν. 4765/2021Σχόλιο του χρήστη ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ | 5 Σεπτεμβρίου 2024, 11:15
Καταρχάς δεν έχουμε διοριστεί όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι μέσω ΑΣΕΠ, συνεπώς γιατί οι περιπτώσεις αυτές δεν εξαιρούνται από το κώλυμα 5-ετίας ή 10-ετίας; Είναι γνωστό πως υπάρχουν και άλλοι τρόποι εξίσου αξιοκρατικοί και επίπονοι, για να διοριστεί κάποιος στο δημόσιο. Θέλω να πω ότι η κάθε περίπτωση του τρόπου διορισμού έχει και τα δικά της κωλύματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι διορισθέντες μέσω ΕΣΔΔΑ, όπου σύμφωνα με το άρθρο 24, παρ. 5 του π.δ. 57/2007, "Ο διοριζόμενος υποχρεούται να υπηρετήσει στο δημόσιο, στα Ν.Π.Δ.Δ., ή στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης για δέκα (10) τουλάχιστον χρόνια. Αν παραιτηθεί προτού συμπληρωθεί η δεκαετία, επιστρέφει τις αποδοχές που εισέπραξε κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Σχολή." Οι αποδοχές υπολογίζονται (περίπου) γύρω στις 13.000-14.000€. Καθόλου αναίμακτη η παραίτηση ιδιαίτερα αν λόγος γίνεται για μισθοσυντήρητους υπαλλήλους. Άρα , οι απόφοιτοι της ΕΣΔΔΑ, δεν μπορούν ούτε να παραιτηθούν, πρακτικά, πριν τη δεκαετία. Αν λάβει τώρα υπόψη του κανείς το γεγονός ότι τοποθετήθηκαν σε νησιωτική περιοχή, η οποία βρίσκεται και σε καθεστώς έκατκτης ανάγκης (….ναι όλα αυτά μέσω σκληρών γράπτων εξετάσεων και όχι μόνο) με τους περιορισμούς της κινητικότητας και τα ποσοστά του κλάδου να αγγίζουν το 90% των υπαλλήλων, εύκολα αντιλαμβάνεται ότι δε θα φύγει ποτε από κει…. Ας μιλήσουμε τώρα για τις νησιωτικές περιοχές (καταθέτω προσωπική εμπειρία). Η ζωή εδώ σαφέστατα είναι πιο ακριβή από την ηπειρωτική Ελλάδα και επιπλέον το καθεστώς επιβάλλει ότι τους μήνες Ιούλιο – Άυγουστο (υπογράφεις κανονικά μισθωτήριο συμβόλαιο με εκτός τους δύο αυτούς μήνες) θα πρέπει να φύγεις από το σπίτι για χάρη του airbnb και της παροχής υπηρεσιών στους παραθεριστές- τουρίστες. Με θέση διοικητικού-οικονομικού και όχι δασκάλου – καθηγητή κτλ., τι κάνεις...? Καταφέυγεις στην εξ αποστάσεως εργασία...όχι γιατί το αρμόδιο υπουργείο σύμφωνα με την υπ΄αρ. Πρωτ.: ΔΙΔΑΔ/Φ.69/222/οικ.1425/30-01-2023 εγκύκλιο απαγορεύει την τηλεργασία από “15 Ιουλίου έως 31 Αυγούστου εκάστου ημερολογιακού έτους” . Συνεπώς μετά τις 15 Ιουλίου χρεώθηκα με κανονική άδεια και επειδή και αυτή κάποτε τελειώνει, καλείσαι ή να καταφύγεις στην άνευ αποδοχών (σημειωτεόν ζεις από τον μισθό) ή να καταφύγεις σε μη επιθυμητή συγκατοίκηση, έπειτα απο σκληρή διαπραγμάτευση με τον ιδιοκτήτη και αφού είσαι εξαιρετικά συνεπής στις οικονομικές σου υποχρεώσεις και επειδή...εν τέλει τυγχάνει να είναι άνθρωπος και με κατανόηση... (η υπηρεσία αμέτοχη σε όλα αυτά). Συνεπώς και αλήθεια τώρα για ποιά αποδοτικότητα και αποτελεσματικότα της δημόσιας διοίκησης μπορεία να μιλήσει κανείς, όταν οι υπάλληλοι ζουν και εργάζονται κάτω από τέτοιες συνθήκες;;; Πολλώ μάλλον όταν ενισχύεται με 10-ετία το κώλυμα συμμετοχής στον γραπτό διαγωνισμό του ΑΣΕΠ; Αποδοτικός και αποτελεσματικός είναι ο υπάλληλος μόνο όταν είναι και καλά ψυχολογικά και ευχαριστημένος. Αυτό είναι κανόνας και στον Ιδιωτικό Τομέα. Συγχαίρω και επικροτώ την απόφασή σας για την ενίσχυση της εντοπιότητας στις νησιωτικές περιοχές και αυτό γιατί έχετε εντοπίσει ορθά και το πρόβλημα και τη λύση του. Μόνο οι ντόπιοι και μπορούν και έχουν τη αντικειμενική δυνατότητα να μείνουν σε ορεινές και νησιωτικές περιοχές. Εν κατακλείδι, το νομοσχέδιο και σε ότι αφορά το άρθρο 7, θα πρέπει να απομακρυνθεί από βεβιασμένες γενικεύσεις και να ορίσει καθαρά τις εξαιρέσεις από το κώλυμα 5-ετίας, 10-ετίας με αναδρομική ισχύ και για όσους κουράστηκαν, διάβασαν και είναι ήδη επιττυχόντες στον πρώτο γραπτό διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Πρέπει να ληφθούν υπόψη τα ήδη υπάρχοντα κωλύματα που αντιμετωπίζει ο δημόσιος υπάλληλος, ανάλογα με τον τρόπο που έχει διορισθεί, τις συνθήκες εργασίας (που δεν μπορεί πάντα και με ακρίβεια να γνωρίζει εξ αρχής), αλλά και τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες που ζούμε εν μέσω ενός ολοένα και περισσότερο αυξανόμενου πληθωρισμού.