• Σχόλιο του χρήστη 'Κώστας' | 6 Σεπτεμβρίου 2024, 12:59

    Θα ξεκινήσω με τον τρόπο που γίνεται η διαβούλευση. Χωρίς ισχυρή ταυτοποίηση, ο καθένας μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα -πάνω από το θεμιτό- με εκφράσεις που δε συνάδουν σε μια επίσημη διαδικασία διαβούλευσης. Μπορεί ακόμη να γράψε πολλές φορές και με διαφορετικά ψευδώνυμα την άποψή του. Στην ουσία της η διαβούλευση ακυρώνεται με αυτό τον τρόπο. Στο θέμα μας τώρα. Όταν δώσαμε στο γραπτό διαγωνισμό γνωρίζαμε τους κανόνες μοριοδότησης. Μπορεί να συμφωνούσαμε ή να διαφωνούσαμε, αλλά παίρνοντας μέρος στη διαδικασία τους αποδεχόμασταν. Δεν μπορεί στο μέσω της διαδικασίας και σε μία προκήρυξη που αντλεί υποψήφιους από τη δεξαμενή του γραπτού να αλλάζουν οι κανόνες. Το πνεύμα του νόμου είναι η επιτάχυνση των διαδικασιών. Προφανώς δεν γίνεται προσπάθεια να γίνει κάτι ορθότερο, δικαιότερο, καλύτερο. Αλλά για την παραδοχή μιας αδυναμίας. Έχει ουσία όμως; Πτυχία (και σε ορισμένες περιπτώσεις άδεια άσκησης επαγγέλματος), ξένες γλώσσες και -επίσης σε ορισμένες περιπτώσεις- προϋπηρεσία είναι απαραίτητα ως τυπικά προσόντα. Αν κάτι από αυτά δεν γίνει αποδεκτά, θα υπάρξουν ενστάσεις για την αποδοχή τους -απ' όσους πιστεύουν ότι έχουν αδικηθεί. Οι ενστάσεις θα υπάρξουν έτσι κι αλλιώς. Τώρα, αν εκτός από την αποδοχή τους ως τυπικό προσόν οδηγεί και σε έξτρα μοριοδότηση λίγες επιπλέον εργατοώρες προσθέτει. Κλείνοντας να αναφέρω πως δεν θεωρώ θεμιτό το κράτος να νομοθετεί με βάσει τις αδυναμίες του κι όχι ένα καλύτερο, δικαιότερο, αντικειμενικότερο και αδιάβλητο σύστημα.