Αρχική Ρυθμίσεις για τους χερσαίους συνοριακούς σταθμούς, την ενίσχυση των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης και λοιπές διατάξειςΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ – ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ Ν. 4830/2021 – Άρθρο 44 Υπομητρώο Φιλοζωικών Σωματείων και Οργανώσεων – Παράσταση για υποστήριξη κατηγορίας από Φιλοζωικά Σωματεία –Τροποποίηση υποπερ. (β) περ. 23 άρθρου 2 και παρ. 7 άρθρου 34 ν. 4830/2021Σχόλιο του χρήστη Αλεξανδρος Παπαδημητριου | 12 Σεπτεμβρίου 2024, 21:22
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αλεξανδρος Παπαδημητριου' | 12 Σεπτεμβρίου 2024, 21:22

    Επί τρία χρόνια είναι πλέον γνωστό ότι η κοινωνική ομάδα των κυνηγών επιδιώκει μια νομοθετική μεταρρύθμιση του συγκεκριμένου νόμου και πρώτιστα αν όχι την πλήρη κατάργηση της παρ 7 του άρθρου 9 του Ν. 4830/2021 κατ’ ελάχιστο την τροποποίηση της προκειμένου να κατευνάσουμε χιλιάδες συμπολίτες μας κυνηγούς οι οποίοι αισθάνονται θύματα κοινωνικού ρατσισμού. Ο παρών νόμος προβλέπει αυστηρότατες διοικητικές κυρώσεις για τους ιδιοκτήτες δεσποζομένων σκύλων που παραλείπουν την σήμανση και καταχώρηση στο Εθνικό Μητρώο Ζώων Συντροφιάς, την μη στείρωση ή μη αποστολή δείγματος DNA και αυστηρότατες ποινικές και διοικητικές κυρώσεις σε εκείνους που εγκαταλείπουν τον σκύλο τους ή απόγονό του. Προβλέπεται μάλιστα η καταχώρηση του παραβάτη ιδιοκτήτη σε σχετικό Μητρώο Παραβατών ώστε να στερείται της δυνατότητας να αποκτήσει άλλο σκύλο για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Ενώ λοιπόν οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις έχουν χαρακτηριστεί κατά γενική ομολογία είτε υπερβολικές, είτε αυστηρότατες, είτε αυστηρές, είτε δίκαιες με βάση την άσχημη μεταχείριση των σκύλων από ορισμένους στην Ελλάδα που σαφώς και ευτυχώς μειοψηφούν, βρέθηκαν κάποιοι λίγοι με σαφείς προκαταλήψεις κατά του κυνηγιού και θεώρησαν ότι αυτές οι ρυθμίσεις είναι ανεπαρκείς όσον αφορά το πλήθος των κυνηγών ιδιοκτητών σκύλων. Αυτοί οι λίγοι θεώρησαν μάλιστα ότι οι κυνηγοί ιδιοκτήτες σκύλων στην μεγάλη τους πλειοψηφία δεν έχουν σχέση αγάπης με τον σκύλο τους αλλά τον βλέπουν «εργαλείο» που αν δεν τους εξυπηρετεί τον εγκαταλείπουν και αυτό γιατί το μεγάλο τους εμμονικό πάθος είναι το κυνήγι και το μόνο που θα μπορούσε να τους αποτρέψει να εγκαταλείπουν τα σκυλιά τους είναι η απειλή αφαίρεσης της κυνηγετικής αδείας δηλαδή η απειλή να μην μπορούν να ασχολούνται με αυτό το οποίο είναι παθιασμένοι. Οι ίδιοι οι κυνηγοί αντέδρασαν λανθασμένα στην στάση αυτών των ολίγων και αντί να καταγγέλλουν τις ρατσιστικές επιθέσεις που δέχονταν συστηματικά αυτοί δεν αντέδρασαν πλην ολίγων που λανθασμένα αντιδρούσαν με ειρωνείες, ανέκδοτα και άλλα γραφικά υποτιμώντας το κοινωνικό αυτό ρατσιστικό φαινόμενο κατά των κυνηγών που πήρε τεράστιες διαστάσεις ακριβώς εκείνο το διάστημα που η ελληνική κοινωνία έκανε τεράστια άλματα πάταξης κάθε μορφής ρατσισμού και κοινωνικού αποκλεισμού κατηγοριών πολιτών που είχαν ιδιαιτερότητες ως προς τις αντιλήψεις τους και τον τρόπο που επέλεγαν να ζουν! Δυστυχώς οι ρατσιστικές επιθέσεις των «αντικυνηγών» βρήκαν πρόσφορο έδαφος και φυσικά αυξήθηκαν οι υποστηρικτές τους καθόσον ο ρατσισμός είναι ένα ελκυστικό φαινόμενο για αρκετούς που όταν ζουν σε μια κοινωνία που συστηματικά καταπολεμάται κάθε μορφή ρατσισμού αν βρουν πρόσφορο έδαφος σε μια μορφή ρατσισμού που δεν καταγγέλλεται και δεν καταπολεμάται σπεύδουν να γίνουν μέτοχοι για να ικανοποιήσουν την εσωτερική τους ανάγκη να εκδηλώσουν κάθε συναίσθημα μισαλλοδοξίας για τον τρόπο που επιλέγει να ζει ο συνάνθρωπος και συμπολίτης τους και αν δουν ότι δεν βρίσκουν αντίσταση να προχωρήσουν παραπέρα δηλαδή να του στερήσουν τη δυνατότητα να ζει ελεύθερα με τον τρόπο που επιλέγει ίσως γιατί έτσι αισθάνονται ότι ομορφαίνει ο κόσμος ή ότι οι ίδιοι είναι περισσότερο ελεύθεροι. Όσοι ανήκουν σε κοινωνικές ομάδες ιδιαίτερες και έχουν βιώσει στο πετσί τους, όπως λέει ο λαός, τη συμπεριφορά αυτή καταλαβαίνουν πλήρως την ουσία της περιγραφής. Δημιουργήθηκε έτσι λοιπόν στη χώρα μας ένα ρατσιστικό κίνημα «αντικυνηγών», που ευτυχώς δεν έφτασε στο σημείο να λάβει και επίσημο όνομα σε οργανωμένη του μορφή. Οι κυνηγοί, προφανώς και δεν αντέδρασαν σωστά αυτό όμως δεν τους καθιστά λιγότερο θύματα. Το κίνημα των «αντικυνηγών» εφόσον δεν αντιμετωπίσθηκε στη ρίζα του είναι φυσικό να σπέρνει το δηλητήριο του ρατσισμού του σε διάφορες εκφάνσεις της κοινωνικής μας ζωής και δυστυχώς και στο νομοθετικό έργο αν δεν δοθεί η δέουσα προσοχή και όχι φυσικά ηθελημένα. Ας μην ξεχνούμε ότι η νομοθεσία του παρελθόντος άφηνε περιθώρια όχι ηθελημένα αλλά ως προϊόν διαφόρων κοινωνικών τάσεων να εκδηλώνεται ο ρατσισμός εναντίον διαφόρων κοινωνικών ομάδων και οι σύγχρονοι πολιτικοί ακριβώς στα πλαίσια των οραμάτων τους για περισσότερη ελευθερία και δημοκρατία προσπαθούν να μεταρρυθμίσουν τέτοιες διατάξεις και συχνά βρίσκουν αντιδράσεις ακριβώς από εκείνους οι οποίοι έχουν μέσα τους τον ρατσισμό που επιδιώκουν να εξαφανίσουν. Είναι σοβαρή παράλειψη, τουλάχιστον κατά τα όσα αισθάνεται η κοινωνική ομάδα των κυνηγών και τα όσα εκφράζονται επί σειρά ετών μεταξύ των κυνηγών, τα οποία με τα ανωτέρω περιγράφω, να μην επιδιώκεται με το παρόν μια μεταρρύθμιση της παρ 7 του άρθρου 9 του Ν. 4830/2021