Αρχική Ανάρτηση Αποφάσεων και Πράξεων στο ΔιαδίκτυοΆρθρο 3 Υποχρεώσεις ανάρτησης στο ΔιαδίκτυοΣχόλιο του χρήστη Ε.Παπαδοπούλου | 11 Δεκεμβρίου 2009, 12:55
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ε.Παπαδοπούλου' | 11 Δεκεμβρίου 2009, 12:55

    Επειδή είδα κάποιες προτάσεις για πειθαρχική ευθύνη των οργάνων που παραλείπουν αναρτήσεις, αν κάτι τέτοιο γίνει δεκτό θα πρέπει να αφορά αποκλειστικά και μόνο τις περιπτώσεις που διοικητικό όργανο ΜΕ ΔΟΛΟ ΠΑΡΕΛΕΙΨΕ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΩΦΕΛΗΘΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ Η ΤΡΙΤΟΣ Η ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΖΗΜΙΩΘΕΙ ΤΡΙΤΟΣ. Μόνη της η παράλειψη ανάρτησης δε συνιστά παράνομη πράξη ούτε αποδεικνύει πρόθεση για παρανομία και δεν υπάρχει λόγος να βάλουμε σε μπελάδες ανθρώπους. Άλλωστε η ανάρτηση στο διαδίκτυο είναι ένα μέσον για τη διασφάλιση της διαφάνειας των δημοσίων διαδικασιών, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός ούτε το μοναδικό μέσον. Επίσης, στις περιπτώσεις και μόνο που κάποιος υφίσταται ζημία επειδή επωφελής γι'αυτόν πράξη δεν εκτελείται λόγω παράλειψης δημοσίευσης στο διαδίκτυο, θα μπορούσε να προβλεφθεί κάποια εύλογη αποζημίωση (μιλάμε για συμβολικά ποσά, όχι για το σύνολο της ζημίας η οποία επιδιώκεται δικαστικά). Η αποζημίωση αυτή να είναι ανεξάρτητη απο την υπαιτιότητα του οργάνου, να καταβάλλεται όμως μόνο εφόσον αποδεικνύεται ζημία του διοικουμένου από την καθυστέρηση της εκτέλεσης. Επίσης να μη συνδέεται με την κίνηση πειθαρχικής διώξεως κατά του οργάνου, παρά μόνο αν υπάρχει δόλος, όπως αναφέρεται ανωτέρω. Κύριε υπουργέ, θα ήθελα επίσης, στα πλαίσια της προσπάθειας για μια πιο αποτελεσματική διοίκηση, να λάβετε μέριμνα ώστε ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΠΟΥ ΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΙ Η/Υ, ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ (ΝΟΜΟΣ ή ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ, με προτίμηση στην πρώτη, γιατί έχει καλύτερο σύστημα αναζήτησης). Οι δημόσιοι υπάλληλοι καλούνται να εφαρμόσουν τη δαιδαλώδη ελληνική νομοθεσία και όλοι περιμένουν από αυτούς να αποδίδουν ως εξαίρετοι νομικοί. Η αποστολή των νομοθετικών κειμένων και των εγκυκλίων δεν αρκεί, αφού δεν είναι δυνατόν κάθε υπάλληλος που για πρώτη φορά αναλαμβάνει καθήκοντα σε μιά Δ/νση, να γνωρίζει τη νομοθεσία των προηγούμενων δεκαετιών, ούτε και έχουν οι υπηρεσίες άρτια οργανωμένα αρχεία, ώστε να κινείται με άνεση. Εξάλλου, ακόμη και αν "ανακαλύψει" τελικά την εφαρμοστέα διάταξη, δεν είναι βέβαιο ότι θα βρει και όλες τις τροποποιήσεις της. Είναι τουλάχιστον γελοίο να μην μπορεί ο κάθε υπαλληλος να έχει πρόσβαση σε νομικές πληροφορίες, όχι μόνο ως προς τα ίδια τα νομοθετικά κείμενα, αλλά και την ερμηνεία τους από τα δικαστήρια και το Νομικό Συμβούλιο, αφού η τεχνολογία μας δίνει αυτήν τη δυνατότητα.