Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 1Σχόλιο του χρήστη Λεωνίδας Η. | 28 Δεκεμβρίου 2009, 22:40
  • Σχόλιο του χρήστη 'Λεωνίδας Η.' | 28 Δεκεμβρίου 2009, 22:40

    Παράγραφος 1: Ποιος καθορίζει το "νόμιμα". Δεν γνωρίζει καμία κρατική αρχή πόσοι αλλοδαποί βρίσκονται στη χώρα κι ο κάθε αρμόδιος ή αναρμόδιος αναφέρει το δικό του αυθέραιτο νούμερο δημοσίως, νούμερα που κειμένονται από 250,000 έως 3,500,000! Το κράτος μας επί χρόνια συγκεντρώνει όσους καταφέρει να εντοπίσει το Λιμενικό Σώμα σε προσωρινά κέντρα υποδοχής και τους αφήνει εν συνεχεία ανεξέλεγκτους στην ενδοχώρα χωρίς να έχουν καταγραφεί. Παρασητούν, πολλοί εγκληματούν, όλοι εργάζονται αν το κατορθώσουν παράνομα χωρίς εσιφορές, αυξάνουν την ανεργία των Ελλήνων και στη συνέχεια ακόμη και με 15 ευρω όπως αποκαλύπτουν σχετικά ρεπορτάζ των ΜΜΕ (π.χ.: http://www.youtube.com/watch?v=9yFgAE8fB7M&feature=player_embedded) γίνονται ξαφνικά "νόμιμοι" ! Μέσω κυκλωμάτων που μαγειρέυουν εθνικότητες, υπηκοότητες και ταυτότηες, που τους καθοδηγούν για το πως θα πάρουν πολιτικό άσυλο ενώ δεν το δικαιούνται και πως θα δηλώσουν ψευδή στοιχεία. Κυκλώματα που εκμεταλλεύονται και τους ίδιους τους αφηχθέντες και το Ελληνικό κράτος. Συνεπώς, η άποψή μου είναι ότι πρώτα πρέπει να συζητήσειτε για καθορισμό ποσόστοσης που αντέχει αυτή η χώρα να σητεί και να εργοδοτεί, δεύτερον να καταγράψετε τους πάντες, τρίτον να απελάσετε όσους είναι περισσότεροι του προαναφερθέντος ορίου και στη συνέχεια να συζητήσετε για τα όποια επιπλέον των εργασιακών δικαιωμάτων για όσους παραμείνουν. Παραγραφος 2: Πώς είναι δυνατόν να αρκούν 3 τάξεις του δημοτικού; Ούτε την ελληνική γλώσσα έχει κατορθώσει σε αυτήν την ηλικία να μάθει κανείς, ούτε φυσικά να σχηματίσει Εθνική Συνείδηση. Παράγραφος 3: Ποιος ο λόγος να αλλάξει η ήδη υπάρχουσα νομοθεσία, που προβλέπει πως μετά την ενηλικίωσή του ένας μετανάστης (πλήρως νόμιμος κι όχι με τη σκιά που αφήνουν τα παραπάνω γεγονότα) χρειάζεται κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα διαβίωσης και εργασίας στη χώρα για να ζητήσει υπηκοότητα ή ιθαγένεια; Παράγραφος 4: Πώς γίνεται να είναι άγνωστης ιθαγένειας ένα βρέφος που γεννήθηκε στη χώρα; Γεννήθηκε από κάποια μητέρα, άρα κι εκείνη ήτο στη χώρα, άρα γνωρίζουμε την ιθαγένεια τους. Μόνο σε περιπτώσεις θανάτου της μητρός προ του εντοπισμού του βρέφους μπορεί να εφαρμοστεί κάτι παρόμοιο, που και πάλι αυτό το βρέφος θα συμβιεί με κάποιους με τους οποίους ήρθε στη χώρα, οι οποίοι μπορούν να πιστοποιήσουν την ιθαγένειά του. Γενικότερο σχόλιο: Γιατί απόδοση ιθαγένειας κι όχι υπηκοότητας ; Η διαφορά σύμφωνα με το όποιο λεξικό χρησιμοποιήσει κανείς είναι ουσιώδης: Υπηκοότητα: ο νομικός και πολιτικός δεσμός που συνδέει το άτομο ως πολίτη ενός κράτους με το κράτος αυτό! Ιθαγένεια: ο νομικός και πολιτικός δεσμός που συνδέει το άτομο ως πολίτη με το κράτος στο οποίο ανήκει! Ανήκει κάποιος από τους όποιους μετανάστες, παράνομους ή νόμιμους, στην Ελλάδα; Ανήκουμε με την ίδια λογική κι εμείς σε όποια χώρα βρεθούμε παρανόμως;