Υπουργείο Εσωτερικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Κατερίνα' | 29 Δεκεμβρίου 2009, 01:38

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είναι πολύ βολικό να κρύβουμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί. Απολαμβάνουμε ένα πλήθος φθηνών αγαθών που μας εξασφαλίζουν οκτάχρονα παιδιά που δουλεύουν νυχθημερόν στο Πακιστάν ή το Μπαγκλαντές , εργάτες - δούλοι στην Ινδονησία, την Κίνα ή όπου αλλού,που αμοίβονται με ένα δολάριο την εβδομάδα , αλλά όταν αυτοί οι δούλοι αποδράσουν(σε συνεργασία και με ντόπιους ευσεβείς δουλέμπορους) και αναζητήσουν καλύτερη μοίρα δίπλα μας αυτό μας προκαλεί αποτροπιασμό. Γιατί; Επειδή θίγουν τα ιερά και τα όσια των σε ευθεία γραμμή απογόνων του Περικλή και του Αριστοτέλη ή επειδή απλώς μας πετάνε την αλήθεια τους κατά πρόσωπο ; Αλήθεια πόσων από εμάς οι ηλικιωμένοι γονείς ζούν χάρη στη φροντίδα γυναικών από την ανατολική Ευρώπη, πόσες Ελληνίδες καθαρίζουν πιά μόνες τους τα σπίτια τους , πόσες μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους, πόσοι αγρότες καλλιεργούν μόνοι τα χωράφια τους . Ποιοί δουλεύουν στις βαριές δουλειές, στις οικοδομές, στα δημόσια έργα ; Και μάλιστα κατά κανόνα ανασφάλιστοι και υπό την απειλή απέλασης; Αλλοδαποί που βρέθηκαν στη χώρα μας αναζητώντας μια ελπίδα. Δεν επέλεξαν τον τόπο που γεννήθηκαν . Διεκδίκησαν όμως το δικαίωμα στη ζωή και μάλιστα περνώντας από την κόλαση. Έχετε δεί λαθρομετανάστες να περνάνε κρυφά τα αγκαθωτά σύρματα του λιμανιού της Πάτρας - ανάμεσα σε ανέμελους καρναβαλιστές; Τρέχουν να κρυφτούν στα αμπράρια των καραβιών που θα τους ξεβράσουν στις ακτές της Ιταλίας χωρίς μοίρα κι εκεί. Κι όλο τους το βιός ένα πουκάμισο, ούτε κάν ένα μπουφάν. Το απόλυτο τίποτα. Ποιά ζωή είχαν πίσω τους , ώστε να επιλέξουν αυτή την απελπισία; Κι εμείς; Θα θέλαμε να τους βυθίσουν πριν φτάσουν στην Ελλάδα για να μη χρειαστεί να τους δούμε , να μη χρειαστεί να δοκιμάσουμε την ανθρωπιά μας , ούτε να ρισκάρουμε να ανακαλύψουμε το ρατσισμό μας. Απλώς προτιμούμε να μην υπάρχουν. Όμως η Ελλάδα έχει μνήμη και ιστορία . Η ιστορία της λέει ότι πέτυχε όταν ενσωμάτωσε τους πληθυσμούς που εγκαταστάθηκαν εδώ. Μήπως οι μισοί από τους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης δεν μιλούσαν Αρβανίτικα; Ήταν άνθρωποι που ήρθαν από την οροσειρά της Πίνδου, έζησαν εδώ, ένιωσαν έλληνες και πολέμησαν για την ελευθερία τους στη γη που κατοίκησαν. Η Ελλάδα έχει και μνήμες από τη μετανάστευση και μάλιστα πρόσφατες και ισχυρές. Και είναι περήφανη για τους Έλληνες που πέτυχαν στις χώρες που μετοίκησαν , στη Γερμανία, την Αυστραλία , την Αμερική, όπου ενσωματώθηκαν, απόλαυσαν ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες και σήμερα είναι βουλευτές, δημαρχοι , πετυχημένοι επαγγελματίες, ξεχωριστοί επιστήμονες. Επίσης, οι έλληνες είμαστε και ιδιαίτερα περήφανοι για τα μετάλλια που φέρνουν στη χώρα αθλητές που ίσα που καταλαβαίνουν μερικές λέξεις από ελληνικά. Εκεί είμαστε ιδιαίτερα εύκολοι στην αποδοχή και την ενσωμάτωση. Τους δίνουμε μάλιστα και ελληνοπρεπή ονόματα. Γνωστά όλα αυτά. Αλλά απ' την άλλη το άγνωστο και το ξένο τρομάζουν. Η ταχεία αλλαγή του γνώριμου κοινωνικού μας περιβάλλοντος , μας φοβίζει. Είναι όμως πολυ πιό τρομακτική η βία που γεννάει η αποξένωση και η γκετοποίηση. Κανένα τείχος, όσο ψηλό κι άν είναι δεν προστατεύει. Μόνο μίσος γεννάει και βία. Κι έν πάσει περιπτώσει, επειδή δηλώνουμε και Χριστιανοί και φοβόμαστε τους αλλόθρησκους , μήπως να θυμηθούμε τι λέει η θρησκεια μας για την αγάπη , την ανοχή , την κατανόηση , ακόμη ακόμη και για την ιδιοκτησία. Τελευταία παρατήρηση : Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες όχι γιατί είναι περιφραγμένο οικοπεδο εξ αδιαιρέτου εντός του οποίου απαγορεύουμε την είσοδο σε όσους δεν μας αρέσουν , αλλά γιατί είναι συλλογική μνήμη , κοινά βιώματα, κοινός αγώνας για προκοπή και ευημερία όσων ζούν εδώ και μάχονται για την προσωπική και τη συλλογική πρόοδο. Πιό πολύ έλληνας είναι ο αλλοδαπός που ζεί και μοχθεί στη χώρα μας για να μεγαλώσει τα παιδιά του που μόνο την Ελλάδα γνώρισαν για πατρίδα,από κάθε άθλιο φοροφυγά (καθόλα ευηπόληπτο έλληνα πολίτη) που με κόλπα και πονηριές κατακλέβει τη χώρα και ζει εις βάρος των συμπολιτών του. Καλή δύναμη . Είναι αυτοί οι νόμοι που μας κάνουν περήφανους για τις πολιτικές μας επιλογές.