Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 1Σχόλιο του χρήστη Κώστας Μπεβεράτος | 29 Δεκεμβρίου 2009, 18:21
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κώστας Μπεβεράτος' | 29 Δεκεμβρίου 2009, 18:21

    Οι πρόσφυγες και οι οικονομικοί μετανάστες δεν είναι τουρίστες. Δεν εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους από διάθεση κοσμοπολιτισμού. Ούτε για χάρη της περιπέτειας. Οι πατρίδες τους έχουν γίνει τόποι εκμετάλλευσης και πειραμάτων των ισχυρών της γης. Πολυεθνικές εταιρείες, μυστικές υπηρεσίες, έμποροι όπλων και ναρκωτικών ανταγωνίζονται μεταξύ τους σε ξένα χωράφια για κέρδη και στρατηγική ηγεμονία. Για όλους αυτούς οι αξίες του σεβασμού προς την ανθρώπινη ζωή και προς κάθε έννοια δικαίου είναι ξένες και εχθρικές. Το αποτέλεσμα είναι πόλεμοι, γενοκτονίες, ολοκληρωτική καταστροφή υποδομών και εκμετάλλευση -πέρα από κάθε ηθικό φραγμό- σε δεκάδες χώρες από την Αφρική μέχρι την Άπω Ανατολή. Επιπλέον στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία μας οι σκλάβοι δεν είναι παρελθόν. Οι σκλάβοι υπάρχουν σε πάρα πολλές από αυτές τις χώρες. Δουλεύουν και παράγουν αγαθά για όλους εμάς -για τον καθένα από εμάς- με αντίτιμο λίγα δολλάρια την εβδομάδα. Γνωρίζουν όμως ότι υπάρχει ζωή και πέρα από την σκλαβιά και τους πολέμους και έχουν κάθε λόγο να την αναζητούν. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν θα έκανε το ίδιο. Η πατρίδα μας θα γίνει ούτως ή άλλως και πατρίδα τους είτε υπάρξει το νομοσχέδιο είτε όχι. Οι άνθρωποι δεν είναι κατσαρίδες και δεν φεύγουν με εντομοαπωθητικό. Ας γίνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο με σεβασμό στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που περιγράφει το Σύνταγμα. Όποιος ενδιαφέρεται για την έννοια της πατρίδας ας συλλογιστεί ότι η πατρίδα δεν αλώνεται καθημερινά από φτωχούς μετανάστες αλλά από επιτήδειους καταχραστές του δημόσιου χώρου. Επιπλέον κάθε πολίτης και κάθε δημοκρατική κοινωνία πρέπει να λαμβάνει υπ' όψιν ότι η δικαιοσύνη και η δημοκρατία από την Σιέρρα Λεόνε μέχρι την Σρι Λάνκα είναι υπόθεση που αφορά τον καθένα από εμάς με τον ίδιο τρόπο που μας αφορούν η βενζίνη που βάζουμε στο αυτοκίνητό μας και τα παπούτσια που αγοράζουμε. Η παγκοσμιοποιημένη κοινωνία απαιτεί την κατοχύρωση διεθνών εργασιακών δικαιωμάτων και όρων διαβίωσης. Οι εργασιακές σχέσεις στην Κίνα, την Ινδία, το Βιετνάμ και το Μεξικό είναι και δικιά μας υπόθεση. Ο πόλεμος στο Ιράκ και το Αφγανιστάν είναι και δικιά μας υπόθεση. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι και δικιά μας υπόθεση.