Το Υπουργείο Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού ανακοινώνουν την πρόθεση να αναλάβουν πρωτοβουλία δημόσιας διαβούλευσης για τα θέματα, τις δυνατότητες ανάπτυξης, τις ανάγκες και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα μέσα διαδικτυακής ενημέρωσης και επικοινωνίας στην Ελλάδα.
Στόχος είναι η διαφάνεια και οι καθαροί κανόνες για τη δημιουργία ενός πλαισίου λειτουργίας και ανάπτυξης των διαδικτυακών μέσων ενημέρωσης και επικοινωνίας, τη θεμελίωση της πολυφωνίας, την έννομη σχέση με την πολιτεία και την κοινωνία, την τήρηση της δεοντολογίας και της ελεύθερης έκφρασης.
Η πρόσκληση συμμετοχής απευθύνεται σε κάθε ενδιαφερόμενο, από τον απλό ιδιώτη μέχρι τις επαγγελματικές ενώσεις Μέσων Ενημέρωσης, την ΠΟΕΣΥ και τις Ενώσεις συντακτών. Τις προσεχείς ημέρες θα ανακοινωθεί ο τόπος και ο χρόνος της εναρκτήριας εκδήλωσης της διαβούλευσης. Κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να αποστέλλει μέχρι τις 15 Νοεμβρίου τις προτάσεις του για την οργάνωση της διαβούλευσης στην παρακάτω φόρμα.
Είμαι ιδιοκτήτης ενός τοπικού ενημερωτικού portal στο νομό Φωκίδας. http://www.amfissapress.gr ονομάζεται. Θα ήθελα να επισημάνω πως ένα portal τοπικού χαρακτήρα, δεν είναι δυνατόν να είναι βιώσιμο και ανταγωνιστικό σε σχέση με τις τοπικές εφημερίδες με έσοδα μόνο από τις διαφημίσεις από τοπικούς επαγγελματίες. Είναι πλέον αθέμιτος ανταγωνισμός οι τοπικές εφημερίδες να έχουν βάση νόμου το δικαίωμα των δημοσιεύσεων προκηρύξεων και διαγωνισμών επί πληρωμή φυσικά ενώ τα ηλεκτρονικά μέσα να μην έχουν το δικαίωμα αυτό.
Από την μέχρι τώρα εμπειρία μου έχω να επισημάνω τα εξής:
1. Τα διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης έχουν πολύ μεγάλη πλέον απήχηση στις τοπικές κοινωνίες.
2. Έχουν διαδραστικό χαρακτήρα με τους πολίτες, δίνοντας τους το δικαίωμα να σχολιάζουν τα τοπικά δρώμενα
3. Προσφέρουν καλύτερες υπηρεσίες από τις τοπικές εφημερίδες, όπου επί το πλείστον αναδημοσιεύουν ειδήσεις που βρίσκουν στο διαδίκτυο την προηγούμενη μέρα.
4. Δεν υπάρχει δυνατότητα βιωσιμότητας ενός τοπικού η περιφερειακού διαδικτυακού μέσου ενημέρωσης μόνο από τις τοπικές διαφημίσεις, άρα και καθόλου δυνατότητα περαιτέρω ανάπτυξης μίας τέτοιας επιχείρησης
5. Επιτακτική είναι η ανάγκη διαφοροποίησης τέτοιων τοπικών ενημερωτικών διαδικτυακών τόπων από τα ανώνυμα blogs
6. Υπάρχει η ανάγκη δημιουργίας κάποιου είδους μητρώου, συνδέσμου τοπικών διαδικτυακών μέσων ενημέρωσης.
Θα μπορουσε στο πλαισιο αυτης της προσπαθειας,αξιοποιωντας ειτε τις δυνατοτητες που ηδη παρεχουν διαφορα social machines οπως το F/BOOK , το TWITTER κ.α. ειτε ακομα στηνοντας ενα ελεγχομενης ως προς την ασφαλεια του προσβασης «δωματιο επικοινωνιας» μεσω IRC ή αλλης καταλληλης πλατφορμας , να οργανωθει μια «ΩΡΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ» .
Θα ειναι για καθε Υπουργειο χωριστα και μεσα απο live chat, ο καθε Υπουργος/Υφυπουργος/ΓΓ ή ο αρμοδιος εκπροσωπος του Υπουργειου , θα μπορει να δεχεται ερωτησεις απο τους πολιτες για θεματα που τους απασχολουν και να απαντα live σε οσες απο αυτες ειναι δυνατον ή να επανερχεται αργοτερα αφηνοντας την απαντηση σε ειδκο χωρο (αρχειο) μεσα στο «room».
Η «ωρα του Υπουργου» θα πρεπει να ειναι προγραμματισμενη και γνωστη απο πριν , να ειναι η ιδια σε τακτικη βαση ( ας πουμε ανα εβδομαδα ) ως προς τη ζωντανη επικοινωνια , ενω ερωτησεις των πολιτων θα μπορει να δεχεται και ολες τις αλλες μερες κ ωρες , ωστε να απαντουνται ακομα και εκτος Live chat και να μενουν στο αρχειο του room . Θα πρεπει επισης , να ειναι σε ωρες μη εργασιμες για την πειοψηφια των πολιτων τουλαχιστον,ωστε να μπορουν να συμμετεχουν και να επικοινωνουν ζωντανα με τον Υπουργο ή όποιον αλλο αρμόδιο , όσο γινεται περισσοτεροι ενδιαφερομενοι.
Ενω ο live διαλογος με τον Υπουργο/αρμοδιο εκπροσωπο θα ειναι σε ελευθερη μορφη,μη δεσμευτικος για κανενα απο τα δυο μερη, ωστε να αποτελει πραγματι εναν «ζωντανο» διαλογο ,
oι απαντησεις του Υπουργειου ,στις συγκεκριμενες ερωτησεις που θα υποβαλλονται απο τους πολιτες και θα τηρουνται σε αρχειο ,θα πρεπει με καποιο τροπο να κατοχυρωνονται «θεσμικα» , αντιστοιχα με αυτες που αποστελλει γραπτως με την συμβατικη επικοινωνια ( ταχυδρομειο), ωστε να περιβληθει με εμπιστοσυνη και κυρος αυτη η νεα πλατρφορμα επικοινωνιας.
Θα μπορουσαν με καποιο τροπο να παιρνουν ατομικα η καθε μια εναν κωδικο που θα εχει την αντιστοιχη σημασια και χρηση με τον «αριθμο πρωτοκολλου» των εγγραφων απαντησεων .
Με αυτο τον τροπο θα επιτευχθει και η αμεση και ζωντανη επικοινωνια απο ολες τις περιφερειες και ιδιως για εκεινες που λογω γεωγραφικης θεσης δεν εχουν ευκολη δυνατοτητα «ζωντανης» προσβασης στη Διοικηση αλλα και θα γινει το » ραντεβου με τον Υπουργο» μια ουσιαστικη πλατφορμα επικοινωνιας που θα λυνει προβληματα , χωρος τις εγγνεις δυσκολιες που παρουσιαζει σημερα ο συμβατικος τροπος μιας αμεσης επικοινωιας του πολιτη με τον ιδιο τον Υπουργο (πρακτικα περιπου αδυνατη…)
Για να μπορέσει να σταθεί μια τέτοια διαβούλευση χρειάζεται να υπάρχουν όλα τα μέρη. Και στην περίπτωση αυτή, δεν πρέπει να αναφερόμαστε μονάχα στο «upper layer», δηλαδή την υπηρεσία που απολαμβάνει ο χρήστης, αλλά και στο «infrastructure».
Ένα βασικό στοιχείο το οποίο, όπως παρατηρώ, έχει υποβαθμιστεί, αναφέρεται στις υποδομές. Θα μπορούσε να είναι ελάσσονος σημασίας, αν το διαδίκτυο είναι δεδομένο για κάθε πολίτη αυτής της χώρας. Δυστυχώς, όμως, αυτή τη στιγμή, το διαδίκτυο όχι μόνο δεν είναι δεδομένο, αλλά σε ένα σημαντικό εδαφικό ποσοστό της επικράτειας, είναι αδύνατο. Θα υπενθυμίσω ότι στις σκανδιναβικές χώρες, η υπηρεσία του διαδικτύο (έστω και σε στοιχειώδες επίπεδο) είναι τμήμα της επονομαζόμενης καθολικής υπηρεσίας, όπερ εστί, ενιαίο πακέτο μαζί με την τηλεφωνική υπηρεσία για κάθε πολίτη σε οποιοδήποτε μέρος της χώρας. Στην χώρα μας, αντίθετα, προβλήματα διασύνδεσης στο βασικό δίκτυο υπάρχουν παντού, μέσα στις μεγάλες πόλεις (αποκαλούμενη ως έλλειψη δικτύου), έως και ένα μεγάλο ποσοστό από τα χωρία της περιφέρειας (μεγάλη απόσταση, δεν καλύπτεται η περιοχή), προτείνοντας ως εναλλακτική την δορυφορική σύνδεση με ιδιαίτερα αυξημένα κόστη εγκατάστασης και λειτουργίας. Επομένως, το πρώτο θέμα αυτής της διαβούλευσης, που είναι και το βασικότερο, πρέπει να είναι η δυνατότητα πρόσβασης του γενικού πληθυσμού στο μέσο πληροφόρησης.
Το επόμενο θέμα αναφέρεται στην ελευθερία σκέψης και έκφρασης. Το διαδίκτυο, ως μέσο, προσφέρει εναν σημαντικό πλουραλισμό απόψεων, ενώ μπορεί να αποτελέσει σημαντικό αρχείο ιστορικών ντοκουμέντων. Για κάθε ελεύθερα σκεπτόμενο πρέπει να εξασφαλιστεί πρόσβαση σε όλα τα γεγονότα, χωρίς περιορισμούς. Το σύνολο των γεγονότων πρέπει να παρουσιάζεται χωρίς να κρύβονται γεγονότα, ή να υποβαθμίζονται. Πρέπει να εξασφαλιστεί η απουσία καθοδήγησης της ενημέρωσης, τόσο απο πολιτικό-στρατιωτικά κέντρα, όσο και οικονομικά. Αυτό βοηθάει τον πολίτη να λαμβάνει σφαιρική ενημέρωση και να αναπτύσσει τις προσωπικές του θέσεις και απόψεις για τα γεγονότα.
Ενα τελευταίο θέμα που έχει συζητηθεί εδώ μέσα αρκετα, αναφέρεται στην εννομη ανάπτυξη των απόψεων όσων διατηρούν ηλεκτρονική παρουσία. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί ότι το διαδίκτυο προσφέρει ανωνυμία, οπότε είναι υπαρκτός ο κίνδυνος ορισμένοι να υπερβαίνουν τα όρια της ευπρέπιας και να προχωρούν σε συκοφαντικές ανακοινώσεις-δηλώσεις. Το γεγονός, όμως, ότι διαθέτει πλουραλισμό απόψεων και πολλαπλούς διαύλους ενημέρωσης και επικοινωνίας προσδίδει «στεγανά», δηλαδή οι ακραίες απόψεις οι οποίες δεν διασταυρώνονται, απορρίπτονται σχεδόν άμεσα από την ίδια την κοινότητα. Η άρση της ανωνυμίας εδώ φαντάζει σωτήρια, αλλά ταυτόχρονα όμως, είναι, ενδεχομένως σημαντικά, επικίνδυνη, τόσο για τον ίδιο τον συγγραφέα, όσο και για την αποκάλυψη της αλήθειας. Έτσι, κατά την ταπεινή μου άποψη η δικαιοσύνη επιβάλλεται να μένει αμέτοχη σε κάθε διάλογο (ακόμη και έντονο), όταν διεξάγεται σε λογικά πλαίσια, όπως επίσης, όταν επιτρέπεται στο θιγόμενο να απαντήσει μέσα από το ίδιο μέσο.
Φυσικά, δεν αναφερόμαστε σε περιπτώσεις που άπτονται του κοινού ποινικού δικαίου, ή της προστασίας της ανθρώπινης ζωής (παιδικής πορνογραφίας, απειλές κατά της ζωής, κα).
Λυπάμαι διότι στα περισσότερα από παραπάνω σχόλια δεν βλέπω ιδέες, θέματα, δυνατότητες ανάπτυξης, ανάγκες και προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα μέσα διαδικτυακής ενημέρωσης και επικοινωνίας στην Ελλάδα.
Γιατί συγχέονται τα blogs με τα ενημερωτικά ή ψυχαγωγικά online μέσα;
Μα που ζούμε; Είναι δυνατόν π.χ. να επιβάλεις αγγελιόσημο στα Google Ads αναρωτιέμαι…
Το διαδίκτυο είναι ένα (άνευ συνόρων) έδαφος στο οποίο το ελληνικό δυναμικό μπορεί να μεγαλουργήσει δοθείσης ευκαιρίας. Μόνο σε αυτό μπορεί να βρουν διέξοδο πολλά δημιουργικά μυαλά. Και δεν εννοώ απλά μυαλά συντακτών φυσικά… Μια στρατιά developers και designers μπορεί να σχεδιάσει, αναπτύξει, εξελίξει ιδέες πρωτοποριακές και καινοτόμες εάν και εφόσον της δοθεί το πράσινο φως.
Σε μια Ελλάδα όπου τα media είναι ‘μοιρασμένα’ και σε ‘κλειστό κύκλωμα’ αφήστε και στηρίξτε την επόμενη γενιά να δημιουργήσει: ενημερωτικά δίκτυα, ψυχαγωγικά/επιμορφωτικά channels, οπτικοακουστικό περιεχόμενο, πλατφόρμες, web radio & TV.
Αφήστε καταμέρος για ένα λεπτό τις Ενώσεις και τα αγγελιόσημα και ας σκεφτούμε με ποιο τρόπο υπό τις υπάρχουσες συνθήκες μπορούν να υφίστανται βιώσιμα online projects – γιατί δίχως βιώσιμα διαδικτυακά μέσα, που να τους βάλεις και πως να τους συντηρήσεις τόσους συντάκτες; Μόνο στα αζήτητα θα καταλήγουν- δυστυχώς. (Και πόσοι καταρτισμένοι και ειδικευμένοι κυκλοφορούν άραγε στον τομέα της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας;)
Αν δεν υπάρξει ένα πρόσφορο έδαφος και κίνητρα ανάπτυξης νέων μέσων στη χώρα, λυπάμαι αλλά θα παραμείνουμε στην 70η θέση που είμαστε σήμερα όσον αφορά στην ελευθερία έκφρασης ως χώρα και μια οικονομική ελίτ και μόνο θα μπορεί -όπως σήμερα- να συντηρεί μέσα και media και στο Διαδίκτυο, χαράζοντας τις δικές της γραμμές ενημέρωσης και επιρροής/διαμόρφωσης κοινής γνώμης.
Ευελπιστώ σε μια περισσότερο ανοιχτή σκέψη, νηφαλιότητα και να ‘ξεκολλήσουμε’ κάποτε ως χώρα μπρος σε νέες ευκαιρίες, τεχνολογίες και προκλήσεις.
Καλοδεχούμενη καθε πρωτοβουλία που θα οδηγεί στην εξυγίανση αυτού του νέου μέσου ενημέρωσης για τον Έλληνα που τόσο το έχει ανάγκη!
Αλλα δεν πρέπει να μπουν κανόνες απο ανίδεους νομοθέτες που δεν ξέρουν ούτε το μέσο ούτε την νοοτροπία λειτουργίας.
Φυσικά και θα πρέπει να υπάρχει κάποιος έλεγχος όσον αφορά τα υβριστικά blogs ώστε καθε θιγόμενος να μπορεί να βρει το δίκιο του αλλα να μην γινει και αυτό το μέσο υποταγμένο όπως τα παραδοσιακά μεσα σε εργολάβους και άλλους που επιβουλεύονται εξουσία!
Για όσους ανησυχούν για τυχόν ρύθμιση του -ενοχλητικού για το σύστημα- ζητήματος της ανωνυμίας των ιστολογιών και εκτιμούν ότι με την εδώ δημόσια διαβούλευση μεθοδεύεται νομοθετική ρύθμιση που θα πλήττει την ανωνυμία της ελληνικής μπλογκοσφαιρας.
Κάθε ρύθμιση προς την κατεύθυνση αυτή (της κακώς εννοούμενης «διαφάνειας») ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΔΑΦΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΣΤΟ ΚΕΝΟ. Τυχόν δε παρόμοια «ρύθμιση», θα συνιστά ακραία νομική ακροβασία η οποία είναι καταδικασμένη να περιπέσει σε αδράνεια, όπως ακριβώς συνέβη με την περίφημη εγκύκλιο Σανιδά .
Βάση της όποιας ρύθμισης δεν μπορεί παρά να είναι η ρύθμιση του ζητήματος της ποινικής πρωτίστως και δευτερευόντως της αστικής ευθύνης του διαχειριστή του ιστολογίου. Κάθε όμως ρύθμιση από τον έλληνα νομοθέτη προς την κατεύθυνση αυτή, είναι καταδικασμένη να συντριβεί πάνω στο Monster που λέγεται Google και την έννομη τάξη των ΗΠΑ… Και αυτό γιατί ενώ κατά το ελληνικό δίκαιο ποινική ευθύνη εκτός από το διαχειριστή του ιστολογίου έχει και η Google που παρέχει την υπηρεσία «blogger» εφόσον σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο αποδειχθεί ότι ενεργεί με δόλο (έστω και ενδεχόμενο) , σύμφωνα με το δίκαιο των ΗΠΑ, κάθε ποινική κύρωση στο Internet είναι ανεπίτρεπτη… Σύμφωνα με το Ανώτατο δικαστήριο των ΗΠΑ, «η απειλή ποινικών κυρώσεων στο Internet παραβιάζει καταφανώς την ελευθερία της έκφρασης που κατοχυρώνεται στην πρώτη Τροπολογία του Αμερικάνικου Συντάγματος» .
Σύμφωνα λοιπόν με το ελληνικό δίκαιο, κάθε φορά που διώκεται ποινικά ένας μπλόγκερ, πρέπει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ να διώκεται και αυτός που φιλοξενεί το μπλόγκ (π.χ η Google). Διαφορετικά υπάρχει ευθεία παραβίαση του νόμου (της αρχής του αδιαιρέτου της έγκλησης του αρθρ. 119 ΠΚ) . Στη διάταξη του άρθρου 119 του Ποινικού Κώδικα ορίζεται ότι «Η ποινική δίωξη ασκείται εναντίον όλων των συμμετόχων του εγκλήματος και αν ακόμη η έγκληση που υποβλήθηκε στρέφεται εναντίον ενός από αυτούς» (σ.σ έγκληση είναι αυτό που ο μη νομικός εννοεί ως μήνυση). Στα διαδικτυακα εγκλήματα (που είναι διεθνή εγκλήματα), ποινική ευθύνη έχουν α) ο κάτοικος Ελλάδος που διατηρεί ιστολόγιο στο blogspot.com και από την Ελλάδα αποστέλλει στο blogspot.com το αξιόποινο υλικό και β) η Google (εφόσον αποδειχτεί ότι ενεργεί με δόλο), διότι διατηρεί την ηλεκτρονική υπηρεσία «blogger», αποδέχεται το αξιόποινο υλικό που από την Ελλάδα της αποστέλλει ο διαχειριστής του ιστολογιου και ακόλουθα το αποθηκεύει στους διακομιστες της , καθιστώντας το με τον τρόπο αυτό προσβασιμο από την Ελλάδα. Τόπος τέλεσης του εγκλήματος είναι η Ελλάδα , η ΗΠΑ και κάθε χώρα από την οποία το αξιόποινο υλικό είναι προσβασιμο.
Η «ποινική ευθύνη» (??!!) της Google , συνίσταται σύμφωνα πάντα με το ελληνικό δίκαιο, στο ότι: α) δίδει το δικαίωμα άλλως παρέχει τη δυνατότητα της μαζικής δημιουργίας ψευδώνυμων λογαριασμών ιστολογίου σε χιλιάδες έλληνες που συνδέονται στους υπολογιστές της από την Ελλάδα (τους οποίους αναγνωρίζει γεωγραφικά από το I.P της Ελλάδος) , και β) ότι αποθηκεύει και κατόπιν δημοσιεύει στην Ελλάδα (καθιστά δηλ. προσβασιμο ευρέως από την Ελλάδα) το περιεχόμενο που της αποστέλλουν οι χιλιάδες αυτοί ψευδώνυμοι χρήστες.
Εξάλλου , γίνεται αντιληπτό ότι το μπλόγκ είναι όπλο! Και επειδή ακριβώς έχει τη δύναμη όπλου, ο ιδιοκτήτης του (Google) πρέπει σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο, να λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα φύλαξης . Έχει κριθεί από τα ελληνικά δικαστήρια ότι όταν ο ιδιοκτήτης του όπλου παραλείπει εν γνώσει να λάβει τα κατάλληλα μέτρα φυλάξεως αυτού, το οποίο χρησιμοποιεί στη συνέχεια ο δράστης ανθρωποκτονίας , η παράλειψη ισοδυναμεί με την παροχή του όπλου στον δράστη και ως εκ τούτου πρόκειται για απλή συνέργεια.
Για να μην ευθύνεται η Google (σύμφωνα πάντα με το ελληνικό δίκαιο), ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑΥΤΟΠΟΙΕΙ τους χρήστες της υπηρεσίας blogger. Τη λύση στο μεγάλο αυτό πρόβλημα της ταυτοποίησης των χρηστών στο Internet τη δίνουν οι προπληρωμένες πιστωτικές κάρτες της VISA και της MASTERCARD που τις εκδίδουν όλες οι εγχώριες τράπεζες. Η λογική εδώ είναι απλή. Την ταυτοποίηση του χρήστη δεν αναλαμβάνει να την κάνει η εταιρία που βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου (Google) , αλλά την έχει ήδη κάνει η εδώ τράπεζα (κατά το χρόνο που ο χρήστης αιτείται την έκδοση της κάρτας).
Τη μέθοδο αυτή, δηλαδή την ταυτοποίηση του χρήστη ΠΡΟ της χορήγησης δικαιώματος πρόσβασης και χρήσης της υπηρεσίας, χρησιμοποιεί επιτυχημένα η εταιρία Apple για την υπηρεσία της “iTunes Store”–Apple Store. Απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να εγγραφείς στην υπηρεσία “Apple Stote” και να σου χορηγηθούν οι κωδικοί πρόσβασης στο σύστημα, είναι η προηγούμενη ταυτοποίηση του προσώπου που αιτείται να κάνει χρήση της υπηρεσίας, μέσω μιας τέτοιας πιστωτικής κάρτας. Η Apple χρησιμοποιεί την κάρτα κατά τη διαδικασία εγγραφής, όχι για να χρεώσει τον χρήστη, αλλά μόνο για να τον ταυτοποιήσει!
Δες πως γίνεται η διαδικασία εδώ: http://idisk.mac.com/alampasis/Public/applestore/applestore_login.html
Αναλυτικά για την ποινική ευθύνη της Google σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο δες εδώ : http://alampasis.blogspot.com/2009/10/119_3480.html
Γίνεται από τα ανωτέρω αντιληπτό πως αν την υπηρεσία «blogger» την παρείχε η HoL , η Forthnet ή ο ΟΤΕ, ο έλληνας νομοθέτης θα είχε καθαρίσει με το θέμα πολύ εύκολα… Δυστυχώς όμως ή ευτυχώς, την υπηρεσία παρέχει η Google. Οπότε μοναδική ρύθμιση (?) που το ζήτημα επιδέχεται, είναι ο έλληνας νομοθέτης να υποχρεώσει τη Google σε ταυτοποίηση των χρηστών της υπηρεσίας blogger από την Ελλάδα. Επί περιπτώσει μη συμμόρφωσης της Google με παρόμοια διάταξη ελληνικού νόμου, να αποκλείεται από τους ελληνικούς Internet Providers η πρόσβαση των κατοίκων Ελλάδος στην ηλεκτρονική διεύθυνση blogspot.com από την οποία η Google παρέχει την υπηρεσία “blogger” στην Ελλάδα.
Αρκεί βέβαια ο έλληνας νομοθέτης να διαθέτει το απαιτούμενο ανάστημα και «να ορθώσει το μπόι του» απέναντι στον παγκόσμιο γίγαντα που ονομάζεται Google… Και αν τελικά αποδειχθεί ότι το διαθέτει, αναμένεται η Ελλάς να γίνει ο διεθνής περίγελος του πολιτισμένου κόσμου αφού παρόμοιες πρακτικές γεωγραφικού αποκλεισμού των χρηστών ακολουθούνται μόνο στην Κίνα , στο Ιράν , στη Β. Κορέα και στη Τουρκία…
Ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι γιατί κάθε προσπάθεια ανοιχτής διαβούλευσης είτε εδώ είτε σε άλλες σελίδες κοινωνικής δικτύωσης που αφορά στο διαδίκτυο εκλαμβάνεται ως απόπειρα φίμωσης.
Πιστεύω ότι το πλέον τεκμηριωμένο σχόλιο εδώ είναι αυτό του κ. Νοταρά ο οποίος διακρίνει την διαδικτυακή παρουσία σε τρεις βασικές κατηγορίες και προτείνει συγκεκριμένη πολιτική έναντι κάθε μιας. Δεν καταλαβαίνω γιατί στην εφημερίδα το άρθρο οιουδήποτε είναι ενυπόγραφο ή τουλάχιστον υπάρχει εκδότης- διευθυντής- αρχισυντάκτης στον οποίο μπορεί να προσφύγει οιοσδήποτε θεωρεί εαυτόν θιγέντα αλλά στην ηλεκτρονική έκδοση των εφημερίδων ή στα ενημερωτικά sites κάτι τέτοιο να θεωρείται απόπειρα φίμωσης. Στο προσωπικό blog του ο καθένας μπορεί να γράφει οτιδήποτε. Αλλά σε ενημερωτικά (κατά δήλωσή τους) sites η ευκολία σπίλωσης ατόμων, συλλογικοτήτων, προσωπικοτήτων και υπολήψεων με τη σιγουριά και την ασφάλεια της ανωνυμίας, συνιστά κατάφωρη παραβίαση βασικών Συνταγματικών κανόνων και πλήττει τη δημοκρατία. Γιατί απλούστατα ο θιγόμενος, όποιος και αν είναι αυτός, θα πρέπει πρώτα να προσφύγει στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος για να μάθει τον διαχειριστή και μόνον, ( γιατί τον συντάκτη δεν υπάρχει περίπτωση να τον μάθει ) και ύστερα να προσφύγει στη δικαιοσύνη – εάν έχει το κουράγιο, την υπομονή και τα χρήματα-…Μέχρις ότου φθάσει σε ένα αποτέλεσμα η όλη του προσπάθεια υπεράσπισης της προσωπικότητας και του έργου του, η βλάβη που θα έχει υποστεί είτε στον οικογενειακό του περίγυρο είτε ευρύτερα στην κοινωνία θα είναι ανεπανόρθωτη. Είναι άραγε τυχαίο πως όσοι παρακολουθούμε τόσο το διαδίκτυο όσο και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, αντιλαμβανόμαστε για παράδειγμα τον επόμενο στόχο των διαπλεκόμενων ιστοσελίδων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ; Ενδεικτικά : Εδώ και λίγες μέρες ξεκίνησε μια προσπάθεια απαξίωσης μιας υπουργού από το blog Χ με τη λογική των σταδίων: Πρώτα προειδοποιητικά σχόλια, μετά τίτλοι καταχωρήσεων με χρήση του υποκοριστικού ( στη λογική της απαξίωσης πάντα) , μετά ανάρτηση φωτοτυπιών αποδείξεων από τη διαμονή της σε ξενοδοχείο και μετά…αφιέρωμα σε αυτό ακριβώς το θέμα από τηλεοπτική εκπομπή ειδικευμένη κατά περίπτωση στις «ανασκαφές», τις «ταφές» και τις «αγιοποιήσεις». Δεν ξέρω τι ζητούν κάθε φορά και γιατί το κάνουν. Γνωρίζω πως σε σχέση με την τηλεοπτική εκπομπή μπορεί ο θιγόμενος να προσφύγει στο Συμβούλιο ραδιοτηλεόρασης, σε σχέση με μια εφημερίδα να προσφύγει στον Εκδότη- διευθυντή- την ΕΣΗΕΑ και τη δικαιοσύνη, σε σχέση με τα ανώνυμα κατά δήλωσή τους ενημερωτικά sites πού μπορεί να προσφύγει; Εκείνο που με απασχολεί και είναι ζήτημα πραγματικά Δημοκρατίας, είναι πώς θα μπορούσε να αμυνθεί ένας απλός πολίτης, εάν γινόταν για τον α΄ή β΄λόγο ο επόμενος στόχος. Εν δυνάμει δηλαδή ο κάθε πολίτης αυτού του τόπου, όποιος κι αν είναι.
Προφανώς αγγελιόσημο δεν μπορεί να μπεί επιλεκτικά σε κάποια site. Π.χ. όταν το tro-ma-ktiko (όπως έκανε και το troktiko)που είναι στο blogspot.com (Blogger) χρησιμοποιούν διαφημίσεις Google και σου προτείνουν αν θες να ρυθμίσεις τη συνδρομή σου στο AdSense της Google ώστε να στοχεύουν ειδικά το site τους (για να εμφανιστεί μόνο εκεί η διαφήμιση σου), σε ποιόν θα χρεωθεί το αγγελιόσημο, στη Google (το ελληνικό παράρτημα) ή στο blog; Και αν χρεωθεί στην εταιρεία Google γιατί δεν θα γίνεται και για τις υπόλοιπες διαφημίσεις;
Αλλά τι συζητάμε; Εδώ ακούστηκε ότι τελικά το 20% στις τηλεοπτικές διαφημίσεις καταργήθηκε πριν εφαρμοστεί. Επίσης ότι η θεσμοθετημένη κράτηση υπερ ελληνικών κινηματογραφικών δημιουργιών δεν γινόταν ποτέ (τα κανάλια βασιλεύουν εδώ).
Εύχομαι ολόψυχα η πρωτοβουλία να έχει σκοπό την αναβάθμιση και την σταδιακή απεμπλοκή του πολιτικού συστήματος από τους διαχειριστές της ενημέρωσης που στην ουσία αποτελούν την υπερκυβέρνηση της χώρας εδώ και δεκαετίες.
1. Διαχωρισμός σε τρεις κατηγορίες:
α. portals που ανήκουν σε εκδοτικά συγκροτήματα. Αυτά θα πρέπει να θεωρούνται προέκταση των παραδοσιακών ΜΜΕ και να διέπονται ακριβώς στους ίδιους όρους λειτουργίας, τόσο στα εργασιακά, τα φορολογικά κλπ με τα παραδοσιακά μέσα. Τα πορταλς των ΜΜΕ αυτή τη στιγμή αποτελούν την μεγαλύτερη εστία φοροδιαφυγής αφού το μεγαλύτερο μέρος συμβατικών διαφημίσεων τιμολογείται στο πόρταλ ώστε να γλιτώνει ο διαφημιζόμενος το αγγελιόσημο. Όχι, δεν είναι «άδικο» για αυτά τα πόρταλς, διότι έχουν a priori το πλεονέκτημα της διαφήμισης μέσα από τα υπόλοιπα ΜΜΕ των ομίλων, πράγμα που δεν το έχουν τα αυτόνομα ενημερωτικά σάιτς.
β. Αυτόνομα, επώνυμα ενημερωτικά ή άλλα σάιτς και Blogs. Βασική προϋπόθεση, να υπάρχει ένας νόμιμος εκπρόσωπος, χωρίς απαραίτητα να είναι ο διαχειριστής. Εκεί πρέπει να μπουν τα κριτήρια χαρακτηρισμού κάποιου πόρταλ για να ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Π.χ. Ελάχιστος χρόνος λειτουργίας, ελάχιστος αριθμός καθημερινών πρωτογενών άρθρων, έλλειψη διαφημίσεων παράνομου τζόγου ή πορνό. Εκεί θα πρέπει να θεσπιστούν όροι διασφάλισης των διαχειριστών σε επίπεδο επίσημου φορέα όπως η ΕΣΗΕΑ για όσους θέλουν να ταυτοποιηθούν, αλλά να συνεχίσουν να εμπίπτουν στη νομοθεσία περί Blogs αφού ήδη υπάρχει δεδικασμένο. Με τα κριτήρια λοιπόν που θα είναι υπερκυβερνητικά και αδιάβλητα, θα παρέχεται και η κρατική διαφήμιση, ώστε να στηριχθούν και να μην εξαναγκάζονται στην προβολή προϊόντων του τύπου που προαναφέραμε. Τα ιστολόγια αυτής της κατηγορίας θα φέρουν ειδικό σήμα ώστε να πιστοποιείται η συμμετοχή τους και να γίνεται ξεκάθαρο στον επισκέπτη.
γ. Τα προσωπικά ιστολόγια που δεν θα θελήσουν να ενταχθούν στην δεύτερη κατηγορία, παραμένουν στην υφιστάμενη κατάσταση. Έτσι δεν θα θεωρηθεί σε καμμία περίπτωση ότι γίνεται η οποιαδήποτε απόπειρα «φίμωσης», αλλά και ο αναγνώστης θα γνωρίζει ότι μπαίνει σε ιστοσελίδα που δεν θεωρείται ειδησεογραφική.
Το ζητούμενο είναι να δοθεί το βάρος στην δεύτερη κατηγορία ώστε να διαφυλάσσεται ο διαχειριστής, οι συμμετέχοντες / εργαζόμενοι, να διευκολύνεται το δημοσιογραφικό τους έργο, τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα αλλά να δομηθεί και η ορθολογική μέθοδος για την διανομή της κρατικής διαφήμισης.
Το διαδίκτυο δείτε ως ένα ξέφραγο αμπέλι. Με την καλή έννοια και την αθώα έκφραση. Σε αυτό το αμπέλι μπαίνει όποιος θέλει. Εκεί μπορεί να πει πολλά. Δικά του, των φίλων του, κόψε-ράψε από άλλους; Πάντως μπορεί να πει πολλά άλλα αλήθεια, άλλα ψέματα, άλλα φανταστικά άλλα πραγματικά. Αυτό που βρίσκει εκεί είναι σταφύλια. Τα σταφύλια της Οργής του; Τα σταφύλια που στάζουν φαρμάκι; τα σταφύλια της πλάκας του; τα σταφύλια που κάνουν λεφτά; Κάτι παίρνει πάντως ως κέρδος. Για αυτό τον λόγο βρίσκεται εκεί, δεν είναι τυχαία. Υλικά ή μη τα αγαθά του διαδικτύου έλκουν σαν μαγνήτης όλον τον πλανήτη Γη και όποιον κατοικεί πάνω σε αυτόν. Φυσικά και το να μπεις στο αμπέλι δεν είναι παράνομο, φυσικά και αρχίσεις να γράφεις (αναφέρομαι στα blogs) δεν είναι παράνομο με την προϋπόθεση να μην προσβάλει, κατηγορεί ανυπόστατα και συκοφαντεί πρόσωπα Ιδιωτικού ή Δημοσίου Δικαίου. Από όπου όμως και αν μπεις στο αμπέλι αφήνεις αποτύπωμα. Αυτό στα μη Ελληνικά λέγεται IP Address. Άρα, αν κάποιος κάνει ζημιά στο αμπέλι και αυτοί που είναι επόπτες στο χωριό εφόσον κρίνουν πολλή σοβαρή την ζημιά θα τον βρουν και θα οδηγήσουν εκεί που πρέπει σύμφωνα με το Βιβλίο του Νόμου. Εξάλλου μπορούν να τον διαγράψουν από τον χάρτη με μια απλή εντολή. Αν πραγματικά θέλετε να ξεχορταριάσετε το αμπέλι από τα παράσιτα της Ελεύθερης έκφρασης μπορείτε με πολλούς τρόπους μα όχι μόνο ζητώντας Ταυτότητα στην είσοδο του αμπελιού. Μην διαλαλείτε ότι θα βάλετε δαγκάνες γύρω-γύρω αφού είπαμε, το αμπέλι είναι ξέφραγο και δεν πρέπει να γίνει Φέουδο κάποιων που ήδη τα έχουν καλά με τους Αφέντες. Κάποτε ήταν ο Θεσσαλικός κάμπος και η επανάσταση των αγροτών τώρα είναι το Διαδίκτυο και η έκρηξη της έκφρασης. Καλυφθείτε και μην ξανοίγεστε όταν η καταιγίδα δεν έχει κοπάσει για τα καλά. Το μόνο που επιθυμώ είναι να βάλει κάποιος ένα τέλος σε αυτό το ξεδιάντροπο κόψε-ράψε ξένων κειμένων ή ειδήσεων σε χιλιάδες Ελληνικά blogs την στιγμή που δεν υπάρχει ούτε μια γραμμή από τον συντάκτη και ιδιοκτήτη αυτού του blog. Αν μη τι άλλο όταν αρχίσαμε πριν από χρόνια να γράφουμε θέλαμε και θέλουμε να μοιραστούμε τις ιδέες μας, ανησυχίες, όνειρα, γνώμες με τους άλλους γύρω μας και όχι να γίνουμε μηχανάκια παραγωγής μαϊμούδων, και Γιαπωνέζικων τσολιάδων. Ευχαριστώ πολύ για το βήμα που μου δόθηκε σε αυτό αμπέλι και ελπίζω να μην προσέβαλα κάποιον ή να μην προξένησα ζημιά στα σταφύλια της Ελεύθερης έκφρασης.
Μια απορία έχω: άραγε σκόπιμα «τσουβαλιάζονται» τα ενημερωτικά-ειδησεογραφικά-επαγγελματικά sites με τα προσωπικά ιστολόγια;
Πιστεύω πως, από τα μέχρι τώρα σχόλια, υπάρχουν πραγματικά κάποιες πολύ σοβαρές προτάσεις, οι περισσότερες αυτών αυτονόητες. Στην δική μου παρέμβαση θέλω να αναφερθώ στην αλόγιστη «αντιγραφή-επικόλληση» που γίνεται από πάρα πολλά διαδικτυακά ΜΜΕ.
Εκτός των ειδήσεων από το ΑΠΕ-ΜΠΕ, στις οποίες τις περισσότερες φορές ούτε καν γίνεται αναφορά στην πηγή, πολλά διαδικτυακά ΜΜΕ κάνουν αντιγραφή-επικόλληση σε ρεπορτάζ και δημοσιογραφική δουλειά εφημερίδων. Αρκετά Μπλόκς (Blogs) προσφέρουν περιεχόμενο, χωρίς να προσφέρουν ούτε καν σύνδεσμο στον ιστότοπο της εφημερίδας από τον οποίον αντιγράφουν. Αλλά και να προσφέρουν σύνδεσμο, σύμφωνα με τους όρους χρήσης κάθε εφημερίδας, πρέπει να έχουν γραπτή άδεια έτσι ώστε να αναμεταδίδουν περιεχόμενο.
Η πιο κοινή πρακτική είναι να κάνουν «αντιγραφή-επικόλληση» όλο ή μέρος μίας είδησης, και έπειτα να βάζουν κάποιο διαφορετικό τίτλο έτσι ώστε να πιάσουν την προσοχή του αναγνώστη. Το αποτέλεσμα, η ανακύκλωση του ίδιου κειμένου είδησης με διαφορετικής απόχρωσης τίτλου.
Επίσης, να σας παραπέμψω σε μία παλιά μου ανάρτηση σχετική με το θέμα: Τα Ελληνικά Μπλόκς (Blogs) http://www.vasgk.com/2010/01/blogs.html
Πρέπει να βάλουμε το μυαλό να δουλέψει και να παρθούν αποφάσεις ουσίας, είναι απαράδεκτο τουλάχιστον σε αυτό το ¨κοινωνικό¨ μέσο να μπούνε κανόνες λειτουργίας όμοιους με αυτούς που υπάρχουν στα υπόλοιπα μέσα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας.
Αγγελιόσημα και αυτού του είδους ενοχλητικές τακτικές πρέπει να μείνουν μακριά από την ιντερνετική προβολή αλλιώς θα γίνει και εδώ μονοπώλιο για λίγους, τους γνωστούς δηλαδή.
Ζητήστε και συμβουλευτείτε ανθρώπους που έχουν επιστημονική γνώμη για την σωστή ύπαρξη και εκπροσώπηση όλων των μέσων στο δίκτυο, και καλό θα είναι να δοκιμαστούν κάποιες ιδέες που θα προτείνουν.
Μην ξεχνάμε όλοι μας ότι αυτό το μέσο επικοινωνίας, προβολής, ενημέρωσης και ψυχαγωγίας είναι το ¨αύριο¨, παντού.
Καταρχήν χαίρομαι που αφαιρέθηκε το comment rating.
Κατά τα άλλα παρατηρώ πως ..η διαβούλευση ήδη συμβαίνει εδώ.
Ανεξάρτητα με τις απόψεις μας [προσωπικά εμμένω πως δεν πρέπει να υπάρξει καμία ρύθμιση στα νέα μέσα] είναι καλός ένας διάλογος [ο οποίος δε μπορεί να συμβαίνει όμως εδώ διότι προκαλείται όχληση- εδώ ορίζονται τα πλαίσια διαλόγου].
Ανωνυμία, Διασταύρωση πληροφοριών [π.χ. δείτε στο τέλος αυτού του ποστ τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει την online δημοσιογραφία του το Reuters], πνευματικά δικαιώματα [π.χ. ενώ έχει υπάρξει δικαστική ποινή για creative commons, αυτή δεν εφαρμόστηκε ποτέ], η επικινδυνότητα του «δημόσια δεδομένα δικά μας δεδομένα», τρόποι αντιμετώπισης κακόβουλων επιθέσεων εξω-δικαστικά και άλλα.
«Το Υπουργείο Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού ανακοινώνουν την πρόθεση να αναλάβουν πρωτοβουλία δημόσιας διαβούλευσης για…μπλα μπλα μπλα» …
Και ποια είναι η σχέση που έχουν το ΥΠΕΣ και το ΥΠΠΟ με τα μέσα διαδικτυακής ενημέρωσης και επικοινωνίας για να αναλάβουν τέτοια πρωτοβουλία;
Μήπως έχουν κάποια αρμόδια διεύθυνση; Καμία από ότι είδα: http://www.ypes.gr/el/Ministry/Actions/ και http://www.yppo.gr/1/g10.jsp
Ή μήπως έχουν κάποια παρουσία στα ανωτέρω μέσα ενημέρωσης/επικοινωνίας; Καμία.
Α συγνώμη είδα στο facebook ένα group του ΥΠΠΟ, αλλά όχι του ίδιου του Υπουργείου αλλά των απλήρωτων συμβασιούχων του.
Αλήθεια σε ποια διαδικτυακά μέσα αναφέρονται; blogs, facebook, twitter,forums, wikis, podcast, videos, plurk, google buzz, linkedin, myspace
Για τι προτάσεις οργάνωσης διαβούλευσης συζητάμε, όταν οι ίδιοι δεν συμμετέχουν στα μέσα για τα οποία προτείνουν διαβούλευση;
Λέω να γράψω ανώνυμα το σχόλιο γιατί δεν μου αρέσουν αυτές οι πρωτοβουλίες….
…Ριχάρδος
Με ειδική καταγραφή, αναφέρεται η Ελλάδα, στην εισήγηση της οργάνωσης Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα, εξαιτίας της ραγδαίας υποβάθμισής της στην ίδια κλίμακα με τις Φιλιππίνες, την Ουκρανία και το Κιργιστάν.
Η Ελλάδα μοιράζεται την 70η θέση στο σχετικό κατάλογο με τη γειτονική Βουλγαρία, τις Κομόρες, την Κένυα και το Μπενίν, δύο θέσεις κάτω από την ΠΓΔΜ ενώ είμαστε στην τελευταία θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι αιτίες για αυτήν την λυπηρή θέση προβάλλονται οι δικαστικές διώξεις εις βάρος των δημοσιογράφων, οι επιθέσεις των Αρχών στους εκπροσώπους του Τύπου ενώ αναφέρεται και η δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια η οποία ακόμα δεν έχει διελευκανθεί.
Είναι εξίσου λυπηρό όμως πως γενικότερα η Ευρώπη δεν είναι πλέον η κοιτίδα της προάσπισης της ελευθεροτυπίας.
Τα παραπάνω είναι αντιγραφή από δημοσίευμα, αλλά και η σημερινή πραγματικότητα………
Αυτός είναι και ο σκοπός σας: Θέλετε να εγγράψετε τους νυν ανώνυμους blogers σε σωματεία, ενώσεις κλπ για να καταγραφούν επώνυμα και ν’ αρχίσετε να τους πιέζετε για να ασκούν «αντικειμενική» δημοσιογραφία, να τηρούν την δεοντολογία και γενικά να προωθείται η ελεύθερη έκφραση………..
Ναι, ας γίνει έτσι. Αλλά μόνο για όσους θέλουν.
Για τους υπόλοιπους η ελευθερία είναι κάτι σημαντικότερο από χρήμα και έννομη τάξη (όπως εσείς τη θεωρείτε).
Για τους Έλληνες η ελευθερία είναι ιδέα………….
-Μπορεί να θεωρείτε ότι θα καταφέρετε να βάλετε χέρι στα blogs (ιστοσελίδες προσωπικές ή εναλλακτικής πληροφόρησης).
-Μπορεί να θεωρείτε ότι και αυτή τη φορά το κατεστημένο της ενημέρωσης θα επικρατήσει ή μάλλον θα σωθεί από τη χρεοκοπία (με τη δική σας βοήθεια).
-Μπορεί να θεωρείτε ότι μα ότι θέλετε και είναι δικαίωμά σας.
Εμείς δεν έχουμε δικαίωμα να θεωρούμε ότι εμείς θέλουμε και να το μοιραζόμαστε μ’ αυτούς που συμφωνούν μαζί μας;
Πρέπει να ρυθμίζεται νομικά η συμφωνία ή η διαφωνία (όλων των υπολοίπων ανθρώπων) με προσωπικές απόψεις (κοινωνικές, πολιτικές κλπ) του κάθε bloger;
Τι σόι – Πρώτα ο πολίτης – σύνθημα ήταν αυτό πριν τις εκλογές.
Ερώτηση (προς όλους): πόσο καιρό έχει να ακουστεί το παραπάνω σύνθημα;
Προτάσεις:
1. κλείστε όλα τα blogs που κατηγορούν την κυβέρνηση και γενικά την έννομη (νέα) τάξη (πραγμάτων).
2. κλείστε όλα τα blogs που δεν «συνεργάζονται» για την θεμελίωση της πολυφωνίας που προωθεί η κυβέρνηση (χα-χα).
3. κλείστε όλα τα blogs που δεν προωθούν την έννομη σχέση με την πολιτεία και την κοινωνία (πόσα χα-χα να βάλω;)
4. κλείστε όλα τα blogs που δεν τηρούν την δεοντολογία και την ελεύθερη έκφραση, ενώ με τον νόμο θα τηρούνται, όπως άλλωστε συμβαίνει με τα τοπικά κανάλια της Αθήνας με πανελλαδική εμβέλεια……….
και μετά από αυτά, την επόμενη εβδομάδα ή μήνα θα είστε ήδη παρελθόν από την κυβέρνηση…….
Η ιστορία και η εξέλιξη συνεχίζεται και εσείς δεν θα τη σταματήσετε ακόμα και αν κάνατε συμφωνία με τον διάβολο………….
Ντροπη σας. Δεν πρεπει να αγγιξετε τα blogs ποτε! Ειναι το μονο ανεξαρτητο μεσο που μας απεμεινε…
Ακόμη δεν ξεκίνησε η διαβούλευση και κάποιοι πάνε να θολώσουν τα νερά. Μπερδεύουν εσκεμένα τα προσωπικά ιστολόγια με τα ενημερωτικά σάιτ που απασχολούν δημοσιογράφους.
Αυτοί οι δημοσιογράφοι πληρώνονται πολύ κάτω από τις συλλογικές συμβάσεις, δεν μπορούν να μπουν στην ΕΣΗΕΑ και πολύ περισσότερο στα ασφαλιστικά ταμεία, δεν αναγνωρίζεται η προϋπηρεσία τους κ.λπ.
Τα πράγματα για μένα είναι απλά:
1. Τα προσωπικά μπλογκ να μην τα αγγίξει κανείς. Το πολύ πολύ να κληθούν οι μπλόγκερ – προαιρετικά – να συνυπογράψουν μια διακήρυξη αυτοδεύσμεσης σε κάποιους κανόνες δεοντολογίας. Οσοι δέχονται αυτούς τους κοινούς κανόνες – αν θέλουν – να το δείχνουν αυτό στις σελίδες τους με ένα απλό μπάνερ, όπως τώρα πολλοί προβάλουν τα CC (Creative Commons).
2. Οι διαφημίσεις στα ενημερωτικά σάιτ που απασχολούν προσωπικό – και μόνο σε αυτά – να έχουν υποχρεωτικά αγγελιόσημο.
3. Οι δημοσιογράφοι του διαδικτύου να έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με όσους εργάζονται στα άλλα ΜΜΕ.
Τα δύο Υπουργεία δημοσιεύουν το σύντομο κείμενο με την πρόθεσή τους για έναρξη δημόσιας διαβούλευσης, επειδή προφανώς η αμηχανία εκκινεί από την μεθοδολογία που θα πρέπει να ακολουθηθεί για την ίδια τη διοργάνωση του σχετικού διαλόγου κράτους – πολίτη.
Αρχικά θα πρέπει να επισημάνουμε ότι το κείμενο σχολιασμού θέτει μια σειρά ζητημάτων, τα οποία δεν μπορούν να συζητηθούν όλα μαζί. Περισσότερη σύγχυση θα προκαλέσει η ταυτόχρονη συζήτηση της ασφαλιστικής κάλυψης των εργαζόμενων σε διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης δημοσιογραφικών οργανισμών μαζί με ένα θέμα όπως λ.χ. το αγγελιόσημο και τους κανόνες δεοντολογίας που πρέπει να επιβληθούν στις Υπηρεσίες Κοινωνικής Δικτύωσης, παρά λύση στα συγκεκριμένα προβλήματα. Πρέπει να γίνει ένας κάθετος διαχωρισμός ανάμεσα στους επαγγελματίες των μέσων ενημέρωσης κι επικοινωνίας αφενός και στους απλούς χρήστες των Υπηρεσιών Κοινωνικής Δικτύωσης αφετέρου. Διότι είναι διαφορετικά τα συμφέροντα των δημοσιογράφων/συμβούλων επικοινωνίας/υπεύθυνων ύλης/κλπ από τα δικαιώματα του κάθε πολίτη που χρησιμοποιεί τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Δικτύωσης, όπως είναι το twitter, το facebook, αλλά και τα blogs. Συνεπώς, θα ειναι μεθοδολογικό σφάλμα να γίνουν αυτές οι συζητήσεις μαζί, διότι αναπόφευκτα θα δημιουργηθούν πολλαπλά ζητήματα ορθής επιλογής των θεσμικών συνομιλητών.
Προέχει λοιπόν ο διαχωρισμός των ζητημάτων που ανακύπτουν από τη χρήση του Διαδικτύου ως μέσου ενημέρωσης και επικοινωνίας, με γνώμονα τα επιδιωκόμενα συμφέροντα του κάθε κλάδου. Ο διαχωρισμός των ζητημάτων σε θεματικές ενότητες, θα πρέπει να οδηγήσει αναγκαστικά στην έναρξη διαφορετικών φόρουμ διαβούλευσης. Είναι άλλο το ζήτημα του αγγελιόσημου, άλλο το ζήτημα της υπαγωγής ή μη στον νόμο περί Τύπου, άλλο το ζήτημα της ευθύνης του Φορέα παροχής υπηρεσίας κοινωνίας της πληροφορίας, άλλο η εισαγωγή της διαδικτυακής δεοντολογίας ως ένα minimum περιεχόμενο στους Όρους Χρήσης των Φορέων παροχής υπηρεσίας κοινωνίας της πληροφορίας και άλλο το ζήτημα της εξέτασης της νομοθεσίας περί άρσης του απορρήτου.
Σε αυτές τις περιπτώσεις ενδείκνυται η δημιουργία θεματικών Ομάδων Εργασίας, ολιγομελών, οι οποίες θα οργανώσουν τον διάλογο κάθε ενότητας. Οι Ομάδες δεν θα υποκαταστήσουν τη συμμετοχή των φορέων, αλλά θα λειτουργήσουν περισσότερο ως οργανωτικές γραμματείες για την συλλογή και τη ζύμωση των απόψεων. Εξυπακούεται ότι θα πρέπει να υπάρχει κι ένας Συντονιστής των Ομάδων Εργασίας, που θα παρεμβαίνει για να εναρμονίζει την εξέλιξη του κάθε θεματικού διαλόγου, παρακολουθώντας οριζόντια τα πορίσματα και το σημείο στο οποίο βρίσκεται ο διάλογος κάθε Ομάδας.
Ακόμη όμως και πριν από την δημιουργία των Ομάδων Εργασίας, θα πρέπει να τεθούν τα ζητήματα σε κάθε κλάδο συμφερόντων της διαδικτυακής ενημέρωσης κι επικοινωνίας. Πρέπει δηλαδή να ξεκινήσουμε από τα δεδομένα που έχουμε ήδη μπροστά μας, σε επίπεδο τεχνικής, σε επίπεδο επιχειρηματικών εφαρμογών, σε επίπεδο νομοθεσίας – νομολογίας και ως προς τις διαφαινόμενες προοπτικές, ώστε να εντοπιστούν απολύτως συγκεκριμένες παράμετροι που αποτελούν τους θύλακες που θα κληθεί να καλύψει η δημόσια διαβούλευση. Θα πρέπει να γίνει λοιπόν ανάθεση θεματικών μελετών πριν ακόμα από την σύσταση των Ομάδων Εργασίας, ώστε οι Ομάδες να ξεκινήσουν από τα δεδομένα και να αρχίσουν την διερεύνηση των ζητουμένων.
Σε κάθε περίπτωση, ήδη η αναζήτηση της μεθοδολογίας για ένα τόσο σύνθετο πλέγμα ζητημάτων αποκαλύπτει και ένα πολύ πιο δομικό κενό: την ανάγκη θέσπισης συγκεκριμένων κανόνων για τη διενέργεια των δημόσιων διαβουλεύσεων. Τέτοια κανονιστικά πλαίσια υπάρχουν ήδη σε μεμονωμένους κλάδους, όπως οι τηλεπικοινωνίες. Εφόσον θέλουμε η δημόσια διαβούλευση να γίνει μια θεσμική κατάκτηση, θα πρέπει οι κανόνες της να διατυπωθούν ρητά και να αποτελέσουν έναν Κώδικα Δημόσιων Διαβουλεύσεων.
Θα ήθελα να θυμίσω της εποχή προ ελεγχόμενης-κατευθυνόμενης ιδιωτικής ενημέρωσης, όταν διάφορα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, προσκείμενα στον σημερινό κατ’ ευφημισμό πρωθυπουργό, προσποιούμενα τους ευαίσθητους επί θεμάτων που άπτονται των συνταγματικών αλλά και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως αυτά -μεταξύ άλλων συνθηκών- περιγράφονται και στην συνθήκη της Ρώμης, μας παρενοχλούσαν με τηλεφωνήματα από δήθεν ενδιαφέρον για την γνώμη μας. Θα μπορούσα να δημοσιεύσω και τα τηλέφωνα αυτών των γελωτοποιών, μεταξύ των οποίων και δύο από το παλαιό Φάληρο, όμως δεν θα το κάνω. Βλέπετε, εγώ δεν πληρώνομαι για να είμαι αήθης. Δεν μισθοδοτούμαι για να καταπατώ τα δικαιώματα των άλλων. Δεν αποτελεί τρόπο βιοπορισμού μου η εξαπάτηση. Κυρίως όμως, αν ήμουν υπάλληλος σε κάποιο μέσο με το οποίο διαφωνούσα ηθικά ή δεοντολογικά, θα είχα την ευαισθησία να το καταγγείλω και να παραιτηθώ για την κατευθυνόμενη ειδησεογραφία-κριτική. Αναφέρομαι φυσικά για κάποια θρασύτατη σχολιάστρια σε αυτόν τον χώρο, που επειδή είναι σαράβαλο, καταδικασμένη και γελοιοποιημένη στα μάτια όλου του κόσμου, κανείς πλέον δεν λαμβάνει υπόψη σοβαρά [ο υποβολέας μου: «και δεν θα γίνει ποτέ δημοσιογράφος»] α, ναι… και δεν θα γίνει ποτέ δημοσιογράφος.
Ο αέρας, το φάσμα, σαν τεχνικό μέσο διάδοσης είναι δημόσιο αγαθό. Ο αποκλεισμός από την χρήση του μέσου, ειδικά όταν γίνεται με οικονομικούς όρους, είναι απόλυτα αντισυνταγματικός αντιβαίνει μάλιστα σε δύο τουλάχιστον θεμελιώδη δικαιώματα. Σημαντικότερο όμως, είναι το ότι η χρήση του δημοσίου δεν πρέπει να γίνεται για εξυπηρέτηση συγκεκριμένου κομματικού ή οικονομικού συμφέροντος, ει μόνο για την κοινή ωφέλεια και σαν μέσο για την άσκηση του δικαιώματος των πολιτών στην απρόσκοπτη ενημέρωση. Η ενημέρωση με την παράθεση γεγονότων χωρίς όμως προ-επιλογή των προβαλλομένων ειδήσεων, αποτελεί μια ουσιώδη διεργασία της ίδιας της δημοκρατίας. Αντιλαμβάνομαι φυσικά το μειωμένο ενδιαφέρον του ΠΑΣΟΚ για δημοκρατία με την γνωστή έννοια του όρου, αλλά μου είναι άχρηστο να ψηφίζω ότι θέλω, αν δεν μπορώ να έχω την πλήρη, αντικειμενική και σωστή ενημέρωση, ώστε προ της κάλπης να αποφασίσω σωστά, αντί να μου έχει υποβληθεί εκ των προτέρων η επιθυμητή στον καναλάρχη ψήφος.
Αντί λοιπόν να διευθετηθεί αυτή η παρωδία δημοκρατίας με την προκλητικά υβριστική και απροκάλυπτα υπονομευτική για το πολίτευμά μας λειτουργία των Ρ/Φ και Τ/Ο μέσων, το ενδιαφέρον του ΠΑΣΟΚ στρέφεται στο μόνο μέσο που μέχρι τώρα δεν κατάφερε να ελέγξει στο σύνολό του, το διαδίκτυο. Κύριες/οι, δεν υπάρχουν ενημερωτικά μπλογκς. Ο όρος αυτός είναι τόσο σοβαρός όσο το φωτοσκότος, η αντωσοβαρύτητα, η πτωσάνοδος ή η νεροφωτιά. Web + log = blog, και συνεπώς κάθε δημοσίευμα σε τέτοιο χώρο πρέπει να θεωρείται σαν σημείωση ημερολογίου, και τόση μόνο βαρύτητα ή σημασία να έχει.
Είναι αστείο να νομίζουν κάποιοι ότι θα μας επιβάλλουν «καλούς τρόπους», ή θα μας υπαγορεύσουν ατζέντα, ή θα υποκλέψουν ιδιωτική επικοινωνία, ή ότι θα μας εκβιάσουν και θα μας τρομοκρατήσουν για να ρυθμίσουν την ροή των πληροφοριών. Αν λοιπόν δεν υπάρχει επίσημη ενημέρωση από τα blogs, αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι διεκδικούν τη χρήση του διαδικτυακού μέσου αλλά για επιχειρηματική δραστηριότητα, φέροντας μάλιστα την πιστοποίηση της εγκυρότητας του παραδοσιακού ηλεκτρονικού τύπου, όπως τα πόρταλς, θα πρέπει και αυτά να αντιμετωπιστούν σαν απόρρητη επικοινωνία ή σαν ιδιωτική δραστηριότητα.
Κατά τα άλλα, το διαδίκτυο δεν εκβιάζεται με κρατική ή/και κομματική διαφήμιση, δεν πιέζεται με αδειοδότηση, δεν βολεύει με αργομισθίες κόρες και γιους πασόκων πολιτικών πρώην δημοσιογράφων, δεν αναμεταδίδει κυβερνητική (ή άλλη) προπαγάνδα με αντάλλαγμα την μη επιβολή φορολογίας ή την απαλλαγή από το αγγελιόσημο, δεν ανταλλάσσει την προβολή πολιτευτών με φωτογραφικές διατάξεις, δεν παρέχει διευκολύνσεις σε αντάλλαγμα την μη δίωξη για υποθέσεις ναρκωτικών, δεν ανταποδίδει τη νομοθετική συγκάλυψη παρανομιών με συχνή φιλοξενία πολιτευτών που συχνά μετατρέπονται σε παραθυρικά κατοικίδια, δεν απειλεί για δημόσια έργα, δεν είναι κρατικοδίαιτο και άρα εξαρτώμενο από την εκάστοτε αλήθεια της εκάστοτε εξουσίας. Οι λέξεις εξουσία και αλήθεια, παρακαλώ να εκλαμβάνονται σαν να έχουν γραφεί με και χωρίς εισαγωγικά. Και για όλα αυτά, υπάρχουν ονόματα πολιτικών του ΠΑΣΟΚ και συγκεκριμένα ΜΜΕ που συμμετείχαν στο αίσχος. Θα μπορούσα να τα γράψω, αλλά δεσμεύομαι ηθικά οπότε δεν θα το κάνω. Τα μπλογκς είναι ο τελευταίος τρόπος που απέμεινε για τον έλεγχο της εξουσίας και την συνέχιση του άλλοτε παραδοσιακού τρόπου επικοινωνίας, στα μέσα της σύγχρονης εποχής. Από αυτή την άποψη, τα μπλογκς είνα εγγύηση δημοκρατίας, και ασφαλώς αυτός είναι ο λόγος που στοχοποιούνται από τα ΜΜΕ και τα κατοικίδια αυτών, τους πολιτευτές.
Θεωρώ πως ο πρότερος ανέντιμος και αντιδημοκρατικός τρόπος με τον οποίο το ΠΑΣΟΚ αντιμετώπισε το ζήτημα του τύπου και των ΜΜΕ, αποτελεί εγγύηση περί των πραγματικών του προθέσεων για το αποτέλεσμα σε ότι αφορά τις όποιες ρυθμίσεις επιχειρήσει αναφορικά με ένα μέσο που δεν του ανήκει ούτε υπάγεται στην αρμοδιότητα-εξουσία του κράτους, αφού αποτελεί έναν μη εθνικό πόρο/μέσο.
Το πασόκ μονοπώλησε, έλεγξε και διακωμώδησε κάθε άλλο τρόπο επικοινωνίας, βάζοντας κωλύματα και προσκόμματα στην άσκηση του δικαιώματος για αντικειμενική πληροφόρηση. Οποιος επιχειρήσει να βάλει χέρι στο διαδίκτυό ΜΑΣ, θα έχει την τύχη του φον Ρουσσόπουλου και του «δ’ ένδειαν Δένδιαν».
Σαν πρώην μέλος της πρωτοβουλίας πολιτών «Κανάλι 15» από το 1986, σαν ενεργός πολίτης που αποδέχεται όχι μόνο τα δικαιώματα που απορρέουν από τον καταστατικό χάρτη της χώρας, αλλά και τις υποχρεώσεις που περιγράφονται στο ακροτελεύτιο άρθρο, υπόσχομαι σε όποιον αποπειραθεί να περιορίσει ή/και να αναστείλει τις θεμελιώδεις ατομικές και πολιτικές μου ελευθερίες, μια μαύρη περίοδο για την πολιτική ζωή του, με αποκάλυψη όλων των συνταρακτικών και πικάντικων λεπτομερειών που μέχρι τώρα η ηθική μου με εμπόδιζε να κοινοποιήσω δημόσια. Και έχουμε ακόμα τα κλειδιά των βουνών. Και όπως τότε είχαμε πρόσβαση στους πομπούς της ΕΡΤ στον Υμηττό, τώρα έχουμε στελέχη σε ένα από τους παγκοσμίως μεγαλύτερους ομίλους διαδικτυακών υπηρεσιών. Δεν υπακούω σε κανέναν νόμο που έρχεται σε αντίθεση με το σύνταγμα ή με διεθνείς συμβάσεις που η χώρα έχει συνυπογράψει και κυρώσει νόμιμα.
Τέλος, υπενθυμίζω πως όπως εκπομπή δεν γίνονταν χωρίς τον Αρκουδέα, έτσι και ιντερνετ δεν γίνεται χωρίς εισαγγελέα. Αλήθεια, εκείνος ο Αθανασίου που μας στείλατε τότε για να εφαρμόσει τον 1244/72 και τον 1533 για την ΕΡΤ του Μαρούδα σας (αυτός με τους δορυφόρους) σε αντίθεση με το άρθρο 15 του τότε ισχύοντος συντάγματος και με το άρθρο 10 της συνθήκης της Ρώμης, τι κάνει το παλικάρι, ο άξιος λειτουργός της δικαιοσύνης (γκρικ-τζάστις όπως γκρικ-τζούρναλιζμ και γρικ-στατίστικς);
Το διαδίκτυο αυτορυθμίζεται σε επίπεδο πολιτών, χωρίς το πασόκ της ζήμενς, της μαν, της χα-ντε-βε, της νταίμλερ, του χρηματιστηρίου, των εξοπλιστικών, των απευθείας ολυμπιακών έργων, της Αλτεκ, της Ιντρακόμ και δεκάδων άλλων σκανδάλων. Το διαδίκτυο που σας αφορά είναι ΜΟΝΟ ο ηλεκτρονικός τύπος, όταν αυτός διεκδικεί την αξιοπιστία επίσημου ΜΜΕ, ή/και όταν απασχολεί υπαλλήλους. Τα μπλογκς ΔΕΝ αποτελούν πιστοποιημένη πηγή ειδησεογραφίας και δεν είναι εργοδότες. Τα μπλογκς είναι το ηλεκτρονικό ανάλογο ενός ημερολογίου ή ενός γκραφίτι. Είναι ιδιωτική δραστηριότητα ομάδας με κοινά ενδιαφέροντα, είναι σημείωση σε περιορισμένα ή απόλυτα δημόσια θέα. Δεν σας αφορά τι και πως το λέμε λέμε με την παρέα μας. Δεν δεχόμαστε κανόνες επικοινωνίας ή συμπεριφοράς. Δεν το συζητάμε καν για ατζέντα θεμάτων.
Θυμίζω ότι αυτή η απόπειρα για έλεγχο της διακίνησης των ιδεών, βασίζεται σε απόψεις που έχει διατυπώσει από το 2007 ο θεσπιστής της ανισονομίας, ο υπεύθυνος για όλα τα σκάνδαλα από το 1993 έως σήμερα, ο άνθρωπος που καθιέρωσε τις κατάπτυστες διατάξεις για την ασυλία και την παραγραφή οικονομικών κακουργημάτων από πολιτευτές, ο άνθρωπος που διαστρέβλωσε και περιόρισε την ίδια την δημοκρατία σε θεσμικό μάλιστα επίπεδο, ο Βαγγέλης «συνταγματοπνίχτης» Βενιζέλος.
Τώρα πια που οι δημοσιογράφοι δεν επιτελούν λειτουργηματικά την ενημέρωση αλλά αντ’ αυτού κάνουν πρόδηλη φτηνή προπαγάνδα, καλό θα ήταν να μαζέψετε τα κανάλια και να τους θυμίσετε το για ποιον λόγο τους δανείζουμε τις συχνότητες και για ποιον λόγο παρέχουμε τόσα προνόμια σε κάποιους που αντί να παραπληροφορούν, έπρεπε να ενημερώνουν. Σαν δημόσιο μέσο, το φάσμα πρέπει να ρυθμίζεται από το κράτος. Σαν εμπορική δραστηριότητα, τα πόρταλς εμπίπτουν στην αρμοδιότητα του κράτους κατά το φορολογικό και εργασιακό καθεστώς που τα διέπει. Το σημειωματάριό μου όμως το οποίο γράφω και διαβάζω μαζί με τους έχοντες κοινά με εμένα ενδιαφέροντα συμπολίτες-φίλους μου, δεν ανήκει σε κανέναν σας. Και ναι, έχω χαρτζιλικώσει πασόκους. Και από αυτούς που φιλοδώρησα, εκβιασμό δεν δέχομαι.
One more thing:
Κάτω τα χέρια από τις ελευθερίες μας, αλλιώς σύντομα, μετά τα δύο προηγούμενα, θα βάλουμε ακόμα ένα αστεράκι πρωθυπουργού που έπεσε από τα μπλογκς… Πολύ σύντομα όμως.
Για την ανάπτυξη ενός πλήρους νομικού πλαισίου γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα, πρέπει να ληφθούν υπ’όψιν αρκετές παράμετροι.
Α) Για τις ιστοσελίδες θεωρώ σκόπιμο να υπάρχει διαχωρισμός σε δύο κατευθύνσεις: Τις επίσημες ιστοσελίδες και τις ανεπίσημες.
Ως επίσημη εννοώ κάθε ιστοσελίδα η οποία ανήκει σε κάποιον ιδιώτη ή σε νομικό πρόσωπο και τα στοιχεία του είναι διαθέσιμα στο κοινό. Το περιεχόμενό τους θα δημοσιεύεται στο διαδίκτυο με ευθύνη του ιδιοκτήτη. Ο ιδιοκτήτης θα βαρύνεται με την ευθύνη για τυχόν παρανομίες όπως παραβίαση του νόμου περί προσωπικών δεδομένων, ανεπιθύμητη αλληλογραφία (spam), συκοφαντική δυσφήμιση, μη αληθή διαφήμιση, κτλ.
Ως ανεπίσημη εννοώ κάθε ιστοσελίδα της οποίας ο ιδιοκτήτης θέλει να παραμείνει ανώνυμος, όπως συμβαίνει σε πολλά ειδησεογραφικά blog.
Το περιεχόμενο αυτών των σελίδων δεν θα θεωρείται επίσημα έγκυρο αλλά θα είναι στην κρίση του κάθε αναγνώστη αν θα εμπιστευτεί αυτόν που δημοσίευσε τις πληροφορίες ή όχι.
Θα ήταν σκόπιμο να ιδρυθεί ένας κρατικός ιστοχώρος που θα αναγράφονται όλοι οι επίσημοι ιστοχώροι (websites) ώστε ο πολίτης να μπορεί να μάθει αν ένας ιστοχώρος που επισκέπτεται είναι επίσημος ή ανεπίσημος.
Β) Χρειαζεται ένας μηχανισμός για άσκηση φορολογικού έλεγχος στις πωλήσεις μέσω διαδικτύου. Αυτή την στιγμή υπάρχουν πολλά διαδικτυακά καταστήματα. Αν πουλήσει κάποιος προϊόντα μέσω διαδικτύου, ιδιαίτερα προς άλλες χώρες, πως βεβαιώνεται ότι ο πωλητής έχει διεθνές ΑΦΜ και ότι κόβει θεωρημένο παραστατικό πώλησης; Ένα προϊόν δεν είναι απαραίτητα ένα κουτί με κάτι μέσα. Προϊόν είναι και η συνδρομή σε μια online εφημερίδα ή περιοδικό.
Γ) Χρειάζεται νομικό πλαίσιο για τις διαδικτυακές διαφημίσεις. Πρέπει να υπάρχει ένα πλαίσιο που θα εξασφαλίζει ότι θα κόβονται παραστατικά για τις διαφημίσεις, θα αποδίδεται το ΦΠΑ και θα φορολογείται ο ιδιοκτήτης της ιστοσελίδας.
Θα επιτρέπεται να έχει κάποιος διαφημίσεις τρίτων δωρεάν στην ιστοσελίδα του (χωρίς απόδειξη) ή τίθεται θέμα αθέμιτου ανταγωνισμού στην αγορά της διαφήμισης;
Υπάρχουν πολλές εταιρείες του εξωτερικού που πληρώνουν τους ιδιοκτήτες ιστοσελίδων ανάλογα με τα κλικ στις διαφημίσεις. Πως θα ελέγχονται αυτά τα έσοδα;
Δ) Είναι σκόπιμο να ελέγχεται η διαδικασία ανάπτυξης των ιστοσελίδων.
Να ελέγχεται αν οι ιστοσελίδες είναι φτιαγμένες με εργαλεία τα οποία χρησιμοποιούνται με νόμιμο τρόπο και τηρούνται οι άδειες χρήσης των εργαλείων αυτών.
Για παράδειγμα αν κάποια σελίδα είναι φτιαγμένη με εμπορικό λογισμικό ή από επαγγελματία να ελέγχεται αν είναι αγορασμένο και έχει αποδοθεί το αντίστοιχο ΦΠΑ.
Αν είναι φτιαγμένη με ανοιχτό λογισμικό να ελέγχεται ότι τηρείται η άδεια χρήσης, όπως για παράδειγμα η δωρεάν διανομή του κώδικά του αν απαιτείται από την άδεια χρήσης.
Να διασφαλιστεί ότι προγραμματιστές που ανέπτυξαν μια ιστοσελίδα εργάζονται νόμιμα, έχουν τα απαραίτητα βιβλία στην εφορία και είναι ασφαλισμένοι. Ίσως να είναι χρήσιμη η δημιουργία μιας κατάστασης αντίστοιχης των βιβλίων «Ημερήσιων Δελτίων Απασχολούμενου Προσωπικού στην εκτέλεση οικοδομικών και τεχνικών έργων» (ΦΕΚ 569/Β/2-8-89, υπουργική απόφαση Αριθ. 1801/89) για τους κατασκευαστές και διαχειριστές της ιστοσελίδας.
Ε) Να απαιτηθεί τακτικός έλεγχος των ιστοσελίδων για κακόβουλο λογισμικό.
ΣΤ) Θα είναι χρήσιμο κάποιο κρατικό εργαλείο, σε κάποια κρατική ιστοσελίδα, το οποίο θα έχει μια λίστα με τις επίσημες ιστοσελίδες. Ο επισκέπτης θα γράφει την διεύθυνση μιας ιστοσελίδας και θα μαθαίνει αν είναι επίσημη ή όχι.
Πιστεύω ότι
1) Η ασφάλιση των διαχειριστών -συντακτών του διαδικτύου.
2) Η δημιουργία Ένωσης Συντακτών Διαδικτύου και η
3) Η αντμετώπιση των Ιστοσελίδων ως ισότιμα ΜΜΕ με τα παραδοσιακά, είναι θέματα που πρέπει να τεθούν στη διαβούλευση.
Οσο για τη περίφημη ανωνυμία ας είναι στην επιλογή των διαχειριστών του κάθε Ιστολογίου το αν θα την διατηρήσουν η όχι. Μπορεί για παράδειγμα, να τους αντιπροσωπεύει ένα φυσικό πρόσωπο που θα ορίσουν οι ίδιοι.
Μου φαίνεται το λιγότερο περίεργο να μην πω ύποπτη αυτή η διάθεση δημόσιας διαβούλευσης για ένα ανοιχτό και ελεύθερο αγαθό. Για τι πράγμα να διαβουλευτούμε? Και τι να συζητήσουμε? Το internet είναι ένα ανοιχτό μέσο και σε καμία περίπτωση δεν θα μπει κι αυτό στο ζυγό των γνωστών εκδοτών και χειραγωγών της είδησης προς τέρψη των πολιτικών σκοπιμοτήτων. Αυτό που έχει υπόψη της η κυβέρνηση προφανώς είναι η δέσμευση μέσα σε πλαίσια «δεοντολογίας». Αλήθεια έχει εφαρμοστεί νομικά κάποιος κώδικας δεοντολογίας στους γνωστούς εκδότες? Γιατί να γίνει στο internet?
Άλλωστε η προσπάθεια δέσμευσης που φαίνεται ότι έχει στο πίσω μέρος του μυαλού της κάποιο μέλος της κυβέρνησης εκτός από παράνομη και αντισυνταγματική και πέρα από κάθε έννοια ανθρώπινων διακιωμάτων είναι και τεχνικά αδύνατη. Επομένως μάλλον δεν έκανε καλή εισήγηση στους προιστμένους του και άδικα πάει ο μισθός του.
Σήμερα η τεχνολογία δίνει τη δυνατότητα στον πολίτη να δημοσιοποιεί την άποψη του.. Έτσι κάθε πολίτης μπορεί να ανοίξει ένα Μπλόγκ και να λέει ελεύθερα την άποψη του για τα πάντα.. Ποιος είπε ότι η δημοσιοποίηση της άποψης του πολίτη μπορεί να ενταχθεί στο νόμο περί τύπου; Αυτό ούτε στην Κίνα δεν γίνεται!.. Πρέπει να γίνει κατανοητό λοιπόν ότι τα μπλόγκς δεν είναι ούτε ενημέρωση ούτε δημοσιογραφία.. Ασχέτως αν έχουν παρεισφρήσει σε αυτά διάφοροι δημοσιογράφοι συνήθως κίτρινου επιπέδου.. Τι θα γίνει λοιπόν; Θα απαγορευτεί στον πολίτη να εκφράζεται με το διαδίκτυο και τις νέες τεχνολογίες; Θα υποχρεώσετε τον πολίτη να μιλά μόνο επώνυμα; Όπως δεν ψηφίζει επώνυμα έτσι και κανείς δεν μπορεί να τον υποχρεώσει να μιλά μόνο επώνυμα.- (τελεία και παύλα). Αυτό ίσως μπορείτε να το κάνετε μόνο για όσους δηλώσουν ότι κάνουν επαγγελματική ενημέρωση.. για κανέναν άλλον.. Εκτός και αν θέλετε να κάνετε την Ελλάδα χειρότερη και από πρώην ανατολική χώρα του υπαρκτού σοσιαλισμού.. Φιλικά Σοφιστής..
Γεια σας.
Είναι απαραίτητος ο διάλογος.
Κάποιες προτάσεις από ένα θεματικό ηλεκτρονικό περιοδικό.
1. Επίσημος φορέας.
Θα πρέπει να δημιουργηθεί ένας επίσημος φορέας εκπροσώπησης των διαδικτυακών μέσων όχι όμως με συνδικαλιστική φιλοσοφία αλλά με ουσιώδη ρόλο. Το διαδίκτυο δεν μπορεί να ανεχτεί (από τη φύση του) «σκουριασμένες» λογικές γιατί απλά δεν μπορεί κανείς να τις επιβάλει. Μην ξεχνάμε ότι το .gr μπορεί εύκολα να γίνει .seixeles
2. Αγγελιόσημο σε θεματικά e-περιοδικά.?
Θα πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη (σε τυχόν μελλοντικό πλαίσιο θεσμικής οργάνωσης) ότι υπάρχουν ηλεκτρονικά περιοδικά – κυρίως θεματικά – που καμία σχέση δεν έχουν με επαγγελματίες δημοσιογράφους. Πχ ένα σε ένα επιστημονικό θεματικό μέσω για την αρχιτεκτονική ή την ιατρική, το «δημοσιογραφικό ρόλο» αναλαμβάνουν οι ίδιοι οι επιστήμονες. Άρα δεν μπορεί να τεθεί το ζήτημα του αγγελιοσήμου. Το προσωπικό που εργάζεται σε θεματικά μέσα επικοινωνίας έχει τα δικά του ασφαλιστικά ταμεία. Μην ξεχνάμε ότι το .gr μπορεί εύκολα να γίνει .seixeles
3. Ανάπτυξη μικρών επιχειρήσεων ενημέρωσης μέσω διαδικτύου.
Η πολιτεία θα πρέπει επίσης να λάβει πάρα πολύ σοβαρά υπόψη της, ότι υπάρχουν υγιείς μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις (ακόμα και ενός ατόμου – αυτή είναι η φιλοσοφία άλλωστε του διαδικτύου) ενημερωτικού χαρακτήρα στο διαδίκτυο (θεματικού ή όχι) όπου δεν έχουν σχέση με μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα και δεν αποτελούν την ηλεκτρονική edition κάποιου έντυπου, αλλά αυτόνομες δράσεις.. Αν λοιπόν πραγματικά επιθυμεί την ουσιαστική ανάπτυξη οφείλει να βοηθήσει τις συγκεκριμένες δραστηριότητες. Αν ο σκοπός της είναι να βοηθήσει τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα αποκλείοντας τους «μικρούς» θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί να το κάνει τουλάχιστον μέχρι να δημιουργηθεί κάποιος παγκόσμιος οργανισμός ελέγχου. Μην ξεχνάμε ότι το .gr μπορεί εύκολα να γίνει .seixeles
4. Εφορία – κωδικοί επαγγελματικής δραστηριότητας.
Ένα ηλεκτρονικό περιοδικό «συγκεντρώνει» πολλές δραστηριότητες. Πχ κάνει εκδηλώσεις, πουλάει βιβλία, βάζει διαφημίσεις, βιντεοσκοπεί και δεκάδες άλλα πράγματα. Μιλώντας από προσωπική εμπειρία στην εφορία έχω 21 κωδικούς για να είμαι νόμιμος.!!
Είναι αυτό λογικό? Στην σφραγίδα θα πρέπει κανονικά να αναγράφονται όλες οι δραστηριότητες. Βρείτε μου παρακαλώ σφραγίδα και αναιρώ τα παραπάνω.
5. Θεματικά – ειδικευμένα e-περιοδικά επιστημονικού χαρακτήρα.
Έχει πλέον καταστεί σαφές ότι μόνο τα θεματικά μέσα επικοινωνίας μπορούν να επιβιώσουν στον ανταγωνισμό, αντίθετα με τα γενικού περιεχομένου, όπου εκεί πλέον έχουν αρχίσει και δραστηριοποιούνται οι μεγάλες εκδοτικές επιχειρήσεις. Η πολιτεία θα πρέπει να λάβει υπόψη της ότι στην Ελλάδα (αυτό στο εξωτερικό αποτελεί κανόνα) υπάρχουν εκατοντάδες θεματικά μέσα που απασχολούν 1-10 εργαζόμενους. Επίσης, τα συγκεκριμένα e-περιοδικά έχουν σημαντικό πολιτιστικό και επιστημονικό ρόλο χωρίς να είναι δήθεν Μ.Κ.Ο. και να κατασπαταλούν αδικαιολόγητα το δημόσιο χρήμα. Αυτές τις επιχειρήσεις που δεν επιβαρύνουν αλλά αντίθετα βοηθούν την πολιτεία και συγκεντρωτικά προσφέρουν poll;ew θέσεις εργασίας, το κράτος θα πρέπει να τις ενισχύσει.
(Πχ θα μπορούσαν να δίνουν οι κρατικοί οργανισμοί με νόμο διαφημίσεις σε αυτές. Προσοχή όμως να μην γίνει σαν τις Μ.Κ.Ο. Οι επιχειρήσεις αυτές θα πρέπει να λειτουργούν πραγματικά. Πχ όποιο e-περιοδικό έχει πάνω από 800 επισκέψεις την ημέρα με βάση το Google που δεν αμφισβητείται … μάλλον.)
6. Η πολιτεία θα πρέπει να «ακούσει» σοβαρά εκείνους που πραγματικά γνωρίζουν το διαδίκτυο και αγωνίζονται καθημερινά σε αυτό και όχι τους «περαστικούς» «φιλοσοφούντες» αν θέλει πραγματικά να βοηθήσει. Μόνο κάποιος που γνωρίζει μπορεί να προτείνει εφικτές και βιώσιμες λύσεις. Με τους υπόλοιπους (εκδότες , μεγάλοδημοσιογράφους κτλ) μπορεί να μιλήσει φυσικά για τα υπόλοιπα – τα δικά σας.
Μην ξεχνάμε ότι το διαδίκτυο αποτελεί την σημαντικότερη ευκαιρία ανάπτυξης των τελευταίων ετών, αλλά και παράλληλα ότι το .gr μπορεί εύκολα να γίνει .seixeles
Βασίλης Μιστριώτης, αρχιτέκτων
Διευθυντής σύνταξης GreekArchitects.gr
(www.greekarchitects.gr)
Δηλαδή θα αναθέσουμε στη δικαιοσύνη που βρίσκει τα πάντα νόμιμα στις υπόθεσεις Τσοχατζόπουλου, Λαλιώτη, Βουλγαράκη,Σιούφα κλπ να κρίνει τη νομιμότητα δημοσιεύσεων σε blog;
Η κομματικοποιημένη δικαιοσύνη που στρέφεται πάντα κατά του καταγγέλοντος και βγάζει λάδι τους απατεώνες, την οποία κανείς νομοταγής πολίτης δεν εμπιστεύεται για να καταγγείλει οτιδήποτε… δεν πρόκειται να την εμπιστευθούν οι πολίτες.
Το σύστημα ξέρει καλά ΠΟΙΟΙ είναι οι blogger των εργολάβων και της CIA αλλά στοχεύει στους ανένταχτους που με μία αγωγή θα σωπάσουν για πάντα. Ενώ για τους ανυπάκουους … υπάρχει η Σέχτα των Αμερικανών που με 17 σφαίρες καθαρίζει τη μπουγάδα.
Θα αναθέσουμε σε μία κυβέρνηση πάμπλουτων εργολάβων του Δημοσίου, κατόχων off-shore και υπαλλήλων ξένων πρεσβειών να νομοθετήσει για την ελευθερία του λόγου την οποία επί 20 χρόνια απολαμβάνουν ΜΟΝΟ οι απατεώνες κι εκβιαστές δημοσιογράφοι;
Μπορεί να φανταστεί κανείς νομοθετική πρωτοβουλία για την ρύθμιση της ομιλίας σε κάποιο κοινό?
Τι εννοούμε ειδησιογραφικό site? Υπάρχει κάποιο κοινά αποδεκτό κριτήριο για αυτή την «ετικέτα»?
Το να ψάχνουμε να βρούμε «τι υπάρχει στο εξωτερικό» και να ακολουθούμε αβασάνιστα (copy, paste) τις ανυσυχίες κάποιων που θέλουν να ασχολούνται με αποστειρωμένες διατριβές και μελέτες για το ράφι δεν θα έπρεπε καν να μας απασχολεί ως κοινωνία.
Η πραγματικη ανάγκη ποια είναι? Η αντιγραφή του τι κάνουν οι άλλοι ή η προστασία των επωνύμων και ισχυρών απο κακοήθη σχόλια? Πάντως για να μιλήσουμε για εκβιασμούς πρέπει να αναλύσουμε ποιός και γιατί μπορεί να πέσει θύμα εκβιασμού.
Λυπάμαι αλλά η προσπάθεια αυτή για ρύθμιση στο διαδίκτυο φαίνεται επικίνδυνη, τουλάχιστον στην παρούσα συγκυρία.
Να αντιμετωπιστούν πρώτα τα θέματα διαφάνειας, ανταγωνισμού, διαπλοκής και δεοντολογίας στα υπόλοιπα μέσα και μετά βλέπουμε και το διαδίκτυο.
Η ύπαρξη της διαβούλευσης καταδεικνύει αφ εαυτής την χρησιμότητα της ελευθερίας του λόγου στο διαδίκτυο.
Μια ελευθερία λόγου που ελπίζω ότι αυτή η διαβούλευση δεν έχει σκοπό να την φιμώσει και να την χαλιναγωγήσει αλλά απλά να θέσει τις υγιείς βάσεις ώστε θεσπισθούν κάποιοι, κοινά αποδεκτοί κανόνες, έτσι ώστε να αποφεύγεται η άσκοπη σπίλωση ατόμων για την ωφέλεια κάποιων άλλων ατόμων η κάποιων επιχειρηματιών.
Αναφερόμενος σε προηγούμενο σχόλιο περί προτέρας συνέλευσης των δημοσιογραφικών επαγγελματικών σωματείων, αντιτίθεμαι κάθετα και αποκλείω κάθε τέτοια ενέργεια «κονσερβοποιημένης» προαπόφασης από μία μικρή μερίδα αμειβομένων επαγγελματιών.
Οι προσωπικές ιστοσελίδες αντιπροσωπεύουν τον εκάστοτε ιδιοκτήτη και ουδεμία σχέση έχουν με την μισθωμένη δημοσιογραφία.
Εφόσον σαν Έλληνες πολίτες κατέχουμε το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης της γνώμης, τότε εξίσου ελεύθερα πρέπει να μπορούμε και να την εκφέρουμε, ανεξάρτητα από οιανδήποτε πολιτική σκοπιμότητα η οικονομική εξάρτηση. Και ναι να την εκφέρουμε επώνυμα χωρίς υπεκφυγές και φόβους, εκτός και εάν…. Έκτός και εάν υπάρχει κάποια πρόθεση η διάθεση από μερίδα του ασχολούμενου με τα κοινά να ..καταργήσει το δικαίωμα της ελευθερίας και της ελευθερίας του λόγου..
Σε τελική ανάλυση οτιδήποτε φέρει την σήμανση .gr σημαίνει ότι ήδη ο ιδιοκτήτης αλλά και οι τεχνικώς και οικονομικώς υπεύθυνοι είναι γνωστοί στην αρμόδια προς έκδοση του ονόματος υπηρεσία.
Προς τι λοιπόν η κάλυψη πίσω από κάποιο ψευδώνυμο ;;
Η πρόταση λοιπόν είναι απλή και ευθεία: Επώνυμα – Ελεύθερα και Κόσμια αλλά με κανένα τρόπο φιμωμένα η κομμένα επειδή εκφράζουν αντίθεση η διαφορετική άποψη από τα κρατούντα.
Φαντάζομαι ότι την διαβούλευση αυτή είχε κατά νου ο κ. Καρατζαφέρης όταν ζήτησε στην Βουλή να αρθεί η ανωνυμία στα blogs για να προστατευτούν οι “τίμιοι” πολιτικοί από τους ανώνυμους “ρουφιάνους”.
Στην επιχειρηματολογία του όμως υπήρχε μια μεγάλη αντίφαση δηλ. ότι σε περιπτώσεις που κάποιοι θιγόμενοι “τίμιοι” πήγαν στην δίωξη του
ηλεκτρονικού εγκλήματος (που προΐσταστε ο κ. Σφακιανάκης) η εν λόγω η υπηρεσία απάντησε ότι οι “κακόβουλες συκοφαντίες” δεν συνιστούσαν κακουργηματικές πράξεις που θα μπορούσαν να άρουν την ανωνυμία των blogers.
Άρα κύριοι της κυβέρνησης νόμοι υπάρχουν και μπορούν να εφαρμοστούν όταν υπάρχει λόγος αλλά εσείς και όλο το σύστημα που υπηρετείτε θέλετε τον απόλυτο έλεγχο και την φίμωση του διαδικτύου μια και οι σκεπτόμενοι πολίτες γύρισαν την πλάτη στα κανάλια που όλα αυτά τα χρόνια μας ενημέρωναν με πλουραλισμό και αντικειμενικότητα!…. στα κανάλια που πολλοί από εσάς χρησιμοποιείτε σαν προπαγανδιστικό βήμα της προσωπικής σας ανέλκυσης!
Μας κοροϊδεύετε λοιπόν ασύστολα και ψάχνετε να βρείτε και να δικάσετε τους απλούς ανώνυμους πολίτες που στο κάτω κάτω δεν αποφασίζουν για τίποτα και ξεχνάτε τους επώνυμους κλέφτες και ψεύτες που όχι μόνο αποφασίζουν αλλά ξεπουλάνε και υποθηκεύουν την ζωή και το μέλλον το δικό μας, των παιδιών μας και ίσως και των εγγονιών μας!!!
Θα σας παρακαλούσα λοιπόν να μην ζητάτε την προστασία των πολιτικών από τους ανώνυμους όπως λέτε ρουφιάνους αλλά να ζητήσετε και να κάνετε πράξη την προστασία των πολιτών που υποτίθεται ότι υπηρετείτε από τους επώνυμους ψεύτες και κλέφτες Πολιτικούς!!!
Υποσημείωση:
Την περίοδο αυτή θεωρώ ότι υπάρχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα στην χώρα μας που θα πρέπει να ασχοληθείτε και όχι τα blogs και οι bloggers!!!!
Καλησπερα και απο μενα,
Ανεξάρτητα με το τι θα γινει, καθε βημα επικοινωνιας με την κυβερνηση και τα κεντρα αποφασεων μου φαινεται θετικο. Που ξερεις, μπορει απο τα 10 πραγματα που θα γραφτουν να μεινει το ενα. Δεν ειναι κακο..
Αντιθέτως!
Αλλωστε τα προηγουμενα χρονια, οι κολλητοι και οι φιλοι τα κανονιζαν ολα, οποτε η δημοσια διαβουλευση ειναι ενα βημα προς τα εμπρος.
Σε οτι αφορα το παρον θεμα συζητησης με κανει και χαμογελω.
Τι πιο σημαντικο μεσο επικοινωνιας απο την ΕΡΤ;
Ας λυσουμε πρωτα απο αυτον τον βραχνα και μετα παμε και στα πιο φιλοσοφικα.
Επειδη ομως στο μπλογκ μου εχω καταγραψει αρκετα, θελω να μου επιτρεπετε να παραθεσω μερικα λινξ απο τα γραφομενα μου και ευχομαι να μην το σβησετε, ισως να σας φανει κατι ενδιαφερον απο αυτα…
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΤ
http://suspect-enjoys-the-silence.blogspot.com/2010/01/blog-post_21.html
ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ, ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
http://suspect-enjoys-the-silence.blogspot.com/2010/04/blog-post_26.html
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΩΝΥΜΙΑ ΣΤΑ BLOGS
http://suspect-enjoys-the-silence.blogspot.com/2010/07/blogs.html
May the Force be with you…
Ως Ηλ/Μηχ σχεδιαστής Η/Υ και προγραμματιστής με πρώτη επαφή και χρήση στο διαδίκτυο απο το 1983 με πρόσβαση σε απο τότε σε ARPAnet και μετα στα πρωτα EDU και COM, μπορώ να δηλώσω οτι το διαδίκτυο εχει ενσωματωμένη την ικανότητα αυτοδιαχείρησης, εχει τα εργαλεία και τους διαχειριστές του, και δεν χρειάζεται καμμιά απολύτως θεσμική προστασία, η οποία μπορεί να νοείται μονο ως ενέργεια εκ του πονηρού, με σκοπό την διαστρέβλωση την φίμωση και τον περιορισμό.
Η δυνατότητα του μέσου να επιλέγεις την διαδρομή σου μέσα στο περιεχόμενό του, οπως και τα εργαλεία που στο κάθε η/υ, στην εταιρεία, στην οικογένειά σου να περιορίζουν την πρόσβαση απο κακόβουλο ή άτεχνο ή προσβλητικό περιεχόμενο είναι θέμα εκπαίδευσης και μόρφωσης. Αν υπάρξει παιδεία για την χρήση και ανάπτυξη (deployment) του διαδικτύου δεν υπάρχει ανάγκη δημιουργίας ενός ακόμη κέντρου κόστους με τελικό σκοπό τον περιορισμό χρήσης ακόμη και σε ειδικούς η την δημιουργία εσόδων υπερ τρίτων που θα προσφέρουν απρόσκοπτη πρόσβαση. (που θα υπάρξουν). πχ. ειναι δυνατόν να παρακάμφθεί το σύνολο του ελεγχόμενου επίγειου Ελλαδικού κορμού (χαμηλό κόστος, πωλείται ήδη) και να έχεις κορμό πρόσβασης απο τρίτη χώρα -ισως και διαμοιραζόμενος τοπικά αν υπάρχει ενδιαφέρον- χωρίς να είναι δυνατός ο εντοπισμός του όποιου σταθμού βάσης. Πώς θα αποκαλυφθεί ο πχ συκοφάντης ανώνυμος blogger. Απλά δεν επισκεπτόμαστε τον χώρο ή τον καταχωρούμε σε blacklist η χρησιμοποιούμε υπηρεσίες blacklisting. Και πάμπολλα ακόμη εργαλεία.
Τελικά, οποια προσπάθεια «διαφάνειας» απλά θα περιορίσει την ενημέρωση και θα δημιουργήσει κόστος ακόμα και σε μια απλή οικογένεια.
Το διαδικτυο ειναι και πρέπει να παραμείνει ακανόνιστο στην έννοια του όρου.
Τελικά, όσο απαξιώνονται τα «κλασσικά» ΜΜΕ (τηλεόραση, εφημερίδες), με τις στημένες παρουσιάσεις των ειδήσεων, κάτι που και η γιαγιά μου (πλέον) κατάλαβε, τόσο ανησυχεί η «άρχουσα τάξη» και ο νόμος(;).
Ποιά τάξη βάλατε στις συχνότητες των τηλεοπτικών σταθμών ή στο ράδιο κύριοι;
Είναι ανεξάρτητη και ακηδεμόνευτη ενημέρωση και πληροφορία αυτή που δέχεται ο λαός;
Είναι πασίγνωστο ότι πολυεπιχειρηματίες (οι σημερινοί «επαγγελματίες» της πληροφορίας) κατέχουν την ενημέρωση σήμερα.
Όπως επίσης κατέχουν και τεχνικές εταιρίες, διυλιστήρια πετρελαίου, εφημερίδες με κανάλια μαζί κλπ. κλπ…. Ο ορισμός της διαφθοράς……
Το ίντερνετ δε μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο εξουσιαστικής ρύθμισης, γιατί (εκτός του ότι είναι εκ του πονηρού οι προθέσεις σας) πολύ απλά, είναι, σαν να έχεις δυο ή τρεις φίλους και εφόσον έχεις το συνταγματικό δικαίωμα της ελεύθερης ανταλλαγής απόψεων και ιδεών, έτσι απλά το ασκείς μιλώντας μαζί τους.
Για να θες να δεις κάτι στο ίντερνετ, πρέπει να το επιδιώκεις, δεν είναι σαν την π.χ. υπαίθρια διαφήμηση στην οποία πρέπει να μπει τάξη.
Και αμάν πια με αυτήν την τάξη. Όλο για τάξη μιλάτε, τι είστε; τάξη εδώ, τάξη εκεί, εντάξει ας αργήσει μια μέρα παραπάνω η (Νέα) Τάξη (Πραγμάτων).
Άλλωστε υπάρχει η υπηρεσία της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, άρα όποιος θέλει να καταγγείλει κάτι, το κάνει και τα πράγματα βρίσκουν τον δρόμο τους……..
από κει και πέρα όπως είπε και κάποιος:
Όσοι θέλουν να ανοιξουν κωδικό στη εφορία ας γίνει
οσοι θελουν ΕΣΗΕΑ ας μπουν
και όσοι θέλουν να είναι ελεύθεροι, εσείς είστε υποχρεωμένοι να προστατεύεται αυτό το δικαίωμά τους. Ή όχι;
εγώ θέλω ανωνυμία !
Η τάση της Κυβέρνησης να ηλεκτρονικοποιήσει την ζωή μας μου δημιουργεί τρομερά συναισθήματα. Αισθάνομαι σαν να είμαι παίκτης στο Big Brother ή πιόνι σε ένα video game. Και παρά το ότι είμαι εξαιρετικός χρήστης όλων των ηλεκτρονικών συσκευών και των περισσότερων γνωστών προγραμμάτων, λυπάμαι πάρα πολύ για λογαριασμό χιλιάδων Ελλήνων που θα πρέπει αναγκαστικά να εξοικειωθούν με κάτι που δεν συμφωνούν.
Η Κυβέρνηση, με τις ηλεκτρονικές ταυτότητες, τις ηλεκτρονικές κάρτες συναλλαγών, τη δημόσια εμφάνιση των οικονομικών όλων των φορολογουμένων (έκαναν ή δεν έκαναν φοροδιαφυγή), εκθέτει σε κίνδυνο τους δηλώνοντας υψηλά εισοδήματα σε όσους κακοποιούς ψάχνουν τους επόμενους στόχους τους.
Με τις ηλεκτρονικές ταυτότητες και με τις ηλεκτρονικές υπογραφές, θα κινδυνεύουμε, σε περίπτωση κλοπής τους να χάσουμε τις καταθέσεις μας, να διεισδύσουν σε απόρρητες πληροφορίες κ.ο.κ.
Τελικά, μάλλον φθάνουμε να πιστεύσουμε τους Κληρικούς που μας προειδοποιούν για τέτοια ζητήματα, εδώ και δεκαετίες.
ΠΙΣΕΥΩ ΟΤΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΝ ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ, ΚΑΡΤΕΣ ΚΛΠ.
Η Ευρωπαϊκή Συμφωνία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο άρθρο 10 (10) αναφέρει:
Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα ελευθερίας της έκφρασης. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία διατήρησης της άποψης του καθώς επίσης και του δικαιώματος να αναζητά και να μεταδίδει πληροφορίες και ιδέες χωρίς τη παρέμβαση οποιασδήποτε κρατικής αρχής σε όλο το κόσμο.
Καληνύχτα κ. υπουργέ των Εσωτερικών.
Κύριοι του υπουργείου,
Ας ξεκινήσουμε κατ’ αρχήν από την τοπολογία του internet, αναρχική και ισότιμη με κόμβους ανεξάρτητους χωρίς αλληλοεξάρτηση.
Συμπέρασμα κάθε προσπάθεια περιορισμού, φίμωσης, ποδηγέτησης και ελέγχου του διαδικτύου θα πέσει στο κενό γιατί δεν συμφωνούν όλες οι χώρες στην ίδια μορφή λογοκρισίας. Μέχρι και το Κουβέιτ ανακάλεσε νόμους που περιόριζαν την ελεύθερη επικοινωνία.
Λυπάμε γιατί η Ελλάδα θέλει να θέσει περιορισμούς ενώ ήταν η πρώτη χώρα στην οποία η ελευθερία του λόγου και η δημοκρατία των ιδεών άκμασε.
Σας παρακαλώ πάρτε πίσω οποιαδήποτε προσπάθεια διαφάνειας και καθαρών κανόνων για τη δημιουργία ενός πλαισίου λειτουργίας και ανάπτυξης των διαδικτυακών μέσων ενημέρωσης και επικοινωνίας …. (sic)… γιατί ότι και να κάνετε οι ιδέες και απόψεις δεν μπορούν πλέον να φιμόνωνται.
Η συζήτηση αυτή είναι ανούσια χωρίς τον ορισμό του τι είναι Διαδικτυακά Μέσα Ενημέρωσης και Επικοινωνίας.
Αν μιλάμε και για τα blogs, τότε μιλάμε για προσπάθεια κρατικής τρομοκρατίας και τίποτε άλλο. Οι νόμοι καλύπτουν όλες τις περιπτώσεις συκοφαντικής δυσφήμισης και κακουργημάτων. Δεν χρειάζονται άλλη επεξεργασία.
Τώρα, διαδικτυακοί τόποι που είναι ενημερωτικοί και ανήκουν σε εκδοτικούς οίκους, δημοσιογραφικές ομάδες, εφημερίδες, περιοδικά, κανάλια και έχουν σχέσεις εργασίας με τους συντάκτες τους κλπ. είναι άλλο θέμα. Εκεί οι σχέσεις εργασίας θα πρέπει να καλύπτονται από την εθνική νομοθεσία και να υπακούν σε αυτήν. Η δεοντολογία θα πρέπει να εφαρμόζεται όπως θα πρέπει να εφαρμόζεται και σε κάθε μέσο μαζικής ενημέρωσης.
Ξεκαθαρίστε πρώτα τι είναι Διαδικτυακό Μέσο Ενημέρωσης και Επικοινωνίας και η συζήτηση θα μπορεί να συνεχιστεί σε σωστή βάση.
που την είδατε την ελευθερία του λόγου ;
εδώ ακόμα στον ΟΕΚ δεν έχνουμε δυνατότητα πρόσβασης στο Internet παρα μόνο σε συγκεκριμμένες Ιστοσελίδες & αυτές με περιορισμένες δυνατότητες οι οποίες έχουν ΠΡΟΕΓΚΡΙΘΕΙ απο την Διεύθυνση Πληροφορικής φοβούμενοι μην κολλήσει κάποιος ιός (ακόμα & εκεί ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ λές & όλα τα virus μόνο τον ΟΕΚ έχουν στόχο ).
ΠΟΥΘΕΝΑ αλλού δεν έχω δεί αντίστοιχο φαινόμενο.
Σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες απο Υπουργεία μέχρι Δήμους , ΚΕΠ κλπ ΟΛΟΙ οι υπάλληλοι έχουν πρόσβαση ελεύθερα στο internet κατα τα άλλα μιλάμε για σύζευξη & λοιπές φανφάρες όταν ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ.
ολα τα υπόλοιπα κατα τη γνώμη μου έρχονται σε δεύτερη μοίρα …….
Πιστεύω ότι η συζήτηση αυτή σχετικά με την ηλεκτρονική είτε ψηφιακή ειδησεογραφία, αποψεολογία και ότι άλλο περιλαμβάνει η Επικοινωνία και η θεμελίωση της πολυφωνίας, η έννομη σχέση με την πολιτεία και την κοινωνία, η τήρηση της δεοντολογίας και της ελεύθερης έκφρασης. Είμαι απλός πολίτης και δεν ανήκω στην κατηγορία των ειδησεογραφικών καναλιών ούτε μέσων επικοινωνίας. Είμαι ένας απλός προγραμματιστάκος σε ΝΠΔΔ.
Τίποτα από αυτά δεν μπορούν να μπουν σε πλαίσια ούτε σε κάδρα (για να το πω με «γραφικό» στυλ). Σας εκφράζω λοιπόν περιληπτικά μία μία τις απόψεις μου γιατί το λέω αυτό και γιατί θα έπρεπε να το σκεφτείτε εσείς, που προτείνετε να ξεκινήσει κάτι τέτοιο σε αυτά τα υπουργεία λες και δεν υπάρχουν άλλα πράγματα, τα οποία είναι πιο καίρια από τα πλαίσια για το πως θα εμφανίζονται ουσιαστικά οι ειδήσεις.
Το ξέρετε κύριοι ότι το μόνο έγγραφο δημόσιο το οποίο έχει ενιαία μορφή είναι η Υπεύθυνση δήλωση και αυτό ακόμα παραλάσσεται από διάφορους φορείς; Κανένας φορέας δεν έχει ίδια μορφή αίτησης, ούτε υπηρεσιακού σημειώματος. Αυτό θα έπρεπε να σας νοιάζει και όχι η μορφή και τα πλαίσια για την είδηση και το πως εμφανίζεται. Πολλά από αυτά δεν έχουν καν σωστά αναγραφόμενα ούτε τηλέφωνα ούτε ονομασίες υπηρεσιών.
Πρώτο και σημαντικότερο η έννομη σχέση με την πολιτεία και την κοινωνία υφίσταται μέσω του ποινικού δικαίου για συκοφαντία και παραποιήσεις και όλα τα υπόλοιπα του ποινικού παρόμοια άρθρα. Άρα θα κάνετε τι; θα ορίσετε καινούργιο νομικό πλαίσιο (άλλο έναν νόμο μέσα στους δεκάδες χιλιάδες που ήδη υπάρχουν ο οποίος τι θα κάνει θα περιορίζει τα ήδη περιορισμένα με άλλα λόγια; Προσωπικά δεδομένα; Εσείς τα βγάζετε με τις εφορίες στην φόρα κάθε φορά. έλεγχος μην εκφραστεί κάποιος με απρεπή τρόπο στην κάμερα και βάζουμε χίλια μπιπ γιατί; Ζεί κάποιος σε άλλο πλανήτη ή θα κοκκινήσει άμα ακούσει μία βλασφήμια.
Δεύτερο, πολυφωνία. Αν μη τι άλλο ακόμα και για αθλητισμό υπάρχει κανάλι. έχουμε 6-7 «σοβαρά¨κανάλια με την έννοια μεγάλου ακροατηρίου σε σχέση με άλλα. Αν μιλήσουμε για ηλεκτρονικά περιοδικά και κανάλια; Υπάρχει το Youtube και τα Twitter , Facebook όπου ο καθένας μπορεί να εκφέρει και να δείξει βίντεο και να σχολιαστούν. Ποινικές κυρώσεις μπορούν να υπάρξουν και για αυτά. Εκτός όλων αυτών θα ήθελα πολύ την να την δω σε πλαίσιο γιατί ο ορίζοντας μου είναι πολύ κοντός και δεν φτάνει το μάτι μου μέχρι εκεί. Θα πεις του άλλυ δηλαδή ότι θα μιλάει και θα πρέπει να λέει κάτι διαφορετικό; Έλεγχος για το τι θα αναρτήθεί υπάρχει και εκεί από τον δημιουργό. Να μην μιλήσω για το νομικό πλαίσιο το οποίο περιγράφει κάποια έντυπα , «εκπαιδευτικά» περιοδικά!
Τρίτον, Η τήρηση της ελεύθερης έκφρασης. Αυτό που κάνω τώρα τι είναι Ελεύθερη έκφραση. Το ίδιο μπορώ να κάνω στο Blog μου και το ίδιο μπορώ να κάνω και σε ειδησεογραφικές εκπομπές με email, τηλέφωνα κτλ. Ποιος θα το δει; Αυτός που ψάξει ,α υτός που θα δει το κανάλι και το σταθμό. Τι θα πει το κάθε κανάλι και το τι θα περιορισει το οριζει η ηθική του και το πόσο αντικειμενικό θέλει να φανεί. Μην ξεχνάτε ότι η είδηση και οτιδήποτε πάντα έχει 2 πλευρές.Το πως εμφανίζεται και πως το καταλαβαίνουμε. Πομπός και δέκτης για τους εν ασχολία με την επικοινωνία. Αν ο πομπός το στείλει παραποιημένο έτσι θα το πάρει και οδέκτης. Οι παραποιήσεις όμως μπορούν να διωχθούν ποινικά! Συμπέρασμα η ελέυθερη έκφραση δεν μπαίνει σε πλαίσια.
Τέταρτον δεοντολογία, Όρος αόριστος και όπως υποκειμενικά το σκεφτεί ο οποιοσδήποτε. Τι είναι το δέον! Ότι σκεφτεί ουσιαστικά ο καθένας αρκεί να μην επιρρεάζει κάτι από τον άλλο και να μην τον προσβάλει σε προσωπικό επίπεδο. Είναι δεοντολογικό να φωτογραφίσεις μοντέλα στις κοινωνικές τους επαφές; Υπουργούς στα τετ α τετ για δείπνα τους; Στις αθλητικές ενασχολήσεις τους; Ο γιατρός να χρηματίζεται, ο τελωνειακός, ο εφοριακός, εγώ εσύ ο άλλος; Αν τους ρωτήσεις ο καθένας θα σου πει ένα λόγο που το κάνει. Πως θα το περιορίσεις; Ποινικά και ελεκτικά! Έχεις νόμους ήδη για αυτά. αν θα σταθεί η άποψη του ενός ή του άλλου αποδεικνύεται με επιχειρήματα και αρμόδια είναι τα δικαστήρια. Φτιαχτε αυτά πρώτα αν υπάρχει κάποιο θέμα και τους ελέγχους.
Κύριοι με λίγα λόγια το νομικό πλαίσιο εκτός από αρκετά ΠΑΧΥ και ΟΓΚΩΔΕΣ δεν πάσχει τόσο όσο πάσχει η εφαρμογή του. Αν είναι να γίνει πλαίσιο να γίνει αναδιάρθρωση του υπάρχοντος και όχι νέων κανόνων. Κλείστε τρύπες και μην κρυβόμαστε πάντα πίσω από την αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων και τις ποινές από την επιτροπή που αυτή την στιγμή μου διαφεύγει το όνομά της. (Αυτή που ασχολείται με τις καυστικές εκφάσεις)
Η εφαρμογή ενός τέτοιου πλαισίου αντιτίθεται στο σύνταγμα. Δεν νομίζω να έχει έρθει η εποχή της Κίνας για την Ελλαδίτσα. Αν δεν το γνωρίζεται, εκεί οι υπολογιστές έχουν ειδικό λογισμικό σε κάθε υπολογιστή το οποίο «λογοκρίνει και περιορίζει» ειδήσεις, μηνύματα ακόμα και αναζητήσεις. Αν θέλετε να κάνετε το ίδιο και εδώ για αυτό και το προτείνετε βγείτε να το πείτε ξεκάθαρα στην «Τηλεόραση». Πλέον το άρθρο 1 του συντάγματος καθώς και όλ οτο σύνταγμα μετατρέπεται στο Καθεστώς της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Ελλάδας. Άλλωστε πολλές επενδύσεις θα έρθουν από εκεί.
Σας προτείνω λοιπόν να αλλάξετε θέμα για διαβούλευση.
Αν θέλετε να κάνετε κάτι φτιάχτε ένα ειδικό Site να αναρτώνται τα τουριστικά καταλύμματα και οι τιμές τους ανά την ελλάδα για να αποφεύγεται η αισχροκέρδια αλλά και να προωθηθεί ο ανταγωνισμός. Έτσι θα μπορείτε να παρακολουθείτε τις τιμές τους όχι για να λογοκρίνεται αλλά για να προωθείσετε τους σωστούς Ιδιοκτήτες σε προγράμματα για τον τουρισμό. Ελέγχετε συχνά την ορθότητα της εμφάνισης και της κατηγορίας τους.
Μετά αν θέλετε ΑΦΗΣΤΕ αυτούς που επισκέφτηκαν τα καταλύματα να εκφέρουν άποψη.
Σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ελευθερία της άποψης.
Περί Αγγελιοσήμου
Η άποψή για την υποχρέωση των διαφημιζόμενων να καταβάλλουν αυτό το «βάρος» για το ταμείο συντακτών είναι ότι αποτελεί μια ακόμα στρέβλωση και άλλο ένα παράδοξο. Και εξηγούμαι:
Είναι τουλάχιστον παράδοξο, να αποφασίζει ένας επιχειρηματίας να αρχίσει μια δραστηριότητα και να μην έχει στο νού του την ασφάλιση των εργαζομένων του. Αυτών δηλαδή που του παρέχουν μισθωτή ή άλλης νόμιμης μορφής εργασία και να μην εξαρτάται η ασφάλιση τους από αυτόν για τον οποίο εργάζονται. Και αυτό να είναι υποχρέωση των «χρηστών-καταναλωτών» του προϊόντος ή υπηρεσίας του. Πώς δηλαδή γίνεται να ανοίγω εφημερίδα ή περιοδικό ή τηλεοπτικό σταθμό και να είμαι επιχειρηματίας άλλης «τάξης», επειδή οι υπάλληλοι μου είναι δημοσιογράφοι. Μήπως είναι και αντισυνταγματικός αυτός ο διαχωρισμός της επιχειρηματικής δράσης;
Είναι γνωστή η κόντρα δημοσιογράφων-διαφημιστών για το ύψος του ποσοστού, ή του αν θα επιβληθεί και στο internet αλλά νομίζω ότι έτσι “χάνουμε το δάσος”. Συζητούμε για το βαθμό του παραλογισμού που θα μας διέπει και δε μπαίνουμε στην ουσία της κουβέντας περί εξάλλειψης του παραλογισμού. Δηλαδή θεωρώ γελοίο να διαβάζω τα εκατέρωθεν νομικά επιχειρήματα ή υπακοή σε διεθνείς πρακτικές, για να πείσει η κάθε πλευρά την κυβέρνηση για το δίκαιο των θέσεών της, όταν η αντίληψη περι δικαίου εδράζεται στον παραλογισμό.
Δε θα είναι πρώτη φορά στην Ελλάδα. Εξ άλλου η απόσταση της καθημερινής πολιτικής δράσης και των δομικών πολιτικών επιλογών της τελευταίας 30ετίας από την κοινή λογική μας έφεραν στο χάλι που είμαστε. Για τους αγγλομαθείς, η χρήση του όρου «κοινή λογική» είναι εγγύτερη με το simplicity, παρά με τη κοινή άποψη των πολλών.
Υ.Γ. Δε θα ήθελα -σε αυτή την κουβέντα- να τοποθετηθώ για τις ευθύνες της κομματικά στρατευμένης δημοσιογραφικής νομεκλατούρας, που απο κριτής της εξουσίας έγινε συνέταιρός της σε βάρος των πολιτών τούτου το τόπου.
Η λογοκρισία στην είδηση δεν είναι μόνο κατάπτυστη αλλά και αντισυνταγματική . Η ελεύθερη έκφραση είναι ζητούμενη δύσκολα όμως εφικτή. Τα ΜΜΕ δυστυχώς είναι ελεγχόμενα απο τις κυβερνήσεις μέσω πολλών και διαφόρων μεθόδων. Όπως διαφαίνεται ο έλεγχος και η ποινικοποίηση συζητήσεων που τυγχάνει να λαμβάνουν χώρο σε διαδικτυακούς χώρους θα είναι το επόμενο χτύπημα στην Δημοκρατία και τους θεσμούς .
Παρουσιάζω συχνά σκωπτική ματιά απέναντι στις διαδικτυακές κινήσεις της κυβέρνησης, παρόλα αυτά πιστεύω πως μία συζήτηση πάνω στα θέματα που αναφέρονται στο παραπάνω κείμενο σχολιασμού είναι μία σοβαρή κίνηση της οποίας το κύρος βρίσκεται στα χέρια των συμμετεχόντων.
[Θα με απομακρύνει μία συμμετοχή αποκλειστικά «πράσινων blogger-σταθερών επισκεπτών των Βρυξελλών» όπως και η συμμετοχή με ψευδώνυμα]
Εάν κατάλαβα καλά ο χώρος στον οποίο μπορούμε να σχολιάζουμε εδώ, αφορά στην οργάνωση της συζήτησης και όχι σε επιμέρους προτάσεις οι οποίες θα συζητηθούν όταν η διαβούλευση ξεκινήσει.
Με ενοχλεί που τα δύο πρώτα σχόλια δεν εμφανίζονται επειδή κάποιοι αποφάσισαν να επιλέξουν dislike [δεν υπάρχει dislike στην άποψη όταν αυτή εκτίθεται σε κυβερνητικό χώρο – εκτός εάν πρόκειται για υβριστικό σχόλιο- οπότε θα ήθελα να απομακρυνθεί η δυνατότητα αυτή].
Τέτοια φαινόμενα κομπλεξισμού πρέπει να παταχθούν.
Τα πλαίσια συζήτησης θα μπορούσαν να είναι πολλά και ιστορικά θα συνδέονταν με πολλές προϋπάρχουσες κινήσεις π.χ. Υπόθεση ACLU κατά Ρίνο όπου ο δικαστής Στίβενς κατέληξε : Η ανάπτυξη του Ίντερνετ ήταν και εξακολουθεί να είναι ραγδαία. Όπως επιτάσσει το συνταγματικό έθιμο, ελλείψει ανταπόδειξης, θεωρούμε πως η κρατική ρύθμιση του περιεχομένου του λόγου είναι πιο πιθανό να επιφέρει προσκόμματα στην ελεύθερη ανταλλαγή ιδεών παρά να τη διευκολύνει.
Τα πλαίσια συζήτησης δεν μπορούν επουδενί να στοχεύουν σε οποιαδήποτε νομοθετική ρύθμιση αλλά ούτε και σε θεσμοθέτηση κανόνων δεοντολογίας εφόσον κι αυτός ακόμα ο νόμος CDA περί ευπρέπειας των επικοινωνιών θεωρήθηκε επίθεση στον κυβερνοχώρο.
«Δεν είναι ότι οι νόμοι έπαψαν να έχουν σημασία» υποστήριζε ο Νίκολας Νεγκροπόντε «απλά το ίντερνετ δε μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο εξουσιαστικής ρύθμισης«.
Για ποιό λόγο;
Δεν μας το εξηγεί η Κυβέρνηση.
Η ελεύθερη έκφραση προφανώς ενοχλεί,α λλά να ενοχεί αυτή την Κυβέρνηση πάει πολύ, πάρα πολύ.
Συμφωνώ με τον @dimitris. Δεν υπάρχει απολύτως κανένα νόημα να μπει «τάξη» στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, καθώς είναι αδύνατον να ελεγχεται το κάθε news site/blog. Ακόμα και δημιουργηθεί ένα «πλαίσιο λειτουργίας», ο κόσμος θα επιλέξει απλά να το αγνοήσει.
Έστω ότι δημιουργήται ενα πλαίσιο λειτουργίας, και ένα news site στα ελληνικά, που φιλοξενήται στην Βραζιλία/Κίνα/Αργεντινη κ.α., δεν ακολουθεί το πλαίσιο αυτό. Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση?
Γνώμη μου είναι πως αυτή η διαδικασία για ένα τετοιο πλαίσιο, δεν έχει απολύτως κανένα νόημα. Θα ήθελα επίσης κάποιος να μας ενημερώσει εάν υπάρχει κάτι αντίστοιχο σε άλλη χώρα της ΕΕ, ή θα αποτελέσουμε πάλι παγκόσμια πρωτοτυπία
Η ελεύθερη πληροφόρηση που προσφέρουν τα blogs ανοίγει τον τομέα της ενημέρωσης και σπάει το μονοπώλιο της επιλεκτικής και πολλές φορές κατευθυνόμενης πληροφόρησης από τις 10-20 οικογένειες μεγαλοεργολάβων που ελέγχουν τα ΜΜΕ.
Ακούγεται συχνά -πυκνά ότι οι bloggers δεν έχουν καμμία σχέση με την δημοσιογραφία ,αλήθεια όμως ποιά σχέση έχουν οι μεγαλοεκδότες και μιντιάρχες εργολάβοι με την είδηση ; Και όμως αυτοί ενημερώνουν τον Έλληνα πολίτη . Αφήστε λοιπόν » Ολα τα λουλούδια να ανθίσουν » και το αναγνωστικό κοινό θα επικροτήσει ή θα απορίψει το έργο εκάστου εξ υμών
Τα ειδησεογραφικά blog πρέπει να έχουν υποχρεωτικά υπεύθυνο για το νόμο. Είναι αδιανόητο να δημοσιεύονται συκοφαντίες και να κρύβονται πίσω από την ανωνυμία.
Πολύ χρήσιμη, επίκαιρη και απαραίτητη η πρωτοβουλία αυτή.
Φρονώ όμως ότι λόγω του εδικού αντικειμένου, (ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ που μάλλον απευθύνεται κυρίως στον «ειδικό χώρο» των ΜΜΕ), τον δικό μας χώρο, μία ανοιχτή διαβούλευση τώρα, είναι πρόωρη.
Θα πρέπει πρώτα να τεθούν οι βασικοί κανόνες για τη δημιουργία αυτού του πλαισίου λειτουργίας και ανάπτυξης των διαδικτυακών μέσων ενημέρωσης και τήρησης της δεοντολογίας. Αυτό μπορεί να γίνει με την οργάνωση μιας ολοήμερης ¨σύσκεψης¨ με την συμμετοχή των Προεδρείων των Ενώσεων ημερησίων και εβδομαδιαίων ΜΜΕ Ιδιοκτητών και Συντακτών (ΕΙΗΕΑ, ΕΙΗΕΕ, ΣΗΠΕ, ΕΙΤΗΕΕΑ, ΕΙΕΤ, ΕΣΗΕΑ, ΕΣΠΗΤ ).
Κατόπιν μετά από λίγες ημέρες να επακολουθήσει η ανοιχτή διαβούλευση.
Γιατί να μήν εξετάσουμε τι ισχύει σε άλλες χώρες, πιό προηγμένες στο τομέα αυτό (μήπως έχει γίνει ήδη?), και να υιοθετήσουμε ότι καλύπτει τις δικές μας ανάγκες?
Κερδίζουμε έτσι σε χρόνο και κόστος, αργότερα όταν θα έχει αναπτυχθεί ο τομέας και θα έχουν διαμορφωθεί άλλες συνθήκες, μπορούμε να κάνουμε τροποποιήσεις. Σε ένα τομέα που αναπτύσσεται καθημερινά όπως τα μέσα διαδικτυακής ενημέρωσης και επικοινωνίας, οι κανόνες οφείλουν να είναι ευέλικτοι και προσαρμόσιμοι στο συνεχώς μεταβαλλόμενο τεχνολογικό και επιχειρηματικό περιβάλλον.
Η ελευθερία του λόγου βρήκε τη θέση στο internet.Ύστερα απο τη δήθεν πολυφωνηκότητα της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, ένα μέσο ,σπουδαιότερο τελικά δίνει μάχη χωρίς φανφάρες life style.Aν με τα δεδομένα(ιδιοκτησίες,χειραγώγηση,αθλιες μισθοδοσιες κλπ) των ραδιοτηλεοπτικων συνεχίσουμε και στο internet ..αποτυχαμε..
ραδιόφωνο,όλοι ήθελαν απο ένα -απόκτησαν απο 3!-με τη συνδρομή του κράτους και της δήθεν χαρτογράφησης συχνοτήτων επικρατεί το εξής .5 οικογένειες διαμορφώνουν τη διαφημιστική αγορά,τη μουσική και το αθλιο μισθολόγιο.αυτη τη στιγμή αλλαζουν ονόματα των ρ/τ
τηλεόραση,τα ίδια με άλλους αριθμούς αλλά με τις ίδιες οικογένιες..
internet.Χιλιάδες blogs-sites γεμίζουν με ΤΒs τους severs.
Προτάσεις
η Δ.ΗΛ.Εγκλήματος όποιον θέλει τον βρίσκει άρα δεν χρειάζετε η δηλωση του blog-site
Όσοι θέλουν να ανοιξουν κωδικό στη εφορία ας γίνει
οσοι θελουν ΕΣΗΕΑ ας μπουν
οχι αγγελιόσημο.θα ξεπουλήσουμε-θα κλεισουμε τα domains .gr και θα επελθει
το σκοτάδι το οικονομικό ,θα βρουμε τρόπους με άλλα domains