Υπουργείο Εσωτερικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• 4 Ιουλίου 2016, 18:04 | Τζεβελέκος Ιωάννης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η ψήφος στα 17 από τη στιγμή που δε συμπίπτει με την ενηλικίωση του πολίτη ενδέχεται να συναντήσει προβλήματα στην εφαρμογή της (Συνταγματικά κωλύματα). Σε κάθε περίπτωση είναι αντιφατικό να αποκτά οικονομικά, φορολογικά, νομικά και λοιπά δικαιώματα κάποιος στα 18 του, να αντιμετωπίζεται μέχρι τη συμπλήρωση του 17ου έτους σαν ανήλικος και παρόλα αυτά, να του δίδεται δυνατότητα ψήφου.
  Αντί να εξετάσουμε την κατάργηση της ψήφου σε όσους δεν ολοκληρώνουν την υποχρεωτική εκπαίδευση όπως ορίζει το Άρθρο 16 του Συντάγματος, θέλουμε να δώσουμε δικαίωμα και σε νέους που το μόνο τους κριτήριο για ψηφοφορία, θα είναι η αντίθεσή τους με το εκπαιδευτικό σύστημα και τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά ερεθίσματα της οικογένειάς τους.

• 4 Ιουλίου 2016, 18:37 | Αθανάσιος Σιμούδης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ως πολίτες καλούμαστε να λάβουμε θέση σε κάποια σπουδαία ζητήματα που αφορούν την πατρίδα μας και τα οποία καλώς τίθενται σε δημόσια ανταλλαγή απόψεων και εισακούγονται σε κάποιο βαθμό οι απόψεις των πολιτών οι οποίοι είναι συνήθως αυτοί που υφίστανται τα αρνητικά αλλά και τα θετικά των νομοθετημάτων.
  Έχω την αίσθηση ότι to sygkekrim;eno, είναι ένα θέμα που αν αξιολογηθεί τι προσφέρει(θετικά) και τι συνέπειες προκαλεί, δεν είναι δύσκολο κανείς να λάβει θέση επι αυτού.
  Προσωπικά ,αν και πρέπει να δίνονται μέσα από θεσμικές διαδικασίες οι δυνατότητες να εκφράζονται οι νέοι από πολύ μικρή ηλικία, θεωρώ πολιτικό ατόπημα να παραχωρηθεί πρόχειρα το δικαίωμα ψήφου σε αυτές τις νεαρές ηλικίες. Είμαι ξεκάθαρα ενάντια στο γεγονός 17 χρονα παιδιά να καλούνται να καθορίσουν με τη φυσικη, για αυτές τις ηλικίες ανωριμότητα ή και άγνοια την πορεία της χώρας, τη διακυβέρνηση της και να αναγκαστούν να τοποθετηθούν παραταξιακά.
  Μακάρι να μην είναι ένα τρικ αποπροσανατολισμού η διαβούλευση, ωστόσο πιθανόν αποτελεί ένα μεθοδευμένο σχέδιο προσέλκυσης στην πολιτική νέων ανθρώπων, που είναι θεμιτό. Ωστόσο η ψήφος από τα 17 ή και σε μικρότερες ηλικίες έχει αδιάψευστα μειονεκτήματα που μπορεί να δημιουργήσουν ακόμα χειρότερες συνθήκες διεξαγωγής των πολιτικών μαχών(εκλογών). Προϋποθέτει η άσκηση της ψήφου συνειδητοποιημένους ψηφοφόρους με γνώσεις επαρκείς πάνω στα πολύπλευρα θέματα που απασχολούν τους κατοίκους της. Παράδειγμα καλή γνώση των εθνικών θεμάτων και πως αυτά επιδρούν στην υποσχόμενη κυβερνητική πολιτική. Ο νεαρός 17χρονος από ότι θυμάμαι οτάν βρισκόμουν σε παρόμοια ηλικία, ασχολούνταν κυρίως με ζητήματα ατομικού και κοινωνικού περιεχομένου. Αγνοούσαν όμως ευρύτερες παραμέτρους. Σε αυτή την ηλικία πολλές φορές δυστυχώς εκλείπει και η ωριμότητα αφού το νέο άτομο δεν έχει διαπαιδαγωγηθεί ανάλογα στην οικογένεια ή στην εκπαίδευση και παράλληλα δεν έχει κοινωνικοποιηθεί επαρκώς(δεν έχει σπουδάσει , δεν έχει βγει απαραίτητα από το σπίτι του, χειραγωγείται με συνθήματα και παρορμητισμούς που του υπόσχονται υπερβολικές μεγαλοστομίες και ριζοσπαστικές ουτοπίες. Το αποτέλεσμα θα είναι να έχουμε ένα πιο ρευστό πολιτικό σύστημα που απρόβλεπτα θα μεταβάλλεται και θα τείνει σε απροσδιόριστους παράγοντες που θα το καθιστούν θολό και πιο ανακυκλώσιμο.
  Μεγάλο ζήτημα είναι η χειραφέτηση των ψηφοφόρων από τις κάθε είδους εξαρτήσεις. Σε τόσο νεαρές ηλικίες συνήθως επαναλαμβάνεται η ψήφος του μπαμπά και της μαμάς και το ίδιο το παιδί αποφεύγει να μετατοπιστεί σε πολιτικούς χώρους που δεν είναι επιθυμητοί από το οικογενειακό περιβάλλον. Βέβαια, συμβαίνει και η απόρριψη και η οργή του κατεστημένου επιλεγόμενου από την οικογένεια και ψηφίζει το ανεπιθύμητο άλλο άκρο για τους γονείς. Έτσι εκλείπει μια συγκρατημένη ολιστική θεώρηση παραμέτρων, που με την έλλειψη ωριμότητας πολλών νεαρών θα δημιουργήσει συνέπειες εμφανείς στις κρατικές δομές. Τα παιδιά σίγουρα είναι σκεπτόμενα από την άλλη υπάρχει και η ηλικιακή επιπολαιότητα, η μερική ανεξαρτητοποίηση(οικονομικά εξαρτώμενοι), η έλλειψη σχηματισμού γνώμης σε αυτή την ηλικία, οι άλλες προτεραιότητες(επιτυχία στις εξετάσεις εισαγωγής),ο προσωπικός σχηματισμός ταυτότητας-προσωπικοτητας που αποτελούν σημεία που πρέπει να μελετηθούν λεπτομερεστέρα για να κριθεί αν θα επιτραπεί σε αυτές τις ηλικίες η άσκηση της ψήφου.
  Το ελληνικό κράτος οφείλει με στοχαστική επιφυλακτικότητα να νομοθετήσει. Ο αυθορμητισμός και η επαναστατικότητα των παιδιών του Λυκείου συχνά θα προδίδονται από επαγγελματίες εκμεταλλευτές της παρορμητικότητας, της χαλαρής σκέψης και των μεγάλων οραμάτων που σε συγκινούν σε αυτή την ηλικία της εφηβείας. Οι ριζοσπαστικές πολιτικές παρατάξεις μάλλον θα ενισχύονται. Συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες εξαιτίας της απολιτικής προθυμίας να αναδύονται δυνάμεις ακραίας έκπληξης και να καταστούμε όμηροι βουλευτών με αντιθετικές επιδιώξεις και γελωτοποιούς ψευτόμαγκες προς τέρψη της νεολαίας.
  Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και το γεγονός ότι οι εν δυνάμει αυτοί ψηφοφόροι δεν έχουν σταθεροποιήσει τα δεδομένα στη ζωή τους, ούτε τις επαγγελματικές του ενασχολήσεις και θα ψηφίζουν με αναμενόμενες προσδοκίες και πιθανές συμπτώσεις. Όταν δεν σου δίνεται η δυνατότητα να λάβεις ουσιαστικές αποφάσεις ζωής όπως οι παραπάνω απορώ πως αντικειμενικά θα μπορείς να ψηφίζεις για την εξέλιξη της χώρας;
  Καλό είναι και απευθύνομαι προς όλους να μην γίνεται κομματική εκμετάλλευση ευαίσθητων σχετικά ζητημάτων με την καλλιέργεια προσδοκιών παράδοξα υλοποιήσιμων που εντείνουν κάπως την αστάθεια της κυβερνησιμότητας και εγκυμονούν σοβαρές περιπέτειες για την Ελλάδα. Καλύτερα να προσπαθήσουν τα κόμματα να χειραφετήσουν τους πολίτες από τα δεσμά αναγκαστικών οικονομικών συγκατοικήσεων και εξαρτήσεων από τα χρήματα των γονέων τους και να διαμορφώσουν τις συνθήκες γαλούχησης ολοκληρωμένων πολιτών παρά να έχουν λάστιχο τον εκλογικό νόμο.
  Για μένα η ψήφος θα πρέπει να δίνεται στα 20, δυο χρονιά μετά την ενηλικίωση και στα έτη της χειραφέτησης από την οικογένεια καθώς τότε το παΐδι εντάσσεται ενεργά στις κοινωνικές διεργασίες και κάπως ωριμάζει. Από τα 20 αποκτάς μια μέση ωριμότητα να αποφασίζεις πιο πληρέστερα.
  Προσωπικά επειδή θεωρώ το εκλογικό δικαίωμα και υποχρέωση προς μια θεσμικά δίκαιη κοινωνία συμμετοχικής υπευθυνότητας δεν θα μετατόπιζα ως πολίτης σε λιγότερο συνειδητοποιημένες λόγω ηλικίας κοινωνικές ομάδες την πολιτική εξισορρόπηση καθώς και την προστασία της Δημοκρατίας. Έχω τη γνώμη ότι δεν βοηθά να κατεβαίνει για εκλογικές σκοπιμότητες ορισμένων το η ηλικία δικαιώματος ψήφου.
  Υπεύθυνα αναλογιζόμενος

• 4 Ιουλίου 2016, 18:52 | Κάτια Γ.

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ψήφος στα 17;
  Γιατί να βάλουμε τους μαθητές να τσακώνονται;
  Η συλλογικότητα οφείλει να προωθείται στο σχολείο.

  Γιατί να βάλουμε τα παιδιά μας σε κομματικές νεολαίες και σε αντιπαραθέσεις τύπου πασπ – δαπ από το λύκειο;
  Απαράδεκτο.
  Με την πλήρη ενηλικίωση μπορεί να αποκτηθεί και το δίκαιωμα ψήφου.
  Ποιο νωρίς σε τι εξυπηρετεί;
  Δεν υπάρχει κανένας λόγος.

  Μην ξεχνάτε ότι η περίοδος που ήσασταν μοντέρνοι έχει περάσει, πλέον είστε ένα κόμμα του συστήματος, άρα η πέραση σας στους νεολαίους έχει παρέλθει.

• 4 Ιουλίου 2016, 17:46 | ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Δεν θα επαναλάβω όλες τις αξίες που αναδεικνύει ένα Δημοκρατικό Πολίτευμα ακόμα και μέσα από τα τρωτά του σημεία. Όμως ακριβώς μέσα σε ένα τέτοιο πολίτευμα και επειδή ακριβώς το ίδιο μας δίνει τη δυνατότητα να σκεφτόμαστε, να αναλύουμε και να επιλέγουμε τελικά την καλύτερη για την κοινωνία λύση, γνώμη μου είναι πως θα πρέπει μέσα σε αυτά τα πλαίσια να αναγνωρίσουμε την αδυναμία (τουλάχιστον στην εποχή αυτή) των ΠΑΙΔΙΩΝ 17 ετών, να αποφασιζουν για την κοινωνία σε αυτό το βαθμό. Δυστυχώς προκύπτει, τουλάχιστον από την εμπειρία του καθενός, πως τα παιδιά σε αυτή την ηλικία δεν έχουν πολιτική ταυτότητα (και το ότι ίσως δεν είναι κομματικοποιημένα πλέον, δεν έιναι πολιτική ταυτότητα). Ίσως σε κάποιους να φαντάζει και λογικό αυτό, γιατί μιλάμε για παιδιά, αλλά μιλάμε και για ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τι πολίτευμα έχουμε και τι αυτό σημαίνει. Πως θα διακρίνουν τις διαφορές ανάμεσα στα άλλα δημοκρατικά πολιτεύματα αν δεν τα ξέρουν; Δεν γνωρίζουν τι και ποια είναι τα οικονομικά συστήματα. Και αν δεν γνωρίζουν, πως θα επιλέξουν την συνέχεια του δικού μας οικονομικού συστήματος; Πως θα εκφέρουν άποψη αν δεν ξέρουν για τι μιλάμε; Δεν γνωρίζουν πως λειτουργεί η κοινωνία που ζούνε, πως λειτουργούν άλλες κοινωνίες έτσι ώστε τουλάχιστον να έχουν ένα μέτρο σύγκρισης και να μπορούν να προκύψουν γόνιμες σκέψεις για κριτική και τυχόν αλλαγές. Και αυτά είναι μόνο κάποια παραδείγματα θεμάτων άγνοιας. Δυστυχώς μιλάμε για μια νεολαία η οποία απέχει από τα κοινά, όχι ως στάση διαμαρτυρίας αλλά ως στάση άγνοιας του βάρους της αποχής από την ίδια τους την ζωή. Απέχουν από όλες τις δημοκρατικές διαδικασίες γιατί δεν τους ενδιαφέρει, όχι γιατί διαμαρτύρονται. Και αντί πρώτα να τους πείσουμε πως πρέπει να τους ενδιαφέρει και μετά να τους δώσουμε την δυνατότητα να ψηφίσουν, θέλουμε να δώσουμε την δυνατότητα να ψηφίσουν άνθρωποι που ξέρουμε πως απέχουν και απέχουν μάλιστα για τους λάθος λόγους. Θεωρώ πως έχουμε μπερδέψει τη σειρά. Δυστυχώς η αποχή πλέον είναι μόδα. Ακριβώς αυτή η έλλειψη πολιτικής ταυτότητας, αφήνει αυτούς τους ανθρώπους έρμαιο στην οποιαδήποτε άποψη φαντάζει απλά ελκυστική στο μυαλό τους, το οποίο ακόμα κυβερνάται από ορμόνες και όχι από την λογική. Ας σκεφτούμε όλοι, πως το να αποκλείουμε κάποιους από κάποιες διαδικασίες δεν είναι απαραίτητα έκφραση κάποιων κρυφών φασιστικών συναισθημάτων και σκέψεων, αλλά το αντίθετο. Είναι το χρέος μας να επιλέγουμε το καλύτερο για την κοινωνία μας και όχι το καλύτερο για την θεωρητική μας προσέγγιση στα πράγματα ή γιατί θέλουμε να μας ακολουθεί ως μετάλλιο τιμής ή για να υπερασπίσουμε τις ιδεοληψίες μας. Σε μια δημοκρατία, αξία είναι το καλό της κοινωνίας και οι επιλογές μας πρέπει να έχουν ως γνώμονα το όφελος από αυτές. Χρέος μας δεν είναι απλά να λεγόμαστε δημοκρατικοί, χρέος μας είναι να ζυγίζουμε το όφελος με τη ζημιά και με την δύναμη των δημοκρατικών μας πεποιθήσεων, να κάνουμε συμβιβασμούς προς όφελος όλων και όχι ιδεοληπτικα να εμμένουμε σε απόψεις που θα κάνουν περισσότερο κακό. Δυναμη δεν είναι μόνο να πηγαίνεις πάντα προς μια κατεύθυνση διοτί απλά έτσι το ξεκίνησες, δύναμη είναι και να μπορείς να διακρίνεις πως δεν μπορείς να πας άλλο πρός αυτή την κατεύθυνση και να αλλάξεις, πριν αυτοκαταστραφείς. Είναι λεπτή η γραμμή ανάμεσα στην εμμονή και στο πείσμα. Δυστυχώς το επίπεδο των παιδιών μας σε αυτή την ηλίκία δεν είναι αρκετό για να μπορεί να πάρει αποφάσεις που αφορούν όλους μας σε αυτό το βαθμό. Και βέβαια περιττό φαντάζομαι είναι, να αναφέρω πως σαφώς υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλλά δυστυχώς ο κανόνας σε αυτή την περίπτωση είναι η πλειοψηφία. Μια πλειοψηφία παιδίων χωρίς πολιτική ταυτότητα, με το μερίδιο ευθύνης να βαραίνει όλους εμάς, που η δική μας πλειοψηφία δεν φρόντισε ποτέ εκτός των οικονομικών ανησυχιών να έχει και άλλες ανησυχίες (βλέπε Παιδεία). Πρώτα θα πρέπει να επενδύσουμε στα παιδιά και μετά να τους δώσουμε την δυνατότητα να εκφράσουν τα πιστεύω τους σε αυτό το βαθμό. Είναι ανήθικο από πλευράς μας να πιέζουμε τα όρια των δημοκρατικών μας επιλογών, για να ηθικολογούμε. Σε μια δημοκρατία, όλα έχουν θέση, γιατί όλα έχουν την ώρα τους.
  Τέλος, αξιολογώντας την κοινωνία μας (στην εποχή μας), η αναθεώρηση του ορίου ηλικίας ίσως θα έπρεπε να είναι προς τα επάνω και όχι προς τα κάτω, διότι στις δημοκρατίες πέρα από τις θεωρίες, υπάρχουν και ευθύνες….

  Τέλος, αξιολογώντας την κοινωνία μας (στην εποχή μας), η αναθεώρηση του ορίου ηλικίας ίσως θα έπρεπε να είναι προς τα επάνω και όχι προς τα κάτω, διότι στις δημοκρατίες πέρα από τις θεωρίες, υπάρχουν και ευθύνες….

• 4 Ιουλίου 2016, 15:48 | Ντίνος Τριανταφύλλου

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αιτούμαι την επιείκεια και κατανόηση όλων των συμπολιτών μου που σχολίασαν αλλά και του διαχειριστή γιατί είναι η τρίτη φορά που σχολιάζω. Θεωρώ χρέος μου όμως να συμπληρώσω και να ολοκληρώσω την άποψή μου για το νομοσχέδιο. Η ηλικία των 17 είναι μία αρχή-εκκίνηση για τη διεύρυνση της Δημοκρατίας μας. Θα ακολουθήσουν διατάγματα ή αποφάσεις ή εγκύκλιοι που θα ρυθμίζουν τα διαδικαστικά σύμφωνα με τη νομοθετική εξουσιοδότηση του Συντάγματός μας. Βρήκα στη Διαβούλευση φίλους και παλιούς συμφοιτητές, αρνητικούς, κάτι το οποίο με παραξένεψε αφού από κοινούς αγώνες που βρεθήκαμε μαζί θυμάμαι ότι ήταν υπέρμαχοι της ενασχόλησης με τα κοινά από πολύ μικρή ηλικία. Άρνηση στους νέους σημαίνει άρνηση στον εαυτό μας γιατί όλοι και όλες ήμασταν νέοι και νέες.
  Επειδή όμως θίχτηκε το θέμα της ψήφου των ομογενών, οφείλω να καταθέσω την άποψή μου με μεγάλο σεβασμό και αγάπη για την Ομογένεια. Εγώ προσωπικά αν και θα ήθελα να ψηφίζω για Πρόεδρο των ΗΠΑ, δε μπορώ, σε αντίθεση με τους ομογενείς μας στις ΗΠΑ που ψηφίζουν. Φανταστείτε, λοιπόν όλο το Ελλαδικό εκλογικό σώμα να ψηφίζει για την εθνική κυβέρνηση ενός άλλου κράτους χωρίς να απολαμβάνει τους καρπούς της ψήφου του. Αλήθεια, οι ομογενείς τρίτης γενιάς, πώς βίωσαν το σκληρό πρόσωπο της κρίσης και της βάναυσης οικονομικής εξαθλίωσης της τελευταίας πενταετίας; Πόσοι ήρθαν και επένδυσαν στην Ελλάδα και πόσοι ήρθαν και υπηρέτησαν τη στρατιωτική τους θητεία; Ψηφίζουν για τον τόπο τους, το δήμαρχό τους, τον περιφερειάρχη τους υπό προϋποθέσεις αλλά για την οικονομική, εξωτερική και κοινωνική πολιτική, που δεν καρπώνονται πώς να έχουν και ισότιμο λόγο με τους Ελλαδίτες. Έχω την άποψη ότι δεν είναι δίκαιο και οποιαδήποτε αναφορά σ’ αυτό μάλλον γίνεται εκ του πονηρού. Ίσως να αποτελέσει θέμα μελλοντικής διαβούλευσης αλλά και υπό διαφορετικές συνθήκες λειτουργίας του Κράτους μας και του εξωτερικού του περιβάλλοντος.

• 4 Ιουλίου 2016, 15:17 | ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΒΛΑΣΣΗ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Διαφωνώ με τη ψήφο στην ηλικία των 17. Να ψηφίζουν οι ενήλικοι έλληνες πολίτες.

• 4 Ιουλίου 2016, 15:12 | Αλέξανδρος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η εισαγωγή της απλής αναλογικής είναι πλέον επιβεβλημένη, ωστόσο το ίδιο ισχύει και για την παροχή δικαιώματος ψήφου στους Έλληνες πολίτες του εξωτερικού. Αυτό αποτέλεσε θέση του μείζονος κυβερνώντος κόμματος, όπως και η εφαρμογή της απλής αναλογικής. Από τη στιγμη που το εκλογικό σύστημα μεταρρυθμίζεται τόσο ριζικά, η εισαγωγή των εκλογέων που ζουν στο εξωτερικό στο εκλογικό σώμα θα ερχόταν την πλέον κατάλληλη στιγμή, ενώ θα ενίσχυε πιθανόν και τις πιθανότητες υπερψήφισης του νόμου από 200 βουλευτές.