1. Οι περιπτώσεις α΄ και β΄ της παρ. 8 του άρθρου 17 του Ν. 2190/94, όπως ισχύουν, αντικαθίστανται ως εξής:
«α. Κατά τέσσερις (4) μονάδες για διδακτορικό τίτλο
β. Κατά δύο (2) μονάδες για μεταπτυχιακό τίτλο ετήσιας τουλάχιστον φοίτησης»
2. Η περίπτωση ι. της παρ. 8 του άρθρου 17 του Ν. 2190/94, όπως ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής:
«ι. Κατά τέσσερις (4) μονάδες λόγω εμπειρίας πέντε (5) τουλάχιστον ετών.»
3. Οι περιπτώσεις ια, ιβ, ιγ της παρ. 8 του άρθρου 17 του Ν. 2190/94, όπως ισχύουν, καταργούνται.
4. Η διάταξη του πρώτου εδαφίου της περίπτωσης «Α. Τίτλοι σπουδών» της παρ. 1 του άρθρου 8 του Ν.3051/2002 (ΦΕΚ 220Α), αντικαθίσταται ως εξής:
«Τίτλος σπουδών που απαιτείται συμφώνως με την προκήρυξη: οι μονάδες του βαθμού του τίτλου σπουδών υπολογιζόμενες σε δεκάβαθμη κλίμακα με δύο δεκαδικά ψηφία και πολλαπλασιαζόμενες με τον αριθμό εκατόν δέκα (110)».
5. Η διάταξη του τρίτου εδαφίου της περίπτωσης «Α. Τίτλοι Σπουδών» της παρ. 1 του άρθρου 8 του Ν.3051/2002, με την οποία μοριοδοτούνται οι υποψήφιοι των κατηγοριών ΠΕ, ΤΕ και ΔΕ, κάτοχοι πιστοποιητικού επιτυχούς παρακολούθησης προγραμμάτων ή σεμιναρίων επαγγελματικής κατάρτισης του Ο.Α.Ε.Δ, σε αντικείμενο συναφές με το αντικείμενο της θέσης, καταργείται.
6. Οι διατάξεις του πέμπτου, έκτου, έβδομου, όγδοου και ένατου εδαφίου, της περίπτωσης «Α. Τίτλοι Σπουδών» της παραγράφου 1 του άρθρου 8 του Ν.3051/2002 ,αντικαθίστανται ως ακολούθως:
«Μόνο για τις κατηγορίες ΠΕ και ΤΕ
Διδακτορικό δίπλωμα: τετρακόσιες (400) μονάδες.
Μεταπτυχιακός τίτλος ετήσιας τουλάχιστον φοίτησης : διακόσιες (200) μονάδες.»
7. Η διάταξη του δευτέρου εδαφίου της περίπτωσης «Β. Εμπειρία στο αντικείμενο της θέσης» της παραγράφου 1 του άρθρου 8 του Ν.3051/2002 αντικαθίσταται ως ακολούθως:
«Για τους επόμενους δώδεκα μήνες: επτά (7) μονάδες ανά μήνα.»
1)Είμαι, γενικά, υπέρ της άυξησης στη μοριοδότηση όλων των ακαδημαϊκών τίτλων.
Δεν αντιλαμβάνομαι, όμως, για ποιο λόγο να μην προσμετράται και δεύτερο (τουλάχιστον) μεταπτυχιακό, όπως ισχύει σήμερα.
Επίσης δυσκολεύομαι να διακρίνω τη λογική της εξίσωσης μεταπτυχιακών συναφών με το αντικείμενο της εκάστοτε θέσης με μεταπτυχιακά άσχετα. Όπως π.χ. σχολιάστηκε από πολλούς, για ένα Νοσοκομείο προτιμάμε το ίδιο έναν Ψυχολόγο με μεταπτυχιακό στην Κλινική Ψυχολογία με έναν που έχει μεταπτυχιακό στην Ιστορία της τέχνης ή στα Παιδαγωγικά; Νομίζω πως δεν είναι τόσο δύσκολο να διακρίνουμε μεταξύ συναφών και μη μεταπτυχιακών.
2)Το Τεστ Δεξιοτήτων μετρά παράγοντες που δύσκολα μεταβάλλονται σε βάθος χρόνου σε ενήλικα άτομα (παρατηρητικότητα, μνήμη, λογική, αφαιρετική ικανότητα κλπ). Ο μόνος παράγοντας που αλλάζει είναι η γνώση της επικαιρότητας, όμως ποιος διαφωνεί ότι είναι καλό ένας υπάλληλος να ξέρει τι συμβαίνει γύρω του; Με αυτό το σκεπτικό, δε διαφωνώ με την επέκταση της διάρκειας ισχύος της βαθμολογίας στο Τεστ. Άλλωστε, όποιος δεν είναι ικανοποιημένος με τη βαθμολογία του, ξαναδίνει. Και ας μην επηρεαζόμαστε (μην «τσιμπάμε») από φροντιστήρια που υπόσχονται ότι θα μας προετοιμάσουν, την καλύτερη προετοιμασία μπορούμε να την κάνουμε μόνοι μας.
3)Ορθότατη η κατάργηση της πριμοδότησης του 50% στην προϋπηρεσία στο (ευρύτερο ή στενό) Δημόσιο.
4)Όσο αφορά τη συνέντευξη, θεωρητικά ίσως είναι το σπουδαιότερο εργαλείο του εργοδότη κατά την αξιολόγηση των υποψηφίων εργαζομένων. Δυστυχώς, όμως, η γενικευμένη καχυποψία και η παντελής έλλειψη εμπιστοσύνης (σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένες) που κυριαρχούν στην Ελλάδα, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια. Ευχής έργον θα ήταν να καταφέρναμε να θεσπίσουμε ένα σύστημα συνεντεύξεων αδιάβλητο, που θα εμπνέει σε όλους εμπιστοσύνη. Μέχρι τότε όμως, η συνέντευξη δεν μπορεί να έχει πρωτεύοντα ρόλο και ορθώς καταργείται.
Αν και δεν με αφορά το ζήτημα καθώς προσωπικά με ευνοεί ο νέος νόμος αφού έχω ένα μεταπτυχιακό και μάλιστα μη συναφές με το πτυχίο μου, πιστεύω πως προφανώς κάποιος έκανε «λάθος» και χωρίς να ακούσει τον Πρωθυπουργό που μιλάει για δια βίου μάθηση, αξιοκρατία και επιβράβευση των πτυχιούχων, έσπευσε στην ουσία να καταργήσει τα μεταπτυχιακά. Δεν εξηγείται αλλιώς εκτός αν υπάρχει δόλος.
Το αναμενόμενο θα ήταν μέσα στη μέρα να βγει εκπρόσωπος του ΥΠΕΣ και να ξεκαθαρίσει αν οι κάτοχοι 2 και 3 μεταπτυχιακών θα μοριοδοτούνται ή απλά η επιστημονική τους κατάρτιση και εξειδίκευση θα τιμωρείται.
Πώς μπορεί να θεωρείται προσόν το να μιλάς 3 γλώσσες αλλά όχι το να έχεις 3 μεταπτυχιακά;;;
Αυτό που θα πρότεινα είναι να μπουν τα εξής όρια:
Αθροιστική μοριοδότηση έως 3 ξένων γλωσσών
Αθροιστική μοριοδότηση έως 2 Master
Αθροιστική μοριοδότηση ενός Διδακτορικού.
Με λίγα λόγια το μέγιστο θα επιτυγχάνεται από κάποιον που ξέρει άριστα 3 ξένες γλώσσες, έχει 2 Master και 1 Διδακτορικό. Σε αρκετές θέσεις θα πρέπει να εξετάζεται και η συνάφεια βεβαίως!
Τώρα αν κάποιος έχει 2 Διδακτορικά, νομίζω πως η θέση του είναι αποκλειστικά στην Ακαδημαϊκή κοινότητα για το καλό της κοινωνίας μας και του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Δεν είναι σωστή η παραπάνω μοριόδότηση του πτυχίου σπουδών και εξηγούμε γιατί:
1) είναι ένας βαθμός που δεν μπορεί να αλλάξει μετα την αποφοίτηση, θα σε στιγματίζει για όλοι σου την ζωή και αυτό είναι άδικο. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕΊ Ο ΚΑΘΕ ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΝΑ ΞΑΝΑΔΩΣΕΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΤΟΥ ΒΑΘΜΟ.
2) Ενας φοιτητής από την Καλαμάτα και σπουδάζει Αθήνα , τελειώνει το Πανεπιστήμιο στα 4 χρόνια με βαθμό 5,5 για να γυρίσει στην Πόλη του γρήγορα. Ένας άλλος κάνει το πανεπιστήμιο στα 8 χρόνια και το βγάζει με 7,5 .Δεν είναι άδικο για τον φοιτητή που το τελείωσε στα λιγότερα χρόνια (για καλό σκοπό) να είναι μια ζωή 220 μόρια παρακάτω από το άλλο; Ή θα πρέπει να σπουδαζει διπλάσια για να τον φτάσει; ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΘΕΙ ΚΑΙ ΣΑΝ ΜΕΤΑΒΛΗΤΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΣΠΟΥΔΩΝ
3)Υπάρχει τεράστια διαφορά στην βαθμολόγηση των μαθητών σε Πανεπιστήμια της επαρχίας και των μεγάλων αστικών κέντρων. Τα πανεπιστήμια της επαρχίας είνια πιο επιεικής στην βαθμολόγηση των μαθητών για να έχουν ζήτηση στα μηχανογραφικά των μαθητών και τα πανεπιστήμια των μεγάλων αστικών κέντρων είναι φειδωλά στην βαθμολόγηση των φοιτητών για να αποκτήσουν κύρος.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΠΑΡΚΕΣ
Κύριε πρωθυπουργέ, κύριε υπουργέ και κύριε Βέη,
Αναφορικά με το νέο νομοσχέδιο που έχετε προτείνει, απορώ αν πάμε να κάνουμε 1 βήμα εμπρός ή δέκα βήματα πίσω. Προφανώς, ισχύει το δεύτερο.
Κύρια πρόθεση σας είναι το σύστημα πρόσληψης στο δημόσιο τομέα να είναι δίκαιο προς όλους, με επιλογή που θα γίνεται με αξιοκρατικά κριτήρια, ούτως ώστε να μπαίνουν οι καλύτεροι και να στελεχωθεί το δημόσιο από άτομα ικανά (με γνώσεις κυρίως αλλά και με εμπειρία) που θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για να προοδεύσει το δημόσιο και γενικά το κράτος. Ως προς αυτή την πρόθεση σας συμφωνούμε όλοι και επαυξάνουμε. Όμως τα μέτρα που έχετε προτείνει αντιφάσκουν με αυτό που επιθυμείτε και θα πρέπει να το εξετάσετε πιο προσεκτικά το θέμα και να δείξετε μεγαλύτερη ευαισθησία για να μην υπάρχει κοινωνική αδικία. Και εξηγώ τους λόγους:
Πρώτον: Αναφορικά με τις μονάδες που αποκτούνται από το βαθμό πτυχίου.
– Ένα κρίσιμο ερώτημα είναι κατά πόσον πρέπει να έχουν την ίδια βαρύτητα όλα τα Πανεπιστήμια. Είναι κοινό μυστικό ότι τα Πανεπιστήμια της Αθήνας είναι σαφώς καλύτερα από αυτά της περιφέρειας. Αυτό αντικατοπτρίζεται και από τη βάση εισαγωγής στα αντίστοιχα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Το θέμα είναι όμως ότι λόγω της δυσκολίας των μαθημάτων και του υψηλού επιπέδου των καθηγητών στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της πρωτεύουσας οι απόφοιτοι αυτών αποκτούν χαμηλότερο βαθμό πτυχίο από αυτούς που έχουν τελειώσει αντίστοιχα τμήματα στην περιφέρεια.
– Επίσης, ένα άλλο σημαντικό ερώτημα είναι κατά πόσο πρέπει να δίνεται η ίδια βαρύτητα στους απόφοιτους που έχουν τελειώσει στα 4 χρόνια τη σχολή και σε αυτούς που την έχουν τελειώσει σε πάνω από 4 χρόνια (5, 6, 7, 8…). Δεν είναι δυνατόν αυτός που έχει τελειώσει το Πανεπιστήμιο σε 4 χρόνια να αξιολογείται το ίδιο με αυτόν που έβγαλε τον ίδιο βαθμό, αλλά χρειάστηκε περισσότερα χρόνια..
Πρέπει λοιπόν να μπει ένας συντελεστής βαρύτητας που θα συνδυάζει το βαθμό πτυχίου με το Πανεπιστήμιο, όπως και με τη διάρκεια κτήσης του πτυχίου.
Δεύτερον: Αναφορικά με τα μεταπτυχιακά
– Θεωρώ απαράδεκτο το μέτρο της κατάργησης του δεύτερου μεταπτυχιακού. Τα μεταπτυχιακά προσφέρουν γνώσεις και δεν μπορούν να εξισωθούν το ίδιο αυτοί που έχουν ένα μεταπτυχιακό με αυτούς που έχουν δύο. Αυτό είναι αυτονόητο. Τουλάχιστον ας μετρήσει το δεύτερο μεταπτυχιακό αλλά με λιγότερα μόρια (π.χ. τα μισά)
Και αν ακόμα παρακάμψουμε αυτή τη λογική και θέλουμε μόνο ένα μεταπτυχιακό, τότε πρέπει να βάλουμε μια αξιολόγηση σε αυτό το ένα μόνο μεταπτυχιακό και να μετρήσει ο βαθμός του. Δεν είναι δυνατόν να αξιολογηθεί το ίδιο ο μεταπτυχιακός φοιτητής που το έβγαλε με 9 το ίδιο με αυτόν που το έβγαλε με 6. Πρέπει λοιπόν να μπει ένας συντελεστής αξιολόγησης και εδώ.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό αν λάβουμε υπόψην μας ότι η πλειοψηφία των αποφοίτων έχει ήδη ένα μεταπτυχιακό ή μπορούν να κάνουν ένα στο άμεσο μέλλον. Οπότε αν δεν υπάρχει δεύτερο μεταπτυχιακό για να αξιολογηθούν οι μεταπτυχιακοί φοιτητές, τότε πρέπει οπωσδήποτε να δοθεί βαρύτητα στο βαθμό του ενός μεταπτυχιακού διπλώματος.
Τρίτον: Αναφορικά με τις ξένες γλώσσες
Αν θεωρήσουμε προσόν τις ξένες γλώσσες και δεν θέλουμε να περιορίσουμε τον αριθμό των ξένων γλωσσών που προσμετρούνται θα πρέπει να βάλουμε διαφορετικό συντελεστή βαρύτητας σε κάθε μία από τις ξένες γλώσσες. Δεν μπορεί να μετράει το ίδιο η Αγγλική γλώσσα που είναι η πιο σημαντική, αφού χρησιμοποιείται σχεδόν από όλο τον κόσμο με μία άλλη γλώσσα που δεν χρησιμοποιείται τόσο πολύ και επομένως δεν είναι τόσο χρήσιμη.
Θα σας παρακαλούσα λοιπόν θερμά, να λάβετε σοβαρά υπόψη τις παραπάνω παρατηρήσεις αν θέλετε πραγματικά να υλοποιήσετε τον σκοπό σας που είναι η αξιοκρατία, κάνοντας πραγματικότητα επιτέλους τα όνειρα των Ελλήνων πολιτών που δεν είναι τίποτα παραπάνω από το να νιώθουν ότι ζουν σε ένα κράτος δικαίου και ότι οι μακροχρόνιες εντατικές και επίπονες προσπάθειες τους θα ανταμειμθούν κάποτε.
Σας γράφει ένας πολίτης, ο οποίος επιδίωξε να περάσει σε πανεπιστήμιο Αθήνας, για να έχει το καλύτερο επίπεδο μόρφωσης. Αποφοίτησε πρώτος από τη Σχολή στα 4 χρόνια, αλλά με έναν βαθμό όχι τόσο υψηλό όσο άμα ήταν σε ένα άλλο αντίστοιχης ειδικότητας πανεπιστήμιο της περιφέρειας ή αν αποφοιτούσε από τη Σχολή σε περισσότερα από 4 έτη. Έχει επίσης και δύο μεταπτυχιακά πάνω στον τομέα αυτό με άριστα.
Το τραγικό είναι ότι τέτοια άτομα που χρειάζεται το κράτος για να πάει μπροστά δεν πρόκειται ποτέ να απασχοληθούν στο δημόσιο τομέα αν ισχύσει αυτό το νέο νομοσχέδιο ως έχει.
Ευχαριστώ πολύ που μου δόθηκε η ευκαιρία να εκφράσω τις ανησυχίες μου και ελπίζω να εισακουστούν οι απόψεις μου.
Συμφωνώ ότι η φήμη περί κατάργησης του 2ου μεταπτυχιακού τίτλου οφείλεται προφανώς σε εσφαλμένη ανάγνωση του ν/σ, από τη στιγμή που αποτελεί το 10ο εδάφιο της σχετικής ενότητας. Μήπως όμως θα πρέπει να διευκρινιστεί από τους αρμοδιούς για την αποφυγή παρεξηγήσεων; Μήπως αντίθετα θα έπρεπε να σκεφτούν την άρση της μοριοδότησης μόνο 2 μεταπτυχιακών τίτλων αλλά αυτά να προσμετρώνται αθροιστικά όπως και οι ξένες γλώσσες; Άλλωστε τη δια βίου μάθηση δεν υποστηρίζει και ο κύριος πρωθυπουργός;
Και για όσους αντιπροτείνουν ότι η κατοχή μεταπτυχιακών εξασφαλίζεται μόνο με τα χρήματα του «μπαμπά», θεωρώ του ισχυρισμούς τους τουλάχιστον φαιδρούς. Υπάρχουν πολλά μεταπτυχιακά στην Ελλάδα (ευτυχώς ακόμα) που δεν έχουν δίδακτρα. Το θέμα είναι να υπάρχει θέληση να τα κάνεις και να μη βολεύεσαι στη θαλπωρή της πολυθρόνας σου. Να είσαι αποφασισμένος να μην κάνεις διακοπές, αλλά να αφιερώσεις προσωπικό χρόνο και κόπο για να έχεις ένα καλύτερο εργασιακό μέλλον. Να δουλεύεις το πρωί και να πηγαίνεις μετά στο πανεπιστήμιο. Να κοιμάσαι 3 ώρες την ημέρα, η οικογένεια σου να σε βλέπει μόνο τα Σαββατοκύριακά και τις άδειες σου να τις παίρνεις μόνο για τις ανάγκες του μεταπτυχιακού σου. Ενώ για όσους προβάλλουν λόγους ηλικίας, έχω να τους πω πως ποτέ δεν είναι αργά και έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με τους υπόλοιπους να εισαχθούν σε ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών. Ίσως μάλιστα και περισσότερες αφού η εργασιακή εμπειρία μετράται ως επιπρόσθετο προσόν για την ένταξη σε όλα τα μεταπτυχιακά προγράμματα που γνωρίζω.
Τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ και στην περίπτωση των περιβόητων τριών 8μηνων σε κάθε Οργανισμό. Όπως είναι γνωστό η προηγούμενη κυβέρνηση με μία αυθαίρετη απόφαση έκρινε ότι κάποιος μπορεί να δουλέψει μόνο τρια 8μηνα σε έναν Οργανισμό και μετά θεωρείται ότι έχει κώλυμα πρόσληψης. Γιατί παύει ο υποψήφιος να κατέχει τα τυπικά προσόντα διορισμού; Εφόσον ο Οργανισμός έχει ανάγκες σε προσωπικό θα έπρεπε όλοι οι υποψήφιοι να διεκδικούν το διορισμό τους με τα ίδια κριτήρια. Ο μόνος λόγος για να εξακολουθήσει να ισχύει το μέτρο αυτό, όπως όλοι γνωρίζουν, είναι για να κρυφτούν οι πάγιες και διαρκείς ανάγκες των εκάστοτε Οργανισμών, ώστε να μη μπορέσει να διεκδικήσει κάποιος τη μονιμότητά του. Στα πλαίσια λοιπόν αυτής της ανανεωτικής προσπάθειας θα έπρεπε να συζητηθεί πιστέυω και το παραπάνω θέμα.
Ευχαριστώ για το βήμα και ελπίζω οι απόψεις μας πραγματικά να εισακουστούν.
Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,
συμφωνώ σε όλα τα θέματα με το νομοσχέδιο που προτείνετε.
Έχω όμως τις εξής ενστάσεις:
1. ότι είναι άδικη η κατάργηση της μοριοδότησης του δεύτερου μεταπτυχιακού. Απαξιώνει πλήρως τον αγώνα και τις οικονομικές θυσίες της νέας γενιάς (αρκετών ετών στα ΑΕΙ)
2. θεωρώ ότι είναι άδικη η κατάργηση της διάκρισης της συνάφειας των μεταπτυχιακών. Θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να διατηρηθεί η διάκριση μεταξύ μεταπτυχιακών – διδακτορικών συναφών και μη συναφών.
Θα πρέπει ίσως να επανεξετάσετε τα ζητήματα που σας επισημαίνω πριν το νομοσχέδιο μετατραπεί σε Νόμο του Κράτους.
Με τιμή
Ηλίας Τσακάλης
Αγαπητέ Ευθύμη
Ως απόφοιτος μονοετούς μεταπτυχιακού έχω να σου πω ότι διαφόρά μεταξύ του δικού μου μαστερ και του αντίστοιχου διετούς ΜΒΑ του ίδιου εκπαιδευτικού ιδρύματος ΔΕΝ υπήρχε ΚΑΜΙΑ ούτε ως προς τα διδασκόμενα μαθήματα ούτε ως προς τη δυσκολία των εργασιών.
Αντιθέτως λόγω του ότι εμείς έπρεπε (και επιλέξαμε) να ολοκληρώσουμε τις ίδιες ακριβώς σπουδές στο μισό διάστημα….μας βγήκε η ψυχή
Τί γίνεται με τη μοριοδότηση του δεύτερου βασικού τίτλου σπουδών? Αυξάνεται η μοριοδότηση του μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών που ενδεχομένως είναι ετήσιας φοίτησης και όχι του δεύτερου βασικού τίτλου σπουδών που είναι τουλάχιστον τετραετούς φοίτησης?
Παράδειγμα:
α υποψήφιος
πτυχίο Οικονομικού 4ετούς φοίτησης και
πτυχίο Διοίκησης Επιχειρήσεων 4ετούς φοίτησης
β υποψήφιος
πτυχίο ΟΙκονομικού 4ετούς φοίτησης και
μεταπτυχιακό Διοίκησης Επιχειρήσεων μονοετούς φοίτησης
σύμφωνα με το νέο νόμο προάγεται ο δεύτερος?? Αν αυτό ισχύει είναι αξιοκρατικό να προάγεται ένας υποψήφιος με 5 συνολικά έτη σπουδών έναντι ενός υποψηφίου με 8 συνολικά έτη σπουδών στο ίδιο αντικείμενο?
Αξιότιμε κ. Υπουργέ,
Η νέα κυβέρνηση έκανε το αυτονόητο. Και μάλιστα το δημοκρατικότερο που θα μπορούσε να κάνει μια κυβέρνηση στην Ελλάδα αναφορικά με την επιλογή προσωπικού για την στελέχωση του δημόσιου τομέα.Μια παρατήρηση μόνο.Υπήρχαν και άτομα που δεν είχαν διασυνδέσεις με πολιτικά γραφεία και καθηγητές Πανεπιστημίου. Έκανα δυο αιτήσεις για μεταπτυχιακά προγράμματα και τις δυο φορές με ενημέρωσανε πως έπρεπε να επικοινωνήσει μαζί τους κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο. Δεν λέω πως ισχύει για όλα τα μεταπτυχιακά προγράμματα της επικράτειας. Έτσι έδωσα κατατακτήριες και τα κατάφερα. Με τη βαθμολόγηση του δεύτερου πτυχίου τι γίνεται; Πως προσμετράται;Ισχύει ότι αντιστοιχεί με ένα μεταπτυχιακό, όπως συνέβαινε ως τώρα; Περιμένω μια απάντηση.
Με τιμή
Στεφάνου Ιωάννης
KAT’ AΡΧΗΝ ΒΡΙΣΚΩ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΟ. ΕΧΩ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙ 24 ΜΗΝΕΣ ΜΕ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕΣΩ ΑΣΕΠ ΑΛΛΑ ΘΕΩΡΩ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣ.
ΜΗΠΩΣ ΟΜΩΣ ΟΙ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΠΟΥΔΩΝ ΥΠΕΡΜΟΡΙΟΔΟΤΟΥΝΤΑΙ?
ΕΧΩ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΩ ΕΝΑΝ.
ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Η ΠΡΟΣΜΕΤΗΣΗ ΤΟΥ 2ΟΥ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΥ. ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΘΕΙ ΤΟ ΥΠΑΡΧΟΝ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΑ.Ο ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΣΠΟΥΔΩΝ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΠΤΥΧΙΑΚΟ ΣΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟ. ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΜΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΔΑΠΑΝΗΣΕΙ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥΣ.
ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΩΡΑ. ΕΧΩ ΛΙΓΗ ΩΡΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΙΔΕΕΣ ΚΤΛ. ΚΑΛΟ ΑΥΤΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ. ΓΙΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΜΩΣ; ΓΙΑ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ; ΓΙΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ. ΓΙΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΡΑΛΙΚΙ, ΜΙΣΘΟΥΣ, ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΠΤΥΧΙΩΝ, ΜΟΝΙΜΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΤΛ. ΣΕ ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΗ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕς ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΕΔΩ….ΤΕΣΠΑ. ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΚΑΣ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ Η ΚΑΘΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΤΕΙ ΣΤΟ, ΟΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ . ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΟ ΠΟΝΟ ΤΟΥ , ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΝ ΚΡΑΤΟΣ . ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΔΩ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ , ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ, ΤΑ ΚΑΡΠΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ. ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ, ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟ ΠΟΥ ΖΕΙΣ; ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΔΩ ΖΩ ΜΑΖΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ . ΤΕΣΠΑ….ΑΣ ΚΟΙΤΑΞΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ Ν/Σ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΟ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΟΙ ΓΙΑΤΙ ΔΙΚΙΟ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ, ΔΙΚΙΟ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΧΩΡΙΣ,ΔΙΚΙΟ ΕΧΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΜΕ ΤΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΑ, ΔΙΚΙΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ. ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΩ.
Η ιδέα να ισχύουν αντικειμενικά κριτήρια είναι σωστή. Δηλαδή οι όροι και οι προυποθέσεις να είναι καθαρές, γνωστές από όλους και να τηρούνται για όλους. Σίγουρα θα υπάρχουν προβλήματα αφού οι τίτλοι σπουδών δεν λένε ολόκληρη την ιστορία, προσωπικότητα, χαρακτήρα κλπ. του υποψήφιου που μπορούν να αποδειχτούν επίσης σημαντικά στην εκτέλεση των καθηκόντων. Αυτά όμως, όσο σημαντικά και να είναι παραμένουν υποκειμενικά και είναι δύσκολο να αξιολογηθούν σε μια πανελλήνια διαδικασία. Θα ήθελα μόνο να προσθέσω μερικές παρατηρήσεις ώστε τα κριτήρια να είναι πιό δίκαια εκτός από αντικειμενικά:
– Δεν πρέπει να καταργηθεί η μοριοδότηση δεύτερου μεταπτυχιακού ή γενικά επιπλέον τίτλων σπουδών. Δεν είναι σωστό να τεμαχίζονται τα βιογραφικά των υποψηφίων. Αν κάποιος έχει παραπάνω προσόντα σύμφωνα με τα αντικειμενικά κριτήρια αυτά θα πρέπει να του πιστώνονται.
– Θα πρέπει να υπάρχει συντελεστής με τον οποίο να πολλαπλασιάζονται οι βαθμοί των μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων. Όπως όλα τα πτυχία δεν είναι ίδια, έτσι και όλα τα μεταπτυχιακά και διδακτορικά δεν είναι ίδια και το σύστημα βαθμολογίας υπάρχει για να αποτυπώνει αυτές τις διαφορές. Θα πρέπει λοιπόν να λαμβάνεται υπόψη.
– Θα πρέπει να καταργηθεί το τέστ δεξιοτήτων ή τουλάχιστον να μειωθούν σημαντικά τα μόρια που προσφέρει. Κάποιος με μεταπτυχιακό και διδακτορικό τίτλο έχει αφιερώσει τουλάχιστον 10 χρόνια κοπιαστικής προσπάθειας και πολλά χρήματα. Είναι μια επένδυση ζωής. Δεν θα πρέπει να εξισώνονται οι προσπάθειες χρόνων για την απόκτηση μεταπτυχιακών-διδακτορικών τίτλων με μια εξέταση μερικών ωρών, η οποία παρέχει αμφίβολα εχέγγεια. Αυτό αποτελεί στην πράξη ακύρωση των τίτλων σπουδών.
Ευχαριστώ και καλή επιτυχία στο εγχείρημα. Ελπίζω να αποδώσει για το καλό όλων
Σωστή η αύξηση της μοριοδότησης για τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά. Το ίδιο όμως γενναία πρέπει να είναι και η αύξηση της μοριοδότησης του πτυχίου , δηλαδή του βασικού τίτλου σπουδών .Το να γίνει ο συντελεστής από 100 σε 110 δεν αλλάζει ουσιαστικά την κατάσταση. Πρέπει να διαμορφωθεί γύρω στο 150 ώστε πράγματι να έχουν προβάδισμα αυτοί που με κόπο και αγώνα έχουν μεγάλο βαθμό πτυχίου. Αυτό εξάλλου είναι το σημαντικότερο κριτήριο. Εννοείται βέβαια ότι τα παραπάνω πρέπει να ισχύσουν μόνο για τα πτυχία των ελληνικών πανεπιστημίων και όσα του εξωτερικού έχουν κύρος .π.χ. τα βρετανικά πανεπιστήμια έχουν αξιολόγηση και κάποια από αυτά είναι πολύ καλύτερα και από τα δικά μας. Όλα τα υπόλοιπα πτυχία »αμφιβόλου κύρους»(π.χ. από Βουλγαρίες κ.τ.λ.) να παίρνουν ένα μειωτικό συντελεστή 0,7. Για παράδειγμα απόφοιτος του Ε.Μ.Π. με βαθμό 8 να παιρνει:8*150=1200μορια , ενώ απόφοιτος Βουλγαρικού πανεπιστημίου με 10 να παιρνει:10*150*0,7=1050 μόρια.
Πολυ σωστα ο κ.Σαμιωτακης σας παρεπεμψε στην 5κ/2008.Ηταν η προκυρηξη που μας γεμισε με ελπιδες αλλα και πληρη απογοητευση με την ανακοινωση των αποτελεσματων.
Ειδαμε να προσλαμβανονται σε νησια ατομα με 600 μορια λογω εντοπιοτητας λεει.
Ειδαμε να προσλαμβανονται ατομα που ειχαν προυπηρεσια (με συμβαση) και ετσι να συγκεντρωνουν μορια.
Και μεις που δεν ειχαμε μπαρμπα και δεν μπορεσαμε να εχουμε προσβαση στα νοσοκομεια ,που να την την βρουμε την προσαυξημενη εμπειρια?
Σας φτανει η προυπηρεσια μου ως πωλητρια 20 χρονια?Αυτην εχω.Επρεπε να ζησω βλεπετε κι εγω χωρις να προσκυνω βουλευτες.
Καποτε ομως τελειωσα την νοσηλευτικη ΔΕ.20 χρονια πανε.
Και μετα?
Δεν μπορεσα (αθελα μου)να παρακολουθησω προγραμμα σεμιναριων,δεν μπορεσα να βολευτω με stage,δεν μπορεσα να παω σε ενα ιδιωτικο ΙΕΚ να παρω τα επιπλεον 150 μορια,δεν μπορεσα (αθελα μου)να κανω παιδια και να υπαχθω στους πολυτεκνους,δεν μπορεσα να εχω τιτλους ξενων γλωσσων.
Επρεπε να δουλεψω ομως και να ζησω βλεπετε.
Και σημερα οντας ανεργη γιατι ανηκω στην γενια των ξωφλημενων 40ρηδων που εχουν αλτζχαιμερ,παρκινσον,πρεσβυωπια και ανικανοτητα κατα τα λεγομενα των εργοδοτων που ζητουν εως 32-35 ,ερχομαι και λεω
Καποτε σπουδασα νοσοκομα για να κουβαλαω παπιες.Δεν εχω ομως μαστερ.
Μηπως πρεπει καποιος να μου δωσει την ευκαιρια να μην πεθανω???
Κύριε υπουργέ
Πιστεύω οτι αυτό το νομοσχέδιο κινείται προς την σωστή κατεύθυνση προκειμένου να ενισχυθεί η διαφάνεια και η αξιοκρατία όσον αφορά τις προσλήψεις στο δημόσιο.
Κάθε σύστημα αξιολόγησης έχει θετικά και αρνητικά και πιστεύω οτι σκοπός της διαβούλευσης που γίνεται είναι να ελαχιστοποιήθούν οι αδυναμίες αξιολόγησης του κάθε συστήματος.
Θέλω να σταθώ στο θέμα της αξιολόγησης όσον αφορά τον βαθμό πτυχίου. Σίγουρα αποτελεί μια παράμετρο που δεν μπορεί να αγνοηθεί αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα ένας μεγάλος αριθμός πτυχίων προέρχονται απο πανεπιστήμια του εξωτερικού πράγμα που κάνει την αξιολόγηση τους δύσκολη.
Ο βαθμός του πτυχίου είναι σε άμεση συνάρτηση με το πανεπιστήμιο φοίτησης και τον τρόπο βαθμολόγησης.
Θα πρέπει αν θέλουμε να αποφευχθεί ένας τρόπος βαθμολόγησης που θα αδικεί κάποιους υποψήφιους μαζί με τον βαθμό του πτυχίου να αξιολογείται με κάποιον τρόπο και η σχολή φοίτησης.
Πέτρος οικονομίδης
Πνευμονολόγος
Επιμελητής Α ΕΣΥ
Διαφωνώ με την άυξηση της μοριοδότησης στα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά και πιστεύω οτι τα μόρια τους θα έπρεπε να μειωθούν, αν όχι να εξαλειφθούν. Ο λόγος που διαφωνώ, είναι γιατι τα μεταπτυχιακά δεν συμπεριλαμβάνονται στην δωρεάν παιδεία του ελληνικου κράτους όπως το πρώτο πτυχίο. Έτσι το σύστημα για αλλη μια φορά αναπαράγει την κοινωνική αδικία αφου οι ευκατάστατοι μπορούν να αποκτήσουν το μεταπτυχιακό που σε ελληνικό πανεπιστήμιο δεν κοστίζει πουθενά κάτω απο 6.000 ευρώ ετησίως ενω σε διάφορες περιπτώσεις φθάνουν και τα 12.000€.
Απλή αναγωγή ανα μήνα μας λέει οτι κάποιος πρέπει υποχρεωτικά να συντηρείται απο άλλους (γονείς) κατα τη διάρκεια των μεταπτυχιακών σπουδών του οι οποιες συνήθως γίνονται σε ηλικία απο 24-25 ετών και άνω. Ακόμα και αν ο φοιτητης δούλευε σε μια απλη δουλειά χαμηλοαμοιβόμενη (αφου το μεταπτυχιακο το κάνει κάποιος για να βρεί μια καλή δουλειά, αρα είναι άνεργος ή χαμηλοαμοιβόμενος σε πρόχειρες δουλειές) τα χρήματα που θα έβγαζε μόλις του επιτρέπουν να πλήρωσει το πανεπιστήμιο χωρίς να μπορεί να καλύψει τα προσωπικά του έξοδα.
ΑΡΑ… ΔΩΣΤΕ ΠΡΩΤΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΤΟ ΜΟΡΙΟΔΟΤΕΊΤΕ!!!
Δεν μπορώ να μην αναφερθώ επίσης στον τρόπο επιλογής των μεταπτυχιακών φοιτητών, που σαν τους stagers διαφεύγουν του κρατικού ελέγχου και υπάρχει συνέντευξη. Και μην μου πείτε οτι το κομματικο χέρι δεν υπάρχει στα πανεπιστήμια και στους καθηγητες που κάνουν την επιλογή με εντελώς υποκειμενικά κριτήρια της αρεσκείας τους, γιατι τοτε θα πρέπει να ζω σε άλλη Ελλάδα εγω.
Και αν δεν είναι έτσι όπως τα λέω, αλήθεια, ποιό το νόημα να στήνεται ένα ολόκληρο τσίρκο για την διεξαγωγή των πανελλαδικών εξετάσεων με ταυτόχρονη πανελλαδική μετάδοση των θεμάτων, ύπαρξη 3 βαθμολογητών με βαθμολογίες που δεν πρέπει να αποκλίνουν μεταξύ τους, και με μαύρες αυτοκόλλητες ταινίες για την διατήρηση της άκρας μυστικότητας της ταυτότητας του υποψηφίου; Όλα αυτά στερούνται νοήματος απο τη στιγμη που τα μεταπτυχιακά δίνονται με συνεντεύξεις καθηγητών και που και τα δύο μοριοδοτούνται στον ΑΣΕΠ. Αρα, ή έχουμε μεταπτυχιακά που δεν είναι ανοιχτά σε όλους τους πολιτες (αναξιοκρατία) ή το σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων είναι μια υπερβολή και θα μπορούσε κάλλιστα να αντικατασταθεί απο μια συνέντευξη που θα διενεργείται απο καθηγητές πανεπιστημίου, ή ακομα απο καθηγητές λυκείου! Σας αρέσει η ιδέα;
Η ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΑΛΛΙΩΣ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΡΥΠΕΣ, ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΩΝ STAGE.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΤΙΤΛΩΝ
Τέλος το Τεστ δεξιοτήτων δεν θα έπρεπε να έχει ημερομηνία λήξεως. Είναι ανόητο, αφου αυτό το τέστ αφορά αυτό που λέει ο τίτλος του: ΓΝΩΣΕΙΣ (ΓΕΝΙΚΕΣ) και ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ, και αυτά είναι στοιχεία του χαρακτήρα ενός ανθρώπου ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΛΛΟΙΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ. Δεν θα γίνω λιγότερο ικανός σε 10 χρόνια απο σήμερα, ενω οι γενικές γνώσεις μου περι ιστορίας ή γεωγραφίας με την ηλικία θα είναι ακόμα περισσότερες απο ότι σήμερα.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΕΩΣ ΤΟΥ ΤΕΣΤ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗ ΑΘΡΟΙΣΤΙΚΗ ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΗ ΔΥΟ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΕΧΩ ΜΑ ΣΑΣ ΠΩ ΤΑ ΕΞΗΣ:
ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΠΕ3 ΚΑΙ ΕΧΩ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙ ΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΑΠΟ 100 ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ ΜΕΣΩ ΑΣΕΠ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 6 ΧΡΟΝΙΑ (ΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΩΝ ΜΟΡΙΩΝ).
ΕΝΩ ΕΧΩ ΗΔΗ 1 ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΙΟΡΙΣΤΩ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΠΡΟΣΑΥΞΗΣΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ ΜΕ 50% (δεν εχω παει σε βουλευτικο γραφειο και ΔΕΝ προκειται) ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΙΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΕΝΤΟΠΙΟΤΗΤΑΣ.
ΑΝΑΓΚΑΖΟΜΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΗΔΗ ΤΩΡΑ ΚΑΝΩ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΜΕ ΠΟΛΥ ΚΟΠΟ ΣΤΑ 34 ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΥ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΟ! ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΘΕΙ…
ΔΗΛΑΔΗ ΘΑ ΤΙΜΩΡΗΘΩ ΠΟΥ ΣΠΟΥΔΑΖΩ ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΑΥΞΗΣΩ ΤΑ ΜΟΡΙΑ ΜΟΥ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΟΡΙΖΟΤΑΝ ΟΙ ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΓΡΑΦΕΙΩΝ.
ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΠΩΣ ΕΚΦΡΑΖΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ.
ΜΑΡΙΑ
Κύριοι εισηγητές του νέου νομοσχεδίου για τις προσλήψεις στο δημόσιο, η αποψή σας για την κατάργηση της μοριοδότησης του δεύτερου μεταπτυχιακού τίτλου δηλώνει ανεξήγητη και χείριστη συμπεριφόρα απέναντι στη διάθεση των νέων για μόρφωση και γνώσεις και αποτελεί δυστύχως βαρύ πλήγμα στην επιλογή τους να στραφούν στα πανεπιστήμια και οχι στις καφετέριες.
Αν και το το νομοσχέδιο είναι σε γενικές γραμμές προς τη σωστή κατεύθυνση, κάποιες ειδικές διατάξεις του χρίζουν άμεσης βελτίωσης. Εν προκειμένω, σε ότι αφορά στη βαθμολόγηση της εμπειρίας, θεωρώ ότι σωστά προβλέπει ότι για το 50% των προκηρυσσόμενων θέσεων η εμπειρία δεν θα λαμβάνεται υπόψη ως βαθμολογούμενο κριτήριο ευνοώντας έτσι τους έχοντες ακαδημαϊκά προσόντα αλλά μη έχοντες εμπειρία. Από την άλλη όμως, για το υπόλοιπο 50% η εμπειρία δε θα πρέπει να βαθμολογείται με ανώτερο όριο τα 5 έτη γιατί ουσιαστικά με αυτό τον τρόπο εξισώνουμε κάποιον που έχει 5 έτη εμπειρίας με κάποιον που έχει 10 έτη. Αυτό εκτός του ότι εγείρει θέμα ανισης μεταχείρισης, δε συνάδει και με τους γενικότερους στόχους του νομοσχεδίου.
Επίσης, άδικη είναι και η κατάργηση της αθροιστικής βαθμολόγησης των μεταπτυχιακών τίτλων. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο δεύτερος μεταπτυχιακός τίτλος αποκτάται για περισσότερη εξειδίκευση. Αν θέλουμε να εκσυγχρονίσουμε τη Δημόσια Διοίκηση, τότε θα πρέπει να πριμοδοτούμε την εξειδίκευση και όχι να την αποθαρρύνουμε. Να αποθαρρύνουμε δηλαδή τους νέους από το να αποκτήσουν περισσότερη εξειδίκευση και εργασιακή εμπειρία αφού ούτως ή άλλως το ένα μονο μεταπτυχιακό και η εμπειρία με ανώτερο όριο τα 5 έτη βαθμολογούνται…
Από ότι διαπιστώνω οι παραπάνω παρατηρήσεις συμφωνούν με την πλειονότητα των συμμετεχόντων στη διαβούλευση.
Ευχαριστώ
Καλημερα και απο εμενα
εχω τις εξης παρατηρησεις
1)ΘΕΩΡΩ ΑΔΙΚΟ ΤΗΝ ΜΗ ΠΡΟΣΜΕΤΡΗΣΗ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΥ ΟΠΩΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ ΜΕ ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΗ.
2)ΓΡΑΠΤΟΥΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ ΑΝΑ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΠΤΥΧΙΟ.(ΠΕ/ΤΕ/ΔΕ) ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΔΙΚΟ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΜΙΑ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ ΜΕ ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΗ
3) ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ ΜΕ ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΗ ΑΝΑ ΤΑΚΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ Π.Χ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΜΠΑΧΑΛΟ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΕ ΣΗΜΕΡΑ.
ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ…….. ΔΥΟ ΕΙΔΩΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΑ ΟΠΩΣ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΓΙΑ 5,5 ΧΡΟΝΙΑ
Κατά τη γνώμη μου σωστά μπαίνει πλαφόν στα μεταπτυχιακά. Όπως και στην εμπειρία που μοριοδοτείται για 5 έτη, κατά τον ίδιο τρόπο κάθε βαθμολογούμενο κριτήριο πρέπει να υπόκειται σε ένα περιορισμό, ώστε να υπάρχει ισσοροπία μεταξύ των βαθμολογούμενων κριτηρίων. Έτσι αυτός που θα έχει μόρια από όσο το δυνατόν περισσότερα βαθμολογούμενα κριτήρια θα προκρίνεται έναντι αυτού που έχει πολλά μόρια από ένα κριτήριο. Το δίκαιο είναι πολλά κριτήρια με περιορισμούς όμως ώστε να μην ευνοούνται κάποιοι (π.χ. πολλά πτυχία, πολλά μεταπτυχιακά ή μεγάλη προυπηρεσία) αλλά η πολλυσυλεκτικότητα και η ισσοροπία στα κριτήρια. Η μοριοδότηση του ενός μεταπτυχιακού για το δημόσιο τομέα πιστεύω αρκεί.
Τώρα σχετικά με την συνάφεια πιστεύω πως και αυτό το μέτρο είναι σωστό. Υπήρχαν τεράστιες δυσκολίες να καθοριστεί η συνάφεια και πολλές αδικίες ξεκινούσαν απο αυτό. Έτσι για μια θέση κλινικού ψυχολόγου το μεταπτυχιακό στην σχολική π.χ. ψυχολογία (υποτομέας της κλινικής ψυχολογίας) είναι συναφές με την προκηρυσσόμενη θέση ή όχι? Κάποιοες φορές θα κρινόταν συναφές κάποιοες άλλες όχι. Ήταν στην υποκειμενική κρίση της επιτροπής .
Τ’ωρα γίνεται αντικειμενικά για όλους κάτι που θα εξαλείψει τις χρονοβόρες ενστάσεις και την αγωνία των υποψηφίων αν θα μου το μετρήσουν ως συναφές ή όχι κλπ.
Βρίσκω πολύ θετική την μοριοδότηση μεταπτυχιακών & διδακτορικών τίτλων, αρκεί να εξετάσετε κάποια στιγμή και ΠΩΣ μπαίνει κάποιος σε ένα μεταπτυχιακό, πόσο αξιοκρατικά δηλαδή καθώς και μεσα στα πανεπιστήμια επικρατεί ένα μπάχαλο σε σχέση με τους γνωστούς των γνωστών κλπ.
Προσωπικα έδωσα εξετάσεις για μεταπτυχιακο πέρασα στα γραπτά αλλά ήμουν επιλαχούσα και ποτέ δεν έμαθα βαθμολογίες για κανέναν απο αυτούς που έδωσαν εξετάσεις ή συνέντευξη καθώς το μόνο που ανακοίνωσε το Πανεπιστήμιο ήταν 20 ονόματα όσων εισήχθησαν… πώς και γιατί εισήχθησαν…. τι βαθμούς πήραν…. πώς βαθμολογήθηκαν στη συνέντευξη… κανεις ποτέ δεν έμαθε.
Νομίζω πως κάθε συζήτηση στη βάση της λογικής «ένα σύστημα καλύπτει τα πάντα» είναι προβληματική. Αντικειμενικά, δεν μπορεί να υπάρξει ενιαίο κριτήριο μοριοδότησης για όλους τους διορισμούς στο Δημόσιο. Κάθε θέση έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και αντίστοιχα πρέπει να δίνει βαρύτητα αλλού.
Απο που να αρχίσει και απο που να τελειώσει κανείς. Απο την στιγμη που τα πανεπιστημια μας δεν ειναι αξιολογογημενα ολα ειναι ενας φαυλος κυκλος. 1,1 συντελεστη ο βαθμος βασικου πτυχιου? Και τοτε ποιος ο λογος του καλως, Λιαν καλως και του Αριστα? Παμε στα masters εδω και αν γινεται χαμος. Μαster ναναι κ οτι ναναι 200 μορια. Δευτερο master 0 μορια. Σχολή που πηρες το master δεν μετραει? Βαθμος του master δεν μετραει, εδω δεν εχουμε συντελεστη? Μηδεν αξιολογηση και εδω. Ακουω λενε μερικοι αυτοι που εχουνε 2 master εχουνε λεφτα και σπουδαζουν ως τα 30! Παιρνωντας παραδειγμα τον ευατο μου που ηδη εχω 2 MSc μπορω να σας διαβεβαιωσω οτι το δευτερο master δεν το εκανα για να παρω τα μορια ασεπ αλλα για να διερυνω το γνωστικο μου αντικειμενο και ας ειμαι μονο 24. Τωρα λενε οτι το δευτερο μαστερ δεν μετραει (εαν τελικα ειναι ετσι) η απαντηση μου? Αδιαφορω πληρως! βαλτε τις σωστες βασεις αξιολογειστε τα ιδρυματα και μετα κοιταξτε και την μεθοδο μοριοδοτησης. Και επιτελους γιατι μονιμοτητα στο δημοσιο? Εργοδοτης ειναι και οχι εκκλησια να μοιραζει ελεημοσυνη!
Κύριε Υπουργέ,
θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου, στους διαγωνισμούς με σειρά προτεραιότητας, η εμπειρία να μη μετράει μόνο για πέντε χρόνια αλλά για όλο το χρονικό διάστημα εργασίας. Επιβραβεύονται μόνο τα μεταπτυχιακά και το διδακτορικό και όχι η εργασία; Με αυτό τον τρόπο και με την ποσόστωση που βάλατε του 50% των θέσεων με εμπειρία θα διορίζονται μόνο αυτοί που έχουν διδακτορικό. Αυτό είναι το ζητούμενο? Δε θέλουμε στην Ελλάδα ανθρώπους με εμπειρία. Το μοντέλο Τίτλοι σπουδών χωρίς εμπειρία δεν νομίζω να έχει μέλλον και προοπτική.
Σας ευχαριστώ
Είναι απαράδεκτη αυτή η ισοπέδωση με την κατάργηση της συνάφειας
των μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων, σε σχέση με το αντικείμενο της θέσης! Κατά τη γνώμη μου είναι εξωφρενικό να υπάρχει συνάφεια μονάχα του βασικού πτυχίου με τη θέση και από εκεί και πέρα να μοριοδοτειται οποιοσδήποτε μεταπτυχιακός τίτλος ακόμα και σε ένα εντελώς άσχετο αντικείμενο, με συνέπεια να μένουν εκτός άτομα που έχουν μοχθήσει χρόνια για να εξειδικευτούν σε συγκεκριμμένο αντικείμενο και να προσλαμβάνονται άλλοι που εξειδικεύτηκαν σε άσχετο τομέα.
Αυτό είναι πέρα για πέρα άδικο κ. Υπουργέ και επειδή βλέπω ότι υπάρχει διάθεση για επιβολή της αξιοκρατίας από αυτό το νομοσχέδιο, δεν θα πρέπει με κανέναν τρόπο να καταργηθεί η συνάφεια, αλλίως κάθε έννοια δικαίου και αξιοκρατίας πηγαίνει στον κάλαθο των αχρήστων!!!
Αξιότιμη κ. Υπουργέ
Θα ήθελα να σας ρωτήσω, εάν είναι λογικό
-να έχω γράψει στο τελευταίο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ στην Β θεματική (Παιδαγωγικά & Ειδική Διδακτική) μέσο όρο 82,98
-να είμαι στους 290 πρώτους στα παιδαγωγικά βάση των καταστάσεων του ΑΣΕΠ,
– να έχω γράψει στην Α θεματική ενότητα 49,82 ,
– να έχω συγκεντρωτικά 66,4 μόρια συν 2,31 από το πτυχίο, 68,71 μόρια,
– με βάση την προαναφερθείσα βαθμολογία να έχω 1300 σειρά περίπου ( καθώς οι βαθμοί των αποτυχόντων δεν δημοσιεύτηκαν) στον πίνακα του ΑΣΕΠ,
– ο τελευταίος διοριστέος να έχει 74 μόρια και ο τελευταίος επιτυχών του πίνακα των επιτυχόντων 56,11 μόρια και σειρά 3271
– και εγώ να είμαι αποτυχούσα με τελική βαθμολογία 68,71 μαζί με την προσαύξηση του πτυχίου μου, λόγω του ότι δεν έπιασα την βαθμολογική βάση του 50 στην Α’ θεματική ενότητα, γιατί μου λείπουν 0,18 μόρια στα 100, δηλαδή το 1/18 μιας ερώτησης πολλαπλής επιλογής (3,3),
-και κατά συνέπεια να θεωρούμε εντελώς αποτυχούσα και να είμαι στην ίδια κατάσταση με αυτούς που πήγαν στο διαγωνισμό απλά για βόλτα χωρίς να ανοίξουν βιβλίο, παρότι, όπως αποδεικνύεται από τους βαθμούς μου έχω γνώση του αντικειμένου που κλήθηκα να διδάξω και το σημαντικότερο έχω γνώσεις παιδαγωγικών και διδακτικής κάτι σπάνιο για τους σημερινούς εκπαιδευτικούς, αφού δυστυχώς τα πανεπιστημιακά ιδρύματα στα οποία σπουδάζουμε δεν έχουν ολοκληρωμένα προγράμματα κατάρτισης των φοιτητών σε θέματα παιδαγωγικών και διδακτικής!
Μετά από αυτά θα ήθελα να μου εξηγήσετε για ποιο λόγο πρέπει να προσπαθεί κάποιος για ένα τέτοιο διαγωνισμό; Γιατί θα πρέπει κάθε φορά να αφήνουμε τιη δουλεία μας, να κλεινόμαστε στο σπίτι, να διαβάζουμε 15 ώρες την ημέρα και τελικά να φτάνουμε σε ένα σημείο, όπου όλα αυτά δεν έχουν κανένα νόημα, αφού δυστυχώς οι απρόσωποι νόμοι είναι αυτοί που μας κυβερνούν και κρίνουν αν μπορούμε ή όχι, αν αξίζουμε ή όχι να βρεθούν στην τάξη και να κάνουμε τη δουλειά που επιλέξαμε και που αγαπάμε;
Σας φαίνεται λογικό εγώ και όλοι αυτοί που βρίσκονται στη θέση μου αυτή τη στιγμή εξαιτίας ελάχιστων δεκάτων του μορίου να θεωρούμαστε αποτυχόντες και χιλιάδες άλλοι που έχουν ίσα ίσα τη βαθμολογική βάση το 50 στη μία ενότητα, να θεωρούνται επιτυχόντες;
Ξέρετε κάτι; Ο διαγωνισμός των εκπαιδευτικών είναι ο δυσκολότερος διαγωνισμός πανελλαδικώς. Δεν πρόκειται για ένα διαγωνισμό που ψάχνεις, μαζεύεις χαρτιά, τα βάζεις σε φάκελο και τα στέλνεις με το ταχυδρομείο, αλλά δυστυχώς πρόκειται για ένα διαγωνισμό που εξαρτάται από πολλές παραμέτρους, όπως το διάβασμα, τις δυνατότητες που παρέχονται στον καθένα μας να ψάξει, να βρει τα κατάλληλα βιβλία και τα χρήματα για να τα αγοράσει, από το πότε θα αποφασίσει η κυβέρνηση ότι θα γίνει ο διαγωνισμός, από το πόσους θα αποφασιστεί ότι θα διοριστούν, ακόμα και από το κάθε λεπτό της γραπτής εξέτασης, αφού ένα μικρό λαθάκι μπορεί να στερήσει ακόμα και το διαγωνισμό!
Αυτό λοιπόν στο οποίο θέλω να καταλήξω είναι ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη να αναπροσδιοριστεί ο θεσμός επιλογής των εκπαιδευτικών στα σχολεία. Όλα αυτά δεν τα λέω γιατί ήθελα εγώ να διοριστώ, αλλά γιατί είναι πραγματικά άδικο να αποκλείονται για ελάχιστα δέκατα του μορίου υποψήφιοι από τους πίνακες των επιτυχόντων, οι οποίοι τυχαίνει να συγκεντρώνουν υψηλή τελική βαθμολογία και αντίθετα να μπαίνουν στους πίνακες επιτυχόντων υποψήφιοι, οι οποίοι πιάνουν οριακά τη βάση– μπορείτε και εσείς να δείτε στους πίνακες που δημοσίευσε το ΑΣΕΠ πόσοι θεωρούνται επιτυχόντες με βαθμολογία στην Α’ θεματική 50,02.
Ξέρετε η διαφορά από τα 56,11 μόρια του επιτυχόντα στο διαγωνισμό μέχρι τα 68,71 μόρια του αποτυχόντα είναι τεράστια!!!!!! Φροντίστε λοιπόν να εξαλειφθούν τέτοια φαινόμενα, καθώς το μόνο που αποδεικνύουν σε όλους μας είναι ότι ζούμε σε ένα κράτος αδικίας, απαξίωσης και πάνω από όλα παράλογων νόμων!
Ειρήνη Νεστοράκη
Φιλόλογος
e-mail: irininestoraki@gmail.com
Βρίσκω πολύ θετικές πολλές αναπροσαρμογές του νόμου, ωστόσο θα επισημάνω και εγώ την ένσταση μου σχετικά με τη μοριοδότηση των μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών.
1) κατά τη γνώμη μου η συνάφεια του γνωστικού αντικειμένου θα πρέπει να εξετάζεται
2) να υπάρχει αθροιστική μοριοδότηση των μεταπτυχιακών τίτλων, ίσως όχι στο 100% (δηλ. 200+200), αλλά με ένα ποσοστό ώστε να διατηρείται το σύνολο 2 μεταπτυχιακών μικρότερο από τα μόρια ενός διδακτορικού.
3) με τη μη αθροιστική μοριοδότηση που προτείνεται, τι θα συμβεί αν αναγνωριστεί ως Master το πτυχίο στις σχολές φοίτησης πενταετούς διάρκειας (πχ πολυτεχνεία), θα λαμβάνουν οι πτυχιούχοι αυτών των σχολών το σύνολο των μορίων ενός μεταπτυχιακού; Δεν θα αδικούνται όσοι έχουν επιπλέον μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών (πέραν του βασικού τίτλου σπουδών);
«από Ευθύμης – — 12 Νοεμβρίου 2009 @ 12:06
Μήπως θα έπρεπε να υπάρχει διάκριση μεταξύ μεταπτυχιακών μονοετούς και διετούς φοίτησης;»
Τοτε να υπαρχει και διακριση μεταξυ 5ετους και 4τους φοιτησης βασικου πυχιου! Κι οχι μονο σε ποιο κλιμακιο 17 ή 18 θα μπεις!
Διαφορετικα, μπορει να γινει το ιδιο. Τα διετη μεταπτυχιακα να «αφαιρουν» 2 κλιμακια, τα μονοετη 1, κοκ.
Καταρχήν συμφωνώ στα περισσότερα με το νέο νόμο.
Σας μιλάω με την λογική ενός ανθρώπου που δεν είχε την δυνατότητα να σπουδάσει όπως ήθελε γιατί παράλληλα έπρεπε να δούλευε. Οπότε μετά τον στρατό κατευθείαν βρήκα δουλειά και δεν είχα την πολυτέλεια να σπουδάσω παραπέρα. Οπότε συμφωνώ ότι πρέπει να μετράει ένα και μόνο μεταπτυχιακό γιατί αν νομίζετε ότι όσοι κάνουν ΜΒΑ ή PHD πάνε για μια θεσούλα στο δημόσιο κάνετε λάθος. Παρ’όλα αυτά εδώ και ένα χρόνο προσπαθώ παράλληλα με την δουλειά (πράγμα εξαιρετικά δύσκολο) να τελειώσω το μεταπτυχιακό μου. Πόσοι άνθρωποι μπορούν ταυτόχρονα να δουλεύουν και να κάνουν 2 και 3 μεταπτυχιακά???Κανεις!Και αυτός που έχει διδακτορικά,3 μεταπτυχιακά καλύτερα να πάει στον πολύπαθο ιδωτικό τομέα που τον έχει παραπάνω ανάγκη ή να δηλώει συμμετοχή στις προκηρύξεις ΕΕΠ.
Αν και με τον βαθμό πτυχίου έχει παραγίνει το κακό. Οι άνθρωποι που δεν έχουν υψηλό βαθμό λόγω δουελειάς ή π.χ. σπουδών στην ΑΣΟΕΕ δεν θα πρέπει ποτέ να διεκδικήσουν θέση στο δημόσιο?Εκεί πρέπει να επανεξεταστούν κάποια πράγματα.
Τέλος η προσωπική μου γνώμη για τις συνεντεύξεις είναι ότι δεν μπορούν προς το παρόν να είναι αντικειμενικές και καλά κάνουν και καταργούνται,εδώ όμως θέλω να τονίσω ότι το τέστ δεξιοτήτων δίνει μια σφαιρική άποψη του υποψηφίου και καλά κάνει και πριμοδοτείται εις βάρος της συνέντευξης.
Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον.
Σχετικά με την εμπειρία και πώς αυτή μετριέται έχω να πω τα παρακάτω :έστω για παράδειγμα ότι έχουμε 2 διπλωματούχους μηχανικούς που γράφονται την ίδια μέρα στο ΤΕΕ και το ΤΣΜΕΔΕ. Από τότε αρχίζει να μετρά η εμπειρία τους. Την άλλη μέρα ο πρώτος πιάνει δουλειά σε μια κατασκευαστική εταιρεία και δουλεύει κατά μέσο όρο 10 ώρες τις καθημερινές και 7 τα Σάββατα. Ο άλλος την επομένη της εγγραφής του στο ΤΕΕ παίρνει το αεροπλάνο και πάει για διακοπές διαρκείας στην Χαβάη. Μετά από 5 χρόνια και οι 2 θα έχουν ακριβώς τα ίδια μόρια εμπειρίας. πραγματικά απίστευτο! Η λύση είναι μόνο μια: να μετράει μόνο η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ εμπειρία που έχει κάποιος. Αλλιώς μιλάμε στην ουσία για μοριοδότηση της αρχαιότητας και όχι της εμπειρίας.Πρέπει άμεσα να αρθεί η παραπάνω αδικία.
Μια διευκρίνηση για τα μεταπτυχιακά: Στον υπόλοιπο κόσμο (εκτός της Αμερικής) τα μεταπτυχιακά είναι διετούς (Part time) η μονοετούς διάρκειας (full time). Το ίδιο και στο Βέλγιο όπου πήγα και μπήκα με εξετάσεις. Στην Ελλάδα ξέρω πολλούς φίλους που ειχαν τελειώσει στον 1 χρόνο και περίμεναν να περάσουν οι 18 μήνες για να το πάρουν στα χέρια τους. Άρα, δεν μπορρεί να υπάρξει διάκριση μεταξύ μεταπτυχιακών 1 ή 2 ετών διότι εγώ ας πούμε, έδωσα τα μαθήματα του Μεταπτυχιακού από 6 Μαϊου έως 22 Ιουνίου και ήταν 12 μαθήματα. Παράλληλα, είχα πάρει θέμα από το Δεκέμβριο και παρέδωσα τη Μεταπτυχιακή Εργασία τέλη Μαϊου. Σκίστηκα μεν με συνεχές διάβασμα και γράψιμο για 6 μήνες αλλά τα κατάφερα. Κατ’ εμέ, πρέπει να διαφοροποιηθεί η μοριοδότηση, όπως προανέφερα, ως προς τα πανεπιστήμια, γιατί δεν είναι το ίδιο να το έχεις πάρει6,5 απο ελλ. παν/μιο και 9+ από Ανατολικές Χώρες.
Οι επισημάνσεις μου :
– ο βαθμός πτυχίου είναι όντως σημαντικός αλλά, κατά πόσο είναι δεδομένο ότι τα πολυτεχνειακά τμήματα της χώρας για παράδειγμα βαθμολογούν με τον ίδιο τρόπο?? (είμαι απόφοιτος του ΕΜΠ και γι αυτό αναφέρω ως παράδειγμα το πολυτεχνείο). Μπορεί για παράδειγμα στο ΕΜΠ να «βάζουν βαθμούς » και στο Δημοκρίτειο οχι, άρα όποιος τελειώνει το Δημοκρίτειο υστερεί. Αρά καλλίτερα να μην αυξηθεί ο συντελεστής.
– δεν νομίζω ότι είναι σωστό όταν κάποιος που έχει εκπονήσει – τελειώσει διδακτορικό και στα πλαίσια αυτού, (ήταν δηλαδή προϋπόθεση), έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακό να μοριοδοτούνται και τα δυο!! ( Αυτό γινόταν μέχρι τώρα και πολλοί λάμβαναν 350 μόρια).
– ο συντελεστής προσαύξησης του Test δεξιοτήτων θα μπορούσε να αυξηθεί ακόμα. Να μειωθούν τα 10 χρόνια ισχύος του. Κατά την γνώμη μου είναι μια αξιόλογη δοκιμασία η οποία δίνει εικόνα της προσωπικότητας και των γνώσεων ενός ατόμου.
– ο συντελεστής για την εμπειρία να ισχύει για όλα τα χρόνια που διαθέτει κάποιος εμπειρία και όχι για τα πρώτα 5 χρόνια μόνο.
Για τα υπόλοιπα δεν μπορώ να έχω άποψη. Ευχαριστώ για την δυνατότητα που μου δίνεται να παραθέσω τις απόψεις μου.
Όλοι ανεξερέτως γνωρίζουμε την μεγάλη αδικία που βιώνουν οι απόφοιτοι γενικού λυκείου (μιλώντας για την κατηγορία ΔΕ)σε σχέση με αυτούς των ΤΕΕ και των ΤΕΛ στη μοριοδότηση του ΑΣΕΠ. Είναι απαράδεκτο μαθητής που ως τη Β’ τάξη Γενικού Λυκείου η βαθμολογία του κυμαινόταν από 9 εως 13 και πολλες φορές έμενε για επανεξέταση Σεπτεμβρίου, πηγαίνοντας σε ΤΕΕ ή ΤΕΛ γινόταν απουσιολόγος, σημαιοφόρος και με απολυτήριο λυκείου 19.8. Αυτός και πολλοί άλλοι με την ίδια τύχη διορίστηκαν στο δημόσιο με την πρώτη προσπάθεια, έναντι αποφοίτων Γενικού Λυκείου με γενικό βαθμό π.χ. 17 ή 18. Θα έπρεπε να υπάρχει κάποιος συντελεστής βαρύτητας ή απλά διαφορετική μοριοδότηση μεταξύ των δύο. Θα θέλαμε να δούμε την αξιοκρατία επιτέλους σε αυτή τη χώρα γιατί πολλοί βρήκαν παράθυρα ανοιχτά και τρύπωσαν. Φτάνει!!!!
1.Θα πρέπει να υπάρξει μια ισορροπία ανάμεσα στα μόρια για πτυχίο + μεταπτυχιακό εξωτερικού(3+1) =4 χρόνια και το πτυχίο + μεταπτυχιακό εσωτερικού(4+2)= 6 χρόνια και να υπάρξει και ενδιάμεση κλίμακα πριμοδότησης. Πιστεύω ότι είναι κοινωνικά δίκαιο για κάποιον που δεν είχε τη δυνατότητα να πάει στο εξωτερικό γιά δύο τίτλους σπουδών και μπορεί ο διαχωρισμός να γίνει με βάση τα πέντε χρόνια τουλάχιστον σπουδών που θα είναι σε λίγο οι τίτλοι των πολυτεχνικών σπουδών ( πτυχίο +μεταπτυχιακό, δύο σε ένα)/
2. Το σύστημα συντελεστή του βαθμού του πτυχίου θα πρέπει να δίνει στον υποψήφιο την δυνατότητα να το ΑΝΤΙΣΤΑΘΜΙΣΕΙ από το βαθμό του μεταπτυχιακού (ΕΠΙΛΟΓΗ δηλαδή ΤΟΥ ΤΙΤΛΟΥ πριμοδότησης) καθώς είναι γνωστό ότι ο βαθμός του πτυχίου ποικίλει από σχολή σε σχολή και από πόλη σε πόλη (άλλος βαθμός δυσκολίας).
3. Εθελοντική εργασία (αποδεδειγμένη) πχ σε ειρηνευτικές αποστολές, δασοπυρόσβεση και οτιδήποτε αποδεδειγμένα δείχνει κοινωνική προσφορα πρέπει να πριμοδοτείται γιατι το δημόσιο χρειάζεται τέτοια κοινωνική αντίληψη.
μα θα καταγείται η μοριοδότηση του 2ου μεταπτυχιακού? με ποιά λογική διαφάνειας γινεται αυτο? το αποκτήσαμε άδικα το 2ο μεταπτυχιακό μας δηλαδή ? ενω το πρώτο όχι? τοσο καιρό που το μοριοδοτούσατε και εμείς καταναλώσαμε χρόνο και χρήμα? γιατί ρε παιδία? ποιά η λογική ?
μηπως θα έπρεπε να μοριοδοτειται ολη η εμπειρια και να μη σταματα στα πεντε ετη?
Γιατι καποιος που εχει πανω απο 5 ετη να μην μπορει να τα αξιοποιησει?
Τελικά κάποια πράγματα στην Ελλάδα δεν αλλάζουν ποτέ!
Ακούγαμε για αξιοκρατία από πρωθυπουργό και υπουργούς και βλέπουμε ένα νομοσχέδιο που από τη μία μοριοδοτεί πχ 3 ξένες γλώσσες αλλά αν έχεις 3 μεταπτυχιακά σου μοριοδοτεί μόνο το 1!!! Ο ορισμός της αξιοκρατίας δηλαδή!!!!!!!
Λογικά όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα δουλεύουν ως αεροσυνοδοί ή σε γραφεία εξυπηρέτησης τουριστών και όχι κάπου που η εξειδίκευση και η δια βίου μάθηση θα είναι χρήσιμη.
Προφανώς τα επιπλέον πτυχία δεν αποτελούν προσόν αλλά χάσιμο χρόνου.
Από την άλλη τι κι αν έκανες PhD στην Πυρηνική Φυσική τι κι αν έκανες στην Ιχθυοκαλλιέργεια, θα πάρεις τα ίδια μόρια για μια θέση πχ στον «Δημόκριτο».
Πλήρης απογοήτευση…
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ κ. Υπουργέ για την προσπάθεια αυτή. Επιτρέψτε όμως να παρατηρήσω ότι θα πρέπει να προσμετρούνται και τα 2 μεταπτυχιακά ενός υποψηφίου, όπως και να καταργηθεί ο συντελεστής 110 για τα πτυχία καθώς όπως όλοι λένε -και έτσι είναι- τα πτυχία από Ανατ. Χώρες είναι 9-10 και καταβαραθρόνουν μεταπτυχιακά και διδακτορικά Ελληνικών και Ευρωπαικών Πανεπιστημίων. Σας παρακαλώ επίσης να εξετάσεται και το νόμο που αφορά τις θέσεις Διοικητικού-Οικονομικού και λαμβάνουν μέρος όλοι οι πτυχιούχοι ΑΕΙ και όχι οι πτυχιούχοι Οικονομικών Σχολών.Μπορεί μία οποιαδήποτε ειδικότητα να κάνει οικονομικό έλεγχο ή να ασκεί διοίκηση;Είναι κατάφορη αδικία για εμάς τους οικονομο-λόγους.Μεριμνήστε επ΄ αυτού παρακαλώ πολύ. Καλό κουράγιο στο έργο σας και είμαστε μαζί σας.
Σεβαστά όλα τα σχόλια και όλες οι απόψεις.
Διαβάζοντάς τα τα περισσότερα διαπιστώνει κάποιος πως όλοι νοιώθουν μια αδικία από τη δική τους πλευρά.
Μάλλον συμφωνούμε όλοι με την κατάργηση της προσαύξησης. Ήταν ίσως το πιο άδικο μέτρο πριμοδότησης, μαζί με την ύπαρξη «συνεντεύξεων»
Ωστόσο όταν ένας νόμος θέλει να λέγεται αξιοκρατικός και δίκαιος θα πρέπει να λαμβάνει υπόψιν του τις παράπλευρες κοινωνικές συνθήκες.
Και εξηγούμαι.
Αυτήν τη στιγμή κάποιος νέος γύρω στα 23 αποκτώντας τον βασικό τίτλο σπουδών του έρχεται αντιμέτωπος με το δίλλημα μεταπτυχιακό ή δουλειά.
Ξέρουμε όλοι οτι η παιδεία στην Ελλάδα κοστίζει, το ίδιο κοστίζουν και τα μεταπτυχιακά. Για παιδιά από χαμηλότερες οικονομικά οικογένειες είναι απαγορευτική η έναρξη Μεταπτυχιακού και μονόδρομος η ένταξη στην αγορά εργασίας.
Για αυτά τα παιδιά με την αύξηση της μοριοδότησης Μεταπτυχιακών και Διδακτορικών και με την αντίστοιχη μείωση των μορίων προυπηρεσίας κλείνει η πόρτα για πρόσληψη. Χωρίς όμως αυτό να έχει πραγματικό αντίκρισμα σε θέμα αξίας.
Η εμπειρία μου έχει δείξει πως για φθηνό μεταπτυχιακό εντός Ελλάδας χρειάζεται εμπλοκή σε φοιτητικές παρατάξεις και κανέναν γνωστό καθηγητή.
Αλλιώς ή επιλέγεις ένα μεταπτυχιακό με κόστος από 5000 ευρώ και πάνω ή το δρόμο της μετανάσευσης που επίσης κοστίζει.
Για να είστε δίκαιοι λοιπόν πρέπει πρώτα να φροντίσετε ώστε η απόκτηση μεταπτυχιακού να είναι ανοιχτό και διαθέσιμο σε όλους με κριτήρια αξιοκρατικά και κοινωνικής δικαιοσύνης.
Και στο κάτω κάτω αν είναι τόσο απαραίτητο οι εργαζόμενοι του δημοσίου τομέα να έχουν μεταπτυχιακά και διδακτορικά επιδοτήστε την απόκτηση του μετά την πρόσληψη.
Πώς δικαιολογείται ότι ένας νέος με 5 χρόνια προϋπηρεσία στον ιδιωτικό τομέα είναι λιγότερο άξιος από έναν νέο με ένα μεταπτυχιακό ή δύο μεταπτυχιακά ή διδακτορικό.
η μοριοδότηση θα έπρεπε τουλάχιστον να συμβαδίζει.
όσα μόρια η 5χρονη προυπηρεσία τόσα και το μεταπτυχιακό και διδακτορικό αθροιστικά.
Τέλος ίσως το υπουργείο και το ΑΣΕΠ θα έπρεπε να μελετήσουν σιγά σιγά για τους διορισμούς στο δημόσιο τη δημιουργία πινάκων κατάταξης στα πρότυπα των πινάκων αναπληρωτών του ΥΠΕΠΘ.
Πίνακες οι οποίοι θα δημιουργηθούν άπαξ στα κατα τόπους ΚΕΠ από προσωπικό που θα αναλάβει το συγκεκριμένο έργο και θα ενημερώνονται 2-3 φορές τον χρόνο με ότι νέο στοιχείο έχει ο κάθε υποψήφιος, θα είναι προσβάσιμο στον καθένα να ελέγχει την θέση του, όταν θα προκύπτει νέα θέση οι υποψήφιοι που ενδιαφέρονται θα κάνουν αίτηση και αυτός που προηγείται στην κατάταξη θα διορίζεται και θα βγαίνει από τον πίνακα.
Ευχαριστώ για τον χώρο.
Καλή επιτυχία στον νέο νόμο και σε όσους διεκδικούν μια θέση εργασίας.
Εντοπιότητα.
Είναι το σημαντικότερο βήμα για την αποκέντρωση και εξέλιξη των δήμων της χώρας μας. Για να επιτευχθεί αυτό απαιτείται να υπάρχει πλήρες προβάδισμα στους Δημότες όλων των Δήμων (ότι δηλαδή ισχύει και για την εντοπιότητα σε νησιωτικές περιοχές). Διαφορετικά δεν έχει νόημα να δίνονται τα 150 μόρια στους Δημότες, εάν εντέλει δεν επιτευχθεί ο αντικειμενικός σκοπός αυτής της μοριοδότησης, που είναι η πρόσληψη του Δημότη (με παραμονή τουλάχιστο για μία 10ετία). Διαφορετικά ας αυξηθεί η μοριοδότηση για όσους έχουν εντοπιότητα από 150 σε 200 ή 250 μόρια ώστε να είναι σαφές το προβάδισμα (αν και αυτό είναι ημίμετρο και όχι το ζητούμενο).
Κύριε υπουργέ,
ορθή η σκέψη σας να αναβαθμίσετε τα μόρια στους τίτλους σπουδών. Ωστόσο, η διαδικασία αυτή θα είναι φωτογραφική για το διορισμό συγκεκριμένων αποφοίτων μόνο. Ειδικότερα, του χρόνου ή του παραχρόνου θα νομιμοποιηθούν να κάνουν αιτήσεις στο δημόσιο οι απόφοιτοι των ΚΟΛΕΓΙΩΝ!ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΜΕ 10!Αρα αυτομάτως με το πρώτο πτυχίο 1100 μόρια. Στο δημόσιο ΑΕΙ ο μέσος όρος είναι 7-8. Οι απόφοιτοι ΚΟΛΕΓΙΩΝ θα παίρνουν ένα πτυχίο που θα ισοδυναμεί όσο ένα πτυχίο και ένα διδακτορικό μαζί.Ποιός θα σε κόψει στο κολέγιο;;Αφού πληρώνεις.Στο δημόσιο ΑΕΙ μας έκοβαν 3,4, και 5 φορές και περνούσαμε με 5 τελικά το μάθημα. Στο κολέγιο όλοι περνούν το μάθημα με το λιγότερο 9! Τελειώνεις πολιτικός μηχανικός στο Μετσόβειο με 6.2 και στο κολέγιο με 9.2. Δικηγόρος στη νομική Αθηνών με 6.5 και στο κολέγιο με 10!Πληροφορική στην ΑΣΟΕΕ με 7 και στο BCA ΜΕ 10!
ΤΟ ΑΒΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ ΤΗΣ ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΟΛΕΓΙΑ! Λάβετε κάποια μέριμνα αλλιώς ο νόμος αυτός θα εμπεδώσει δικαιοσύνη στις προσλήψεις για 12 μήνες μόνον.
ΣΤΑ ΚΟΛΕΓΙΑ ΠΛΗΡΏΝΕΙΣ!
Επίσης ο νόμος αυτός είναι φωτογραφικός για τους αποφοίτους των ΑΕΙ της επαρχίας. Μέσος όρος στα ΠΑΝ/ΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ το 6.5-7.5 και στην επαρχία 8-9!συν 20 μαθήματα παραπάνω για πτυχίο από τα επαρχιακά παν/μια. Να υπολογίζεται , λοιπόν, ο βαθμός πτυχίου στον ΑΣΕΠ διαφορετικά σε αυτούς που τελειώνουν σχολές με πιο πολλά μαθήματα.
Πάντως οι προθέσεις είναι όντως αγαθές. Όμως όλο το υπόλοιπο σύστημα είναι σάπιο!Άρα αξιοκρατία πάλι δε θα υπάρχει!
Θεωρώ ότι είναι παράλογο στην Ελλάδα να υπάρχουν άνεργοι μεταπτυχιακοί. Όλες οι θέσεις του δημοσίου πρέπει να καταληφθούν πρώτα από τους μεταπτυχιακούς. Να διοριστούν άμεσα όλοι οι κάτοχοι μεταπτυχιακών τίτλων στο δημόσιο και μάλιστα αξιοκρατικά συνυπολογίζοντας και το βαθμό του μεταπτυχιακού τίτλου.
ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΕ ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΙΤΛΟ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΕ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΝΑΦΕΣ ΜΕ ΤΟ ΓΝΩΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΜΟΡΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΑΝ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΙΤΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΒΑΘΜΙΔΑΣ Π.Χ (ΚΑΠΟΙΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΠΤΥΧΙΟ ΠΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΙ ΜΟΡΙΑ ΑΝ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΤΥΧΙΟ ΤΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ)
Συγχαρητήρια για τις προτεινόμενες αλλαγές. Έχω όμως μια πολύ σοβαρή ένσταση για μία μεγάλη αδικία/λάθος που από ότι καταλαβαίνω πάει να γίνει. Εννοώ την πιθανή (?) μη προσμέτρηση των παραπάνω του ενός πτυχίου ή μεταπτυχιακού τίτλου. Επειδή ο νόμος αυτός πρόκειται να ισχύσει για τα επόμενα πολλά χρόνια, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι πολλοί στο μέλλον -ίσως ακόμα και τώρα- θα κατέχουν 1 πτυχίο ή 1 μεταπτυχιακό ή 1 διδαδκτορικό, και έστι ο μοναδικός τρόπος το δημόσιο να προσλάβει τους καλύτερους είναι να βάλει υψηλά τον πήχη (λαμβάνοντας υπόψη ΟΛΟΥΣ τους αποικτηθέντες τιτλουσ σπουδών).
Με άλλα λόγια στο άμεσο μέλλον όλοι οι υποψήφιοι θα «πλαφονάρουν» και έτσι δεν θα είναι δυνατή η επιλογή των καλύτερων, οπότε θα αναγκαστεί η κυβέρνηση να αλλάξει και πάλι το νομό αναπροσαρμόζοντας και πάλι την μοριοδότηση.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Κύριε Υπουργέ,
Καταρχήν να σημειώσω ότι θεωρώ ιδιαίτερα θετική την δυνατότητα που δίνεται στο πολίτη να συμμετάσχει ενεργά μέσα απο σχόλια και παρατηρήσεις στην διαδικασία παραγωγής νοπμοθετικού έργου.
Πιστεύω ότι αποτελεί πράγματι κάτι το προτόγνωρο για την πατρίδα μας και είναι υποχρέωση όλων μας να συμμετάσχουμε.
Εκμεταλλευόμενος την δυνατότητα αυτή θα παραθέσω τις απόψεις μου σε σχέση με το θέμα και τις διαδικασίες πρόσληψης στον Δημόσιο Τομέα.
Είναι πρόδηλο ότι το σύστημα προσλήψεων θα πρέπει να είναι
1) Αδιάβλητό, ήτοι να μην επιτρέπει την αλλοίωση ή επηρεασμό των αποτελεσμάτων.
2) Αξιοκρατικό, ήτοι να επιλέγονται οι αξιότεροι και καταληλότεροι για κάθε θέση εργασίας.
Είναι σαφές ότι ένα σύστημα το οποίο δεν είναι αδιάβλητο δεν μπορεί να είναι αξιοκρατικό, δηλαδή αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για ένα αξιοκρατικό σύστημα προσλήψεων είναι η αδιαβλητότητα αυτού….
Ωστόσο ένα αδιάβλητο σύστημα δεν είναι κατανάγκη και αξιοκρατικό.
Στο πλαίσιο αυτό θα ήθελα να καταθέσω και την δική μου άποψη για τον τρόπο που πρέπει να γίνονται οι πρσλήψεις στο δημόσιο.
Κατά την άποψη μου οι προσλήψεις θα πρέπει να γίνονται αυστηρώς και μόνο μέσω γραπτών διαγωνισμών, χωρίς καμία προσαύξηση η μοριοδότηση (να σημειώσω στο σημείο αυτό ότι είμαι κατά της μοριοδότησης των τίτλων σπουδών αν και έχω αρκετους)
Οι λόγοι που θεωρώ την χρήση μοριοδότησης λάθος είναι οι ακόλουθοι:
1) Η προσθήκη μορίων με βάση τον βαθμό πτυχίου είναι εξoλοκλήρου εσφαλμένη. Και αυτό διότι δεν υπάρχει κοινό πεδίο αναφοράς και άρα δεν μπορούμε να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Για να το θέσω ποιο απλά, είναι γνωστό ότι υπάρχουν σοβαρές διαφορές στον βαθμό δυσκολίας και στην ποιότητα των διάφορων σχολών. Σε κάποιες σχολές το να πάρει κανείς μεγάλο βαθμό είναι σαφώς δυσκολότερο απο κάποιες άλλες. Επιπλέον δεν υπάρχει τρόπος να ελεγχθεί η αξιοπιστία του βαθμού πτυχίου (ήτοι εάν ο βαθμός που αναγράφεται σε ένα πτυχίο ανταποκρίνεται όντως στην αξία του πτυχιούχου ή είναι απόρροια προσωπικών γνωριμιών με τους καθηγητές). Κατα συνέπεια εφόσον δεν υπάρχει κάποια διαδικασία αξιολόγησης των σχολών και των πτυχίων ώστε να γνωρίζουμε σε τι πραγματικά ανταποκρίνεται κάθε βαθμός πτυχίου, η χρήση του βαθμού πτυχίου μάλλον πριμοδοτεί αδικώς (και μάλιστα στο διηνεκές) εκείνους οι οποίοι έχουν τελειώσει «χαλαρότερα» και χαμηλότερης ποιότητας τμήματα έναντι εκείνων που έχουν βγάλει δυσκολότερες σχολές και στις οποίες οι βαθμοί μπαίνουν «με το σταγονόμετρο». Με άλλα λόγια δεν μπορούμε να συγκρίνουμε «μήλα με πορτοκάλια».
Περαιτέρω, υπάρχει και η έννοια του χρονικού παράγοντα. Σαφώς με την πάροδο του χρόνου οι απαιτήσεις και οι γνώσεις αυξάνονται. Έτσι ένας βαθμός πτυχίου π.χ. 8 του 1995 δεν μπορεί να συγκριθεί με τον ίδιο βαθμό σε ένα πτυχίο του 2008.
Επίσης, ο βαθμός πτυχίου αξιολογεί την επίδοση και την κατάσταση ενός ατόμου σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο και δεν λαμβάνει υπόψη την τρέχουσα κατάσταση και εξέλιξη του ατόμου αυτού. Ένας τότε επιμελής και ικανός φοιτητής δεν τεκμαίρεται αυτόματα ως και σήμερα ικανός υποψήφιος υπάλληλος.
Και επειδή το ζητούμενο είναι να βρεθούν οι καλύτεροι την στιγμή που θέλουμε να γίνει η πρόσληψη, φρονώ ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος απο την γραπτή διαδικασία. Μέσω της γραπτής διαδικασίας ανοίγει η συμμετοχή σε περισσότερο κόσμο και δίνει την ευκαρία σε κάποιους που πιθανώς να είχαν για κάποιο λόγο χαμηλό βαθμό πτυχίου για οποιοδήποτε λόγο (π.χ. κοινωνικό κάποιοι εργάζονταν παράλληλα με τις σπουδές)
Εξάλλου κάποιος ο οποίος έχει έναν βαθμό πτυχίου 9 το οποίο ανταποκρίνεται στην πραγματική του αξία δεν θα έχει πρόβλημα να ανταγωνιστεί κάποιους άλλους….Περαιτέρω ο γραπτός διαγωνισμός μπορεί να αξιολογήσει με καλύτερο τρόπο την καταλληλότητα του υποψηφίου με βάση τις απαιτήσεις της θέσης
2) Διαφωνώ επίσης και με την προσθήκη μορίων για κοινωνικούς λόγους. Η εργασία στον δημόσιο τομέα δεν αποτελεί τρόπο άσκησης κοινωνικής πολιτικής. Η τελευταία μπορεί να γίνει μέσω χορήγησης επιδομάτων η άλλων προνοιακών παροχών. Το ζητούμενο είναι η αποδοτικότητα των υπηρεσιών.
3) Η προσαύξηση μορίων λόγω τίτλων σπουδών πρέπει να γίνεται υπό συγκεκριμένες συνθήκες και προυποθέσεις. Συγκεκριμένα πρέπει να δίνεται προσαύξηση μόνον εφόσον το αντικείμενο της θέσης που θα προκηρυχθεί απαιτεί τις γνώσεις που παρείχε ο τίτλος αυτός σπουδών. Για παράδειγμα ένας διδάκτορας της πληροφορικής -αν και αξιέπαινος- δεν είναι αντιληπτό γιατί πρέπει να πριμοδοτηθεί σε μια προκήρυξη για θέση διοικητικού προσωπικού η οποία δεν θα κάνει χρήση τψν εξειδικευμένων γνώσεων που αυτός απέκτησε μέσω του διδακτορικού. Με απλά λόγια δεν μπορείς να πριμοδοτείς κάτι που δεν σου χρειάζεται. Νομίζω ότι σε μια παρόμοια λογική κινείται και ο ιδιωτικός τομέας
Η πρόταση μου είναι η εξής:
1) Προσλήψεις αποκλειστικά και μόνο μέσω διαγωνισμών. Προσαύξηση μορίων λόγω τίτλων σπουδών μόνον εφόσον οι γνώσεις αυτές είναι απαιτούμενες απο την προκηρυσσόμενη θέση.
2) Ο διαγωνισμός θα πρέπει να γίνεται σε ειδικό κέντρο (π.χ. στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης εκμεταλλευόμενοι και την υπάρχουσα υποδομή), μέσω υπολογιστών. Τα θέματα θα πρέπει να αποστέλλονται με ασφαλές κανάλι επικοινωνίας (π.χ. παρόμοια με τις πανελλήνιες). Οι διαγωνιζόμενοι θα γράφουν σε ειδικά διαμορφωμένες αίθουσες οι οποίες και θα βιντεοσκοπούνται. Η βαθμολογία θα βγαίνει άμεσα απο το σύστημα. Σχετική μέθοδος χρησιμοποιούν ιδιωτικοί οργανισμοί (π.χ. ΤOEFL). Έτσι ελαχιστοποιείται η δυνατότητα παραποίησης στοιχείων («σημάδεμα» γραπτών κλπ). Τα τέστ θα πρέπει να γίνονται μέσω πολλαπλών επιλογών (έξυπνων όμως) ώστε να μην υπάρχει βαθμός υποκειμενικότητας στην βαθμολόγηση.
3) Διαφάνεια. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων θα πρέπει να δημοσιεύονται στο διαδίκτυο. Κάθε υποψήφιος θα πρέπει να έχει πρόσβαση στα αποτελέσματα οποιουδήποτε άλλου. Δοσμένου ότι υπάρχει έννομμο συμφέρον τα στοιχεία αυτά δεν αποτελούν προσωπικά δεδομένα.
Δεν θα επεκταθώ περαιτέρω. Πράγματι θα με χαροποιούσε ιδιαιτέρως εάν είχα κάποια παρατήρηση επί των απόψεων μου ή να δώσω περαιτέρω λεπτομέρειες. Έτσι θα ξέρω ότι ο χρόνος που αφιέρωσα για το κείμενο αυτό δεν πήγε χαμένος.
Μετά τιμής,
Βάλσαμος Περικλής
Θεωρώ ότι οι σχετικές ρυθμίσεις είναι γενικά στη σωστή κατεύθυνση, αρκεί ταυτόχρονα να πάψουν τα πτυχία να είναι απλά χαρτιά (κάτι το οποίο άπτεται βέβαια της πολιτικής του Υπ. Παιδείας). Τα αρνητικά αποτελέσματα της απαξίωσης τύποις και ουσίας των ακαδημαϊκών επιδόσεων τα γνωρίσαμε πολύ έντονα τα τελευταία χρόνια.
Για να έρθω στο θέμα, όμως, θα έλεγα ότι θα ήταν προτιμότερο να πριμοδοτείται ακόμα περισσότερο ο διδακτορικός τίτλος, με την προϋπόθεση ότι θα έχει συνάφεια με το αντικείμενο. Σε διαφορετική περίπτωση να λογίζεται ισάξιο του μεταπτυχιακού (200 μόρια).
Για να γίνει αντιληπτό αυτό δίνω τα παρακάτω παραδείγματα:
Α. Ας υποθέσουμε ότι προκυρήσσεται μια θέση επιστημονικού προσωπικού, στην οποία καταθέτουν αιτήσεις δύο όμοιοι υποψήφιοι, οι οποίοι διαφέρουν στο ότι ο πρώτος έχει μεταπτυχιακό και διδακτορικό ακριβώς στο αντικείμενο της θέσης (200+400 μόρια) ενώ ο 2ος έχει μεταπτυχιακό και μεγάλη προϋπηρεσία (200+408 μόρια). Κατά συνέπεια η θέση θα κατοχυρωνόταν στο 2ο υποψήφιο, εφόσον δεν υπάρχει επιτροπή που να αξιολογήσει τα κριτήρια με άλλον τρόπο από τα μόρια (κάτι με το οποίο δε διαφωνώ). Σε αυτή την περίπτωση ζημιώνεται το Δημόσιο και ειδικά τη στιγμή που χρειάζεται, πλέον, να υπερέχει στη στελέχωση του σε σχέση με τους υπό εποπτεία φορείς και επιχειρήσεις. Λύση θα μπορούσε να είναι η μοριοδότηση του διδακτορικού τίτλου με επιπλέον μόρια (π.χ. 500 ή σε κάθε περίπτωση >408).
Β. Εφόσον προκυρηχθεί μια θέση ΠΕ (π.χ. κλάδου Οικονομικού, με αρμοδιότητες Λογιστικής) δεν υπάρχει λόγος να την πάρει κάποιος με σχετικό αλλά όχι συναφές διδακτορικό (π.χ. στο Μάρκετιγκ), που πρφανώς δεν θα έχει τις απαιτούμενες δεξιότητες και να στερήσει τη θέση από κάποιον με συναφές μεταπτυχιακό. Εφόσον η προκύρηξη είναι με βάση το πτυχίο, στην περίπτωση που στο ανωτέρω παράδειγμα τα πτυχία των δυο υποψηφίων είναι συγκρίσιμα και σχετικά με την προκύρηξη, με βάση τα κριτήρια που παρέθεσα, η θέση θα πληρωνόταν από τον κάτοχο διδακτορικού. Σε αυτή την περίπτωση, προκειμένου να μην υπάρχει αυτή η παραδοξότητα, το διδακτορικό μπορεί να λογιζεται, κατά μέγιστο, όσο ένας μεταπτυχιακός τίτλος.
Συνοψίζοντας, λέω ότι εφόσον το διδακτορικό είναι συναφές, θα πρέπει το νομοσχέδιο να εξασφαλίζει την πρόσβαση των νέων επιστημόνων της Δημ. Διοίκηση, εφόσον εκείνοι το επιλέξουν. Κατά συνέπεια τα μόρια του διδακτορικού πρέπει να αυξηθούν, εφόσον όμως υπάρχει συνάφεια.
Καλημέρα
α. Η μοριοδότηση της εμπειρίας θα πρέπει να ισχύει και στις νέες προσλήψεις αρκεί να είναι ισόβαθμη η εμπειρία στον ιδιωτικό με τον δημόσιο τομέα.
β. Νομίζω ότι πρέπει να υπάρχει και κάποιο κοινωνικό κριτίριο π.χ. μοριοδότηση για τα ανήλικα παιδιά. Άλλες οι ανάγκες ενός παντρεμένου με δύο παιδιά π.χ. και άλλες ενός ελεύθερου ατόμου.
1. Συγχαρητήρια για την κατάργηση της προσαύξησης 50% της προϋπηρεσίας στο δημόσιο. Ήταν μία κατάφορη αδικία. Η διαδικασία είχε εκφυλισθεί τόσο, ώστε, για να μπορέσει κάποιος να προσληφθεί αξιοκρατικά στο δημόσιο μέσω ΑΣΕΠ, έπρεπε πρώτα να προσληφθεί «αναξιοκρατικά» (εκτός ΑΣΕΠ) για δύο τουλάχιστον χρόνια!
2. Προτάσεις
α. Ανώτατο όριο μορίων (π.χ. 1500) που μπορεί να αποκτά κάποιος από τίτλους σπουδών (βασικούς τίτλους σπουδών, μεταπτυχιακά, διδακτορικά, ξένες γλώσσες) με στόχο να σταματήσει το κυνήγι απόκτησης τίτλων που γίνεται σήμερα με μοναδικό στόχο το διορισμό στο δημόσιο. Κανένας περιορισμός στο πλήθος των μεταπτυχιακών / διδακτορικών τίτλων και χωρίς κανένα περιορισμό για τη συνάφεια των μεταπτυχιακών σπουδών με το αντικείμενο της θέσης. Ξένες γλώσσες: ό,τι ισχύει μέχρι σήμερα. Βασικοί τίτλοι σπουδών: ό,τι ισχύει μέχρι σήμερα.
β. Ανώτατο όριο μορίων από εμπειρία (Ισχύει και σήμερα). Το ανώτατο όριο μορίων από εμπειρία στο 50% του ανώτατου αριθμού μορίων από τίτλους σπουδών (π.χ. 750)
γ. Σε περίπτωση ισοβαθμίας να προτάσσεται ο υποψήφιος με το μεγαλύτερο βαθμό στο Τέστ Δεξιοτήτων και σε περίπτωση δεύτερης ισοβαθμίας αυτός με το μεγαλύτερο βαθμό βασικού τίτλου σπουδών.
δ. Τέλος θεωρώ πολύ βασικό όποιο σύστημα μοριοδότησης και αν επιλεγεί, να βρεθεί τρόπος να διατηρείται σταθερό για πολλά χρόνια και να μη μπορεί να αλλάζει με κάθε αλλαγή κυβέρνησης. Ενδεχομένως με το να απαιτείται η σύμφωνη γνώμη του ΑΣΕΠ για κάθε αλλαγή.