1. Τα έσοδα και οι δαπάνες κατά τη διάρκεια της περιόδου από τη λήψη της απόφασης της Ολομέλειας της Βουλής, με την οποία γίνεται δεκτή η πρόταση για τη διενέργεια δημοψηφίσματος, έως τη διεξαγωγή της ψηφοφορίας θεωρούνται εκλογικές, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο ν. 3023/2002 (Α΄ 146), όπως ισχύει.
2. Η οικονομική διαχείριση κατά τη διάρκεια της παραπάνω περιόδου δημοσιεύεται σε ειδική έκθεση εσόδων και δαπανών.
3. Ειδική έκθεση εσόδων και δαπανών υποχρεούνται να συντάξουν και να δημοσιεύσουν τα πολιτικά κόμματα, ανεξαρτήτως της ιδιότητάς τους ως δικαιούχων κρατικής χρηματοδότησης.
Για τα πολιτικά κόμματα που λαμβάνουν κρατική, τακτική ή εκλογική, χρηματοδότηση, τα έσοδα και οι δαπάνες τους κατά τη διάρκεια της περιόδου από τη λήψη της απόφασης της Ολομέλειας της Βουλής, με την οποία γίνεται δεκτή η πρόταση για τη διενέργεια δημοψηφίσματος, έως τη διεξαγωγή της ψηφοφορίας εγγράφονται σε διακριτή ενότητα στον ισολογισμό τους του επόμενου έτους.
4. Κατά τα λοιπά, εφαρμόζονται οι ρυθμίσεις του ν. 3023/2002, όπως ισχύει.
Δεν θα πρέπει να υπάρχουν δαπάνες των κομμάτων για τα δημοψηφίσματα, αρκούν αυτές των εθνικών και ευρωπαϊκών εκλογών. Οι πολίτες θα πρέπει να ψηφίζουν επί των ερωτημάτων και όχι με βάση την κομματική γραμμή.
Βεβαίως τα κόμματα της Βουλής, όπως και άλλες διάφορες ομάδες μπορούν να παίρνουν θέση πάνω στα ζητήματα του δημοψηφίσματος. Γιατί όμως θα πρέπει να χρηματοδοτεί ο λαός τα έξοδα των κομμάτων για να προπαγανδίζουν αυτά την άποψή τους. Η κομματική άποψη θα έχει εκφραστεί στην Βουλή, κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου και θα είναι γνωστή στους ενδιαφερόμενους πολίτες. Δεν χρειάζεται να γίνονται περισσότερες δαπάνες από το κάθε κόμμα για «δημόσια προβολή», για να προπαγανδίσει δηλαδή το κάθε κόμμα τις θέσεις του! Να διατίθενται απλώς στο διαδίκτυο οι θέσεις των διαφόρων κομμάτων όπως προκύπτουν από τα πρακτικά της Βουλής , εφόσον πρόκειται για δημοψήφισμα επί ψηφισμένου νομοσχεδίου.
Απαιτείται μια διευκρίνηση: Γιατί αναφέρεται ως «ψηφισμένο νομοσχέδιο» και όχι ως ισχύον νόμος, επειδή δεν θα έχει δημοσιευθεί στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως; Ο χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ των δύο είναι πολύ λίγος! Μήπως θα καθυστερεί η δημοσίευσή του μέχρι να διεξαχθεί το δημοψήφισμα; Και πόσο χρονικό διάστημα θα είναι αυτό; Και εφόσον το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος προτείνεται να μην έχει δεσμευτικό χαρακτήρα για την Κυβέρνηση ποιό το όφελος μιας τέτοιας διαδικασίας; Απλά για να βρισκόμαστε σε μια αναμπουμπούλα;
Κατά την άποψή μου η πρακτική των δημοψηφισμάτων θα πρέπει πρώτα να εφαρμοσθεί στην τοπική αυτοδιοίκηση, όπου τα ζητήματα μπορεί να είναι πιο συγκεκριμένα και λιγότερο κομματικοποιημένα και με βάση την εμπειρία που θα προκύψει να προβλεφθεί νομοθετικά η διενέργεια δημοψηφισσμάτων σε επίπεδο επικράτειας.
Κάθε δημοψήφισμα θα κοστίζει στο κράτος σαν μία εκλογική αναμέτρηση ,πολύ αντιοικονομικό και κοστοβόρο στην σημερινή κάκιστη οικονομική κατάσταση της χώρας . Το δημοψήφισμα πρέπει να γίνεται απο τους εθελοντές των διαφόρων απόψεων και χωρίς καμμία δαπάνη του κράτους .
Δεν νομίζω ότι η έκφραση της πολιτικής βούλησης του ελληνικού λαού χρειάζεται επαναβεβαίωση, μέσω ενός δημοψηφίσματος. Εάν για κάθε σοβαρό θέμα ανατρέχουμε σε δημοψήφισμα, τότε θα δημιουργηθούν νέες προφάσεις κωλυσιεργίας και μικροκομματικής συμπεριφοράς και λειτουργίας σε πολιτκούς φορείς που ούτε σκέπτονται, ούτε προτείνουν, αλλά μόνο επικρίνουν. Εάν απλοποιηθεί το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του Δημοκρατικού πολιτεύματος, εάν καταργηθεί η πολυνομία που εκτρέφει την ασυδοσία και εάν ψηφιστούν απλοί,σαφείς νόμοι, που θα καταργούν προνομια επωνύμων, θα ακυρώνουν απόπειρες και πράξεις διαφθοράς, θα απαλλάξουν τους πολιτικούς και την πολιτική από τα οικονομικά συμφέροντα, θα ακυρώσουν την πολτική πασσαρέλλα των ΜΜΕ,το «από το λαό, με το λαό, διά του λαού και υπέρ του λαού» δεν θα είναι γράμμα κενό, όπως είναι σήμερα.
Δεν νομίζω ότι η έκφραση της πολιτικής βούλησης του ελληνικού λαού χρειάζεται επαναβεβαίωση, μέσω ενός δημοψηφίσματος. Εάν για κάθε σοβαρό θέμα ανατρέχουμε σε δημοψήφισμα, τότε θα δημιουργηθούν νέες προφάσεις κωλυσιεργίας και μικροκομματικής συμπεριφοράς κια λειτουργίας δε πολιτκούς φορείς που ούτε σκέπτονται, ούτε προτείνουν, αλλά μόνο επικρίνουν. Εάν απλοποιηθεί το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του Δημοκρατικού πολιτεύματος, εάν καταργηθεί η πολυνομία που εκτρέφει την ασυδοσία και εάν ψηφιστούν απλοί,σαφείς νόμοι, που θα καταργούν προνομια επωνύμων, θα ακυρώνουν απόπειρες και πράξεις διαφθοράς, θα απαλλάξουν τους πολιτικούς και την πολιτική από τα οικονομικά συμφέροντα, θα ακυρώσουν την πολτική πασσαρέλλα των ΜΜΕ,το «από το λαό, με το λαό, διά του λαού και υπέρ του λαού» δεν θα είναι γράμμα κενό, όπως είναι σήμερα.
Νομίζω ότι δεν πρέπει να προϋποτίθεται ότι θα υπάρχουν απαραιτήτως κομματικές γραμμές. Υπάρχουν θέματα που μπορεί να ομαδοποιήσουν αλλιώτικα τον πληθυσμό, ιδιαίτερα θέματα που δεν εκφράζονται επαρκώς ή με προβλέψιμο τρόπο από τις γενικές θέσεις των κομμάτων, και για τέτοια θέματα είναι χρήσιμα τα δημοψιφίσματα. Η προ-συσπείρωση γύρω από κομματικές γραμμές μπορεί να «μολύνεϊ» και τον διάλογο και την σκέψη και να μετατρέψει μια θεμιτή διαφωνία σε διχασμό.