Αρχική Διενέργεια Δημοψηφίσματος(Πρώτο Κεφάλαιο Αντικείμενο-Ορισμοί) Άρθρο 1

(Πρώτο Κεφάλαιο Αντικείμενο-Ορισμοί) Άρθρο 1

Αντικείμενο του παρόντος νόμου είναι η οργάνωση της διαδικασίας προσφυγής σε δημοψήφισμα, όπως αυτό κατοχυρώνεται στην παράγραφο 2 του άρθρου 44 του Συντάγματος.

Σχόλια 1 2
  • 21 Αυγούστου 2011, 22:24 | Πολίτης + Παρατηρητήριο Πολιτών

    Κύριε Υπουργέ,

    Στο πλαίσιο της Δημόσιας Διαβούλευσης που διενεργεί το Υπουργείο Εσωτερικών και λαμβάνοντας υπόψη ότι ως νομικό πρόσωπο (Σωματείο) έχουμε ως κύριο σκοπό τη συμβολή στην προώθηση της συμμετοχής της διαφάνειας, της αξιοκρατίας, της λογοδοσίας και της αποτελεσματικότητας στη δημόσια σφαίρα, κρίνουμε σκόπιμο να διατυπώσουμε τις ακόλουθες προτάσεις και παρατηρήσεις:

    1. Το Σχέδιο Νόμου (εφεξής Σ.Ν.) στην Αιτιολογική Έκθεση επιδιώκει την παρουσίαση και την ιστορική εξέλιξη της διαδικασίας διενέργειας δημοψηφίσματος, σύμφωνα με τις ισχύουσες Συνταγματικές επιταγές, όμως απουσιάζει μια σύνδεση της διαδικασίας, δηλαδή, της διενέργειας δημοψηφίσματος και της αντίστοιχης διάχυσης και ανταπόκρισης της κοινωνίας γενικά και ιδιαίτερα της κοινωνίας πολιτών προς το θέμα που τίθεται ενώπιον του κοινωνικού συνόλου με τη μορφή του δημοψηφίσματος. Αντιθέτως υπάρχει μια ισχυρή θεμελίωση στο ίδιο το Σ.Ν. του ρόλου των πολιτικών κομμάτων, που μετέχουν εκ των ων ουκ άνευ στην πολιτική διαδικασία και έχουν στο πλαίσιο της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, το αποκλειστικό προνόμιο της νομοθετικής πρωτοβουλίας, είτε ως Κυβέρνηση είτε ως Βουλή.
    2. Ο εκσυγχρονισμός των νομοθετικών διατάξεων πρέπει για λόγους πληρότητας να συμπεριλάβει εκτός από τους υφιστάμενους πολιτικούς σχηματισμούς και φορείς (όχι περιοριστικά) όπως οι κοινωνικοί και οικονομικοί εταίροι, ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, οργανωμένους συνδικαλιστικούς φορείς, σωματεία και αστικές εταιρείες και γενικά οργανώσεις της κοινωνίας πολιτών, που έχουν είτε δικαίωμα είτε υποχρέωση διατύπωσης γνώμης, ανάλογα με τη φύση και το συγκεκριμένο ερώτημα που θα τίθεται στο εκλογικό σώμα για τα δημοψηφίσματα του άρθρου 2, του παρόντος Σ.Ν.
    3. Η σαφής εννοιολογική πεποίθηση σας ότι το δημοψήφισμα ενέχει το στοιχείο της νωπής νομιμοποίησης πολιτικών αποφάσεων (Αιτιολογική Έκθεση Σ.Ν. παρ. 1) επιβάλλει τη μη ειδική μεταχείριση των πολιτικών κομμάτων, όπως προτείνεται στο άρθρο 7 του παρόντος Σ.Ν. ή τουλάχιστον μια αναλογικά ίση μεταχείριση και για άλλους φορείς μη πολιτικούς, που κρίνουν ότι έχουν έννομο συμφέρον ή υποχρέωση διατύπωσης γνώμης για τους ίδιους λόγους που τα πολιτικά κόμματα θα τοποθετηθούν επί του δημοψηφίσματος. Άλλωστε τα πολιτικά κόμματα καθόλη τη διάρκεια μιας κοινοβουλευτικής θητείας εκπληρώνουν τις θεσμικές υποχρεώσεις τους και είναι προφανώς γνωστές στο κοινωνικό σύνολο και τους ψηφοφόρους οι θέσεις τους ως προς τα κοινωνικά ζητήματα ή και ψηφισθέντα νομοσχέδια (στα οποία έχουν αρμοδίως διατυπώσει θετική ή αρνητική θέση) μέσω των κοινοβουλευτικών θεσμών. Υπό αυτή την έννοια δεν είναι απαραίτητη η περαιτέρω χρηματοδότηση τους ή η παροχή χρόνου μετάδοσης πολιτικών μηνυμάτων αποκλειστικά σε πολιτικά κόμματα ειδικά λόγω της διεξαγωγής δημοψηφίσματος, καθώς και δεν είναι σκόπιμη η συγκρότηση αποκλειστικά Διακομματικής Επιτροπής, ενώ θα μπορούσε σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας και της ίσης μεταχείρισης των πολιτών να μετέχουν και π.χ. κοινωνικοί και οικονομικοί εταίροι, ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα και άλλοι φορείς, στη σύνθεση της εν λόγω Επιτροπής του άρθρου 7, του παρόντος Σ.Ν. Το Σ.Ν. θα καινοτομούσε πραγματικά αν επέτρεπε σε αυτές τις κατηγορίες των πολιτών να διατυπώσουν και το ερώτημα του δημοψηφίσματος. Ο Έλληνας νομοθέτης θα μπορούσε να παραδειγματισθεί από τη διαδικασία και το μηχανισμό που προβλέπεται στον Κανονισμό 211/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της 16ης Φεβρουαρίου 2011, σχετικά με την πρωτοβουλία πολιτών.
    4. Η πρόνοια του άρθρου 12, του παρόντος Σ.Ν., για τη δεσμευτικότητα του αποτελέσματος, με στάθμιση του ποσοστού συμμετοχής στην ψηφοφορία (τουλάχιστον του πενήντα τοις εκατό – 50%) όσων έχουν εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους, αποτελεί καινοτομία η οποία δε τυγχάνει ουδεμίας αναλογικής εφαρμογής σε εκλογές για την ανάδειξη είτε της τοπικής αυτοδιοίκησης (α’ και β΄βαθμού) είτε της Βουλής ή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, συνεπώς είναι ατυχής και εξαιρετικά περιοριστική για την ενδεχόμενη αξιοποίηση του αποτελέσματος μιας διαδικασίας διενέργειας δημοψηφίσματος.
    5. Με αφορμή τη διαβούλευση για το παρόν Σ.Ν. θα πρέπει να προβλεφθεί αμοιβή για τους πολίτες – μέλη της εφορευτικής επιτροπής του κάθε εκλογικού κέντρου για τη διεκπεραίωση των καθηκόντων όπως προβλέπεται και για τους δικαστικούς αντιπροσώπους. Η διάκριση που ισχύει σήμερα σε όλες τις εκλογές που διεξάγονται (αυτοδιοικητικές, εθνικές, ευρωεκλογές) συνιστά άνιση μεταχείριση και τελεί σε αντίθεση με τις διατάξεις του άρθρου 22 παρ. 4 του Συντάγματος και του άρθρου 4 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου περί αναγκαστικής εργασίας.

    Ευελπιστούμε ότι θα αξιοποιήσετε και θα συνεκτιμήσετε τις προτάσεις και παρατηρήσεις που διατυπώθηκαν, ώστε το Σχέδιο Νόμου για τη «Διεύρυνση της Άμεσης και Συμμετοχικής Δημοκρατίας με τη Διενέργεια Δημοψηφίσματος» να τύχει ουσιαστικών και χρηστικών βελτιώσεων και να αποτελέσει απτό δείγμα μιας υπεύθυνης και σύγχρονης προσέγγισης προς την άμεση και συμμετοχική δημοκρατία, με πλήρη σεβασμό του ρόλου, των υποχρεώσεων και δικαιωμάτων, του σύγχρονου πολίτη.

    Με εκτίμηση,

    Για τη Διοικούσα Επιτροπή του Πολίτης +

    Δημήτριος Λεμονάκης, Πρόεδρος

    Κωνσταντίνος Βουτσινάς, Γενικός Γραμματέας

  • 21 Αυγούστου 2011, 22:51 | Στεφανος Καραπέτσης

    To θέμα της συμμετοχικής δημοκρατίας είναι πολύ σοβαρό για να «χρησιμοποιηθεί» για ένα δημοψήφισμα συναίνεσης.
    Συνοψίζοντας τα θέματα που θεωρώ βασικά και έχουν αναφερθεί στη Διαβούλευση:
    1. Συμμετοχική Δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα – Καλλικράτης, Περιφέρειες, εθνικής εμβέλειας
    2. Διεξαγωγή δημοψηφισμάτων να γίνεται και ύστερα από αίτημα ενός ποσοστού των πολιτών, π.χ. 20%
    3. Ο χρόνος από την ανακοίνωση μέχρι την διεξαγωγή του να είναι επαρκώς μεγάλος, π.χ. 3 μήνες.
    4. Η δημόσια προβολή των αντίθετων απόψεων πρώτον δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να περιορίζεται στα πολιτικά κόμματα και δεύτερο να επιδιώκεται να γίνεται και από ειδικούς αλλά και άμεσα ενδιαφερόμενους
    5. Τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων να είναι δεσμευτικά.
    6. Τέλος, χρήση πολλαπλών μέσω διεξαγωγής: με επιστολές, μέσω διαδικτύου και (κυρίως) μέσω κινητών τηλεφώνων – έχουμε να διδαχθούμε ειδικά γι’αυτό από την Εσθονία.

    Όλα αυτά λίγο ως πολύ τα έχουν χώρες σαν την Ελβετία. Δεν πρωτοτυπούμε, αρκεί η πολιτική βούληση!

  • 20 Αυγούστου 2011, 18:25 | Αντιόπη Τζιρίτα

    Αρθρο 1
    Θεωρώ σημαντικά ζητήματα:
    1. Τα δημοψηφίσματα δεν υποκαθιστούν την κυβέρνηση, η οποία εκλέγεται από τον λαό για να κυβερνήσει με βάση το προεκλογικό της πρόγραμμα. Οι πολίτες δεν μπορούν να έχουν εμπεριστατωμένη άποψη για όλα τα θέματα. Αντίθετα οι πολιτικοί είναι εκείνοι που θα πρέπει να παρακολουθούν το τί θέλει η κοινωνία και να του δίνουν σάρκα και οστά και όχι να υπεκφεύγουν με δημοψηφίσματα του τύπου «ΝΑΙ – ΟΧΙ». Είναι γνωστό πως δεν ισχύει το ΜΑΥΡΟ – ΑΣΠΡΟ, παρεμβάλλονται πολλές αποχρώσεις.
    2. Σε πολύ σημαντικά ζητήματα, όπου το δημοψήφισμα μπορεί να έχει νόημα θα πρέπει:
    a. Να μπορεί να προτείνεται με συγκέντρωση υπογραφών από τους ίδιους τους τους πολίτες και όχι από πλειοψηφίες της Βουλής. Η βουλή είναι για να νομοθετεί και όχι να έχει τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου! («νίπτω τας χείρας μου!»)
    b. Το αποτέλεσμα ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. Δεν έχουν νόημα οι λογικές του ότι θα πρέπει να έχει ψηφίσει ποσοστό μεγαλύτερο του 50% κ.λ.π.
    c. Η λογική του να μην προσμετρώνται τα λευκά ψηφοδέλτια είναι εκβιαστική. Αν π.χ. ψηφίσει το 80% των εγγεγραμμένων εκ των οποίων τα λευκά προκύψουν να είναι το 50% τότε για ποιο αποτέλεσμα δημοψηφίσματος μιλάμε;

  • 19 Αυγούστου 2011, 17:12 | Νίκος Σπ. Φιλίππου

    ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ 21/08/2011

    Προτείνεται τα κρίσιμα θέματα που να περιληφθούν σε διενέργεια δημοψηφίσματος να είναι τα παρακάτω :
    1. Συνταγματικές αλλαγές : για Προεδρική Δημοκρατία, ασυμβίβαστο θέσεων βουλευτή και υπουργού, μείωση αριθμού βουλευτών σε 200, καθιέρωση ιδιωνύμου αδικήματος για «ατασθαλίες», άρση της μονιμότητας νέων δημοσίων υπαλλήλων .
    2. Οικονομικές αλλαγές : Πρωτογενές πλεόνασμα προϋπολογισμού, άμεση ευθυγράμμιση συνολικού αριθμού απασχόλησης δημόσιου τομέα με τον μέσο όρο της απασχόλησης της Ε.Ε των 15 , δημιουργία νέων θέσεων εργασίας με την κατά προτεραιότητα προσέλκυση επενδύσεων στην πραγματική οικονομία, ουσιαστική διεύρυνση της φορολογικής βάσης με ευθυγράμμιση συντελεστών στον μέσο όρο της Ε.Ε των 15, απόλυτη ευθυγράμμιση της φορολογικής νομοθεσίας με την Ε.Ε για αποφυγή της συναλλαγής και της διαφθοράς, με «κλείδωμα» των περιθωρίων αυθαιρεσίας κυρίως για τις υποθέσεις που βρίσκονται σε εκκρεμότητα ( κατάργηση ΚΒΣ, εξωλογιστικών προσδιορισμών, μείωση προστίμων στο 1% / μήνα, με ανώτατο 50 %, κ.α.), διευθέτηση ελαστικότητας εργασιακών σχέσεων στο μέσο όρο της ΕΕ των 15.

    Νίκος Σπ. Φιλίππου
    Πρόεδρος
    Νέο Ρεύμα -Νέο Όραμα
    Φιλίππου Δομικά Έργα Α.Ε
    Mail.adrress : fil-sa@hol.gr

  • 19 Αυγούστου 2011, 15:20 | Οικολόγοι Πράσινοι

    Σχόλια των Οικολόγων Πράσινων στο σχεδίου νόμου για τη
    «Διεύρυνση της άμεσης και συμμετοχικής Δημοκρατίας με τη διενέργεια δημοψηφίσματος».

    Στις 28 Ιουλίου ( και μέχρι 21 Αυγούστου) το υπουργείο εσωτερικών έβαλε σε δημόσια διαβούλευση σχέδιο Νόμου για την «Διεύρυνση της άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας με τη διενέργεια δημοψηφίσματος».

    Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούμε ότι η εκλογική ετυμηγορία δεν είναι λευκή επιταγή γι’ αυτούς που θα σχηματίσουν κυβέρνηση. Οι πολίτες δικαιούνται να έχουν λόγο σε όλη τη διάρκεια της τετραετίας για τις πολιτικές που υιοθετούνται κι αυτό μπορεί να εκφραστεί μέσω δημοψηφίσματος.
    Δυστυχώς, από την ανάγνωση του σχεδίου νόμου διαπιστώνουμε ότι η πρωτοβουλία δείχνει να έχει κυρίως επικοινωνιακά χαρακτηριστικά. Ο συμβουλευτικός και όχι δεσμευτικός χαρακτήρας του δημοψηφίσματος, που φαίνεται να προκρίνεται, παρωδεί κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας.
    Υπενθυμίζουμε, πάντως, ότι, σύμφωνα με το Σύνταγμα, κάθε δημοψήφισμα προκηρύσσεται με νόμο, δηλαδή απόφαση της Βουλής που ορίζει και τους όρους διεξαγωγής του, οπότε ο γενικός νόμος περί δημοψηφισμάτων δεν είναι απαραίτητος. Ο λόγος, για τον οποίο «η προσφυγή σε δημοψήφισμα συναντά σοβαρά εμπόδια», είναι το έλλειμμα δημοκρατίας του πολιτικού συστήματος και η μέχρι σήμερα απροθυμία κυβέρνησης και κοινοβουλίου να ενεργοποιήσουν το θεσμό. Αν, πάντως, η κυβέρνηση θεωρεί, όπως διατείνεται, τα δημοψηφίσματα ως τρόπο «διεύρυνσης της άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας», μπορεί να δεσμευθεί να υποβάλει στη Βουλή κάθε πρόταση δημοψηφίσματος που θα συγκεντρώνει υπογραφές προκαθορισμένου ποσοστού των εκλογέων. Φοβόμαστε ότι η κυβέρνηση δυστυχώς και με αυτό το νόμο ακολουθεί την παράδοση που έχει να απαξιώνει και τα πιο σημαντικά.
    Στις σελίδες που ακολουθούν επιχειρούμε έναν σχολιασμό του εν λόγω νομοσχεδίου κατ’ άρθρο:

    Άρθρο 1

    Στο πρώτο άρθρο του νομοσχεδίου, γίνεται αναφορά στο άρθρο 44 παράγραφος 2 του Συντάγματος, με το οποίο κατοχυρώνεται η διαδικασία προσφυγής σε δημοψήφισμα. Σύμφωνα με την ερμηνεία που κάνει η κυβέρνηση, δημοψήφισμα μπορεί να ζητηθεί μόνο απ’ τους Υπουργούς και τους Βουλευτές όχι όμως κι απ’ τον ελληνικό λαό. Η ερμηνεία αυτή βρίσκεται σε αντίθεση με το άρθρο 1 του Ελληνικού Συντάγματος που αναφέρεται στη λαϊκή κυριαρχία ως θεμέλιο του πολιτεύματός μας, δηλώνοντας ρητά ότι : “όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα” . Συνεπώς ο λαός , ως πηγή κάθε εξουσίας αποτελεί το κυρίαρχο αποφασιστικό όργανο της πολιτείας και η έκδοση ενός νόμου για την διεξαγωγή δημοψηφισμάτων, όπως εν προκειμένω, μόνο ως εργαλείο θεσμοθέτησης της διαδικασίας διεξαγωγής τους με πρωτοβουλία των πολιτών, μπορεί να έχει νόημα, σύμφωνα με το Σύνταγμα. Θεωρούμε, λοιπόν, πρόφαση την κυβερνητική ερμηνεία της συνταγματικής διάταξης, ώστε να μην μπορεί να προκηρυχθεί δημοψήφισμα και με πρωτοβουλία πολιτών, όταν το ζητά με την υπογραφή του συγκεκριμένο ποσοστό του εκλογικού σώματος [ενδεικτικά οι μέχρι τώρα προτάσεις κινούνται μεταξύ 1,5-3% και 10%] με δικλείδες ισόρροπης γεωγραφικής κατανομής και η πρόταση δεν αφορά σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

    Άρθρο 2

    α) Στο άρθρο αυτό γίνεται λόγος για πρώτη φορά στην έννοια της «άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας», χωρίς να έχει προηγηθεί ούτε στο σχέδιο νόμου, ούτε στο Σύνταγμα η διευκρίνιση των όρων, έτσι ώστε να μην κινδυνεύει να αλλοιωθεί η ουσιαστική εννοιολογική τους διάσταση. Εξάλλου στο Σύνταγμα δεν μπορεί να ερμηνεύεται διασταλτικά ο όρος “δημοψήφισμα”, το ίδιο και οι όροι “κρίσιμο εθνικό θέμα”, “σοβαρό κοινωνικό ζήτημα”, “δημοσιονομικά”. Εν προκειμένω ο νομοθέτης κάνει χρήση των όρων άμεση και συμμετοχική με εντυπωσιακή ανευθυνότητα. Επιπλέον, η χρήση του όρου «εθνικό» παραπέμπει στη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων μόνο για θέματα πανελλήνιου και όχι τοπικού ενδιαφέροντος. Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούμε ότι δημοψηφίσματα ακυρωτικού ή δεσμευτικού χαρακτήρα πρέπει να προκηρύσσονται και για θέματα τοπικής/ περιφερειακής εμβέλειας και η τοπική κοινωνία να εμπλέκεται ενεργά και άμεσα στις αποφάσεις των θεσμικών οργάνων τοπικής/ περιφερειακής αρμοδιότητας. Υποστηρίζουμε επίσης ότι θα πρέπει να θεσμοθετηθούν νομοθετικές πρωτοβουλίες πολιτών σε περιφερειακό επίπεδο, όπου υπογραφές ορισμένου αριθμού πολιτών να υποχρεώνουν τα περιφερειακά όργανα διοίκησης να διαβουλευτούν και να συζητήσουν συγκεκριμένες προτάσεις που αφορούν αρμοδιότητες της γεωγραφικής επικράτειάς τους.

    γ) Τί υποκρύπτει ο προσδιορισμός “ψηφισμένο” δεδομένης της ανυπαρξίας “προληπτικού” δημοψηφίσματος που θα μπορούσε να διεξαχθεί πριν την ψήφιση οποιουδήποτε νομοσχεδίου και θα είχε “δεσμευτικό” για την κυβέρνηση χαρακτήρα.

    δ) Αναφορικά με τα δημοσιονομικά, δεν νοείται «διοίκηση» των εσόδων και εξόδων, αλλά διαχείριση αυτών.

    Άρθρο 3

    Στο εν λόγω άρθρο, αναφέρεται η διαδικασία προκήρυξης του δημοψηφίσματος. Πουθενά δεν κατοχυρώνεται η βούληση του λαού στη διαδικασία προκήρυξής του, ενώ η διεξαγωγή του θεσμού εξαρτάται και από την επιθυμία των Βουλευτών. Με τον τρόπο αυτό απαξιώνεται η βούληση της κοινωνίας των πολιτών και η λαϊκή συμμετοχή στη νομοθετική διαδικασία. Ακόμα, δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση η διεξαγωγή προληπτικού δημοψηφίσματος για σοβαρό κοινωνικό θέμα, παρά μόνο στις περιπτώσεις όπου πρόκειται για ψηφισμένο νομοσχέδιο. Δεν γίνεται λόγος για τη δεσμευτικότητα των αρμόδιων οργάνων στην απόφαση διεξαγωγής δημοψηφίσματος για κρίσιμο εθνικό θέμα ή σοβαρό κοινωνικό ζήτημα αλλά αυτή επαφίεται στην κρίση και τη διακριτική ευχέρειά τους, πάντως όχι στη λαϊκή εντολή.
    Η διαδικασία για την απόφαση προκήρυξης δημοψηφίσματος που αφήνει στη διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε αρμόδιου οργάνου την πρωτοβουλία για διεξαγωγή δημοψηφίσματος, θα πρέπει να τροποποιηθεί έτσι ώστε αυτή να ενεργοποιείται και από την από την κοινοβουλευτική μειοψηφία- την ελάσσονα αντιπολίτευση. Επίσης θα πρέπει να μπορεί να προκηρυχθεί δημοψήφισμα και με πρωτοβουλία πολιτών (με εξαίρεση τα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων), όταν το εκλογικό σώμα το ζητά με συγκεκριμένο αριθμό υπογραφών. Σημαντική θεωρούμε τέλος και την καθιέρωση δημοψηφίσματος ανάκλησης αιρετών οργάνων και προκήρυξης νέων εκλογών, με προϋποθέσεις τη συγκέντρωση υπογραφών του 30% του εκλογικού σώματος και συμμετοχή τουλάχιστον 50% των πολιτών στο σχετικό δημοψήφισμα

    Άρθρο 4

    1. Ενώ στο Άρθρο 2 αναφέρεται “ερώτημα” εδώ αναφέρεται “ερώτημα ή ερωτήματα”. Σε συνδυασμό και με τη φράση “όπως καθορίζονται στην απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής” δίνεται η εντύπωση δημοσκόπησης με πολλαπλές επιλογές και κατευθυνόμενες απαντήσεις, παρά δημοψηφίσματος με ΝΑΙ ή ΟΧΙ. Οι πολίτες που θα κληθούν να διατυπώσουν υπεύθυνα την άποψή τους για σοβαρά εθνικά ή κοινωνικά ζητήματα που τους αφορούν δε μπορούν να εκφράζουν τη γνώμη τους ανάμεσα σε προκατασκευασμένα ερωτήματα από την Ολομέλεια της Βουλής. Αντιθέτως πρέπει να είναι εκείνοι που θα θέτουν συγκεκριμένα ερωτήματα και θα προτείνουν οι ίδιοι τις λύσεις μέσα από συλλογικές διαδικασίες. Να μην εμπλέκεται ως μοναδικό όργανο η Βουλή στην διαδικασία παραγωγής των ερωτ-απαντήσεων επί εθνικών ή κοινωνικών ζητημάτων που αφορούν το λαό αλλά αυτά να εγείρονται και από τις ανάγκες του ίδιου του εκλογικού σώματος ή και από φορείς της Κοινωνίας των Πολιτών.
    2. Ο προσδιορισμός “σαφής και σύντομος” είναι γενικός και αυθαίρετος. Σύμφωνα με τον «Κώδικα Καλών Πρακτικών για τα Δημοψηφίσματα» που εκδόθηκε το 2007 (Code of Good Practice on Referendums) προτείνεται να εκτίθενται αναλυτικά τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της κάθε λύσης μέσα από μια ειδική επεξηγηματική αναφορά ώστε ο πολίτης να γνωρίζει με σαφήνεια τα αποτελέσματα που θα επιφέρει η δική του απόφαση.

    Άρθρο 5

    1. Συζητιέται το αν η ψήφος θα είναι μυστική ή φανερή.
    2. Παράλογος ο αποκλεισμός των προσωρινά διαμενόντων εκτός της ελληνικής επικράτειας.
    3. Υπάρχει κενό ως προς τους αλλοδαπούς που νόμιμα διαμένουν στην Ελλάδα. Ήδη στις τελευταίες εκλογές Α΄ Βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης του Νοεμβρίου 2010, για πρώτη φορά στα ελληνικά δεδομένα συμμετείχαν συγκεκριμένες κατηγορίες υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα στη χώρα. Η συμμετοχή αυτών και στο θεσμό των δημοψηφισμάτων (τουλάχιστον σε κοινωνικά ζητήματα) θα πρέπει να εξεταστεί σοβαρά εφόσον πρόκειται για κατηγορίες αλλοδαπών που διαμένουν νόμιμα επί μακρό χρονικό διάστημα στην χώρα.

    Άρθρο 6

    1. Απαράδεκτος ο συσχετισμός των δαπανών του δημοψηφίσματος με τις εκλογικές δαπάνες που συνδέονται άμεσα με τη χρηματοδότηση των κομμάτων για προβολή και δημοσιότητα (Ν.3023/2002) Στα πλαίσια της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης ο θεσμός του Δημοψηφίσματος μπορεί να εφαρμοστεί με πρόγραμμα ηλεκτρονικής ψήφου ελαχιστοποιώντας τα έξοδα και τις δαπάνες και ακολουθώντας τις επιτυχημένα καλές πρακτικές που έχουν εφαρμοστεί σε άλλες χώρες (πχ Ελβετία, όπου εφαρμόζονται ακόμα και τα τοπικά δημοψηφίσματα ηλεκτρονικά).
    3. Δεν υπάρχει λόγος ειδικής ρύθμισης για τα οικονομικά των κομμάτων σε σχέση με τη διενέργεια του δημοψηφίσματος.

    Άρθρο 7
    1. Να διασφαλιστεί ισότιμη και όχι αναλογική παρουσίαση των απόψεων για το δημοψήφισμα των κομμάτων Κοινοβουλίου και Ευρωκοινοβουλίου. Να υπάρχει αντίστοιχη πρόβλεψη για ισότιμη παρουσίαση από τα μέσα των απόψεων για το δημοψήφισμα και από πρωτοβουλίες πολιτών με βάση συγκεκριμένα κριτήρια (πχ. Αριθμός υπογραφών).
    2. απουσιάζει παντελώς ως παράγραφος
    3. Προς τί η συγκρότηση Διακομματικής Επιτροπής; Να συμπληρωθεί ή αντικατασταθεί με συγκρότηση ανεξάρτητης αρχής διενέργειας δημοψηφισμάτων με κληρωτά μέλη.

    Άρθρο 8

    Δεν υπάρχει στο άρθρο για τη διεξαγωγή της ψηφοφορίας καμία πρόβλεψη για τη χρήση νέων τεχνολογιών στο πλαίσιο της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Η ηλεκτρονική ψηφοφορία απαιτεί μικρότερες δαπάνες και παράγει ταχύτερα αποτελέσματα.

    Άρθρο 9

    Οποιαδήποτε άλλη έκφραση προτίμησης πλην ΝΑΙ και ΟΧΙ παραπέμπει σε δημοσκόπηση. Ως προς τα λευκά ψηφοδέλτια δεν εξηγεί ποιός ο ρόλος τους.

    Άρθρο 11

    1. Το άρθρο αυτό προβλέπει τη μορφή του ερωτήματος που εγείρεται από την ολομέλεια της Βουλής αλλά και τις απαντήσεις που έχει στη διάθεσή του ο ψηφοφόρος. Παραβλέποντας έτσι την έννοια της ελευθερίας έκφρασης και δημαγωγώντας την πραγματική λαϊκή βούληση, τα όργανα που νομιμοποιούνται στη διαδικασία διενέργειας δημοψηφίσματος προωθούν ουσιαστικά προκατασκευασμένες απαντήσεις στερώντας από το λαό την έκφραση της πραγματικής του βούλησης.
    5. Η έκφραση προτίμησης με σταυρό αντίκειται στις ενδείξεις ΝΑΙ και ΟΧΙ.

    Άρθρο 12

    2. Οι γνώμες διίστανται κατά πόσο δεν πρέπει να προσμετρώνται στα έγκυρα ψηφοδέλτια τα λευκά. Το λευκό είναι έκφραση γνώμης, είναι πολιτική συμμετοχή που ενδεχομένως δεν ταυτίζεται με τις προτεινόμενες από την Ολομέλεια της Βουλής απαντήσεις και γι αυτό θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη η μεγάλη συγκέντρωση λευκών ψηφοδελτίων.
    3. Αν πρόκειται για θέμα εθνικής άμυνας και εξωτερικής πολιτικής προτείνεται η συμμετοχή να είναι >65%. Σε κάθε περίπτωση ένα δημοψήφισμα πρέπει να είναι δεσμευτικό για την κυβέρνηση, ενώ το ελάχιστο ποσοστό συμμετοχής να ισχύει μόνο για όσα θέματα δεν άπτονται εθνικών ζητημάτων (πχ αναθεώρηση Συντάγματος). Σε διαφορετικές περιπτώσεις, η σύνδεση της δεσμευτικότητας του αποτελέσματος με το ποσοστό συμμετοχής δεν κρίνεται απαραίτητη. Ο θεσμός θα ενισχυθεί μόνο μέσω της ελεύθερης προσέλευσης και όχι με τη θεσμοθέτηση του ελάχιστου ποσοστού συμμετοχής.
    Η δεσμευτικότητα της λαϊκής ετυμηγορίας μπορεί να παράγει κανόνα δικαίου, κάνοντας έτσι το εκλογικό σώμα πραγματική πηγή νομοθετικής εξουσίας. Άλλωστε, ο συμβουλευτικός χαρακτήρας του αποτελέσματος, που φαίνεται να προκρίνεται, όταν το δημοψήφισμα δεν είναι ακυρωτικό, στερεί από το λαό την αποφασιστικότητα της εντολής του. Να αναβαθμιστεί λοιπόν ο αποφασιστικός χαρακτήρας του δημοψηφίσματος, ώστε η λαϊκή εντολή να είναι δεσμευτική για την κυβέρνηση και να ανάγεται σε κανόνα δικαίου και όχι μόνο ως αποτέλεσμα συμβουλευτικού χαρακτήρα για τα κρατικά όργανα. Ο λαός έχει πάντοτε την αποφασιστική αρμοδιότητα, σύμφωνα με το Σύνταγμα.

    Άρθρο 15

    Από πού προκύπτει η Ανωτάτη Εφορευτική Επιτροπή?

    Άρθρο 16
    Όσον αφορά στον έλεγχο του κύρους και του αποτελέσματος της ψηφοφορίας, ο έλεγχος αυτός γίνεται μετά το πέρας της διαδικασίας και αφορά στις διαδικασίες και στον τρόπο διεξαγωγής του δημοψηφίσματος. Δεν προκύπτει από πουθενά ο έλεγχος στην πρόθεση της Ολομέλειας της Βουλής να προκαλέσει δημοψήφισμα, ούτε η σκοπιμότητα ή η αναγωγή ενός ζητήματος σε «κρίσιμο εθνικό» ή «σοβαρό κοινωνικό».

    Συνοψίζοντας τα όσα προηγήθηκαν παραπάνω, καταλήγουμε ότι ο θεσμός του δημοψηφίσματος αν και κατοχυρωμένος συνταγματικά και νομοθετικά στη χώρα μας, παραμένει ουσιαστικά ανενεργός, καθώς υπάρχει απροθυμία να ενεργοποιηθεί από τους φορείς που νομιμοποιούνται να το κάνουν, παραμένοντας έτσι ουσιαστικά σε αχρηστία.
    Επιπλέον η μορφή του δημοψηφίσματος που προτείνει η κυβέρνηση με το παρόν νομοσχέδιο δημιουργεί έλλειμμα δημοκρατίας, γιατί αφενός μεν στερεί από το λαό την πρωτοβουλία να προκηρύξει ο ίδιος το θεσμό και αφετέρου είναι απροσδιόριστος ο βαθμός αποφασιστικής ισχύος ή δεσμευτικότητας που θα έχει το τελικό αποτέλεσμα.

  • 17 Αυγούστου 2011, 10:39 | ΑΘΗΝΟΔΩΡΟΣ ΜΩΡΑΛΙΔΗΣ

    ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ
    ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
    ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

  • 14 Αυγούστου 2011, 04:07 | Άμπης Κ.

    Τα δημοψηφίσματα προβλέπονται από το Σύνταγμα τουλάχιστον τα τελευταία 25 χρόνια. Ωστόσο δεν έχουν πρακτικά ποτέ πραγματοποιηθεί, όχι βέβαια λόγω έλλειψης κατάλληλης νομοθετικής ρύθμισης αλλά λόγω έλλειψης πολιτικής βούλησης από κυβερνήσεις που κατ’ ουσίαν δεν σέβονται τους πολίτες της.
    Τα δημοψηφίσματα σίγουρα είναι κάτι πολύτιμο σε μια δημοκρατία. Δεν ξέρω όμως πόση αξιοπιστία μπορούν να έχουν όταν γίνονται από μια κυβέρνηση που έχει δείξει τόση περιφρόνηση και τόση αναλγησία έναντι ου ελληνικού λαού, που ξεπουλάει ουσιαστικά όλη τη χώρα και που παραχωρεί την εθνική κυριαρχία.
    Εν πάση περιπτώσει, είναι ένα θετικό βήμα υπό τις εξής προϋποθέσεις:
    -Ότι θα παρέχεται πλήρη δυνατότητα στον πολίτη να πληροφορηθεί για όλες τις πτυχές και όλες τις απόψεις περί των θεμάτων που τίθενται σε δημοψήφισμα, τουλάχιστον μέσω των κρατικών ΜΜΕ, τα οποία θα είναι υποχρεωμένα να φέρουν ως ομιλητές για την πληροφόρηση του κόσμου, πρόσωπα εγνωσμένου κύρους που θα εκφράζουν όλες τις απόψεις και όχι μόνο γνωστά ή προβεβλημένα, πολιτικά ή μη πρόσωπα, και
    -Ότι θα μπορούν οι ίδιοι οι πολίτες να ζητήσουν δημοψήφισμα με συγκέντρωση ενός αριθμού υπογραφών, με θεματολογία και ακριβή διατύπωση ερωτημάτων που θα την επιλέγουν οι ίδιοι, και θέματα που συμπεριλαμβάνουν και ψηφισμένους νόμους που θα διαλέγουν οι ίδιοι οι πολίτες, πχ «ναι ή όχι στο μεσοπρόθεσμς», «ναι ή όχι στις τάδε ιδιωτικοποιήσεις» κλπ.
    Χωρίς τουλάχιστον τη δεύτερη προϋπόθεση ο θεσμός των δημοψηφισμάτων θα είναι υποκρισία, αφού η κάθε κυβέρνηση θα μπορεί να διαλέγει να κάνει δημοψήφισμα αποκλειστικά για τα θέματα που θέλει ή που θεωρεί ανώδυνα, ή θα τα διατυπώνει όπως θέλει εκμαιεύοντας τις απαντήσεις που θέλει και εξακολουθώντας να αγνοεί κατ’ ουσίαν την θέληση του ελληνικού λαού.
    Και εννοείται ότι εκτός των εθνικών πρέπει να θεσμοθετηθούν και να ισχύσουν και τα τοπικά δημοψηφίσματα, με τους ίδιους όρους, που θα αφορούν ζητήματα σε επίπεδο νομού (που βεβαίως κακώς καταργήσατε) ή δήμου, ώστε η δημοκρατία (η όποια ισχύει ακόμα) να επεκταθεί στοιχειωδώς και σε τοπικό επίπεδο.

  • 12 Αυγούστου 2011, 23:18 | Γιωργος Γςωργιαδης

    οταν σε ολους τους τόνους λετε δεν φοβάμαι το πολιτικό κόστος τι σημαίνει???? οτι οτι και να λεει η πλειψηφία μας εχετε «γραμμένους»
    δημοψήφισμα ,ε στημένα ερωτήματα/////????? αντε ρε…
    το συνταγμα και ολες οι πλατείες στείλαν το μύνημα τι κάνατε????
    αντε παρτε δρομο και σεις και οι καπιτάλες που εκπροσωπείτε….
    θελουμε εναν αλλο κοσμο χωρις εκμετάλευση και με ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ..
    Η ΘΕΣΓΗ ΣΑΣ ΔΙΠΛΑ ΣΤΑ ΠΕΤΡΙΝΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ = ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ….

  • 10 Αυγούστου 2011, 18:55 | Άρης Ζάβαρης

    Το γράφω και εγώ (αν και το έχουν γράψει και άλλοι) για να ακουστεί δυνατά:

    Χωρίς πρόβλεψη για δυνατότητα πρόκλησης δημοψηφίσματος ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ από τον λαό (με συλλογή υπογραφών) και χωρίς να είναι το αποτέλεσμα δεσμευτικό μιλάμε για … ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΟΡΟΪΔΙΑ.

    Μην καπηλεύεστε τους όρους άμεση και συμμετοχική δημοκρατία. Ντροπή!

  • 9 Αυγούστου 2011, 10:37 | Σωτήρης Κατσαρός

    Βεβαίως και να επεκταθεί η χρήσις των δημοψηφισμάτων στην νεοελληνική δημοκρατία .

    Παραδείγματος χάριν.
    Να γίνει δημοψήφισμα για το εάν θέλει ο λαός να δανείζεται για να ταίζει τούς δημοσίους υπαλλήλους ! (μιά ορδή απο αχόρταγα στόματα )

    Τοιούτου είδους αποφάσεις που καθορίζουν το οικονομικό μέλλον των παιδιών μας πρέπει να λαμβάνονται με δημοψήφισμα πλέον, ιδιαιτέρως εάν αντιληφθεί κανείς την εγκληματική δραστηριότητα των νεοελλήνων πολιτικών να δανείζονται ασύστολα τεράστια ποσά και να τα μοιράζουν σε μισθούς που θα τούς επανεκλέξουν !!!
    Αυτό δεν είναι δημοκρατία είναι καταστροφή της πατρίδος.

    Χρειαζόμαστε δημοψηφίσματα για τα πάντα, για να προστατευθούμε απο ανίκανους και αδηφάγους μιζαδόρους
    Μόνον ο νόμος μπορεί να με προστατεύσει ουσιαστικά και όχι ο κάθε πολιτικός της μίζας μα ασυλία…..για 4 χρόνια βασιλιάς !!!

    τελικά χρειαζόμαστε πολλών ειδών δημοψηφίσματα !

  • 8 Αυγούστου 2011, 17:55 | EYAGGELIA

    Ναι, να υπάρχει δημοψήφισμα
    Ο Λαός να κρίνει / αποφασίζει

  • 8 Αυγούστου 2011, 15:38 | danai

    ΣΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ!
    ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΑΥΤΙΑ ΚΑΙ ΜΑΤΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΤΕ ΤΙ ΘΕΛΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ?
    ΤΟΣΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΙ ΛΕΤΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΤΖΟΚΙΝΓΚ? Η ΜΗΠΩΣ ΔΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ? ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΕ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΑΡΑΔΕΣ ΓΕΛΙΕΣΤΕ!

    ΠΑΙΔΑΡΙΟΔΕΣ ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΙΣΕΤΕ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ!

  • 6 Αυγούστου 2011, 16:51 | ΓΙΩΡΓΟΣ Ζ.

    Είμαι απόλυτα σύμφωνος με τον θεσμό των δημοψηφισμάτων και της αμεσοδημοκρατίας. Είναι κάτι που έπρεπε να έχει θεσμοθετηθεί εδώ και αρκετά χρόνια! Φυσικά υπάρχουν ενστάσεις, διαφωνίες, απορίες και κάποια καχυποψία! Αλλά ρε παιδιά, ας κάνουμε μια αρχή, έστω και με τις ατέλειες που υπάρχουν! Δεν νομίζω η ελεύθερη γνώμη και η πραγματική δημοκρατία να έβλαψε ποτέ κανένα!

  • 6 Αυγούστου 2011, 14:08 | Nikos Petropoulos

    κ. Υπουργέ,

    Σύμφωνα με το Αρθρο 44 του Συντάγματος, δημοψηφίσματα διενεργούνται για «κρισιμα εθνικά θέματα» και για ‘ψηφισμένα νομοσχέδια» που ρυθμίζουν σοβαρά κοινωνικά ζητήματα εκτός από τα δημοσιονομικά. Επίσης, η πρωτοβουλία για την διεξαγωγή δημοψηφισμάτων είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της Κυβέρνησης και της Βουλής.

    Στο ΣΝ η έννοια «κρίσιμο εθνικό θέμα», δευρύνεται ώστε εκτός από θέματα «εξωτερικής πολιτικής» και «εθνικής άμυνας» να συμπεριλαμβάνει και θέματα όπως τα «πολιτικά, τα οικονομικά και τα κοινωνικά». Προφανώς, στα «οικονομικά» μπορούν να συμπεριληφθούν και θέματα «δημοσιονομικά». Και αυτό είναι λογικό, αφού κατά τη συζήτση για τη «δημοσιοομική κρίση» τέθηκαν από πολλούς και θέματα «εθνικής κυριαρχίας»-είτε με την «εδαφική» (π.χ. εμπράγματες εγγυήσεις) είτε με την «πολιτική» (π.χ. επιτήρηση από τροϊκανούς, μετατόπιση κέντρου αποφάσεων κτλ.) έννοια της «εθνικής κυριαρχίας». Ώστόσο, αναρωτιέμαι αν το Σύνταγμα επιτρέπει μια τέτοια «διασταλτική ερμηνεία», αλλά αυτό ειναι θέμα των συνταγματολόγων. Ας υποθέσουμε ότι μια τετόια διασταλτική ερμηνεία επιτρέπεται, χωρίς την προϋπόθεση αναθεώρησης του συντάγματος.

    Δεν γνωρίζω που βασίζεται συνταγματικά η διαφοροποίηση της δεσμευτικότητας για δημοψηφίσματα που αφορούν «κρίσιμα εθνικά θέματα» (με τη διευρυμένη έννοια) τα οποία θα έχουν «συμβουλευτικό» χαρακτήρα και για δημοψηφίσματα που αφορούν «ψηφισμένα νομοσχέδια» τα οποία θα έχουν «δεσμευτικό» χαρακτήρα για την κυβέρνηση εφόσον συγκετρώσουν την απλή πλειοψηφία των ψηφοφόρων και ψηφίσει τουλάχιστον το 50% των εκλογέων. Θεωρώ ότι όλα τα δημοφηφίσματα θα πρέπει να έχουν δεσμευτκό χαρακτήρια για την κυβέρνηση, διαφορετικά δεν είναι δημοψηφίσματα και δεν συνιστούν άμεση δημοκρατία. Τα ποσοστά της φηφοφορίας και της απαρτίας μπορούν να διαφοροποιούνται ανάλογα με την κρίσιμότητα του θέματος. Άλλωστε, τα «συμβουλευτικά» δημοψηφίσματα μπορούν να γίνονται συχνά [και πολύ φτηνότερα] από εταιρείες δημοσκοπήσεων και όχι υπό την αιγίδα της Βουλής.

    Θεωρώ επίσης σημαντικό ότι εκτός από τη Βουλή, το ΣΝ θα πρέπει να παρέχει τη δυνατοτητα και στους πολίτες, είτε μέσω συγκέντρωσης υπογραφών (π.χ. 500.000 εκλογείς) είτε μέσω ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, να προκαλούν τη διενέργεια ενός δημοψηφίσματος. Αφού έχει διασφαλιστεί ο αδιάβλητος τρόπος των διαδικασιών (π.χ. μοναδική ψηφοφορία, ψηφοφορία από άτομα 18 ετών και άνω, προστασία από χάκερς κτλ.), οι προτάσεις των πολιτων για διενέργεια ενός δημοψηφίσματος κρίνεται σκόπιμο να έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα για τη Βουλή. Οι τρόποι αυτοί αφενός δίνουν ουσιστικό νόημα στη διαδικασία της άμεση δημοκρατίας και αφετέρου προάγουν την ηλεκτρονική διακυβέρνηση που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ευαγγελίζεται καθ’όλη τη διάρκεια της πολιτικής του ζωής-προχωρώντας μάλιστα και στην ίδρυση σχετικού Υπουργείου. Ωστόσο, το ίδιο το δημοψήφισμα θα πρέπει να διεξάγεται στα εκλογικά κέτρα, και όχι ηλεκτρονικά, κυρίως για λόγους εξασφάλισης της μυστικής ψηφοφορίας.

    Και τώρα κάποια σχόλια που έχουν σχέση με την λαΪκή ετυμηγορία,σε αντιπαραβολή με την αντιπροσωπευτική διακυβέρνηση, και που ενδέχεται να ανακόψουν την πορεία μιας κοινωνίας προς μεγαλύτερη κατανόηση της διαφορετικότητας και συνύπαρξης μεταξύ των εθνών. Ας πάρουμε για παράδειγμα το θέμα της «ονομασίας των Σκοπίων». Ενώ η συντριπική πλοινότητα των κομμάτων στη Βουλή ήταν υπέρ της σύνθετης ονομασίας, όλες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι η συντριπτκή πλεοψηφία των πολιτών ήταν κατά οποιασδήποτε χρήσης του όρου «μακεδονία» στην ονομασία της χώρας. Ενα άλλο παράδειγμα, που έχουν επικαλεστεί και άλλοι συμμετέχοντες στη διαβούλευση, είναι η αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Θεωρώ ότι αν διεξάγονταν σχετικό δημοψήφισμα η πλειοψηφία των πολιτών θα ήταν υπέρ της αναγραφής του θρησκεύματος στις τυατότητας, παραβιάζοντας τα ατομικά και ενδεχομένως τα κοινωνικά δικαιώματα των αλλόθρησκων ή μη θρησκευόμενων πολιτών. Παρόμοιες καταστάσεις μπορούν να ανακύψουν και όταν άλλα θέματα (π.χ. για τη μεταχείριση των μεταναστών, τον πραγματικό διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας, την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων κτλ.) τεθούν σε δημοψήφισμα. Σε τέοτιεες περιπτώσεις, η «κοινοβουλευτική δημοκρατία» πλεονεκτεί σε σχέση με την «άμεση δημοκρατία». Ενδεχομένως αυτός να είναι και ένας λόγος που το ΣΝ προσδιδει «συμβουλευτικό» χαρακτήρα σε μια κατηγορία δημοψηφισμάτων. Ωστόσο, και όπως προαναφέρθηκε, δημοψηφίσματα που έχουν «συμβουλευτικό χαρακτήρα δεν είναι δημοψηφίσματα, αλλά μορφές [δαπανηρών] δημοσκοπήσεων. Αναρωτιέται κανείς πώς μπορούμε να αντιμετώπισσυμε τις τυχόν παλινωδίες των δημοφισμάτων; Προσωπικά, δεν θα συνιστούσα ούτε τη μη διενέργεια δημοψηφισμάτων ούτε κάποια μεταβατική περίοδο συμβουλευτικών δημοψηφισμάτων. Ίσως τα θέματα που άπτονται των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων (όπως αυτά έχουν διατυπωθεί στις Χάρτες του ΟΗΕ, του ΣΕ και της ΕΕ κτλ.) δεν θα πρέπει να τίθενται σε δημοψήφισμα. Τέλος, είναι προαπαιτούμενο να διασφαλιστεί ένας ανοικτός και διεξοδικός διάλογος, με επιχειρήματα υπέρ και κατά, σε όλα τα ΜΜΕ και στον κυβερνοχώρο, και με τη συμμετοχή όχι μόνο των κομμάτων αλλά και της κοινωνίας των πολιτών (ΜΚΟ κτλ.). Η διαδικασία αυτή θα έχει διαμορφωτικό χαρακτήρα ως προς τις στάσεις και την ανύψωση του επιπέδου των πολιτών.

    Σε ότι αφορά κάποια από τα «διαδικαστικά» θέματα, που μπορούν να επιδράσουν και ουσιαστικά στο αποτελέσμα του δημοφηφίσματος, θεωρώ ότι θα πρεπει να συνυπολογίζονται και τα «λευκα» ψηφοδέλτια. Τα «λευκά» εκπροσωπούν μια στάση, όπως και η αποχή και τα άκυρα. Θετική ψήφος θα πρέπει να θεωρείται τουλάχιστον η απόλυτη πλειοψηφία των εκλογέων που υπερψήφισαν και που συμμετείχαν στην ψηφοφορία. Φυσικά, η πλειοψηφία αυτή, όπως και η απαιτούμενη απαρτία των εκλογέων, είναι δυνατόν να κλιμακώνεται ανάλογα με την κρισμιμότητα του θέματος του δημοψηφίσματος.

    Για λόγους οικονομίας, τα δημοψηφίσματα θα πρέπει να διενεργούνται παράλληλα με τις εθνικές, τις ευρω-εκλογές ή τίς δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, εκτός αν συντρέχουν σοβαροί λόγοι δημοσίου συμφέροντος για την άμεση και αυτόνομη διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος.

    Τέλος, στην περίπτωση που τα δημοψηφίσματα δεν μπορούν να έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα και η διασταλτικότητα που επιχειρείται στο ΣΝ είναι αντισυνταγματική, θα πρέπει το θέμα των δημοψηφισμάτων να αποτελέσει αντικείμενο της επικείμενης αναθεώρησης του Συντάγματος. Σε περίπτωση της αναθερώρησης, και με δεδομένες τις αλλάγες στους συσχετισμούς δυνάμεων σε σχέση με το μετα-δικτατορικό 1975, το νέο παγκοσμιοποιημένο οικονομικό περιβάλλον καθώς και την επικράτηση των νέων τεχνολογιών, ίσως θα ήταν σκόπιμο η κυβέρνηση να προχωρήσει σε μια νέα συντακική εθνοσυνέλευση και στη ριζική αναθεώρηση του Συντάγματος.

    Νίκος Πετρόπουλος
    Κοινωνιολόγος

  • 6 Αυγούστου 2011, 09:03 | ΦΩΤΗΣ

    Καλά, όλα σικέ, όλα για να δικαιολογίσετε το τίποτα. Αίσχος

  • 4 Αυγούστου 2011, 14:07 | Christos Papadoulis

    Dear Sirs,

    In the offset, I am not opposed to the notion of a referendum. I simply have the following comments:

    The referendum, if called at any time other than general elections, is going to be an expensive proposition. Are you sure that Greece’s current economic condition can afford the luxury of a referendum?

    The proposed law indicates that a referendum can be for issues pertaining to foreign, economic, defense, social and political affairs.

    I suggest that most people, in most countries I have been (over 40), are not knowledgeable enough to make a decision on any of the above subjects.

    Lets take the above subjects one at a time and ask some obvious questions.

    Foreign Affairs: Should the government improve relationships with Israel?

    Economic Affairs: Should the government sign the economic agreement with EU and IMF?
    Should we reduce salaries and pensions to reduce the deficit?
    Should the government implement the EU directives?
    Should the government implement the demands and conditions EU and
    IMF have set in order to provide economic aid to Greece?

    Defense Affairs: Should the government send warships to patrol against pirates?
    Should Greece remain in NATO?

    Social Affairs: Should the government create a program to repatriate the illegal
    immigrants to their country of origin?
    Should the government pass a law that eliminates speed limit?

    Political Affairs: Do you think that there should be a two term limit for all elected officials
    (Prime Minister, Minister Deputy in the Parliament, Area Director, Mayor, etc.)?
    Should the government lay off 200.000 public employees?
    Should the government open the closed professions?

    Are you positively certain that the majority of Greeks are educated and knowledgeable enough to vote on any of the above?

    Are you certain that the current political environment, which is already tense, can afford the extra arguments and calls for elections in the event a government looses the referendum?

    Presently, the Greek population has a very low esteem of the Greek politicians. How do you expect to change this when the results of a referendum are not followed/implemented?

    Sincerely,

    Christos Papadoulis

  • 3 Αυγούστου 2011, 20:13 | GTHOMAKOS

    Εχοντας αφιερώσει δυο ημέρες διαβάζοντας τον νόμο και ολα τα σχόλια της διαβούλευσης καιμε το αίσθημα ότι συμμετέχω σε μια διαδικασία σικέ, αφού έχω πειστεί πια ότι οι διαχειριστές της εξουσίας σήμερα ουδόλως επιθυμούν την ενεργοποιηση των πολιτών και την άμεση – συμμετοχική Δημοκρατία,θα καταθέσω τις απόψεις μου σε αυτή την παρωδία συμμετοχικότητας α)γιατί πάντα στην ζωή μου αφηνα μια πιθανότητα στις χίλιες στο μεταφυσικό αλλά κυρίως β)για να συνταχθώ αλληλέγγυος με τους συνομιλητές – συνοδοιπόρους μου, που μεσα στο κατακαλόκαιρο αντί να γυρνάμε στις παραλίες,στραβωνόμαστε στην οθόνη ενός Η/Υ ελπίζοντας σε μια ουτοπία

    Αποψεις

    1.Στο άρθρο 4 και 11 παρ. 1 του υπο ψήφιση νόμου αναφέρεται ότι το ερώτημα και οι πιθανές απαντήσεις θα καθοριζονται απο την Ολομέλεια της Βουλής.

    Θα πρέπει αυτα να καθορίζονται απο τον λαό μεσω διαδικασίας ηλεκτρονικής υποβολής προτασεων και επωνυμης ψηφοφορίας που θα διεξαγεται απο ανεξάρτητο όργανο (ανεξάρτητη αρχή διενέργειας δημοψηφίσματος).

    2. Στο άρθρο 7 παρ.4 προβλέπεταιη σύσταση διακομματικής επιτροπής με έργο της την διατύπωση προτάσεων για την εφαρμογή του εν λόγω νόμου.

    Θα πρέπει αυτή να αντικατασταθεί – ή τουλάχιστον να προστεθεί και η πρόβλεψη για την σύσταση «ανεξάρτητης αρχής διενέργειας δημοψηφίσματος» με μέλη κληρωτά η οποία θα είναι αρμόδια για την τέλεση και τον έλεγχο της ηλεκτρονικής διαδικασίας καθορισμού του ερωτήματος και των πιθανών απαντήσεων που θα γίνεται απο το εκλογικό σώμα, όπως αναφέρω στο 1

    3.Στο άρθρο 12 αναφέρεται: «Το αποτέλεσμα δημοψηφίσματος για ψηφισμένο νομοσχέδιο που ρυθμίζει σοβαρό κοινωνικό ζήτημα είναι δεσμευτικό όταν στην ψηφοφορία λάβει μέρος τουλάχιστον το 50% όσων έχουν εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους»

    Εδώ βιάζεται το αυτονόητο !!!!! Θα πρέπει να είναι δεσμευτικό το αποτέλεσμα κάθε δημοψηφίσματος (ειδάλλως ο νόμος είναι προδήλως αντισυνταγματικός )και όχι μόνο εκείνου που ρυθμίζει σοβαρό κοινωνικό ζήτημα(υπενθυμίζω ότι εκτός του σοβαρού κοινων. θέματος το δημοψήφισμα ΄βάσει του άρθρου 44 του Συντάγματος , μπορεί να αφορά κρίσιμο εθνικό θέμα, σχετικό με την εξωτερική πολιτική και την εθνική άμυνα).Πιθανώς με την προυπόθεση ότι στην περίπτωση εθνικού θέματος να απαιτείται μεγαλύτερο ποσοστό απαρτίας του εκλογικού σώματος (προτείνω 65%)

    Επισης τα λευκά ψηφοδέλτια πρέπει να προσμετρούνται στα έγκυρα.Είναι σαφής έκφραση γνώμης.

    4.Σχετικά με το άρθρι 7 παρ. 1α οπου δίνεται η δυνατότητα εκπροσώπησης απο τα ΜΜΕ μόνο στα κόμματα που εχουν συγκεντρώσει ποσοστό 1,5 % και πάνω πιστεύω ότι

    α)ο καθορισμός των ερωτημάτων και των πιθανών απαντήσεων απευθείας απο τον λαό αναγκάζει τα κόμματα να προσαρμοσουν τις απόψεις τους στη θέληση του λαού άρα δεν μένει πολύς χώρος για πλύση εγκεφάλου και παραπληροφόρηση ,αλλά κυρίως

    β) θα πρέπει σε ειδική ιστοσελίδα που θα διαχειρίζεται η ανεξάρτητη αρχή διενέργειας δημοψήφίσματος να υποβάλονται όλες οι απόψεις κομμάτων , λοιπών συλλογικοτήτων αλλά ακόμα και προσωπικές απόψεις πολίτών που επιθυμούν επώνυμα να τις καταθέσουν.Αυτές θα μπορούν να ψηφίζονται από τους πολιτες (μόνο επώνυμα και μέσα απο έγκυρες και αξιόπιστες διαδικασίες) καθόλη την διάρκεια της περιόδου πριν την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος ,καταδεικνύοντας έτσι τις τάσεις της κοινής γνώμης όλη την «προεκλογική» περίοδο. Τα ΜΜΕ θα είναι υποχρεωμένα να προβάλουν τις επικρατέστερες και δημοφιλέστερες απόψεις βάσει αριθμού ηλεκτρονικών ψήφων και όχι μονο τις απόψεις κομμάτων.

    ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ…

    Δυστυχώς δεν δίνεται η δυνατότητα στην παρούσα διαβόύλευση να ζητήσουμε το σημαντικότερο. Την θεσμοθέτηση της δυνατότητας απόφασης διεξαγωγή δημοψηφίσματος απευθείας απο τον λαό .Αυτό απαιτεί την αναθεώρηση του Συντάγματος και ειδικά του άρθρου 44 παρ.2.Πρεπει να γίνει η πρώτη προτεραιότητα οποιουδήποτε επιθυμεί ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και συνεπώς το πρώτο θέμα που θα τεθεί σε δημοψήφισμα.

    Στο τέλος ,θέλω να δώ πόσο προκλητικοί μπορείτε ακόμα να γίνετε όταν θα αγνοήσετε το 99% των συμμετεχόντων στην διαβούλευση που ζητα κάθε δημοψήφισμα να είναι δεσμευτικο για την κυβέρνηση.

  • 3 Αυγούστου 2011, 18:29 | ΦΩΤΕΙΝΗ Σ.

    Εχουμε εκλεξει κυβερνηση (καλη η κακη δεν εχει σημασια) για να κυβερνησει αυτη την φουκαριαρα την χωρα μας.Αυτο να κανετε κυριοι και παρακαλω παρτε γρηγορες ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ γιατι αυτη η αργη κινηση, οι παλινωδιες,η αναποφασιστικοτητα και το χασιμο χρονου μονο καλο δεν κανουν σε ολους μας. Καλες οι ασκησεις δημοκρατιας και τα δημοψηφισματα αλλα για αλλες εποχες που να εχουμε την πολυτελεια του χρονου.

  • 3 Αυγούστου 2011, 18:57 | Σωτήρης M.

    – Πλήρης διαχωρισμός των τριών εξουσιών στην πράξη (Ασυμβατότητα ιδιότητα βουλευτή-υπουργού, Μη διορισμός δικαστικών από υπουργό κ.α.).
    – Αποκομματικοποίηση του στρατού.(Προαγωγές στα ανώτατα επίπεδα της ιεραρχίας ακόμα και των αρχηγών των επιτελείων από το στράτευμα και όχι από την πολιτική ηγεσία.
    – Αποκομματικοποίηση των πανεπιστημίων. Ασυμβατότητα ιδιότητα φοιτητή και κομματικών μηχανισμών εντός των πανεπιστημίων(τουλάχιστον).
    Και φυσικά απαιτείται ο βουλευτής να ψηφίζει ‘απόλυτα’ κατά συνείδηση και όχι με κομματικές γραμμές.

  • 3 Αυγούστου 2011, 17:24 | Βασίλης Λουζιώτης

    Διάβασα όλα τα σχόλια μέχρι τώρα. Είναι προφανές (και χρήσιμο) ότι υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Νά και η δική μου άποψη, πολύ περιληπτικά:
    1. Ναι στο θεσμό του δημοψηφίσματος, με την προϋπόθεση να είναι δεσμευτικό. Διαφορετικά είναι χαμένος χρόνος, τα ίδια συμπεράσματα μπορούν να βγουν και με δημοσκόπιση.

    2. Θα πρέπει να υπάρχει δυνατότητα στους πολίτες να ζητούν και να προκαλούν δημοψήφισμα. Πρέπει να έχουμε το δικαίωμα να πάρουμε πρωτοβουλία για θέματα που ίσως οι εκπρόσωποί μας δεν θέλουν να ασχοληθούν. Οι κανόνες θέλουν συζήτηση (πόσοι να το ζητήσουν, τι θέματα θα καλύπτει, κλπ), νομίζω όμως ότι θα πρέπει να συμφωνήσουμε στην αρχή.

    3. Υπάρχει αμφιβολία από πολλούς σχετικά με την ‘ωριμότητα’ του λαού να έχει γνώμη για πολύπλοκα θέματα. Σίγουρα θα υπάρχουν κάποιοι που θα δυσκολεύονται ή θα κάνουν λάθος. Δεν θα αποκτήσουμε ποτέ όμως την ‘ωριμότητα’ αυτή αν δεν ασκηθούμε, και μάλιστα επί πολλά χρόνια. Αν δεν ξεκινήσουμε, δεν θα φτάσουμε ποτέ. Αυτό κάνει πολύ κρίσιμη την ενημέρωση. Ποιός θα ενημερώνει τον κόσμο για τις επιλογές και (κυρίως) για τις συνέπειές τους; Φαντάζομαι ότι και για το θέμα αυτό θα είναι δυνατόν να βρεθούν λύσεις (ανεξάρτητοι φορείς, Πανεπιστήνια, κλπ), ας μη το αφήσουμε όμως να μας σταματήσει.

    4. Τα δημοψηφίσματα δεν θα υποκαταστήσουν το κοινοβούλιο. Οι εκπρόσωποί μας πρέπει να είναι εκεί για τον μεγάλο όγκο της νομοθετικής εργασίας. Ίσως σε κάμποσα χρόνια (40;) να είναι δυνατόν να ψηφίζουν όλοι οι πολίτες για τους νόμους κατευθείαν, ηλεκτρονικά, σε εβδομαδιαία βάση, κάτι σαν άμεση δημοκρατία. Δεν είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο, ούτε οι προϋποθέσεις υπάρχουν. Θα ήταν χρήσιμο όμως να υπάρχει κάτι παρόμοιο σαν μελλοντικός στόχος ή ‘όραμα’, ώστε οι όποιες ενέργειες γίνουν τώρα να βρίσκονται προς τη σωστή καταύθυνση.

  • 3 Αυγούστου 2011, 17:15 | ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΓΡΑΣ

    Λυπάμαι που αναγκάζομαι να το παραδεχτώ αλλά η ελληνική κοινωνία δεν είναι έτοιμη να μπει στη λογική του δημοψηφίσματος, είτε λόγω της αδιαφορίας που επιδεικνύει είτε λόγω του ότι άγεται και φέρεται από τις δημαγωγίες και την παραπληροφόρηση. Παρόλα αυτά, κάτι πρέπει να γίνει για να αλλάξουν όλα αυτά. Συνεπώς, προτείνω διενέργεια τακτικών δημοψηφισμάτων «συμβουλευτικού» χαρακτήρα, για μια περίοδο προετοιμασίας και εξοικείωσης, και, στη συνέχεια (π.χ. μετά από 2-5 χρόνια), διενέργεια πραγματικών δημοψηφισμάτων με δεσμευτικό χαρακτήρα για την κυβέρνηση, με εξασφάλιση της συμμετοχής της πλειονότητας των πολιτών και με χρήση μεθόδου που να εγγυάται την εξάλειψη του κινδύνου της νοθείας.

  • 3 Αυγούστου 2011, 17:08 | Νικόλαος Α. Πάσχος

    Περί παράγραφου 2 του άρθρου 44 η οποία λέει τα εξής:

    Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου. Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών, ύστερα από πρόταση των δύο πέμπτων του συνόλου και όπως ορίζουν ο Κανονισμός της Βουλής και νόμος για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής. Δεν εισάγονται κατά την ίδια περίοδο της Βουλής περισσότερες από δύο προτάσεις δημοψηφίσματος για νομοσχέδιο.

    Προτάσεις:
    Να μπορεί όχι μόνο ο πρόεδρος της Δημοκρατίας να προκηρύξει δημοψήφισμα σε εθνικό επίπεδο αλλά να μπορεί ένας μέρος της κοινωνίας μέσω συλλογής υπογραφών (μέσω οποιοδήποτε φορέα η πρωτοβουλίας ή κίνησης) να αναγκάζει το ίδιο το πολιτικό σύστημα να προβεί σε εκλογές δημοψηφίσματος. Αυτό το μέρος θα πρέπει να είναι ένα μεγάλο μέρος των ενήλικων και ενεργών πολιτών της χώρας ώστε να αξίζει να κινητοποιηθεί ο μηχανισμός αυτός, προτείνετε μία αρμονική πλειοψηφία κατά την τάξη αναλογίας φ. Για να ευδοκιμήσει αυτή η προσπάθεια αυτή θα πρέπει ο κρατικός μηχανισμός να υποστηρίζει την διάδοση αυτής της ιδέας και να υπάρχουν, αντίγραφα τρέχων υποψήφιων θεμάτων (με ημερομηνία λήξης και ένα εύλογο διάστημα π.χ. 6 μηνών ή αναλόγως της σημαντικότητας του θέματος ανάρτησης του) με ειδικά έντυπα που ο καθένας θα μπορεί να προμηθευτεί από τα ΚΕΠ και φυσικά από το διαδίκτυο.

    Πέραν του δημοψηφίσματος σε εθνικό επίπεδο για να λειτουργήσει η δημοκρατία άμεσα, αυτό θα πρέπει να γίνει και σε τοπικό επίπεδο, ώστε ο Καλλικράτης να αποκτήσει κάποιο αμεσοδημοκρατικό νόημα, ανάλογα με τις τοπικές ανάγκες του πληθυσμού και την δυνατότητα αυτής της λειτουργίας σε περιφερειακό επίπεδο ή σε νομαρχιακό ή και σε δημοτικό επίπεδο ανάλογα και με την φύση του θέματος. Θα πρέπει να λειτουργεί και κάτι ανάλογο σε επίπεδο περιφερειακών-νομαρχιακών-δημοτικών συμβούλων, και των πολιτών της εκάστοτε περιοχής.

    Τώρα εάν θέλουμε να μιλάμε για αμεσοδημοκρατία εις βάθος, το καλύτερο θα ήταν η Ελλάδα να αφήσει την αντιπροσωπευτική δημοκρατία εξ’ ολοκλήρου ή εν μέρει ή το κατά δύναμιν να εξυγιάνει αυτή και να βάλει δικλίδες ασφαλείας. Παρατηρώ ότι πολλοί προγράψαντες έχουν μιλήσει για απλή αναλογική. Αυτό είναι σωστό. Το επιχείρημα ότι δεν είμαστε έτοιμοι για συμμετοχικές κυβερνήσεις είναι σαθρό, και ίσως και βρώμικο. Εάν θέλουμε αμεσοδημοκρατία , που είναι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, οι πολίτες πρέπει να συμμετέχουν, και να τους απαιτείτε να συμμετέχουν κατά το Σολωνικό πρότυπο. Αυτή η παθητική τετράχρονη εξουσιοδότηση ασυλίας δημιουργεί προβλήματα, φτιάχνει θρόνους και βασίλεια με υποτελείς και δουλοπρεπείς υπηκόους με το αζημείωτο φυσικά. Εάν θέλουμε να εξυγιάνουμε την Δημοκρατία πέραν του δημοψηφίσματος πρέπει να δημιουργηθεί μία δεύτερη βουλή κληρωτών συμπολιτών μας η οποία θα μπορεί να ασκήσει βέτο στην πρώτη, η οποία θα έχει ενιαύσια θητεία, και η οποία θα προεξετάζει τα νομοσχέδια πριν αυτά δοθούν προς ψήφιση… Αυτό είναι ένα βήμα προς την άμεση δημοκρατία, υπάρχουν πολλά άλλα.

    Όσον αφορά για την διαφάνεια, που αναφέρετε στην παρουσίαση αξιότιμε κύριε Καστανίδη, αυτή θα επισφραγιστεί με την άνοιγμα του θέματος του διαχωρισμού των τριών εξουσιών. Δεν μπορούμε να μιλάμε για Ανώτατο Δικαστήριο που είναι διαφανή όταν ορίζονται οι δικαστές με αδιαφανή τρόπο.

  • 3 Αυγούστου 2011, 12:25 | ΙΩΑΝ. ΜΠΟΗΣ

    Το αποτέλεσμα εχει κριθεί, όπως εδειξαν τα τελευταία κρίσιμα γεγονότα.Το δημοψήφισμα απλώς, θα είναι, η αναγνώριση των λαθών του παρελθόντος

  • 2 Αυγούστου 2011, 16:57 | Χρήστος Καλαιτζής

    Εφόσον το δημοψήφισμα θα είναι δεσμευτικό έχει νόημα, έστω και τώρα μετά από 20 μήνες.
    Θέματα που θα πρέπει να τεθούν:
    – Αλλαγή του εκλογικού συστήματος & Εκλογές άμεσα
    – Παραμονή στην Ευρωζώνη
    – Αναγνώριση του χρέους και παραμονή στο ΔΝΤ & Μηχανισμό Στήριξης
    – Αναθεώρηση του συντάγματος σε θέματα που παρουσιάζουν αδυναμίες όπως η παραγραφή αδικημάτων κατά του συνόλου των Ελλήνων. Αδικήματα που διαπράττονται είτε εντός είτε εκτός της Ελληνικής επικράτειας.
    – Άμεση δήμευση με συνοπτικές διαδικασίες περιουσιακών στοιχείων φυσικών /νομικών προσώπων που κατά τα Ελληνικά Δικαστήρια έχουν ζημιώσει τους Έλληνες με αποδεδειγμένο δόλο. Εδώ να ενταχτούν και η Siemens και το Ελευθέριος Βενιζέλος και οι αποζημίωσης πολέμου της Γερμανίας και το Χρηματιστήριο και η Ολυμπιακή και όλες οι παλιές και ξεχασμένες υποθέσεις.
    – Διασφάλιση της Εθνικής Κυριαρχίας μας με την ανάγκη των 2/3 της βουλής για οποιαδήποτε συναλλαγή που εμπεριέχει δημόσια περιουσία.
    – Άμεση προώθηση των ΕΘΝΙΚΩΝ Θεμάτων: ΑΟΖ, Πράσινη & εναλλακτικές Μορφές Ενέργειας, Κοιτάσματα στον Ελλαδικό Χώρο, Σύστημα Υγείας , Άνοιγμα Επαγγελμάτων

  • 2 Αυγούστου 2011, 14:11 | Ρουσσος Δημητρης

    Ταμειο Διαχειρισης για την Εκτελεση Αρχαιολογικων Εργων (ΤΔΠΕΑΕ):

    Ιανουαριος 2010: απολυονται 30 συμβασιουχοι μια και αποφασιστηκε μετα απο πολλες δεκαετιες να σωθει η Ελλας απο τα βυσματα που αγκιστρωνονται σε δημοσιες υπηρεσιες οπως επιτασσε το εκαστοτε κομματικο κρατος. Ο τοτε υπουργος μενει στην ιστορια μια και επιτελους βαζει στο σωστο δρομο τα πραγματα και κανενα λαμογιο δεν θα μπορει να ξαναμπει απο το παραθυρο.

    Αυγουστος 2011: το παραθυρο εμεινε ανοιχτο απο καποιον αμελη και προσλαμβανονται 90 συμβασιουχοι με το προσχημα του ΕΣΠΑ χωρις να εχει περασει καποιος διαγωνισμος απο τον ΑΣΕΠ και φυσικα σε αυτους δεν περιλαμβανονται οι προηγουμενοι απολυμενοι μια και αυτοι εκτος απο λαμογια , ηταν και δεξιοί.

    Θα μπορουσα να γραψω επιπλεον σχολια για το θεμα αλλα νομιζω πως μπορω να περιοριστω στο οτι η Εθνικη αναγκη επιτασσει τη συνεχιση της κομματοκρατιας.

    Με η χωρις δημοσια διαβουλευση η Ελλας δεν αλλαζει. Θα παραμεινει ακρως χρεωκοπημενη σε αξιες και οραματα. Καλη σας νυχτα

  • 2 Αυγούστου 2011, 01:03 | Γεώργιος Ράπτης

    Δημοψήφισμα σημαίνει άμεση Δημοκρατία και αυτός είναι ο στόχος, οι αποφάσεις πρέπει να είναι δεσμευτικές για τη κυβέρνηση. Το βάρος θα πρέπει να πέφτει στην ενημέρωση των πολιτών για να υπάρχει και σωστή κρίση από τους ίδιους. Όχι λαϊκισμούς και δημαγωγίες. Στην Αρχαία Αθήνα οι δημαγωγοί αν οδηγούσαν το σώμα σε λάθος απόφαση διώκονταν με εξοστρακισμό και άλλες ποινές. Εμπιστευτείτε τον λαό θα πάρει σωστές αποφάσεις, ο λαός δεν πιέζεται από κανένα και αντιμετωπίζει τα πάντα με βάση το συμφέρον της πλειοψηφίας όχι των λίγων… το Ελληνικό Έθνος μπορεί να προκόψει με την άμεση Δημοκρατία ελευθερώστε τη δύναμή του.

  • 2 Αυγούστου 2011, 01:27 | Χρηστος Αντωνιου

    δημοψηφίσματα έπρεπε να έχετε κάνει προ πολλού,1ον για την απόδοση ιθαγένειας στους λαθρομετανάστες και 2ον για την προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ, Κατά συνέπεια η συζήτηση περί δημοψηφισμάτων κρίνεται ύποπτη και ανειλικρινής στην συγκεκριμένη στιγμή, ενώ επιπρόσθετα προβλέπεται οτι τα αποτελέσματα δε θα εχουν δεσμευτικό χαρακτήρα (έτσι ώστε αν δεν αρέσουν τα αποτελέσματα στην εκάστοτε κυβέρνηση να μπορεί να τα απορρίπτει). Επομένως; Προς τι το δημοψήφισμα;;

  • 1 Αυγούστου 2011, 22:56 | φώτης

    πρός μία έννοια αέναου (διαρκούς) δημοψηφίσματος

    κάθε πολίτης οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να δημιουργήσει ένα θέμα δημοψηφίσματος,
    είτε μέσω δημόσιας υπηρεσίας, είτε μέσω τοπικής συνέλευσης,
    είτε μέσω οριζόντιου διαδικτύου
    (που παράγεται τεχνολογικά μέσα απ΄το σύνολο τών πολιτών, ώς δημόσιο αγαθό),

    το θέμα ταξινομείται εννοιολογικά, ανοίγει χρονολογικά και παραμένει ανοιχτό
    σε διαρκή (χωρίς καταληκτική ημερομηνία) διαβούλευση και ψηφοφορία,
    καταληκτική ημερομηνία μπορεί να προτείνεται μέσα απο το θέμα
    αλλά ισχύει όταν εγκρίνεται απο το 5% του εκλογικού σώματος
    (διαβαθμισμένη δυναμική δημοσιοποίησης)

    το δημοψήφισμα αποκτά δεσμευτικό χαρακτήρα όταν η συμμετοχή ξεπερνά το 50% του εκλογικού σώματος,
    αλλά παραμένει ανοιχτό και για όσους δέν έχουν μετάσχει, και γιά όσους αλλάζουν επιλογή,
    οπότε ως δέσμευση μπορεί να μεταβάλλεται (με διαφορά ποσοστών άνω του 5%)
    και να εξελίσσεται (μέσα στόν χρόνο)

    η δυναμική τών δημοψηφισμάτων, ξεκινώντας απ΄την έννοια της εγγύτητας (τοπικού χαρακτήρα),
    μπορεί να φτάνει στην έννοια της αυτορύθμισης του όλου,
    όπου σε μιά γενικευμένη μορφή, οι όλοι συμμετέχουν και αποφασίζουν γιά ότι τους αφορά (γιά όλα),
    οπότε κάθε πολίτης μπορεί να εκλέγεται γιά δημόσια θέση (έργο)
    μόνο σάν διαχειριστής της απόφασης τών όλων, ή σάν γνωμοδότης

    η έννοια της μυστικής ψηφοφορίας είναι εντελώς ασύμβατη στό πλαίσιο μιάς απόλυτης διαφάνειας

  • 1 Αυγούστου 2011, 18:13 | Μιχάλης Γρ Βραχόπουλος

    Όπως όλοι γνωρίζουμε αντιπροσωπευτική δημοκρατία δεν μπορεί και δεν υπάρχει.
    Η συμμετοχή των πολιτών στην κατ επίφαση δημοκρατία μέσα από δήθεν δημοψηφίσματα μπορεί και θα! χρησιμοποιηθεί όπως και οι εκλογές!!
    λ.χ. Λεφτά υπάρχουν ….. και οδηγούμαστε στην χρεωκοπία!!! τι γνώριζε ο λαός όταν έδινε την δήθεν λαϊκή εντολή? τίποτα! βρέθηκε στον φόβο της οικονομικής πίεσης του Κ. Καραμανλή και την δήθεν δημοκρατικότητα και φιλολαϊκότητα του Γ. Παπανδρέου…
    αποτέλεσμα η μεγαλύτερη λαίλαπα στα εισοδήματα των πολιτών και εκχώρηση της λαϊκής κυριαρχίας!!!
    Τώρα με τα δημοψηφίσματα τι θα αποφασίσουμε? Έχοντας πάλι μηδενική ή παραπλανητική πληροφόρηση θα κληθούμε να επιλέξουμε και να απαντήσουμε σε διλήμματα που εντέχνως θα διαμορφωθούν!!! Έτσι δε θα απαιτείται και ο φερετζές της βουλής!!!
    Αν αυτό ονομάζεται από κάποιους συμμετοχή τότε μάλλον παραμένω ΗΛΙΘΙΟΣ

  • 1 Αυγούστου 2011, 18:31 | Σωτήρης M.

    Πολλές φορές προσπαθούμε να λύσουμε επιμέρους ζητήματα χωρίς πρώτα να έχουμε ξεκαθαρίσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτό θα εξεταστεί. Πιστεύω ότι πρώτα πρέπει να γίνει μια εκτενής συζήτηση γύρω από θέματα που άπτονται της πολιτικής φιλοσοφίας και να καταλήξουμε -πολιτικά κόμματα, πολίτες- τί ακριβώς θέλουμε από τη δημοκρατία. Έτσι μπορούμε να ελπίζουμε σε μια επανενεργοποίηση των πολιτών.
    Ένας προβληματισμός, για παράδειγμα, είναι κατά πόσο ο ηγέτης δικαιούται να παίρνει αποφάσεις που δεν ανταποκρίνονται στη βούληση του λαού – οι οποίες όμως σύμφωνα με την κρίση του και εκτιμώντας τις εξελίξεις θα ωφελήσουν την πολιτεία – και αν πρέπει να χρησιμοποιεί τη ρητορική ή άλλα εργαλεία πειθούς για να τους κατευθύνει ή αντίθετα, αν θα πρέπει να έχει το όραμα και να διαμορφώσει τις συνθήκες για την πραγμάτωσή του πείθοντας τους πολίτες να τον ακολουθήσουν.
    Το ερώτημα είναι αν κατευθύνει τους πολίτες ή απλώς τους εκπροσωπεί. Και αν βιαστούμε να απαντήσουμε πως η σωστότερη θέση είναι η δεύτερη, ας αναλογιστούμε τι θα γινόταν σε ένα δημοψήφισμα για την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ ή την επανένταξη της χώρας μας στο ΝΑΤΟ.
    Η Ελβετία λαμβάνει δρακόντεια μέτρα εναντίον των προσφύγων και των ξένων, μέσω συχνών δημοψηφισμάτων. Η ίδια χώρα, μέσω συνεχόμενων δημοψηφισμάτων εμπόδιζε τη παραχώρηση του δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες μέχρι και τη δεκαετία του ’70.
    Το 2000 η Εκκλησία της Ελλάδος ζητούσε επίμονα να διεξαχθεί δημοψήφισμα για την αναγραφή ή όχι του θρησκεύματος στις ταυτότητες. «Να γίνει ένα δημοψήφισμα και θα δούνε ότι ο λαός προσυπογράφει μαζί μας», ήταν το κύριο επιχείρημα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών.
    Η απάντηση ασφαλώς μπορεί να είναι κάπου στη μέση και δεν θέλω να απαξιώσω το χαρακτήρα του δημοψηφίσματος, που είναι βασικό εργαλείο της άμεσης δημοκρατίας, αλλά αναφέρω αυτόν τον προβληματισμό για να καταστεί σαφές το ηθικό δίλημμα που τίθεται στους ηγέτες στο αν και πώς θα χρησιμοποιήσουν το λόγο και τα εργαλεία του για να πείσουν και να κατευθύνουν.

  • 1 Αυγούστου 2011, 14:55 | Δημητρης Γκογκος

    Οπωσδήποτε χρειάζονται τα δημοψηφίσματα σε κ΄ρισημα ζητηματα αλλά πρέπει να είναι δεσμευτικά για την κυβέρνηση. Δεν έχει νόημα και δεν είναι δημοκρατία τότε. Και αν επιτέλους αποφασίσετε να διορθώσετε τη δημοκρατία που είθναι κατ’επίφασην τώρα και ας βγαίνετε στα κανάλια όποτε σας συμφέρει να λέτε ότι κινδυνεύει να ξεκινησετε να διαχωρίζετε τις εξουσίες.
    Οι τελευταίες κυβερνησεις δεν είχαν εκτελεστική εξουσία. Μόνο νομοθετική. Στον ιδωτικό τομέα ούτε για κλητήρες δεν θα είσασταν άξιοι να είστε. Είστε εκεί κυρίως για να διοικήσετε αυτό που φτιάξατε. Δεν μπορείτε ? σπίτι σας, οχι αλλάζετε και παίζετε με τους νόμους κάθε λιγο και λιγάκι. Κάθε πότε ελέγχετε τους υφισταμένους σας και τους υφισταμένους τους αν δουλεύουν? Είστε για να εφαρμόζετε τους νόμους και όχι να τους αλλάζετε για να καλυψετε ανομίες, που οι υφιστάμενοι σας δεν είδαν ή είδαν αλλά… . (βλέπε αυθαίρετα, είμαστε ηλίθιοι οι υπόλοιποι?)
    Επίσης σε κάποια σχόλια είδα ότι κάποιοι σχολίασαν την έλλειψη γνώση από τους πολίτες για ορισμένα θέματα. Απαντώ ότι το δημοψήφισμα είναι γνώμη και όχι γνώση. Όποιος επιθυμεί μπορεί να ψάξει. Αν δεν ΄ψαξει τότε έχει πρόβλημα η κοινωνία. Δυστυχώς για κάποιους έτσι είναι η δημοκρατία. Αλλιώς να αλλάξουμε πολίτευμα ώστε να αποφασίζουν αυτοί που ξέρουν. Και ποιοι είναι αυτοί? Πάντως αυτοί που κυβερνήσαν ή κυβερνούν όχι, γιατί είναι ασχετοι για τη δουλειά που τους βάλαμε να κάνουν.

  • 1 Αυγούστου 2011, 13:51 | Χρήστος Ακριτιδης

    ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ
    1) ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΝΑ ΚΗΡΥΣΣΕΙ ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΟΠΟΤΕ ΚΡΙΝΕΙ ΑΥΤΟΣ, ΕΚΤΟΣ ΕΘΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ, Ή ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΛΗΞΕΙ ΤΗΣ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑΣ ???
    2) ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ ΟΠΟΤΕ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ Ή ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΝΟΝΕΣ ???

  • 1 Αυγούστου 2011, 12:29 | ΦΩΤΙΟΣ ΖΥΓΟΥΛΗΣ

    ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΙΑ ΚΑΤ ΕΠΙΦΑΣΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΟΤΗΤΑΣ ΠΑΡΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΟΤΗΤΑ.
    ΑΛΛΟ ΒΕΒΑΙΑ ΑΝ ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΜΑΚΡΟΘΕΝ ΤΟΥ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ.

  • 1 Αυγούστου 2011, 11:40 | Γρηγόρης Καραολίδης

    Οι όροι των διατάξεων τής παραγράφου 2 τού άρθρου 44 τού Συντάγματος δεν μπορούν να ερμηνευτούν διασταλτικά , ούτε βέβαια με νόμο . Άλλωστε σε καμιά περίπτωση ο κοινός νομοθέτης δεν είναι αρμόδιος για αυθεντική ερμηνεία των Συνταγματικών διατάξεων . Κρίσιμο εθνικό θέμα είναι μόνο ζήτημα που αφορά προβλήματα άμεσα και ευθέως συνδεόμενα με την ύπαρξη , την υπόσταση τού Κράτους (ως εκπροσωπευτικού σχήματος τού Έθνους) , ιδιαίτερης σημασίας , τόσο ώστε η επίλυση τους να πρέπει να έχει την άμεση , καθοριστική (αυτονόητα δεσμευτική) ευθεία τοποθέτηση τού Λαού , ως τρέχοντος φορέα τού Έθνους .
    Όταν αποφαίνεται ο Λαός ρητά και άμεσα με ευθεία ψήφο του , είναι εννοιολογικά αυτονόητα ότι η ψήφος του ΔΕΣΜΕΥΕΙ τούς αντιπροσώπους του, τόσο την Βουλή , όσο και την Κοινοβουλευτική Δημοκρατική Κυβέρνηση .
    Το ψήφισμα τού Δήμου , δηλαδή το αποτέλεσμα τής ψήφου τού Λαού είναι εξ ορισμού (αυτονόητα μόνο) δεσμευτικό. Ο Λαός με την ψήφο του ΔΕΣΜΕΥΕΙ την εκάστοτε κυβέρνηση και ψηφίζει για να διαμορφώσει την πορεία τής Πολιτείας , όχι να δώσει απλά γνώμη σε μια κυβέρνηση που τελικά θα κάνει ό,τι τής αρέσει !
    Κυβέρνηση αιρετή, δημοκρατική δεν δικαιούται να θεωρεί τήν άμεση ψήφο των εκλεκτόρων της συμβουλευτική , διότι τέτοια θέση επιφέρει διακοπή τής αντιπροσωπευτικότητας , παρακάμπτει την σχέση εντολής και ελέγχου τού Λαού προς την κυβέρνησή του .
    Εάν το αποτέλεσμά του δεν είναι δεσμευτικό σε κάθε περίπτωση , τότε γιατί να γίνει το «δημοψήφισμα» ; Συγκέντρωση απόψεων των ψηφοφόρων σε ερώτημα («δημοψήφισμα») χωρίς δεσμευτικό αποτέλεσμα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δημοψήφισμα , αλλά καταστρατήγηση τού όρου και ΑΝΑΙΡΕΣΗ τής εννοίας τού Δημοψηφίσματος .
    Οι διατάξεις τού υπό συζήτηση νόμου μόνο ζητήματα οργάνωσης τής διαδικασίας μπορούν να έχουν ως περιεχόμενο .
    Ούτε ερμηνεία όρων μπορούν να διατυπώσουν, έμμεσα ή άμεσα , ούτε να περιστείλουν τον εννοιολογικά , εξ ορισμού δεσμευτικό χαρακτήρα τής άμεσης ψήφου τού Λαού στο Δημοψήφισμα σε συμβουλευτική γνώμη προς κυβέρνηση που θα την χρησιμοποιήσει κατά το δοκούν .
    Κυβερνήσεις που θεωρούν την ψήφο τού Λαού ως απλή γνώμη είναι προφανές ότι , δεν συνδυάζονται εννοιολογικά με την Δημοκρατία .

  • 1 Αυγούστου 2011, 11:30 | Γρηγόρης Καραολίδης

    Συγκέντρωση απόψεων των ψηφοφόρων σε ερώτημα («δημοψήφισμα»)
    χωρίς δεσμευτικό αποτέλεσμα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δημοψήφισμα , αλλά καταστρατήγηση τού όρου και ΑΝΑΙΡΕΣΗ τής εννοίας τού Δημοψηφίσματος .

  • 1 Αυγούστου 2011, 08:05 | ΤΣΙΟΣ ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ

    Τί περισσότερο ξέρανε οι Ρωμαίοι για την Δημοκρατία που εμείς δεν εφαρμόσαμε; Ή μήπως αυτού του είδους η Δημοκρατία σε μας άργησε κάποια χρόνια; Ή μήπως ζούμε την Δημοκρατία της μπανανίας από το 74 και μετά ;
    Μα και βέβαια ο πολίτης χρειάζεται άμεσα να συμμετέχει. Να ψηφήζει για το τι και πως σε κάθε ζήτημα μικρό ή μεγάλο. Ειδικά τώρα που οι αντιπροσωποί του βουλευτές αποδείχτηκαν κάλπικες λίρες! Όσο και αν φοβίζει κάποιους πως θα χάσουν το status τους, η συμμετοχική άμεση Δημοκρατία προωθεί την αλλαγή και την ωρίμανση του κοινωνικού γίγνεσθαι. Ώθεί την πολιτεία στο μέλλον.

  • 1 Αυγούστου 2011, 07:58 | ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΝΤΑΚΗΣ

    Είναι ένα μικρό βήμα για μια συμμετοχική δημοκρατία η οποία όμως θα πρέπει σαφώς και να αναζητήσουμε ποια όρια πρέπει να έχει.
    Σαν καποιες γενικές προτάσεις θα ήθελα να αναφέρω:
    – Δε θα πρέπει να έχει δεσμευτικό χαρακτήρα για την κυβέρνηση γιατί δε μπορεί στα σημαντικά πράγματα να αποφασίζει τετελεσμένα ο πολίτης βάση της προσωπικής του ιδιοσυγκρασίας και του μικρόκοσμού του
    – Δε θα πρέπει να έχει δεσμευτικό χαρακτήρα ώστε να μπορούν να αποδίδονται ευθύνες σε όσους επιλέγουν λανθασμένα και οι οποίοι δε θα κρύβονται πίσω από μια ανώνυμη πλειοψηφία
    – Θα πρέπει στο δημοψήφισμα ο καθένας να ψηφίζει ονομαστικά γιατί πρέπει κάποτε σε αυτή τη χώρα οι επιλογές να έχουν όνομα
    – Θα πρέπει με τη συγκέντρωση μεγάλου αριθμού υπογραφών από τους πολίτες να μπορεί να προκαλείται δημοψήφισμα
    – Θα πρέπει να θέσουμε προς συζήτηση το θέμα του ηλεκτρονικού δημοψηφίσματος για να γλιτώνουμε έξοδα περιττά

  • 31 Ιουλίου 2011, 23:59 | ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

    Η επιλογή του «λευκού» είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη. Γιατί συνεχίζετε την ίδια τακτική νόθευσης της λαϊκής ετυμηγορίας, όπως και στον εκλογικό νόμο, αποφασίζοντας πως «τα λευκά δεν προσμετρώνται στα έγκυρα ψηφοδέλτια»?. Με ποια λογική δεν είναι έγκυρα, δηλαδή είναι «άκυρα». Τι τα ακυρώνει???. Κατά την άποψή μου, ο φόβος του πολιτικού προσωπικού να αντιμετωπίσει την αλήθεια που εκφράζει η λευκή ψήφος: «κυρίες και κύριοι, ΔΕΝ ΜΕ ΕΚΦΡΑΖΕΤΕ..»

  • 31 Ιουλίου 2011, 23:27 | Παναγιώτης Α

    Μετά τα γεγονότα στο κέντρο της Αθήνας στις 28 & 29/6/2011 και την πραξικοπηματική ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος πιστεύετε ότι με την καθιέρωση δημοψηφισμάτων θα επαναφέρετε την πραγματική δημοκρατία; Δε νομίζω ότι ο λαός είναι τόσο κουτός όσο σε άλλες εποχές για να φάει το παραμύθι περί δημοκρατίας, όπως την ερμηνεύετε εσείς τουλάχιστον.
    Έχετε δυο επιλογές:
    α) Συνεχίζετε με τον ίδιο, προκλητικό και άκρως αντιδημοκρατικό τρόπο μέχρι να πέσει η κυβέρνησή σας και να έρθει η ώρα της τιμωρίας σας.
    β) Υπερασπίζεστε το συμφέρον του λαού και όχι των αγορών, τιμωρείτε αυστηρότατα όσους τα φάγανε (τους ξέρουμε, συνεχίζεται να τους καλύπτετε-αθωώνετε) και πετάτε έξω από τη χώρα τους νέους κατακτητές.
    Οι δυο παραπάνω επιλογές ισχύουν για όποιο κόμμα κυβέρνησε ή θέλει να κυβερνήσει αυτή τη χώρα.
    Επίσης, θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι η κυβέρνηση σας δεν έχει καμιά νομιμοποίηση από τον λαό για όλα αυτά που κάνει τα τελευταία 2 χρόνια. Εκλέχθηκε με ποσοστό μικρότερο του 30% (επί των εγγεγραμμένων, πηγή: http://ekloges-prev.singularlogic.eu/v2009/pages/index.html) με ολοφάνερη παραπλάνηση του λαού (π.χ. «Τα λεφτά υπάρχουν») και παίρνει αποφάσεις για το υπόλοιπο 70% σε βάθος χρόνου πολλών δεκαετιών. Άρα έχετε ήδη καταλύσει τη δημοκρατία. Οπότε, με την καθιέρωση δημοψηφισμάτων (μη δεσμευτικών!!!) απλά ρίχνετε στάχτη στα μάτια του κόσμου κα προσπαθείτε να κερδίσετε χρόνο για να συνεχίσετε το παράνομο-καταστροφικό σας έργο σας.
    Κλείνοντας θα ήθελα να παρατηρήσω πως με αυτή την παραπλανητική σας κίνηση θα μείνετε στην ιστορία ως η μόνη κυβέρνηση που πραγματοποίησε δημοψήφισμα μετά από αυτό του 1974 και αυτομάτως κερδίζετε και τον τίτλο της δημοκρατικής κυβέρνησης τη στιγμή ακριβώς που τον έχετε χάσει. Λυπούμαστε αλλά δεν θα πάρουμε…
    Ευχαριστώ.

  • 31 Ιουλίου 2011, 22:45 | Αλεξανδρος Συκαμιωτης

    Κυριοι της Κυβερνησης,

    Οι προθεσεις σας δε μπορει να κρινονται ως ειλικρινεις για τους εξης απλουστατους λογους

    1. Ο ιδιος ο Πρωθυπουργος εχει πει για τα δημοψηφισματα το εξης (1999):

    Δημοσιογράφος: “Σας ενοχλεί που ορισμένες απόψεις σας είναι μειοψηφούσες; Εχω στο μυαλό μου, λ.χ., τις τολμηρές σας θέσεις για τα ναρκωτικά.”

    Γ. Παπανδρέου: “Oι πολιτικοί, αγαπητέ μου, δεν είναι εδώ για να εκφράζουν τον μέσο όρο ούτε για να σύρονται από τις πλειοψηφίες. Aλίμονο. Tότε θα κάναμε μια καλή δημοσκόπηση για κάθε θέμα μικρό ή μεγάλο και θα είχαμε τις λύσεις. Oι πολιτικοί είναι για να ανοίγουν δρόμους.”

    Με δεδομενη λοιπον την απεχθεια του πρωθυπουργου στο “συρσιμο” απ’το “μεσο ορο” και τις “πλειοψηφιες”, παρα το γεγονος οτι το Συνταγμα ξεκαθαρα οριζει οτι το πολιτευμα βασιζεται ΣΤΗ ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και οχι σε πολιτικους που κανουν οτι θελουν, τοτε ποιος ο λογος για τα δημοψηφισματα? Κατα συνεπεια η συζητηση περι δημοψηφισματων κρινεται ως υποπτη και ανειλικρινης, ενω επιπροσθετα προβλεπεται οτι τα αποτελεσματα δε θα εχουν δεσμευτικο χαρακτηρα (ετσι ωστε αν δεν αρεσουν τα αποτελεσματα στην εκαστοτε κυβερνηση να μπορει να τα απορριπτει). Επομενως? Προς τι το δημοψηφισμα? Για να στηριζει μονο προαποφασισμενες κατευθυνσεις?

    2. Σε μια χωρα με ελεγχομενη πληροφορηση, οπως η Ελλαδα, η κοινη γνωμη δεχεται τεραστια χειραγωγηση υπο τις ευλογιες της κυβερνησης. Για παραδειγμα περυσι το Μαϊο τοσο η κυβερνηση, οσο και τα καναλια, προωθουσαν την ΨΕΥΔΗ αποψη οτι αν δεν υπηρχε το μνημονιο, τοτε δυστυχως η κυβερνηση δε θα ειχε να πληρωνει μισθους και συνταξεις – προκειμενου να εκφοβισουν τον κοσμο ωστε να δημιουργηθει ενα consensus του στυλ “μνημονιο ή καταστροφη”. Αυτο επετευχθη, με τα τερατωδη αυτα ψεύδη: Ο προϋπολογισμος του κρατους δειχνει ξεκαθαρα οτι το αθροισμα δαπανων για μισθους/συνταξεις/ασφαλιστικες εισφορες και επιχορηγησεις ειναι μικροτερο απ’τα ετησια τακτικα εσοδα – επομενως ηταν καθαρα θεμα ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ το αν θα πληρωθουν οι ξενοι δανειστες ή οι εγχωριοι συνταξιουχοι / μισθωτοι. Ταυτοχρονα δεν αναλυθηκε στον Ελληνα πολιτη τι θα σημαινε στη πραξη για τη μεσομακροπροθεσμη προοπτικη της χωρας η σταση πληρωμων και η διαγραφη του χρεους ως απεχθες. Υπηρχε ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΙΩΠΗ για το συγκεκριμενο θεμα με αποτελεσμα η κοινη γνωμη τοτε να κυμαινεται σε επιπεδα 70%. Ολως τυχαιως τον Ιουλιο του 2009 ο σημερινος πρωθυπουργος “καλο-εβλεπε” την αναδιαρθρωση και την προεκρινε ως λυση που θα ελαφρυνε την χωρα (ενω παλαιοτερα δεν ηθελε ουτε καν να ακουει γι’ αυτη). Σημερα ως “καταστροφη” προβαλλεται η επιστροφη στη Δραχμη, ενω απ’τη διεθνη οικονομικη πρακτικη γνωριζουμε με 100% βεβαιοτητα οτι ο ελεγχος της νομισματικης πολιτικης απο μια χωρα μπορει να αποτελεσει σημαντικο εργαλειο αναπτυξης. Μαλιστα, ο ΟΗΕ, στην εκθεση του σχετικα με τα Ελληνικα δημοσιονομικα ανεφερε οτι η χωρα ειναι σε δυσχερη θεση καθως σε αντιθεση με αλλες χωρες στο παρελθον, δε δυναται να ελεγξει τη νομισματικη πολιτικη της. Αντ’αυτου εχει προκριθει μια λυση-πειραμα του IMF, η οποια εχει στοχο να μας κανει ανταγωνιστικοτερους δια του αποπληθωρισμου – μια λυση η οποια οχι μονο ειναι πειραματικη και δεν εχει δοκιμαστει ΠΟΥΘΕΝΑ, αλλα εχει στεφθει και με απολυτη αποτυχια. Παρ’ολα αυτα η κοινη γνωμη ακομα χειραγωγειται για την “κακη δραχμη” και την “εθνικη καταστροφη” απο την πιθανη εξοδο απο την ΟΝΕ. Ετσι θα πορευτουμε και στο μελλον σε αντιστοιχα δημοψηφισματα? Οπου θα προκρινονται διχαστικα και εκβιαστικα ερωτηματα ολεθρου με επιλεκτικη πληροφορηση για κατασκευη consensus κατα παραγγελια? Τι δικλειδες θα υπαρχουν ωστε οι πολιτες να αποφασιζουν με ολα τα δεδομενα? Και πως μπορει κανεις να εμπιστευτει τη σημερινη κυβερνηση και το συστημα ΜΜΕ/Κυβερνησης οταν τα ΜΜΕ εχουν βαλει τοσες φορες “πλατη” αποκρυπτοντας κρισιμες παραμετρους που θα αλλαζαν το κοινωνικο consensus εναντια στις κυβερνητικες επιλογες? Κατα συνεπεια το ολο “ενδιαφερον” για τα δημοψηφισματα κρινεται παλι ως ανειλικρινες – εφοσον το ζητημα της σφαιρικης πληροφορησης δεν υφισταται στη χωρα μας, ειδικα για τις μεγαλυτερες ηλικιες που δεν εχουν προσβαση σε εναλλακτικες πηγες ενημερωσης, forum συζητησεων, blogs κτλ του διαδικτυου.

    3. Ακομα και αν οι πολιτες εχουν ολα τα δεδομενα στη διαθεση τους (πραγμα δυσκολο), χρειαζεται επισης να εχουν και τα απαραιτητα γνωστικα εργαλεια για να διαχειριστουν τις πληροφοριες. Με το εκπαιδευτικο συστημα να αποδιαρθρωνεται ΣΥΝΕΧΩΣ και ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ (δεν εχετε παρα να δειτε οτι τα νεα παιδια που τελειωνουν το σχολειο δεν μπορουν ουτε να γραψουν) πως ακριβως θα γινει κατι τετοιο? Υπαρχουν μηπως μαθηματα ΛΟΓΙΚΗΣ στο σχολειο? Πχ να μαθαινει το παιδι τη διαφορα μεταξυ βραχυπροθεσμου και μακροπροθεσμου οφελους? Να μαθαινει τη διαφορα μεταξυ στενου και ευρυτερου συμφεροντος και το πως η επιδιωξη του ευρυτερου ουσιαστικα προωθει το ατομικο? Μηπως υπαρχουν σοβαρα μαθηματα ΙΣΤΟΡΙΑΣ, οπου τα λαθη του παρελθοντος δε θα επαναλαμβανονται? Μηπως υπαρχουν σοβαρα μαθηματα ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ωστε να μπορει ο μεσος πολιτης να ελεγχει τη δημοσιονομικη κατασταση της χωρας απο μονος του – χωρις να υπαρχει καθολικη αγνοια τετοια που να φθανουμε στο σημειο ενα πρωϊ να μαθαινουμε οτι η χωρα …επτωχευσε “ξαφνικα”? Η λιστα θα μπορουσε να ειναι μεγαλυτερη – η πραγματικοτητα ειναι οτι οχι μονο δεν υπαρχει σοβαρη εκπαιδευση, αλλα αντιθετα, υπαρχει συνειδητη προσπαθεια να “τουβλοποιηθει” ολη η νεα γενια, των οποιων οι γνωσεις ειναι πραγματικα απογοητευτικες. Ο εταιρος βραχιονας της εκπαιδευσης, ο οποιος ειναι η τηλεοραση, αντι να χρησιμοποιειται για να ενισχυσει αυτο το ρολο, χρησιμοποιειται και αυτος για να τουβλοποιησει τους πολιτες και να τους βαλει παρωπιδες αντι να τους διευρυνει την οπτικη γωνια. Δε θα αναφερθω στα προφανη (σκουπιδοπρογραμματα)… Ας παμε σε αλλο στυλ “εκπαιδευσης”. Πχ το πως σε καθε αντιπαραθεση κοινωνικων ομαδων τα καναλια σπευδουν για να μας θυμισουν τον τροπο που η ταδε ομαδα απεργων βλαπτει πχ το συνολο (και κατ’επεκταση εμας). Αυτο ειναι “υπουλη” εκπαιδευση των πολιτων σε “στενη λογικη” – δλδ να κοιτανε μονιμως το πως επηρεαζεται το ατομικο τους συμφερον, αντι να βλεπουν το “δασος” (που στη προκειμενη περιπτωση ειναι το πως το καθεστως στοχοποιει μια-μια τις κοινωνικες ομαδες, στρεφοντας τες αναμεταξυ τους προκειμενου να επιτυχει τους στοχους της). Με δεδομενο λοιπον οτι οι πολιτες δε θα εχουν, ουτε τα δεδομενα, ουτε τις γνωσεις για να τα επεξεργαστουν, τοτε πως ακριβως θα φθασουν σε σωστα συμπερασματα για το μελλον του τοπου? Επιπλεον τιθεται και ενα ακομα θεμα: Γιατι μια κυβερνηση, η οποια επιθυμει να χειραγωγει τη κοινη γνωμη, να εχει σοβαρο κινητρο να ασχοληθει τοσο με την αξιοπιστια των ΜΜΕ, οσο και με την ποιοτητα της εκπαιδευσης? Ειναι προφανες οτι ΔΕΝ ΕΧΕΙ κανενα τετοιο κινητρο. Αντιθετα θελει ελεγχομενα ΜΜΕ και κατεστραμμενη εκπαιδευση. Οταν λοιπον βλεπεις κινησεις που χειροτερευουν τη κατασταση και στα δυο αυτα μετωπα, ως πολιτης αντιλαμβανεσαι ξεκαθαρα οτι η κυβερνηση ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ CONSENSUS ωστε να νομιμοποιει τις πολιτικες της. Κατα συνεπεια το θεμα των δημοψηφισματων ειναι ΑΜΕΣΑ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΑ ΜΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ απ’οσους εχουν συμφεροντα (η εξουσια).

    4. Το διπολο εξουσιας (ΝΔ/ΠΑΣΟΚ) δρα συνεχως ως προς τον αξονα της διατηρησης της εξουσιας με αντιδημοκρατικους εκλογικους νομους. Αρχικα ειχαμε τη καταργηση της απλης αναλογικης και σημερα εχουμε φθασει στο τραγικο σημειο οπου το πρωτο κομμα παιρνει 40 “bonus” εδρες ωστε να βγαινει αυτοδυναμο με ολοενα και μικροτερα ποσοστα. Ετσι βλεπουμε οτι εχουμε κυβερνηση με 70% που ΔΕΝ ΤΗ ΘΕΛΕΙ και ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ) να βγαινει και να λεει ανερυθριαστα οτι “ειμαστε πλειοψηφια” εχοντας κατι αστεια ποσοστα του τυπου 55% στο κοινοβουλιο λογω των “bonus”.

    Με δεδομενη

    τη βαθυτατη αντιδημοκρατικοτητα του εκλογικου νομου
    εφευρεσεων οπως το 3% ωστε η δημοκρατικη εκπροσωπηση μικρων ομαδων να ειναι αδυνατη
    την υπερογκη χρηματοδοτηση των κομματων ωστε η εξουσια τους να διαιωνιζεται “δημοσια δαπανη”
    την χρηση των MME υπερ της διαιωνισης του διπολου εξουσιας
    την πληρη απουσια δημοψηφισματων στο δημοσιο βιο καθ’ολη τη διαρκεια της μεταπολιτευσης, την ωρα που λαμβανονταν τεραστιες αποφασεις για το μελλον της χωρας – αποφασεις οι οποιες μας εφεραν σημερα στο τραγικο σημειο της πτωχευσης, της απωλειας εθνικης κυριαρχιας και του εθνικου ξεπουληματος
    τον εξευτελισμο και υποβιβασμο του ρολου του βουλευτη ως κομματικο πιονι, οπου ενας ανθρωπος αποφασιζει (αρχηγος κομματος) και ολοι οι υπολοιποι της “ομαδας” εκτελουν την συγκεκριμενη αποφαση παραμεριζοντας τη δικη τους γνωμη, για την οποια υποτιθεται οτι το Συνταγμα τους προσφερει πληρη καλυψη ωστε να την αναπτυξουν. Βλεπε πχ ψηφιση μεσοπροθεσμου οπου βουλευτες ελεγαν “διαφωνουμε, αλλα οκ, θα το ψηφισουμε” ενω αλλοι δεχτηκαν απειλες για τις ζωες τους και τις ζωες των οικογενειων τους (ομολογια Αθανασιαδη στα ΜΜΕ).

    …τα κινητρα περι δημοψηφισματων ωστε να εκπροσωπειται η γνωμη των πολιτων κρινονται και παλι απο υποπτα ως ανειλικρινη.

    5. Η Ελλαδα ανηκει σε ενα ευρυτερο μπλοκ παγκοσμιοποιημενων χωρων οπου παρασκηνιακα ελεγχεται απο σκιωδη διεθνη κεντρα τα οποια αποφασιζουν για λογαριασμο των λαων – μεσω κυβερνησεων οι οποιες ειναι ελεγχομενες μεσα απο ενα συστημα πιεσεων. Αυτη τη πραγματικοτητα την εχει τονισει και ο πρωθυπουργος σε διαφορες περιπτωσεις αλλα και σε σχετικα προσφατα λεγομενα του οταν ειπε για τους διαδηλωτες του Συνταγματος (οι οποιοι, ως Κυριαρχος Λαος, εναντιωθηκαν στο οτι η εξουσια δεν ασκουνταν ΥΠΕΡ ΑΥΤΟΥ οπως οριζει το Συνταγμα) τα εξης:

    “Και όσοι διαδηλώνουν, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε τόσες πλατείες ανά τον κόσμο, απευθύνονται σε εθνικά συστήματα Δημοκρατίας, τα οποία σήμερα είναι αδύναμα, πολύ πιο αδύναμα από ό,τι παλαιά. Πέρα δηλαδή από τις ενδογενείς τους ατέλειες, που πρέπει και αυτές να αλλάξουν για να αντιμετωπιστούν, αιχμαλωτίζονται από παγκόσμιες εξουσίες και από τις αδυναμίες ενός παγκόσμιου ή περιφερειακού συστήματος.“

    Με δεδομενο λοιπον οτι σημερα τα “εθνικα συστηματα Δημοκρατιας ειναι αδυναμα” εμπρος σε παγκοσμιες εξουσιες που μας εχουν “αιχμαλωτισμενους”, τι ακριβως θα προσφερει ενα δημοψηφισμα? Την ενισχυση της ψευδαισθησης οτι δηθεν αποφασιζουμε, οταν αλλοι εχουν αποφασισει για εμας? Αυτο δηλαδη που κανουν και οι εκλογες, οπου οτι και αν γινει (ΝΔ/ΠΑΣΟΚ) παντα οι πολιτικες διαλυσης της χωρας ειναι στην ιδια σταθερη τροχια? Αυτα που εχουν συμβει το τελευταιο διαστημα (ξεπουλημα της χωρας / διευρυνση του χρεους) ειναι εναντια στη βουληση του Κυριαρχου Λαου ο οποιος κατασταλθηκε με τη βια, σακατευτηκε στο ξυλο, δηλητηριαστηκε κτλ προκειμενου η παρανομη ελληνικη κυβερνηση να εκτελεσει τις εντολες του παγκοσμιου συστηματος το οποιο μας εχει “αιχμαλωτισει”. Αυτη η κυβερνηση που δεν εκπροσωπει ουτε το λαο, ουτε τα συμφεροντα του λαου, ενδιαφερεται τωρα για τα δημοψηφισματα? Και μονο να το συζηταμε κατι τετοιο ακουγεται υποκριτικο.

    Κατα συνεπεια, και μετα απ’τα παραπανω, ειναι σαφες οτι οι λογοι για τη διενεργεια δημοψηφισματων σε αυτη τη χρονικη περιοδο ειναι οι εξης:

    α) Να τονωθει το αισθημα οτι εχουμε δηθεν δημοκρατια και οτι ο λαος μπορει να συνδιαμορφωσει τις καταστασεις μεσω της “επιλογης του”

    β) Να εκτονωθει η οργη των πολιτων για τη μη εκπροσωπηση τους μεσω δημοψηφισματων, αντι για κινητοποιησεις αλλου τυπου που απειλουν θανασιμα το συστημα εξουσιας.

    γ) Να νομιμοποιηθει καπως στα ματια της κοινης γνωμης η κυβερνηση, η οποια πλεον θεωρειται ευρεως οτι ρεπει προς αυταρχικα καθεστωτα.

    δ) Να χρησιμοποιηθει η διενεργεια δημοψηφισματων αποπροσανατολιστικα ως προς τα κυρια θεματα, που ειναι το ξεπουλημα του δημοσιου κεφαλαιου της χωρας και η υποθηκευση του μελλοντος της – τα οποια η κυβερνηση τα περασε χωρις καμμια λαϊκή νομιμοποιηση ή εστω “διαπραγματευση” με τη κοινωνια. Παραδοξως, για ολα τα σημαντικα ζητηματα, δεν υπηρχε καθολου “open gov” στα υπουργικα συμβουλια, ουτε και “συμμετοχικη δημοκρατια”. Αυτη η επιλεκτικοτητα οπου για ολα τα σημαντικα θεματα που αφορουν το παρον και το μελλον του ο Κυριαρχος Λαος παραμεριζεται ή εσκεμμενα θεωρειται ως αναξιος για να μαθαινει / αποφασιζει / συμμετεχει, ειναι βαθυτατα αντιδημοκρατικη.

    Με βαση τα ανωτερω, και εφοσον η κυβερνηση θελει να αποδειξει οτι ενδιαφερεται για τη πραγματικη δημοκρατια, προτεινονται τα εξης:

    1) Να βαλει τελος στη διαπλοκη με τα ΜΜΕ ωστε τα ΜΜΕ να μην προωθουν την ατζεντα των κομματων / κυβερνησεων με επιλεκτικη πληροφορηση. Δημοψηφισματα με κατασκευασμενα consensus απο επιλεκτικη πληροφορηση ειναι αδιανοητα.

    2) Να αντιστρεψει πορεια στον κρισιμο τομεα της παιδειας και αντι για τη συνεχη υποβαθμιση που προωθειται συστηματικα με ολεθρια αποτελεσματα στους νεους τα οποια φαινονται ηδη, να αναβαθμισει τη ποιοτητα της παιδειας ωστε οι πολιτες να εχουν τα γνωστικα εφοδια και την κριτικη σκεψη που ειναι απαραιτητη ωστε να μην καθιστανται ερμαια της εκαστοτε εξουσιας.

    3) Να προωθησει τις νεες τεχνολογιες σε ολο το φασμα ηλικιακων ομαδων ωστε να απεξαρτηθουν απ’τα ΜΜΕ

    4) Να σταματησει τις προσπαθειες ελεγχου του διαδικτυου και αντ’αυτου να θωρακισει την ελευθερια του λογου σε αυτο. Υπενθυμιζεται οτι η Ελλαδα ανηκει σε μια πολυ μικρη λιστα χωρων οπου bloggers εχουν πεσει νεκροι απο σφαιρες τρομοκρατων.

    5) Να σταματησει να ειναι μαριονετα διεθνων κεντρων εξουσιας, καθως και να σταματησει να ζηταει την αυτοκαταργηση της (σε καθε δυνατη ευκαιρια) υπερ των ιδιων διεθνων κεντρων. Να αρχισει να κανει αυτο που επιτασσει το Συνταγμα (αρθρο 1), δλδ να ειναι μια κυβερνηση που εξουσιαζει ΥΠΕΡ του Λαου αντι να τον καταδυναστευει ή να τον ξυλοφορτωνει.

    Οταν λοιπον η παιδεια και η ενημερωση της χωρας αναβαθμιστουν σε σοβαρα επιπεδα, καθως και τα κινητρα της ιδιας της κυβερνησης εναρμονιστουν με τις Συνταγματικες διαταξεις, τοτε και μονον τοτε μπορει να τεθει η ιδια συζητηση στο τραπεζι.

  • 31 Ιουλίου 2011, 21:54 | Παπαχριστοπουλος Πασχαλης

    Κατ αρχας ειναι σημαντικό και ιδιαιτερα θετικο οτι η κυβερνηση θετει το θεμα των δημοψηφισματων σε δημοσια διαβουλευση.
    Πρωτη παρατηρηρηση-προταση. Να μπορεί να προκληθεί δημοψηφισμα οχι μονο μετα απο προτασης της κυβερνησης ή ενός αριθμού βουλευτώνμ αλλα και απο τους απλούς πολιτες εφοσον εχουν συγκεντρώσει ενα συγκεκριμενο αριθμό υπογραφών (πχ 500.000). Αλλως, θεματα που δεν συμφερουν ποιθανώς την κυβερνηση ή τους βουλευτές, δεν προκειται ποτε να τεθούν σε δημπψηφισμα πορολο που πιθανώς υπάρχει ισχυρή λαική δυσφορία ή ετυμηγορία (πχ καταργηση βουλευτικής ή υπουργικής ασυλίας, περιορισμός βουλευτικών θητείων, περιορισμός αριθμού βουλευτών, διαχωρισμός εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας κλπ.
    Δευτερον, να μπορούν να συμμετασχουν και οι αποδημοι Ελληνες (Επιτελους υλοποιήστε την συνταγματική επιταγή για την ψηφο των αποδημων και σταματηστε να τους εμπαίζεται… μην ονειρευεστε μονο ομογενειακα ομολογα οταν ειναι να ζητήσετε χρηματα απο την ομογενεια …)
    Τριτον, δημοψηφισμα να μπορείται να διενεργείται για οποιοδηποτε θεμα θεωρήσουν και συλλεξουν υπογραφες 500.000. Για οικονομία τα δημοψηφισματα θα μπορούσαν να διενεργουνται παραλληλα με τις εθνικές, ή τοπικές ή Ευρωπαικές εκλογές.
    Τα αποτελεσματα των δημοψηφισματων να είναι δεσμευτικα για τις κυβερνήσεις και κανείς επόμενος νομος απο οποιαδηποτε κυβερνηση δεν θα μπορει να αλλοιώσει την αποφαση της πλεοψηφίας. Μονο αλλοο δημοωηφισμα που θα αποφανθεί αντιθετα.

  • 31 Ιουλίου 2011, 20:09 | Κωνσταντίνος Χρ.

    Το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος διαμορφώνεται από τον τρόπο που θέτετε το ερώτημα, από το τρόπο που προβάλλετε στα ΜΜΕ, από τις κοινωνικές-οικονομικές συνθήκες που επικρατούν την συγκεκριμένη χρονική περίοδο και από τις ιδιαιτερότητες των συμμετεχόντων.
    Είναι εξαιρετικά επίφοβο ένας λαός με έλλειμμα παιδείας, με έλλειψη ηθικών αξιών και ενάρετων προτύπων να αποφασίζει και να διαμορφώνει πολιτική.
    Είναι γνωστά τα προβλήματα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας αλλά είναι σίγουρα το καλύτερο μοντέλο διοίκησης ενός Κράτους.
    Τα δημοψηφίσματα θα μπορούσαν να αποτελούν ένα εργαλείο καταγραφής της λαϊκής άποψης που πολλές φορές εκτονώνει τις κοινωνικές αντιδράσεις μειοψηφιών στις μεταρρυθμίσεις. Είναι όμως επικίνδυνο όταν τα αποτελέσματα είναι οριακά και προέρχονται από μία κοινωνία σε »σοκ». Θέματα όπως εθνικά, μεταναστευτικά, απολύσεων εργαζομένων κ.α. πιθανών να απαντηθούν υπό καθεστώς αγανάκτησης, συναισθηματικά, με λανθασμένη πληροφόρηση ή και προπαγανδιστικής παραπληροφόρησης από τα ΜΜΕ.
    Σε καμία περίπτωση δεν μπορούν τα δημοψηφίσματα να αποτελέσουν οδηγό άσκησης πολιτικής ειδικά σε σοβαρά θέματα, ειδικά αυτή την στιγμή στην Ελλάδα. Μπορούν όμως να δώσουν ένα ψήφο εμπιστοσύνης και μια βοήθεια σε θέματα που η υπεύθυνη κυβέρνηση και η συντριπτική πλειοψηφία του λαού επιθυμούν να εφαρμοστούν άμεσα.
    Ευχαριστώ!!

  • 31 Ιουλίου 2011, 20:57 | Φλώρος Αθανάσιος

    Θεωρώ ότι το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος πρέπει να είναι δεσμευτικό για την Κυβέρνηση.
    Τα κονδύλια να είναι συγκεκριμένα και ελάχιστα όπου δημόσιοι υπάλληλοι και εθελοντές να αναλάβουν τη διαδικασία χωρίς επιπλέον αμοιβή. Αυτή η αμοιβή μπορεί να δίνεται με μπόνους εξέλιξης για τους Δ.Υ. και κάποια κοινωνικά ευεργετήματα για τους υπόλοιπους.
    Επίσης ο χρόνος στα ΜΜΕ να είναι ίσος για όλους υπό μορφή παρουσίασης-παράθεσης των θέσεων κάθε κόμματος από έναν μόνο ομιλητή (όχι «debate» και πολλαπλά τηλεοπτικά παράθυρα) ή γραπτή ανακοίνωση. Ρητή απαγόρευση αφισών και ρυπογόνων μέσων (ό,τι μπορεί να σημαίνει η λέξη ρύπος).

  • 31 Ιουλίου 2011, 18:21 | Γιωργος Στεφανακης

    Κάθε τι που ενισχύει τι συμμετοχική δημοκρατία είναι θετικό .Μη διστάσετε να φέρετε καινοτόμες αλλαγές πρωτόγνωρες για αυτό τον τόπο .Μη φοβηθείτε το πολίτικο κόστος .(Ας αποκομίζουν ψήφους αυτοί που μονό για αυτούς νοιάζονται)
    Είναι φανερό θίγονται μειοψηφίες και συμφέροντα μικρά και μεγάλα. Το κυβερνητικό έργο αιχμαλωτίζετε από τον τρόπο που ασκούν ενημέρωση τα μέσα ενημέρωσης.
    Ενημερώστε με αλήθειες τον κόσμο κι ας είναι πικρές πολλές φόρες .
    Φέρτε πιο κοντά την Ελλάδα στην Ευρώπη και στο σύγχρονο κόσμο και μακριά από την κακή κληρονομία που κληροδότησε η πικρή της ιστορία.
    Όταν μια κυβέρνηση μπορεί , μπορούν και οι πολίτες της.

  • 31 Ιουλίου 2011, 16:50 | ΚΡΙΚΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

    Δημοψήφισμα; Ναι-Όχι. Πόσα ζητήματα λύνονται με ένα απόλυτο ναι ή όχι;
    θεωρώ λοιπόν ότι:
    α)Επειδή λίγη εμπιστοσύνη έχουμε πλέον στην ολομέλεια της βουλής, καθώς ισχύει η κομματική γραμμή,Η διατύπωση των ερωτημάτων να γίνεται με απόφαση ψηφισμένη από τα 3/5 των βουλευτών ή και 4/6 προς αποφυγή ιδιότυπων κομματικών συνασπισμών. (Λέτε να προκύψει διατύπωση που να συμφωνούν 200);
    β)Το αποτέλεσμα να είναι δεσμευτικό για την κυβέρνηση.
    γ)Για να αποφευχθεί φαγοπότι με τα «εκλογικά» κονδύλια προς τα κόμματα (κρίση έχουμε)!;Να οριστεί ένα ποσό συνολικά για τη διαδικασία και όχι για την προβολή των θέσεων κάθε κόμματος,δημοψήφισμα είναι όχι εκλογές(εξάλλου υπάρχει θεσμοθετημένος τηλεοπτικός κ ραδιοφωνικός χρόνος για να εκτεθούν οι θέσεις των κομμάτων επιπλέον τους ακούμε κάθε μέρα)Επίσης όχι πονηριές πχ20% επιπλέον χαρτί για φακέλους και ψηφοδέλτια και άλλα τόσα για εκλογικούς αντιπροσώπους και γραμματείς.
    Τέλος δεν ξέρω αν το δημοψήφισμα αποτελεί ένα είδος «σου ρίχνω το μπαλάκι» η ψευδαίσθηση συναποφασίζω από πλευρά της κυβέρνησης. Πάντως καλύτερα να ασκούμε από το να κάθομαι.

  • 31 Ιουλίου 2011, 15:59 | Vivian Eitel

    Κύριοι,

    οπως ηδη αρκετοί εγραψαν, θεωρώ και εγω την οποιαδήποτε κίνηση προς
    την πραγματική δημακρατία καλοδεχούμενη.
    Επίσης θεωρώ οτι το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος πρέπει να ειναι
    για την Κυβέρνηση δεσμευτικό, διαφορετικά δεν εχει νόημα.
    Ισως ειναι η μόνη ευκαιρία που μας δίνεται να διορθώσουμε τα στραβα
    στη χώρα μας και να βελτιώσουμε την εικόνα μας στο εξωτερικό.

  • 31 Ιουλίου 2011, 13:39 | Καράμπελας Σταύροςν

    Εάν η κυβέρνηση ήθελε να προωθήσει την Άμεση Δημοκρατία, τότε θα έδινε την δυνατότητα στους πολίτες, με την συλλογή ενός ορισμένου αριθμού υπογραφών, να μπορούν να προκαλέσουν Δημοψήφισμα…

Σχόλια 1 2