1. Οι θέσεις προσωπικού πλήρους απασχόλησης με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στο Δημόσιο, στα ν.π.δ.δ. και στους ο.τ.α. α’ και β’ βαθμού, μετατρέπονται σε οργανικές θέσεις μόνιμων υπαλλήλων.
2. Οι θέσεις που μετατρέπονται, εντάσσονται σε υφιστάμενους κλάδους αντίστοιχης ή παρεμφερούς ειδικότητας ή, αν δεν υπάρχουν, σε συνιστώμενους κλάδους αντίστοιχης ειδικότητας.
3. Η μετατροπή των οργανικών θέσεων, η ένταξή τους σε κλάδους ή η σύσταση κλάδων γίνεται με την πράξη διορισμού του προσωπικού που υπηρετεί στις μετατρεπόμενες θέσεις. Η πράξη διορισμού μπορεί να είναι ενιαία για όλο το διοριζόμενο προσωπικό κάθε φορέα ή ενιαία κατά κλάδο ή κλάδους προσωπικού και εκδίδεται εντός τριών μηνών από τη δημοσίευση του νόμου αυτού.
4. Οι διοριζόμενοι κατά τα ανωτέρω, κατατάσσονται με στο βαθμό και το μισθολογικό που κατέχουν κατά την ημερομηνία διορισμού και εφόσον δεν έχουν συμπληρώσει διετή συνεχή υπηρεσία, διανύουν δοκιμαστική υπηρεσία κατά το άρθρο 40 του Υπαλληλικού Κώδικα. Για τη συμπλήρωση του χρόνου δοκιμαστικής υπηρεσίας στη μόνιμη θέση υπολογίζεται και ο χρόνος υπηρεσίας τους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στην υπηρεσία που διορίζονται.
5. Οι διοριζόμενοι κατά τα ανωτέρω συνεχίζουν να διατηρούν το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό καθεστώς που κατείχαν προ του διορισμού τους σε θέσεις μονίμων υπαλλήλων
6. Δεν υπάγεται στις διατάξεις του προηγούμενου άρθρου το παρακάτω προσωπικό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου:
α. το ειδικό επιστημονικό προσωπικό των Ανεξάρτητων Αρχών
β. οι νομικοί συνεργάτες και οι δικηγόροι που απασχολούνται στο δημόσιο και εκείνοι των οποίων η σχέση εργασίας προσομοιάζει με αυτή της εντολής
γ. οι δημοσιογράφοι
7. Με κοινή απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης και του αρμόδιου Αναπληρωτή Υπουργού Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης δύνανται να εξαιρούνται από τη μετατροπή και άλλες ειδικότητες προσωπικού με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου ή να μετατρέπονται εξαιρεθείσες κατηγορίες και να ρυθμίζονται λεπτομέρειες εφαρμογής του άρθρου αυτού.
Γενική παρατήρηση:
Το «δημόσιο» είναι πέντε διαφορετικά πράγματα (από θεσμικής απόψεως):
1. Η ΠτΔ, το Δικαστικό Σώμα και η ΒτΕ
2. Η Εκτελεστική Διοίκηση (Υπουργεία, Ανεξάρτητες Αρχές, Αποκεντρωμένη Διοίκηση ανήκουν σε αυτή την κατηγορία)
3. Οι ΟΤΑ α΄ & β΄βαθμίδος (όπου υπάρχει ουσιώδης διαφορά μεταξύ ανταποδοτικών κοινωφελών υπηρεσιών και διοικητικών υπηρεσιών)
4. Τα κοινωφελή ιδρύματα και οργανισμοί (Νοσηλευτικά, Εκπαιδευτικά, Ασφαλιστικοί)
5. Οι ΑΕ ιδιοκτησίας του Δημοσίου κατά 50%+1 μετοχή
Το ΣτΕ προστατεύει τους Δημοσίους Υπαλλήλους (τους υπαλλήλους που καλούνται να ασκήσουν ΔΙΟΙΚΗΣΗ ήτοι να εκδώσουν Διοικητικές Πράξεις) από την απειλή της απόλυσης.
Ειδική παρατήρηση:
Γιατί αφού με το 15$7 δίνεται η δυνατότητα στον υπουργό να ρυθμίζει το θέμα και για άλλες κατηγορίες, να μην εξουσιοδοτηθεί για όλες;
Τέλος, γιατί δεν συστήνεται μια ακόμη κατηγορία υπαλλήλων (ΕΕΠ) πάνω από τους ΠΕ για να ενταχθούν εκεί οι αυξημένων προσόντων υπάλληλοι και να αναλάβουν κατά προτεραιότητα βάσει γνώσεων και εμπειρίας σύγχρονης διοίκησης τις θέσεις ευθύνης στη Δημόσια Διοίκηση μπας και ξεκολήσει από τον περασμένο αιώνα όπου βρίσκεται βαλτωμένη;;
Να συμπεριληφθεί στο παρόν άρθρο στην παρ. 1, εκτός από το προσωπικό που υπηρετεί κατά τη δημοσίευση του παρόντος Νόμου, και το προσωπικό που υπάγεται στο άρθρο 20 του παρόντος (διαθέσιμοι – απολυμένοι).
Παρόμοια βαρύτητα έχει και η αναγνώριση της προυπηρεσίας υπαλλήλων που έχουν προυπηρεσίες και εμπειρία στον ιδιωτικό τομέα. Τέτοια στελέχη σήμερα θα μπορούσαν να κατέχουν και θέσεις ευθύνης που σήμερα τις στερούνται επειδή τις θέσεις τις έχουν καταλάβει οι παλιοί του δημοσίου, απολαμβάνοντας υψηλότερα επιδόματα (που και αυτά κακώς αυξήθηκαν τα τελευταία 3 χρόνια).
ΕΠΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 15:
Η διαίρεση του Δημοσίου (με την ευρεία έννοια αυτού) σε πολλές επιμέρους ομάδες εργαζομένων προκαλεί εδώ και χρόνια πολλά μια κατάσταση σύγχυσης στο εσωτερικό της Δημόσιας Διοίκησης. Εξ αυτού του λόγου και παρά το γεγονός ότι μια νέα οριοθέτηση του Δημοσίου προβάλλει στον παρόντα χρόνο αναγκαία καθώς και υπέρτερης αξίας από τη σημασία τού εν λόγω άρθρου (σημ.: το άρθρο 15 δεν αναφέρεται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, αν λάβουμε υπ’όψιν μας την παρ. 1α του άρθρου 3 του ν/σ), το εδώ σκεπτικό με βρίσκει σε γενικές γραμμές σύμφωνο.
Με τη μετατροπή των θέσεων, εν ονόματι της αρχής της ισότητας κ.λπ., θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι το προσωπικό ΙΔΑΧ του Δημοσίου, των ΝΠΔΔ και των ΟΤΑ «ενώνεται» με το μόνιμο προσωπικό αυτών και, επομένως, θα υπακούει πλέον στον ισχύοντα ΥΚ (Ν. 3528/2007), και γενικώς στους κανόνες δικαίου στους οποίους θα υπακούει το μόνιμο προσωπικό μετά την ψήφιση και του παρόντος ν/σ. Αυτό σημαίνει πρακτικά την μη ισχύ – κατάργηση του κεφαλαίου Β΄ του ΠΔ 410/1988 («Κώδικας Προσωπικού με
σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου του Δημοσίου, των Ο.Τ.Α. και των λοιπών
Ν.Π.Δ.Δ.») για όσους εργαζομένους ΙΔΑΧ εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του κεφαλαίου αυτού (βλ. για την καθολική ισχύ του κεφαλαίου αυτού τον Ν. 3801/2009, άρθρο 5). Η εξομοίωση συνεπάγεται, όπως αντιλαμβάνομαι: ίδια δικαιώματα, ίδιους πειθαρχικούς κανόνες δικαίου, αναγνώριση του δικαιώματος για εφάπαξ αποζημίωση και ταυτόχρονα παύση του δικαιώματος για την αποζημίωση την προβλεφθείσα κατ’ άρθρο 55 του ΠΔ 410/1988 (ερώτηση: ή μήπως παύση του μόνο για τους νεοδιοριζόμενους, ήτοι τους νέους υπαλλήλους; – σημ.: το προσωπικό ΙΔΑΧ εντάχθηκε στο ΤΠΔΥ για λήψη εφάπαξ την 1.7.2011) κ.λπ.
Όταν λέμε «θέσεις προσωπικού πλήρους απασχόλησης» (παρ. 1) εννοούμε τις υφιστάμενες οργανικές και τις προσωποπαγείς – η μετατροπή αυτών είναι βέβαιο ότι θα μεταβάλει τους οργανισμούς των υπηρεσιών.
Όσον αφορά την ένταξη σε κλάδους (παρ. 2-3), ας ληφθεί υπ’όψιν το περιεχόμενο του ΠΔ 19/2011 και της εγκυκλίου του ΥΠΕΣΔΔΑ με στοιχεία ΔΙΠΙΔΔ/Β25/82/οίκ.12473/16-6-2011.
Η έκδοση πράξεων διορισμού (παρ. 3) προφανώς δεν θα επηρεάσει τον προγραμματισμό των προσλήψεων και τα σχετικά με αυτές δεδομένα (σημ.: οι ΙΔΑΧ τους οποίους καταλαμβάνει η ρύθμιση πρέπει να είναι λιγότεροι από 50.000 σε όλη την επικράτεια).
Το γεγονός ότι οι υπάλληλοι αυτοί ασφαλιστικώς (παρ. 5) θα γίνουν «μόνιμοι με ΙΚΑ» τους ενώνει πλέον με τους μόνιμους υπαλλήλους-τέως ΟΠΑΔίτες, που μετέπεσαν πρόσφατα στο ΙΚΑ.
Οι παρ. 6-7 του άρθρου γεννούν ερωτήματα γύρω από τις εξαιρούμενες ομάδες (ειδικοί επιστήμονες Ανεξάρτητων Αρχών, δικηγόροι, δημοσιογράφοι) και αφήνουν «παράθυρο» για δεύτερες σκέψεις και μεταγενέστερες ρυθμίσεις όσον αφορά την ένταξη στον κανόνα άλλων επαγγελματικών ομάδων ή την παραμονή στην εξαίρεση των προαναφερομένων ή άλλων.
Κύριε Υπουργέ,
Με την εφαρμογή του Καλλικράτη, το προσωπικό ΙΔΑΧ των αμιγών δημοτικών επιχειρήσεων του Π.Δ. 410/1995 που λύθηκαν (με βάση το Ν. 3463/2006), μεταφέρθηκε στους Δήμους ή σε ΝΠΙΔ-Ανώνυμες Εταιρείες των ΟΤΑ.
Με τις διατάξεις του παρόντος άρθρου, όσοι μεταφέρθηκαν και υπηρετούν σε Δήμους αποκτούν καθεστώς μονιμότητας, ενώ όσοι επελέγησαν, κυρίως λόγω των υψηλών προσόντων τους, να στελεχώσουν ΝΠΙΔ-Ανώνυμες Εταιρείες των ΟΤΑ, μένουν εκτός της ρύθμισης.
Δεδομένου ότι οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι ΙΔΑΧ των ΝΠΙΔ-Α.Ε. των ΟΤΑ υπόκεινται ήδη στο μισθολογικό και εργασιακό καθεστώς του Δημόσιου τομέα (ενιαίο μισθολόγιο, πειθαρχικό δίκαιο κλπ), παρακαλώ να εξετάσετε την δυνατότητα εξομοίωσής τους με τους υπαλλήλους ΙΔΑΧ των Δήμων, ώστε να υπάρχει ίση αντιμετώπιση ανάμεσα σε πρώην συναδέλφους και η δυνατότητα κινητικότητας και αξιοποίησής τους από άλλους φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα (πέραν της μετακίνησης εντός του Δήμου για 2+2 έτη, αποκλειστικά με απόφαση Δημάρχου, με βάση το άρθρο 15 του Ν. 4257/2014).
ΦΟΒΕΡΗ ΑΔΙΚΙΑ – ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ…..!!!!!!!!!!
ΕΙΝΑΙ ΦΟΒΕΡΗ ΑΔΙΚΙΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΠΡΟΣΟΝΤΑ (ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΑ, ΒΑΘΜΟΙ ΠΤΥΧΙΟΥ, ΞΕΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ ΚΛΠ) ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΣΛΗΦΘΕΙ ΜΕ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΑΣΕΠ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΘΕΣΗ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΛΗΦΘΗΚΑΝ ΕΝ ΜΙΑ ΝΥΧΤΗ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΣΟΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΓΝΩΣΤΟΙ ΚΑΠΟΙΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ, ΚΑΠΟΙΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ…. ΚΑΠΟΙΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ….!!!!!!!!! ΝΤΡΟΠΗ ….!!!!!!!!!! ΚΑΘΑΡΗ ΑΔΙΚΙΑ ……!!!!!!!!!!!! ΚΡΙΜΑ …!!!!!!!!!
Αυτό το άρθρο αποτελεί νομιμοποίηση των παρανομιών των προηγούμενων κυβερνήσεων. Είναι γνωστό πως έχει εισαχθεί στο Δημόσιο η πλειονότητα των ΙΔΑΧ….Μήπως θα έπρεπε τουλάχιστον να γίνει ένας διαχωρισμός αυτών που προσλήφθηκαν με αξιοκρατικές διαδικασίες και αυτών που προσλήφθηκαν με διατάξεις «κομμένες και ραμμένες στα μέτρα τους»;;;
ΠΡΟΣΘΕΤΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΩ ΤΗΝ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΙΔΑΧ ΜΕ ΦΕΚ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΔΑΧ ΜΕ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
ΟΙ ΙΔΑΧ ΜΕ ΦΕΚ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΜΕ ΟΛΑ ΣΧΕΔΟΝ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΜΟΝΙΜΩΝ ΑΡΑ ΟΙ ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥΣ… ΔΕΝ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΚΑΤΙ.
ΟΙ ΙΔΑΧ ΜΕ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΟΤΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΜΑΙΑ ΤΩΝ ΟΡΕΞΕΩΝ ΤΙΣ ΚΑΘΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ. ΖΟΥΜΕ ΜΕ ΧΡΟΝΟΧΡΕΩΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΙ??????? ΑΝΕΡΓΙΑ!!!!!!!
ΑΡΑ ΥΠΟΥΡΓΕ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΙΔΑΧ ΜΕ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΟΤΑ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΜΟΝΙΜΟΙ (ΙΔΑΧ ΜΕ ΦΕΚ) ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΜΟΝΙΜΟΤΕΡΟΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΥΚΟΛΟ ΚΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΥΤΗ ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΙΚΑ.
KAI TΩΡΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΜΟΝΙΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΟΝΙΜΟΥΣ ΔΗΛΑΔΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 500.000.
ΜΕΓΑΛΩΣΕ Η ΔΕΞΑΜΕΝΗ.
ΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΈΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΠΟΛΥΘΟΥΝ 200.000 ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΛΕΦΤΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΝΑ ΔΟΥΛΈΨΟΥΝ 200.000 ΝΕΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΑΘΕΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟΥΣ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΑΝΑΠΟΔΑ ΔΕΝ ΠΕΦΤΕΙ ΟΥΤΕ ΕΥΡΩ.
1.Σύμφωνα με το άρθρο 103παρ.7 του Συντάγματος και τις συνταγματικές αρχές της αξιοκρατίας, της διαφάνειας και της ισότητας, ο διορισμός δημόσιων υπαλλήλων(δηλ. υπαλλήλων που έχουν ειδικές εγγυήσεις πχ μονιμότητα κλπ) γίνεται μόνο μετά από διαγωνισμό ή επιλογή με αντικειμενικά κριτήρια υπό τον έλεγχο ανεξάρτητης Αρχής(ΑΣΕΠ).Είναι, επομένως, ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΉ, η ρύθμιση με την οποία αυτόματα με μόνη μια διοικητική πράξη συμβασιούχοι ΙΔΑΧ διορίζονται δημόσιοι υπάλληλοι σε οργανική θέση, χωρίς να έχει προηγηθεί διαγωνισμός ή επιλογή με βάση αντικειμενικά αξιολογικά κριτήρια ανοιχτή σε όλους τους ενδιαφερόμενους
2.Με τη ρύθμιση αυτή δικαιώνεται κ α ι ο «από το παράθυρο» «χωρίς προσόντα» στρατός «ορισμένου χρόνου – έργου» των Δημάρχων και του δικομματισμού, που κατάφεραν με νομικισμούς, μεθοδεύσεις ακόμα και με πλαστά στοιχεία ή ψευδείς βεβαιώσεις να μετατρέψουν τις συμβάσεις εργασίας τους σε αορίστου χρόνου. Αντί, δηλαδή, να συνεχιστεί ο έλεγχος των δικαιολογητικών και να απολυθούν, επιβραβεύονται και γίνονται δημόσιοι υπάλληλοι, κλέβοντας αντίστοιχα θέσεις εργασία από άλλους πιο άξιους ανθρώπους που δεν είχα μπεί σε εκλογική συναλλαγή, υποβαθμίζοντας και την ποιότητα της Δημόσιας Διοίκησης. ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟ ???????
Κύριε Υπουργέ, καταρχήν χαιρετίζουμε την προσπάθειά σας προς την κατεύθυνση ίσων δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των υπαλλήλων για ίδια εργασία στο δημόσιο τομέα ανεξαρτήτως του τύπου της σύμβασης. Με βάση αυτό το σκεπτικό όμως δεν πρέπει να υπάρχουν εξαιρέσεις. Έτσι, σύμφωνα με τις αρχές της ίσης και δίκαιης μεταχείρισης που πρέπει να διέπουν τη Δημόσια Διοίκηση θα έπρεπε να προστεθεί στο άρθρο 15 και όχι να εξαιρεθεί για ακόμα μία φορά, το προσωπικό αορίστου χρόνου των Επιχειρήσεων των ΟΤΑ (Δημοτικών Επιχειρήσεων) που είναι ΝΠΙΔ του ευρύτερου δημόσιου τομέα στα οποία από 01/01/2013 εφαρμόζεται το Ενιαίο Μισθολόγιο όπως και στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα. Η συγκεκριμένη κατηγορία υπαλλήλων βρίσκεται πάντα εντός του πεδίου εφαρμογής των δυσμενών και εκτός του πεδίου εφαρμογής των ευμενών ρυθμίσεων που αφορούν το Δημόσιο. Παρακαλούμε πολύ να λάβετε υπόψη το δίκαιο αίτημά μας. Ευχαριστούμε.
Δεν ξέρω αν η μέρα ψήφισης του νομοσχεδίου θα πρέπει να θεωρείτε ως ημέρα απελευθέρωσης από τα δεινά των προηγούμενων κυβερνήσεων αλλά μάλλον οι ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ συνάδελφοί μου κάπως έτσι το αντιλαμβανόμαστε.
Δηλαδή όλους εμάς τους εργαζόμενους ΙΔΑΧ των ΟΤΑ σε ΝΠΔΔ ή ΝΠΙΔ, οι απελθούσες κυβερνήσεις μας εγκλώβισαν σε μια οδυνηρή και ψυχοφθόρα κατάσταση δικαστικών αποφάσεων και εφέσεων με τους ίδιους τους εργοδότες μας (ΟΤΑ).
Έτσι λοιπόν οι ΟΤΑ είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να πάνε τις υποθέσεις μας σε ανώτερο βαθμό (εφόσον χάσουν πρωτόδικα το δικαστήριο ή και σε δεύτερο βαθμό) λόγο του ότι είναι ποινικό αδίκημα να μην εξασκήσουν (οι ΟΤΑ) όλα τα ένδικα μέσα έφεσης.
Και τέλος εμείς να καλύπτουμε εμπράκτως και εμπεριστατωμένα πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Αυτό λοιπόν που χρειαζόμαστε από εσάς κύριε υπουργέ είναι η μονιμοποίηση όλων των ΙΔΑΧ μας μέσω του νομοσχεδίου σας, ή εσχάτως η αποποινικοποίηση της μη προσφυγής σε έφεση (των πρωτόδικων αποφάσεων της δικαιοσύνης) από τους ΟΤΑ.
άρθρο 15
Δεν έχει κανένα νόημα η μονιμοποίηση υπαλλήλων με ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, εκτός και αν υποκρύπτει πρόθεση κατάργησης και μόνο της αποζημίωσης λόγω συνταξιοδότησης, η οποία ούτως ή άλλως είναι «κουτσουρεμένη» (πλαφόν) και η μοναδική που δικαιούνται οι ΙΔΑΧ υπάλληλοι.
Προτείνω να προστεθεί στις εξαιρέσεις παράγραφος για δυνατότητα όσων έχουν ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα ή πλησιάζουν στη συμπλήρωσή τους, π.χ. 30 έτη ασφάλισης (συν τους πλασματικούς χρόνους)να ζητήσουν με αίτησή τους, που θα υποβληθείεντός τακτής προθεσμίας, την εξαίρεσή τους από τη μονιμοποίηση.
ΙΣΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΙΑΣ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ: Στην πράξη μόνιμοι και αορίστου χρόνου δημόσιοι υπάλληλοι είναι το ίδιο. Όμως στους υπαλλήλους αορίστου χρόνου παρασχέθηκε το δικαίωμα αναγνώρισης της προϋπηρεσίας που είχε αποκτηθεί στον ιδιωτικό τομέα, δικαίωμα όμως που δεν παρασχέθηκε και στους μόνιμους υπαλλήλους με το πρόσχημα της δημοσιουπαλληλικής τους σχέσης και ιδιότητας. Καθώς όμως ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΣΧΕΣΗ μονίμων και αορίστου χρόνου δημοσίων υπαλλήλων ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΞΕΛΙΞΗ;Π.χ. υπάλληλος που μετατάχθηκε από την Ολυμπιακή σε ΝΠΔΔ με 20 έτη προϋπηρεσίας στον ΟΑ και 5 χρόνια προϋπηρεσίας στον ιδιωτικό τομέα τοποθετείται σε ανώτερη μισθολογική βαθμίδα από μόνιμο υπάλληλο του ΝΠΔΔ με τα ίδια έτη προϋπηρεσίας λόγω μη δυνατότητας αναγνώρισης των ετών εργασίας του ιδιωτικού τομέα.
Για το λόγο αυτό, θα σας παρακαλούσα να προβείτε σε εφαρμογή της παραγράφου 4 (στ) του άρθρου 6 του Ν.4024/2011 σύμφωνα με το οποίο αναγνωρίζεται προϋπηρεσία 7 ετών που παρασχέθηκε στον ιδιωτικό τομέα σε αντικείμενο συναφή με το αντικείμενο εργασίας του δημοσίου τομέα ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΟΥΝ ΟΙ ΑΔΙΚΙΕΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ 2 ΕΙΔΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ.
Η συμμετοχή μου στη διαβούλευση αφορά ένα θέμα μείζονος σημασίας για αρκετούς εργαζόμενους τόσο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης όσο και άλλων φορέων.
Αφορά την μετατροπή συμβάσεων εργαζομενων από ορισμένου σε αορίστου χρόνου με αποφάσεις Μονομελών Πρωτοδικείων και κατ’ επέκταση την εγκύκλιο 129 που εξεδόθη την 31η-12-13 με θέμα: «Άσκηση ένδικων μέσων από του ΟΤΑ», η οποία υπογράφτηκε από τον πρώην υπουργό κ. Μιχελάκη.
(Καταρχήν την εγκύκλιο αυτή θα την χαρακτήριζα αν όχι εκβιαστική τουλάχιστον μνημονιακή και απειλητική προς τους αιρετούς με θύματα τους εργαζομένους χωρίς να θέλω να επεκταθώ άλλο σε πολιτικό επίπεδο).
Την συγκεκριμένη εγκύκλιο (ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΝΟΜΟ) πολλοι αιρετοί (κυρίως δήμαρχοι) με αποκορύφωμα αυτούς που πρόσκεινταν σε πρώην κυβερνητικούς, την χρησιμοποίησαν κάνοντας την «όπλο» στα χέρια τους με σκοπό να υλοποιήσουν την μνημονιακή τους πολιτική.
Έτσι οδηγήθηκαν στην απόλυση αρκετοί υπάλληλοι που χρόνια ήταν όμηροι δημάρχων ή αλλων αιρετών οι οποίοι όμως προηγουμένως είχαν δικαιώθεί απο τα δικαστήρια (Μονομελή Πρωτοδικεία) αφού στην ουσία εξανάγκαζε τους Δημάρχους να ασκήσουν ένδικα μέσα και εφέσεις κατά των Πρωτόδικων αποφάσεων διαφορετικά θα είχαν κυρώσεις.
Το θέμα είναι πως όσες αποφάσεις Μονομελών Πρωτοδικείων εκδόθηκαν λίγο ή αρκετά πριν τις 31-12-13 οι Δήμαρχοι πρόλαβαν κατά 99% και δεν άσκησαν ένδικα μέσα στους εργαζόμενους και ορθώς έπραξαν με συνέπεια οι αποφάσεις τους μετά απο 30 ήμερες να τελεσιδικήσουν και να «τακτοποιηθούν» οι εργαζόμενοι. (Σημειώνω πως τα ένδικα μέσα ασκούνται μέσω των Οικονομικών Επιτροπών και Δημοτικών Συμβουλίων)
Όσες αποφάσεις εκδόθηκαν μετά από αυτήν την ημερομηνία (31-12-13) ή κοντά σε αυτήν, πολλοί Δήμαρχοι ασκησαν ένδικα μέσα με αποφάσεις των Οικονομικών Επιτροπών τους και συνέχεια των Δημοτικών Συμβουλίων με συνέπεια να οδηγήσουν τους εργαζόμενους είτε στην απόλυση είτε στα Εφετεία όπου η οι πιθανότητες να δικαιωθούν οι εργαζόμενοι είναι ελάχιστες αν όχι μηδαμινές.
Μάλιστα όσοι Δήμαρχοι αγνόησαν την εγκύλιο και δεν άσκησαν ενδικα μέσα οι αποφάσεις που έλαβαν μέσω των Οικονομικών Επιτροπών ή Δημοτικών Συμβουλίων ακυρώθηκαν από τους Γενικούς Γραμματείς Αποκεντρωμένης Διοίκησης.
Αυτό συνιστά μία παράφορη αδικία για τους εργαζόμενους που τους ασκήθηκαν ένδικα μέσα λόγω αυτής της εγκυκλίου. Με λίγα λόγια εργαζόμενοι που είχαν ιδιες θετικές αποφάσεις Μονομελών Πρωτοδικείων αντιμετωπίστηκαν διαφορετικά εξαιτίας μίας και μόνο εγκυκλίου με συνέπεια οι μέν πρώτοι να γίνουν ΙΔΑΧ οι δε δεύτεροι να γίνουν ΙΔΑΧ προσωρινά (όσοι κέρδισαν ασφαλιστικά μέτρα) αφού εκκρεμμουν οι εφετειακές αποφάσεις.
Είναι άδικο λοιπόν να υπάρχουν εργαζόμενοι που έγιναν αορίστου χρόνου με αποφάσεις Οικονομικών Επιτροπών που «πέρασαν» πριν την εγκύκλιο της 31ης-12-13 και άλλοι που τους ασκήθηκαν εφέσεις και τους οδήγησαν σε ανώτερα δικαστήρια με συνέπεια την απόλυσή τους ή την παράταση της αγωνίας.
Προτείνω: Μέσω της παρ. 7 του αρ. 15 δίδεται η δυνατότητα να γίνει μέριμνα για τους εργαζόμενους που ενώ αναγνωρίστηκαν ως Αορίστου Χρόνου κατόπιν αποφάσεων δικαστηρίων τους ασκήθηκαν εφέσεις ενώ σε άλλους με ΟΜΟΙΕΣ αποφάσεις οι συμβάσεις τους μετατράπηκαν σε ΙΔΑΧ αφου τελεσιδίκησαν.
Πάντως είναι κάτι που θα πρέπει να διευκρινιστεί απαραίτητα κυρίως μέσω του αρ. 15 ή εν πάσει παριπτώσει ας γίνει ανάκληση της εγκυκλίου 129/31-12-13 και τα αρμόδια όργανα να επανεξετάσουν τα θέματα αυτά.
Να εξαιρεθούν από τη μονιμοποίηση οι υπάλληλοι ΙΔΑΧ που έχουν ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα.
Στους υπαλλήλους ΙΔΑΧ, να προβλεφθεί το δικαίωμα να εξαιρεθούν από τη μονιμοποίηση για όσους έχουν κατοχυρωμένα – θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα καθώς επίσης και να μη χάνουν την αποζημίωση που διακαιούνται, έτσι ώστε να μη δημιουργηθούν νέες αδικίες.
Πολύ σωστό και προπάντων δίκαιο το νομοσχέδιο. Προχωρήστε το, είμαστε μαζί σας. Οι ανθρωποθυσίες του παρελθόντος να μείνουν ένας κακός εφιάλτης. Για το συγκεκριμένο άρθρο 15: Οι ΙΔΑΧ του στενού δημοσίου τομέα (κεντρική διοίκηση,ΟΤΑ, ΝΠΔΔ)είναι ουσιαστικά μόνιμοι. Οι νομικοί καταλαβαίνουν τί λέμε. Είναι δίκαιο λοιπόν να γίνουν και τυπικά μόνιμοι.
Κύριε Υπουργέ,
εξαιρετική η προσπάθεια. Είμαι και εγώ υπάλληλος αορίστου χρόνου στην υπηρεσία μου αλλά συνυπηρετώ με 3 συναδέλφους που έγιναν αορίστου με το νόμο Παυλόπουλου (ήταν part time συμβασιούχοι) και όλη την μέρα τεμπελιάζουν. Δεν θα έπρεπε να γίνει αξιολόγηση σε όσους δουλεύουν ? εννοώ από εξωτερικούς φορείς (όχι από εντός υπηρεσίας). Πώς θα βελτιωθεί το δημόσιο όταν δεν γίνεται καμία αξιολόγηση σε όσους δουλεύουν;
Υπάρχει επίσης ένα θέμα με τους μειωμένης απασχόλησης (4ωρο όπως προβλεπόταν από νόμο Παυλόπουλου) αορίστου χρόνου. Αυτοί θα γίνουν μόνιμοι 4ωρης απασχόλησης? Προβλέπεται ?
Επίσης σας υπενθυμίζω το θέμα με τους Προϊσταμένους σε Τμήματα με 1 υπάλληλο ή υπάρχουν Τμήματα με Προϊστάμενο του εαυτού τους. Μεγάλη απώλεια χρημάτων από το επίδομα θέσης. Τέλος κλείνω με ένα ευχολόγιο : Προχωρήστε στην αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων !
Καταρχήν χαιρετίζω αυτή τη διάταξη δεδομένου ότι θέτει τις βάσεις για την αρχή που θέλει ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις για ίδια εργασία στο δημόσιο τομέα. Αυτό σημαίνει ότι τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του κάθε υπαλλήλου δεν εξαρτώνται από το τύπο της σύμβασης ή την ιδιότητα που τυχόν έχει ο κάθε υπάλληλος (π.χ. ιατρός, δικηγόρος, μηχανικός, ΙΔΑΧ ή μόνιμος).
Με βάση αυτό το σκεπτικό δεν πρέπει να υπάρχουν εξαιρέσεις ούτε και για ειδικές κατηγορίες υπαλλήλων όπως π.χ. για αυτούς με έμμισθη εντολή διότι με αυτό τον τρόπο επιβεβαιώνουμε ότι μία ειδική κατηγορία υπαλλήλων που είναι κυρίως «νομικοί» επιτρέπεται να είναι ελεύθεροι επαγγελματίες που μεταξύ όλων των άλλων πελατών τους έχουν και τη δημόσια υπηρεσία που εργάζονται. Η σύγκρουση συμφερόντων στη πορεία των ετών είναι αδύνατον να αποφευχθεί.
Ακόμη περισσότερο είναι επιτακτική η ανάγκη για τη κατάργηση των εξαιρέσεων σε καιρούς όπου οι ανεργία στους νέους καλπάζει υπάρχουν κάποιοι δημόσιοι λειτουργοί που μπορούν να είναι ταυτόχρονα και ελεύθεροι επαγγελματίες.
Ορισμένες παρατηρήσεις σε ότι αφορά ειδικότερα το Ειδικό Επιστημονικό Προσωπικό (ΕΕΠ) στη Δημόσια Διοίκηση, και στην παράλειψη της εξαίρεσης τους από την εφαρμογή του παρόντος υπό ψήφιση νομοσχεδίου:
• Οι Ειδικοί Επιστήμονες καταλαμβάνουν θέσεις στο δημόσιο με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου, κατόπιν των αξιοκρατικών και πιστοποιημένων διαδικασιών του ΑΣΕΠ ή προγενέστερων, βάσει προαπαιτούμενων αυξημένων τυπικών και ουσιαστικών ακαδημαϊκών και επαγγελματικών προσόντων, όπως το Σύνταγμα (αρθρ. 103, παρ.3) και ο νόμος (Ν. 2190/1994, Π.Δ/τα 410/1988 & 50/2001 όπως ισχύει) απαιτεί.
• Στην κατηγορία των θέσεων Ειδικού Επιστημονικού Προσωπικού «υπάγονται οι θέσεις ιδιάζουσας φύσης και αποστολής», για την κάλυψη των οποίων απαιτείται «επιστημονική εξειδίκευση στο γνωστικό αντικείμενο της κατά περίπτωση οικείας ειδικότητας» (Π.Δ. 410/88).
• Το προσωπικό Ειδικών Επιστημόνων έχει προσληφθεί με διαδικασία που διενεργείτο εξ ολοκλήρου από το ΑΣΕΠ (προκήρυξη, υποβολή αιτήσεων, εξέταση των απαιτούμενων δικαιολογητικών, κατάρτιση πίνακα υποψηφίων, διενέργεια συνέντευξης, έκδοση αποτελεσμάτων) βάσει των διατάξεων του ν. 2190/1994. Σημειώνεται ότι προ του 1994, η διαδικασία διενεργούνταν από τους ιδίους τους φορείς που προκήρυσσαν τις εν λόγω θέσεις με βάση το ΠΔ/γμα 410/1988.
• Η διαδικασία πρόσληψης Ειδικού Επιστημονικού Προσωπικού τηρεί όλους τους κανόνες αξιοκρατίας και αντικειμενικότητας και είναι της ίδιας ποιότητας με αυτής των γραπτών διαγωνισμών που διεξάγει το ΑΣΕΠ.
• Το ΑΣΕΠ ελέγχει αφενός τα τυπικά προσόντα (τίτλους σπουδών: διδακτορικό, ή μεταπτυχιακό και 2 έτη προϋπηρεσία, ή 4 έτη προϋπηρεσίας, καθώς και άριστη γνώση μιας ξένης γλώσσας και δημοσιεύσεις) όπως ορίζει η νομοθεσία, αφετέρου τα ουσιαστικά, δεδομένου ότι στη διαδικασία συμπεριλαμβάνεται προσωπική συνέντευξη από πενταμελείς Επιτροπές που συστήνονται από μέλη του ΑΣΕΠ, καθηγητές Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων εγνωσμένου κύρους και έναν εκπρόσωπο του εκάστοτε φορέα.
• Οι Ειδικοί Επιστήμονες υπήχθησαν στις διατάξεις του Ν. 4024/2011 ως υπάλληλοι ΙΔΑΧ, στη λογική της ενιαίας αντιμετώπισης των υπηρετούντων στο Δημόσιο και της δημιουργίας της έννοιας του κρατικού υπαλλήλου. Σύμφωνα με το Ν. 4024/2011, η κατάταξη σε βαθμούς όλων των Ειδικών Επιστημόνων πραγματοποιήθηκε με βάση τα τυπικά τους προσόντα (διδακτορικό ή μεταπτυχιακό δίπλωμα) καθώς και τα έτη προϋπηρεσίας τους στο δημόσιο.
• Ήδη από την ισχύ του Ν. 4024/2011, σε αντίθεση με τους Ειδικούς Επιστήμονες των Ανεξάρτητων Διοικητικών Αρχών, οι Ειδικοί Επιστήμονες του Δημοσίου δεν αναγνωρίστηκαν ως ειδική κατηγορία, παρότι η διαδικασία πρόσληψης τους γίνεται βάσει των ίδιων όρων και προϋποθέσεων.
• Σημειώνεται ότι, ενώ τα απαιτούμενα προσόντα για την πρόσληψη του Ειδικού Επιστημονικού Προσωπικού (ΕΕΠ) είναι κοινά, τόσο για το Δημόσιο όσο και για τις Ανεξάρτητες Αρχές, εντούτοις, η βαθμολογική και μισθολογική μεταχείριση είναι τελείως διαφορετική, όπως προκύπτει απ’ το άρθρο 22, παρ. 3 του Ν. 4024/2011, με το οποίο προβλέπεται μέσω ΚΥΑ ο καθορισμός της εισαγωγικής θέσης και των αποδοχών των ΕΕΠ των Ανεξάρτητων Αρχών.
Ζητάμε το αυτονόητο, να συμπεριληφθούν στο άρθρο 15 και οι υπάλληλοι ΙΔΑΧ των Δημοτικών Επιχειρήσεων (ΟΤΑ) (ΝΠΙΔ) που πληρώνονται με ενιαίο μισθολόγιο και όλες οι περικοπές που έχουν εφαρμοστεί στο καθαρό δημόσιο έχουν εφαρμοστεί και σε αυτούς, σε αντίθεση με οποιαδήποτε ευνοϊκή ρύθμιση.
Σωστό και δίκαιο!
Μια ονομασία (καθώς πλέον δεν υπάρχουν διαφορές) π.χ. Δημόσιοι υπάλληλοι ή Κρατικοί υπάλληλοι, και όχι υπάλληλοι πολλαπλών κατηγοριών με τη μόνη διαφορά την κατηγορία τους σε καλούς (μόνιμοι) και κακούς (ιδαχ) .
Ας γίνει επιτέλους μια αρχή, με τους κεντρικούς φορείς και Υπουργεία και σε δεύτερο στάδιο να ερευνηθούν οι παράμετροι δυνατότητας σε ΝΠΙΔ ,δήμους κτλ.
Ας μπορέσουμε επιτέλους να βρούμε τα κοινά τι μας ενώνει και όχι τι μας χωρίζει είμαστε όλοι υπάλληλοι του κράτους.
Όσο για τα κακεντρεχή σχόλια νομίζω η γνωστή παροιμία του λαού μας είναι η πιο κατάλληλη:
«Ένας γεωργός ζήλευε το γείτονα του που είχε γάιδαρο να τον βοηθά στις αγροτικές εργασίες του, ενώ ο ίδιος δεν είχε κανένα ζώο. Παρακάλεσε λοιπόν το Θεό να κάνει κάτι περί αυτού. Εμφανίστηκε τότε ο Θεός και τον ρώτησε αν θέλει κι αυτός γάιδαρο να τον βοηθά στο χωράφι του. Όχι, απαντά ο καλός μας γεωργός. Δεν θέλω εγώ γάιδαρο, θέλω να ψοφήσει ο γάιδαρος του γείτονα.»
Σας ευχαριστώ
Θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου η μετατροπή των θέσεων να έχει δυνητικό και όχι υποχρεωτικό χαρακτήρα καθώς υπάλληλοι ΙΔΑΧ με ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα δεν ευνοούνται από τη διάταξη ή τους είναι αδιάφορη και μάλλον χάνουν τα δικαιώματα σε αποζημίωση. Επίσης πρέπει να προστεθούν μετά το «στους οτα α΄και β΄βαθμού», τα νομικά τους πρόσωπα ΔΔ. Προτείνω λοιπόν τη διατύπωση:
1. Οι θέσεις προσωπικού πλήρους απασχόλησης με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στο Δημόσιο, στα ν.π.δ.δ. και στους ο.τ.α. α’ και β’ βαθμού και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου αυτών, δύνανται να μετατραπούν σε οργανικές θέσεις μόνιμων υπαλλήλων.
2. Οι θέσεις που μετατρέπονται, εντάσσονται σε υφιστάμενους κλάδους αντίστοιχης ή παρεμφερούς ειδικότητας ή, αν δεν υπάρχουν, σε συνιστώμενους κλάδους αντίστοιχης ειδικότητας.
Στην παράγραφο 3 θα ήταν καλύτερο να διευκρινιστεί ποιος προβαίνει στην πράξη διορισμού και να αναφερθεί ρητά η δημοσίευση σε ΦΕΚ. Προτείνω λοιπόν τη διατύπωση:
3. Η μετατροπή των οργανικών θέσεων γίνεται μετά από σχετική αίτηση του υπαλλήλου, εντός δεκαπέντε ημερολογιακών ημερών από τη δημοσίευση του παρόντος. Η μετατροπή των οργανικών θέσεων , η ένταξή τους σε κλάδους ή η σύσταση κλάδων, γίνεται με πράξη του αρμόδιου προς διορισμό οργάνου του προσωπικού που υπηρετεί στις μετατρεπόμενες θέσεις. Η πράξη διορισμού μπορεί να είναι ενιαία για όλο το διοριζόμενο προσωπικό κάθε φορέα ή ενιαία κατά κλάδο ή κλάδους προσωπικού, εκδίδεται εντός τριών μηνών από τη δημοσίευση του νόμου αυτού, και δημοσιεύεται σε ΦΕΚ.
Στην παράγραφο 4 εκτιμώ ότι θα πρέπει για τη συμπλήρωση του χρόνου δοκιμαστικής υπηρεσίας να υπολογίζεται ο συνολικός χρόνος υπηρεσίας σε φορείς του Δημοσίου. Υπάρχουν υπάλληλοι που απασχολούνταν σε ΝΠΔΔ του δημοσίου και μετατάχθηκαν στο Δημόσιο ή σε ΟΤΑ, έχουν μεγάλο χρόνο προϋπηρεσίας στο ΝΠΔΔ και θα παραμείνουν δόκιμοι. Προτείνω λοιπόν τη διατύπωση:
4. Οι διοριζόμενοι κατά τα ανωτέρω, κατατάσσονται με το βαθμό και το μισθολογικό κλιμάκιο εντός του βαθμού που κατέχουν κατά την ημερομηνία διορισμού του άρθρου 3 του παρόντος. Εφόσον δεν έχουν συμπληρώσει διετή συνεχή υπηρεσία, διανύουν δοκιμαστική υπηρεσία κατά το άρθρο 40 του Υπαλληλικού Κώδικα. Για τη συμπλήρωση του χρόνου δοκιμαστικής υπηρεσίας στη μόνιμη θέση υπολογίζεται και ο χρόνος υπηρεσίας τους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στο Δημόσιο, σε ν.π.δ.δ. και σε ο.τ.α. α’ και β’ βαθμού και νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου αυτών.
5. Οι διοριζόμενοι κατά τα ανωτέρω συνεχίζουν να διατηρούν το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό καθεστώς που κατείχαν προ του διορισμού τους σε θέσεις μονίμων υπαλλήλων
Παρακαλούμε να προστεθούν στο παρόν σχέδιο νόμου και οι υπάλληλοι που υπηρετούν με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου στα ν.π.ι.δ. στους ΟΤΑ. Σημειώνουμε ότι οι εν λόγω υπάλληλοι δεν δημιουργούν επιπλέον δημοσιονομικό κόστος διότι ήδη υπηρετούν στα εν λόγω ν.π.ι.δ. (Δημοτικές και Κοινωφελείς Επιχειρήσεις) των Δήμων επί σειρά ετών και θεωρούμε ότι είναι απολύτως δίκαιη η μετατροπή τους από αορίστου χρόνου που υπηρετούν σε μόνιμο προσωπικό.
Θεωρούμε ότι θα είναι άδικο υπάλληλοι που εργάζονται στα ν.π.ι.δ των ΟΤΑ επί σειρά ετών και είναι ήδη αορίστου χρόνου δηλ. εκτελούν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των εν λόγω νομικών προσώπων και κατ’ επέκταση των ΟΤΑ να μην τους δίνεται η δυνατότητα ισότιμης μεταχείρισης με τους υπολοίπους συναδέρφους αορίστου χρόνου που υπηρετούν στα ν.π.δ.δ.
Παρακαλούμε για τις δικές σας ενέργειες προκειμένου να συμπεριληφθούν και οι ανωτέρω στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου σας.
Γιατί εξαιρείται το Ειδικό Επιστημονικό Προσωπικό των Ανεξαρτήτων Αρχών;
Τι περισσότερο έχει από το Ειδικό Επιστημονικό Προσωπικό του υπόλοιπου δημοσίου τομέα;
Γιατί να διατηρείται ένας θύλακας ανισότητας στους κόλπους του δημοσίου;
Ως υπάλληλος ΙΔΑΧ σε ΟΤΑ (πρώην υπάλληλος Δημοτικής Επιχείρησης από το 1995) έχω να κάνω τα εξής σχόλια ως προ το Άρθρο 15-Μετατροπή θέσεων προσωπικού ΙΔΑΧ σε θέσεις μονίμων υπαλλήλων:
Με δεδομένου ότι :
1. Οι διοριζόμενοι συνεχίζουν να διατηρούν το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό
καθεστώς που κατείχαν προ του διορισμού τους σε θέσεις μονίμων υπαλλήλων,
2. Οι κενές οργανικές θέσεις μονίμων υπαλλήλων στους ΟΤΑ έχουν καταργηθεί,
δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός λόγος για τη «μετονομασία» (γιατί περί μετονομασίας πρόκειται και όχι μετατροπής όπως αναφέρεται στο σχέδιο) της θέσης ενός υπαλλήλου ΙΔΑΧ σε θέση μονίμου υπαλλήλου.
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ μονίμων και ΙΔΑΧ. Όλοι καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες στο Δημόσιο Τομέα (και μάλιστα από τότε που μας απασχολούσε η Δημοτική Επιχείρηση).
Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τις δημοτικές επιχειρήσεις για τις οποίες ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά ακόμη και σήμερα. Δηλαδή τους θεωρούμε ιδιωτικούς υπαλλήλους αλλά κατά τ’άλλα εφαρμόζουμε ενιαίο μισθολόγιο…
Όσοι πιστεύουν ότι με το να «βαπτιστούν» από ΙΔΑΧ σε μόνιμοι για να έχουν μεγαλύτερη «σιγουριά», δε θα πρέπει να ξεχνούν την περίπτωση των Δημοτικών Αστυνόμων που έμειναν στον αέρα εν μία νυχτί.
Αυτό που προτείνω είναι να καταργηθούν οι επιθετικοί προσδιορισμοί ΙΔΑΧ -μόνιμοι και να βρεθεί μία κοινή ονομασία-ορολογία για το σύνολο των υπαλλήλων, π.χ. Υπάλληλοι Δημοσίου Τομέα.
Η μοναδική διασφάλισή μας είναι να εφαρμοσθούν επιτέλους καθηκοντολόγιο και στόχοι για κάθε υπάλληλο κάτι το οποίο δεν βλέπω να εφαρμόζεται άμεσα.
Στο άρθρο 15 του σχεδίου νόμου για τον «εκδημοκρατισμό της Διοίκησης» «Μετατροπή θέσεων προσωπικού ΙΔΑΧ σε θέσεις μονίμων υπαλλήλων» παρ. 1 όπου αναφέρεται «Οι θέσεις προσωπικού πλήρους απασχόλησης με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στο Δημόσιο, στα Ν.Π.Δ.Δ. και στους Ο.Τ.Α. α’ και β’ βαθμού, μετατρέπονται σε οργανικές θέσεις μόνιμων υπαλλήλων.» θα έπρεπε να προστεθούν ΚΑΙ «τα Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου που ανήκουν στο Κράτος ή σε Ν.Π.Δ.Δ. ή σε Ο. Τ. Α., κατά την έννοια της επίτευξης κρατικού ή δημόσιου ή αυτοδιοικητικού σκοπού, εποπτείας, διορισμού και ελέγχου της πλειοψηφίας της Διοίκησής τους».Η ρύθμιση αυτή θα πρέπει να είναι συμβατή με τις διατάξεις της περ. 12 της υποπαραγράφου Γ1 της παρ. Γ του άρθρου πρώτου του Νόμου 4093/2012 που περιέλαβε στις διατάξεις του ενιαίου μισθολογίου και τους υπαλλήλους των ανωτέρω νομικών προσώπων, αφού όλες οι ανωτέρω κατηγορίες εργαζομένων έχουν υποστεί όλες τις περικοπές που έχουν επιβληθεί στο στενό Δημόσιο τομέα.
Πρέπει να δοθεί η δυνατότητα επιλογής στη μονιμοποίηση σε όσους υπαλλήλους ΙΔΑΧ βρίσκονται πλησίον της συνταξιοδότησης και να διασφαλισθεί η αποζημίωση που δικαιούνται να λάβουν κατά την αποχώρησή τους.
Εξομοιώστε τους υπαλλήλους των ΝΠΙΔ του Δημοσίου και ΟΤΑ και μην τους εξαιρείτε απο τη ρύθμιση. Εχουν προσληφθεί με τις ίδιες διαδικασίες (ΑΣΕΠ) έχουν υποστεί τις ίδιες μισθολογικές μειώσεις και έχουν ανάλογα προσόντα και αντικείμενο εργασίας με τους υπαλλήλους των ΝΠΔΔ και ΟΤΑ. Θα πρέπει να αποκατασταθεί επιτέλους αυτή η χρόνια αδικία.
Οι περισσότεροι ΙΔΑΧ προσλήφθηκαν με διαδικασίες εκτός ΑΣΕΠ και πολλοί από αυτούς έγιναν ΙΔΑΧ με το νόμο Παυλόπουλου. Σε αντίθεση με τους μόνιμους δημοσίους υπαλλήλους, με την πρόσληψή τους, τους αναγνωρίστηκε όλη η προϋπηρεσία στον ιδιωτικό τομέα (μισθολογικά) και λαμβάνουν πολύ υψηλότερες αμοιβές απ’ ότι οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι με ίδια και συνήθως περισσότερα προσόντα. Ο θρίαμβος του ρουσφετιού είναι αυτή η διάταξη. Είναι ντροπή να περάσει έτσι χωρίς όρους τέτοια διάταξη. Τουλάχιστον να γίνει διαχωρισμός αυτών που προσλήφθηκαν μέσω ΑΣΕΠ και αυτών που μονιμοποιήθηκαν με ρουσφετολογικές διατάξεις.
Καλό είναι να ωφεληθούν κάποιοι εργαζόμενοι χωρίς όμως να αδικηθούν άλλοι.
Άποψή μου και παράκληση ταυτόχρονα είναι ότι θα πρέπει να εξαιρεθούν από την μονιμοποίηση όσοι εργαζόμενοι αορίστου χρόνου του δημοσίου έχουν πολλά χρόνια, έχουν κατοχυρώσει και έχουν ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα . Θα ήταν κρίμα κάποιος εργαζόμενος που βρίσκεται τόσο κοντά στη σύνταξη και δικαιούται την αποζημίωση των 12 μισθών, τελικά να την χάσει. Σας ευχαριστώ.
Πρέπει να ρυθμιστεί με μεταβατικές διατάξεις η δυνατότητα επιλογής στη μονιμοποίηση όσων υπαλλήλων ΙΔΑΧ έχουν ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα και ήδη βρίσκονται εγγύς της συνταξιοδότησης .Το αντίθετο δεν εξυπηρετεί, πέραν της ζημίας που θα υποστούν οι εργαζόμενοι αυτοί από τον κίνδυνο απώλειας της αποζημίωσης των 12 μηνών που δικαιούνται να λαμβάνουν με την αποχώρησή τους από την υπηρεσία ως υπάλληλοι ΙΔΑΧ, προεχόντως το δημόσιο συμφέρον και τον σκοπό που επιδιώκει ο νομοθέτης μέσω της επιχειρούμενης ως άνω ρύθμισης ήτοι της ορθολογικότερης οργάνωσης των δημοσίων υπηρεσιών μέσω της κινητικότητας του προσωπικού του
Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,
Είμαι άτομο ΑΜΕΑ με ποσοστό αναπηρίας 80% παραπληγία με κινητικά προβλήματα
Εργάζομαι στην τοπική αυτοδιοίκηση σε ΝΠΙΔ με σύμβαση εργασίας ΙΔΑΧ. Η εν λόγω επιχείρηση
βρίσκεται σε δυσμενή οικονομική κατάσταση με αποτέλεσμα σημαντική καθυστέρηση της μισθοδοσίας μου (μόνου πόρου διαβίωσης).
Κύριε Υπουργέ με αφορμή την επικείμενη κατάθεση νομοσχεδίου για μετατροπή των συμβάσεων ΙΔΑΧ σε θέσεις μόνιμης εργασίας από Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και των ΟΤΑ Ά ΚΑΙ Β Βαθμού στις προς διαβούλευση διατάξεις του θέλω να επισημάνω το εξής: στο νομοσχέδιο δεν συμπεριλαμβάνεται καμία αναφορά στην διαδικασία της εργασιακής σχέσης των ΑΜΕΑ τα οποία εργάζονται σε επιχειρήσεις ΝΠΙΔ των ΟΤΑ με συμβάσεις εργασίας ΙΔΑΧ.
Προς του και γνωρίζοντας εκ των προτέρων την ευαισθησίας σας για τα ΑΜΕΑ σας ζητώ να λάβετε ιδιαίτερα υπόψιν σας περιπτώσεις όπως η δική μου και με βάση το άρθρο 15 παράγραφος 7 που δίνει την δυνατότητα να εξαιρούνται ή συμπεριλαμβάνονται και άλλες κατηγορίες εργαζομένων παρακαλώ αν μεριμνήσετε ιδιαιτέρως για τα ΑΜΕΑ των ΝΠΙΔ με σύμβαση εργασίας ΙΔΑΧ ώστε να μην προκύψει μία μεγάλη κοινωνική αδικία.
Με εκτίμηση
Στην παράγραφο 6 περ. γ θα πρέπει να προβλεφθεί για τους δημοσιογράφους, οι οποίοι απασχολούνται με συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου στο Δημόσιο, ασυμβίβαστο με οποιαδήποτε άλλη θέση εργασίας ή σύμβαση έργου σε Μέσο Μαζικής Ενημερώσεως. Η μη ύπαρξη ασυμβιβάστου κατατείνει στη συγκάλυψη πελατειακών σχέσεων μεταξύ δημοσιογράφων και πολιτικών ηγεσιών δημοσίων φορέων και στην ενδεχόμενη ανάθεση αργομισθιών στους πρώτους με αντάλλαγμα την άσκηση επιρροής στον Τύπο από τους δευτέρους. Για όλους τους απασχολουμένους στο Δημόσιο απαγορεύεται η άσκηση ιδιωτικού έργου συναφούς με τα καθήκοντά τους στην δημόσια Υπηρεσία. Γιατί όχι για τους δημοσιογράφους;
Για άλλη μία φορά απομονώνονται και εξαιρούνται οι ΙΔΑΧ των Δημοτικών Επιχειρήσεων (ΝΠΙΔ ΟΤΑ). Γιατί και οι υπάλληλοι αυτοί να μην ανήκουν σε αυτή την πρόβλεψη? Γιατί να συνεχίζεται η αδικία των δύο ταχυτήτων ανάμεσα σε υπαλλήλους που για χρόνια βρίσκονται ακόμα και στο ίδιο γραφείο του ίδιου δήμου και κάνουν ακριβώς την ίδια δουλειά (με πολλά μάλιστα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα) αλλά πάντα αποκλείονται από ο,τιδήποτε ευνοϊκό, ενώ περιλαμβάνονται σε όλες τις δυσμενείς ρυθμίσεις του δημοσίου?
Για να αξιοποιειτε το εκπαιδευτικο προσωπικο πρεπει οι εκπαιδευτικοι δυο ειδικοτητων να μετακινουνται και με τις δυο ειδικοτητες, απο τη πρωτοβαθμια στην δευτεροβαθμια και αντιστροφα.
Πρέπει οι εκπαιδευτικοι που έχουν δύο πτυχία-ειδικοτητες να μπορούν να μετά κινούνται μεταξύ πρωτοβάθμιας και δευτεροβαθμιας εκπαίδευσης και με τις 2 ειδικότητες. Ευχαριστώ
Παρακαλώ να συμπεριλαβεται τροποποίηση στο παρόν νομοσχέδιο που να δίνει την δυνατότητα σε εκπαιδευτικους που είναι κάτοχοι δύο πτυχίων και δύο ειδικοτήτων να μετακοινουνται μεταξύ δευτεροβαθμιας και πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και με τις δύο ειδικότητες
Αδυνατώ να καταλάβω το όφελος. Από τη στιγμή που αυτοί οι υπάλληλοι καλύπτουν ανάγκες, θα συνεχίσουν να δουλεύουν. Ποιο είναι το μήνυμα που περνάει η κυβέρνηση στους ιδ. υπαλλήλους (σε όσους δουλεύουν και σε όσους είναι άνεργους); Πως θα βελτιωθεί το δημόσιο όταν δεν γίνεται καμία αξιολόγηση σε όσους δουλεύουν; Αν απλώς μονιμοποιηθούν; Χωρίς να ελεγχθεί αν μπήκαν αξιοκρατικά, αν έχουν τα προσόντα που λένε πως έχουν, αν κάνουν για τη θέση στην οποία είναι;
Για ποιο λόγο ο μόνιμος υπάλληλος θα προσπαθήσει για το κάτι παραπάνω;
Τι κερδίζει το κράτος και ο πολίτης από αυτό το μέτρο;