1. Οι διατάξεις του άρθρου πρώτου του ν. 4057/2012 (ΦΕΚ Α 54/14.3.2012), των περιπτώσεων 1-9 της υποπαραγράφου Ζ.3 της παραγράφου Ζ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012 (ΦΕΚ Α 222/12.11.2012), του άρθρου 14 του ν.4111/2013 (ΦΕΚ Α’ 18/25.1.2013), της παραγράφου 6 του άρθρου 25 του ν.4203/2013 (ΦΕΚ Α’ 235/1.11.2013), των άρθρων 14, 15 και 16 του ν.4210/2013 (ΦΕΚ Α’ 254/21.01.2013), των παραγράφων 2 και 3 του άρθρου 29 του ν. 4305/2014 (ΦΕΚ Α 237/31.10.2014) και των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 69 του ν. 4310/2014 (ΦΕΚ Α’ 258/08.12.2014) καταργούνται και επανέρχονται σε ισχύ οι διατάξεις των άρθρων 103 και 105 του ν.3528/2007, καθώς και 107 και 109 του ν.3584/2007, όπως ίσχυαν πριν την τροποποίησή τους με τον ν.4057/2012
2. Τα άρθρα 104 του ν. 3528/2007 (ΦΕΚ 26/Α΄) και 108 του ν. 3584/2007 (ΦΕΚ 26/Α΄) αντικαθίσταται ως εξής:
«Δυνητική θέση σε αργία -Αναστολή άσκησης καθηκόντων
1. Αν συντρέχουν λόγοι δημοσίου συμφέροντος μπορεί να τίθεται σε αργία ο υπάλληλος, κατά του οποίου:
α) έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για αδίκημα το οποίο μπορεί να επισύρει την έκπτωση από την υπηρεσία. Ειδικά, προκειμένου για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος ο υπάλληλος μπορεί να τίθεται σε αργία εφόσον έχει παραπεμφθεί στο ακροατήριο για το αδίκημα αυτό,
β) έχει ασκηθεί πειθαρχική δίωξη για παράπτωμα, το οποίο μπορεί να επισύρει την ποινή της οριστικής παύσης ή
γ) υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις για άτακτη διαχείριση, η οποία στηρίζονται σε έκθεση της προϊσταμένης αρχής ή αρμόδιου επιθεωρητή.
2. Σε κατεπείγουσες περιπτώσεις επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος και πριν γνωμοδοτήσει το πειθαρχικό συμβούλιο, μπορεί να επιβληθεί στον υπάλληλο από το ανώτατο μονοπρόσωπο όργανο διοίκησης του φορέα όπου υπηρετεί το μέτρο της αναστολής άσκησης των καθηκόντων του. Μέσα σε τριάντα (30) ημέρες το πειθαρχικό συμβούλιο συνέρχεται και γνωμοδοτεί για τη θέση του υπαλλήλου σε αργία. Η αναστολή άσκησης των καθηκόντων αίρεται αυτοδικαίως, εάν το πειθαρχικό συμβούλιο δεν γνωμοδοτήσει για τη θέση σε αργία εντός της ανωτέρω προθεσμίας.
3. Η πράξη, με την οποία ο υπάλληλος τίθεται σε δυνητική αργία ή επαναφέρεται στα καθήκοντα του, εκδίδεται από τον οικείο Υπουργό ή το ανώτατο μονομελές όργανο διοίκησης των ν.π.δ.δ. ή, αν δεν υπάρχει, από τον Πρόεδρο του συλλογικού οργάνου διοίκησης ν.π.δ.δ. ύστερα από γνώμη του πειθαρχικού συμβουλίου. Για τη θέση του υπαλλήλου σε αργία απαιτείται προηγούμενη ακρόαση αυτού από το πειθαρχικό συμβούλιο.
4. Μετά την πάροδο έτους από τη θέση σε αργία, το πειθαρχικό συμβούλιο υποχρεούται να γνωμοδοτήσει για τη συνέχιση ή μη της αργίας, άλλως η αργία αίρεται. Σε κάθε περίπτωση, η αργία αίρεται αυτοδικαίως μετά την πάροδο διετίας από την έκδοση της απόφασης θέσεως του υπαλλήλου σε αργία.
5. Η αργία αρχίζει από την κοινοποίηση στον υπάλληλο της σχετικής πράξης. Ο υπάλληλος επανέρχεται στα καθήκοντά του από την κοινοποίηση της πράξης επαναφοράς ή αυτοδίκαια από την τελεσιδικία της ποινικής απόφασης που δεν συνεπάγεται έκπτωση ή της πειθαρχικής απόφασης, η οποία δεν επιβάλλει την ποινή της οριστικής παύσης ή από τη συμπλήρωση της διετίας κατά την προηγούμενη παράγραφο.»
3. Η αυτοδίκαιη αργία που προβλέπεται στις καταργούμενες με την παράγραφο 1 διατάξεις λήγει αυτοδικαίως μετά δεκαπέντε ημέρες από τη δημοσίευση του παρόντος, με την επιφύλαξη των περιπτώσεων αυτοδίκαιης αργίας που προβλέπονται στις διατάξεις του άρθρου 103 του ν. 3528/2007 και του άρθρου 107 του ν. 3584/2007 πριν από την τροποποίηση τους από τις ανωτέρω καταργούμενες διατάξεις. Εντός της ανωτέρω δεκαπενθήμερης προθεσμίας ο οικείος Υπουργός, ο Πρόεδρος Ανεξάρτητης Αρχής, το ανώτατο μονομελές όργανο διοίκησης των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου ή αν δεν υπάρχει ο Πρόεδρος του συλλογικού οργάνου διοίκησης των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου και το αρμόδιο για το διορισμό όργανο στην περίπτωση των δημοτικών υπαλλήλων μπορεί να αποφασίσει με αιτιολογημένη απόφαση του την αναστολή άσκησης των καθηκόντων για όσους από τους υπαλλήλους αυτούς υφίσταται σχετικός επιτακτικός λόγος δημοσίου συμφέροντος, παραπέμποντας τους με την ίδια απόφαση στο οικείο πειθαρχικό συμβούλιο για τη θέση τους ή μη σε δυνητική αργία με τη διαδικασία της παρ. 2 του άρθρου 104 του ν. 3528/2007 ή με τη διαδικασία της παρ. 2 του άρθρου 108 του ν. 3584/2007 όπως τροποποιήθηκαν με το άρθρο αυτό.
Θετική και δίκαιη η αποκατάσταση του τεκμηρίου της αθωότητας και όλες οι αλλαγές σε σχέση με την επιβολή της αυτοδίκαιης αργίας.
Τι γίνεται όμως, με όσους υπαλλήλους έχουν ήδη διατελέσει σε μακρόχρονη αυτοδίκαιη αργία, επειδή έχουν παραπεμφθεί σε δίκη (από κοινού και εξαιτίας των αλληλοκατηγοριών μεταξύ αιρετών), η οποία ακόμη εκκρεμεί και θα εκκρεμεί για μεγάλο χρονικό διάστημα;
Όταν τελικά εκδικαστεί κάποτε η υπόθεσή τους και αθωωθούν, υπάρχει πρόβλεψη «αυτοδίκαιης αποκατάστασης», πέραν της ηθικής βλάβης, με την αυτόματη καταβολή των αποδοχών που αδίκως στερήθηκαν ή θα πρέπει να ξεκινήσουν δικαστικό αγώνα για να διεκδικήσουν τα οφειλόμενα, απέναντι σε μια δημόσια διοίκηση που θεωρεί καθήκον της να προσφεύγει στον υψηλότερο βαθμό, με αποτέλεσμα οι δικαστικές υποθέσεις να μην τελεσιδικούν παρά μετά την παρέλευση δεκαετιών;
ΠΡΟΤΑΣΗ
Στο κατατεθέν σχέδιο νόμου -Εκδημοκρατισμός της Διοίκησης……- προτείνω να ληφθεί σοβαρά υπόψη η επαναφορά του άρθρου 14 του Προσχεδίου νόμου που είχε καταθέσει στις 10-06-2013 ο τότε Υπουργός του Υ.Δ.Μ.& Η.Δ. Συνταγματολόγος κ. Μανιτάκης σχετικά με την Αναδιοργάνωση της Δημόσιας Διοίκησης σε συμφωνία εκείνη τη χρον. περίοδο με την Τρόικα που καταργούσε τη παρ.2 του άρθρου 148 του ν. 3528/2007.
Σας επισημαίνω ότι με σειρά γνωμοδοτήσεών του το Ν.Σ.Κ. (37/2008, 426/2011, 21/2013, 297/2013, 3/2015) έχει χαράξει σταθερή πορεία ότι όταν εκκρεμούν σε βάρος υπαλλήλου πειθαρχική ή ποινική διαδικασία και η οποία προβλέπεται να είναι μακροχρόνια (ενδεχόμενα για αρκετά έτη από σήμερα) και οι κείμενες διατάξεις του νόμου (παρ.2 του άρθρου 148 του ν. 3528/2007) παρεμποδίζουν όμως την παραίτηση του από την Υπηρεσία ενόσω διαρκούν οι εκκρεμότητες αυτές, δεν εφαρμόζονται κατά το πνεύμα και το σκοπό του Νομοθέτη κατά τρόπο απεριόριστο και άκαμπτο, για να μην τίθεται ο υπάλληλος σε καθεστώς ομηρίας, αλλά σταθμίζονται εκάστοτε από το αρμόδιο Τμήμα του Ν.Σ.Κ. το ιστορικό, τα πραγματικά περιστατικά, η αρχική αίτηση παραίτησης, ο χρόνος που διαρκεί η ποινική διαδικασία η ηλικία για να καταλήξει το αρμόδιο Τμήμα του ΝΣΚ από την έρευνα όλων αυτών των παραμέτρων εάν κωλύεται ή όχι ο υπάλληλος να υποβάλει αίτηση παραίτησης για να συνταξιοδοτηθεί.
Μήπως λοιπόν οι δ.υ. οι οποίοι έχουν πραγματικά θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης έστω και αν εκκρεμεί ποινική τους δίωξη να μπορούν να αποχωρούν από την υπηρεσία τους [ίσως μόνο το σκέλος που αφορά το ποινικό και όχι το πειθαρχικό].
Σας γνωρίζω ότι έχω συμπληρώσει τον απαραίτητο χρόνο να συνταξιοδοτηθώ -εργάζομαι συνολικά σαράντα τρία (43) χρόνια (από τον 12/1971)- αλλά σύμφωνα με το ν. 3528/2007 (δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας) παρ.2 άρθρο 148 η παραίτηση θεωρείται ότι δεν έχει υποβληθεί αν κατά την υποβολή της εκκρεμεί ποινική δίωξη για πλημμέλημα από τα αναφερόμενα στην περ. α΄ της παρ. 1 του άρθρου 8 ή για κακούργημα.
Η παράγραφος 2,1β του άρθρου 09(έχει ασκηθεί πειθαρχική δίωξη για παράπτωμα, το οποίο μπορεί να επισύρει την ποινή της οριστικής παύσης) πρέπει να εκλείψει.
Το να ασκηθεί πειθαρχική δίωξη για παράπτωμα που επισύρει την ποινή της οριστικής παύσης είναι πάρα πολύ εύκολο να γίνει και με στημένες κατηγορίες και ειδικά στις Περιφέρειες. Αν δεν συμορφωθείς με τις παράλογες απαιτήσεις των προϊσταμένων σε παραπέμπουν τοποθετώντας έναν > ο οποίος βαφτίζοντας παράβαση καθήκοντος ή αναξιοπρεπή συμπεριφορά μια οποιαδήποτε ενέργεια αφού, τα παραπτώματα αυτά δεν διευκρινίζονται και δεν οριοθετούνται στον Υπαλληλικό κώδικα και αφού ο διενεργών την ΕΔΕ δεν ελέγχεται από κανέναν και δεν υφίσταται καμία συνέπεια ακόμη και αν ο διωκόμενος υπάλληλος αθωωθεί.
Με τη συγκεκριμένη παράγραφο δεν αλλάζει τίποτα για το τεκμήριο της αθωότητας αφού και πάλι με την παραπομπή ο υπάλληλος τίθεται σε δυνητική αργία και θα συνεχίσουν να κατασκευάζονται δήθεν επίορκοι , ενώ οι πραγματικοί θα έχουν ιδιαίτερη ασυλία
Αυτήν την παράγραφο οι πειθαρχικώς προϊστάμενοι και γενικά οι αρμόδιοι προϊστάμενοι για τη θέση του υπαλλήλου σε αργία, θα την εκμεταλλευτούν αναλογα, όπως συμβαίνει και σήμερα, είτε για να πιέζουν υπαλλήλους να εξυπηρετούν τους <> είτε για να τους εκδικηθούν για τα πολιτικά τους πιστεύω. Ολο το πειθαρχικό δίκαιο μιλάει μόνο για τους υπαλλήλους και ποτέ για τους προϊσταμένους οι οποίοι όλοι γνωρίζουμε με ποια κριτήρια οι περισσότεροι γίνονται προϊστάμενοι και τι υποχρεώσεις έχουν σε αυτούς που τους έκαναν προϊσταμένους και τι πιέσεις δέχονται πολλές φορές από αυτούς οι υπάλληλοι να εξυπηρετήσουν υμετέρους και αν δεν συμορφωθούν τους παραπέμπουν στα πειθαρχικά
Αυτές λοιπόν οι ρυθμίσεις πρέπει να προστατεψουν τον υπάλληλο να προβλέπουν και για τους προϊσταμένους , αλλά και γι’ αυτούς που διενεργούν τις ΕΔΕ να τιμωρούνται αν αποδειχθεί η αθωότητα του υπαλλήλου, με αυστηρή μάλιστα ποινή, για να εκλείψουν τα φαινόμενα που συμβαίνουν σήμερα να βρισκόμαστε σε αργία γιατί δεν παρανομήσαμε.
Είναι αδιανόητο να διενεργούν ΕΔΕ απλοί υπάλληλοι , που δεν έχουν καμία εξειδίκευση για να κάνουν αυτήν τη δουλειά καμία επιστημονική γνώση καιεπί πλέον να μην ελέγχονται από κανέναν.
Κατά τη γνώμη μου το πειθαρχικό δίκαιο πρέπει να στηρίζεται σε δικαστές.
Η αδικαιολόγητη απουσία από την υπηρεσία από 22 ημέρες θα πρέπει να αυξηθούν και να γίνουν 25 ημέρες εργάσιμες. Ο τέως υπουργός κ. Μητσοτάκης θα έπρεπε να το είχε προωθήσει παρά του ότι πολλάκις όλα τα σωματεία του Δημοσίου τον είχαμε ενημερώσει.
κ. Υπουργέ τολμήστε και εφαρμόστε το δίκαιο αίτημα που κατ επανάληψη το έχουμε προτείνει δεν είναι δυνατόν να αφήσετε να ισχύει το παλιό καθεστώς των 22 ημερών.
Κύριε Υπουργέ,
στο παρόν σχέδιο νόμου να συμπεριληφθεί διάταξη σύμφωνα με την οποία να μην απολύεται άμεσα υπάλληλος στο φάκελο του οποίου βρέθηκε παραποιημένο πιστοποιητικό έως ότου η απόφαση είναι τελεσίδικη και να γίνονται δεκτά τυχόν ασφαλιστικά μέτρα που έχει καταθέσει ο υπάλληλος καθόσον ενδεχομένως να δικαιωθεί και να συντελείται με αυτόν τον τρόπο απώλεια ατομικού και οικογενειακού εισοδήματος λαμβάνοντας υπόψη και την τεράστια ανθρωπιστική κρίση που βιώνει η χώρα.
δεν καταλαβαινω το «αποχρωσεις ενδειξεις..»
Εφόσον ήδη από το έτος 2012 (εδώ και τρία χρόνια σχεδόν), έχουν πληγεί αξιοπρέπεια, εμπιστοσύνη και αίσθημα δικαίου των δημοσίων υπαλλήλων που έπεσαν θύματα της νομοθετικής λαίλαπας του μνημονίου, είναι προφανές ότι θα πρέπει να αποκατασταθεί οποιαδήποτε άδικη και βάρβαρη συνέπεια σε βάρος τους. Δηλαδή, όχι μόνο από δω και στο εξής, αλλά αποκατάσταση του τεκμηρίου αθωότητας και σε όσους έχουν ήδη θιγεί ανεπανόρθωτα.
Συγκεκριμένα, εδώ θα πρέπει να προβλεφθεί ρητώς ότι η ισχύς των διατάξεων ανατρέχει στο χρόνο ισχύος των καταργούμενων αντίστοιχων διατάξεων νόμων. Η αναδρομική ισχύς ορισμένων διατάξεων είναι άκρως επιβεβλημένη.
Το τεκμήριο της αθωότητας να έχει εφαρμογή και στο πειθαρχικό δίκαιο των ΝΠΙΔ στο πλαίσιο της ισονομίας.
Πιο συγκεκριμένα να προβλεφθεί άρθρο ως εξής:
«Ειδικά οι διατάξεις των άρθρων 9,10,11 «Αποκατάσταση του τεκμηρίου αθωότητας στην πειθαρχική διαδικασία», «Οριστική παύση», «σύνθεση πειθαρχικών συμβουλίων» του παρόντος να εφαρμόζονται και στα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου (ν.π.ι.δ.) που ανήκουν στο κράτος ή επιχορηγούνται τακτικώς, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις από κρατικούς πόρους κατά 50% τουλάχιστον του ετήσιου προϋπολογισμού τους, στα ν.π.ι.δ. και τις Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμούς (ΔΕΚΟ) του Κεφαλαίου Α΄ του Ν. 3429/2005, καθώς και στα νομικά πρόσωπα και τις επιχειρήσεις των Ο.Τ.Α, εντός ή εκτός της Γενικής Κυβέρνησης».
Το Σχόλιο σας θα δημοσιευθεί μόλις ελεγχθεί απο τον διαχειριστή.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΕΘΕΙ ΕΙΔΙΚΗ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΑΠΕΜΠΘΕΙ ΣΤΟ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΑΝΑΡΜΟΣΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΕΚΤΟΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΣΚΗΘΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥΣ ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ, ΑΛΛΑ ΑΠΛΑ ΜΕ ΜΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΟΛΙΤΗ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ.
ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ΟΤΙ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΟΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΕΣ, ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΒΛΑΨΟΥΝ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΟ ΕΠΙΛΥΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ, ΑΦΟΥ ΑΝ ΥΠΗΡΧΕ ΒΑΣΙΜΟ ΑΔΙΚΗΜΑ, Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΘΑ ΠΡΟΣΕΦΕΥΓΕ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
άρθρο 9 παρα 3
Αναφέρεται η διοικητική διαδικασία της επαναφοράς αλλά τι γίνεται με την ηθική και υλική αποκατάσταση του εσφαλμένως διωκόμενου και τιθέμενου σε αργία. Έχει στιγματιστεί, έχει υποστεί ψυχολογική φθορά και οικονομική ζημία. Είτε τελικώς δεν καταδικάστηκε σε παύση αλλά σε μικρότερη ποινή, είτε αθωώθηκε πλήρως.
Και τι γίνεται με πιθανές επαναλαμβανόμενες διώξεις που καταλήγουν σε αθωώσεις; Στην περίπτωση που υποκρύπτουν διωγμούς με άλλες σκοπιμότητες (εξάλειψη ανταγωνιστών για θέσεις ευθύνης, αντιπαλότητες στα πλαίσια της άσκησης καθηκόντων που μετατρέπονται σε διώξεις), όσοι αδίκως και επαναλαμβανόμενα κινούν τέτοιες διαδικασίες είναι στο απυρόβλητο;
άρθρο 9 παρα 2 (δεύτερη παρα 2, απαιτείται αναρίθμηση)
Ποια είναι η έννοια της κατεπείγουσας περίπτωσης;
άρθρο 9 παρα 2 εδάφιο 1γ
Εάν η έκθεση έχει αποχρώσες ενδείξεις για άτακτη διαχείριση αυτό δεν πρέπει να οδηγήσει σε κάποιου είδους δίωξη από τις προβλεπόμενες στα 1α και 1β ή και τις δύο ταυτόχρονα. Οι διαδικασίες είναι πλέον σχετικά γρήγορες εκτός εάν απαιτηθεί ΕΔΕ, στην οποία περίπτωση μάλλον δεν έχουν ακόμα διευκρινιστεί οι συνθήκες. Για να μην υπάρχει λόγος ανησυχίας για το μεσοδιάστημα ας προβλεφθεί αλλαγή καθηκόντων και όχι νέα κατηγορία αργίας πέραν της ποινικής και πειθαρχικής δίωξης.
άρθρο 9 παρα 2 εδάφιο 1β
ομοίως με σχόλιο μου για 1α
άρθρο 9 παρα 2 εδάφιο 1α
Υπάρχουν αδικήματα που επισύρουν έως και την ποινή της έκπτωσης (παύσης). Η ποινή αυτή επιβάλλεται όταν βέβαια αφορούν σοβαρό βαθμό του αδικήματος. Εάν αδίκημα είναι ελαφρύ, η κατηγορία του αδικήματος δεν μπορεί να θεωρείται προϋπόθεση για αλλά και η σοβαρότητα του.
Πρόταση για επαναδιατύπωση: έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για αδίκημα που μπορεί να επισύρει οριστική παύση σε τέτοιο βαθμό σοβαρότητας που ενδέχεται να επισύρει την ποινή της οριστικής παύσης
Σχόλιο: Η έννοια της παράβασης καθήκοντος είναι αρκετά γενική στο πειθαρχικό δίκαιο. Σίγουρα είναι δύσκολο να οριστεί σαφώς αλλά η ασάφεια έχει χρησιμοποιηθεί εις βάρος των υπαλλήλων.
άρθρο 2 παρα 1
Θετικό που εισάγεται και η δυνητική αργία και η προϋπόθεση του δημόσιου συμφέροντος. Ωστόσο η δεύτερη προϋπόθεση είναι ασαφής. Με βάση την παραπάνω διατύπωση συνάγεται -αλλά δεν γράφεται άρα δεν ισχύει- ότι πρέπει η συνέχιση της παρουσίας του υπαλλήλου στην υπηρεσία του να ενδέχεται να προκαλέσει βλάβη στο δημόσιο συμφέρον. Αν κάποιος κατηγορείται, ακόμα και για βαρύ παράπτωμα, αν αυτό δεν είναι ενδεικτικό εξακολουθητικής συμπεριφοράς αλλά μεμονωμένο συμβάν, προφανώς δεν συντρέχουν λόγοι δημόσιου συμφέροντος ώστε να μπει σε αργία. Αν το παράπτωμα είναι υπεξαίρεση (που μπορεί να επαναληφθεί), μη εξυπηρέτηση πολιτών (που βλάπτει το σύνολο) πιθανότατα πρέπει να μπει σε αργία αν υπάρχουν και οι άλλες προϋποθέσεις.
Τι είναι όμως δημόσιο συμφέρον; Είναι οικονομική ζημιά για το δημόσιο; διασάλευση της δημόσιας τάξης; Πρέπει να τεκμηριωθεί (αναλυθεί σε περιπτώσεις) η έννοια του δημοσίου συμφέροντος ή να περιληφθεί παραπομπή στο ισχύον δίκαιο που την ορίζει.
Πρόταση για επαναδιατύπωση: Αν η συνέχιση της παραμονής του υπαλλήλου στην υπηρεσία ενέχει κινδύνους για το δημόσιο συμφέρον μπορεί να τίθεται σε αργία…….
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 28 & 29 ΤΟΥ Ν.4305/2014 (ΦΕΚ Α 237/31-10-214).ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΡΓΑΛΕΙΟΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΠΛΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΟΙΗΜΕΝΩΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΩΝ ΟΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΣΤΟΧΟ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΤΣΟΥΒΑΛΙΑΣΜΑ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ (ΚΑΤΑΡΓΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΟΓΗΚΟΤΗΤΑΣ) ΑΦΟΥ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ ΙΣΧΥΕΙ Η ΙΔΙΑ ΤΙΜΩΡΙΑ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΞΑΜΕΝΗ ΓΙΑ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΜΕ ΛΑΣΠΗ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ ….!!!!!ΤΟΛΜΗΣΤΕ…….!!!!!!!! .
Το τεκμήριο της αθωότητας είναι πάρα πολύ σημαντικό και πρέπει να αναγνωρίζεται σε κάθε περίπτωση,δεν είναι καθόλου δίκαιο με την άσκηση ποινικής δίωξης να τίθονται οι υπάλληλοι αυτοδίκαια σε αργία, με αποτέλεσμα τον εξευτελισμό την ταπείνωση και ταλαιπωρία των υπαλλήλων αλλά και των οικογενειών τους.
Δυστυχώς, οι προηγούμενες κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν τις πειθαρχικές διαδικασίες για να αποπέμψουν κάποιον υπάλληλο, το οποίο τον είχαν στην μπούκα επειδή δεν ήταν του ιδίου κόμματος. Αντιθέτως, πιστεύω ότι η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να χρησιμοποιεί πειθαρχικά μέτρα όχι για λόγους αντεκδίκησης, αλλά για να αποτρέψει πιθανή δυσλειτουργία του κρατικού μηχανισμού από εγκάθετους. Ο τρόπος με τον οποίο παραπέμπεται κάποιος υπάλληλος σε πειθαρχικό όργανο και η απόφαση του θα πρέπει να είναι όσο το δυνατό πιο διαφανείς
Πρέπει να εξετάζονται διεξοδικά όλες οι παράμετροι που οδηγούν έναν υπάλληλο σε αργία ήαναφορά για παράβαση καθήκοντος ,διότι παρατηρείτε το.φαινόμενο ανώτεροι προϊστάμενοι Δ/ντες κλπ. Να συντάσσουν ΕΔΕ για ασήμαντους λόγους που στην πλειονότητα τους είναι ψευδής& γίνονται για εκφοβισμό των εργαζομένων ούτως ώστε να αποτρέπονται να εγείρουν αντιρρήσεις σε εντολές ανώτερων, που έχουν να κάνουν με αμερόληπτη εξάσκηση των καθηκόντων &τήρηση του συντάγματος & των Νόμων
Ο τίτλος του Άρθρου δεν έχει, νομίζω, καμία σχέση με το περιεχόμενο του Άρθρου… Από τη στιγμή που κάποιος δύναται να τεθεί σε αργία μόνο και μόνο με την άσκηση ποινικής δίωξης τότε δεν υπάρχει το τεκμήριο της αθωότητας… Άρα δεν υπάρχει καμία αποκατάσταση του τεκμηρίου αθωότητας… Και όλοι γνωρίζουμε με πόση ευκολία ασκούνται οι ποινικές διώξεις στην Ελλάδα, κυρίως λόγω φόρτου εργασίας των Εισαγγελέων… Όποιος λοιπόν κακόβουλος επιθυμεί να «κυνηγήσει» κάποιον δημόσιο υπάλληλο για τον οποιδήποτε λόγο δεν έχει παρά να του κάνει μια αναφορά και να τον «τρέχει» επί χρόνια… Ή όποιος υπάλληλος είναι «ανυπάκουος» ή δεν συμμορφώνεται με τας υποδείξεις αρκεί μια αναφορά από τον προιστάμενό του για παράβαση καθήκονος και να τίθεται σε αργία… Το σωστό θα ήταν να έμπαινε ο υπάλληλος σε αργία μόνο εάν καταδικαζόταν τελεσίδικα και για όσο διάστημα ισχύει η ποινή που του επεβλήθη… Και να προβλέπεται και η παύση βέβαια εάν το αδίκημα ήταν βαρύ και κακουργηματικού τύπου… Όλα τ΄ άλλα είναι ημίμετρα και ο κύριος Υπουργός που είναι και εγκριτος νομικός και δη Συνταγματολόγος θα έπρεπε να το γνωρίζει αυτό και να το αντιλαμβάνεται καλύτερα απ΄ όλους…
ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΣΥΜΠΕΡΙΡΙΦΟΡΑ ΕΚΤΟΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ.ΕΙΔΙΚΑ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΚΗΘΕΙ ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΓΙΑ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΜΕ ΤΑΥΤΟΣΗΜΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ.
Δύο είναι τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνεπείς δημόσιοι υπάλληλοι, μέσω της πειθαρχικής διαδικασίας: Η στοχοποίηση και εκδίκηση από θέση ισχύος και η αργία χωρίς τελεσίδικη καταδικαστική απόφαση.
Το πρώτο μπορεί να λυθεί αν οριοθετηθεί σαφώς η παράβαση καθήκοντος και άμα διώκεται αυτοδικαίως ο προϊστάμενος που υποστήριξε ότι ο υπάλληλος υπέπεσε σε παράβαση καθήκοντος χωρίς αυτό να αποδειχθεί στην πράξη.
Το δεύτερο λύνεται (έστω εν μέρει και εκ των υστέρων) αν προβλεφθεί ότι σε περιπτώσεις που ο υπάλληλος έχει τεθεί σε αργία και δικαζόμενος κρίνεται αμετάκλητα αθώος (μετά από 1,2,5, 10 χρόνια) να του αποδίδονται αυτόματα όλοι οι χαμένοι μισθοί και οι σχετικές υπηρεσιακές μεταβολές (βαθμοί κλπ), καθώς και να θεωρείται όλη αυτή η περίοδος πραγματική δημόσια υπηρεσία με όλα τα ασφαλιστικά του δικαιώματα. Είναι η ελάχιστη απόδοση δικαιοσύνης από ένα κράτος δικαίου που δίωξε άδικα κάποιον υπάλληλό του.
Τα πειθαρχικά συμβούλια και οι πειθαρχικές ποινές δεν συνάδουν με την αριστερή ιδεολογία και επομένως θα έπρεπε να καταργηθούν.
Όποιος θεωρεί ότι θίγεται ή προσβάλλεται από υπάλληλο να προσφεύγει στη δικαιοσύνη και να λογοδοτεί εκεί και πουθενά αλλού.
Η παραβατική συμπεριφορά γενικά να είναι θέμα των δικαστηρίων και μόνο.
Με την παρ. Z.3. περίπτωση 6 Ν.4093/2012, τα άρθρα για την αργία εφαρμόζονταν και στους στρατιωτικούς, παρά το ότι ο Ν.3528/2007 αφορά στους λοιπούς δημοσίους υπαλλήλους και τη στιγμή μάλιστα που οι στρατιωτικοί έχουν δικές τους (ειδικές και, κατά την κρίση του καθενός, αυστηρότερες) διατάξεις πειθαρχικού δικαίου (Ν.3883/2010, ΝΔ 1400/1973 κλπ.). Η κατάργηση της συγκεκριμένης υποπαραγράφου δηλώνει την πρόθεση του νομοθέτη να παύσει την ισχύ των διατάξεων περί αργίας στο στρατιωτικό προσωπικό;
Στο N 4057_2012 άρθρο 105 παράγραφος 2 αναφέρεται ότι:
«Το υπόλοιπο των αποδοχών του ή μέρος αυτού μπορεί να αποδοθεί στον υπάλληλο, μετά από αιτιολογημένη απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου, εφόσον δεν τεθεί σε αργία σύμφωνα με το τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 103 ή
απαλλαγεί με τελεσίδικη δικαστική απόφαση.»
Κατά την άποψη μου πρέπει να προστεθεί η παράγραφος:
Το υπόλοιπο των αποδοχών του αποδίδεται στον υπάλληλο όταν αθωωθεί αμετάκλητα, μετά από απόφαση του πρωτοβάθμιου πειθαρχικού συμβουλίου για το αδίκημα της «παράβασης καθήκοντος» γιατί ο κάθε Προϊστάμενος που έχει στοχοποιήσει υπάλληλο, μπορεί να εκλαμβάνει κάθε αδίκημα εντός υπηρεσίας π.χ.κριτική κατά του Διευθυντή ως αδίκημα παράβασης καθήκοντος….
Εγώ δεν καταλαβαίνω, αυτός που κανει μια αβάσιμη η και με αποχρώσεις ενδείξεις μήνυση , δεν πρεπει και να αποδείξει τους ισχυρισμούς του;
Δηλαδή ένας υπάλληλος με 2 η 3 παιδιά και ενα μισθό χάνει εν μέρει την δουλειά του και το μισθό του πριν ακόμα αποδειχθεί η απο τις αποδείξει ς είναι προφανές οτι έκανε κάτι;
Και αν αθωωθεί , ποιος τάιζε ην οικογένεια του 3 χρόνια;
Στο N 4057_2012 άρθρο 144 παράγραφος 6 αναφέρεται ότι:
«Σε περίπτωση που ο διωκόμενος υπάλληλος αθωωθεί αμετάκλητα, περίληψη της απόφασης αναρτάται στο διαδίκτυο ή δημοσιοποιείται με κάθε πρόσφορο τρόπο.»
Κατά την άποψη μου πρέπει να προστεθεί η παράγραφος:
Σε περίπτωση που ο διωκόμενος υπάλληλος αθωωθεί από το πρωτοβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο, περίληψη της απόφασης αναρτάται αμέσως στο διαδίκτυο ή δημοσιοποιείται με κάθε πρόσφορο τρόπο.
Ένας υπάλληλος και μάλιστα σε Διευθυντική θέση αν του ασκηθεί ποινική δίωξη για απείθεια κατ’ εξακολούθηση πρέπει, κατά την άποψή μου, να τεθεί σε αργία μέχρι να εκδικασθεί η υπόθεσή του από το Ποινικό Δικαστήριο και από το Πειθαρχικό όργανο του Υπουργείου στο οποίο ανήκει.
Αποκατάσταση του τεκμηρίου αθωότητας στην πειθαρχική διαδικασία.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΑΘΩΩΤΗΤΑΣ ΠΑΡΑ ΜΕΡΙΚΩΣ.
ΑΦΟΥ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΗΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ ΜΕ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΟΤΙ ΠΙΘΑΝΑ ΘΑ ΔΙΚΑΣΤΕΙ Ο ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ!!
Αυτό πρέπει να διορθωθεί με την εισαγωγή της λέξης ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ και ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ
1. Αν συντρέχουν λόγοι δημοσίου συμφέροντος μπορεί – προληπτικά – να τίθεται σε αργία ο υπάλληλος, κατά του οποίου:
α) έχει ασκηθεί ποινική δίωξη – για κακούργημα – για αδίκημα το οποίο μπορεί να επισύρει την έκπτωση από την υπηρεσία.
Η πράξη, με την οποία ο υπάλληλος τίθεται σε δυνητική αργία ή επαναφέρεται στα καθήκοντα του, εκδίδεται από τον οικείο Υπουργό ή το ανώτατο μονομελές όργανο διοίκησης των ν.π.δ.δ. ή, αν δεν υπάρχει, από τον Πρόεδρο του συλλογικού οργάνου διοίκησης ν.π.δ.δ. ύστερα από γνώμη του πειθαρχικού συμβουλίου.
Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΚΔΙΔΕΙ ΠΡΑΞΗ ΑΡΓΙΑΣ ΑΜΕΛΗΤΙ
Πρέπει να εισαχθεί ότι ο Υπουργός με αιτιολογημένη αίτηση του υπαλλήλου μπορεί να ξαναστείλει την υπόθεση στο Πειθαρχικό το οποίο αυθαιρέτησε ή δεν εξέτασε όλα τα δεδδομένα ή έγιναν παρατυπίες στην πειθαρχική διαδικασία. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ο Υπουργός να υπογράφει ΑΜΕΛΗΤΙ πράξεις Πειθαρχικών Συμβουλίων αν ο ίδιος δεν εξετάσει το περιεχόμενό του.
Για τη θέση του υπαλλήλου σε αργία απαιτείται προηγούμενη ακρόαση αυτού από το πειθαρχικό συμβούλιο, αλλά και από τον ίδιον τον Υπουργό αν ο Υπάλληλος το αιτηθεί , για να σταματήσουν οι αντεκδικήσεις στις υπηρεσίες.
4. Μετά την πάροδο τριών μηνών ( και όχι έτους) από τη θέση σε αργία, το πειθαρχικό συμβούλιο υποχρεούται να γνωμοδοτήσει για τη συνέχιση ή μη της αργίας, άλλως η αργία αίρεται. Σε κάθε περίπτωση, η αργία αίρεται αυτοδικαίως μετά την πάροδο διετίας από την έκδοση της απόφασης θέσεως του υπαλλήλου σε αργία.
Το συμβούλιο πρέπει να γνωμοδοτεί κάθε τρίμηνο.
Επίσης να υπάρχει η δυνατότητα αναστολής – άρσης της δυνητικής αργίας για οικονομικούς κοινωνικούς λόγους – όπως υπήρχε η δυνατότητα αναστολής της αυτοδίκαιης αργίας. Να σταματήσουν οι αυθαιρεσίες των Προϊσταμένων κατά υπαλλήλων.
Το αδίκημα «παράβασης καθήκοντος» πρέπει να οριοθετηθεί γιατί ο κάθε Προϊστάμενος που έχει στοχοποιήσει υπάλληλο, μπορεί να εκλαμβάνει κάθε αδίκημα εντός υπηρεσίας π.χ.κριτική κατά του Διευθυντή ως αδίκημα παράβασης καθήκοντος…
Το συμβούλιο πρέπει να γνωμοδοτεί κάθε τρίμηνο.
Επίσης να υπάρχει η δυνατότητα αναστολής – άρσης της δυνητικής αργίας για οικονομικούς κοινωνικούς λόγους – όπως υπήρχε η δυνατότητα αναστολής της αυτοδίκαιης αργίας