1. Επανέρχονται σε ισχύ τα άρθρα 40 και 89 έως 95 του Κώδικα Κατάστασης Δημοσίων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ., όπως κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 3528/2007 (Α’ 26)
2. Όπου για τη συμμετοχή σε συλλογικό όργανο ή την κατάληψη θέσης απαιτείται ως τυπική προϋπόθεση η κατοχή συγκεκριμένου βαθμού, οι υπάλληλοι συνεχίζουν να ασκούν τα καθήκοντα τους, ανεξαρτήτως του βαθμού, στον οποίον κατατάσσονται, μέχρι τη λήξη της θητείας τους.
3. Οι διατάξεις του Κώδικα Κατάστασης Δημοσίων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ. για τη βαθμολογική εξέλιξη των υπαλλήλων εφαρμόζονται και για τους υπαλλήλους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου του Δημοσίου, συμπεριλαμβανομένων των Ανεξαρτήτων Αρχών και των ν.π.δ.δ. που κατέχουν οργανική θέση, με εξαίρεση το προσωπικό μερικής απασχόλησης
4. Τα άρθρα 6-11 και 28 του ν.4024/2011 καταργούνται. Η διάταξη των άρθρων 6, 7 και 12 του ν.4024/11 που αφορούν στον υπολογισμό του πλεονάζοντος χρόνου στον κατά περίπτωση βαθμό ένταξης εξακολουθούν να ισχύουν.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι τα ΤΕΙ όπως και τα Πανεπιστήμια ανήκουν στην Τριτοβάθμια Ανώτατη Εκπαίδευση, το πτυχίο τους αποτελεί βασικό τίτλο σπουδών και οι απόφοιτοί τους αμφότεροι έχουν την δυνατότητα σπουδών μεταπτυχιακού ή διδακτορικού επιπέδου (Ν.2916/2001 (1) , Ν.3549/2007, Ν.3685/2008) και Ν. 4009/11(2) που αναφέρει ότι: Η ανώτατη εκπαίδευση αποτελείται από δύο παράλληλους τομείς: α) τον πανεπιστημιακό τομέα, που περιλαμβάνει τα Πανεπιστήμια, τα Πολυτεχνεία και την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, τα οποία στο εξής αναφέρονται ως «Πανεπιστήμια» και β) τον τεχνολογικό τομέα, που περιλαμβάνει τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Τ.Ε.Ι.) και την Ανώτατη Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε.), τα οποία στο εξής αναφέρονται ως «Τ.Ε.Ι.» προτείνουμε να τροποποιηθεί το αναχρονιστικό άρθρο 97 του ν.3528/07 , καταργώντας το προβάδισμα μεταξύ των κατηγοριών ΠΕ και ΤΕ, αφού πρόκειται για απόφοιτους των παράλληλων τομέων της Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Το άρθρο 97 του ν. 3528/07 προτείνεται να αντικατασταθεί ως εξής :
Άρθρο 97
Προβάδισμα
Το προβάδισμα μεταξύ των υπαλλήλων καθορίζεται ως εξής:
α) Μεταξύ υπαλλήλων που ανήκουν σε διαφορετικές κατηγορίες προηγούνται οι υπάλληλοι της κατηγορίας ΕΘ και ακολουθούν κατά σειρά οι υπάλληλοι της κατηγορίας απόφοιτοι Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΠΕ ή ΤΕ), της κατηγορίας ΔΕ και τέλος οι υπάλληλοι της κατηγορίας ΥΕ.
β) Μεταξύ υπαλλήλων που ανήκουν στην ίδια κατηγορία προηγούνται οι υπάλληλοι ανώτερου βαθμού με βάση την ιεραρχική κλίμακα των βαθμών του άρθρου 80.
γ) Μεταξύ υπαλλήλων του ίδιου κλάδου και βαθμού δεν υπάρχει προβάδισμα.
δ) Όπου από τις οικείες οργανικές διατάξεις επιτρέπεται η τοποθέτηση προϊσταμένου κατηγορίας που έπεται κατά το προβάδισμα δεν ισχύει το προβάδισμα των κατηγοριών.
ΙΣΧΎΟΥΣΑ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ (Ν.2916/2001 (1) , Ν.3549/2007, Ν.3685/2008) και Ν. 4009/11(2)
(1) Νόμος 2916/2001 (ΦΕΚ 114/11.06.2001, τεύχος Α)
«Διάρθρωση της ανώτατης εκπαίδευσης και ρύθμιση θεμάτων του τεχνολογικού τομέα αυτής»
Αρθρο 1
Διάρθρωση της Ανώτατης Εκπαίδευσης.
1. α) Η ανώτατη εκπαίδευση αποτελείται από δύο παράλληλους τομείς: αα) τον πανεπιστημιακό τομέα, ο οποίος περιλαμβάνει τα Πανεπιστήμια, τα Πολυτεχνεία και την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και ββ) τον τεχνολογικό τομέα, ο οποίος περιλαμβάνει τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.
β) Τα Ιδρύματα των δύο τομέων της ανώτατης εκπαίδευσης λειτουργούν συμπληρωματικά, με διακριτές φυσιογνωμίες και με ρόλους, σκοπό και αποστολή, που διαφοροποιούνται σύμφωνα με τις διατάξεις που ισχύουν για τον πανεπιστημιακό τομέα και για τον τεχνολογικό τομέα.
γ) Όπου στην κείμενη νομοθεσία αναφέρεται ο όρος «Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα» νοούνται τα ιδρύματα που ήδη λειτουργούν, τα οποία ανήκουν στον πανεπιστημιακό τομέα της ανώτατης εκπαίδευσης και θα αποκαλούνται εφεξής «Πανεπιστήμια».
2. Στο πλαίσιο της αποστολής των Ιδρυμάτων της Ανώτατης Εκπαίδευσης, όπως καθορίζεται στο άρθρο 1 του ν. 1268/1982 (ΦΕΚ 87 Α΄) και αντιστοίχως στο άρθρο 1 του ν. 1404/1983 (ΦΕΚ 173 Α΄), ισχύουν και τα ακόλουθα:
α) Τα Ιδρύματα του πανεπιστημιακού τομέα δίνουν έμφαση στην προαγωγή και ανάπτυξη της επιστήμης της τεχνολογίας και της τέχνη, στην παραγωγή νέας γνώσης με την βασική και εφαρμοσμένη έρευνα και στην υψηλή θεωρητική και ολοκληρωμένη θεωρητική και εφαρμοσμένη κατάρτιση του ακαδημαϊκού επιστημονικού, του τεχνολογικού και καλλιτεχνικού δυναμικού της χώρας.
Στο πλαίσιο αυτό, τα Ιδρύματα του πανεπιστημιακού τομέα έχουν, σε συνδυασμό με τις διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 28 του ν. 1404/1983, όπως τροποποιείται με τον παρόντα νόμο, την ευθύνη του σχεδιασμού και της οργάνωσης των μεταπτυχιακών σπουδών στην Ελλάδα και την αρμοδιότητα για τη χορήγηση των μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων.
β) Τα Ιδρύματα του τεχνολογικού τομέα δίνουν έμφαση στην εκπαίδευση στελεχών εφαρμογών υψηλής ποιοτικής στάθμης, τα οποία, με τη θεωρητική και εφαρμοσμένη επιστημονική κατάρτισή τους:
αα) Αποτελούν συνδετικό κρίκο μεταξύ γνώσης και εφαρμογής, αναπτύσσοντας την εφαρμοσμένη διάσταση των των επιστημών και των τεχνών στα αντίστοιχα επαγγελματικά πεδία.
ββ) Μεταφέρουν, χρησιμοποιούν και προάγουν σύγχρονη τεχνολογία, καθώς επίσης και μεθόδους, πρακτικές και τεχνικές στο χώρο των εφαρμογών.
Στο πλαίσιο αυτό, τα ιδρύματα του τεχνολογικού τομέα συνδυάζουν την ανάπτυξη του κατάλληλου θεωρητικού υπόβαθρου σπουδών με υψηλού επιπέδου εργαστηριακή και πρακτική άσκηση, ενώ παράλληλα διεξάγουν κυρίως τεχνολογική έρευνα όπως εκάστοτε ορίζεται αυτή και αναπτύσσουν τεχνογνωσία και καινοτομίες στα αντίστοιχα επαγγελματικά πεδία.
(2) Νόμος 4009/2011 (ΦΕΚ 195/6.09.2011, τεύχος Α)
» Δομή, λειτουργία, διασφάλιση της ποιότητας των σπου− δών και διεθνοποίηση των ανωτάτων εκπαιδευτικών »
Αρθρο 1
Διάρθρωση της ανώτατης εκπαίδευσης
Νομική μορφή των Α.Ε.Ι.
1. Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται από τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Α.Ε.Ι.). Τα Α.Ε.Ι. είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου πλήρως αυτοδιοικούμενα. Η εποπτεία του κράτους ασκείται από τον Υπουργό Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 16 του Συντάγματος και τον παρόντα νόμο.
2. Η ανώτατη εκπαίδευση αποτελείται από δύο παράλληλους τομείς: α) τον πανεπιστημιακό τομέα, που περιλαμβάνει τα Πανεπιστήμια, τα Πολυτεχνεία και την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, τα οποία στο εξής αναφέρονται ως «Πανεπιστήμια» και β) τον τεχνολογικό τομέα, που περιλαμβάνει τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Τ.Ε.Ι.) και την Ανώτατη Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε.), τα οποία στο εξής αναφέρονται ως «Τ.Ε.Ι.».
3. Τα ιδρύματα των δύο τομέων της ανώτατης εκπαίδευσης λειτουργούν παράλληλα, με διακριτή φυσιογνωμία, σκοπό και αποστολή, που διαφοροποιούνται σύμφωνα με τις διατάξεις που ισχύουν για τα Πανεπιστήμια και τα Τ.Ε.Ι., αντίστοιχα.
• Με το αρ. 28 του ανωτέρω σχεδίου νόμου καταργούνται οι διατάξεις των αρ.6 έως και 11 του ν.4024/11, στο οποίο είχαν ενταχθεί σύμφωνα με το αρ.4 του ν.4024/11 και οι δικαστικοί υπάλληλοι. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται ένα νομικό κενό που οδηγεί δυστυχώς σε υποκειμενικές ερμηνευτικές διαδικασίες, δεδομένου ότι ο νομοθέτης δεν προβλέπει ρητά σε πιο βαθμολογικό σύστημα θα ενταχθούν οι δικαστικοί υπάλληλοι, αν δηλαδή αναβιώνουν οι βαθμοί του κώδικα δικαστικών υπαλλήλων.
Με το παρόν άρθρο επανέρχονται σε ισχύ τα όμοια 40 και 89 έως 95 του Ν.3528/07, όπου στο άρθρο 89 ορίζεται ότι στο χρόνο για προαγωγή δεν υπολογίζεται ο χρόνος της διαθεσιμότητας.
Ωστόσο, στο άρθρο 27 του Σχεδίου Νόμου και συγκεκριμένα στην παρ. 2, η διαθεσιμότητα δεν συμπεριλαμβάνεται στους χρόνους που δεν υπολογίζονται για τη βαθμολογική κατάταξη και συνεπώς χρήζει αποσαφήνισης το εάν ο χρόνος της διαθεσιμότητας θα υπολογισθεί εν τέλει για τη βαθμολογική ή μη κατάταξη του υπαλλήλου.
Τέλος με το παρόν άρθρο δεν αποσαφηνίζεται ο τρόπος βαθμολογικής κατάταξης των υπαλλήλων ΙΔΑΧ μερικής απασχόλησης.
Άρθρο 28 – Τελικές – Καταργούμενες διατάξεις
Στο τέλος του άρθρου 28 να προστεθεί παράγραφος ως εξής:
«5. Το ΕΚΔΔΑ περιλαμβάνει υποχρεωτικά σε κάθε πρόγραμμα επιμόρφωσης-κατάρτισης που παρέχει ενότητα για τις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία/τεχνικές εξυπηρέτησης αυτών/τρόπους ενσωμάτωσης της διάστασης της αναπηρίας στον σχεδιασμό πολιτικών και διαδικασιών, την οποία σχεδιάζει από κοινού με την Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ)»
ΝΟΜΙΚΟ ΚΕΝΟ
Με την παράγραφο 4 του άρθρου 28 του καταργούνται τα άρθρα 6-11 του ν 4024/11 πλην των προνοιών τους που αναφέρονται στον υπολογισμό του πλεονάζοντος χρόνου.
Η παράγραφος 5 του άρθρου 7 του ν 4024/11 που καταργείται με την ανωτέρω διάταξη ορίζει ότι :
«5. Υφιστάμενα ειδικά συστήματα αξιολόγησης και συστήματα επιλογής προϊσταμένων για τις κατηγορίες προσωπικού, όπως υπάλληλοι του διπλωματικού κλάδου και οι εξομοιούμενοι με αυτόν μισθολογικά ή βαθμολογικά κλάδοι του Υπουργείου Εξωτερικών, περιλαμβανομένου και του κλάδου Συμβούλων και Γραμματέων Επικοινωνίας της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης, «των εκπαιδευτικών» – ΑΠΑΛΕΙΦΕΤΑΙ Η ΩΣ ΑΝΩ ΜΕΣΑ ΣΕ “” ΦΡΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡ. 1α ΤΟΥ ΑΡΘ. 329 ΤΟΥ Ν. 4072/12, ΦΕΚ-86 Α/11-4-12
, των δικαστικών υπαλλήλων, των κληρικών, των ιατρών υπηρεσίας υπαίθρου και των μόνιμων αγροτικών ιατρών, μπορούν να διατηρούνται σε ισχύ με προεδρικά διατάγματα, που εκδίδονται μετά από πρόταση του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και του οικείου κατά περίπτωση Υπουργ/ού, εντός αποκλειστικής προθεσμίας δύο (2) μηνών από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου. Μετά την άπρακτη παρέλευση της προθεσμίας αυτής, οι διατάξεις του παρόντος Κεφαλαίου εφαρμόζονται και στις κατηγορίες προσωπικού της παρούσας παραγράφου.»
Σε εφαρμογή του τελευταίου εδαφίου της ως άνω διάταξης (εξουσιοδοτική) εκδόθηκε το Π.Δ. 39/12. Με την κατάργηση της εξουσιοδοτικής αυτής διάταξης παύει η ισχύς της κατ΄ εξουσιοδότηση αυτής εκδοθείσας διοικητικής πράξης, δηλαδή του προμνημονευθέντος προεδρικού διατάγματος. Οπότε γεννάται το ερώτημα ποιο σύστημα αξιολόγησης θα εφαρμοστεί για τους δικαστικούς υπαλλήλους δεδομένου ότι με το άρθρο 32 του ν. 4024/11 καταργήθηκε το προϋφιστάμενο αυτού καθεστώς.
Βλέπε σχετικό σχόλιο επί του άρθρου 14.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΗ ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΕ ΕΚ ΠΑΡΑΔΡΟΜΗΣ ΛΑΘΟΣ. ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ΣΑΦΩΣ ΔΙΑΤΥΠΩΜΕΝΗ ΕΝΤΑΞΗ ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (Ο.Τ.Α.) ΠΡΩΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΒΑΘΜΟΥ ΣΤΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΑΓΩΓΩΝ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 25, 26, 27 ΚΑΙ 28.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΟΜΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 28 ΜΕ ΠΡΟΣΘΗΚΗ 5ης ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΥ ΣΤΟ ΥΠΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ «ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ». Με το άρθρο 36 παρ. 1 εδαφ. α΄ του Νόμου 4250/2014 (ΦΕΚ 74 Α΄/26-03-2014) το οποίο στην ουσία είναι η επανάληψη της διάταξης του άρθρου 10 παράγραφος 14 του Ν. 3051/2002, με την οποία ισχύει υποχρεωτική δεκαετής παραμονή των υπαλλήλων που αιτούνται τη μετάταξή τους σε παραμεθόριες περιοχές, δημιουργεί στην πραγματικότητα μεγάλες ανισότητες, καθώς αφενός δεν παρέχονται πλέον ευεργετήματα και αφετέρου ουδόλως τηρείται η αναλογικότητα.
Ειδικότερα:
Σύμφωνα με το Ν. 2266/1994, προβλεπόταν στον άρθρο 9 παρ. 24 πενταετής υποχρεωτική παραμονή του υπαλλήλου στην παραμεθόριο. Η διάταξη αυτή αντικαταστάθηκε από τη διάταξη του άρθρου 10 παρ. 14 του Ν. 3051/2002, αυξάνοντας το χρόνο της υποχρεωτικής παραμονής σε 10 έτη. Η διάταξη αυτή επαναλήφθηκε στο Ν. 3528/2007 (Υπαλληλικός Κώδικας), με τη οποία είναι υποχρεωτική η δεκαετής (10) παραμονή στην παραμεθόριο, πλην όμως χορηγήθηκε η δυνατότητα μείωσης του χρόνου σε (έξι) 6 έτη για όσους θα αποκτούσαν την πολυτεκνική ιδιότητα.
Η εξακολούθηση της διατήρησης της δεκαετίας (10) δημιουργεί έντονο προβληματισμό για τους παρακάτω έξι (6) ουσιώδης λόγους καθώς:
1) Δεσμεύει υπέρμετρα, λειτουργώντας αποτρεπτικά στην πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να μειώνεται ο αριθμός των υπαλλήλων, που μετατάσσονται κάνοντας χρήση των διατάξεων αυτών, καθώς στην πραγματικότητα απευθύνεται μόνο σ΄ εκείνους που έχουν το στοιχείο της εντοπιότητας. Έτσι, περιορίζεται στην πραγματικότητα η έκταση εφαρμογής της διάταξης.
2) Υφίσταται πλήγμα ο πυρήνας του θεσμού της κινητικότητας που σήμερα είναι περισσότερο αναγκαίος εξαιτίας και της εν γένει οικονομικής κατάστασης της Χώρας μας και της ρευστότητας που χαρακτηρίζει την καθημερινή ζωή των πολιτών, αφού με την εξακολούθηση της 10ετίας ενισχύεται η στασιμότητα και αναιρείται ο ίδιος ο σκοπός της διάταξης που είναι η προαγωγή της τοπικής οικονομίας των ορεινών, νησιωτικών και παραμεθορίων περιοχών.
3) Καθίσταται αδύνατη η πρόβλεψη των μεταβολών που είναι δεδομένες στο status των υπαλλήλων (απόκτηση οικογένειας, αναγκαστική μετοίκηση τέκνων λόγω σπουδών, κατάσταση υγείας μελών οικογένειας κλπ) σε τέτοιο βάθος χρόνου, αφού ουδείς δύναται να προβεί σε μακροπρόθεσμο προγραμματισμό με βάση και τα σύγχρονα δεδομένα.
4) Αντιμετωπίζονται με ανόμοιο τρόπο ίδιες καταστάσεις καθώς είναι δυνατή η μετάταξη υπαλλήλου στις λοιπές, πλην των «παραμεθορίων», περιοχές, χωρίς μάλιστα καμία δέσμευση (Ν. 3613/2007 και άρθρο 71 του Ν. 3528/2007 Υπαλληλικού Κώδικα), με αποτέλεσμα να καταστρατηγείται με τον τρόπο αυτό η συνταγματικά κατοχυρωμένη στο άρθρο 4 αρχή της ίσης μεταχείρισης.
5) Δεν υφίστανται πια τα οικονομικά – κοινωνικά «προνόμια» που υπήρχαν με τις προϊσχύουσες διατάξεις για την 10ετή παραμονή, με αποτέλεσμα να μην λειτουργούν πλέον οι διατάξεις ως «κίνητρο» για την κινητικότητα. Ενδεικτικά, πλην άλλων, καταργήθηκε η επιχορήγηση για την αγορά κατοικίας (άρθρο 24 του Ν.4002/2011 σε συνδυασμό με το άρθρο 10 του Ν. 3320/2005 και το άρθρο 64 του Ν. 1943/1991), καταργήθηκαν επιδόματα (με το άρθρο 30 του Ν. 4024/2011, περιορίστηκε η καταβολή εφάπαξ χρηματικού ποσού (άρθρο 20 του Ν. 2606/1998) και καταργήθηκε η προσμέτρηση κάθε τριετίας παραμονής στο διπλάσιο για την αύξηση του σχετικού χρονοεπιδόματος (Ν. 2266/1994). Καθίσταται έτσι λοιπόν εύκολα αντιληπτό ότι οι ισχύουσες διατάξεις λειτουργούν στην πραγματικότητα ως «αντικίνητρο», λειτουργώντας αποτρεπτικά στη βούληση των υπαλλήλων, με αποτέλεσμα να αναιρείται ο σκοπός του Νομοθέτη για την ενίσχυση της παραγωγικότητας των «παραμεθορίων» περιοχών.
6) Έχει δημιουργηθεί ένα καθεστώς υπαλλήλων «πολλών ταχυτήτων» καθώς για παράδειγμα, υφίσταται διαφορετική μεταχείριση για εκείνους του Ν. 2266/1994 (μόνιμοι υπάλληλοι με πενταετή παραμονή), διαφορετική για εκείνους του Ν. 3613/2007 (μόνιμοι χωρίς περιορισμό σε οποιαδήποτε άλλη, πλην των παραμεθορίων, περιοχή) και διαφορετική για εκείνους του Ν. 3051/2002 και του Ν. 4250/2014 (μόνιμοι με δεκαετή παραμονή).
Αιτιολογική Έκθεση Με βάση τα ανωτέρω προκύπτει ότι καθίσταται αναγκαία η θέσπιση τροποποιητικής διάταξης στο συγκεκριμένο υπό διαβούλευση σχέδιο Νόμου τόσο για λόγους ισότητας όσο και για λόγους κοινωνικούς (και ηθικούς), ώστε να δύναται να ικανοποιείται ο πραγματικός σκοπός της διάταξης και η αληθής βούληση του Νομοθέτη, με τη μείωση του υποχρεωτικού χρόνου παραμονής στην παραμεθόριο από δεκαετία σε πενταετία για τους υπαλλήλους που μετατάσσονται ή μεταφέρονται σε ορεινή, νησιωτική ή παραμεθόριο περιοχή. Με αυτό τον τρόπο θα εξασφαλιστεί η αποτελεσματικότερη λειτουργία του θεσμού και των υπηρεσιών και θα περιοριστεί σημαντικά η δαπάνη που επιβαρύνει την εν γένει μετακίνηση του υπαλλήλου και θα εναρμονιστούν οι σχετικές διατάξεις.
Παράλληλα, για την εξασφάλιση της εναρμόνισης των ισχυουσών διατάξεων, καθίσταται υποχρεωτική η τροποποίηση της διάταξης της παραγράφου 6 του άρθρου 72 του Ν. 3528/2007 ώστε να καταλαμβάνει και τους πολυτέκνους, καθώς η ιδιότητα αυτή στην οικονομική συγκυρία που διάγουμε ως έθνος και με βάση τα στοιχεία που καταδεικνύουν αυξημένα ποσοστά υπογεννητικότητας και προς ενίσχυση των κυρίως νέων ανθρώπων που επιλέγουν την μετάταξή τους σε παραμεθόριες περιοχές και αποκτούν παράλληλα περισσότερα των τεσσάρων (4) τέκνα, είναι σεβαστή και πρέπει να ενισχυθεί με την κατάργηση του ως άνω χρονικού περιορισμού υποχρεωτικής παραμονής.
Προτεινόμενες διατάξεις
Ι. Τροποποιείται το εδάφιο α΄ της παρ. 1 του άρθρου 36 του Ν. 4250/2014 (ΦΕΚ 74 Α΄/26-03-2014), με το οποίο τροποποιήθηκαν οι διατάξεις των τριών πρώτων εδαφίων του άρθρου 10 παρ. 14 του Ν. 3051/2002 (ΦΕΚ 220 Α΄/20-09-2002) ως ακολούθως: «Υπάλληλοι οι οποίοι διορίζονται με μοριοδότηση λόγω εντοπιότητας καθώς και εκείνοι που μετατάσσονται ή μεταφέρονται σε ορεινή, νησιωτική, παραμεθόριο ή προβληματική περιοχή και οι οποίοι τυγχάνουν ειδικών ευεργετημάτων, υποχρεούνται να παραμείνουν στην υπηρεσία τοποθέτησής τους για μία τουλάχιστον πενταετία, με εξαίρεση την περίπτωση που λόγω οργανωτικής αναδιάρθρωσης η ανωτέρω υπηρεσία συγχωνεύεται ή καταργείται».
ΙΙ. Τροποποιούνται συνακόλουθα εναρμονιζόμενες στα ανωτέρω οι παράγραφοι 5 και 6 του άρθρου 72 του Υπαλληλικού Κώδικα Ν. 3528/2007 (ΦΕΚ 26 Α΄/09-02-2007) ως ακολούθως: «5. Υπάλληλοι οι οποίοι μετατάσσονται σε υπηρεσία παραμεθόριας περιοχής κατ΄ εφαρμογή του παρόντος, υποχρεούνται να παραμείνουν στην υπηρεσία τοποθέτησής τους για μία τουλάχιστον πενταετία. Κάθε πράξη που συνεπάγεται απόσπαση, μετάθεση ή μετάταξη πριν από την συμπλήρωση της πενταετούς υποχρεωτικής παραμονής στην υπηρεσία όπου μετατάχθηκαν είναι αυτοδίκαια άκυρη, με μόνη εξαίρεση την απόσπαση υπαλλήλων για το χρόνο της φοίτησής τους στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και στην Εθνική Σχολή Τοπικής Αυτοδιοίκησης του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης (Ε.Κ.Δ.Δ.Α.)». «6. Για τον μετατασσόμενο σε παραμεθόριο περιοχή κατά τις διατάξεις του παρόντος άρθρου, ο οποίος αποκτά μετά την μετάταξή του, την πολυτεκνική ιδιότητα, καταργείται κάθε χρονικός περιορισμός υποχρεωτικής παραμονής του».
ΙΙΙ. «Οι ως άνω διατάξεις καταλαμβάνουν και τους ήδη υπηρετούντες υπαλλήλους».
ΜΕΡΟΣ Γ: ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΘΕΣΕΩΝ-ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΑΓΩΓΩΝ
Στα άρθρα 25,26,28 και 31 ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ να γίνει αναφορά και στο Ν.3584/2007 Κώδικα Δημοτικών Υπαλλήλων, όπως πολύ σωστά γίνεται στο ΜΕΡΟΣ Δ του παρόντος. Για να μην χρειαστεί να εκδοθούν μετά τροποποιήσεις, ερμηνευτικές κλπ κλπ για να συμπεριληφθούν εκ των υστέρων και οι Δημοτικοί Υπάλληλοι, οι οποίοι και φυσικά είναι Δημόσιοι Υπάλληλοι…
Σχετικά με την παράγραφο 3 που εξομοιώνει την βαθμολογική εξέλιξη των μονίμων υπαλλήλων με αυτή των ΙΔΑΧ θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι οι ΙΔΑΧ δύνανται να αναγνωρίσουν απεριόριστο χρόνο προυπηρεσίας στον ιδιωτικό τομέα, με αποτέλεσμα την άνιση βαθμολογική εξέλιξη με τους μονίμους υπαλλήλους, οι οποίοι μέχρι τώρα δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν τίποτα και από την ισχύ του παρόντος και μετά (και εφόσον διασαφηνιστεί η νεφελώδης πρόβλεψή του που χρήζει πολλαπλές ερμηνείες) θα μπορούν να αναγνωρίζουν περιοριστικά μέχρι 7 χρόνια προϋπηρεσίας.
Αυτό οδηγεί σε άνιση μεταχείριση τφων μονίμων υπαλλήλων και των ΙΔΑΧ.
Θα πρέπει να καταργηθεί η ανεξέλεγκτη αναγνώριση προυπηρεσίας από τους ΙΔΑΧ ή να προβλευθούν τα ίσα και για τους μονίμους ή να μην υπάρχει ίδια μεταχείριση ως προς τη βαθμολογική τους εξέλιξη.
Στο ΜΕΡΟΣ Γ: ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΘΕΣΕΩΝ-ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΑΓΩΓΩΝ στα άρθρα 25,26,28 & 31 δεν γίνεται καμία αναφορά στο Ν.3584/2007 Κώδικα Δημοτικών Υπαλλήλων, όπως γίνεται στο ΜΕΡΟΣ Δ του παρόντος. Γιατί δεν πρέπει να αφορά και τους Δημοτικούς Υπαλλήλους;
Στο άρθρο 36 του Ν.4250/2014-Αποσπάσεις ή μεταθέσεις σε παραμεθόριο ή προβληματική περιοχή . Αναφέρει:
«Υπάλληλοι οι οποίοι διορίζονται με μοριοδότηση λόγω εντοπιότητας, μετατάσσονται ή μεταφέρονται σε παραμεθόριο ή προβληματική περιοχή και οι οποίοι τυγχάνουν ειδικών ευεργετημάτων, υποχρεούνται να παραμείνουν στην υπηρεσία τοποθέτησής τους για μία τουλάχιστον δεκαετία, με εξαίρεση την περίπτωση που λόγω οργανωτικής αναδιάρθρωσης η ανωτέρω υπηρεσία συγχωνεύεται ή καταργείται.
Στην περίπτωση αυτή, καθώς και επίσης στην περίπτωση που οι υπάλληλοι έχουν υπηρετήσει το ήμισυ του υποχρεωτικού χρόνου παραμονής τους στην παραμεθόριο ή προβληματική περιοχή, επιτρέπονται μετατάξεις, αποσπάσεις, μεταθέσεις, μεταφορές υπαλλήλων εντός της ίδιας παραμεθορίου ή προβληματικής περιοχής ή άλλης παραμεθορίου ή προβληματικής περιοχής, εφόσον σε αυτήν υπηρετεί ο/η σύζυγός τους για λόγους συνυπηρέτησης.»
Οι υπάλληλοι που διορίστηκαν με μοριοδότηση λόγω εντοπιότητας σε δήμους που με την διοικητική διαίρεση της Ελλάδας που διαμορφώθηκε από το πρόγραμμα «Καλλικράτης» (Ν. 3852/2010) εντάχθηκαν σε νέο δήμο του νομού της παραμεθορίου και δεν χρησιμοποίησαν κίνητρα-προνομία που δινόντουσαν στους διορισμένους στην παραμεθόριο. (π.χ αγορά κατοικίας κλπ)να μπορούν να υπηρετήσουν και σε άλλη υπηρεσία στον ίδιο νομό της ίδιας παραμεθορίου.
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ :
1. Έχοντας υπόψη γνωμοδότηση του ΝΣΚ 443/2010 και σύμφωνα με το άρθρο 9 παρ. 22 του Ν. 2266/94 για την παραμεθόριο, το κριτήριο της εντοπιότητας για προσλήψεις προσωπικού αιτιολογείτε ως κοινωνικό κριτήριο για την ενίσχυση του πληθυσμού που διαμένει σε περιοχές που χρήζουν μέτρων ενίσχυσης, ως κίνητρο για τη συγκράτηση του πληθυσμού εκεί και την αποτροπή της εσωτερικής μετανάστευσης.
2. Οι υπάλληλοι που μετατάχθηκαν αυτοδίκαια από τους καταργημένους δήμους στους νέους δήμους του Καλλικράτη, δεν αναφέρει ο νόμος πουθενά για την δέσμευση που είχαν για 10ετια στις συγκεκριμένες υπηρεσίες των τότε δήμων. Με νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων, το κριτήριο της εντοπιότητας με την απόλυτη μορφή της πρόταξης των δημοτών ενός δήμου έναντι των μη δημοτών συνυποψήφιων, έχει κριθεί ότι αντίκειται στα άρθρα 4 παρ. 1 και 5 του Συντάγματος (Διοικ Εφ ΑΘ 3028/2005)“ Το κριτήριο λοιπόν της εντοπιότητας έχει νόημα στην παραμεθόρια περιοχή υπό προϋποθέσεις και όχι ως πρωταρχικό κριτήριο πρόσληψης.
3. Τέλος, αν με τον διορισμό τους υποθέσουμε ότι έκαναν ένα «συμβόλαιο με το κράτος» λόγο της εντοπιότητας τους, με τα νέα δεδομένα του Καλλικράτη, οι μόνοι που τηρούν την δέσμευση αυτή είναι οι υπάλληλοι, σε ένα «συμβόλαιο» που έχουν αλλάξει οι «όροι».
ΠΡΟΤΑΣΗ
Οι υπάλληλοι που διορίστηκαν με μοριοδότηση λόγω εντοπιότητας σε δήμους που με την διοικητική διαίρεση της Ελλάδας που διαμορφώθηκε από το πρόγραμμα «Καλλικράτης» (Ν. 3852/2010) εντάχθηκαν σε νέο δήμο του νομού της παραμεθορίου και δεν χρησιμοποίησαν κίνητρα-προνομία που δινόντουσαν στους διορισμένους στην παραμεθόριο. (π.χ αγορά κατοικίας κλπ)να μπορούν να υπηρετήσουν και σε άλλη υπηρεσία στον ίδιο νομό της ίδιας παραμεθορίου.
Στον Ν.4210/2013 Στο άρθρο 21 του Ν.4210/2013 (ΦΕΚ 254/Α΄- Ζητήματα υπαλλήλων των Κ.Ε.Π.)πρόσθεσαν από την δημοσίευση του άλλα 3 χρόνια για τους μόνιμους υπαλλήλους του κλάδου Διεκπεραίωσης Υποθέσεων Πολιτών , αν και έχουν εξαντλήσει την προβλεπόμενη από τις διατάξεις του άρθρου 16 τουΝ.3448/2006 υποχρέωσης πενταετούς παραμονής στα οικεία ΚΕΠ.
Πρέπει να βγει η δέσμευση της 3ετιάς αν και έχουν περάσει τα 2 χρόνια. Είναι άδικο και όχι ισότιμο σε σύγκριση με τα δικαιώματα των άλλων δημοσίων υπαλλήλων η πρόσθεση άλλων 3 χρόνων στον συγκεκριμένο κλάδο, αφού ήδη είχαν συμπληρώσει 6 χρόνια υπηρεσίας πριν την δημοσίευση του νόμου. Σαφώς πρέπει να υπάρχει έγκριση του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης για κάθε μετάταξη – μεταφορά ή απόσπαση αλλά δίνει «παράθυρο» στον κάθε δήμαρχο να μεταφέρει υπάλληλο σε άλλο ΚΕΠ του δήμου, αλλά αφαιρεί το ίδιο δικαίωμα από το ίδιο το υπουργείο να μεταφέρει υπάλληλο του σε άλλη υπηρεσία.
ΠΡΟΤΑΣΗ
Υπάλληλοι των Κ.Ε.Π του κλάδου ΔΥΠ με πτυχίο και κατάρτιση σε ειδικά θέματα που θα μπορούν να είναι πιο παραγωγικοί σε άλλα υπουργεία και σε άλλους κλάδους με έγκριση του υπουργείου εσωτερικών ή συναρμόδιων υπουργείων να μπορούν να κάνουν μετάταξη ή να αποσπαστούν.
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΑ ΕΛΠΑΣΙΔΟΥ
ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΤΟ Ν 4024/2011 ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝΤΑΙ ΣΕ ΙΣΧΥ ΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΠΟΥ ΕΠΙΛΕΓΟΝΤΑΙ ΩΣ ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΟΙ ΟΡΓΑΝΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ ΚΑΙ ΕΝΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΒΑΘΜΟ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΝ Γ ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΠΛΕΟΝΑΖΟΝΤΑ ΧΡΟΝΟ ΣΤΟ ΒΑΘΜΟ ΔΕΝ ΚΑΤΑΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΟ ΚΛΙΜΑΚΙΟ ΠΧ 2Ο 3Ο ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΧΡΟΝΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΤΑΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΟ ΚΛΙΜΑΚΙΟ ΤΟΥ ΒΑΘΜΟΥ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΝΕΤΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 2-3 ΕΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ. ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΛΗΦΘΕΙ ΥΠΟΨΙΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΘΕΤΗΜΑ.
Τα κενά νόμου που αφήνουν τα νομοθετήματα του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Μεταρρύθμισης έχουν κουράσει τη δημόσια διοίκηση, αντί να λειτουργούμε με δεσμία αρμοδιότητα λειτουργούμε με διακριτική ευχέρεια που αυτό οδηγεί σε κακοδιοίκηση και κατάχρηση εξουσίας. Δεν είναι δυνατόν εξαιτίας των κενών του νόμου να μην αναγνωρίζονται για την μισθολογική εξέλιξη των υπαλλήλων που επιλέγονται ως προϊστάμενοι οργανικών μονάδων έτη προϋπηρεσίας που πραγματικά διαθέτουν, να διαστρεβλώνεται η πραγματικότητα, να το γνωρίζουν οι υπηρεσίες του υπουργείου, να προτείνουν και να καταγράφουν την ανάγκη να ληφθεί μέριμνα νομοθετική και όταν σχεδιάζεται ένα νομοθέτημα να μην λαμβάνεται υπόψη η άποψή της υπηρεσίας.
Παρακαλούμε να προβλεφτεί στο νόμο αυτό που οι υπηρεσίες του ίδιου του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης θεωρούσαν ως κενό νόμου με το αριθμ. Πρωτ. ΔΙΔΑΔ/Φ.31.39/1857/9453,10318/5-8-2014 έγγραφό τους με την παρακάτω αναφορά «προκειμένου να υπάρξει ενιαία και ομοιόμορφη εφαρμογή των σχετικών διατάξεων του ν.4024/2011, απαιτείται κατά την άποψή μας, νομοθετική ρύθμιση προκειμένου να αναγνωρίζεται πλεονάζων χρόνος στο βαθμό όσων κατατάσσονται σε ανώτερο βαθμό συνεπεία της επιλογής τους ως προϊσταμένων, καθώς οποιαδήποτε ερμηνεία των σχετικών διατάξεων του ν.4024/2011 υπερβαίνει το σκοπό των συγκεκριμένων ρυθμίσεων. Προς επίρρωση των ανωτέρω επισημαίνεται ότι, προσφάτως, με τη διάταξη της παρ.1 του άρθρου 186 του ν.4261/2014 ρυθμίστηκε, αντίστοιχα, με ειδική νομοθετική ρύθμιση θέμα που αφορά τις αποδοχές των προϊσταμένων Γενικών Διευθύνσεων Οικονομικών Υπηρεσιών που τοποθετήθηκαν στις θέσεις αυτές μετά την 1η.11.2011» Πότε επιτέλους θα εφαρμοσθεί η περίφημη αρχή της ισότητας, γιατί τα Υπουργεία Παιδείας και Οικονομικών είδαν το πρόβλημα και το διόρθωσαν για τους δικούς τους υπαλλήλους και το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης ενώ το ίδιο διαπιστώνει το πρόβλημα δεν το διορθώνει με ρητές διατάξεις.
Το Υπουργείο Οικονομικών και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, Γενική Διεύθυνση Μισθών είχε διατυπώσει την ακόλουθη άποψη με το Α.Π. 2/12.949/0022/07-04-2014 έγγραφό του «Περαιτέρω, εάν η βούληση του νομοθέτη ήταν να μην προκύπτει τέτοιος πλεονάζων χρόνος στις περιπτώσεις της παρ. 7 του ως άνω άρθρου, θα έπρεπε αυτό να έχει διατυπωθεί ρητά στις οικείες διατάξεις.
Άλλωστε, οι εν θέματι υπάλληλοι εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 29 του ανωτέρω νόμου, σχετικά με την κατάταξή τους σε μισθολογικά κλιμάκια, εφόσον εντάχθηκαν σε βαθμούς σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 28 και ειδικότερα της παρ. 7 του Ν. 4024/2011.
Τέλος, κατόπιν της κατάργησης του δεύτερου εδαφίου της παρ. 1 του άρθρου 29 του Ν. 4024/2011, με τις όμοιες της παρ. 3 του άρθρου 32 του Ν. 4038/2012 (ΦΕΚ 14/Α΄) από τότε που ίσχυσε, είναι δυνατή η προσμέτρηση τυχόν πλεονάζοντος χρόνου για λήψη Μ.Κ. για όλους τους υπαλλήλους που υπηρετούσαν κατά την 31-10-2011, αφού δεν υπάρχει ρητή νομοθετική εξαίρεση για καμία κατηγορία υπαλλήλων. Σε αντίθετη περίπτωση, που οι υπάλληλοι της παρ. 7 του άρθρου 28 του ανωτέρω νόμου, θα εξαιρούνται από τον υπολογισμό πραγματικού πλεονάζοντος χρόνου για τη λήψη Μ.Κ., αυτό θα συνιστούσε εις βάρος τους άνιση μεταχείριση σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους υπαλλήλους που διέπονται από τις διατάξεις των άρθρων 28 και 29 του Ν. 4024/2011.
Κατόπιν των ανωτέρω θεωρούμε ότι ο πλεονάζων χρόνος των υπαλλήλων, που επιλέγονται σε θέσεις προϊσταμένου οργανικής μονάδας με βάση τις διατάξεις του άρθρου 28 παρ. 7, δέον να προσμετράται για τη χορήγηση Μ.Κ. σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 28 και 29 του ως άνω νόμου. Στο πλαίσιο υιοθέτησης μιας κοινής θέσης των Υπηρεσιών μας στο εν λόγω ζήτημα και προκειμένου να δοθούν σαφείς οδηγίες σε όλες τις Υπηρεσίες για την ομοιόμορφη εφαρμογή των σχετικών διατάξεων, παρακαλούμε να έχουμε μετά από συνεκτίμηση των ανωτέρω τις κατά λόγο αρμοδιότητας απόψεις της Υπηρεσίας σας το ταχύτερο δυνατόν.»
Μια πολύ βασική αρχή που παραβιάζεται με το Αριθμ. Πρωτ. ΔΙΔΑΔ/Φ.31.39/1857/9453,10318/5-8-2014 έγγραφο του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης είναι η αρχή της ισότητας και θα ήταν κρίσιμο να επιληφθεί η νομοθετική εξουσία, διότι έχει περιπτώσεις υπαλλήλων όπως είναι οι Σχολικοί Σύμβουλοι ή οι Επιθεωρητές-Ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης που αποσπώνται στο Σ.Ε.Ε.Δ.Δ ή οι Οικονομικοί Επιθεωρητές του κλάδου Οικονομικών Επιθεωρητών του Υπουργείου Οικονομικών που επιτρέπετε σ’ αυτούς η μισθολογική και βαθμολογική τους εξέλιξη συνεπεία της τοποθέτησής τους ως προϊσταμένων.
Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να προστεθεί στις καταργούμενες διατάξεις και το άρθρο 97 του N. 3528/2007, περί προβαδίσματος ΠΕ έναντι ΤΕ. Είναι θέμα δικαιοσύνης, είναι θέμα δημοκρατίας.
Με εκτίμηση
Χ.Κ