95. Η ελληνική Τοπική Αυτοδιοίκηση χρειάζεται οικονομικά αυτοδύναμους και λειτουργικά ανεξάρτητους ΟΤΑ, ώστε με την αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων της αποκέντρωσης να μπορούν να σχεδιάσουν, να προγραμματίσουν, να υλοποιήσουν και να ελέγξουν τοπικές αναπτυξιακές πρωτοβουλίες, όπως άλλωστε επιβάλλουν οι σύγχρονες απαιτήσεις.
96. Το Σύνταγμα (101 παρ.2) αναφέρει: «Η διοικητική διαίρεση της Χώρας διαμορφώνεται με βάση τις γεωοικονομικές, κοινωνικές και συγκοινωνιακές συνθήκες». Η αναφορά στις τρεις αυτές επιμέρους ενότητες αποτελεί τον οδηγό στην εξειδίκευση των κριτηρίων και στην περιγραφή διαδικασίας αναζήτησης λύσης.
97. Η μείωση του αριθμού των Δήμων σε όλη τη χώρα και συνεπώς η συγκρότησή τους σε πληθυσμιακά και χωρικά μεγαλύτερες γεωγραφικές μονάδες διευκολύνει την ανάπτυξη ενός ισχυρότερου διοικητικού συστήματος, που ικανοποιεί ακριβώς αυτούς τους στόχους. Σε αυτή τη λογική η μείωση του αριθμού των Δήμων συμπεριλαμβάνει και τις περιοχές Αττικής και Θεσσαλονίκης ενώ ειδική πρόβλεψη υπάρχει για τις νησιωτικές περιοχές στη βάση της αρχής σε κάθε νησί, πλην εύλογων εξαιρέσεων, να αντιστοιχεί ένας Δήμος.
98. Οι ΟΤΑ που θα προκύψουν από τη διαδικασία νέας χάραξης θα πρέπει να εξασφαλίζουν σε όλους τους Έλληνες πολίτες υπηρεσίες που ικανοποιούν κοινά ποιοτικά και ποσοτικά κριτήρια και, ταυτόχρονα με τα λειτουργικά και οικονομικά τους χαρακτηριστικά, θα πρέπει να συμβάλλουν στην ενδυνάμωση της συμμετοχής του πολίτη και των θεσμών και διαδικασιών τοπικής δημοκρατίας.
99. Οι νέοι ΟΤΑ συνθέτουν τα κύρια και διαχρονικά στοιχεία της θεσμικής τους οντότητας: το χώρο, δηλαδή την έκταση, η οποία πρέπει να είναι επαρκής αλλά όχι υπέρμετρα διευρυμένη, τον πληθυσμό, ο οποίος πρέπει να είναι αρκετός – ικανός να συμβάλλει στην οικονομική και λειτουργική αυτοδυναμία του Δήμου, καθώς και στη διαχειριστική του επάρκεια – διαμορφώνοντας συνείδηση ένταξης σε μία τοπική κοινωνία.
100. Τα κριτήρια για την χωροθέτηση των διοικητικών ορίων των νέων ΟΤΑ βασίζονται σε εκείνα που υιοθέτησε η ΚΕΔΚΕ το 2007 στο Συνέδριο της Κυλλήνης και είναι τα ακόλουθα:
• Πληθυσμιακά (όπως ο αριθμός των δημοτών, ο αριθμός των κατοίκων, η πληθυσμιακή πυκνότητα, η κατανομή των κατοικιών).
• Κοινωνικά (όπως το μέσο μέγεθος νοικοκυριού, οι μορφωτικοί δείκτες, το ποσοστό αλλοδαπών).
• Οικονομικά (όπως η απασχόληση, η δομή της απασχόλησης, η εργασιακή κινητικότητα, το εισόδημα).
• Γεωγραφικά (όπως έκταση και μορφολογία, το σχήμα, η προσβασιμότητα, τα δίκτυα υποδομών).
• Αναπτυξιακά (όπως η δομή της τοπικής οικονομικής δραστηριότητας και γενικότερα της τοπικής ανάπτυξης, η ύπαρξη εκπαιδευτικών και ερευνητικών φορέων, η συμμετοχή σε Κοινοτικά και Εθνικά Προγράμματα).
• Λειτουργικά και βιωσιμότητας του νέου δήμου (πόροι και ενδογενές δυναμικό).
• Πολιτιστικά, Ιστορικά.
• Χωροταξικά κριτήρια, με τα οποία επιδιώκεται:
α) Η γεωγραφική / χωρική ολοκλήρωση των διαφόρων κοινωνικών, διοικητικών και οικονομικών λειτουργιών, εξυπηρετήσεων και υποδομών που διασφαλίζουν κάποιου βαθμού βιωσιμότητα (χωρίς να είναι απόλυτος κανόνας).
β) Η γεωγραφική κινητικότητα σε συνδυασμό με τις λειτουργικές εξαρτήσεις και επιρροές μεταξύ των οικιστικών κέντρων.
γ) Η ταυτότητα του τόπου που αναφέρεται στο συμβολικό και στο σημειολογικό επίπεδο για την τοπική κοινωνία.