Συμβούλιο Διαβούλευσης Περιφέρειας

42. Καθιερώνεται Συμβούλιο Διαβούλευσης Περιφέρειας στο οποίο συμμετέχουν, εκτός από τον Περιφερειάρχη και τους Αντιπεριφερειάρχες καθώς και τους επικεφαλής των περιφερειακών παρατάξεων, οι δήμαρχοι των Δήμων της Περιφέρειας, εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών, μη κυβερνητικών οργανώσεων, οργανώσεων εργοδοτών, εργαζομένων και επαγγελματικών συλλόγων κ.ο.κ. Το εν λόγω Συμβούλιο Διαβούλευσης συγκροτείται με απόφαση του Περιφερειάρχη και συνεδριάζει υποχρεωτικά πριν από την έγκριση του ετήσιου προγράμματος. Σε συνεργασία με τους συλλογικούς φορείς της αυτοδιοίκησης, εκπονείται Οδικός Χάρτης Λήψης Απόφασης, ο οποίος περιλαμβάνει όλα τα στάδια και το περιεχόμενο των σχετικών διαδικασιών (διαβούλευση, ανάρτηση στο διαδίκτυο κλπ.). Στο πλαίσιο του Συμβουλίου Διαβούλευσης επιτυγχάνεται η αναγκαία θεσμική επικοινωνία για ζητήματα συντονισμού και προγραμματισμού μεταξύ δήμων και περιφέρειας.

  • 20 Ιανουαρίου 2010, 16:41 | Δημήτρης

    Απο την φύση του είναι ένας Νόμος που «πολλοί θα λαλούν και ένας στο τέλος θα αποφασίζει».Ο Περιφερειάρχης.
    Πάντα έτσι ήταν και πάντα έτσι θα είναι.
    Πολυδιάπαση σε θεσμικά πρόσωπα και αρμοδιότητες το μόνο που θα φέρει θα είναι μαθηματικά το ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΧΑΟΣ.

    Πρόταση …

    Γενικός Περιφερειάρχης

    Τοπικός Περιφερειάρχης (αντί του σημερινού Νομάρχη)

    «Ισχυροί» Τοπικοί Δήμαρχοι(του 50+1)

    και ένας(1)αιρετός εκπρόσωπος «Κινημάτων Πολιτών» απο κάθε δήμο όπου και αν υπάρχει,

    φθάνουν και περισσεύουν για την συγκρότηση, την εκπροσώπηση και την λήψη αποφάσεων, σε ένα ευρύ Περιφερειακό Συμβούλιο.

    Κακά τα ψέμματα.

    Όλοι οι νύν καρεκλοκένταυροι δήμαρχοι,έπαρχοι και νομάρχες «ΨΑΧΝΟΥΝ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΑ ΝΕΟ ΡΟΛΟ» στο νέο αυτοδιοικητικό τοπίο και θα επιδιώξουν πολυδιάσπαση ρόλων και αργομισθίες.

    Ο λόγος;

    α) «για να μή γίνουν απο δήμαρχοι κλητήρες».
    Έτσι έμαθαν και έτσι λειτουργούν.

    και β) «βόλεψαν» πολλούς υπαλλήλους σε δήμους κοινότητες επαρχεία και νομαρχίες με «φρούδες» και αίολες προεκλογικές υποσχέσεις και σκέπτονται φυσιολογικά το πολιτικό κόστος που τους περιμένει, αν τώρα απολυθούν με τη μείωση των υπαλλήλων στις αυτοδιοικητικές υπηρεσίες.

    Κοντός ψαλμός αλληλούϊα.

    1 – ΕΑΝ ΔΕΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΕΥΕΛΙΚΤΟ ΚΑΙ «ΟΛΙΓΟΠΡΟΣΩΠΟ» ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ.
    2 – ΕΑΝ ΔΕΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΟΥΝ ΙΣΧΥΡΟΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ «ΕΥΡΩΣΤΟΙ» ΔΗΜΟΙ ΜΕ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΗΧΑΝΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟ «ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΑΝΑΓΚΑΙΟ» ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΌ.
    ΚΑΙ 3- ΕΑΝ ΔΕ ΕΝΙΣΧΥΘΕΙ «ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ» Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΕΝΟΣ (1) ΑΙΡΕΤΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕ ΔΗΜΟ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΨΗΦΟ ΣΤΗ ΛΗΨΗ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ.

    «Καλλικράτη» θα ακούμε και Αυτοδιοικητικό Παρθενώνα ποτέ δεν πρόκειται να αποκτήσουμε.

    Ματαιοπονούμε …

  • 42. Η συγκρότηση τού Συμβουλίου διαβούλευσης απο τον Περιφερειάρχη, χωρίς να έχουν προκαθορισθεί ποιοί συλλογικοί φορείς τής κοινωνίας πολιτών θα εκπροσωπούνται, καθιστά το όργανο αυτό απόλυτα ελεγχόμενο απο τον Περιφερειάρχη, αφού ορίζει ο ίδιος την σύνθεσή του, και επομένως αναξιόπιστο για τον ρόλο που προρίζεται.
    Αυτός ο νέος σπουδαιοφανής όρος Οδικός Χάρτης Λήψης Απόφασης , που εξ όσων γίνεται αντιληπτό είναι απλώς ο καθορισμός διαδικασιών, δεν είναι δυνατόν να διαφέρει απο Περιφέρεια σε Περιφέρεια….. πρέπει να ορισθεί ένας κοινός για όλες, έστω κι αν απαιτηθούν, αργότερα, κάποιες προσαρμογές σε τοπικές συνθήκες, (νησιωτικότητα κ.λ.π…)
    Οσον αφορά στην επίτευξη τής αναγκαίας θεσμικής επικοινωνίας για ζητήματα συντονισμού και προγραμματισμού μεταξύ δήμων και περιφέρειας, μάλλον καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη στα πλαίσια αυτού τού οργάνου, αφού συμμετέχουν εκπρόσωποι τής κοινωνίας τών πολιτών, μη κυβερνητικών οργανώσεων, οργανώσεων εργοδοτών, εργαζομένων, επαγγελματικών συλλόγων κ.ο.κ.

  • 17 Ιανουαρίου 2010, 02:16 | Χρήστος Καραθόδωρος

    Για τη συμμετοχή εκπροσώπων της κοινωνίας των πολιτών και των μη κυβερνητικών οργανώσεων, υπάρχουν σοβαρά προβλήματα.

    Ποιοί είναι οι εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών; Και ποιά είναι η κοινωνία των πολιτών; Ποιά τα μέλη της; Μήπως είναι τα ίδια που εξέλεξαν δήμαρχο, περιφερειάρχη και βουλευτή; Και οι εκπρόσωποί τους, ποιοί μπορεί να είναι εκτός από τους βουλευτές, τους περιφερειάρχες και τους δημάρχους; Εκτός από τους περιφερειακούς συμβούλους και τους δημοτικούς συμβούλους; Υπάρχουν και άλλοι εκπρόσωποι, που αναλαμβάνουν καθήκοντα εκπροσώπου εκτός εκλογικών διαδικασιών; Μήπως αυτό το σημείο αναιρεί το σύνταγμα της Ελλάδας; Αν κάποια δομή δεν είναι θεσμική, τότε νομίζω ότι δεν μπορεί να συμμετέχει στη διοίκηση; Γιατί πέρα από τη δημιουργία χάους για το ποιός εκπροσωπεί ποιόν και την αχρήστευση της εκλογικής διαδικασίας, δημιουργείται και μια κατάσταση πλήρως ελεγχόμενη από τον εκάστοε περιφερειάρχη. Ο περιφερειάρχης θα αποφασίζει με ποιους θα συνομιλεί και ποιούς θα χρίζει «εκπροσώπους» κατά το δοκούν.

    Για το θέμα των μη κυβερνητικών οργανώσεων, τα πράγματα είναι πιο θολά. Ποιόν εκπροσωπούν; Μήπως μόνο τους εαυτούς τους; Έχουν κανένα θεσμικό ρόλο; Ο περιφερειάρχης θα τους ανάγει σε επίσημο συνομιλητή και γιατί;
    Πρέπει να μπουν κάποιοι κανόνες για το ποιοι θα συμμετέχουν στην επιτροπή, οι οποίοι να είναι αντικειμενικοί γιατί αλλιώς οι διαδικασίες είναι επιρρεπείς σε αδιαφάνεια και πιθανή διαφθορά.

    Για παράδειγμα για ένα θέμα με το οποίο ασχολείται μια περιφερειακή επιτροπή και αφορά σε μία συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, πρέπει να καλούνται όλοι οι τοπικοί φορείς και τοπικοί σύλλογοι. Εκεί θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν και οι μη κυβερνητικές οργανώσεις της περιοχής με την προϋπόθεση ότι έχουν τοπικό χαρακτήρα. Γιατί συνήθως παρατηρείται το φαινόμενο μία μη κυβερνητική οργάνωση για την προστασία των ερπετών, να εδρεύει στην Αθήνα, τα μέλη της να κατοικοεδρεύουν στην Αθήνα και να πηγαίνει να απελευθερώνει φίδια στην Αλμωπία. Δεν μπορούμε αυτούς τους ανθρώπους να τους συμπεριλάβουμε στην περιφερειακή επιτροπή που ασχολείται με ένα θέμα της Αλμωπίας. Αυτό είναι αντίθετο με τη δημοκρατία και μάλλον θυμίζει αποικιοκρατία. Πρέπει λοιπόν οι τοπικές κοινωνίες να προστατεύονται θεσμικά από αυτόκλητους σωτήρες ή εκπροσώπους που είναι ξένοι με αυτές. και αν δεν μπορούν οι εκλογικές διαδικασίες και τα όργανα που προκύπτουν από αυτές, να τις προστατεύσουν, τότε ποιός πρέπει; Κάποιος άλλος αυτόκλητος εκπρόσωπος….;

    Προσοχή λοιπόν με τις επιτροπές, τους συμμετέχοντες και τα κριτήρια σύνθεσης αυτών. Μην αφήνουμε ασάφειες γιατί θα οδηγήσουν αργά ή γρήγορα σε αδιέξοδα.

  • 15 Ιανουαρίου 2010, 18:18 | Κανάκης Νικόλαος

    Προτιμότερο θα ήταν το περιφερειακό συμβούλιο να λειτουργεί ως Συμβούλιο διαβούλευσης με την συμμετοχή των δημάρχων της Περιφέρειας και να έχει αποφασιστική αρμοδιότητα για την έγκριση του ετήσιου προγραμματισμού έργων της περιφέρειας. Σε αυτό θα μπορούν να λαμβάνουν μερος χωρίς ψηφο μη κυβερνητικές οργανώσεις και φορείς και να εκθέτουν τις απόψεις τους στα συζητούμενα θέματα.

  • 15 Ιανουαρίου 2010, 06:06 | Στελιος Μποζικης Δήμαρχος Αρκ. Ζακύνθου

    ΣΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗΣ (ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ) ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ. π.χ. ΣΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡ. ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ, Η ΖΑΚΥΝΘΟΣ ΘΑ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ, ΕΝΩ Η ΚΕΡΚΥΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΡΙΦΕΡΙΑΡΧΗ (ΠΟΥ ΜΕΤΑ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΟΣ ΠΙΘΑΝΟΛΟΓΩ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΕΡΚΥΡΑΙΟΣ) ΚΑΙ ΑΠΟ 6 ΕΩΣ 7 ΔΗΜΑΡΧΟΥΣ!!. ΔΕ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΣ ΘΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΣΤΟ ΟΡΓΑΝΟ ΑΥΤΟ. ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ.

  • Δηλαδή, αν ο Περιφερειάρχης δεν επιθυμεί την σύσταση του Συμβουλίου Διαβούλευσης, δεν τον υποχρεώνει κάποιος να το κάνει;
    Αν δηλαδή οι τοπικές κοινωνίες και οι θεσμικοί του εκπρόσωποι επιθυμούν το Συμβούλιο Διαβούλευσης και ο Περιφερειάρχης όχι, τότε πάει περιπατο η θέληση των τοπικών κοινωνιών.

    Εύγε!!!

  • 13 Ιανουαρίου 2010, 10:56 | Π.Δ.ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ

    Χωρις αμοιβες ολοι.
    να ελεγχονται τα πρην – κατα – μετα.[υλοπιοιση αποφασεων]
    καμια μονημοτητα σε κανεναν.
    να μην σημετεχουν οι ιδιοι καθε φορα , σε κανενα επιπεδο, να ελεγχονται νομικα ολοι κ.λ.π.

  • 12 Ιανουαρίου 2010, 23:05 | mesas

    ωραίο!
    νομίζω ότι θα ήταν καλύτερο να συνεδριάζει υποχρεωτικά 3-4 φορές το χρόνο, σε σταθερές περιόδους, πχ τέλη Γενάρη – Μάϊου – Σεπτεμβρίου, για τη διαβούλευση των ανοιχτών θεμάτων και τη πορεία τους

    ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΜΙΣΘΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΟΥΣ