21. Οι αρμοδιότητες που δόθηκαν στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση ήταν εξαρχής σε μεγάλο βαθμό γραφειοκρατικού διεκπεραιωτικού χαρακτήρα, που δυσχέραναν την αποτελεσματικότητα του θεσμού, παρά τις προσπάθειες των αιρετών, οι οποίοι με περιορισμένα μέσα και προσωπικό, προσπάθησαν να ανταποκριθούν στις προκλήσεις. Η ανάγκη για συγκρότηση της δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης στο επίπεδο μίας μεγαλύτερης ενότητας προκύπτει πλέον πιεστικά:
• Οι εξελίξεις απέδειξαν ότι η συγκρότηση του δεύτερου βαθμού της αυτοδιοίκησης στα όρια των σημερινών νομών καθιστά ανέφικτη την ανάληψη της ευθύνης για το σχεδιασμό και την άσκηση μιας ολοκληρωμένης πολιτικής για την ανάπτυξη στην περιοχή τους. Η άσκηση αναπτυξιακής πολιτικής προϋποθέτει ευρύτερες ενότητες.
• Η αναδιάταξη των δήμων σε λιγότερες και ισχυρότερες μονάδες που αναλαμβάνουν περισσότερες αρμοδιότητες επιβάλλει την αναδιάταξη του δεύτερου βαθμού σε ευρύτερες γεωγραφικές ενότητες, ώστε να είναι σε θέση να αναλάβουν νέες αρμοδιότητες, ιδίως στην ανάπτυξη.
• Η δευτεροβάθμια αυτοδιοίκηση στα όρια των νομών αποδείχθηκε ότι δυσκολεύει την αποτελεσματική συμμετοχή στα ευρωπαϊκά όργανα, όπως την Επιτροπή των Περιφερειών, στα οποία οι περιφέρειες των άλλων κρατών – μελών έχουν ουσιαστικό ρόλο και λόγο.
Όλα τα παραπάνω επιβάλλουν τη συγκρότηση του δεύτερου βαθμού της αυτοδιοίκησης σε ευρύτερες γεωγραφικές ενότητες που επιτρέπουν ένα νέο ρόλο στο θεσμό.
22. Για τους λόγους αυτούς η Νέα Αρχιτεκτονική κινείται σε δύο άξονες: αφενός στην ανασυγκρότηση των δευτεροβάθμιων ΟΤΑ σε επίπεδο Περιφέρειας, αφετέρου στη ριζική εσωτερική αναδιάρθρωση της δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης, σε συνδυασμό με την αποφασιστική ενίσχυσή της με τους απαραίτητους πόρους, ανθρώπινους και οικονομικούς, για την εκπλήρωση της αποστολής της.
ΤΙ να αξολογήσεις σήμερα από τους νομάρχες οι περισσότεροι είναι ελεγχόμενοι από κόμματα και κομματάρχες δυστυχώς δεν χαράζουν πολιτικές για τον τόπο τους ως όφειλαν, αλλά έγιναν διεκπεραιωτές ρουσφετιών από βουλευτές, μητροπολίτες, ιερείς, κόμματα, κ.λ.π. Είναι όλοι εξαρτώμενοι (υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις – που πράγματι εργάστηκαν σκληρά κάτω από αντίξοες συνθήκες, άνθρωποι που αγάπησαν και υπηρέτησαν το θεσμό. ) Γι΄αυτό θα πρέπει να αλλάξει εκ θεμελίων το σύστημα και να μπούμε σε καινούργιες και καινοτόμες λύσεις. Όπως πολύ σωστά κ. Υπουργέ βάλατε σε διαβούλευση αυτές της προτάσεις. Σύστημα περιφερειακής διακυβέρνησης (ΠΕΡΙΦΕΡΙΑΡΧΕΣ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΙΑΡΧΕΣ), εκτελεστική επιτροπή , ηλεκτρονική περιφερειακή διακυβέρνηση, πράσινη ανάπτυξη, περιφερειακό συμβούλιο – θα πρέπει να δοθούν πολλές αρμοδιότητες και πόροι χρηματοδότησής τους σαν μια τοπική κυβέρνηση, αλλά με αυστηρό ελεγκτικό μηχανισμό για να μην υπάρχει η αυθαιρεσία και η ανομία. Επειδή θα διαχειρίζονται τεράστια κονδύλια και θα πρέπει όλες οι αποφάσεις τους να δημοσιεύονται στο διαδύκτιο.Σωστό είναι και εδώ να εφαρμοσθεί ο περιφερειακός συνήγορος για τον πολίτη και την επιχείρηση.
Τοπική αυτοδιοίκηση
Η χώρα έχει 52 Νομούς.
Να φτιαχτούν 52 Δήμοι.
Και 8 περιφέρεις.
Κρήτης, Πελοποννήσου, Δωδεκανήσων, Επτανήσιων, Αττικής, Στερεάς, Ηπείρου, Μακεδονίας Θράκης.
Αυτό γιατί.
πχ. στην Κρήτη, ο βόρειος άξονας είναι όλες οι πόλεις όλα τα ξενοδοχεία όλος ο πληθυσμός θα είναι μαζεμένα όλα τα έσοδα, όλα τα λεφτά. Και στην Νότια Κρήτη με τα άπειρα χιλιόμετρα δρόμων, σωλήνων νερού, αποχετεύσεων, δεν θα έχουν καθόλου χρήματα για έργα.
Ο δήμαρχος στην πόλη δεν θα ξέρει τι να τα κάνει τα λεφτά. Γιατί όλες οι πόλης έχουν και σωλήνες νερού. Και αποχετεύσεις. Και δρόμους και από όλα.
Και ο δήμαρχος της υπαίθρου, ο κακομοίρης, θα θέλει να κάνει κάτι και δεν θα μπορεί.
Όποιος έχει λεφτά να έχει και έξοδα. Θέλεις την πόλη. Να έχεις και επαρχεία.
Γιατί αυτό που γίνετε τώρα είναι ότι στις πόλης φτιάχνονται τα ίδια και τα ίδια έργα συνέχεια. Γίνετε δηλαδή κακοδιαχείριση. Πετιούνται εκατομμύρια. Και ο άλλος, που έχει κάτι να κάνει δεν μπορεί.
Έχεις έσοδα να έχεις και έξοδα. Αυτό μπορεί να ρυθμιστεί αν φτιαχτούν μεγάλοι δήμοι που να έχουν και πόλη και ύπαιθρο. Και ο ποιο απλός τρόπος είναι ένας δήμος ολόκληρος ο νομός.
Ότι ισχύει για την Κρήτη μπορεί να ισχύσει για όλη την Ελλάδα.
Όταν έχεις μόνο έσοδα θα υπάρχει κακοδιαχείριση. Σπατάλη χρημάτων. Υπεροψία. Αλαζονεία. Για τον ίδιο τον πλούσιο δήμαρχο θα είναι πειρασμός. Αναπόφευκτα όταν δεν ξέρει τι να τα κάνει τα λεφτά θα πετάει και θα κάνει λάθη. Γιατί κάποιες φορές είναι μεγαλύτερο πρόβλημα να έχεις λεφτά και να μην ξέρεις τι να τα κάνεις, παρά να μην έχεις. Γιατί είναι μεγαλύτερο πρόβλημα να έχεις λεφτά και να προσπαθείς να δεις, πως θα τα διαχειρισθείς, πως δεν θα τα χάσεις. Παρά να μην έχεις. Άμα δεν έχεις δεν μπορείς να κάνεις λάθος επιλογές. Αναπόφευκτα ο δήμαρχος που θα έχει λεφτά θα φουσκώνει με έπαρση και όποιος φουσκώνει με έπαρση αυτόματα κάνει λάθη. Τα γεράκια και τα τσακάλια θα περιμένουν. Τα προβλήματα θα προσγειώνουν τον πλούσιο δήμαρχο. Θα τον αναγκάζουν να σκέφτεται λογικά. Να λειτουργεί συνετά. Τα λεφτά χαλάνε τον άνθρωπο. Και ο δήμαρχος είναι άνθρωπος.
Και όταν στο βόρειο άξονα δεν θα ξέρουν τι να τα κάνουν τα λεφτά. Θα τους περισσεύουν. Θα τα πετάνε. Θα υπάρχει κακοδιαχείριση. Διαφθορά. Υπεροψία.
Και στο νότιο άξονα φτώχια.
Και στο κάτω αν το σκεφτούμε λογικά και ο πλούσιος δήμαρχος θέλει να έχει κάτι να κάνει. Θα θέλει να πει ότι να έκανα κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στον τόπο του.
Και αν το σκεφτούμε ψύχραιμα. Ο κάτοικος της πόλης θέλει το σαββατοκύριακο να πάει στην ύπαιθρο και χρειάζεται το δόμο. Ο χωριάτης και να μην έχει δρόμο δεν τον νοιάζει. Έχει το αγροτικό του και πάει όπου θέλει.
Και στο κάτω αν το σκεφτούμε διαφορετικά. Ο τουρίστας δεν έρχεται να δει την πόλη. Έρχεται να δει την ύπαιθρο. Όταν η επαρχία δεν έχει δρόμο μακροπρόθεσμα ο τουρίστας θα φυγή. Άρα λοιπόν τον κάτοικο της πόλης συμφέρει να είναι εντάξει η επαρχία. Τον αγρότη δεν τον νοιάζει.
και ότι ισχύει για την Κρήτη ισχύει για όλη την Ελλάδα.
Οι υπηρεσίες ύδρευσης πρέπει να πάνε στους δήμους. Γιατί αυτή την στιγμή οι υπηρεσίες ύδρευσης έχουν έλλειμμα εκατομμύρια. Και οι Δήμοι πλεόνασμα. Αυτό δεν είναι σωστό. Τα πλεόνασμα είναι πλασματικά. Νομίζουν ότι έχουν λεφτά ενώ δεν έχουν τίποτα. Πετιούνται εκατομμύρια σε έργα βλακείες. Όταν η ύδρευση μπαίνει μέσα σημαίνει ότι τα έργα των δήμων γίνονται με δανικά. Και τα δανικά έχουν τόκους και οι τόκοι εκτινάσσουν τον προϋπολογισμό, το κόστος του έργου. Το κράτος δεν επιτρέπετε να κάνει έργα με δανικά και τόκους. Το κράτος μπορεί να κάνει έργα με χρήματα της Ευρωπαικής ένωσης. Δωρεάν. Όχι με τοκοχρεολύσια που πληρώνουν οι δημότες. Ποιος δημότης είπε ότι θέλει να γίνονται έργα με δάνεια. Ποιος δημότης είπε ότι εξουσιοδοτεί το Δήμαρχο να πάρει δάνειο εξ ονόματος του και να το ξοδέψει κι όλας όπως θέλει. Εδώ μια πιστωτική κάρτα μας στέλνουν χωρίς να τον έχουμε ζητήσει και γίνετε ο χαμός. Όχι άλλος να παίρνει και εμπόρευμα με την κάρτα μας.
Οι υπηρεσίες ύδρευσης πρέπει να πάνε στους δήμους και τότε θα δούμε τι έσοδα έχουν οι δήμοι.
Και ερωτώ. Ο δήμος Νέας Κυδωνιάς π.χ. είναι δίπλα στα Χανιά. Άρα θα πάει με τα Χανιά. Δεν μπορούν τα Χανιά να σταματούν ακριβώς έξω από την πόλη. Πρέπει να έχουν και λίγο «μπόσικο».
Όλοι όμως οι σωλήνες, οι δεξαμενές νερού είναι στο δίκτυο ύδρευσης όχι του δήμου Χανίων αλλά του δίπλα δήμου Πλατανιά.
Δηλαδή ένα σπίτι στην νέα κυδωνιά θα ανήκει στο δήμο Χανίων. Και οι σωλήνες νερού του θα ανήκουν στο δήμο πλατανιά.
Και καλά εντάξει δεν είναι πρόβλημα αυτό. Τα δημοτικά τέλη όμως που μπαίνουν στον λογαριασμό νερού? Δηλαδή το σπίτι σου θα είναι σε ένα δήμο και θα πληρώνεις τέλη σε άλλο δήμο.
Και νομίζετε ότι είναι εύκολο να συνενοηθύν οι δήμαρχοι και να πει ο ένας δήμαρχος στον άλλο εισέπραξε μου εσύ τα λεφτά και δώσε μου τα μετά. Δεν υπάρχει περίπτωση να τα δώσει. Έτσι και τα εισπράξει ο άλλος τέλος. Δεν θα τα δώσει με τίποτα. Δεν θα τα επιστρέψει αλλά θα ψάξει να βρει ένα τρόπο να τα ισοψηφήσει.
Και σας λέω το εξής. Με τις τεχνικές υπηρεσίες τι θα γίνει. Για να πάρει έργο της ευρωπαϊκής ένωσης δήμος πρέπει να έχει πιστοποιημένη τεχνική υπηρεσία αλλιώς δεν μπορεί να πάρει λεφτά. Και εντάξει οι πόλεις θα αποκτήσουν πιστοποίηση. Η περιφέρεια τι θα κάνει? Θα πρέπει πάλι να συνταχθούν τεχνικές υπηρεσίες για τους περιφερειακούς δήμους ΤΥΔΚ. Και θα έχει μία τεχνική υπηρεσία η κυρίως πόλη σε κάθε νομό και μία οι υπόλοιποι δήμοι. Και άλλοι Δήμοι θα είναι στην ΤΥΔΚ και άλλοι όχι. Μπάχαλο θα γίνει.
Ενώ αν είναι ένας δήμος όλος ο νομός. Φτιάχνετε μια σωστή και πλήρη τεχνική υπηρεσία για το σύνολο του νομού. Φτιάχνετε μια υπηρεσία ύδρευσης μία υπηρεσία δημοτολογίου κτλ. Γίνετε εύκολα αναδιανομή του προσωπικού. Είναι όλο το προσωπικό μαζεμένο και πάει όπου του ζητηθεί.
Αν ενωθούν οι δήμοι με μυστήριους τρόπους αλλού θα υπάρχει περίσσευμα ειδικοτήτων και αλλού έλλειμμα.
Ενώ με ένα δήμο τελειώνει η ιστορία.
Φτιάχνετε μια σωστή τεχνική υπηρεσία. Μια σωστή οικονομική υπηρεσία.
Μια σωστή υπηρεσία ύδρευσης. Όλα τα δημοτολόγια είναι ένα. Και συνεχίζουν να λειτουργούν ως έχουν. Αν ενωθούν με μυστήριους τρόπους οι δήμοι πως θα συνχωνευτούν οι βάσεις δεδομένων των δημοτολογίών. Δηλαδή γεννήθηκες σε ένα δήμο και πέθανες σε ένα άλλο. Κάθε Δήμος έχει άλλο πρόγραμμα. Τι θα γίνει.
Σαν την αγία Πετρούπολη θα γίνουμε.
Είχες γεννηθεί σε ένα δήμο. Και τώρα με αλλαγές χαρτιών θα βρεθείς σε άλλον ενώ δεν κουνήθηκε καθόλου από την θέση σου.
Ένας δήμος ένας νομός.
Σε όλη την Ευρώπη οι δήμοι είναι μεγάλοι. Δανία. Γαλλία. Γερμάνια. Σκανδιναβία.
Μικρά μικρά πραγματάκια δεν στέκουν.
Σε όλη την Ελλάδα θα γίνει ένα τραγικό λάθος. Οι πλούσιοι θα πάνε μαζί και οι φτωχοί μαζί. Δεν είναι σωστό.
Που θα είναι τα χαρτιά, που θα είναι τα δημαρχεία που θα είναι η έδρα. Πως θα ονομαστούν οι δήμοι. Θα γίνει ένα τεράστιο μπέρδεμα και μια τεράστια αναταραχή. Και οι λακκούβες των δρόμων απλά αντί να ανήκουν στο δήμο Πλατανιά θα ανήκουν τώρα σε ένα άλλο δήμο. Όμως θα εάν η ίδια ακριβώς λακκούβα.
Κάθε νομός έχει μία κύρια πόλη. Αυτό θα είναι το όνομα του Δήμου και του νομού και τελειώνει η ιστορία όμορφα και ωραία. Και εσωτερικά μετά ο δήμαρχος μπορεί να κάνει σιγά σιγά την αναδιοργάνωση που θέλει χωρείς να διακοπεί καθόλου η λειτουργία του κράτους και του δήμου.
Θα λειτουργούν όπως λειτουργούσαν ως τώρα και σιγά σιγά οι υπηρεσίες θα μαζευτούν στο κέντρο του νομού και θα έχουν ως παραρτήματα, τεχνικές υπηρεσίες, οικονομικές υπηρεσίες, ταμειακές, δημοτολόγια κτλ σε περιφερειακά δημαρχεία.
Και οι δημότες των απομακρυσμένων δήμων θα έχουν δίπλα τους τα παραρτήματα του δήμου, τα δημοτολόγια τα ταμεία κτλ να εξυπηρετούνται. Και το κράτος θα μπορεί να μετακινήσει εύκολα τους υπαλλήλους του για να στελεχώσει καλύτερα τις υπηρεσίες του.
Η άποψή μου είναι αυτή
52 Δήμοι
8 περιφέρεις
και τελειώνει χωρίς πολύ φασαρία η αναδιάταξη της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Και κανένας δεν θα φωνάξει και κανένας δεν θα διαμαρτυρηθεί. Όλοι θα το δεκτούν και όλοι θα συμφωνήσουν.
Ούτε θα κάθονται να το συζητάνε ούτε τίποτα.
Αν γίνει διαφορετικά. Ίδη έχουν αρχίσει να το συζητάνε που θα πάει ο κάθε δήμος. Και είδη οι υπηρεσίες έχουν αρχίσει να μην λειτουργούν και όλοι να ρίχνουν σιγά σιγά τα αφτιά στον κόκορά. Να μην κάνουμε γιατί θα γίνει αλλαγή. Να περιμένουμε και που θα πάμε και με ποιον θα πάμε και γιατί με αυτόν και γιατί όχι με τον άλλο. Και τι όνομα θα έχουμε και τα λεφτά και υπηρεσίες και τα ταμεία Και περίμενε και στάσου και το κράτος άρχισε είδη να μη λειτουργεί.
Και μετά τις αλλαγές θα φάμε άλλα 2 3 χρόνια μέχρι οι επιμέρους δήμοι να κάνουν τις ανακατατάξεις να μετακινηθούν οι υπάλληλοι να παρθούν νέες αρμοδιότητες να συνηθίσουν να καταλάβουν.
Δηλαδή μια τετραετία ολόκληρη το κράτος δεν θα λειτουργεί.
Κάθε 10 χρόνια αλλάζει η δομή του κράτους. Επιτρέπονται αυτά τα πράγματα.
Στην Γερμανία στην Γαλλία στην Δανία 200 χρόνια νομίζω έχουν το ίδιο σύστημα. Εμείς κάθε 10 χρόνια αλλάζουμε το κράτος. Βγάζουμε τα λεφτά από την μία τσέπη και τα βάζουμε στην άλλη και νομίζουμε ότι έχουμε περισσότερα λεφτά. Αλλάζουμε τα όρια των δήμων και νομίζουμε τώρα ότι ο δήμος μας έχει λιγότερες λακκούβες. Αυτό κάνουμε νομίζω. Άλλαξε ο μανωλιός βάζοντας τα ρούχα του αλλιώς.
Η καλύτερα λύση και για τη φάση της μετάβασης και για την μετέπειτα λειτουργία των δήμων
Όπως ήταν περίπου το 1980.
Όλη η Ελλάδα 52 μητροπολιτικοί δήμοι.
8 διοικητικές περιφέρειες.
Τώρα έχουμε την εμπειρία. Την τεχνολογία. Την ευρωπαϊκή ένωση. Η μεταπολίτευση πέρασε. Θα τα καταφέρουμε καλύτερα.
Ανά 3, 4 Δήμοι θα πρέπει αν συγχωνεύσουν τα αρχεία του Δημοτολογίου. Τα τέλη παρεπιδημούντων. Τα τέλη ακίνητης περιουσίας. Θα καταφέρουν οι μικροί Δήμοι να το κάνουν. Θα πρέπει ανά 3 4 να αποκτήσουν την τεχνογνωσία από την αρχή. Ενώ με λιγότερους Δήμους θα αντιμετωπιστούν οι δύσκολες καταστάσεις 1 2 3 φορές και μετά θα είναι τυφλοσούρτης για τους υπόλοιπους δήμους. Αν βρουν τον τόπο μία φορά μετά θα είναι εύκολο.
Από οικονομικής άποψης. Τα προγράμματα ανήκουν σε ιδιωτικές εταιρίες. Αν πρέπει να συγχωνεύσουν 10 δήμους σε 1 θα πάρουν λιγότερα από το να συγχωνεύσουν τους δήμους ανά 3.
Υπάρχουν 5 εταιρείες που φτιάχνουν προγράμματα για δήμους. Είναι ποιο καλά όλων των ειδών τα προγράμματα να συγχωνευτούν σε ένα. Θα γίνουν λιγότερα λάθη. Παρά ανά 3 δήμοι ανά 3 διαφορετικές εταιρίες συγχωνευτούν σε ένα. Οι συνδυασμοί ανά 3 εταιρείες είναι πάρα πολλοί. Πως θα βρεθεί άκρη. Πως θα γίνουν οι συγχωνεύσεις. Ενώ αν μεταφερθούν όλα με μία τεχνική το πρόβλημα θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί καλύτερα.
Οικονομικά επίσης, 10 δήμοι θέλουν περισσότερα χρήματα για συμβόλαια συντήρησης προγραμμάτων και τεχνική υποστήριξη παρά ένας δήμος μόνο.
Άλλο πρόβλημα. Θα φτιαχτεί ένας Δήμος που το μισώ κομμάτι του θα παίρνει νερό από την υπηρεσία ύδρευσης ΔΕΥΑΒΑ και το άλλο κομμάτι του θα παίρνει νερό από την υπηρεσία ύδρευσης ΔΕΥΑΧ.
Δηλαδή τι θα γίνει θα φτιαχτεί ένας Δήμος που θα έχει τα 2/3 της ΔΕΥΑΒΑ και το άλλο 1/3 θα ανήκει στον άλλο Δήμο. Και πώς θα ασκείται η πολιτική. Πως θα μοιραστούν οι ψήφοι στο διοικητικό συμβούλιο. Πως θα μοιράζονται τα έξοδα. Τα έσοδα. Τα ελλείμματα. Τα ελλείμματα ποιο θα τα πληρώνει. Ποιος θα είναι υπεύθυνος. Όλοι οι δήμοι θα δηλώνουν ανεύθυνοι και τα ελλείμματα θα διογκώνονται. Θα έχουν τις υπηρεσίες ύδρευσης και κομματικούς σκοπούς.
Ενώνονται 4 δήμοι και κάθε ένας έχει διαφορετικό πρόγραμμα Τελών ακίνητης περιουσίας θα μπορέσουν να τα αλλάξουν.
Ενώ με μια κεντρική σχεδίαση. Όλοι οι δήμοι ανά νομό μαζί. Όλες οι υπηρεσίες ύδρευσης ανά νομό μαζί τα προβλήματα λύνονται εύκολα και απλά. Τα προβλήματα λύνονται από την τοπική κεντρική δημόσια διοίκηση.
Αν σπάσουν σε μικρούς δήμους οι δήμοι στην πρωτεύουσα του νομού θα έχουν πλεόνασμα μηχανικών και προσωπικού γενικότερα. Και οι δήμοι στην ενδοχώρα τα χωριά θα έχουνε ακόμα μεγαλύτερη έλλειψη προσωπικού. Γιατί τώρα οι απαιτήσεις θα είναι ακόμα μεγαλύτερες και η έλλειψη προσωπικού θα είναι ακόμα εμφανέστερο.
Στην Ελλάδα ζούμε. Οι έλληνες δεν έχουν την ικανότητα αυτοοργάνωσης. Οι έλληνες δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Αν δεν υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός ανά νομό η προσπάθεια αυτοοργάνωσης θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από ότι θα λύσει.
Οι μικροί δήμοι θα δρουν ευκαιριακά. Το μεγάλο. Το απρόσωπο αναγκαστικά θα γίνει τυπικό και το τυπικό μακροπρόθεσμα λειτουργεί καλύτερα. Το απρόσωπο μακροπρόθεσμα είναι ποιο δίκαιο. Συμπεριφέρεται ποιο σωστά και ποιο αποτελεσματικά.
Το απρόσωπο ασκεί δικαιότερη πολιτική. Και εμπεριέχει λιγότερα ρουσφέτια και εξυπηρετήσεις. Το απρόσωπο σε αναγκάζει να σκέφτεσαι τυπικά. Να σκέφτεσαι ποιο σωστά. Να σχεδιάζεις δικαιότερα.
Οι μικροί δήμοι θα πνιγούν πάλι σε μικροκομματικά συμφέροντα. Πάλι κάποιοι θα επιδιώξουν να εκμεταλλευτούν την αναταραχή. Με λιγότερους και μεγαλύτερους δήμους αυτά τα φαινόμενα δεν θα είναι τόσο έντονα. Θα στρωθούν όλοι στην δουλειά να δουν τι μπορούν να κάνουν και όχι ποιο θα εξυπηρετήσουν.
Oι μπροστά δήμοι θα είναι τυπικοί και οι μικροί απομακρυσμένοι που κρύβονται θα κάνουν πάλι λαμογίες. Όσοι δεν φαίνονται πάλι θα κάνουν τα δικά τους.
Με λίγους μεγάλους θα υπάρχει περισσότερη διαφάνεια, σωστότερος έλεγχος.
Θέλουν δεν θέλουν θα οργανωθούν για να μπορέσουν να λειτουργήσουν.
Αν φτιαχτεί ένας Δήμος θα υπάρξει γενική συστράτευση και τα πράγματα θα φτιάξουν σιγά σιγά. Αν φτιαχτούν 3 4 Δήμοι κάποιοι θα μένουν πίσω. Θα λουφάρουν. Και όταν λουφάρουν οι μισοί οι άλλοι δεν είναι κορόιδα να δουλεύουν, θα λουφάρουν και εκείνοι.
Οι Έλληνες είναι τοπικιστές. Αν ένας νομός πηγαίνει καλά ο άλλος θα προσπαθήσει να είναι καλύτερος. Θα υπάρχει ανταγωνισμός, άμυλα. Σιγά σιγά τα πράγματα θα φτιάξουν.
Οι κυβερνόνες μακροπρόθεσμα θα αντιληφθούν, ότι η επιβολή, ο εξαναγκασμός η πίεση, η εξαπάτηση, το γέλασμα, η θηριώδες συμπεριφορά, μπορεί μεν να καθυποτάσσουν τους πολίτες, να τους αναγκάζουν να φαίνονται έννομοι, να υποστηρίζουν τις αποφάσεις και τις θέσεις τους. Όμως έτσι δεν κάνουν καλό στους πολίτες. Δεν κάνουν καλό στον τόπο. Δεν κάνουν καλό στους ίδιους. Στους ίδιους προσωπικά. Στους ίδιους επαγγελματικά. Στους ίδιους κοινωνικά. Στους ίδιους όταν εκείνοι συγκρίνονται με άλλους τοπικούς άρχοντες. Όταν το έργο τους συγκρίνετε με άλλον δήμων, με το έργο Δήμων του εξωτερικού.
Όταν έχεις μόνο την πόλη χωρίς ύπαιθρο που θα πετάς τα σκουπίδια σου.
Όταν έχει μόνο την πόλη χωρίς ύπαιθρο που θα φτιάξεις βιοτεχνικό πάρκο.
Βιοτεχνική ζώνη.
Όταν έχεις μόνο την πόλη που καταναλώνει ενεργεία που, θα βάλεις τις ανεμογεννήτριες σου. Ο άλλος δήμος που έχει τα βουνά θα εμποδίζει την εγκατάσταση αιολικών πάρκων γιατί δεν έχει ανάγκη από ρεύμα. Δεν καταναλώνει ρεύμα γιατί να βάλει ανεμογεννήτριες. Γιατί να φτιάξει αιολικά πάρκα και να χαλάσει τα βουνά του. Θα κάνει ότι μπορεί για να εμποδίσει την εγκατάσταση αυτών.
Και καλά θα κάνει. Αφού δεν έχει λεφτά για να φτιάξει δρόμους για τους πολίτες του θα αφήσει να πάρουν ρεύμα και να προοδεύσουν οι πολίτες άλλων δήμων? Να μην προοδεύσουν ούτε αυτοί.
Και οι δήμοι της επαρχίας που δεν καταναλώνουν ρεύμα δεν θα έχουν λόγο να βάλουν ανεμογεννήτριες στα βουνά τους. Δεν θα δέονται να φτιαχθούν ηλιακά πάρκα στα βουνά τους.
Το κράτος είναι μια μηχανή. Και πρέπει να οργανωθεί σαν μηχανή για να μπορεί να δείξει κοινωνικό πρόσωπο. Για να μπορεί να παράγει έργο. Για να μπορεί να συντηρείτε, να αυτοτροφοδοτείστε, να μεγαλώνει, να ακμάζει, να βελτιώνετε, να προσαρμόζετε, να εξελίσσετε. Αν δεν έχει τυπική δομή θα καταρρεύσει κάτω από το ίδίου το βάρος. Θα αποδιοργανωθεί από την ίδια του την πολυπλοκότητα. Το μέγεθος του εγχειρήματος. Το μέγεθος του συστήματος επιβάλει να στηρίζετε σε απλές δομές. Επαναλαμβανόμενες, τυπικές δομές. όχι ad hoc λύσεις. Να λειτουργεί με απλά κριτήρια. Να μην έχει ευκαιριακές επιλογές. Και όχι βελτιστοποιήσεις δευτερευόντων κριτηρίων. Να μην επιχειρήσει να μεγιστοποιήσει την απόδοση αυξάνοντας την πολυπλοκότητα του συστήματος. Γιατί τότε το σύστημα θα είναι ασταθές σε μεσαίες ή και μικρές μεταβολές την λειτουργικής ή της δομικής του κατάστασης. Θα χάσει την προσαρμοστικότητα του. Μακροπρόθεσμα θα αυτοανερεθεί.
Οι μικροί δήμοι και κάτι να πάει στραβά δεν θα τους νοιάζει γιατί θα έχουν από πίσω τους τον μεγάλο τον κύριο δήμο του νομού να τους καλύπτει, Την τοπική ένωση δήμων και κοινοτήτων. Την τοπική τεχνική υπηρεσία. Οι μικροί δήμοι θα έχουν το περιθώριο λάθους και όταν υπάρχει περιθώριο λάθους και το λάθος. Αυτό θα γίνει
Ο ένας μεγάλος δεν έχει περιθώρια λάθους. Αν κάνει λάθος τα χάνει όλα ο νομός και αυτό θα τους αναγκάσει να είναι τυπικοί προσεκτικοί επιμελής στις κινήσεις τους. Θα λειτουργούν όπως πρέπει να λειτουργεί το κράτος. Θα λειτουργούν συντηρητικά ο ένας θα πρέπει να λειτουργεί και να αντιμετωπίζει τις καταστάσεις σφαιρικά. Θα υπάρχει και κοινωνικό πρόσωπο, και προστασία του περιβάλλοντος. Και κοινωνική μέριμνα και ανάπτυξη της περιφέρειας και ανάπτυξη των ορεινών όγκων και του συνόλου του νομού.
Η πόλη μόνη της θα λέει. Α εγώ είμαι η πόλη και κοιτάζω πώς να αναπτύξω το αστικό περιβάλλον. Πώς να μεγαλώσω την πόλη. Εσύ άλλε δήμε που έχεις η ύπαιθρο και τα δάση αγωνίσου για αυτά. Η πόλη όταν ξέρει ότι σε άλλο δήμο υπάρχει γηροκομείο α έντάξη γηροκομείο υπάρχει στον άλλο δήμο ας μην φτιάξω εγώ. Αν είναι όμως όλα δικά του βλέπει ότι δεν έχει αρκετά γηροκομεία και θα πρέπει να χτίσει και άλλα.
Όταν ένας δήμος τα έχει όλα θα σκέφτεται σφαιρικά θα λειτουργεί σφαιρικά και θα λαμβάνει υπόψη του όλες τις παραμέτρους. Διαφορετικά θα λέει. δεν είναι δικό μου πρόβλημα αυτό είναι του άλλου. Ας με νικήσει εμένα. Ας με το ζόρι περάσει την θέση ας με αναγκάσει για να τον βοηθήσω. Να κάνω κάτι
Αν οι Δήμοι ενωθούν ανά 3 ή 4. Θα αρχίσουν να λένε όχι εμείς θα πάμε με αυτόν όχι εσείς πηγαίνετε με τον άλλο. Όχι εμείς εδώ και εσείς εκεί. Όχι εμείς ας πάμε με αυτόν και εσείς πηγαίνετε με τον άλλο. Και γιατί να πάμε εμείς με αυτόν και δεν πάει ο άλλος με τον τρίτο και εμείς με εσάς. Και θα αρχίσουν να εμφανίζονται μικροκομματικά συμφέροντα. Υποχρεώσεις που έχετε σε τοπικές οργανώσεις και συμφέροντα και συντεχνίες θα αρχίσουν να προσεγγίζουν τυπικούς βουλευτές υπουργούς και παράγοντες της κυβέρνησης για να επηρεάσουν την απόφασή της.
Αν ενωθούν ανά δυο ή τρις κάποιο θα πουν ότι θέλουν να παραμείνουν αυτόνομοι. Κάποια χωριά που είναι αυτοτελής δήμοι θα βάλουν πάλι μέσα θα βάλουν πάλι λιτούς και δεμένους για να παραμείνουν ανεξάρτητοι. Ένα χωριουδάκι ένας δήμος. Στέκουν αυτά τα πράγματα. Δεν θα γίνουν? Ίδη έχουν ξεκινήσει να βγαίνουν στις τηλεοράσεις και θα φωνάζουν ότι θέλουν να μείνουν ανεξάρτητοι. Ένα χωρίο δήμος? Ανεξάρτητος?
Όλα τα παραπάνω που ανέφερα θα μπορούσα να τα δέσω ποιο καλά μεταξύ τους για να έχουν την μορφή μιας έκθεσης μιας αναφοράς. Ανάλυσης της υφιστάμενης κατάστασης. Μια πρόβλεψη.
Προτίμησα όμως να καταγράψω κάποια πράγματα έτσι απλά. Ανεξάρτητα. Αυτοτελή. Ως ερεθίσματα για προβληματισμό. Εναύσματα για σκέψη. Όπως τα σκεφτόμουν. Όπως περνούσαν από το μυαλό μου. Τα κατέγραφά και σας τα αποστέλλω. Ελπίζω να σας φανούν χρήσιμα, να συμβαίνουν με τον τρόπο τους στην καλύτερη οργάνωση του κράτους. Του λάου. Των πολιτών.
Στη καλύτερη οργάνωση και λειτουργία του κράτους, που τόσο το έχουμε ανάγκη.
ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΚΑΦΕΝΕΙΩΝ 15-20 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΤΩΡΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΝΟΜΟΙ .
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΤΙΚΟ ΔΙΟΤΙ
1) ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΩΝ.
2) ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΓΙΑ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΩΝ , ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ, ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΕΣ ΟΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ Ο Λ Ω Ν ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΩΝ.
3) ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΓΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ
ΘΑ ΑΞΙΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ. (ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΓΙΑ ΔΗΜΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΤΑ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΟΦΟΡΑ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ 5 ΩΡΕΣ ΑΝΑ ΒΑΡΔΙΑ , ΕΝΩ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΗΜΟΙ ΜΕ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥΣ Η’ ΝΟΜΙΚΟΥΣ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΑΠΟ ΟΤΙ ΑΛΛΟΙ ΔΗΜΟΙ ΜΕ 3 Η’ 4 ΦΟΡΕΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ.
4) ΤΟ ‘ΜΕΣΟ’ ΘΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΕΙ ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ
ΠΡΟΣΒΑΣΗ , ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΠΟ ΟΤΙ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟΤΑΡΧΗ Η’ ΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥ ΔΗΜΟΥ.
ΑΝΑΦΕΡΩ 2 ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΤΑ ΞΕΧΝΩ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ.
1) ΕΦΕΔΡΟΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΣΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ 25 ΕΤΗ ΠΡΙΝ ΓΙΑ ΤΗΝ Σ.Ε.Α.Π. ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΠΟΣΟ ΑΤΥΧΗ ΗΤΑΝ Η ΣΕΙΡΑ ΤΟΥ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΔΕΙΩΝ κ.λ.π. ΔΙΟΤΙ ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΟΙ ΕΦΕΔΡΟΙ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΟΜΩΣ ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ ,ΕΝΩ ΟΙ ΕΛΛΑΔΙΤΕΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗ Η’ ΤΑΞΙΑΡΧΟ ΣΥΝΗΘΩΣ.
(ΜΙΚΡΗ ΧΩΡΑ Η ΚΥΠΡΟΣ ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΙ)
2) ΟΠΩΣ ΜΟΥ ΑΝΕΦΕΡΕ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ , ΣΕ ΕΠΑΡΧΙΑΚΗ ΠΟΛΗ
(ΟΧΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ) ΥΠΗΡΞΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ , ΜΕ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ
ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΕΙΔΙΚΑ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΕΔΙΔΑΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ. ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΟΥ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΥΡΙΣΚΕ ΜΠΡΟΣΤΑ
ΤΟΥ ΚΟΥΜΠΑΡΟΥΣ , ΦΙΛΟΥΣ ,ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ, ΕΝΑ ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΩΝ.
ΕΝΩΣΗ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ – ΣΧΟΛΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ
Με το σχέδιο «Καλλικράτης» η κυβέρνηση προχωρά στην υλοποίηση ενός μεγαλόπνοου οράματος για τη διοικητική ανασυγκρότηση της χώρας. Το σχέδιο έχει δύο βασικούς πυλώνες:
1. Την περαιτέρω συνένωση δήμων και κοινοτήτων που προσβλέπει στη δημιουργία ισχυρών ΟΤΑ α’ βαθμού με διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια.
2. Την αναδιάταξη του β’ βαθμού αυτοδιοίκησης στις ευρύτερες γεωγραφικές ενότητες των σημερινών 13 περιφερειών της χώρας.
Η περαιτέρω συνένωση των δήμων με παράλληλη διεύρυνση των αρμοδιοτήτων τους κρίνεται επιβεβλημένη έτσι ώστε, οι ΟΤΑ α’ βαθμού να αποκτήσουν διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια και παράλληλα να βελτιώσουν την υποδομή τους σε υλικούς και ανθρώπινους πόρους. Από την άλλη πλευρά η αναδιάταξη των δήμων σε λιγότερες και ισχυρότερες μονάδες που αναλαμβάνουν περισσότερες αρμοδιότητες επιβάλλει την αναδιάταξη του δεύτερου βαθμού σε ευρύτερες γεωγραφικές ενότητες, έτσι ώστε οι ΟΤΑ β’ βαθμού να είναι σε θέση να αναλάβουν νέες αρμοδιότητες, αλλά και να καθίσταται εφικτός ο σχεδιασμός και η άσκηση μιας ολοκληρωμένης πολιτικής σε ευρύτερες ενότητες. Εξάλλου η δευτεροβάθμια αυτοδιοίκηση στα όρια των νομών αποδείχθηκε ότι δυσκολεύει την αποτελεσματική συμμετοχή στα ευρωπαϊκά όργανα, όπως την Επιτροπή των Περιφερειών, στα οποία οι περιφέρειες των άλλων κρατών – μελών έχουν ουσιαστικό ρόλο και λόγο.
Αυτοί είναι μερικοί μόνο από τους λόγους, για τους οποίους εκφράζουμε τη συμφωνία μας στο γενικό πνεύμα του σχεδίου Καλλικράτης. Πιστεύουμε πως εφόσον συντρέξουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις η νέα διευρυμένη δομή των ΟΤΑ α΄ και β΄ βαθμού μπορεί να συντελέσει τα μέγιστα τόσο στην αναπτυξιακή προοπτική, όσο και στην εμβάθυνση της δημοκρατίας στη χώρα.
Το σχέδιο περιέχει πληθώρα διατάξεων που βεβαίως δεν είναι δυνατό να σχολιαστούν όλες εδώ. Άλλωστε σε πολλές περιπτώσεις υπάρχουν γενικές κατευθύνσεις και στη συνέχεια θα υπάρξει περαιτέρω εξειδίκευση σε επίπεδο νομοθετικών διατάξεων. Παρά ταύτα κρίνουμε σκόπιμο να επισημάνουμε κάποια σημεία του σχεδίου, τα οποία κρίνουμε ιδιαιτέρως θετικά, αλλά και να επισημάνουμε κάποια σημεία που ενδεχομένως να χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής ή και τροποποίησης.
Θετικά σημεία:
• Ο έλεγχος νομιμότητας που ασκείται σήμερα από τις Διευθύνσεις Αυτοδιοίκησης των Περιφερειών στους ΟΤΑ είναι κυρίως τυπικός και όχι ουσιαστικός. Ακόμη χειρότερα, πολλές φορές δεν μπορεί να ασκηθεί αποτελεσματικά λόγω κομματικών σχέσεων του κάθε Περιφερειάρχη με τους αιρετούς εκπροσώπους, αλλά και εξ’ αιτίας της ελλιπούς στελέχωσης αυτών των Διευθύνσεων. Για το λόγο αυτό είναι πολύ σημαντική η δημιουργία στο Υπουργείο Εσωτερικών αυτοτελούς υπηρεσίας ελέγχου των ΟΤΑ. Αρκεί η υπηρεσία αυτή να στελεχωθεί αξιοκρατικά και να στηριχθεί πολιτικά ώστε να λειτουργήσει αμερόληπτα και με την απαιτούμενη αυστηρότητα. Το γεγονός ότι οι νέοι δήμαρχοι και ιδίως οι νέοι αιρετοί περιφερειάρχες θα εκλέγονται από ένα διευρυμένο εκλογικό σώμα, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τους προσφέρει τη παραμικρή «ασυλία». Η λειτουργία λοιπόν μιας ισχυρής εποπτικής υπηρεσίας κρίνεται επιβεβλημένη. Για τη στελέχωση δε αυτής πρέπει να αξιοποιηθούν καταρτισμένα στελέχη σε θέματα αυτοδιοίκησης.
• Το γεγονός ότι η διαχείριση του ΕΣΠΑ περνάει στις αιρετές περιφέρειες, αποδεικνύει τη βούληση της κυβέρνησης για ουσιαστική στήριξη του νέου θεσμού.
• Είναι απολύτως σωστή η πρόβλεψη για το δραστικό περιορισμό των ΝΠΔΔ των ΟΤΑ. Με τον τρόπο θα επιτευχθεί μεγάλη εξοικονόμηση ανθρώπινων και οικονομικών πόρων, εξορθολογισμός στη δαπάνη και τη λειτουργία των υπηρεσιών, καλύτερη αξιοποίηση του διαθέσιμου ανθρώπινου δυναμικού.
• Είναι γνωστό ότι το διαδίκτυο είναι ο ταχύτερος και αποτελεσματικότερος τρόπος ελέγχου πληροφοριών. Κατά συνέπεια, η θεσμοθέτηση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης των περιφερειών και η υποχρεωτική ανάρτηση των αποφάσεων των ΟΤΑ α’ και β’ βαθμού στο διαδίκτυο θα προσφέρουν διαφάνεια και δυνατότητα ελέγχου στον πολίτη και συνεπώς μείωση των φαινομένων κακοδιοίκησης.
• Ιδιαίτερα σημαντική για την προάσπιση των δικαιωμάτων του πολίτη κρίνεται η δημιουργία του θεσμού του Περιφερειακού Συνηγόρου. Θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην επιλογή αρίστων για τις αντίστοιχες θέσεις, στην ηλεκτρονική επικοινωνία του Περιφερειακού Συνηγόρου με τους πολίτες αλλά ταυτόχρονα να εξασφαλιστεί και ο απαραίτητος συντονισμός με τον επιτυχημένο θεσμό του Συνηγόρου του πολίτη.
• Απαραίτητη για τη μεταρρυθμιση κρίνουμε και την πρόβλεψη εισαγωγής δεικτών μέτρησης της αποτελεσματικότητας και ποιότητας έργων –αγαθών –υπηρεσιών. Όλα αυτά βέβαια για να υλοποιηθούν απαιτείται πέραν της πολιτικής βούλησης, η ύπαρξη του κατάλληλου ανθρώπινου δυναμικού.
• Ιδιαιτέρως θετική ειναι η πρόβλεψη για την περαιτέρω αποκέντρωση αρμοδιοτήτων επιτελικού χαρακτήρα στους υπό δημιουργία νέους ΟΤΑ α’ και β΄ βαθμού. Διότι πολλές από τις αρμοδιότητες που εκχωρήθηκαν στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, αλλά και στη κρατική Περιφέρεια ήταν απλώς γραφειοκρατικού – διεκπεραιωτικού χαρακτήρα.
Από την άλλη πλευρά πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής τα ακόλουθα:
• Δεν έχει γίνει σαφής περιγραφή των αρμοδιοτήτων που θα μεταφερθούν. Απαιτείται λεπτομερής περιγραφή των αρμοδιοτήτων για να αποφευχθεί η διαιώνιση του φαινομένου επικάλυψης – σύγχυσης αρμοδιοτήτων που ταλανίζει χρόνια την Ελληνική Διοίκηση.
• Σε κάθε περίπτωση, διατυπώνεται η βούληση για τη δημιουργία μεγαλύτερων τόσο χωροταξικά όσο και διοικητικά (διεύρυνση αρμοδιοτήτων) Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, για τη λειτουργία των οποίων απαιτούνται νέες δομές και στελέχωση αυτών με έμπειρα και εξειδικευμένα στελέχη της Διοίκησης. Στην κατεύθυνση αυτή προτείνεται η αξιοποίηση των αποφοίτων των Εθνικών Σχολών Δημόσιας Διοίκησης & Τοπικής Αυτοδιοίκησης μέσω Ειδικών Επιτελικών Υπηρεσιών για την υποστήριξη των Ο.Τ.Α. κατά την προσαρμογή στο πρόγραμμα «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ».
• Με τη νέα μεταρρύθμιση προβλέπεται η λειτουργία 7 Γενικών Διοικήσεων στις οποίες θα υπαχθούν όποιες αρμοδιότητες των υφισταμένων περιφερειών δεν μπορούν εκ της φύσης τους να περάσουν στην αυτοδιοίκηση. Το γεγονός από την άλλη ότι αυτές θα συνυπάρχουν όχι μόνο με τις 13 αιρετές περιφέρειες αλλά και με τις 5 υπερπεριφέρειες που προβλέπονται για την υλοποίηση του ΕΣΠΑ, ίσως δημιουργήσει σύγχυση και δυσλειτουργίες. Ίσως θα έπρεπε να εξεταστεί το ενδεχόμενο οι Γενικές Διοικήσεις να ταυτίζονται με τις πέντε υπερπεριφέρειες.
• Γίνεται –ορθά – λόγος για φορολογική αποκέντρωση. Στο τελικό νομοσχέδιο θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο από ποιες πηγές θα προκύψουν οι πόροι των νέων ΟΤΑ. Οι νέοι ΟΤΑ α’ και β’ βαθμού θα πρέπει να έχουν οικονομική αυτοτέλεια και αυτοδυναμία για να είναι σε θέση να επιτελέσουν τον ρόλο τους, η οποία όμως θα συνοδεύεται από αυστηρό πλαίσιο ελέγχων και ποινών. Διαφορετικά θα συνεχιστεί το σημερινό φαινόμενο των υπερχρεωμένων ΟΤΑ.
• Στο παρόν σχέδιο γίνεται –σωστά- αναφορά στην ανάγκη μητροπολιτικής διοίκησης για το λεκανοπέδιο Αττικής και το πολεοδομικό συγκρότημα Θεσσαλονίκης, χωρίς να υπάρχει καμία περαιτέρω εξειδίκευση. Στο τελικό σχέδιο θα πρέπει να έχουν αποσαφηνιστεί πλήρως οι σχετικές διατάξεις.
• Κρίνουμε σκόπιμο όπως όλοι οι αιρετοί περάσουν από υποχρεωτική επιμόρφωση από το Ε.Κ.Δ.Α.Α. σε σύγχρονα θέματα μάνατζμεντ προκειμένου να ανταποκριθούν στα νέα διευρυμένα καθήκοντά τους.
• Να μην υποκύψει η κυβέρνηση σε τοπικές πιέσεις, αλλά να εφαρμοσθούν απόλυτα οι προτάσεις των επιστημονικών φορέων για τον χωροταξικό σχεδιασμό των νέων δήμων.
• Απαιτείται να γίνει εκτενής οικονομικός έλεγχος και απογραφή των περιουσιακών στοιχείων των σημερινών ΟΤΑ α’ βαθμού, ώστε οι νέοι που θα προκύψουν από τις συνενώσεις να ξεκινήσουν υγιώς τη λειτουργία τους.
Τέλος, θεωρούμε απαραίτητη για την επιτυχία του παρόντος νομοσχεδίου, την άμεση θέση σε εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου σχεδίου μεταρρύθμισης της Κεντρικής Διοίκησης προκειμένου να ανταποκριθεί στις προκλήσεις και απαιτήσεις ενός σύγχρονου επιτελικού κράτους που θα έχει τη δυνατότητα σχεδιασμού και παρακολούθησης των δημόσιων πολιτικών που εφαρμόζονται στη χώρα. «Κλειδί» για την επιτυχία μιας ολοκληρωμένης διοικητικής μεταρρύθμισης αποτελεί το προσωπικό της Δημόσιας Διοίκησης . Απαιτείται αφενός η διασφάλιση της αξιοκρατίας για την επιλογή και τοποθέτηση σε θέσεις ευθύνης των στελεχών που γνωρίζουν να ασκούν δημόσιες πολιτικές και αφετέρου η θεσμική θωράκιση τους προκειμένου να εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και τον πολίτη στο πλαίσιο της νομιμότητας, πέρα από πολιτικές παρεμβάσεις. Δεδομένων των δυσχερειών στα δημόσια οικονομικά, η αξιοποίηση του υπάρχοντος εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού που διαθέτει η Διοίκηση, αλλά λόγω παρωχημένων πολιτικών και διοικητικών πρακτικών μέχρι τώρα τοποθετούσε στο περιθώριο, είναι το μεγάλο στοίχημα που είναι αναγκαίο να κερδηθεί προκειμένου το σχέδιο Καλλικράτης, και κάθε μελλοντικό σχέδιο διοικητικής μεταρρύθμισης, να τύχει ουσιαστικής εφαρμογής.
Αθήνα, 25/01/2010
Για το Δ.Σ. Ένωσης Αποφοίτων ΕΣΔΔ & ΕΣΤΑ
Ο Πρόεδρος
Γρηγόρης Θεοδωράκης
Σχετικά με την πρόταση «ΝΑ ΥΠΆΡΧΕΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΝΑΚΛΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΩΝ ΜΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ» («Γλαύκος» — 24 Ιανουαρίου 2010 @ 18:51):
Κατ’ αρχάς η έννοια της επιτακτικής εντολής (mandat imperatif – δηλ. η δυνατότητα ανάκληση των αιρετών με λ.χ. συγκέντρωση υπογραφών ή/και δημοψήφισμα) δεν συνάδει με το κοινοβουλευτικό σύστημα (όπως μπορεί κανείς να διακριβώσει μελετώντας οποιοδήποτε σύγγραμμα διοικητικού ή συνταγματικού δικαίου, π.χ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου» Σπηλιωτόπουλου» ή «Συνταγματικό Δίκαιο» Παντελή). Έχει χρησιμοποιηθεί δε στο παρελθόν σε συστήματα κυβερνώσης βουλής (όπου η εντολή της βουλής προς τους υπουργούς ήταν ανακλητή, παραδείγματα έχουν υπάρξει στη Γαλλία, αλλά και σε μας, στη Βουλή που προέκυψε μετά την ανατροπή του Όθωνα το 1862). Χρησιμοποιείται δε και στις μέρες μας, ιδίως σε Αμερικανικές Πολιτείες, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την California, όπως υπάρχει η δυνατότητα recall, δηλ. πρόκλησης εκλογών για τη θέση του Κυβερνήτη, *πριν* τη λήξη της θητείας του, με τη συλλογή ορισμένου αριθμού υπογραφών.
Το σύστημα αυτό ενέχει τον κίνδυνο (όπως η πράξη στην Καλιφόρνια έχει αποδείξει) ο Κυβερνήτης να γίνεται έρμαιο οικονομικών συμφερόντων τα οποία ευχερώς έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν Recall, καθώς ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, διαθέτουν και την οικονομική επιφάνεια να πραγματοποιήσουν πολυδάπανες τηλεοπτικές καμπάνιες για να επηρεάσουν/διαμορφώσουν την κοινή γνώμη υπέρ του Recall.
Έτσι, αν εφαρμοσθεί κάτι τέτοιο για τους Περιφερειάρχες και τους Δημάρχους, θα είναι πολύ ευχερές, για έναν ισχυρό οικονομικό παράγοντα που τα συμφέροντά του θίγονται από την πολιτική του Περιφερειάρχη λ.χ. Αττικής ή Κεντρικής Μακεδονίας (π.χ. εμποδίζει την ανέργεση εμπορικού κέντρου, γηπέδου, αξιοποίηση εδαφικής περιοχής, συγκεκριμένη επένδυση, προκρίνει άλλον επιχειρηματία για ανάθεση έργου κ.λπ.) να ξοδέψει χρήματα για διαμόρφωση της κοινής γνώμης (θα αρκεί και π.χ. το 10% αυτής) υπέρ της ανάκλησης της εντολής στον Περιφερειάρχη και την πρόκληση πρόωρων εκλογών. Αυτό, συν τοις άλλοις, θα έχει και το αρνητικό να διασπαστεί η αρχή της ενιαίας διεξαγωγής δημοτικών και (ήδη) περιφερειακών εκλογών σε όλη τη χώρα, εάν η θητεία του νεοεκλεγόμενου θα είναι 4ετής. Μην ξεχνάμε δε, ότι οι ΗΠΑ, σε *ορισμένες* πολιτείες των οποίων το σύστημα της ανάκλησης αιρετών αρχόντων ισχύει, μπορεί να έχουν δημοκρατικό, αλλά δεν έχουν *κοινοβουλευτικό* σύστημα, οπότε η χωρίς προσεκτική μελέτη υιοθέτηση απ’ εκεί προτύπων δεν συνίσταται.
Όσον αφορά δε τα τοπικά δημοψηφίσματα, διεξαγόμενα κατά προτίμηση την ημέρα διεξαγωγής των δημοτικών εκλογών ανά 4ετία μετά τη συγκέντρωση ικανού αριθμού υπογραφών, και κατά προτίμηση μόνο στο δημοτικό επίπεδο (καθώς π.χ. η διεξαγωγή δημοψηφίσματος σε μια μεγάλη πληθυσμιακή περιφέρεια όπως η Αττική, ή η Κεντρική Μακεδονία ή ευαίσθητη εθνικά όπως π.χ. η Ανατ. Μακεδονία ή Θράκη, *χωρίς τις συνταγματικές εγγυήσεις* που διαθέτει το εθνικό δημοψήφισμα, εγκυμονεί κινδύνους και μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες ατραπούς, κατά τα προσφάτως εν Ελβετία συμβάντα. Φανταστείτε για παράδειγμα δημοψήφισμα στην Ανατολική Μακεδονία-Θράκη με ερώτημα: «Να απαγορευθεί η περαιτέρω ανέγερση μιναρέδων στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη;» ή δημοψήφισμα στην Αττική «Να επιτρεπεί η απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας σε αλλογενείς αλλοδαπούς της Περιφέρειας Αττικής;» Είναι σαφές ότι η διεξαγωγή περιφερειακών δημοψηφισμάτων ενέχει τέτοιους πολύ σοβαρούς κινδύνους), η διεξαγωγή λοιπόν δημοψηφισμάτων του τύπου «Επιθυμείτε τη λειτουργία καζίνο εντός των ορίων του Δήμου Αθηναίων;» ή «Να ορισθεί η ώρα 2μμ ως ώρα κλεισίματος των νυκτερινών κέντρων στον Δήμο Πατρέων;» ή «Να κατασκευαστεί εργοστάσιο βιολογικού καθαρισμού λυμάτων στα όρια του Δήμου Καβάλας;» είναι εύλογη, και λαμβάνει ήδη χώρα, με επωφελή αποτελέσματα, σε πολλές χώρες, αποτελεί δε κατ’ εξοχήν θεσμό της άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας.
H ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΤΕΘΕΣΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΤH ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ
Αναγκαίος τοπικός απολογισμός κάτι που απουσιάζει από τον Καλλικράτη
Με τον νόμο 2539/97 δημιουργήθηκε μια νέα πραγματικότητα για την χώρα μας και για τον νόμο Χανίων, δημιουργηθήκαν 23 δήμοι και 2 κοινότητες με στόχο να βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο των πολιτών και να αναπτυχθούν υπηρεσίες υψηλού επιπέδου .
Η συζήτηση για την νέα συνένωση βρίσκει το Σέλινο με σημαντικές ελλείψεις σε κοινωνικό οικονομικό και περιβαλλοντικό επίπεδο. Η αξιολόγηση της 10 Χρόνης εμπειρίας των δήμων που δημιουργηθήκαν δεν συζητήθηκε ποτέ ούτε στα δημοτικά συμβούλια ούτε σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο , οι καποδιστριακοί δήμοι δεν κάθισαν ποτέ σε ένα τραπέζι για να συντονίσουν τα βήματα τους και να σχεδιάσουν από κοινού και να υλοποιήσουν την τοπική ανάπτυξη σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο σε συνεργασία με τις παραγωγικές και κοινωνικές δυνάμεις του τόπου. Με αποτέλεσμα η κοινή βάση συνεννόησης να βρίσκεται σε υποτυπώδες επίπεδο και η διοικητική μεταρρύθμιση στον αέρα .
Στην επαρχία Σέλινου δεν δημιουργήθηκαν ποτέ αναπτυξιακοί σύνδεσμοι και συμβούλια περιοχής για δυναμώσουν και να συμβάλουν στην δημιουργία μιας ισχυρής οικονομικής και κοινωνικής οντότητας . Υπήρξε σοβαρή πολιτική αδυναμία κα σχεδιαστεί ένα τοπικό σύστημα προτεραιοτήτων με την συμμετοχή των πολιτών μέσα από ανοικτές πολιτικές λειτουργίες. Συνήθως ο πολίτης ήταν απέναντι στις τοπικές κυβερνήσεις και οι πρωτοβουλίες του πιο πολλές φορές χαρακτηριζόταν εχθρικές . Με αποτέλεσμα ο δήμος να χάνει τον πρώτο ρόλο και να αμφισβητείται έντονα η διαφανή λειτουργία του .
Η σημερινή αίσθηση που υπάρχει στου πολίτες είναι ότι παρά τις υποσχέσεις και της εξαγγελίες των δημοτικών αρχών για διοίκηση χωρίς αποκλεισμούς αυτοί που τελικά ωφελούνται είναι οι προσκείμενοι στις δημοτικές Αρχές οι δε υπόλοιποι πολίτες ταλαιπωρούνται απεριόριστα .Το δημοτικό Συμβούλιο είναι κλειστό στα αιτήματα των πολιτών και με πολλή δυσκολία μπορούν οι πολίτες να καταθέσουν της προτάσεις του για την γειτονιά τους για τον τόπος τους Τα τοπικά συμβούλια απαξιώνοντας και οι ελάχιστες αρμοδιότητες χάνονται στο βέτο του Δημάρχου
Ο Καλλικράτης ΣΗΜΕΡΑ Η Νέα διοικητική μεταρρύθμιση με την υπάρχουσα πραγματικότητα στο Σέλινο. Πρέπει να λάβει υπ όψιν της Τα παρακάτω ο νέος δήμαρχος το νέο διοικητικό συμβούλιο πρέπει να λειτουργούν σε επίπεδο επιτελικό και προγραμματικό και να επιλύονται στην βάση της ισοτιμίας τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών.
Στο Σέλινο πρέπει να λάβουμε υπ όψη μας της αραιοκατοικημένες αγροτικές περιοχές τον ορεινό όγκο τα όρια ηλικίας, τους μετανάστες και την ανάμειξη αγροτικών και αστικών περιοχών περσότερο η λιγότερο αναπτυγμένους και χρειάζονται για αυτό ειδικές πολιτικές ανάπτυξης και να στηρίξουν το φυσικό και πολιτιστικό πλούτο της περιοχής . .
Η νέα διοικητική μεταρρύθμιση πρέπει να εναρμονίζεται με τις συνταγματικές επιταγές της χώρας όπως
το Άρθρο 102 του Συντάγματος …. Η διοίκηση των τοπικών υποθέσεων ανήκει στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης με ρητή περιγραφή των αρμοδιοτήτων και των πηγών χρηματοδότησης … Μια .αυτοδιοίκηση –αυτόνομη ένας πολιτικός θεσμός με αποκλειστικές αρμοδιότητες σχεδιασμού και υλοποίησης ,όπως γίνεται στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης. για τις τοπικές κοινωνίες Για να πετύχει ο Καλλικράτης χρειάζεται η τοπική αυτοδιοίκηση να απαιτήσει δυναμικά τα οικονομικά και να χειραφετηθεί απέναντι στην κεντρική διοίκηση.
1) Ξεκαθάρισμα αρμοδιοτήτων και φορολογική αποκέντρωση χωρίς πρόσθετους φόρους
2) Οι Αποφάσεις πρέπει να υπερασπίζονται τα συμφέροντα της τοπικής κοινωνίας και χρειάζονται οργανωμένες υπηρεσίες και ανθρώπινο δυναμικό που να χειρίζεται τις νέες τεχνολογίες και τα σύγχρονα τοπικά κοινωνικά οικονομικά και περιβαλλοντικά προβλήματα Πχ . Να ενημερώνουν τον νέο αγρότη για τα δικαιώματα του και τις υποχρεώσεις του να στηρίζουν προγράμματα προστασίας εθνικής κληρονομιάς ,υδάτινων πόρων ,τοπίων μοναδικής ομορφιάς να μπορούν να εκπονούν μελέτες με τα τοπικά ζητήματα .και να δημιουργούν και να σχεδιάζουν θέσεις εργασίας με στόχο την ισχυροποίηση της τοπικής οικονομίας .
3) Ο πολιτισμός η εκπαίδευση η προστασία του περιβάλλοντος η αστυνομία η διαχείριση των δασών η χωροταξία πρέπει να παραμείνουν στην κεντρική εξουσία
4) Δεν νοείται Αυτοδιοίκηση χωρίς την συμμετοχή του πολίτη Στήριξη των θεσμών συμμετοχής στην διαχείριση και στην καθημερινή πολιτική του Δήμου Η λαϊκή συμμέτοχη να εξασφαλιστεί δηλαδή να μη ψηφίζονται οι προϋπολογισμοί εάν δεν υπάρχουν οι προτάσεις των φορέων η των πολιτών . Τα δημοψηφίσματα για τα μεγάλα τοπικά προβλήματα να είναι υποχρεωτικά.
5) Η διαχείριση των δημοσίων υποθέσεων δεν πρέπει να έχουν τα χαρακτηριστικά και τις τεχνικές των ιδιωτικών υποθέσεων .ξεκινώντας από την διαχείριση των οικονομικών , και των κοινωνικών υπηρεσιών πρέπει να έχει στόχο το δημόσιο όφελος και την εξυπηρέτηση του πολίτη άνδρα και γυναίκα
6) Ο αριθμός των μελών του συμβούλιου και το σύστημα εκλογής είναι σημαντικό ζητούμενο διότι η διαχείριση των τοπικών υποθέσεων δεν επιτρέπει αποκλεισμούς η απλή αναλογική θεωρώ προσωπικά ότι είναι αναγκαία στον Καλλικράτη για να στηριχτεί η τοπική δημοκρατία
7) σημαντικό ζητούμενο είναι η θεσμική κατοχύρωση των τοπικών συμβουλίων Ο ρόλος τους πρέπει να διευρυνθεί , να γίνει ουσιαστική μεταφορά αρμοδιοτήτων και πόρων για να στηριχθεί η τοπική δημοκρατία
8) Πρέπει να λάβει υπ όψιν του Ο Καλλικράτης να μην εξαφανιστούν οι μικροί ιστορικοί δήμοι πρωτεύουσες των νέων δήμων αυτόνομοι δήμοι είναι ανάγκη να σχεδιαστούν πολιτικές που να αναδεικνύουν τους ιστορικούς αυτούς τόπους Πχ Με το ΠΔ 399/712/1998 η Καντανος χαρακτηρίστηκε Μαρτυρική πόλη για τις μεγάλες καταστροφές που υπέστη «σε ανθρώπινες ζωές και σε υλικές ζημίες κατά την αντίσταση εναντίων των δυνάμεων κατοχής 1941 -1944 ΦΕΚ 277Α/16/12/1988 διότι οι πολίτες χωρίς κρατική εντολή πολέμησαν για την αξιοπρέπεια και την ελευθερία λέγοντας όχι στους σιδερόφρακτους Ναζί δεν μπορεί να χαθεί* από το χάρτη αυτό το σύμβολο της Ιστορίας
9) Περιορισμός των θητειών της τοπικής αυτοδιοίκησης σε οκτώ έτη συμβάλλει ουσιαστικά στην εξυγίανση της πολιτικής ζωής .
Σ ΑΛΦΙΕΡΗ
.
Εντιμότατοι.
Το παρόν σχόλιο διατυπώνουμε εκπροσωπώντας την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους.
Θεωρούμε σκόπιμο να θέσουμε υπ όψιν του Υπουργείου και κάθε άλλου αρμόδιου την εξής παρατήρηση:
Στο όλο διοικητικό σύστημα της χώρας προβλέπεται από το Σύνταγμα μία και μοναδική εντελώς εξαιρετική περίπτωση, αυτή του Αγίου Όρους, που διέπεται μάλιστα από ειδικό προνομιακό καθεστώς, ενώ παράλληλα η κυριαρχία του ελληνικού κράτους διατηρείται άθικτη σε αυτό.
Συγκεκριμένα με το άρθρο 105 του Συντάγματος ορίζεται ότι «Το Άγιον Όρος είναι σύμφωνα με το αρχαίο προνομιακό καθεστώς του αυτοδιοίκητο τμήμα του Ελληνικού Κράτους», ενώ επίσης «διοικείται, κατά το καθεστώς αυτού, υπό των είκοσιν Ιερών Μονών του … και … η διοίκησις ασκείται δια της Ιεράς Κοινότητος».
Κατά συνέπειαν το Άγιον Όρος:
α. δεν υπάγεται στο υπόλοιπο διοικητικό σύστημα της χώρας.
β. διοικείται αποκλειστικά από τις Ιερές Μονές του και την Ιερά Κοινότητα, οι οποίες εκπληρώνουν κατά περίπτωση καθήκοντα δημαρχιακά, νομαρχιακά, περιφερειακά.
γ. γειτνιάζει γεωγραφικά με τον Δήμο Ιερισσού, τη Νομαρχία Πολυγύρου και την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, αλλά δεν υπάγεται σε κανένα από αυτούς τους Οργανισμούς Τοπικής και Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης.
δ. λόγω νομικού κενού εξυπηρετείται κατά περίπτωση καλή τη πίστει για ορισμένα θέματα από τους παραπάνω γειτνιάζοντες Οργανισμούς, με πολλά προβλήματα και εύλογες απορίες επί των αρμοδιοτήτων, πράγμα που αναδεικνύει την έλλειψη κατάλληλης νομοθετικής ρύθμισης στο υπάρχον σύστημα.
Ενδεικτικό της αυτοτελείας του είναι και το γεγονός ότι ο Διοικητής του Αγίου Όρους, ο οποίος μάλιστα από το Σύνταγμα δεν έχει καμμία αρμοδιότητα διοίκησης αλλά επόπτη τηρήσεως των καθεστώτων κατά το διοικητικό μέρος και υπεύθυνου για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια, φέρει βαθμό Γενικού Γραμματέως Περιφέρειας και ο Αναπληρωτής Διοικητής βαθμό Νομάρχου.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, νομίζουμε ότι επιβάλλεται, από το Σύνταγμα και για λόγους νομικής πληρότητας, με την αναδιάρθρωση του συνολικού συστήματος να υπάρξει ειδική αναφορά στην εξαιρετική περίπτωση του Αγίου Όρους, τον τρόπο λειτουργίας της αυτοδιοίκησής του και τη σύνδεσή του με το υπόλοιπο διοικητικό σύστημα της χώρας. Επ’ αυτού η Ιερά Κοινότης ευρίσκεται στη διάθεση της Πολιτείας για διάλογο και συνεργασία.
Ευχαριστούμε
Ειδικά εξουσιοδοτημένος από την Ιερά Κοινότητα Αγίου Όρους
Νικόλαος Ρομπότης
Δικηγόρος Θεσσαλονίκης
Νομικός Σύμβουλος Ιεράς Κοινότητος Αγίου Όρους
Τί γίνεται για εκείνους τους υπαλλήλους των Επαρχείων (και ειδικά των νησιωτικών) οι οποίοι έχουν διοριστεί με το ευεργέτημα της εντοπιότητας σε μία υπηρεσία και αυτή η υπηρεσία με το παρόν σχέδιο νόμου καταργείται και μεταφέρονται οι αρμοδιότητες στους δήμους ή στις περιφέρειες; Σημειώνω εδώ ότι σύμφωνα με τον Νόμο 3051/2002 και συγκεκριμένα το άρθρο 10 παράγραφο 14 οι υπάλληλοι αυτοί υποχρεούνται «…να παραμείνουν στην υπηρεσία τοποθέτησής τους για μία τουλάχιστον δεκαετία…». Οι υπάλληλοι αυτοί στην αίτησή τους προς το ΑΣΕΠ για να προσληφθούν στην συγκεκριμένη θέση, υπέγραψαν 10ετή δέσμευση παραμονής και εργασίας στην συγκεκριμένη υπηρεσία. Μήπως τώρα με την κατάργηση της υπηρεσίας πρέπει να αρθεί και η δέσμευσή τους;
Πέραν της αποκέντρωσης που θα προέλθει από την αύξηση αρμοδιοτήτων των περιφερειακών υπηρεσιών (όποιες τελικά και αν είναι αυτές), προτείνω να μελετηθεί και η εξής ιδέα που θα ‘ελαφρώσει’ τήν Αθήνα και θα ‘ενισχύσει’ τη ζωή της επαρχίας.
Σταδιακά, ΟΛΕΣ οι υπηρεσίες των υπουργείων, και πρωταρχικά όσες δεν έχουν άμεση σχέση με το κοινό, να μεταφερθούν σε επαρχιακές πόλεις, δεδομένου ότι, με τη σημερινή εξέλιξη των μέσων επικοινωνίας, δεν είναι απαραίτητη η προσωπική παρουσία του υπαλήλλου για τη μεταβίβαση δεδομένων και πληροφοριών.
Η ΑΘΗΝΑ ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΥΠΕΡΚΟΡΕΣΤΕΙ!
ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ – ΣΧΟΛΙΑ
Ο προτεινόμενος Νέος Αυτοδιοικητικός Χάρτης από το 2001 είναι Συνταγματικά Προσδιορισμένος και σύμφωνα πάντα με το Σύνταγμα η διοίκηση του Κράτους οργανώνεται με βάση το αποκεντρωτικό σύστημα και η διοικητική διαίρεση της Χώρας διαμορφώνεται με βάση τις γεωοικονομικές και συγκοινωνιακές συνθήκες, με τα περιφερειακά δε όργανα του Κράτους να έχουν την γενική αποφασιστική αρμοδιότητα για τις υποθέσεις της περιφέρειάς τους και όπως ο νόμος ορίζει τα κεντρικά όργανα του Κράτους, εκτός από ειδικές αρμοδιότητες, έχουν τη γενική κατεύθυνση, το συντονισμό και τον έλεγχο νομιμότητας των πράξεων των περιφερειακών οργάνων.
Για τον προτεινόμενο όμως Νέο Αυτοδιοικητικό Χάρτη της Χώρας οι ανησυχίες που εξέφρασαν μέχρι σήμερα οι αιρετοί της τοπικής αυτοδιοίκησης και μέρος της δημόσιας διοίκησης περιορίζεται μόνο στο ποια θα είναι η χωροθέτηση των διοικητικών ορίων των νέων δήμων και περιφερειών, περιορίζεται μόνον στο πώς θα γίνει η ρύθμιση των ανεξόφλητων χρεών, περιορίζεται για τη διευθέτηση του σχήματος που τελικά θα ισχύει για τη μητροπολιτική διακυβέρνηση και ποία θα είναι η οικονομική στήριξη του μεταρρυθμιστικού εγχειρήματος.
Και όπως τους ακούμε σε καθημερινή βάση να κάνουν αναφορά μόνο σε αυτά δίνουν αμέσως το στίγμα τους για την μέχρι τώρα δυσλειτουργία του θεσμού της Τ.Α. σε όλα τα όργανά της και σε όλα τα επίπεδα να μη λειτουργεί αυτή ως το κοινωνικό εργαλείο προς όφελος του συνόλου του πληθυσμού, και αντί για αυτό η Τ.Α. να έχει αναδειχθεί όμως πολλές φορές δημοσιοποιήθηκε σε πρωταθλήτρια της διαφθοράς.
Και παρότι οι της Τ.Α. έχουν δώσει τις θέσεις τους μέσω των συλλογικών τους οργάνων, δεν κάνουν καμιά απολύτως πρόταση για την θεσμοθέτηση εκείνων των δικλίδων ασφαλείας που θα κατακερματίσουν όλες εκείνες τις γενεσιουργές αιτίες που παράγουν την διαφθορά με την αμφίδρομη επίδρασή τους. Γιατί άραγε;
Γιατί δεν προτείνουν μέσα στο νέο θεσμικό και νομικό πλαίσιο της λειτουργίας της Τ.Α. να ενσωματωθούν π.χ. αρχές που θα έχουν ως βάση και στοιχεία από τον νόμο 3213/2003 με τις δικλείδες ασφαλείας που αυτός έχει;
Γιατί δεν συζητούν ο εκπονούμενος και συντασσόμενος ετήσιος προϋπολογισμός τους με τις μεγάλες κάθε χρόνο αποκλείσεις που αυτός παρουσιάζει και που δυστυχώς αυτές έχουν γίνει πλέον θεσμός, να γίνει τετραετής και μάλιστα με ετήσιες αιτιολογημένες εκθέσεις των αρμοδίων οργάνων, των Νομαρχιακών και Δημοτικών Αρχών για τις τυχόν αποκλίσεις του κατά κωδικό εκ του αρχικού προϋπολογισμού; Και όλα αυτά γιατί να μη δημοσιοποιούνται;
Γιατί δεν συζητούν για τα συμβούλια – για τις επιτροπές που λειτουργούν και που τα μέλη τους διορίζονται με ευθύνη αυτών των ιδίων και μάλιστα λαμβάνουν και χρηματική αποζημίωση σε κάθε συνεδρίαση που συμμετέχουν;
Γιατί δεν προτείνουν αυτά τα συμβούλια και οι επιτροπές να εκπονούν και να συντάσσουν εκθέσεις πεπραγμένων του παραγομένου έργου τους στο τέλους κάθε χρόνου, με τις όποιες δυσκολίες και αρνητικές θέσεις που είχαν από τρίτους για την πραγμάτωση του έργου που του τους έχει ανατεθεί και μάλιστα όλα αυτά γιατί να μη να δημοσιοποιούνται;
Γιατί δεν προτείνουν οι αποφάσεις στα Νομαρχιακά Συμβούλια, στα Δημοτικά Συμβούλια αλλά και στα Συμβούλια των Διαμερισμάτων όπου αυτά υπάρχουν να παίρνονται μόνο από τους συμβούλους που είναι παρόντες σε κάθε θέμα που συζητούν, και μάλιστα να είναι υποχρεωτική η αιτιολόγηση της κάθε ψήφου από τους παρευρισκομένους και αυτή η αιτιολόγηση να καταχωρείται αλλά και να δημοσιοποιείται;
Από τους αιρετούς της Τ.Α. δεν έχουμε ακούσει πως οραματίζονται το νέο αυτοδιοικητικό λειτουργικό σχήμα της.
Έχει την δυνατότητα να εξελιχθεί και να λειτουργήσει ως το νέο σύγχρονο εργαλείο του πληθυσμού που θα του δίνει την δυνατότητα να αναπτύξει δραστηριότητες σε όλους τους τομείς του κοινωνικού – οικονομικού και του πολιτικού γίγνεσθαι;
Είναι το εργαλείο που θα εξελίσσεται πάντα με τόσο γοργό ρυθμό, που σε κάποιον που δεν θα έχει ήδη καλή αντίληψη του όλου εγχειρήματος θα του είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει την αμφίδρομη συνεργασία όλων των λειτουργικών του οργάνων και φυσικά πάντα θα αντιστέκεται με διάφορες προφάσεις;
Δεχόμαστε ότι πράγματι είναι το σύγχρονο κοινωνικά ωφέλιμο εργαλείο;
Αυτό όμως δεν σηματοδοτεί ότι στο λειτουργικό σύστημα οι εξισώσεις που θα το απαρτίζουν να είναι στελεχωμένες τόσο με αξιόπιστο ανθρώπινο δυναμικό που θα έχει όμως και στην διάθεσή του, όπου αυτό είναι απαραίτητο, υψηλή τεχνολογία και αυτοματισμό, για να έχει την δυνατότητα όχι μόνο της παρακολούθησης των εξελίξεων αλλά να μπορεί και να συμμετέχει θετικά σε αυτές;
Μήπως Νομάρχες, Δήμαρχοι, Νομαρχιακοί και Δημοτικοί Σύμβουλοι, μέλη των Νομαρχιακών και Δημοτικών Επιτροπών, Νομαρχιακοί και Δημοτικοί υπάλληλοι αλλά και μέρος του ευρύτερου Δημοσιοϋπαλληλικού προσωπικού δεν έχει αντιληφθεί ακόμη ότι η λειτουργία της νέας μορφής της Τ.Α. συμπεριλαμβανομένου και του επιπέδου της περιφέρειας δεν είναι μία τυπική γραφειοκρατική λειτουργία, αλλά ότι από μέρους του ανθρωπίνου δυναμικού της ενδιαφέρει εξ ίσου τον νομικό που ενδιαφέρεται για το τοπικό και περιφερειακό δίκαιο, τον οικονομολόγο που θέλει να κατανοήσει τα νέα δεδομένα των οικονομικών δραστηριοτήτων μέσα στην περιφέρεια, τον ιστορικό που επιζητά μια νομικό-οικονομική σκοπιά για την μελέτη της σύγχρονης ιστορίας, τον επιχειρηματία που αποβλέπει στην ανάπτυξη των δραστηριοτήτων του μέσα στην περιφέρεια, τον εκπαιδευτικό, τον γιατρό, τον εργαζόμενο στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, τον αγρότη, την νεολαία και γενικά όλες τις κοινωνικό-οικονομικές και λοιπές ομάδες του πληθυσμού που εμπλέκονται στο σύστημα της λειτουργίας της;
Μήπως δεν έχουν αντιληφθεί ακόμη ότι στην λειτουργία της περιφέρειας τον κύριο λόγο που θα εφαρμόζεται μέσω της κοινωνικής πολιτικής θα τον έχει η ανάπτυξή της σε όλους τους κύριους τομείς που την αφορούν;
Μήπως όμως προβληματίζονται επειδή ταυτόχρονα έχουμε και τις κοινές εθνικές πολιτικές στον πρωτογενή τομέα – στη βιομηχανία – στις μεταφορές – στην εκπαίδευση – στην υγεία – στο διεθνές εμπόριο και άλλα και όλα αυτά πάντα σε αμφίδρομη συνεργασία με τις άλλες περιφέρειες θα πρέπει να λειτουργούν πάντα κάτω από την γενική πολιτική της δημοκρατικά εκλεγμένης κεντρικής διοίκησης ( Κυβέρνηση – Κοινοβούλιο ) που θα πρέπει να λειτουργεί έτσι ώστε στον νέο αυτοδιοικητικό χάρτη να υπάρχει ισόρροπη αλλά και ισόνομη κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της κάθε περιφέρειας και αυτό είναι κάτι που δεν το θέλουν ίσως γιατί ακόμη δεν είναι έτοιμοι να το δεχτούν;
Αυτό φυσικά δεν προϋποθέτει μία κοινή οικονομική αναπτυξιακή πολιτική για όλες τις περιφέρειες που θα αποβλέπει στην εξάλειψη των διακυμάνσεων των ισοτιμιών ομοειδών προϊόντων – αγαθών – υπηρεσιών αλλά και εργασιακών σχέσεων και θα στοχεύει στην προσέγγιση των διαρθρωτικών και συγκυριακών οικονομικών συνθηκών των περιφερειών;
Μήπως ακόμη δεν είναι έτοιμοι να καταλάβουν ότι έτσι οι ελεύθερες εγκαταστάσεις των επιχειρήσεων, των ανεξαρτήτων επαγγελματιών, η ελεύθερη παροχή υπηρεσιών και η ελεύθερη αγορά των κεφαλαίων δεν θα έχουν ως κίνητρο το φθηνό κόστος που θα προέρχεται από την διαφορά κόστους εργασίας και των προσφερομένων φθηνών υπηρεσιών, αλλά ότι θα έχουν ως κριτήριο το πόσο το παραγόμενο προϊόν είναι ποιοτικά καλλίτερο και θα προτιμηθεί από την εγχώρια και διεθνή αγορά και έτσι θα έχουμε την αντικειμενική αξιοποίηση του δυναμικού της κάθε περιφέρειας;
Μήπως τους είναι αδιάφορο αν τα μέλη του πληθυσμού της κάθε περιφέρειας με αυτόν τον τρόπο θα αναπτύξουν οικονομικούς δεσμούς δεμένους συναισθηματικά μεταξύ τους, με αποτέλεσμα από κοινού να αντιμετωπίζουν την όποια οικονομική εξωτερική πολιτική, και όχι μόνο , αλλά ότι θα δημιουργήσουν και εκείνη την αμυντική πολιτική που θα υπερασπίζονται από κοινού τα κοινά τους αγαθά και τις κοινωνικές τους αξίες από άλλους παράγοντες ( φοροδιαφυγή – εισφοροφυγή – λαθρεμπόριο κ.α ) γιατί ο στόχος είναι κοινός;
Ο νέος Αυτοδιοικητικός Χάρτης όπως εγώ πιστεύω ότι μπορεί βέβαια να εξελιχθεί και να λειτουργήσει ως το νέο και σύγχρονο εργαλείο του πληθυσμού που θα συμβάλει στην κοινωνική και οικονομική του ανάπτυξη επειδή μέσω της λειτουργίας των τοπικών κοινωνιών θα του δίδεται η δυνατότητα μέσω των διαβουλεύσεων να έχει πάντα η σχεδόν πάντα τα επιθυμητά για αυτόν αποτελέσματα, αυτό όμως προϋποθέτει κατά πόσο είναι έτοιμο και το Ελληνικό Κοινοβούλιο να συμβάλει σε αυτό.
Τι θα συμπεριληφθεί στον νέο καταστατικό του αυτοδιοικητικού χάρτη; Θα έχουμε μόνο την εκχώρηση μιας γενικής και ομοιόμορφης αρμοδιότητας; Ή οι εκχωρημένες αρμοδιότητες θα είναι εκτεταμένες σε ορισμένους τομείς και αυστηρά περιορισμένες σε άλλους; Ή εκτός από τις περιορισμένες αρμοδιότητες θα επιτρέπει η Κεντρική Διοίκηση οι περιφέρειες να παίρνουν και άλλα μέτρα για να πραγματοποιήσουν τους σκοπούς τους με αποτέλεσμα οι περιφέρειες να αναλάβουν δραστηριότητες στα πεδία των κοινωνικών υποθέσεων και του περιβάλλοντος;
Και φυσικά ο πληθυσμός της κάθε περιφέρειας από αυτές τις εκχωρήσεις δεν θα έχει δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις;
Και τι θα συμβεί αν κάποια στιγμή ο πληθυσμός επικαλεσθεί το περιφερειακό δίκαιο ενώπιον του Εθνικού Δικαστηρίου και ενδεχόμενα ενώπιον του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου; Τι θα υπερισχύσει;
Με την σύνταξη και λειτουργία του καταστατικού χάρτη της νέας λειτουργίας της Τ.Α. μας δίδεται η δυνατότητα μέσω του Ελληνικού Κοινοβουλίου να εκσυγχρονίσουμε το Εθνικό Δίκαιο με το Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο μέσω της λειτουργίας της Περιφέρειας, αν αυτό δεν γίνει ταυτόχρονα τότε σε κάθε Περιφέρεια πιθανόν να κυριαρχήσει η οικονομικά ισχυρή κοινωνική ομάδα που θα επηρεάζει τις άλλες κοινωνικές ομάδες και μέσω του αυτοδιοίκητου να διοικεί την περιφέρεια όπως σε αυτήν συμφέρει.
Και εδώ πάλι χρειάζονται οι δικλίδες ασφαλείας που να αποτρέπουν κάτι τέτοιο να συμβεί.
Πως όμως θα διασκεδαστούν οι όποιες ανησυχίες των αιρετών της Τ.Α. και η αρνητική θέση ορισμένων μελών του Ελληνικού Κοινοβουλίου για τον νέο αυτοδιοικητικό χάρτη της Τ.Α. που επηρεάζουν τον πληθυσμό;
Και αυτό κατά την γνώμη μου πάντα θα συμβαίνει αν ο πληθυσμός δεν έχει εκείνη την αντικειμενική ενημέρωση και μάλιστα έγκαιρα, σε ότι αφορά την λειτουργία του νέου αυτοδιοικητικού χάρτη της Τ.Α. και τα οφέλη που θα έχει, ώστε να αντισταθεί στις όποιες ανησυχίες οι αιρετοί της Τ.Α. προβάλουν και να αντικρούσει τις όποιες αρνητικές θέσεις υπάρξουν από τα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
Επειδή δεν δόθηκαν οι δέουσες αρμοδιότητες και κονδύλια στις νομαρχίες είναι λόγος να καταργηθούν όταν αποτελούν σημείο αναφοράς για πολλές δεκαετίες και μοναδική σαφώς προσδιορισμένη γεωγραφική μονάδα της χώρας μας με την οποία είναι συνυφασμένα τα οικονομικά συμφέροντα των κατοίκων τους;
Οι δήμοι σαφώς και πρέπει να μειωθούν και να οριοθετηθούν σύμφωνα με γωγραφικά, οικονομικά και ιστορικά κριτήρια αλλά η κατάργηση των νομαρχιών δεν θα αποδώσει τίποτα εάν δεν αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας των δήμων. Συγκεκριμένα, εάν δεν μεταφερθούν οι τεχνικές και ορισμένες από τις οικονομικές λειτουργίες των δήμων στη νομαρχία ή κατ’εσάς στην περιφέρεια τότε απλά θα βελτιωθεί το σύστημα αλλά δεν θα αλλάξει διότι ποιες είναι οι βασικές λειτουργίες ενός Δήμου : η συλλογή των πόρων του και η εκτέλεση έργων με αυτούς! Εάν το δεύτερο σκέλος παραμείνει στη χαοτική κατάσταση της δικαιοδοσίας του εκάστοτε δημάρχου ο οποίος θα αποφασίζει για την ποιότητα αλλά και την ανάθεση των έργων με βάση τις προσωπικές ανάγκες επανεκλογής του τότε θα βλέπουμε την ίδια πανσπερμία προδιαγραφών και προτύπων (όταν και εφόσον υιοθετούνται) σε όλα τα έργα αυτών μόνο που τώρα θα τα βλέπουμε σε μεγαλύτερες γωγραφικές μονάδες (εξ ου και η βελτίωση)! Εάν όμως υπάρχει κεντρική υπηρεσία στην νομαρχία ή στην περιφέρεια τότε και το υπάρχον ανθρώπινο δυναμικό θα αξιοποιηθεί κατάλληλα αλλά και ο εξοπλισμός ενώ παράλληλα δεν θα υπεισέρχονται εύκολα «υποκειμενικοί» παράγοντες στην εκτέλεση των έργων. Εδώ όμως υπάρχει πρόβλημα! Πώς θα πείσετε τους υπαλλήλους των δήμων να μετατεθούν στην έδρα της περιφέρειας που κατά τεκμήριο θα βρίσκεται αρκετά μακριά τους; Ενώ με τις νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις θα είναι πιο εύκολο. Ή θα διατηρήσετε τις υποτυπώδεις τεχνικές υπηρεσίες του εκάστοτε δήμου με τις γνωστές ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα αλλά και τις δικαιολογίες για τα κάκιστης ποιότητας έργα; Θεωρώ ότι ο εκάστοτε δήμαρχος θα έπρεπε να είναι ο «κατανεμητής» της περιουσίας του Δήμου του και όχι όπως σήμερα ο μηχανικός, ο οικονομολόγος, ο νομικός ακόμη και ο ιατρός του Δήμου του με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε αποτελεσματικότητα και διαφθορά!
Το ότι στην Ευρώπη υπάρχουν Περιφέρειες και Επιτροπές των Περιφερειών δεν είναι λόγος να καταργήσουμε εμείς τις νομαρχίες! Μπορεί κάλλιστα να εκλέγουμε Περιφερειάρχη και μαζί με αυτόν τους νομάρχες με τους οποίους θα συνεργαστεί. Δεν καταλαβαίνω δηλαδή γιατί στην εσωτερική διοίκηση μιας χώρας θα πρέπει να μας υποδεικνύεται το πρότυπο των Βρυξελλών ενώ σε όλα τα άλλα που μας υποδεικνύονται από αυτούς και είναι υποχρεωτικά εμείς λέμε όχι με αποτέλεσμα πρόστιμα, ποινές και αξιοπιστία κάτω του μηδενός; Αφού πιθηκίζουμε δεν είναι καλύτερα να πιθηκίζουμε σε όλα μήπως και δούμε κάτι καλό σε αυτόν τον τόπο;
Οπως ειχα επισημανει και σε παλαιοτερο σχολιο μου της 12-1-2010, ο στοχος να διενεργηθουν οι επομενες εκλογες του Νοεμβριου με τον νεο νομο ειναι ουσιαστικα ανεφικτος και υπαρχει κινδυνος να τορπιλλιστει η ολη προσπαθεια απο την αδικαιολογητη αυτη βιασυνη.
Θα μπορουσε πχ να παραταθει για το απαιτουμενο χρονικο διαστημα η θητεια των σημερινων δημοτικων και κοινοτικων αρχων, ωστε να αντιμετωπιστουν πρωτα,με τις αναγκαιες νομοθετικες ρυθμισεις και τις συναφεις διοικητικες πραξεις, τα προβληματα που αναποφευκτα θα επιφερει μια τοσο σημαντικη μεταρρυθμιση και στη συνεχεια να διενεργηθουν εκλογες.
Το Υπουργειο Εσωτερικων εχει ανοιξει ταυτοχρονα τρια τεραστια ζητηματα(Καλλικρατης,μεταναστευτικο,εκλογικος νομος),δινοντας την εντυπωση οτι αγχεται να παρουσιασει εργο.Κανενα απο τα ζητηματα αυτα δεν ειναιτοσο αμεσης προτεραιοτητας για τη χωρα.Θα μπορουσαν να τεθουν και μετα απο ενα ή και δυο χρονια κυβερνητικης θητειας.Προεχουν αλλα ζητηματα.Και μαλιστα ενα απο τα σημαντικοτερα ειναι η απαιτουμενη παρεμβαση στη Δημοσια Διοικηση (τροποποιηση του νομου Παυλοπουλου,ορισμος νεων Γενικων Διευθυντων και Διευθυντων των υπηρεσιακων μοναδων,μεταταξεις προσωπικου κλπ), το οποιο αποτελει αρμοδιοτητα αυτου του Υπουργειου,αλλα για το οποιο δεν εχουμε ακουσει τιποτε μεχρι στιγμης. Μηπως το Υπουργειο Εσωτερικων θα πρεπει να επανεξετασει τις προτεραιοτητες του;
«ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» ΚΑΙ ΑΘΗΝΑ: ΤΟ ΧΤΑΠΟΔΙ
To πρόγραμμα «Καλλικράτης» στοχεύει μεταξύ άλλων στην ανάπτυξη της Περιφερειακής Ελλάδος με μια Νέα Αρχιτεκτονική στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και Διοίκηση της χώρας. Ερωτάται, ωστόσο, ο «Καλλικράτης»:
1. Θα εξαφανίσει όσες ορεινές Κοινότητες αποτελούν πανευρωπαϊκό υπόδειγμα αυτόνομης ανάπτυξης;
2. Μήπως, με τους Μείζονες Δήμους, δημιουργήσει Μικρές Αθήνες-Χταπόδια;
3. Η κατάσταση της Αθήνας, οι γιγαντιαίες ανάγκες της και τα κολοσσιαία συμφέροντα της αδίστακτης Ολιγαρχίας της επιτρέπουν εξ αντικειμένου ανάπτυξη της Περιφερειακής Ελλάδος;
«Αι Αθήναι δεν είναι πόλις, είναι νόσος». Την αποστροφή αυτή, που απέδιδε στον Γεώργιο Α. Παπανδρέου, επανελάμβανε συχνά ο καθηγητής Αγαπητός Τσοπανάκης, Δωδεκανήσιος, ακόμη και όταν εγκαταστάθηκε μόνιμα στην πρωτεύουσα ως τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1981 ο Άγγλος Άρνολντ Τόϋνμπη, ένας από τους κορυφαίους ιστορικούς του 20ού αιώνα, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «τα πλοκάμια των Αθηνών απειλούν να αδράξουν ολόκληρη την Ελλάδα σε έναν ασφυκτικό κλοιό».
Πράγματι η υπερ-ανάπτυξη της Αθήνας, που την αυγή του 21ου αιώνα τείνει να καλύψει ολόκληρο το Λεκανοπέδιο Αττικής, αποτελεί ορατό υπαρξιακό πρόβλημα τόσο για την ίδια όσο και για ολόκληρη την Ελλάδα. Διότι όσο περισσότερους εθνικούς πόρους απομυζά η Αθήνα για να βελτιώσει στοιχειωδώς τις λειτουργίες της, τις απαραίτητες υποδομές της και την ολοένα δυσχερέστερη διαβίωση των κατοίκων της, τόσο περισσότερο εξαπλώνεται! Αλλά η διαρκής ασυγκράτητη εξάπλωσή της δημιουργεί μεγαλύτερες ολοένα ανάγκες υποδομών, οδηγεί σε σημείο οριακής αντοχής τα μόλις προ ολίγου βελτιωμένα δίκτυα λειτουργιών της, επιβαρύνει τη ζωή του πληθυσμού της μετά κάθε ανάσα και, γι’ αυτό, απορροφά ξανά μεγαλύτερο συνεχώς μερίδιο εθνικών πόρων. Ωστόσο, αποδεικνύεται στην πράξη ότι η κάθε «λύση», μετά την αντίστοιχη βαριά εθνική επιβάρυνση, δεν λύει το πρόβλημα της Αθήνας αλλά, αντίθετα, το ανατροφοδοτεί επειδή οδηγεί σε περαιτέρω εξάπλωση του πολεοδομικού συγκροτήματος και, άρα, σε νέες μεγαλύτερες ανάγκες και δαπάνες.
Είναι φανερό πως, χάριν της Αθήνας ή εξ αιτίας της, η Ελλάδα αντλεί εις πίθον Δαναΐδων και, ακόμη χειρότερα, ανέτρεψε προ πολλού τη γεωπολιτική σταθερότητά της, ροκανίζει την παραγωγική βάση της εθνικής οικονομίας της, αποσταθεροποιεί επικίνδυνα την εθνική συνοχή της, αυτοδιαλύει την κοινωνία της και υπονομεύει μακροπρόθεσμα την κρατική της οντότητα. Οι πρώτες απειλητικές ρωγμές στα ύφαλα του σκάφους «Η Ωραία Ελλάς» είναι ήδη ορατές αλλά κάθε απόπειρα να τεθεί σε συζήτηση η σημαντικότερη αλλ’ όχι ασφαλώς μοναδική πηγή των αιτίων απορρίπτεται μετά βδελυγμίας με το απαξιωτικό κατηγορητήριο του «επαρχιωτικού αντι-αθηναϊσμού». Άλλωστε, στην Αθήνα ζουν όλοι όσοι διαμορφώνουν τις πολιτικές αποφάσεις και την κοινή γνώμη, βρίσκουν υπερσυγκεντρωμένη την πελατεία, διοικούν το Κράτος και συγκεντρώνουν τον πλούτο, αποτελούν την ποικιλώνυμη πνευματική, θρησκευτική και συνδικαλιστική ηγεσία της χώρας, εκφράζουν τη διανόηση και την καλλιτεχνική ζωή, ελέγχουν την Υγεία και τις εκδόσεις, κατανέμουν τις πιστώσεις και αναλαμβάνουν τις μεγάλες δουλειές κ.ο.κ. Όλοι αυτοί ταυτόχρονα εξαρτώνται πλήρως από αυτήν την τερατογενή Αθήνα και πολλοί κερδίζουν τα εκατομμύριά τους ή το απλό μεροκάματό τους από την περαιτέρω ανατροφοδουμένη τερατογονία της.
Το αθηναιοκεντρικό πλέγμα ισχύος παραμένει αδιαπέραστο. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι είναι και χρήσιμο. Δεν έχει -ούτε καν σκέφτεται σοβαρά-λύσεις, διότι δεν θέλει να βλέπει το πρόβλημα ούτε επιθυμεί να συνειδητοποιήσει ότι όλο τούτο το Σύστημά του είναι χτισμένο πάνω στην άμμο. Μα, είναι δυνατόν; Η παγκόσμια οικονομική κρίση απέδειξε ότι είναι. Παγκόσμιοι κολοσσοί με ασύγκριτα επιτελεία μελετών και προβλέψεων κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι επειδή δεν επιθυμούσαν να συνειδητοποιήσουν ότι η διαρκώς ανατροφοδοτουμένη επέκταση της επιχειρηματικής βάσης τους ήταν το πρόβλημα. «Για Λακεδαιμονίους θα μιλάμε τώρα;».
Πέραν από την απερισκεψία και την εγγενή ανικανότητα της ποικιλώνυμης ηγεσίας σε όλα της τα επίπεδα σήμερα, το πρόβλημα της Αθήνας, που είναι πρόβλημα όλων των Ελλήνων, έγκειται και στο γεγονός ότι το νεοελληνικό Κράτος από την ίδρυσή του οργανώθηκε συγκεντρωτικό και, συνεπώς, η πρωτεύουσά του κατέστη –και ακόμη παραμένει– ο Ομφαλός της ελληνικής Γης. Απαξάπαντες οι «εκτός των τειχών» Έλληνες αναγκάζονται να καταφεύγουν την πρωτεύουσα για να προωθήσουν τις υποθέσεις τους τόσο πιο συχνά και για τόσο πιο πολλές υποθέσεις όσο πιο πολύ η δημόσια σφαίρα διεισδύει στην ιδιωτική ζωή –ιδιαίτερα μάλιστα στην εποχή μας της απόλυτης διαπλοκής. Ένας πολίτης, που αναγκάζεται έτσι να έλθει στην Αθήνα, αφήνει στην πόλη ένα εισόδημα που εισπράττουν τα πολύπλοκα δίκτυα:
μεταφορές, ξενοδοχεία, εστίαση, διασκέδαση, αγορά κ.ά. Χώρια τα φακελάκια. Στους καιρούς μας αυτοί οι καταναγκαστικοί προσκυνητές της νεοελληνικής Μέκκας ανέρχονται σε δεκάδες χιλιάδες κάθε μέρα και οι περισσότεροι υποχρεώνονται να διανυκτερεύουν περισσότερες από μία νύχτες. Επί παραδείγματι, τον Φεβρουάριο 2005 στην Αττική προσήλθαν από τη λοιπή Ελλάδα 5.941 άτομα που πλήρωσαν 20.900 διανυκτερεύσεις.
Επί πλέον στην πρωτεύουσα συγκεντρώνονται τα περισσότερα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τα μεγαλύτερα και καλύτερα νοσοκομεία και ιδιωτικά κέντρα υγείας της χώρας στα οποία συρρέουν δεκάδες χιλιάδες σπουδαστές, ασθενείς και συγγενείς τους. Όλες αυτές οι στρατιές, που αναγκάζονται να έλθουν στην πρωτεύουσα, δημιουργούν, έτσι, μια τεράστια οικονομική βάση, μια στρούγκα για άρμεγμα, κι αυτή με τη σειρά της αναπτύσσει μια σειρά νέων παρασιτικών δικτύων, ευκαιριών, παραεπαγγελμάτων τα οποία προσελκύουν νέους μονίμους κατοίκους.
Παράλληλα προς την οικονομική βάση οι προσφερόμενες μεγάλες ευκαιρίες και η συγκέντρωση εκπαιδευτικών ιδρυμάτων δημιουργούν μιαν συνεχώς διευρυνομένη βάση ποιότητος και ισχύος. Η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, που ανέλυσε επί δύο έτη τα ποιοτικά ευρήματα της γενικής απογραφής του 2001 για την Παιδεία ανεκοίνωσε ότι οι κάτοχοι διδακτορικού διπλώματος αντιπροσώπευαν στο σύνολο της χώρας το 0,26% αλλά στην Αττική το 0,45%, οι κάτοχοι Μάστερ το 0,54% στο σύνολο της χώρας αλλά το 1,03% στην Αττική, οι απόφοιτοι Πανεπιστημίου το 8,20% στο σύνολο της χώρας αλλά στην Αττική το 11,25% και οι αναλφάβητοι το 3,61% στο σύνολο της χώρας αλλά στην Αττική το 2,77%.
Από αυτήν την άμεσα διαθέσιμη δεξαμενή των «λευκών κολάρων» αντλούν υπαλλήλους και μελλοντικά στελέχη οι μεγάλες επιχειρήσεις που, όλες, εδρεύουν στην πρωτεύουσα, φυσικά. Τον Νοέμβριο 2005 οι είκοσι μεγαλύτερες και πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις της χώρας είχαν έδρα την Αθήνα. Μαρτυρία αθηναϊκής εφημερίδας ανέφερε τα εξής:
Με ορίζοντα το 2007, οι εκτιμήσεις θέλουν τα συνολικά καθαρά κέρδη των 20 μεγαλύτερων εισηγμένων επιχειρήσεων να ξεπερνούν τα 7 δις ευρώ και τον τζίρο τους να προσεγγίζει τα 50 δις ευρώ. Το ποσό αυτό υπερβαίνει την κερδοφορία, που εμφάνισαν όλες μαζί οι περίπου 220 εισηγμένες στο Χρηματιστήριο επιχειρήσεις, και αντιστοιχεί στο ήμισυ της δαπάνης του φετινού προγράμματος δημοσίων επενδύσεων.
Άλλωστε, η πρωτεύουσα παίρνει τη μερίδα του λέοντος από όλες τις δημόσιες επενδύσεις, τις δημόσιες δαπάνες και τις ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι μόνον η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση (Υπερνομαρχία) Αθηνών-Πειραιώς είχε προϋπολογισμό 3.390.847,76 ευρώ το έτος 2005 και παρουσίασε έλλειμμα 1.147.370 ευρώ. Αυτό δεν εμπόδισε, όμως, το 2006 να διπλασιάσει τον προϋπολογισμό της στα 6.836.024,37 ευρώ και να αυξήσει το έλλειμμά της στα 1.761.480,30 ευρώ.
Μεταξύ 2000-2003 η Περιφέρεια Αττικής απορρόφησε το 28,50% των Περιφερειακών Επιχειρησιακών Προγραμμάτων, και μεταξύ 2004-2005 το 57,30%. Σε σύγκριση με την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης το ποσοστό αυτό είναι διπλάσιο την πρώτη περίοδο και κατά 16,30 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο τη δεύτερη. Σε σύγκριση με την Περιφέρεια Ηπείρου είναι τεσσεράμισι φορές μεγαλύτερο την πρώτη περίοδο και κατά 23 μονάδες υψηλότερο τη δεύτερη.
Τον Μάρτιο 2005 ο Γενικός Γραμματέας της Περιφέρειας Αττικής ανακοίνωσε ότι:
Όσον αφορά στα κατασκευαστικά έργα, που εκτελούνται στην Περιφέρεια Αττικής και συνδέονται με την τουριστική της ανάπτυξη, πάνω από 550 έργα σε Δήμους της Αττικής έχουν ενταχθεί στο Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα και βρίσκονται σε εξέλιξη στο Λεκανοπέδιο με ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2008.
Λειτουργεί, έτσι, προς κάθε κατεύθυνση ο πολλαπλασιαστής που εξαπλώνει το πολεοδομικό συγκρότημα.
Τα πράγματα δεν ήσαν έτσι εξ αρχής. Η Αθήνα χρειάσθηκε να λειτουργήσει ως πρωτεύουσα επί ογδόντα χρόνια για να συγκεντρώσει 250.000 κατοίκους το 1922 και ο Πειραιάς μόλις 50.000. Μεσολάβησε, όμως, η Μικρασιατική Καταστροφή και μέσα στα δύο μόνον επόμενα χρόνια η εγκατάσταση των προσφύγων διπλασίασε τον πληθυσμό της Αθήνας σε 550.000 και τριπλασίασε του Πειραιά σε 150.000. Ωστόσο, το πληθυσμιακό άθροισμα των δύο πόλεων, που σύντομα επρόκειτο να ενωθούν αργότερα, αντιπροσώπευε μόνον το 10% περίπου του συνολικού ελληνικού πληθυσμού. Μετά τα επόμενα, όμως, 27 χρόνια ο πληθυσμός αυτός διπλασιάσθηκε και ανήλθε σε 1.378.586 άτομα το 1951.
Είχε μεσολαβήσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Κατοχή και ο τρομερός Εμφύλιος. Τότε έσβησαν απ’ τον χάρτη της Ελλάδος 1.700 χωριά, 300.000 Έλληνες πέθαναν από την πείνα, σκοτώθηκαν 258.000 και εκπατρίσθηκαν ηττημένοι ή αρπαγμένοι 78.000 τουλάχιστον ενήλικοι και παιδιά και κατεστράφη συθέμελα όλη η υποδομή και η παραγωγή της χώρας. Το ακαθάριστο εθνικό εισόδημα έπεσε στο 41% του προπολεμικού, η παραγωγή του ελαιόλαδου στο 80%, του σίτου και της σταφίδας στο 33%, του βάμβακος και του καπνού στο 10%!
Ξυπόλητες στρατιές ανεστίων ανέργων κατέφυγαν στην Αθήνα κατά εκατοντάδες χιλιάδες. Επίσης δεκάδες χιλιάδες στη Θεσσαλονίκη όπως και σε άλλες πόλεις. Καμιά, ωστόσο, ελληνική πόλη δεν παρουσίασε την μετέπειτα δημογραφική έκρηξη που συνέχισε και εξακολουθεί να παρουσιάζει η πρωτεύουσα. Εκεί ο πολλαπλασιαστής επιταχύνθηκε για τους εγγενείς ειδικούς λόγους που προαναφέρθηκαν. Ο Άρνολντ Τόυνμπη σημειώνει:
Κατά την πενταετία 1956-1960, 250.000 άνθρωποι μετανάστευσαν από την ελληνική ύπαιθρο στις πόλεις και η Αθήνα ήταν το σημείο προορισμού του 80% απ’ αυτούς. Στη διάρκεια της δεκαετίας 1951-1961 η καθαρή αύξηση του πληθυσμού των Αθηνών έφθασε τις 360.861.
Δηλαδή σε δέκα χρόνια προσετέθη στην πρωτεύουσα μια ολόκληρη Θεσσαλονίκη, μεγαλύτερη μάλιστα κατά 20%! Το 1951 η δεύτερη σε μέγεθος αυτή πόλη της Ελλάδος είχε 302.124 κατοίκους. Μέσα στον επόμενο μισόν αιώνα η Θεσσαλονίκη προσείλκυσε άλλους 500.000 νέους κατοίκους αλλά η Αθήνα τρία εκατομμύρια επί πλέον. Τώρα υπερβαίνουν τα 4 εκατομμύρια σε έναν συνολικό πληθυσμό της χώρας που μόλις ξεπερνά τα 11 εκατομμύρια –μαζί με το τουλάχιστον 1,3 εκατομμύριο ξένους οικονομικούς μετανάστες. Στην Ευρώπη, στη Βόρειο Αμερική και στην Αυστραλία υπάρχουν ασφαλώς πρωτεύουσες με πληθυσμό πολύ μεγαλύτερο της Αθήνας αλλά καμιά απολύτως πρωτεύουσα δυτικού κράτους δεν συγκεντρώνει τόσο θηριώδη αναλογία πληθυσμού σε σύγκριση με το σύνολο του Λαού όσο η πρωτεύουσα της Ελλάδος. Στη Δυτική Ευρώπη, επί παραδείγματι, οι σημαντικότερες πρωτεύουσες συγκεντρώνουν, σε σχέση με το σύνολο των κατοίκων της χώρας τους τα εξής ποσοστά:
Βερολίνο 4%, Ρώμη 5%, Άμστερνταμ 6%, Μαδρίτη 7%, Βρυξέλλες 10%, Ελσίνκι 10%, Λονδίνο 12%, Παρίσι 15%, Στοκχόλμη 16%, Λισαβόνα 20%, Λουξεμβούργο 21%, Κοπεγχάγη 23%, Βιέννη 24% και Δουβλίνο 28%.
Είναι αποκαλυπτικά ορισμένα ενδεικτικά μεγέθη σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 2001.
Με εξαίρεση την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τον Πειραιά οι πρωτεύουσες των 49 Νομών της χώρας παρουσίαζαν τον εξής πληθυσμό:
*κάτω των 10.000 κατοίκων οι εννέα,
*μεταξύ 10-15.000 κατοίκων οι δεκαπέντε,
*μεταξύ 25-40.000 κατοίκων οι δέκα,
*μεταξύ 40-50.000 κατοίκων οι επτά
*μεταξύ 50-60.000 κατοίκων οι τέσσερις
*μόνον μία (Βόλος) πλησίαζε τις 80.000
*δύο συγκέντρωναν ανά 115.000 κατοίκους (Ηράκλειο και Λάρισα)
*μόνον μία (Πάτρα) πλησίαζε τους 160.000 κατοίκους.
Αντίθετα, στην Αττική τρεις Δήμοι είχαν πληθυσμό άνω των 57.000 κατοίκων, τρεις άνω των 60.000, τέσσερις άνω των 70.000, ένας 80.000, ένας 114.233 και ένας 137.288 –πάντα με εξαίρεση τους Δήμους Αθηναίων και Πειραιώς.
Η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, που συνορεύει με την Αλβανία και τα Σκόπια, συγκέντρωνε το 2001 λιγότερους από 350.000 κατοίκους και οι τρεις από τους 4 συνολικά Νομούς της είχαν –ο καθένας– λιγότερους από 55.000 κατοίκους.
Η Θράκη, που συνορεύει με την Τουρκία και τη Βουλγαρία, είχε 361.571 εκ των οποίων οι 156.869 ήσαν συγκεντρωμένοι στις πρωτεύουσες των τριών Νομών της Ξάνθη, Κομοτηνή και Αλεξανδρούπολη.
Η Περιφέρεια Ηπείρου, που έχει εκτεταμένα σύνορα με την Αλβανία, 353.000
Οι Νομοί Λέσβου, Σάμου και Χίου στο Βόρειο Αιγαίο, που καθημερινά απειλεί η Τουρκία, 204.758 συνολικά.
Μεταξύ 1991-2001 ο συνολικός πληθυσμός της Ελλάδος, χάρη στους ξένους μετανάστες αποκλειστικά, αυξήθηκε κατά 6,7%. Αυτό, όμως, το ποσοστό αυξήσεως μειώθηκε δραστικά στους ακριτικούς Νομούς Λέσβου 3,1%, Σάμου 3,8%, Χίου 0,4%, Έβρου 3,7%, Θεσπρωτίας 3,2%, Καστοριάς 0,72%, Φλωρίνης 3%, Πέλλας 4,1% και Σερρών 4,3% -παρά τη συρροή ξένων μεταναστών.
Δραματική μείωση του πληθυσμού τους είχαν εμβληματικοί οικισμοί πάνω ακριβώς στην γραμμή των ελληνικών συνόρων ως εξής:
Απέναντι στην Αλβανία: Πωγώνι -20,9%, Καλπάκι -19,2%, Δελβινάκι -10,5% και Κόνιτσα -5,4% στον Νομό Ιωαννίνων και Αρρένες Γράμμου -33,5%, Νεστόρι -8,32% και Κορέστεια -6,7% στον Νομό Καστοριάς.
Απέναντι στα Σκόπια: Κάτω Κλεινές -9,9% και Μελίτη -0,4% στον Νομό Φλωρίνης.
Απέναντι στη Βουλγαρία: Αχινός -15,2%, Πετρίτσι -10% και Προμαχώνας -6,7% στον Νομό Σερρών.
Απέναντι στην Τουρκία: Τρίγωνο -23,6%, Βύσσα -9,1%, Σουφλί -7,9%, Τυχερό -4,3% και Διδυμότειχο -3,7% στον Νομό Έβρου.
Αντίθετα, στους Νομούς Ανατολικής Αττικής και Δυτικής Αττικής σημειώθηκε πληθυσμιακή έκρηξη. Ο πληθυσμός αυξήθηκε αντίστοιχα κατά 37% και 20,7%.
Το πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης και οι πρωτεύουσες των άλλων 49 Νομών της χώρας συνάθροιζαν 2.585.833 κατοίκους, κατά 1.270.774 λιγότερους από το πολεοδομικό συγκρότημα πρωτευούσης που συγκέντρωνε μόνο του 3.776.607!
Με αυτά τα πληθυσμιακά δεδομένα το Λεκανοπέδιο Αττικής εκλέγει το 1/3 της Βουλής των Ελλήνων και περίπου το 75% των πιο σημαντικών υπουργών σε κάθε κυβέρνηση. Με ποσοστά συντριπτικής υπεροχής, επίσης, καταλαμβάνει σταθερά όλες σχεδόν τις θέσεις-κλειδιά του κρατικού μηχανισμού, των τραπεζών, των πολυεθνικών, των τριτοβαθμίων συνδικάτων κ.λπ. Η αλληλεπίδραση μεταξύ του πλέγματος εξουσίας και του «αθηναϊκού» Λαού είναι ακατάλυτη και διαρκής ερήμην της λοιπής Ελλάδος.
Συντριπτικά επίσης είναι τα συγκριτικά ποιοτικά μεγέθη ανάμεσα στο Λεκανοπέδιο και στην λοιπή Ελλάδα. Η κατά κεφαλήν αναλογία του Λεκανοπεδίου απέχει παρασάγγας από την αντίστοιχη της λοιπής Ελλάδος σε όλα τα ζωτικά πεδία όπως :
• η αγορά και η αξία αυτοκινήτων, σκαφών αναψυχής και ειδών πολυτελείας,
• η ανέγερση -και ανοχή- αυθαιρέτων κτισμάτων έως και επαύλεων,
• τα μέσα μαζικής μεταφοράς μετρό, τραμ, λεωφορεία, πλοία και ταχύπλοα,
• οι δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας, οι κόμβοι και οι πεζόδρομοι,
• τα νοσοκομεία και τα ιδιωτικά κέντρα υγείας,
• το εισόδημα και η καταναλωτική δαπάνη
• η κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος, νερού, τροφίμων, καυσίμων, θεαμάτων και δημοσίων επενδύσεων κ.α.
Η Ελλάδα δεν έχει τη δυνατότητα να συντηρήσει ούτε να θρέψει την πρωτεύουσά της. Ορισμένα συγκριτικά μεγέθη είναι αποκαλυπτικά:
1. Οι ελληνικές εισαγωγές κρέατος και γάλακτος ξεπερνούν τη δαπάνη που πληρώνει η Ελλάδα σε εισαγωγές πετρελαίου και ηλεκτρικής ενεργείας. Η ελληνική παραγωγή σε βόειο κρέας καλύπτει μόνον το 25% των αναγκών και μόλις το 50% των αναγκών για την κατανάλωση αγελαδινού γάλακτος και γαλακτομικών.
2. Το 2005 το ΥΠΕΧΩΔΕ χρωστούσε στη ΔΕΗ 16 εκατομμύρια ευρώ για την κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος με το οποίο λειτουργούσαν οι φωτεινοί σηματοδότες και ο άπλετος ηλεκτροφωτισμός στις οδικές αρτηρίες της Αττικής.
Γίνεται προφανές ότι έχει ανατραπεί η γεωπολιτική ισορροπία της χώρας σε όλους τους επί μέρους τομείς -κοινωνία, οικονομία, χωροταξία, διοίκηση, πολιτική εκπροσώπηση κ.α. Εξίσου προφανές είναι ότι ο πληθυσμός της Ελλάδος μεταξύ 1991-2001 αυξήθηκε κυριώτατα από την εισροή ξένων μεταναστών. Δίχως την εγκατάσταση 1,3 τουλάχιστον ξένων η εικόνα θα ήταν πολύ δυσμενέστερη και στον τομέα των κοινωνικών ασφαλίσεων-συντάξεων δραματικότερη.
Στην πραγματικότητα ο αυτόχθων ελληνικός Λαός γηράσκει και φθίνει – εκτός του ότι επί πλέον οδηγείται από την ηγετική πυραμίδα σε εξευτελιστική παρακμή. Από το 1993 ήδη η αρμοδία διακομματική επιτροπή της Βουλής για το δημογραφικό πρόβλημα είχε προβεί σε δραματικές διαπιστώσεις, που, φυσικά, έπεσαν στο κενό.
Τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν την πορεία ανά εξαετία. Το 1974-1979 οι γεννήσεις ήσαν περισσότερες από τους θανάτους κατά 385.299 Ελληνάκια και ανάλογα είχε αυξηθεί ο πληθυσμός της χώρας. Δώδεκα μόλις χρόνια αργότερα το 1986-1991 γεννήθηκαν 70.997 μόλις περισσότεροι Έλληνες από όσους πέθαναν. Και στα επόμενα δώδεκα χρόνια το 1998-2003 γεννήθηκαν 9.864 λιγότεροι από όσους πέθαναν. Ο Χάρος είχε πάρει το πάνω χέρι! Και, επειδή η Φύση απεχθάνεται το κενό, έσπευσαν, και το ανεπλήρωσαν –απογραφόμενοι μόνον εν μέρει το 2001– οι ανέστιοι πένητες ξένοι οικονομικοί πρόσφυγες κατά κανόνα τότε λαθραίοι, καταζητούμενοι και προπηλακιζόμενοι!
Όταν, λοιπόν, η τελευταία γενική απογραφή του 2001, μετά την εισροή των ξένων, διαπιστώνει αύξηση του πληθυσμού κατά 6,7% δεν σημαίνει ότι αυξήθηκαν αναλόγως οι Έλληνες, αλλά πιστοποιεί ότι απλώς αυξήθηκαν οι κάτοικοι της χώρας, αυτόχθονες και ξένοι. Παρήλθε ήδη μια ολόκληρη γενεά, δηλαδή μια 30ετία, από την τελευταία φορά που στην εξαετία 1974-1979 οι γηγενείς Έλληνες αυξήθηκαν κατά 6,9 ανά χιλίους. Μετά, ο δείκτης ακολούθησε φθίνουσα πορεία ανά εξαετία με τους εξής δημογραφικούς δείκτες διαδοχικά: 4,6, 1,2, 0,3 και αρνητικό το 1998-2003 -0,1.
Η υπογεννητικότητα, όμως, δεν εμπόδισε την Αθήνα να αυξάνει συνεχώς τον πληθυσμό της.
Είναι φυσικό και πρέπον να υπερέχει μια πρωτεύουσα. Εδώ, όμως, διαφορά είναι σαρωτική και είναι εξίσου φυσικό, αλλά ανισόρροπο, να προσελκύει νέους κατοίκους. Ωστόσο οι νέοι κάτοικοι και ο αυξανόμενος πλούτος των παλαιοτέρων προκαλούν δυσλειτουργία έως και ασφυξία στο πολεοδομικό συγκρότημα, που στην συνέχεια χρειάζεται -και παίρνει αμέσως- όσες δημόσιες επενδύσεις απαιτεί η αντιμετώπιση των δυσλειτουργιών. Και, μόλις αυτές αντιμετωπισθούν, χιμούν καινούργιοι κάτοικοι αλλά χιμούν και οι παλαιότεροι για να εκχρηματίσουν αμέσως την καινούργια ευκαιρία. Η γάτα κυνηγάει αενάως την ουρά της. Και οι ποντικοί χορεύουν!
Εν προκειμένω κάθε σοβαρή πολιτική ηγεσία, αν υπήρχε, θα είχε παραγγείλει και θα είχε αποκτήσει μιαν ενδελεχή επιστημονική μελέτη ώστε, με αδιάσειστα τεκμήρια, να γνωρίζει τουλάχιστον τι ακριβώς συμβαίνει στο Λεκανοπέδιο, ποιες προοπτικές διανοίγονται, τι αντοχές διαθέτει η Ελλάδα, ποια περιθώρια έχει το δημόσιο ταμείο και η εξέλιξη του δημοσίου χρέους, τι αντισταθμιστικά οφέλη ή αντιστρόφως ανεπανόρθωτες βλάβες προβλέπονται βάσιμα, ποια σχέση ανάμεσα σε κατανάλωση (και εθνικών πόρων) και σε παραγωγή διαμορφώνει κάθε απόφαση «σωτηρίας» της Αθήνας κ.ά. Ο μόνος που έκανε στο παρελθόν μια τέτοια μελέτη ήταν ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Δοξιάδης –και την έθαψαν, φυσικά. Στοιχεία του ζητήματος υπάρχουν άφθονα, διάσπαρτα, σήμερα και είναι ανατριχιαστικά. Ωστόσο τις γραμμές αυτές σύρει ένας απλός δημοσιογράφος, που δεν διεκδικεί επιστημονικές δάφνες ούτε και τις σχετικές σκοτούρες. Απλώς επισημαίνει το μέγεθος του προβλήματος και την κακοήθη εξαλλαγή του σε επικίνδυνο καρκίνωμα το οποίο ενισχύουν, αντί να εξουδετερώσουν ή τουλάχιστον να απομονώσουν, οι εφαρμοζόμενες περιοδικά πολυδάπανες «θεραπείες». Και, επειδή ο δημοσιογράφος αυτός είναι Μακεδών, θα χρησιμοποιήσει ενδεικτικά ορισμένες μαρτυρίες περιεχόμενες αποκλειστικά σε δημοσιεύματα αθηναϊκών εφημερίδων που μάλλον δεν μπορεί να κατηγορηθούν για «επαρχιωτικό αντι-αθηναϊσμό» και άλλα τέτοια αμυντικά φληναφήματα δραστών και επικαρπωτών.
Στο γύρισμα του αιώνα η κατάσταση στην Αθήνα, λόγω της επεκτάσεώς της, ήταν πράγματι δραματική και το Σύστημα εφεύρε τον φερετζέ των Ολυμπιακών Αγώνων προκειμένου να δαπανήσει, ακόμη και να σπαταλήσει, κολοσσιαίους εθνικούς πόρους «για να δοξασθεί η Ελλάδα»! Γι’ αυτόν τον σκοπό δαπανήθηκε, αποκλειστικά από εθνικούς πόρους, το αστρονομικό ποσό των δέκα δισεκατομμυρίων ευρώ! Για να υπάρχει ένα μέτρο συγκρίσεως θα πρέπει να υπογραμμισθεί ότι σ’ ολόκληρη την εικοσαετία 1985-2005 η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδότησε την Ελλάδα συνολικά με 46,5 δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς να συνυπολογισθούν οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις στην ελληνική γεωργία. Αυτό το ποσό αφαιρέθηκε από την υπόλοιπη Ελλάδα κατά το ποσοστό που της αναλογούσε κατά κεφαλήν κατοίκων και πολλαπλασίως κατά μέγεθος αναγκών και εθνικής αυτοσυντηρήσεως.
Εν πάση περιπτώσει η Αθήνα ευπρεπίσθηκε πολύ σημαντικά, οι Ολυμπιακοί Αγώνες απεδείχθησαν το 2004 υποδειγματικοί και οι Έλληνες, αεί παίδες, ενθουσιάσθηκαν που έχασαν το τρένο! Βέβαια, αυτός δεν ήταν ο πραγματικός σκοπός.
Ποια, όμως, είναι τα αποτελέσματα μετά τέσσερα μόλις χρόνια; Μερικά δεν χρειάζονται μαρτυρίες γιατί τα βλέπει ο κόσμος όλος μέρα-νύχτα. Επί παραδείγματι:
• το υποδειγματικό σύστημα ασφαλείας, χρυσοπληρωμένο και πανάκριβο, κατέρρευσε πλήρως μαζί με την Αστυνομία,
• φαραωνικά ολυμπιακά ακίνητα μένουν ακόμη στα αζήτητα και ένα δόθηκε στον Βατοπαιδινό Εφραίμ,
• το κωπηλατοδρόμιο του Σχοινιά στον Μαραθώνα, αφού μετάλλαξε τον ιερό χώρο, κατέληξε σκουπιδότοπος,
• το τραμ προκαλεί κυκλοφοριακά εμφράγματα και, ελλείψει επιβατών, οικονομικά ελλείμματα αλλ’ ωστόσο επεκτείνεται,
• η κυκλοφοριακή συμφόρηση επανήλθε εφιαλτικότερη στην λεωφόρο Κηφισού κι αλλού παρά την υποδειγματική λειτουργία και τη συνεχή επέκταση του εξαιρετικού μετρό,
• οι πανάκριβες -και όμορφες- πεζοδρομήσεις κι αναπλάσεις στο κέντρο της Αθήνας ξαναγίνονται Βαβέλ.
Ιδού κατά λέξη ορισμένες μαρτυρίες δημοσιευμένες στην «Καθημερινή»:
Η Αθήνα είναι μια από τις πιο πυκνοδομημένες πόλεις στην Ευρώπη, ενώ ορισμένες συνοικίες της συναγωνίζονται τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές του Πλανήτη.
Μπορεί η επιχείρηση τιθάσευσης του εμπορικού τριγώνου να βάλτωσε, του Ψυρρή να έγινε παρδαλή κουρελαρία, η Ομόνοια και τα γύρω της να εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους και ολόκληρο το κέντρο να τινάζεται στον ύπνο του με εφιάλτες εξέγερσης -αλλά η Αθηνάς θα πεζοδρομηθεί. Ποιος μας πιάνει!
Ως κάτοικος της περιοχής Μακρυγιάννη θα ήθελα να σας πληροφορήσω για την παράδοση στην κυκλοφορία του τέως πεζοδρόμου Διονυσίου Αρεοπαγίτου/Αποστόλου Παύλου. Αυτοκίνητα, φορτηγάκια και μηχανάκια μπορούν να κυκλοφορούν πλέον άνετα και ανεμπόδιστα στον περιφερειακό αυτόν της Ακρόπολης.
Σύμφωνα με τα αρχεία του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας, μόνον στην Αθήνα 4.348 γιατροί δηλώνουν ότι δεν έχουν δουλειά. Άλλοι εργάζονται όπου βρουν, ακόμη και σε φαστ φουντ, και άλλοι εφημερεύουν σε ιδιωτικές κλινικές για 40 ευρώ.
Περίπου 1,25 εκατομμύριο μετανάστες διαβιούν στη χώρα μας. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, αν και στην Αθήνα ζει το 42,76% και το 50% προέρχονται από την Αλβανία, άδειες παραμονής εν ισχύ έχει μόνον το 37,36%.
Επτά ανεκτίμητα κομμάτια του πολιτισμού μας ρημάζουν περιμένοντας χορηγούς. Στην Αθήνα ο Ναός της Απτέρου Νίκης, το Δημόσιο Σήμα, το Λύκειο του Αριστοτέλους και το Τατόι, στη Σαλαμίνα η Μυκηναϊκή Ακρόπολη και το ησυχαστήριο του Ευριπίδη.
Σε τερατώδη πόλη-γίγαντα μεταβάλλεται όλη η Αττική με απρόβλεπτες κοινωνικές, πολιτικές και εθνικές συνέπειες. Σύμφωνα με μελέτη του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, τις μεγαλύτερες πιέσεις πρόκειται να δεχθούν μέσα στην επόμενη δεκαετία οι Δήμοι της βόρειας Αττικής. (…) Όπως σημειώνουν οι καθηγητές του ΕΜΠ η επέκταση των ελληνικών πόλεων γίνεται άναρχα. (…) Η Αττική επεκτείνεται με φρενήρεις ρυθμούς. Τα Μεσόγεια γεμίζουν πολυκατοικίες προτού καν αποκτήσουν δίκτυο αποχέτευσης. Στο Θριάσιο οι ελαιώνες και οι γεωργικές εκτάσεις αποψιλώνονται συστηματικά. (…..) Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι φρενήρεις ρυθμοί επέκτασης της πόλης πρέπει να ανασχεθούν με τη διατήρηση της γεωργικής γης και των εναπομεινάντων χώρων πρασίνου σε πρώτη προτεραιότητα.
Ένα χωριό κάθε χρόνο στα Μεσόγεια. Μόνο πέρυσι εκδόθηκαν 4.000 οικοδομικές άδειες σε μια περιοχή χωρίς δρόμους, στοιχειώδεις υποδομές και στρατηγικό σχεδιασμό. Στα Μεσόγεια το τσιμέντο δεν έχει τέλος. Ο κάμπος της Αττικής έχει δώσει τη θέση του σε πολυκατοικίες και μεζονέτες, τεράστια πολυκαταστήματα, κτίρια γραφείων και βιοτεχνίες (…) Η προσπάθεια, που έγινε προ ετών από το Κράτος για την προστασία του αγροτικού χαρακτήρα των Μεσογείων, έχει εκ των πραγμάτων απαξιωθεί (…) Η πληθυσμιακή πίεση συνεχίζεται ακάθεκτη. Την τελευταία δεκαετία ο Γέρακας αύξησε τον πληθυσμό του από 8.500 κατοίκους σε 13.900, το Κορωπί από 16.800 σε 25.300, το Μαρκόπουλο από 10.500 σε 15.600.
Εκεί που παραθέριζαν επιλέγουν να μείνουν μόνιμα. Σύμφωνα με την αρχιτέκτονα πολεοδόμο Φραίη Καμούτση, επτά από τους 28 παραλιακούς Δήμους αρχίζουν σταδιακά να μετατρέπονται από παραθεριστικοί οικισμοί σε περιοχές πρώτης κατοικίας. Ανάμεσά τους η Σαλαμίνα, τα Καλύβια, το Κορωπί, η Λούτσα, η Ραφήνα και ο Ωρωπός (…) Το μεγαλύτερο μέρος της ανάπτυξης εξακολουθούν να απορροφούν τα Μεσόγεια.
Σύμφωνα με μελέτη, που αφορά το προφίλ της αγοράς κατοικίας στην Αττική, στη διάρκεια της τελευταίας οκταετίας 14 νέες περιοχές έκαναν δυναμικά την είσοδό τους στην αγορά. Πρόκειται για τις περιοχές στα Μεσόγεια (…) όπου την περίοδο 2001-2008 το απόθεμα κατοικίας αυξήθηκε από 25 έως 50%. Στην ίδια μελέτη υποστηρίζεται ότι στις περιοχές αυτές εγκαταστάθηκαν τουλάχιστον 200.000 άνθρωποι.
Με την εφαρμογή του προγράμματος, δήλωσε ο Νομάρχης, αναμένεται να αντιμετωπιστεί σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα της αυθαίρετης δόμησης. Τα μέχρι σήμερα καταγεγραμμένα αυθαίρετα κτίσματα σε 24 Δήμους και Κοινότητες της Ανατολικής Αττικής ανέρχονται σε 19.000 (…) Ο Πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος κ. Γιάννης Αλαβάνος κατέστησε σαφές ότι δεν πρέπει να ανεχθούμε τη δημιουργία μιας νέας γενεάς αυθαιρέτων.
Στο σχέδιο πόλης 200.000 στρέμματα. Αλλάζουν τα δεδομένα στην Ανατολική Αττική. Νομιμοποιούνται 50.000 αυθαίρετα. (…) Σύμφωνα με τον Νομάρχη κ. Λ. Κουρή, με την προώθηση και την ολοκλήρωση των εντάξεων, θα αποδοθεί στους πολίτες γη για νόμιμη δόμηση κι αυτό θα αποτελέσει ισχυρό κίνητρο και θα συμβάλει αποφασιστικά στην αντιμετώπιση της αυθαίρετης δόμησης (…) Θα νομιμοποιηθούν και τα περισσότερα αυθαίρετα που έχουν ανεγερθεί.
Σε νέο πεδίο αντιπαράθεσης των μεγάλων κατασκευαστικών ομίλων αναμένεται να εξελιχθούν τα Μεσόγεια έως το 2010 καθώς πληθαίνουν οι δρομολογούμενες επενδύσεις για την ανάπτυξη εμπορικών κέντρων συνολικής αξίας άνω των 300 εκατομμυρίων ευρώ (…) Τα νέα εμπορικά κέντρα στην Ανατολική Αττική εκτιμάται ότι θα απευθύνονται σε πληθυσμό της τάξεως του 1,5 εκατομμυρίου κατοίκων.
Άλλες αθηναϊκές εφημερίδες προσθέτουν τις δικές τους μαρτυρίες:
Ένα χρόνο μετά, αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη κληρονομιά των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας είναι το μετρό και οι βελτιώσεις των συγκοινωνιών (…) όμως τους Έλληνες βαραίνει πλέον το κόστος των Αγώνων που συνεχώς ανεβαίνει. Τώρα, καθώς η χώρα αντιμετωπίζει το θέμα του ελλείμματος και τα ολυμπιακά ακίνητα μένουν αναξιοποίητα, νομίζω ότι η πλειονότητα των Ελλήνων διερωτάται αν πραγματικά άξιζε η διοργάνωση το οικονομικό βάρος που αντιμετωπίζουν η χώρα και οι πολίτες της.
Περισσότερα από 3.000 στρέμματα ελευθέρων ή ανοικτών χώρων έγιναν τσιμέντο τα δύο τελευταία χρόνια στο Λεκανοπέδιο. Ολόκληρες γειτονιές αλλάζουν χαρακτήρα, χάνουν τα παραδοσιακά τους στοιχεία, τη φυσιογνωμία τους, την ταυτότητά τους.
Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση του Προϋπολογισμού, οι Ολυμπιακοί Αγώνες επιβάρυναν το έλλειμμα του 2004 κατ’ 1,37% του ΑΕΠ. Μ’ άλλα λόγια το 20% του ελλείμματος του 2004 οφείλεται στο κόστος των Αγώνων (…) Πέντε χρόνια αθηνοκεντρικής ανάπτυξης αύξησαν τον πλούτο των κατοίκων της Αττικής εις βάρος φυσικά των κατοίκων της υπόλοιπης Ελλάδας.
Ένα χρόνο μετά, τα διαμάντια χάνουν τη λάμψη τους (..) Τα έργα, που θαύμασε ο κόσμος όλος στους Ολυμπιακούς, απαξιώνονται και μετατρέπονται σε σωρούς σκουπιδιών.
Περισσότερα από εννέα δισεκατομμύρια ευρώ δαπανήθηκαν για τη διοργάνωση θεάματος τριάντα ημερών για να ακολουθήσει η αποκάλυψη του χάους. Σήμερα η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διαχειρισθεί μια ετήσια δαπάνη 85 εκατ. ευρώ για τη συντήρηση των ολυμπιακών αθλητικών εγκαταστάσεων (…) Το θέαμα τελείωσε αλλά οι συνέπειες της αφροσύνης θα βαρύνουν για πολλές δεκαετίες τον Έλληνα πολίτη.
Είναι γεγονός ότι η διοργάνωση των Αγώνων ήταν υπερβολικά δαπανηρή, η οικονομία επιβαρύνθηκε δραματικά εξ αιτίας τεράστιων αθλητικών εγκαταστάσεων (…) Η προσδοκία ήταν ότι με τη λήξη των Αγώνων θα αναζωογονηθεί ο τόπος ώστε να υπερκαλύψει τις δαπάνες αυτές (…) Βλέπουμε, όμως ότι ούτε διεθνείς αγώνες έγιναν ούτε επενδύσεις ήλθαν ούτε αυξήθηκε δραστικά ο τουρισμός.
Στις 7 Μαρτίου 2005 η Ένωση Ξενοδόχων Αττικής ανακοίνωσε ότι τον Ιανουάριο 2005 το Λεκανοπέδιο παρουσίασε την χειρότερη ευρωπαϊκή μέση πληρότητα, μειωμένη κατά 8,8% σε σχέση με την αντίστοιχη του Ιανουαρίου 2004 και κατά 20% χαμηλότερη των άλλων μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων. Το πραγματικά ζητούμενο, όμως, δεν ήταν αυτό ούτε η προβολή της Ελλάδος και της αποτελεσματικότητάς της.
Το ζητούμενο ήταν η «αρπαχτή», η διόγκωση της καταναλωτικής και πολιτικής πελατείας και η υπεραξία της γης. Από τον Ιανουάριο 2005 μέχρι τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, οι τιμές των νεοδμήτων κατοικιών αυξήθηκαν κατά 30,80% στο Κερατσίνι, στο Πέραμα και στη Δραπετσώνα, κατά 25% στον Κολωνό και κατά 17,20% στη Νίκαια, δηλαδή στις παραδοσιακές λαϊκές γειτονιές των εργατών, τεχνιτών και μικροαστών!
Γιγαντιαία συμφέροντα της Ολιγαρχίας και μικρότερα αλλά πολύ σημαντικά συμφέροντα μυριάδων ανθρώπων σε πλήρη αλληλεξάρτηση και αμοιβαία εξυπηρέτηση, πολιτικοί εξαρτώμενοι απόλυτα από την ψήφο -και όχι μόνον- όλων αυτών, διαμορφωτές κοινής γνώμης υποταγμένοι άνευ όρων σ’ αυτήν την πελατεία των εκατομμυρίων καταναλωτών και ένας κρατικός μηχανισμός διασωληνωμένος ζωτικά με όλο αυτό το μίγμα συνθέτουν ένα σύμπλεγμα ισχύος ακαταμάχητο, ακόμη και από τη λογική.
Το φαινόμενο παρουσιάσθηκε αμέσως μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, παγιώθηκε μετά τη Μεταπολίτευση, μόλυνε ολόκληρο τον κοινωνικό ιστό την τελευταία 20ετία του 20ού αιώνα και τώρα πια κατέστη ασυγκράτητο. Επίσης ασυγκράτητη, από το 1974, η Αθήνα χυμάει προς κάθε κατεύθυνση καταβροχθίζοντας αχόρταγα και θάβοντας στο τσιμέντο ολόκληρο τον περιβάλλοντα ζωτικό της χώρο -βουνά, αμπέλια, ελαιώνες, ακρογιαλιές, κήπους, ακόμη και πρασιές. Η Αττική και μέχρι το 1951 η πόλη –τότε- της Αθήνας ήταν ένα παγκόσμιο μνημείο ασυγκρίτου φυσικού κάλλους, ιστορικής μνήμης και πολιτιστικού αποθέματος. Τώρα είναι τριτοκοσμική. Όσο και να βελτιώνονται κατά στάδια οι βασικές της λειτουργίες, όπως π.χ. οι συγκοινωνίες, δεν την εξυπηρετούν αλλά αντίθετα τροφοδοτούν την υπερ-επέκτασή της, άρα και την δημιουργία νέων πιο μεγάλων αδιεξόδων της.
Το αυτοκαταστροφικό φαινόμενο ήταν ήδη ορατό μια γενεά ενωρίτερα από τον 21ο αιώνα. Αρκεί ο παρατηρητής να ήταν οξυδερκής, ανιδιοτελής, ανεξάρτητος και πνευματικά εξοπλισμένος. Τέτοιος ήταν ο μέγας ιστορικός Άρνολντ Τόϋνμπη ο οποίος εξέδωσε το 1981, από τις πανεπιστημιακές εκδόσεις της Οξφόρδης, το μνημειώδες έργο του Οι Έλληνες και οι κληρονομιές τους. Και εκεί, πριν μιαν ολόκληρη γενεά από σήμερα, προειδοποιούσε με ανησυχία:
Η Αθήνα βρίσκεται σε ένα φυσικό θέατρο, που από τη μια έχει τα όριά του στη θάλασσα, ενώ από την άλλη είναι περικυκλωμένη από βουνά: τον Υμηττό, την Πεντέλη, την Πάρνηθα και το Αιγάλεω (…) Το 1974 η Αθήνα είχε καταβροχθίσει τον Πειραιά προς τα ΝΔ και το Μαρούσι και την Κηφισιά προς τα ΒΑ. Όλο το μέτωπο προς τη θάλασσα στα νότια άκρα του Υμηττού και του Αιγάλεω είχε οικοδομηθεί και το ανερχόμενο ρεύμα οδών και σπιτιών δεν είχε απλώς φθάσει στους πρόποδες των βουνών: είχε καταλάβει τις πλαγιές τους και είχε βρει διέξοδο μέσα από τις χαράδρες που τα χωρίζουν. Το Λιόπεσι στα ανατολικά του Υμηττού και η Ελευσίνα στα δυτικά του Αιγάλεω έχουν τώρα παγιδευθεί στην οικοδομική περιοχή των Αθηνών.
Όσα, όμως, έβλεπε από την Οξφόρδη ένας Άγγλος, δεν έβλεπαν ή δεν ήθελαν να δουν όσοι ζούσαν στην Αθήνα και απεφάσιζαν. Αυτοί, είκοσι χρόνια μετά τις παραπάνω διαπιστώσεις του Τόϋνμπη, όταν πια η κατάσταση είχε επιδεινωθεί πολύ περισσότερο, απεφάσισαν, με φερετζέ τους Ολυμπιακούς, και σύντομα κατεσκεύασαν μεταξύ άλλων την Περιφερειακή του Υμηττού και την Αττική Οδό, δηλαδή τους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας που θα επιτάχυναν με γεωμετρική ταχύτητα την επέλαση των οικοδομών, άνευ υποδομών εννοείται, προς τα Μεσόγεια, τις ανατολικές ακτές της Αττικής, την Ελευσίνα και το Θριάσιο Πεδίο. Εντωμεταξύ, για να μη αφήσουν καμιάν αμφιβολία για τις πραγματικές προθέσεις τους ή την αμβλύνοιά τους, είχαν τοποθετήσει το νέο διεθνές αεροδρόμιο στην καρδιά των Μεσογείων και των αμπελώνων τους, πίσω από τον Υμηττό! Φυσικά, οι Έλληνες υποχρεώθηκαν να τα πληρώσουν όλα αυτά, συν το διαβόητο «σπατόσημο» για το νέο αεροδρόμιο.
Το αποτέλεσμα αυτών των αποφάσεων περιγράφουν παραπάνω Αθηναίοι ειδικοί στις μεγαλύτερες αθηναϊκές εφημερίδες.
Τα σχέδια και οι συναφείς συμβάσεις προέβλεπαν ότι η Αττική Οδός, ένα πραγματικά εξαιρετικό έργο, θα έφθανε στα όρια κορεσμού του 2015. Όπως ήταν φυσικό, κορέσθηκε το 2008. Έτσι ο αρμόδιος υπουργός Περιβάλλοντος και Δημοσίων Έργων ανεκοίνωσε τον Φεβρουάριο 2009 την απόφαση να επεκταθεί η Αττική Οδός με ένα νέο δίκτυο αυτοκινητοδρόμων μήκους 62 χιλιομέτρων που θα καλύψει όλη την Ανατολική Αττική μέχρι τις ακτές. Εξήγησε ότι:
Η επέκταση της δυτική περιφερειακής του Υμηττού διοχετεύει την κυκλοφορία εκτός του οικιστικού ιστού της πόλης με αποτέλεσμα την ανακούφιση τόσο των νότιων όσο και των κεντρικών περιοχών της Αθήνας (…) Οι νέοι αυτοκινητόδρομοι θα οργανώσουν τη ανάπτυξη της Ανατολικής και Νότιας Αττικής (…) εξασφαλίζουν τις προϋποθέσεις για τον εξορθολογισμό του τρόπου λειτουργίας και ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής της πρωτεύουσας, την βελτίωση της ποιότητας ζωής των 4.000.000 κατοίκων της.
Ίδιες ακριβώς προσδοκίες είχαν διατυμπανισθεί, πριν ελάχιστα χρόνια, όταν άρχισαν να κατασκευάζονται η Περιφερειακή του Υμηττού, η Αττική Οδός, το μετρό, ο προαστιακός σιδηρόδρομος, δεκάδες άλλοι οδικοί κόμβοι και δρόμοι, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ακριβώς αντίθετο και περιγράφεται στις παραπάνω μαρτυρίες Αθηναίων. Σ’ αυτές προστίθενται τώρα νέες μαρτυρίες για τα νέα έργα:
Γιάννης Πολύζος, καθηγητής πολεοδομίας, αντιπρύτανης του ΕΜΠ:
Επεκτάσεις οδικών αξόνων, χωρίς προηγούμενο πολεοδομικό σχεδιασμό, είναι το άκρον άωτον της αντι-επιστημονικής προσέγγισης. Απόδειξη είναι το πώς η Αττική Οδός άλλαξε εντελώς άναρχα την πολεοδομική οργάνωση της Αθήνας. Το βασικό μας ερώτημα θα πρέπει να είναι: θέλουμε την διάχυση της Αθήνας; Σ’ όλη την Ευρώπη βλέπουμε μια στροφή προς το εσωτερικό των πόλεων με την βελτίωση υποβαθμισμένων περιοχών. Δεν πρέπει να ξεχνούμε πως οι επεκτάσεις της πόλης στοιχίζουν σε κοινωνικές υποδομές: απαιτούν δρόμους, σχολεία, νοσοκομεία, πάρκα, υπηρεσίες. Οι επεκτάσεις της Αττικής Οδού αναμφισβήτητα θα οδηγήσουν σε ακόμη μεγαλύτερη αύξηση της δόμησης τόσο στα Μεσόγεια όσο και στα νότια προάστια. Οι τιμές κατά μήκος των οδικών αξόνων θα απογειωθούν. Το τι έχει να κτιστεί ακόμη περί το αεροδρόμιο δεν λέγεται!
Σπύρος Χανδάνος, Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Συγκοινωνιολόγων:
Οι νέοι αυτοκινητόδρομοι δεν έχουν ως βασικό στόχο να λύσουν το κυκλοφοριακό αλλά να εξυπηρετήσου μια πόλη που επεκτείνεται σε όλο το Λεκανοπέδιο. Μπορεί να αποτρέπουν την κυκλοφορία από το κέντρο αλλά θα δημιουργήσουν νέα κυκλοφοριακά προβλήματα στην περιφέρεια: Ραφήνα, λεωφόρος Μαραθώνος, Καισαριανή, παραλιακή λεωφόρος. Επί πλέον θα επιβαρύνουν περισσότερο την ήδη κορεσμένη Αττική Οδό.
Πάνος Παπαδάκος, συγκοινωνιολόγος:
Οι νέες υποδομές από μόνες τους δεν βοηθούν την επίλυση του κυκλοφοριακού. Βοηθούν προσωρινά και τοπικά, αλλά δεν βελτιώνουν τις συνθήκες μετακίνησης.
Σε ευρεία σφυγμομέτρηση που διενεργήθηκε για τα μεγαλύτερα προβλήματα στις δυο περιφέρειες του Νομού Θεσσαλονίκης και δημοσιεύθηκε δύο μόλις ημέρες μετά τις παραπάνω μαρτυρίες για την επέκταση των οδικών δικτύων της Αθήνας, οι ερωτηθέντες ιεράρχησαν ως πρώτο αίτιο των προβλημάτων, με μεγάλη διαφορά από το δεύτερο, την Παραγκώνιση από την Αθήνα: 32% Α΄ Θεσσαλονίκης, 39% Β΄ Θεσσαλονίκης.
Βέβαια, η εξήγηση της Αθήνας είναι ακλόνητη: «επαρχιωτικός αντι-αθηναϊσμός». Ωστόσο, αυτό το αίσθημα είναι διάχυτο σε όλη την Περιφερειακή Ελλάδα, η οποία μπορεί να είναι ή όχι «επαρχία» αλλά σίγουρα δεν επιθυμεί
Είναι γεγονός κ.Υπουργέ ότι η Ελληνική οικονομία είναι σε μαύρα χάλια.
Είναι επίσης γεγονός και μετά τα όσα βεβαιώνεται και ο ίδιος στον Καλληκράτη ότι οι Ο.Τ.Α σε είχαν την ανάλογη στήριξη απο την πολιτεία.Είναι επίσης γεγονός οτι οι περισσότεροι Δήμαρχοι βλέπουν το Δέντρο και χάνουν το Δάσος για τα μικροπολιτικά τους συμφέροντα,και αποδέχονται την ΑΜΕΣΗ εφαρμογή του καλληκράτη σε όλα τα επίπεδα,στα εξαιρετικά στενά χρονικά περιθώρια που τους δίνει η σημερινή Κυβέρνηση.
Η λογική ενός απλού πολίτη λοιπόν σας λέει τα εξής.
Με δεδομένα τα πιο πάνω και πρωταρχικά με τα μαύρα χάλια της οικονομίας, έχουμε ανάγκη την εφαρμογή του καλληκράτη στην παρούσα κατάσταση ΜΟΝΟ στό επίπεδο της Περιφέρειας για δύο σοβαρότατους λόγους.
α) Δεν υπάρχουν χρήματα για την σημερινή εφαρμογή του νόμου στο συνολό του.
β) Το μέγεθος των αλλαγών του προβλέπει ο Καλληκράτης σε επίπεδο Α και Β βαθμού Ο.Τ.Α ειναι τεράστιο και αντικειμενικά οι Νέοι Δήμοι δεν θα μπορέσουν να εναρμονηστούν στα νέα δεδομένα.
Η προτασή μου είναι η εξής.
α) Η εφαρμογή του καλληκράτη αρχικά να είναι σε επίπεδο περιφέριας.
β)Στην πρώτη θητεία της η περιφέρεια να οργανώσει όλες αυτές της δομές που απαιτούνται απο τον Καλληκράτη για να μπορέσουν στην συνέχεια οι Δήμοι να σταθούν επάνω σε αυτές της δομές για να λειτουργείσουν σωστά΄.
γ) Ελπίζουμε ότι σε αυτά τα τέσσερα πρώτα χρόνια η Ελληνική οικονομία θα είναι σε καλύτερη κατάσταση για να μπορέση να χρηματοδοτήση των Καλληκράτη.
Με εκτίμηση
Τσεσμετζής Κώστας.
Έχει δοθεί Λίγος χρόνος για να γίνει σωστή δουλειά
Όπως και οι μελέτες του ΙΤΑ αναφέρουν δεν έχει γίνει ποτέ σωστή αξιολόγηση του Καποδίστρια. Εξάλλου τα 12 χρόνια δεν είναι αρκετά για να δέσει μια τόσο σημαντική μεταρρύθμιση εκτός και αν για οποιοδήποτε λόγο έχει αποτύχει. Όμως μέχρι σήμερα όλοι επαινούν τον Καποδίστρια.
Το σχέδιο Καλλικράτης κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Η μέχρι τώρα κατάσταση είναι άθλια με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις. Βασικές παρατηρήσεις επί της ουσίας του νομοσχεδίου:
• Την θεωρώ την σπουδαιότερη απόπειρα σωστής θεμελίωσης της δημόσιας διοίκησης από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους. Η ουσία της ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ, της ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ και της ΣΩΣΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ υπηρετείται καλύτερα με αυτό το νομοσχέδιο.
• Αν δεν υπάρξει αντίστοιχη μεταφορά ΠΟΡΩΝ στην ουσία της ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ και ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ όλα μένουν ξύλινα. Να δούμε μόνο μερικούς αριθμούς: Ποιά είναι τα ποσοστά επί των κρατικών δαπανών που διαχειρίζεται η αυτοδιοίκηση γενικά σε χώρες της Ε.Ε. Αυστρία 25 %, Γαλλία 24%, Ιρλανδία 33%, Σουηδία 53%, Ελλάδα 7% περίπου στις αρχές του 21 αιώνα.
• Η ύπαρξη ΙΣΧΥΡΩΝ Δήμων είναι βασική προϋπόθεση για σωστή λειτουργία, ανάπτυξη και χτύπημα της διαφθοράς. Αυτοί που φοβούνται είναι μόνο αυτοί που θα χάσουν θέσεις και μισθούς. Στην πλειοψηφία τους διεφθαρμένοι και μικροί. Θα είναι αστείο να έχουμε πια μικρούς δήμους (κάτω των 25000 κατοίκων στην ύπαιθρο και των 150000 σε Αθήνα Θεσσαλονίκη) εκτός των νησιών.
• Δεν αγγίζει το θέμα ΣΩΣΤΟΥ καταμερισμού ΕΞΟΥΣΙΩΝ . Φοβάμαι ότι το ΔΗΜΑΡΧΟΚΕΝΤΡΙΚΟ μοντέλο παραμένει και είναι ΛΑΘΟΣ. Χρειάζεται μεγαλύτερη τόλμη στο θέμα αυτό. Ισχυρές και αποφασιστικές επιτροπές με ασφαλιστικές δικλείδες δημοτικού συμβουλίου, ιδιαίτερες πλειοψηφίες (αυξημένες) σε κρίσιμα θέματα και ανακατανομή αρμοδιοτήτων σε δήμαρχο, δημαρχιακή, επιτροπές και συμβούλιο θα άλλαζαν τη νοοτροπία λήψης αποφάσεων.
• Είναι σοβαρή συμβολή στην πάταξη της ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ και της ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ αρκεί να έχουμε βελτίωση και στους θεσμούς ΕΛΕΓΧΟΥ.
• Θεωρώ όρο ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ του όλου εγχειρήματος την άσκηση ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ελέγχου από παράλληλους θεσμοθετημένους φορείς και κυρίως στα οικονομικά θέματα. Ο έλεγχος μπορεί π.χ. να γίνεται κατ΄ αρχή εσωτερικά στους ΟΤΑ με δυναμικό και άμεσο τρόπο από ειδική επιτροπή με επικεφαλή δικαστικό που θα μπορεί να παραπέμπει κάθε παρανομία ΑΜΕΣΑ στη δικαιοσύνη ή σε άλλους ελεγκτικούς φορείς. Η αποτυχία ελέγχου θα οδηγήσει στην πλήρη εξαχρείωση του κράτους. Πως είναι δυνατό να γίνονται κάθε χρόνο πενθήμερες εκδρομές, ΤΡΙΩΝ εκατομμυρίων Ευρώ, των κατοίκων ενός δήμου( 5000 κατοίκων) σε Ρόδο, Κωνσταντινούπολη κλπ επί χρόνια ολόκληρα χωρίς να παρεμβαίνει ΚΑΝΕΝΑΣ; Κανείς δεν τιμωρήθηκε ακόμη από το 2007. Μαζική εξαγορά συνειδήσεων λέγεται. Ποια Λαϊκή κυριαρχία;
• Να καταργηθούν ΟΛΕΣ οι ψευτοεπιχειρήσεις που έγιναν εργαλεία διαφθοράς, ρουσφετιού και ασυδοσίας. Ήδη αυτό επιτυγχάνεται μερικώς με τη μείωση του αριθμού των δήμων. Τουλάχιστο σε μια περίοδο παρατεταμένης οικονομικής κρίσης η ύπαρξη όλων αυτών των επιχειρήσεων είναι ΑΣΤΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ.
• Να μπει όριο θητείας στους τοπικούς άρχοντες. Δύο θητείες είναι αρκετές να δείξει κάποιος τι αξίζει και το έργο που μπορεί να παράγει. Ο πολιτικός επαγγελματισμός σε τοπικό επίπεδο εκτρέφει αλαζονεία, διαφθορά και διαπλοκή και εμποδίζει κάθε σοβαρό άνθρωπο να ασχοληθεί με τα κοινά.
• Η όλη διαδικασία εκτέλεσης και παραλαβής των έργων πρέπει να ΑΛΛΑΞΕΙ. Να γίνεται επίβλεψη και παραλαβή των μελετών και έργων ΟΧΙ από το προσωπικό του ίδιου δήμου. Να δημιουργηθούν ανεξάρτητες επιτροπές, μακριά από το περιβάλλον των δημάρχων, με συμμετοχή και ειδικών και των πολιτών με κάποιο τρόπο. Η όλη διαδικασία ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ να αναρτάται στο διαδίκτυο. Γενικά να βρούμε τρόπους να χτυπηθούν τα τρωκτικά και η διαπλοκή. Η εκτελεστική εξουσία των ΟΤΑ να ελέγχεται στα ΕΡΓΑ και τις ΠΡΟΜΗΘΕΙΕΣ από επιτροπή συμβούλων μη ελεγχόμενη από την πλειοψηφία.
• Σε κάθε δήμο ίσως είναι αναγκαία η παρουσία ειδικής κρατικής ή μικτής υπηρεσίας ΕΛΕΓΧΟΥ για τα οικονομικά, τα έργα και τις προμήθειες. Ο έλεγχος των οικονομικών, προϋπολογισμού, απολογισμού κλπ να γίνεται από ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ελεγκτές που θα ορίζουν από κοινού αντιπολίτευση και συμπολίτευση. Σε αντίθετη περίπτωση να υπάρχει αυξημένη πλειοψηφία δημοτικού συμβουλίου.
• Να σταματήσει για πάντα η βιομηχανία ΕΜΜΕΣΩΝ διορισμών στους δήμους. Καμιά σύμβαση ΕΡΓΟΥ, ορισμένου χρόνου κλπ. Ας γίνουν μετατάξεις αυτών που περισσεύουν. Οι διορισμοί μόνο σε μόνιμες θέσεις μέσω ΑΣΕΠ. Ελαχιστοποίηση μετακλητών και απεγκλωβισμός των ΟΤΑ από κάθε διαδικασία διορισμού.
• Σε γενικές γραμμές ο «Καλλικράτης» είναι σωστός. Η συμβολή και η αποφασιστικότητα του κ. Ραγκούση καταλυτική και μπράβο του. Αποτελεί μεγάλη καμπή στην ανάπτυξη της χώρας τη στιγμή μάλιστα που η οικονομική της κατάσταση είναι τραγική και η αφασία των πολιτών μεγαλύτερη. Ο συσχετισμός στην Αυτοδιοίκηση είναι υπέρ των διαπλεγμένων συμφερόντων σε όλα τα επίπεδα πολιτικά και οικονομικά. Σε λίγο, με την ανακοίνωση της γεωγραφίας των δήμων, θα εκδηλωθούν με τον πιο χυδαίο τρόπο. Αν αντέξει η κυβέρνηση τις πιέσεις αυτές, ίσως έχουμε ελπίδα να ανατραπεί αυτός ο συσχετισμός. Θα δούμε αγωνιζόμενοι!
Γιώργος Καριπίδης, Μαθηματικός
Δημοτικός σύμβουλος
ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΠΕΔΩΝ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΣΩΣΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ. ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ.
ΕΚΕΙΝΟ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΦΥΛΑΧΘΕΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΘΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΔΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΠΙΚΑ ΦΕΟΥΔΑ ΜΕ ΗΓΕΤΙΣΚΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΨΗΛΑ ΤΟΝ ΑΜΑΝΕ, ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΤΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΕΚΛΕΞΕΙ.
Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΗΓΟΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΠΟΠΤΕΙΑΣ ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΆΡΧΕΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΝΑΚΛΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΩΝ ΜΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΙΠΕΙ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΔΚΚ. ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΙ ΤΟΠΙΚΟΙ ΑΙΡΕΤΟΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ….
ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΣΕ ΔΗΜΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ ΜΟΝΟΝ ΜΕΣΩ ΑΣΕΠ…ΟΙ ΜΙΣΘΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΓΙΑ ΡΟΥΣΦΕΤΙΑ ΚΑΙ ΔΟΧΕΙΑ ΨΗΦΩΝ. Η ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ ΤΟ ΒΟΛΕΜΑ ΚΑΠΟΙΩΝ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΕΛΟΣ …
…Η διοικητική μεταρρύθμιση δεν συνοδεύτηκε από αναλυτική αξιολόγηση των αποτελεσμάτων της… αναφέρεται σε κείμενα του ΙΤΑ.
Δεν θα πρέπει να οδηγηθούμε στην εγκατάλειψη των ορεινών περιοχών με την απουσία ισχυρών διοικητικών κέντρων στις ορεινές περιοχές όπως συνέβη στο παρελθόν στην ύπαιθρο. Ο πολίτης θέλει κοντά του την Δημοτική αρχή διότι αυτή είναι η πεμπτουσία της πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης.
Θεσπιση:
Α) Μητροπολιτικού δήμου Θεσσαλονίκης (που θα αποτελείται από τους σημερινούς δήμους της α΄ εκλογικής περιφέρειας Θεσσαλονίκης) και ενιαίου μητροπολιτικού δήμου Πειραιά (που θα
αποτελείται από τους σημερινούς δήμους Πειραιώς , Δραπετσώνας, Αγ.
Ιωάννη Ρέντη, Νίκαιας, Κορυδαλλού, Κερατσινίου, Περάματος). Οι
ανωτέρω δήμοι θα έχουν και θέση νομαρχιακού διαμερίσματος και θα
είναι ισότιμα με υπόλοιπα νομαρχιακά διαμερίσματα των Π.Α.
Κεντρικής Μακεδονίας και Αττικής αντίστοιχα. Οι δήμαρχοι των
ανώτερων δήμων θα είναι υποχρεωτικά μέλη του περιφερειακού
συμβουλίου και θα τους ανατίθενται και τα καθήκοντα του τοπικού
αντιπεριφερειάρχη.
Β)Μητροπολιτική περιφερειακή αυτοδιοίκηση Αθηνών (που θα
αποτελείται από σημερινούς δήμους της α΄ και εκλογικής περιφέρειας
Αθηνών και τυχών ομόρους δήμους που είναι σήμερα πλήρως ενταγμένοι
στο ενιαίο πολεοδομικό συγκρότημα της Αθήνας π.χ. Βούλα, Άνω
Λιόσια). H Π.Α. Αθηνών θα πρέπει να χωριστεί στα νομαρχιακά
διαμερίσματα , Δυτικής Αθήνας , Βόρειας Αθήνας , Ανατολικής Αθήνας
και Δήμου Αθηναίων. Για τον Δήμο Αθηναίων και τον δήμαρχο
Αθηναίων θα ισχύουν τα ίδια με τους μ.δ. Θεσσαλονίκης και Πειραιά.
Αυτή η πρόταση έχει τα εξής σκεπτικά: α) Τα πολεοδομικά συγκροτήματα Θεσσαλονίκης και Πειραιά έχουν μεν ενιαία πολεοδομική συνέχεια που επιτάσσει την ενιαία διοίκηση τους αλλά όμως λόγο γεωγραφικών,πληθυσμιακών και ιστορικών χαρακτηριστικών πρέπει να ενταχτούν στις Π.Α. Κεντρικής Μακεδονίας και Αττικής αντίστοιχα.
β)Αντίθετα το λεκανοπέδιο της Αθήνας, πάλι λόγο γεωγραφικών , πληθυσμιακών και ιστορικών χαρακτηριστικών δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να ενταχθεί στην Π.Α. Αττικής, γιατί έτσι θα παρουσιαστεί μια στρέβλωση σε όλο το σχέδιο «Καλλικράτης» και ανεπαρκή διοίκηση και στην Π.Α. Αττικής και στο λεκανοπέδιο της Αθήνας.
-ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΣΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΡΤΙΣΤΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΕΠΑΝΑΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ . ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΟΥΝ ΠΑΛΙΟΤΕΡΕΣ ΑΔΙΚΙΕΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΚΑΠΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΔΟΒΡΑ ΑΠΕΧΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ ΒΕΡΟΙΑΣ 3 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ.ΚΑΠΟΙΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΝΤΑΞΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΝΑΟΥΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΠΕΧΕΙ 20 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ!! ΑΝ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΕΝΤΑΧΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΒΕΡΟΙΑ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΠΟΥ ΑΝΗΚΟΥΝ , ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΝΟΜΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ.ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΕΠΟΝΝΤΑΙ ΑΠΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ.ΟΤΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΛΕΝΕ ΝΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ ΑΛΛΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΝΤΑΧΘΟΥΝ ΣΕ ΑΛΛΟ ΔΗΜΟ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Ο ΔΗΜΟΣ ΔΟΒΡΑ,ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ;
-ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΕΠΙΣΗΣ ΟΠΟΙΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΚΟΙΝΑ {ΔΗΜΑΡΧΟΙ,ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΙ,ΠΡΟΕΔΡΟΙΔΣ,ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ] ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΜΙΣΘΟ Η ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΠΡΟΚΥΠΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΤΗ ΤΟΥΣ ΘΕΣΗ.ΕΤΣΙ ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΟΣΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ.ΟΣΑ ΕΞΟΔΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΝΑ ΤΑ ΚΑΛΥΠΤΕΙ Ο ΔΗΜΟΣ Η ΗΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ.
Στο πλαίσιο της διαβούλευσης που έχει ξεκινήσει για την εφαρμογή του σχεδίου «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ», η ΚΙΝΗΣΗ «ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ» του Δήμου Βεργίνας, έχουμε ξεκινήσει το δικό μας διάλογο στην τοπική μας κοινωνία, για το ρόλο και τη θέση της Βεργίνας στον υπό σχεδιασμό νέο Αυτοδιοικητικό χάρτη της χώρας.
Τα πρώτα μηνύματα που έρχονται από την κοινωνία του Δήμου Βεργίνας, συγκλίνουν στην πεποίθηση ότι ο Δήμος μπορεί να έχει αυτούσια παρουσία και ρόλο στο σχέδιο ¨ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ», υπό την προϋπόθεση ότι το κράτος θα λάβει σοβαρά υπό τις ιδιαιτερότητες της περιοχής.
Ποιες είναι αυτές οι ιδιαιτερότητες;
– Ο παγκόσμια αναγνωρισμένος συμβολισμός της Βεργίνας ως ένας εκ των σημαντικότερων τόπων ανάπτυξης του Ελληνικού πολιτισμού στη Μακεδονία μας.
– Η συνεχιζόμενη ανασκαφική έρευνα, που φέρνει στο φως ολοένα και περισσότερα σημαντικά ευρήματα παγκόσμιας ακτινοβολίας.
– Η ανάγκη να διατηρηθούν σε προβεβλημένη θέση στον Χάρτη της χώρας, η περιοχή σύμβολο του Ελληνισμού της Μακεδονίας.
….
Πιο συγκεκριμένα, θεωρούμε πως στο σχέδιο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» μπορεί να ενσωματωθεί η προοπτική της διατήρησης μικρών Δήμων, που θα αποτελέσουν Πρότυπους Ιστορικούς Οικισμούς με ισχυρούς συμβολισμούς, τεχνοκρατικά, ιστορικά και πολιτισμικά χρήσιμους για τη χώρα.
Το μοντέλο αυτό άλλωστε, ισχύει ήδη σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, όπως στη Γαλλία, όπου ξεχωριστής ιστορικής σημασίας μικρού πληθυσμού Δήμοι διατηρήθηκαν και αξιοποιήθηκαν με κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, στο πλαίσιο της λειτουργίας μικρών Δήμων με πλούσια πολιτισμική παρακαταθήκη που συγκροτούν ένα δίκτυο το οποίο αναπτύσσεται με έμφαση στον θεματικό τουρισμό.
Η Βεργίνα, όπως έχουμε τονίσει, αποτελεί πλέον το κορυφαίο σύμβολο του Ελληνισμού και είναι αναγνωρισμένο σε παγκόσμια κλίμακα.
Μαζί με άλλες περιοχές της χώρας, όπως η Ολυμπία, το Δίον, η Πέλλα, οι Δελφοί, η Κνωσός, οι Μυκήνες κ.α. η Βεργίνα μπορεί -και εκτιμούμε ότι είναι αναγκαίο- να υπάρξει ως αυτοτελής Δήμος, στον Εθνικό και Ευρωπαϊκό χάρτη.
Λεπτομέρειες που αφορούν την οργάνωση υπηρεσιών για την καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη, μπορούν να συζητηθούν σε σχέση με διαδημοτικές συνεργασίες σε συγκεκριμένο νέο θεσμικό πλαίσιο, που θα τονίζει τον μητροπολιτικό ρόλο της πρωτεύουσας του Νομού.
Θα ήταν χρήσιμο να κληθούμε, εφόσον υπάρξει ενδιαφέρον από την κυβέρνηση, σε μια συνάντηση με την ηγεσία του Υπ. Εσωτερικών, για να αναπτύξουμε την πρόταση μας, η οποία δεν θα ήταν δυνατόν να αποτυπωθεί στις λίγες σειρές αυτού του κειμένου.
ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ»
ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Η Χώρα μας πράγματι χρειάζεται ανασύνταξη για δημιουργία δυναμικού και ευέλικτου Κράτους, με μεγιστοποίηση της παραγωγικότητας και παροχή υπηρεσιών υψηλής ωφελιμότητας στους πολίτες και το κοινωνικό σύνολο. Το ζητούμενο είναι ο τρόπος που θα επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Θα συμβάλει άραγε προς αυτή την κατεύθυνση το προτεινόμενο σχέδιο; Κατά τη γνώμη μου μάλλον όχι ή ελάχιστα, γιατί καταργεί μεν τις νομαρχίες, αλλά κατασκευάζει υπερνομαρχίες και επαναθέτει την Κρατική Εποπτεία σε άλλη αλλά παρεμφερή βάση μέσω των Γενικών Διοικήσεων, ενώ οι Δήμοι και πάλι δεν αποκτούν σημαντική ικανότητα αυτοδυναμίας και ίσως μετά από μία 10ετία να απαιτηθεί να κάνουμε και άλλη τροποποίηση και αναβάθμιση . Τι προτείνω:
Η Ελλάδα είναι μικρή σε έκταση και πληθυσμό Χώρα και μπορεί να διοικείται με απ’ ευθείας εποπτεία και συντονισμό των περιφερειακών οργάνων διοίκησης από την Κεντρική Διοίκηση, φυσικά κατά διοικητικό τομέα ξεχωριστά. Έτσι επιτυγχάνεται ενιαίο και ισότιμο για τους Έλληνες πολίτες διοικητικό πνεύμα και πλαίσιο, συντονισμός, εξειδίκευση επιστημονική, τεχνική και νομική και μέγιστη απόδοση των υπαλλήλων και των Υπηρεσιών του Κράτους. Με τον τρόπο αυτό π.χ. λειτουργούσαν οι Δασικές Υπηρεσίες, σε σημαντικό βαθμό, μέχρι το 1985, με σχεδόν άψογο τρόπο και πολύ υψηλή απόδοση έργου στο κοινωνικό σύνολο. Εξ’ άλλου σήμερα, με την ηλεκτρονική τεχνολογία, τα πράγματα έχουν γίνει πολύ πιο εύκολα για την επικοινωνία και συνεργασία των Κρατικών οργάνων ανεξάρτητα από τη χωρική τους θέση και απόσταση.
Από την άλλη πλευρά, η ισχύουσα σήμερα κατάτμηση της Κρατικής Διοίκησης σε διάφορα διοικητικά και τοπικά επίπεδα και δη μέσω αιρετών οργάνων, επέφερε πλήρη αποδιοργάνωση του Κράτους, πολιτικές διαμάχες και συγκρούσεις, ανταγωνισμούς, κατάχρηση εξουσίας και οικονομικών πόρων, αυθαιρεσίες και τελικά αναποτελεσματικότητα και ανηθικότητα στη συνολική λειτουργία του Κράτους. Επομένως θα πρέπει να αναθεωρηθεί το μοντέλο Διοίκησης και να προσφύγουμε σε ένα ευέλικτο και αποτελεσματικό σύστημα διοίκησης με ελαχιστοποίηση και πλήρη αξιοποίηση του προσωπικού των Υπηρεσιών και την επαναφορά του αυστηρού, τακτικού και εκτάκτου εσωτερικού ελέγχου, από Ειδικούς κατά Υπηρεσία Επιθεωρητές.
Έτσι, κατά την άποψή μου, η νέα αναδιοργάνωση πρέπει να περιλαμβάνει την πολύ καλή οργάνωση της Κεντρικής Διοίκησης με άρτιο και έμπειρο επιστημονικό προσωπικό, την πολύ καλή οργάνωση των διαφόρων τομέων Υπηρεσιών σε πανελλαδικό επίπεδο, την ανάθεση της Περιφερειακής εποπτείας τους σε μετακλητό υπάλληλο λίαν υψηλού επιστημονικού κύρους με βαθμό Υφυπουργού και την οργάνωση των Δήμων σε επίπεδο νομικής, τεχνικής, οικονομικής και διοικητικής επάρκειας, στα πλαίσια συγκεκριμένων αρμοδιοτήτων που δεν θα εμπλέκονται με τις αρμοδιότητες των Κρατικών Υπηρεσιών.
Δηλαδή προτείνεται η κατάργηση των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων, η δημιουργία 13 Περιφερειακών Διοικήσεων στη θέση των υφισταμένων 13 Περιφερειακών Γραμματειών και η αναδιάταξη και αναβάθμιση των Δήμων σε επίπεδο Επαρχιών ή όπου δεν υφίστανται, στις έδρες των 2 έως 5 μεγαλύτερων πληθυσμιακά πόλεων του κάθε Νομού (πλην Αττικής και Θεσσαλονίκης). Φυσικά για την αναδιοργάνωση θα λαμβάνονται υπόψη και οι ήδη υφιστάμενες συγκοινωνιακές συνθήκες σε κάθε Νομό. Έτσι, το σύνολο των Δήμων της Χώρας θα ανέρχεται περίπου σε 150 έως 200. Ακόμα, οι αρμοδιότητες των Δήμων θα περιορίζονται εντός των οργανωμένων και με εγκεκριμένα σχέδια πόλης οικισμών και θα αφορούν τη διαχείριση των κοινών της πόλης (ύδρευση, αποχέτευση, καθαριότητα, έργα υποδομής, κοινόχρηστοι χώροι κλπ) και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να περιλαμβάνουν θέματα εφαρμογής της εν γένει νομοθεσίας του Κράτους (πολεοδομικά, κυκλοφορία, περιβάλλον, δάση, γεωργία, επιχειρήσεις κλπ), τα οποία και θα πρέπει να ανήκουν στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Κρατικών Υπηρεσιών.
Ασφαλώς το αναλυτικότερο διοικητικό μοντέλο, τόσο για το Κράτος, όσο και για τους Δήμους, θα πρέπει να περιλαμβάνει όλες τις βασικές αρχές λειτουργίας του Δημόσιου τομέα, δηλαδή Ηθική και Δεοντολογία, Διαφάνεια, Διοικητική ικανότητα, Επιστημονική κατάρτιση και Αξιοκρατία, διαρκή Έλεγχο, καθαρό πεδίο Αρμοδιοτήτων με αποφυγή οποιασδήποτε σύγχυσης και επικάλυψης και εφαρμογή Οργανισμών, Κανονισμών Εργασίας, Σχεδίων και πολυετών Προγραμμάτων και Ετήσιου απολογισμού πεπραγμένων. Έτσι θα επιτευχθεί ελαχιστοποίηση του απαιτούμενου προσωπικού και μεγιστοποίηση της απόδοσης αποτελέσματος. Πιστεύουμε ότι με αυτό τον τρόπο ο Δημόσιος εν γένει τομέας μπορεί να μειωθεί σχεδόν στου ήμισυ του υφιστάμενου, ενώ παράλληλα τα αιρετά πρόσωπα και οι συνακόλουθοί τους θα μειωθούν μέχρι και 70% αυτών που υπάρχουν σήμερα. Βασική προϋπόθεση ακόμα για την ομαλή λειτουργία των δημοσίων Υπηρεσιών είναι η αποκομματικοποίηση και ανεξαρτητοποίηση της Κρατικής μηχανής και η επιβολή της χρηστής και αυστηρά ελεγχόμενης Διοίκησης από αρμόδιους Επιθεωρητές, αλλά και από τη Δικαιοσύνη, για περιπτώσεις ποινικών παραβάσεων. Το διοικητικό μοντέλο αυτής καθ’ εαυτής της Δημόσιας Διοίκησης ασφαλώς θα αποτελέσει ερευνητέο ζήτημα του αρμόδιου Υπουργείου.
Η προτεινόμενη γενική διοικητική διάρθρωση, πέραν του διοικητικού αποτελέσματος, θα εξοικονομήσει τεράστιους οικονομικούς πόρους για τον Κρατικό Προϋπολογισμό, για να σταματήσουμε πια να είμαστε ένα Κράτος οκνηρού και αντιπαραγωγικού δημόσιου τομέα και ένας λαός εξαρτημένος από την ελεημοσύνη των ξένων Οίκων και Ταμείων. Ίσως η πρόταση να ακούγεται ως συγκεντρωτική και αντιδημοκρατική, αλλά η αλήθεια είναι ότι στον τόπο μας κάνουμε διαρκώς κατάχρηση της Δημοκρατίας και εφόσον αυτή επιβάλλεται μέσα από τη γενική εκλογική διαδικασία για το Κράτος συνολικά και την κατά τόπους εκλογή των Δημοτικών οργάνων, τότε δεν μπορεί να τίθεται θέμα αντιδημοκρατικότητας, αλλά ούτε και συγκεντρωτισμού για ένα μικρό κράτος των 10 εκατομμυρίων κατοίκων.
Νάνος Ναπολέων, Οικονομολόγος, Δρ Δασολόγος
Παναγούλη 101, 412 23, Λάρισα
Τηλέφωνο: 2410-286482 & 6936-349743