1. Το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού αποτελεί πρωταρχικό μέλημα των κατά περίπτωση αρμόδιων δημόσιων Αρχών κατά την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος. Οι αρμόδιες Αρχές υποδοχής και φιλοξενίας διασφαλίζουν στους ανήλικους επίπεδο διαβίωσης επαρκές για τη σωματική, ψυχική , διανοητική, ηθική και κοινωνική ανάπτυξή τους. Για την εκτίμησή του βέλτιστου συμφέροντος του παιδιού λαμβάνονται υπόψη ιδίως οι δυνατότητες επανένωσης της οικογένειας, η ποιότητα ζωής και η κοινωνική ανάπτυξη του ανηλίκου, ζητήματα ασφάλειας και προστασίας, ιδίως αν υπάρχει κίνδυνος να καταστεί ο ανήλικος θύμα εμπορίας ανθρώπων, και οι απόψεις του ανηλίκου ανάλογα με την ηλικία και την ωριμότητά του.
2. Οι αρμόδιες Αρχές υποδοχής και φιλοξενίας, εξασφαλίζουν την πρόσβαση ανηλίκων που είναι θύματα κάθε μορφής κακοποίησης, αμέλειας, εκμετάλλευσης, βασανιστηρίων ή σκληρής, απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή ενόπλων συγκρούσεων σε υπηρεσίες αποκατάστασης και εξασφαλίζουν την παροχή σ’ αυτούς της κατάλληλης ψυχολογικής φροντίδας και εξειδικευμένης θεραπείας, εφόσον τούτο απαιτείται.
3. Οι αρμόδιες Αρχές μεριμνούν ώστε οι ανήλικοι να έχουν πρόσβαση σε δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου, συμπεριλαμβανομένων των παιχνιδιών και ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων σύμφωνα με την ηλικία τους, εντός των κέντρων φιλοξενίας, καθώς και σε δραστηριότητες ανοικτού χώρου.
4. Με γνώμονα το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού λαμβάνεται μέριμνα ώστε οι ανήλικοι να διαμένουν μαζί με τα πρόσωπα που ασκούν τη γονική τους μέριμνα ή έχουν την ευθύνη για τη φροντίδα τους σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία.
Σχετικά με το άρθρο 17 του Σχεδίου Νόμου, αρχικά θα πρέπει να αντικατασταθεί παντού η λέξη βέλτιστο με τη λέξη μείζον, που είναι αυτή που επιλέγει και η Οδηγία, έτσι ώστε να μην περιορίζεται με κανένα τρόπο.
Επίσης στο δεύτερο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 17, αναφέρεται ότι « οι Αρχές υποδοχής και φιλοξενίας διασφαλίζουν στους ανήλικους επίπεδο διαβίωσης επαρκές για τη σωματική, (…)ανάπτυξη το παιδιού», ενώ το κείμενο της υπό ενσωμάτωση Οδηγίας στο άρθρο 23 μιλάει για «κατάλληλο» επίπεδο διαβίωσης.
Επίσης στο τρίτο εδάφιο του ίδιου άρθρου του Σχεδίου Νόμου, δεν αναφέρεται στα όσα λαμβάνονται υπόψη το υπόβαθρο του ανηλίκου αν και αυτό τονίζεται στο κείμενο της Οδηγίας στο άρθρο 23, παρ. 2 εδ. β.
Επίσης στην παρ. 2 του άρθρου 17, οι Αρμόδιες Αρχές θα πρέπει να «μεριμνούν» και όχι να «εξασφαλίζουν», όπως ορίζει και η Οδηγία, η οποία, όχι τυχαία, επιλέγει την ως άνω διατύπωση.
Αντίστοιχα ενώ, η Οδηγία στο ψ παρ. 4 αναφέρεται σε «θύματα κάθε μορφής κατάχρησης», το άρθρο 17 παρ. 2 του Σχεδίου Νόμου αναφέρεται σε «θύματα κάθε μορφής κακοποίησης» περιορίζοντας κατ’ αυτό τον τρόπο το γράμμα της Οδηγίας αι άρα αυτό θα πρέπει να αντικατασταθεί με το ορθό «κατάχρησης».
Επίσης στην παρ. 4 του άρθρου 17 του Σχεδίου Νόμου, θα πρέπει να προστεθεί και «τα ανήλικα άγαμα αδέλφια τους ή με τον ενήλικο συγγενή που έχει την ευθύνη τους σύμφωνα με τον νόμο ή με την πρακτική, εφόσον αυτό είναι προς το μείζον συμφέρον των εν λόγω ανηλίκων.» όπως προβλέπεται και στο άρθρο 23 παρ. 5 της Οδηγίας.
Στην παράγραφο 3 του άρθρου, οι δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου (παιχνίδια, ψυχαγωγικές) που προβλέπονται για τα κέντρα φιλοξενίας, πρέπει να υπάρχουν, βάσει της Οδηγίας 2013/33/ΕΕ αρθ.23 παρ.3 σε συνδυασμό με το αρθ.18 παρ.1 περ.α΄,β΄, και στους χώρους στέγασης προσφύγων που βρίσκονται στα σύνορα και σε ζώνες διέλευσης (πχ. στα νησιά), όπου οι πρόσφυγες διαμένουν μέχρι την prima facie εξέταση του αιτήματος ασύλου τους.