Το πρώτο εδάφιο της παρ. 3 του άρθρου 52 του ν. 4674/2020 (Α΄53) τροποποιείται και η παρ. 3 διαμορφώνεται ως εξής:
«3. Η νομική υποστήριξη των ανωτέρω υπαλλήλων παρέχεται μετά από αίτησή τους προς την αρμόδια Διεύθυνση Ανθρωπίνου Δυναμικού, θετική εισήγηση της τελευταίας και απόφαση του προϊσταμένου της Γενικής Διεύθυνσης Ανθρώπινου Δυναμικού, ή εφόσον δεν προβλέπεται τέτοια θέση, με απόφαση του επικεφαλής του φορέα. Ειδικά για τους ΟΤΑ, απαιτείται απόφαση της οικείας Οικονομικής Επιτροπής. Σε περίπτωση που δεν υπάρξει θετική εισήγηση, τα ως άνω έξοδα καταβάλλονται εκ των υστέρων, εφόσον για τις ποινικές υποθέσεις εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση, με την οποία τα ως άνω πρόσωπα κηρύσσονται αθώα ή απαλλάσσονται των κατηγοριών ή τελεσίδικο βούλευμα δικαστικού συμβουλίου με το οποίο παύει οριστικά η ποινική δίωξη εναντίον τους ή τίθεται η υπόθεση στο αρχείο».
Το παρόν άρθρο της διαβούλευσης αποτελεί τροποποίηση του μακροσκελούς άρθρου 52 του ν.4674/2020, όπου στην ισχύουσα σήμερα νομοθεσία προβλέπονται πολλαπλές διαδικασίες εγκρίσεων, μάλιστα σχετικά χρονοβόρες διαδικασίες, που άδικα επιβάλλονται στην τόσο ταλαιπωρημένη τοπική αυτοδιοίκηση, και ειδικά στους υπαλλήλους της.
Στους ΟΤΑ α’ και β’ βαθμού, η εν λόγω νομική υποστήριξη στην πράξη αξιοποιείται για περιπτώσεις απλές, όπου ο υπάλληλος(όντας αθώος) θέλει να λάβει άμεσα γνώση η υπηρεσία του, περιπτώσεις όπου ο υπάλληλος αποδεδειγμένα εκτέλεσε εντολή ιεραρχικά ανώτερου οργάνου, και αυτό απλώς δεν έχει ακόμη διαπιστωθεί από τις εισαγγελικές αρχές, και έχει για εμάς σημασία, και στα πλαίσια ενός καλού-παραγωγικού κλίματος συνεργασίας μεταξύ υπαλλήλων-προϊσταμένων που θέλουμε να επιτύχουμε στην τοπική αυτοδιοίκηση, να απεμπλακεί η διαδικασία αυτή από το καθαρά γραφειοκρατικό μέρος της (υποχρέωση της διεύθυνσης ανθρώπινου δυναμικού να εισηγηθεί επί του θέματος, χωρίς αυτή να γνωρίζει σε βάθος το αντικείμενο εργασίας και τις εντολές που έχουν δοθεί στον υπάλληλο) και αντί αυτού η εισήγηση να γίνεται πλέον από τον ουσιαστικά αρμόδιο και γνώστη της υπόθεσης, ο οποίος στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι ο άμεσα ιεραρχικά προϊστάμενος του υπαλλήλου.
Και για του λόγου το αληθές, σας παραθέτουμε χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση: Χειριστής μηχανήματος έργου που κλαδεύει δέντρα τα οποία εμποδίζουν την κυκλοφορία αυτοκινήτων σε Επαρχιακή Οδό, το 2020 κλήθηκε σε απολογία διότι το ένα δέντρο που κλάδεψε ήταν καστανιά (!!!). Το ότι διαφύλαξε με την πράξη του αυτή την ασφαλή κυκλοφορία των αυτοκινήτων στην οδό, δεν εμπόδισε το Δασαρχείο μετά από καταγγελία ιδιώτη να διαβιβάσει την καταγγελία στον εισαγγελέα!! Αυτός ο υπάλληλος, ο οποίος εκτέλεσε εντολή του επικεφαλής του εργοταξιακού συνεργείου, αναγκάστηκε (βλέποντας αυτή την πολύ χρονοβόρα διαδικασία) να προσλάβει με δικά του χρήματα δικηγόρο που συνέταξε το υπόμνημα απολογίας του για το κλάδεμα του δέντρου!!!
Ας αναλογιστούμε τι θα προσέφερε εδώ ο Γενικός Διευθυντής Ανθρώπινου Δυναμικού, πώς θα μπορούσε να αποφανθεί αν ο υπάλληλος έκανε καλά τη δουλειά του ή όχι; Ενώ αντιθέτως ο άμεσος προϊστάμενος του υπαλλήλου, όχι μόνο οφείλει να μπορεί να αποφανθεί για αυτό, αλλά επιπλέον γνωρίζει τα πραγματικά δεδομένα. Προς τι οι εισηγήσεις από όργανα που δεν έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο εργασίας του υπαλλήλου λοιπόν; Ας εξορθολογίσουμε μια «γραφειοκρατική» διαδικασία.
Επισημαίνουμε ότι στην παρούσα διαβούλευση η μόνη αλλαγή που επιφέρετε στο ισχύον άρθρο του ν.4674/2020 είναι η προσθήκη της φράσης «,ή εφόσον δεν προβλέπεται τέτοια θέση, με απόφαση του επικεφαλής του φορέα».
Προφανώς, η εν λόγω προσθήκη έρχεται να θεραπεύσει την μη πρόβλεψη, στο ισχύον άρθρο 52, της περίπτωσης φορέα όπου δεν υπάρχει η θέση προϊσταμένου Γενικής Διεύθυνσης Ανθρώπινου Δυναμικού. Θα θέλαμε να προβλέψει όμως και την περίπτωση να μην υφίσταται Διεύθυνση Ανθρώπινου Δυναμικού αλλά π.χ. Διεύθυνση Διοίκησης, ή την περίπτωση να έχει κενωθεί η θέση Γενικού Διευθυντή ή να μην έχει τοποθετηθεί Γενικός Διευθυντής ή να μην έχει οριστεί νόμιμος αναπληρωτής του. Θα θέλαμε επίσης να αποφευχθεί κατά το δυνατόν πολύπλοκη γραφειοκρατική διαδικασία, για ένα θέμα, που αφορά κατά κανόνα αθώους υπαλλήλους, καθώς όπως ρητά προβλέπει η παράγραφος 1 του ίδιου άρθρου 52 ν.4674/2020, θα αφορά μόνο υπαλλήλους για τους οποίους δεν έχει γίνει καταγγελία από την υπηρεσία.
Και σας προτείνουμε λοιπόν την εξής (πιστεύουμε πιο πρακτική και ρεαλιστική για τα ελληνικά δεδομένα) διατύπωση:
Το πρώτο και το δεύτερο εδάφιο της παρ.3 του άρθρου 52 του ν.4674/2020 αντικαθίστανται ως εξής: «Η νομική υποστήριξη των ανωτέρω υπαλλήλων παρέχεται μετά από αίτησή τους προς την οργανική μονάδα στην οποία υπηρετούν, θετική εισήγηση της τελευταίας ή του άμεσα ιεραρχικά προϊσταμένου τους, και απόφαση του Προϊσταμένου της Γενικής Διεύθυνσης Ανθρώπινου Δυναμικού ή του επικεφαλής του φορέα. Κατ’ εξαίρεση για τους ΟΤΑ α’ και β’ βαθμού η απόφαση του προηγούμενου εδαφίου λαμβάνεται από την Οικονομική Επιτροπή.»
Ο Πρόεδρος Παραρτήματος Κοζάνης Συλλόγου Υπαλλήλων Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας
Απόστολος Στάμος
Πολιτικός Μηχανικός
• Στο άρθρο 27 για να υπάρχει ίση μεταχείριση δεν θα πρέπει να υπολογίζονται μόνο τα τριάντα τρία (33) χρόνια εργασίας αλλά τα σαράντα (40)
• Στο άρθρο 9 για την καλύτερη λειτουργία, αποτελεσματικότητα και τον περιορισμό εργαζομένων στις εν λόγω διευθύνσεις, θα πρέπει να υπάγονται όλοι οι εποπτευόμενοι φορείς σε μία Διεύθυνση
• Η Επιτροπή Ελέγχου ακυρώνει τον εκάστοτε Υπουργό στον οποίο ανήκει η Διεύθυνση Εσωτερικού Ελέγχου ή η Μονάδα Εσωτερικού Ελέγχου
• Δεν αναφέρεται πουθενά, ότι ο σκοπός των Μονάδων Εσωτερικού Ελέγχου δεν είναι τιμωρητέος αλλά συμβουλευτικός στους φορείς που θα ελεγχθούν. Αυτό θα συμβάλλει στην διόρθωση τυχόν παραλείψεων, ελλείψεων τους κ.λ.π. έτσι ώστε να είναι έτοιμοι για περαιτέρω έλεγχο που τυχόν θα τους γίνει. Δηλαδή αλλαγή «κουλτούρας» στις δημόσιες υπηρεσίες και στους εργαζόμενους σε αυτές.
• Δεν αναφέρεται πουθενά, αν τυχόν δεν βρεθεί το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό για να στελεχώσει τις εν λόγω μονάδες, με τα κριτήρια που ζητούνται, που θα στραφεί η Δημόσια Διοίκηση , μήπως στον Ιδιωτικό Τομέα;
Το άρθρο θεωρώ ότι είναι στην ορθή κατεύθυνση