Το περιεχόμενο κάθε μίας των δεξιοτήτων του Ενιαίου Πλαισίου Δεξιοτήτων περιλαμβάνει:
α) Η πολιτοκεντρικότητα:
αα) Το ειλικρινές και αυξημένο ενδιαφέρον του υπαλλήλου για τον πολίτη και την κατανόηση των αναγκών του.
αβ) Την εξυπηρέτηση του πολίτη με ταχύτητα, ευγένεια και συνέπεια.
αγ) Τη διευκόλυνση του πολίτη στις συναλλαγές και επαφές του με τη δημόσια διοίκηση.
αδ) Την παροχή κατάλληλων συμβουλών και υποστήριξης στον πολίτη, ώστε η ικανοποίησή του να διατηρείται σε υψηλά επίπεδα.
β) Η ομαδικότητα:
βα) Τη συνεχή προσπάθεια για αλληλοϋποστήριξη των υπαλλήλων με ηρεμία, ευγένεια και θετική διάθεση, χωρίς εντάσεις και διαπληκτισμούς.
ββ) Τη συνεργασία με τρόπο ομαδικό προς εκπλήρωση του δημόσιου συμφέροντος και των σκοπών που επιδιώκει ο φορέας, στον οποίο υπηρετούν οι υπάλληλοι, καθώς και προς την επίτευξη των στόχων της θέσης ή της μονάδας ή της υπηρεσίας τους.
γ) Η «προσαρμοστικότητα»:
γα) Την αποτελεσματική και έγκαιρη ανταπόκριση του υπαλλήλου σε νέες συνθήκες και δεδομένα, με την πραγματοποίηση των απαραίτητων ενεργειών, που συμβάλλουν στην προσαρμογή τόσο του ιδίου όσο και του τρόπου εκτέλεσης της εργασίας του.
γβ) Την ευελιξία και ανθεκτικότητα του υπαλλήλου στις αλλαγές, με αποτελεσματική διαχείριση ενδεχόμενων κρίσεων και έκτακτων συνθηκών στην εργασία, με γνώμονα την αναζήτηση της βέλτιστης λύσης και τη σωστή λήψη αποφάσεων, προς όφελος του πολίτη και της κοινωνίας.
δ) Ο προσανατολισμός στο αποτέλεσμα:
δα) Τη διαρκή προσπάθεια και προσήλωση του υπαλλήλου στην ολοκλήρωση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο των δράσεων ή εργασιών, που έχει αναλάβει, στο ανώτερο δυνατό επίπεδο επίτευξης και μέσα στον ταχύτερο δυνατό χρόνο.
δβ) Τη συνέπεια, τη διάθεση, το ενδιαφέρον και το κίνητρο του υπαλλήλου ως προς την έγκαιρη και αποτελεσματική ολοκλήρωση των καθηκόντων του, και την ποιότητα των τελικών παραδοτέων της εργασίας του.
ε) Η οργάνωση και ο προγραμματισμός:
εα) Την κατάλληλη ιεράρχηση των καθηκόντων του υπαλλήλου και των καθημερινών υποχρεώσεών του, καθώς και την τήρηση προθεσμιών με προσήκουσα διαχείριση του χρόνου.
εβ) Τη διατήρηση σταθερών ρυθμών στη ροή εργασίας του με καλό χρονοπρογραμματισμό για την ολοκλήρωση των καθηκόντων του.
εγ) Την αναπροσαρμογή των δραστηριοτήτων, όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο.
στ) Η επίλυση προβλημάτων και η δημιουργικότητα:
στα) Την αυξημένη ικανότητα αναγνώρισης και επίλυσης των ζητημάτων, που προκύπτουν στην εργασία.
στβ) Την προσπάθεια προσέγγισης με πρωτότυπο και καινοτόμο τρόπο των εργασιών και δραστηριοτήτων, για τις οποίες δεν υπάρχει έτοιμη ή προκαθορισμένη λύση.
στγ) Την ικανότητα εφαρμογής πρωτότυπων, νέων ιδεών και καινοτόμων λύσεων με την ανάπτυξη και εφαρμογή πρωτότυπων και νέων ιδεών, οι οποίες μπορεί να βελτιώσουν την υπάρχουσα κατάσταση ή να επιλύσουν το πρόβλημα.
ζ) Ο επαγγελματισμός και η ακεραιότητα:
ζα) Τη διαρκή προσπάθεια ολοκλήρωσης των ευθυνών και αρμοδιοτήτων του υπαλλήλου με τήρηση του συνόλου των αξιών, κανόνων και αρχών, που διέπει κάθε πτυχή της δραστηριότητας της υπηρεσίας.
ζβ) Την ανάληψη ευθυνών και πρωτοβουλιών για την υλοποίηση των στόχων που έχουν τεθεί, ασκώντας επίβλεψη, όπου χρειάζεται, στο πλαίσιο της θέσης ή της μονάδας ή της υπηρεσίας γενικότερα και ενεργώντας με βάση τους κανόνες ηθικής και δεοντολογίας αυτής.
η) Η διαχείριση γνώσης:
ηα) Την αυξημένη προθυμία και ικανότητα για μάθηση και αποτελεσματική χρήση της αποκτηθείσας γνώσης προς όφελος της υπηρεσίας.
ηβ) Την αποτελεσματική αξιοποίηση της εμπειρίας του υπαλλήλου, προς τον σκοπό ανάπτυξης των γνώσεων ή των δεξιοτήτων του.
ηγ) Την εφαρμογή της διαδικασίας μάθησης και της διάθεσης για προσωπική και επαγγελματική ανάπτυξη στην κατεύθυνση της βελτίωσης της απόδοσης τόσο ατομικά όσο και συλλογικά, σε νέες καταστάσεις στην εργασία.
θ) Η ηγετικότητα:
θα) Τη δημιουργία του απαραίτητου κλίματος εργασίας, παρακίνησης, κινητοποίησης και καλλιέργειας σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ των συναδέλφων για την επίτευξη των στόχων της ομάδας.
θβ) Την έγκαιρη, αποτελεσματική, υπεύθυνη και ορθή λήψη αποφάσεων για την επίλυση συγκρούσεων και την αντιμετώπιση καθημερινών και έκτακτων ζητημάτων και προβλημάτων, που αντιμετωπίζει η ομάδα.
θγ) Την ικανότητα διεύθυνσης, διοίκησης και καθοδήγησης της δραστηριότητας μιας ομάδας, στο πλαίσιο άσκησης των καθηκόντων του υπαλλήλου, προς επίτευξη ενός κοινού στόχου.
Για την αξιοποίηση των δεξιοτήτων και τη σωστή αξιολόγηση, στο Ενιαίο Πλαίσιο Δεξιοτήτων να συμπεριλαμβάνονται και τα τυπικά προσόντα κάθε υπαλλήλου, όπως επιμόρφωση, ταξίδια, εργασιακή εμπειρία κ.α.
Αυτά να συνδέονται με την αξιοποίησή τους και απόδοση σε συγκεκριμένους τομείς.
Οι υπάλληλοι να αιτούνται επιμόρφωσης και κατόπιν να απορρίπτεται ή να εγκρίνεται αυτή από τον αρμόδιο προϊστάμενο.
Όποιος επιμορφώνεται, αυτός να κάνει τη δουλειά. Αυτό επειδή παρατηρείται να πηγαίνουν σε σεμινάρια δεξιοτήτων προϊστάμενοι και κατόπιν να καλούνται υφιστάμενοι να εφαρμόσουν τις γνώσεις των σεμιναρίων.
Η παράγραφος ζ) αναφέρεται στον «επαγγελματισμό και την ακεραιότητα». Τα δύο αυτά χαρακτηριστικά είναι όμως διαφορετικά μεταξύ τους. Δυστυχώς η εξειδίκευση των ζα) και ζβ) δεν αναφέρεται καθόλου στην ακεραιότητα, ενώ εξειδικεύει μόνο ζητήματα επαγγελματισμού.
Η παράλειψη αυτή είναι σοβαρότατη. Η ακέραιη διοίκηση απαιτεί από τους δημοσίους υπαλλήλους να είναι πάντα σε εγρήγορση για ζητήματα διαθφοράς και να αναλμβάνουν την ευθύνη ώστε να καταγγέλουν στις διωκτικές αρχές ή σε ελεγκτικούς μηχανισμούς του δημοσίου άλλους υπαλλήλους ή πολιτικά πρόσωπα και μετακλητούς υπαλλήλους για τους οποίους υπάρχουν ενδείξεις ότι ενέχονται σε παράνομες πράξεις. Αυτού του είδους η παρρησία και εντιμότητα οφείλουν να αναγνωριστούν ως απαραίτητες δεξιότητες του δημοσίου υπαλλήλου.
Προκαλεί τεράστια ερωτηματικά η παράλειψη οποιασδήποτε αναφοράς σε ζητήματα ακεραιότητας και διαφθοράς στο άρθρο αυτό, δεδομένης της βεβαρημένης ιστορίας της ελληνικής δημόσιας διοίκησης και του ελληνικού πολιτικού συστήματος σε ζητήματα διαφθοράς και της χαμηλής εμπιστοσύνης των πολιτών στην ακεραιότητα της δημόσιας διοίκησης (όπως δείχνουν διαχρονικά οι έρευνες του Ευρωβαρόμετρου).
καλημέρα σας , σχετικά με το άρθρο 5 «Περιεχόμενο Ενιαίου Πλαισίου Δεξιοτήτων»
σας παρακαλώ να λάβετε υπόψη τα παρακάτω σχόλια:
α) στο σημείο σχετικά με την αυξημένη προθυμία και ικανότητα για μάθηση, θα μπορούσε να συνδεθεί με οικονομικό κίνητρο(μισθολογική προώθηση) καθώς αρκετοί δημόσιοι υπάλληλοι διαθέτουμε δεύτερους τίτλους μεταπτυχιακών σπουδών για τους οποίους δεν αμειβόμαστε.
β) σε ότι αφορά την αποτελεσματική αξιοποίηση της εμπειρίας των υπαλλήλων,
να λάβετε υπόψη ότι παλαιότερα δόθηκε η δυνατότητα αναγνώρισης επταετίας από τον ιδιωτικό τομέα αλλά μόνο βαθμολογικά ενώ εκκρεμεί η μισθολογική τακτοποίηση.
Ευχαριστώ