Αρχική Ρύθμιση των Χρεών Υπερχρεωμένων ΚαταναλωτώνΆρθρο 5. Διαδικασία ρύθμισης και απαλλαγής από τα χρέηΣχόλιο του χρήστη Βασίλειος Βουτσαράς | 1 Νοεμβρίου 2009, 21:53
  • Σχόλιο του χρήστη 'Βασίλειος Βουτσαράς' | 1 Νοεμβρίου 2009, 21:53

    Η προτεινόμενη λύση που παρέχεται στους οφειλέτες, να διεκδικήσουν ρύθμιση των χρεών τους με ένδικα μέσα, δεν είναι αυτή που θα λύσει το πρόβλημα για τέσσερις λόγους: 1) Οι δικαστικές διαδικασίες είναι σύνθετες και χρονοβόρες 2) Απαιτούνται μεγάλα πρόσθετα έξοδα για την κάλυψη τους 3) Αυξάνεται συνεχώς το οφειλόμενο ποσό από τους τόκους υπερημερίας 4) Παρουσιάζεται δυσκολία στον προσδιορισμό του πραγματικού ποσού εισοδήματος του οφειλέτη Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ο κάθε οφειλέτης, προκείμενου να του εγκριθεί κάποιο πιστωτικό προϊόν, είχε παρουσιάσει υπεύθυνα κάποια επαρκή για το σκοπό αυτό εισοδήματα στην τράπεζα. Πως λοιπόν ο ίδιος οφειλέτης θα αποδείξει ότι τα εισοδήματα είναι ανεπαρκή, ώστε να μπει στο πρόγραμμα ρύθμισης οφειλών. Εκτός των πολιτών που είναι υπερχρεωμένοι έναντι των τραπεζών, υπάρχουν και αυτοί που είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Πεποίθηση μου όμως είναι ότι και αυτοί υπό τις παρούσες συνθήκες σύντομα θα βρεθούν σε δύσκολή θέση διότι ο τοκισμός των τραπεζών υπερβαίνει τις οικονομικές δυνατότητες του μέσου Έλληνα καταναλωτή. Επομένως, εφόσον όλοι οι πολίτες πρέπει να είναι ίσοι απέναντι στο νόμο, τα επικείμενα μετρά θα πρέπει να αφορούν το σύνολο των πολιτών και όχι μόνο ένα μέρος, των οφειλετών δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση. ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ • Όλα τα χρέη πιστωτικών καρτών και καταναλωτικών δανείων, ενήμερα ή καθυστερημένα, που υπήρχαν στις τράπεζες από τις 31/12/08 να παγώσουν και να δοθεί η δυνατότητα να εξοφληθούν σε 60-80 δόσεις με επιτόκιο γύρω στο 5,5%. Το επιτόκιο αυτό ήδη προσφέρεται από τις τράπεζες σε περιπτώσεις μεταφοράς ενήμερου χρεωστικού υπολοίπου από μια τράπεζα σε μια άλλη. Τέλος, διαπιστώνω ότι η κατάσταση της υπερχρέωσης έχει ήδη δημιουργήσει οξύ κοινωνικό πρόβλημα. Αν το πρόβλημα αυτό δεν λυθεί άμεσα και για αυτούς που χορήγησαν τα τραπεζικά προϊόντα και για αυτούς που τα χρησιμοποίησαν, τότε είναι πιθανό να οδηγηθούμε σε πλήρη απαξίωση των οικονομικών υποχρεώσεων, λόγω της αντικειμενικής αδυναμίας του καταναλωτή να ανταποκριθεί σε αυτές και θα ισχύσει το γνωστό ρητό "ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος". Με τιμή Βασίλειος Βουτσαράς Χαλάνδρι, 01/11/2009