Αρχική Αναπτυξιακό ΠολυνομοσχέδιοΜΕΡΟΣ ΙΒ’ – ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΘΕΜΑΤΑ – ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ – Συλλογικές Εργασιακές Σχέσεις – Άρθρο 49 – Εξαιρέσεις από την εφαρμογή όρων συλλογικών ρυθμίσεωνΣχόλιο του χρήστη Ελευθέριος Ελευθερίου | 16 Σεπτεμβρίου 2019, 16:14
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ελευθέριος Ελευθερίου' | 16 Σεπτεμβρίου 2019, 16:14

    Το άρθρο 8, όπως και κάθε προνοιακού χαρακτήρα νομοσχέδιο, αν η άσκηση πρόνοιας (επιχειρηματικής αυτή τη φορά), επηρεάζει τις τιμές και τις συμβάσεις του ιδιωτικού τομέα, θα πρέπει να προβλέπει το Ελληνικό Δημόσιο να αποζημιώνει τη διαφορά μεταξύ της τιμής προμήθειας και της τιμής της αγοράς, όπως ακριβώς γίνεται και με το Κοινωνικό Τιμολόγιο ηλεκτρικού ρεύματος. Με άλλα λόγια, οι εργαζόμενοι στις προβληματικές επιχειρήσεις που θα εξαιρούνται από τις ΣΣΕ, θα πρέπει να λαμβάνουν την διαφορά μεταξύ του πακέτου αποδοχών που θα είχαν με ΣΣΕ και του πακέτου που θα έχουν με την εξαίρεση, ως αποζημίωση από το κράτος. Σε διαφορετική περίπτωση, ας ψηφιστεί νέο νομοσχέδιο για το Κοινωνικό Τιμολόγιο που θα επιβάλλονται μειώσεις στο ρεύμα σε όλους τους παρόχους χωρίς να αποζημιώνονται από το κράτος ή οι προβληματικές επιχειρήσεις να έχουν πρόσβαση σε ανώτατες τιμές (χαμηλότερες της αγοράς) δια νόμου και για τα ενοίκια, την τιμή ρεύματος, τις τιμές προμηθευτών με την ζημία να την απορροφούν υποχρεωτικά οι προμηθευτές τους, γιατί αυτό ακριβώς σημαίνει αναλογικά για την εργασία και το άρθρο 8 του νομοσχεδίου. Ακόμη, πέραν του αθέμιτου ανταγωνισμού που προκαλεί, δεν αντιμετωπίζει τις αιτίες που οι επιχειρήσεις βρέθηκαν σε δυσκολία. Αν δεν διερευνηθεί και αρθεί η γεννησιουργός αιτία της δυσκολίας, οι επιχειρήσεις αυτές θα παραμείνουν μόνιμες πηγές αθέμιτου ανταγωνισμού που θα συμπαρασύρουν και όλο τον κλάδο προς μια δυσμενέστερη ισορροπία εργασιακών συνθηκών. Τέλος, δεν διευκρινίζεται στην επεκτασιμότητα των ΣΣΕ αν αυτές οι επιχειρήσεις θα εξαιρούνται από την προσμέτρηση των εργαζομένων τους όταν κρίνεται η επεκτασιμότητα του κλάδου, καθώς, εφόσον δεν υπάρξει πρόνοια για αυτό, αυτή η ρύθμιση αποτελεί κατάφωρη χειραγώγηση του ποσοστού των εργαζομένων που λαμβάνεται υπ' όψιν για την επεκτασιμότητα, μια χειραγώγηση υπέρ των εργοδοτών που πρακτικά κάνει την επεκτασιμότητα σχεδόν απίθανη.