Αρχική Αναπτυξιακό ΠολυνομοσχέδιοΜΕΡΟΣ Θ΄ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ – Άρθρο 15Σχόλιο του χρήστη WWF Ελλάς | 17 Σεπτεμβρίου 2019, 13:08
  • Σχόλιο του χρήστη 'WWF Ελλάς' | 17 Σεπτεμβρίου 2019, 13:08

    Παράγραφος 4: Με την προτεινόμενη 4η παράγραφο, επιχειρείται η θέσπιση μίας διαδικασίας τροποποίησης της ΑΕΠΟ που παρακάμπτει την ισχύουσα νομοθεσία (άρθ. 6 ν. 4014/2011) . Πρώτα από όλα, για όσα έργα και δραστηριότητες υπάγονται στο ενωσιακό δίκαιο (ενδεικτικά, οδηγίες 2011/92, 2010/75 και 92/43), η θέσπιση της δυνατότητας επέκτασης ή τροποποίησης της ΑΕΠΟ με άδεια που «τεκμαίρεται» από την σιωπή της διοίκησης (τελευταίο εδάφιο) είναι αντίθετη στο δίκαιο αυτό, και ειδικά σε όσες διατάξεις επιβάλλουν την δημοσίευση και την τήρηση συγκεκριμένης διαδικασίας για την έκδοση των περιβαλλοντικών αδειών. Με την σιωπηρή τροποποίηση της ΑΕΠΟ, η προτεινόμενη διάταξη θεσπίζει ένα καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας και συνδιαλλαγής μεταξύ του αδειοδοτούμενου και της διοίκησης. Ακόμα χειρότερα, η προτεινόμενη διάταξη παρέχει την δυνατότητα αυτή όχι μόνο σε περίπτωση εκσυγχρονισμού ή βελτίωσης, αλλά και επέκτασης του έργου ή δραστηριότητας. Επισημαίνεται ότι οι «αλλαγές ή επεκτάσεις» των έργων που εντάσσονται στο Παράρτημα Ι ή ΙΙ της οδηγίας 2011/92 πρέπει να έχουν την ίδια μεταχείριση με τα νέα έργα ή δραστηριότητες (βλ. σημεία 24 του Παραρτήματος Ι της οδηγίας 2011/92, και σημείο 13 του Παραρτήματος II της ίδιας οδηγίας). Επίσης, η αδειοδότηση των «αλλαγών ή τροποποιήσεων» απαιτείται από τη Σύμβαση Άαρχους για την πρόσβαση σε πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα της Οικονομικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Ευρώπη (UNECE). Στην καλύτερη περίπτωση, η διάταξη είναι περιττή και δυσνόητη: όλα αυτά τα θέματα ρυθμίζονται ήδη από το άρθ. 6 ν. 4014/2011, και δεν είναι σαφές τι καινούργιο προστίθεται. Σε τελική ανάλυση, αν ο εκσυγχρονισμός ή επέκταση της δραστηριότητας είναι σύμφωνος με συγκεκριμένους όρους της ΑΕΠΟ, δεν χρειάζεται τροποποίηση της τελευταίας. Αντιθέτως, αν η ΑΕΠΟ προβλέπει τον εκσυγχρονισμό ή την επέκταση απλώς σαν απλή δυνατότητα, τότε δεν υπάρχουν αρκούντως συγκεκριμένες προβλέψεις της ΑΕΠΟ, και απαιτείται διαδικασία αδειοδότησης. Πρακτικά, η προτεινόμενη ρύθμιση καταργεί την υποβολή των εξής δικαιολογητικών για τις αλλαγές και επεκτάσεις: α) Στοιχεία περιγραφής της υφιστάμενης κατάστασης του φυσικού και του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος (ενν. φυσικά, σε σχέση με την αιτούμενη τροποποίηση ή επέκταση του έργου ή της δραστηριότητας). Β) Συνοπτική περιγραφή των στοιχείων που έχουν προκύψει από την εφαρμογή του προγράμματος παρακολούθησης και ελέγχων. Γ) Εκτίμηση και αξιολόγηση ενδεχόμενων επιπτώσεων στο περιβάλλον που συνδέονται με την αιτούμενη τροποποίηση ή επέκταση. Η σημασία των στοιχείων αυτών είναι προφανής, ειδικά για παλιά (και κατεξοχήν ρυπογόνα) έργα [στοιχείο α)] , ή έργα που προκαλούν περιβαλλοντικά προβλήματα [στοιχείο β)]. Το γεγονός ότι ο νομοθέτης «δηλώνει» ότι τα στοιχεία αυτά είναι εφεξής αδιάφορα αποτελεί απαράδεκτη υποχώρηση από την υποχρέωση προστασίας του περιβάλλοντος και τήρησης του ενωσιακού δικαίου. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν επιμέρους διατάξεις (πχ., στην οδηγία 2010/75), που επιτάσσουν την συνεκτίμηση των στοιχείων αυτών.