Αρχική Σχέδιο Νόμου με τίτλο «Διυπηρεσιακή Μονάδα Ελέγχου Αγοράς, διατάξεις για την ανάπτυξη, την έρευνα και την καινοτομία»ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ’ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ Άρθρο 37 Τροποποίηση άρθρου 22 Α ΚΦΕ σχετικά με την προσαύξηση κατά 100% της έκπτωσης δαπανών επιστημονικής και τεχνολογικής έρευναςΣχόλιο του χρήστη ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΕ ΚΑΙ ΕΠΕ | 13 Ιουνίου 2020, 19:25
Η σχολιαζόμενη διάταξη όχι μόνο δεν εξυπηρετεί τον σκοπό για τον οποίον εισάγεται, αλλά ενδέχεται να δημιουργήσει και αξιώσεις, εφόσον εφαρμοστεί ως έχει, επί τη βάσει των διατάξεων περί κρατικών ενισχύσεων, για τους κατωτέρω αναφερόμενους λόγους. Ειδικότερα η διάταξη αυτή έχει ως αποτέλεσμα την χορήγηση ενός πλεονεκτήματος, το οποίο συνιστά αθέμιτη κρατική ενίσχυση. Αυτό οφείλεται στο γεγονός, ότι έχει επιλέξει να ευνοήσει μόνο τις επιχειρήσεις των οποίων τα ακαθάριστα έσοδα δεν προέρχονται αποκλειστικά από E&Aαλλά και από άλλες εμπορικές, κατά κύριο λόγο, δραστηριότητες. Συγκεκριμένα και σύμφωνα με πάγια νομολογία των δικαστηρίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, «για τους σκοπούς της εκτίμησης [εάν ένα μέτρο είναι επιλεκτικό] είναι απαραίτητο να εξετάζεται κατά πόσον, στο πλαίσιο δεδομένου νομικού καθεστώτος, το επίμαχο εθνικό μέτρο μπορεί να ευνοήσει «ορισμένες επιχειρήσεις ή κλάδους παραγωγής» έναντι άλλων που τελούν, από πλευράς του επιδιωκόμενου με το εν λόγω καθεστώς σκοπού, σε συγκρίσιμη πραγματική και νομική κατάσταση και που υφίστανται, ως αποτέλεσμα, διαφορετική μεταχείριση δυνάμενη κατ’ ουσίαν να χαρακτηριστεί ως εισάγουσα δυσμενείς διακρίσεις» (βλ. ΣυνεκδικαζόμενεςYποθέσεις C‑20/15 P και C‑21/15 P, Επιτροπή κατά WorldDutyFreeGroup SA, EU:C:2016:981, παράγραφος 54, ΣυνεκδικαζόμενεςYποθέσειςC 106/09 P και C 107/09 P Επιτροπή και Ισπανία κατά GovernmentofGibraltar και Ηνωμένου Βασιλείου, EU:C:2011:732, παράγραφοι 75 και 101). Περαιτέρω με την σχολιαζόμενη διάταξη επιδιώκεται, κατά ρητή αναφορά στην Αιτιολογική Έκθεση, η διατήρηση και η ενίσχυση της ανοδικής πορείας των τελευταίων δέκα ετών του ποσοστού για Έρευνα και Ανάπτυξη (Ε&Α) του ΑΕΠ, το οποίο (ποσοστό) το 2017 ανήρχετο σε 1,13%, έναντι του μέσου όρου της ΕΕ (στο 2,07% για το ίδιο έτος). Έτσι αναμένεται αφενός να έρχονται άμεσες επενδύσεις στην Ελλάδα, αφετέρου να επιστρέψει στη χώρα το υψηλής εξειδίκευσης προσωπικό που απασχολείται στο τομέα του Ε&Α σε άλλες χώρες με αναστροφή υπέρ της χώρας του «braindrain». Για τον λόγο αυτό επιλέγεται, όπως είχε γίνει και στο παρελθόν με το άρθρο 22Α του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (ν.4172/2013), η χορήγηση φορολογικών κινήτρων στις επιχειρήσεις για επενδύσεις σε Ε&Α. Το κίνητρο αυτό, όπως περιγράφεται στη σχολιαζόμενη διάταξη, συνίσταται στην έκπτωση του συνόλου (100%) των δαπανών επιστημονικής και τεχνολογικής έρευνας από τα ακαθάριστα έσοδα των επιχειρήσεων κατά το χρόνο της πραγματοποίησής τους. Η συνήθης διεθνής πρακτική των επιχειρήσεων Ε&Α απαιτεί αυτές να είναι εντάσεως εργασίας. Είναι γνωστό πόσο ελκυστικές είναι στο τομέα αυτό χώρες όπως η Ινδία, που παρέχουν ιδιαίτερα κατηρτισμένο ερευνητικό προσωπικό έναντι χαμηλοτάτου κόστους. Κατά συνέπεια βασικό κριτήριο για επένδυση μονάδας Ε&Α σε μία χώρα είναι το εργατικό κόστος για τον απλό λόγο, ότι στα ετήσια αποτελέσματα φαίνεται μειωμένο το κόστος εργασίας με συνέπεια τη παραγωγή χαμηλού κόστους αλλά υψηλής εξειδίκευσης τεχνογνωσίας. Οι επιχειρήσεις Ε&Α σπάνια πωλούν στις χώρες εγκατάστασής τους τα προϊόντα τους. Ο λόγος είναι μεταξύ άλλων ότι η χώρα εγκατάστασης απλά δεν τα έχει ανάγκη ή γιατί η τεχνογνωσία που παράγεται στη χώρα εγκατάστασης εξάγεται και συγχωνεύεται στη τεχνογνωσία που παράγεται και σε άλλη/άλλες χώρες ώστε να παραχθεί το τελικό προϊόν σε τρίτη χώρα από την οποία τυχόν εισάγεται το τελικό προϊόν στη χώρα εγκατάστασης της επιχείρησης Ε&Α. Όμως με την σχολιαζόμενη διάταξη παρέχονται φορολογικά και μόνο κίνητρα με την έκπτωση του συνόλου της δαπάνης για Ε&Α από το σύνολο των ακαθαρίστων εσόδων της επιχείρησης. Η διάταξη αυτή όπως είναι διατυπωμένη μικρό όφελος έχει για τις επιχειρήσεις με αποκλειστική δραστηριότητα την Ε&Α. Δεδομένου, ότι για τις εταιρείες αυτές το κόστος τους είναι σχεδόν αποκλειστικά το κόστος μισθοδοσίας και ότι το κόστος μισθοδοσίας , ως παραγωγική δαπάνη, σε κάθε περίπτωση εκπίπτει από τα συνολικά έσοδα, δεν υφίσταται ουσιαστικά δαπάνη Ε&Α η οποία θα εκπέσει από τα ακαθάριστα έσοδα εκείνων των εταιρειών που η διάταξη επιδιώκει να προσελκύσει, δηλαδή των επιχειρήσεων Ε&Α.