Αρχική Απλούστευση του πλαισίου άσκησης οικονομικών δραστηριοτήτωνΆρθρο 5 Απλούστευση διαδικασιών εκμίσθωσης θαλασσίων μέσων αναψυχήςΣχόλιο του χρήστη ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΚΜΙΣΘΩΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΜΕΣΩΝ ΑΝΑΨΥΧΗΣ | 28 Ιανουαρίου 2021, 12:20
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΚΜΙΣΘΩΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΜΕΣΩΝ ΑΝΑΨΥΧΗΣ' | 28 Ιανουαρίου 2021, 12:20

    Σύμφωνα με τον νόμο αλλά και το καταστατικό μας, ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εκμισθωτών Θαλασσίων μέσων Αναψυχής έχει ως αποστολή, μεταξύ άλλων, την προάσπιση και προαγωγή των συμφερόντων των εκμισθωτών θαλασσίων μέσων αναψυχής ανά την επικράτεια. Στο πλαίσιο αυτό, με αφορμή το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου για την απλούστευση των διαδικασιών για την έγκριση ίδρυσης και λειτουργίας επιχειρήσεων εκμίσθωσης θαλασσίων μέσων αναψυχής, θα θέλαμε να προσφέρουμε τη συνδρομή μας, στο σημαντικό έργο που έχει αναληφθεί, κατά το μέτρο της εμπειρίας μας, θέτοντας υπόψη σας διαπιστώσεις και θέσεις μας, όπως έχουν διαμορφωθεί από την πολυετή ενασχόληση μας με θέματα των επιχειρήσεων θαλασσίων μέσων αναψυχής. Και για τον λόγο αυτό καταβάλλουμε μονίμως προσπάθεια οι όποιες διαπιστώσεις να συνοδεύονται από συγκεκριμένες προτάσεις, αφενός ρεαλιστικές –ώστε να έχουν πιθανότητες να υιοθετηθούν– και αφετέρου αποτελεσματικές, που είναι το ζητούμενο. Είναι όμως σαφές ότι ένας Νόμος απαιτείται, να περιέχει στο νομοθετικό κείμενο όχι απλώς τον καθ΄ ύλην προσδιορισμό του αντικειμένου της εξουσιοδοτήσεως, αλλά, επί πλέον, και την ουσιαστική ρύθμισή του, έστω και σε γενικό, ορισμένο όμως, πλαίσιο, σύμφωνα προς το οποίο θα ενεργήσει η Διοίκηση προκειμένου να ρυθμίσει τα μερικότερα θέματα. Είναι επίσης αυτονόητο ότι ένας Νόμος που βρίθει παραπομπών σε άλλους Νόμους, αποφάσεις ή διατάξεις –φαινόμενο σύνηθες στη χώρα μας– δυσχεραίνει την εφαρμογή του. Εξέχοντα ρόλο κατέχει η προσπάθεια περιορισμού της πολυνομίας, βελτίωσης της ποιότητας των νομοθετικών και κανονιστικών ρυθμίσεων σταδιακής κατάργησης που κρίνονται περιττές και, γενικά, η προσπάθεια απλούστευσης των κανόνων δικαίου που ισχύουν. Το προτεινόμενο νομοσχέδιο επιχειρεί μια διαφορετική προσέγγιση και αντιμετώπιση των απαραίτητων διαδικασιών που διασφαλίζουν το δημόσιο συμφέρον, προτείνοντας την απλούστευση τους ή και την εξάλειψή γραφειοκρατικών εμποδίων, όπου είναι ασφαλές, με στόχο την υποστήριξη του επιχειρείν. Ειδικότερα επί των επί μέρους άρθρων θα θέλαμε να επισημάνουμε τα εξής: Με τον νόμο υπ’ αριθ. 4152/2013 ΦΕΚ Α/107/09-5-2013 Επείγοντα μέτρα εφαρμογής των νόμων 4046/2012, 4093/2012 και 4127/2013, στην υποπαράγραφος ε.13.: επαγγελματικές δραστηριότητες αρμοδιότητας του αρχηγείου λιμενικού σώματος ελληνικής ακτοφυλακής, ορίζονται τα ακόλουθα: 1. Για τα ακόλουθα επαγγέλματα αρμοδιότητας του Αρχηγείου Λιμενικού Σώματος Ελληνικής Ακτοφυλακής του Υπουργείου Ναυτιλίας και Αιγαίου, επαναφέρονται σε ισχύ περιορισμοί, που εμπίπτουν στη διάταξη της παραγράφου 2 του άρθρου 2 του ν. 3919/2011, οι οποίοι αφορούν: α. […] β. […] γ. […] δ. […] ε. Στην άδεια εκμίσθωσης θαλασσίων μέσων αναψυχής μόνο στην περιοχή της Λιμενικής Αρχής που την εξέδωσε, σύμφωνα με το δεύτερο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 22 του Γενικού Κανονισμού Λιμένα με αριθ. 20, που κυρώθηκε με την υπ’ αριθ. 3131.1/03/99/6.4.1999 απόφαση του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας (Β' 444), όπως τροποποιήθηκε, συμπληρώθηκε και ισχύει, που εμπίπτει στον περιορισμό της παραγράφου 2(γ) του άρθρου 2 του ν. 3919/2011 (Α' 32). στ. Στον καθορισμό, από την Επιτροπή του άρθρου 35 του Γενικού Κανονισμού Λιμένα με αριθμό 20, των ειδών των θαλασσίων μέσων αναψυχής και του μέγιστου αριθμού τους σύμφωνα με το τέταρτο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 22 του Γενικού Κανονισμού Λιμένα με αριθμό 20, που κυρώθηκε με την υπ’ αριθ. 3131.1/03/99/6.4.1999 απόφαση του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας (Β' 444), όπως τροποποιήθηκε, συμπληρώθηκε και ισχύει, που εμπίπτει στον περιορισμό της παραγράφου 2στ του άρθρου 2 του ν. 3919/2011. ζ. Στον καθορισμό ελάχιστης απόστασης μεταξύ των θέσεων (πόστων) επί του αιγιαλού των εκμισθωτών θαλασσίων μέσων αναψυχής, ίσης με τριακόσια (300) μέτρα σύμφωνα με την παρ. 6 του άρθρου 22 του Γενικού Κανονισμού Λιμένα με αριθμό 20, που κυρώθηκε με την υπ’ αριθ. 3131.1/03/99/6.4.1999 απόφαση του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας (Β' 444), όπως τροποποιήθηκε, συμπληρώθηκε και ισχύει, που εμπίπτει στον περιορισμό της παραγράφου 2δ του άρθρου 2 του ν. 3919/2011. Επομένως, οι προαναφερόμενες διατάξεις που αποτελούν την ουσιαστική ρύθμιση του επαγγέλματός μας πρέπει να προστεθούν ως αυτοτελείς παράγραφοι στο άρθρο 147 του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου ώστε να ρυθμιστούν σε μια ενότητα οι ουσιαστικοί όροι άσκησης της δραστηριότητάς μας με επάρκεια χωρίς παραπομπή σε άλλους νόμους. Άρθρο 147 Έγκριση δραστηριότητας εκμίσθωσης θαλασσίων μέσων αναψυχής Εκτιμούμε ότι νομικοτεχνικά η παράγραφος 1 του παραπάνω άρθρου πρέπει να επαναδιατυπωθεί ως ακολούθως: 1. Η δραστηριότητα της εκμίσθωσης θαλασσίων μέσων αναψυχής υπάγεται στο καθεστώς έγκρισης του άρθρου 7. Για την άσκηση της δραστηριότητας απαιτείται έγκριση, η οποία χορηγείται από την εγκρίνουσα αρχή. Πριν από τη χορήγηση της έγκρισης απαιτείται προέγκριση ίδρυσης, η οποία εκδίδεται ύστερα από απόφαση της επιτροπής του άρθρου 35 του Γενικού Κανονισμού Λιμένα 20, όπως ισχύει. Η έγκριση εκδίδεται από την εγκρίνουσα αρχή έπειτα από αίτηση του ενδιαφερομένου που συνοδεύεται από δικαιολογητικά, τα οποία κατατίθενται σε δύο στάδια και βάσει των οποίων ελέγχεται εάν πληρούνται οι σχετικές προϋποθέσεις, μετά από προέλεγχο του σχετικού αιτήματος του ενδιαφερομένου. Στην παράγραφο 4 πρέπει να απαλειφθεί η τελευταία πρόταση δεδομένου ότι το πνεύμα του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου στηρίζεται σε μια εκ των προτέρων προσέγγιση για την άσκηση της δραστηριότητας με ουσιαστικούς ελέγχους εκ των προτέρων. Επομένως, η αυτοψία και ο έλεγχος χωροθέτησης της συγκεκριμένης δραστηριότητας και η έγκριση του αριθμού και των ειδών των θαλασσίων μέσων αναψυχής γίνεται στο πρώτο στάδιο της διαδικασίας από την επιτροπή του άρθρου 35 του Γενικού Κανονισμού Λιμένα 20, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει. Όπως είναι το σύνηθες συμβαίνον αλλά και το λογικά αναμενόμενο μετά την προέγκριση της επιτροπής, ο ενδιαφερόμενος προβαίνει στην αγορά του εξοπλισμού και των ειδών θαλασσίων μέσων αναψυχής που τους έχουν εγκριθεί, προκειμένου να υλοποιήσει το δεύτερο στάδιο της διαδικασίας. Κατά συνέπεια, ο εκ των υστέρων έλεγχο, όπως περιγράφεται στο άρθρο αυτό είναι περιττός και δεν έχει κανένα νόημα. Απεναντίας θα δημιουργήσει αμφισβητήσεις, ως προς την σωστή ερμηνεία και εφαρμογή της διάταξης. Τα δύο στάδια της διαδικασίας που θεσπίζονται με το συγκεκριμένο άρθρο αποτελούν δύο, σαφώς, διακριτές διαδικασίες. Ειδικώς, το ζήτημα της τελικής έγκρισης δραστηριοποίησης, στο δεύτερο στάδιο, αφορά την υποβολή εκ μέρους του ενδιαφερόμενου των δικαιολογητικών που ορίζονται ρητά στον νόμο. Επομένως, εφόσον ο ενδιαφερόμενος υποβάλλει τα απαιτούμενα δικαιολογητικά δεν υπόκειται στη διακριτική ευχέρεια της εγκρίνουσας αρχής να απορρίψει την αίτηση. Ωστόσο, έτσι όπως είναι διατυπωμένη η πρόταση - η εγκρίνουσα αρχή εκδίδει την έγκριση εκμίσθωσης θαλάσσιων μέσων αναψυχής ή απορρίπτει την αίτηση της παρ. 1.- ενδεχόμενα να δημιουργήσει παραπλανήσεις και για το λόγο αυτό χρειάζεται εξειδίκευση και βελτίωση. Περαιτέρω, εκτιμούμε ότι στις ουσιαστικές ρυθμίσεις του νόμου πρέπει να συμπεριληφθεί και διάταξη σχετική με το δικαίωμα μεταβίβασης της δραστηριότητας, δεδομένου ότι το θέμα αυτό δεν είναι λεπτομερειακό ή ειδικό και κατά συνέπεια πρέπει να ρυθμιστεί με νόμο. Επομένως, προτείνουμε να συμπεριληφθεί στο άρθρο αυτό και η πιο κάτω περιγραφόμενη διάταξη: «Σε περίπτωση αλλαγής του φορέα της δραστηριότητας που επέρχεται με την περιέλευση της κυριότητας ή του δικαιώματος της εκμετάλλευσης της δραστηριότητας σε άλλο φορέα, δεν απαιτείται νέα έγκριση Για την αντικατάστασή της, ο ενδιαφερόμενος, στον οποίο μεταβιβάστηκε η δραστηριότητα, υποβάλλει στην εγκρίνουσα αρχή, τα δικαιολογητικά που αναφέρονται στο πρόσωπό του. Εγκρίσεις που έχουν εκδοθεί στο όνομα του παλαιού φορέα εξακολουθούν να ισχύουν μέχρι τη λήξη τους, εκτός αν ορίζεται διαφορετικά στην ειδική νομοθεσία.» Τέλος, σας γνωρίζουμε ότι η Επιτροπή Ανταγωνισμού σε Ολομέλεια με την γνωμοδότησή της, αριθμ. 22/VΙI/2012, μεταξύ άλλων, αναφέρει τα εξής σχετικά με τη δραστηριότητα της εκμίσθωσης θαλασσίων μέσων αναψυχής: «Σημειώνεται ότι η Επιτροπή Ανταγωνισμού δεν υπεισέρχεται σε κρίση ως προς τα επιμέρους απαιτούμενα δικαιολογητικά και διαδικασίες (λ.χ. χρόνος ισχύος των αδειών και των πιστοποιητικών, διαδικασίες χορήγησης, ανανέωσης, και αφαίρεσης / ανάκλησης αυτών) που ορίζονται εκάστοτε με Υπουργική Απόφαση. Ωστόσο, πρέπει να επισημανθεί ότι αυτά μπορεί να υπερβαίνουν το ελάχιστο μέτρο που απαιτείται για τη διασφάλιση των επιδιωκόμενων ως άνω έννομων αγαθών και είναι σκόπιμο να απλοποιηθούν και εκσυγχρονισθούν. Υπενθυμίζεται, τέλος, ότι οι υπέρμετρες γραφειοκρατικές διατυπώσεις συνεπάγονται αυξημένο κόστος για το κράτος και τους πολίτες, ενώ επίσης παρεμποδίζουν το δικαίωμα στην επαγγελματική και οικονομική ελευθερία.» Όμως, μετά λύπης μας διαπιστώνουμε ότι παρά τις επανειλημμένες παρεμβάσεις μας με την υποβολή τεκμηριωμένων προτάσεων μετά από οκτώ χρόνια δεν έχει γίνει παρέμβαση στο τομέα αυτό. Για το λόγο αυτό προτείνουμε στο επίκαιρο υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου να ληφθεί υπόψη η διαπίστωση αυτή της επιτροπής. Κατά την άποψή μας, προτείνουμε ως προς τους χρόνους ανανέωσης των αδειών να θεσμοθετηθεί η ακόλουθη διάταξη: Η άδεια ισχύει για πέντε χρόνια και ανανεώνεται για ίσο χρονικό διάστημα αν, κατά το τελευταίο τρίμηνο πριν από την λήξη της υποβληθεί σχετική αίτηση και τα δικαιολογητικά που καθορίζονται με την απόφαση της του άρθρου 149. Τα δικαιολογητικά των οποίων η ισχύς λήγει αντικαθίστανται προ της λήξης τους, διαφορετικά ανακαλείται η έγκριση . Η έγκριση επαναχορηγείται με την υποβολή των δικαιολογητικών που έληξαν. Με την προτεινόμενη διάταξη, ανθρώπινοι πόροι που σήμερα απασχολούνται σε μεγάλο βαθμό σε γραφειοκρατικές διαδικασίες (στις περισσότερες των περιπτώσεων κατά 100%) θα μπορέσουν να μετατοπιστούν και να αποτελέσουν το δυναμικό εκείνο που απαιτείται για την πραγματοποίηση των πραγματικών και ουσιαστικών ελέγχων κατά τη διάρκεια λειτουργίας των επιχειρήσεων. Άρθρο 150 Μεταβατικές διατάξεις Με το άρθρο 150 έχουν τεθεί μεταβατικές διατάξεις ως προς το εφαρμοστέο δίκαιο για τη διευκόλυνση των υπηρεσιών και των οργάνων που περιλαμβάνονται της εφαρμογής αυτών. Συνέπεια τούτου είναι επιτακτική, για την ομαλή μετάβαση από το προϋφιστάμενο καθεστώς στο προβλεπόμενο με το σχέδιο νόμου, χωρίς χάσματα και κενό δικαίου που θα προξενήσει ανασφάλεια δικαίου στους πολίτες και τις υπηρεσίες, η αναδιατύπωση της συγκεκριμένης διάταξης. Στο πλαίσιο αυτό, μέχρι την έκδοση των, κατά εξουσιοδότηση του νόμου, υπουργικών αποφάσεων, τα ζητήματα σχετικά με την ανανέωση αδειών, προσθήκη δραστηριοτήτων, να εξετάζονται με τις προϋποθέσεις και τα δικαιολογητικά που ορίζονται στον Γενικό Κανονισμό Λιμένα 20 και όχι με τη διαδικασία που ακολουθείται για την έκδοση της έγκρισης. Επομένως, μέχρι την πλήρη λειτουργία του νόμου με την έκδοση των υπουργικών αποφάσεων να εξακολουθούν να υφίστανται οι υπάρχουσες διοικητικές δομές με τις αρμοδιότητές τους. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να αναδιατυπωθεί η πρόταση «Αν μεσολαβήσει μεταβολή στοιχείου ή υποβληθεί αίτημα για ανανέωση της έγκρισης, ο φορέας της οικονομικής δραστηριότητας υποχρεούται σε υποβολή αίτησης έγκρισης σύμφωνα με το άρθρο 147. Μετά από τη χορήγηση της έγκρισης η λειτουργία της δραστηριότητας διέπεται από τις διατάξεις του παρόντος κεφαλαίου.» δεδομένου ότι από την γραμματική ερμηνεία της θα επιφέρει μεγάλα προβλήματα στην έγκαιρη ανανέωση των υφιστάμενων αδειών με απρόβλεπτες συνέπειες. Περαιτέρω, για την ταυτότητα του νομικού λόγου, η έννοια της έγκρισης δραστηριότητας δεν είναι ταυτόσημη με την έννοια της ανανέωσης της έγκρισης. Για την ανανέωση απαιτείται η επικαιροποίηση ορισμένων δικαιολογητικών ενώ για την αρχική έγκριση απαιτούνται έλεγχοι, αυτοψίες και κρίσεις ως προς το επιτρεπτό της δραστηριότητας. Κατά συνέπεια, για τις προϋφιστάμενες άδειες που έχουν εκδοθεί με τις διατάξεις του Γενικού Κανονισμού Λιμένα 20 δεν απαιτείται εκ νέου η διαδικασία της έγκρισης αλλά μόνο η διαδικασία της ανανέωσης, όπως αυτή θα εξειδικευθεί στη δευτερογενή νομοθεσία. Ως εκ τούτου, πρέπει να γίνει σαφές ότι οι προϋφιστάμενες άδειες, πριν την έκδοση του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου, δεν υπάγονται στο καθεστώς έγκρισης του άρθρου 147 αλλά μόνο στο καθεστώς ανανέωσης, δεδομένου ότι αποτελούν άδειες με ξεκάθαρο ρυθμιστικό καθεστώς που έχουν λάβει όλες τις απαραίτητες εγκρίσεις. Με εκτίμηση Ο Πρόεδρος, Ξωμεριτάκης Ιωάννης,καιο Γεν. Γραμματέας, Θέριανος Φίλιππος