Αρχική Δημόσια διαβούλευση για την "Απλούστευση του πλαισίου άσκησης οικονομικών δραστηριοτήτων"Κεφάλαιο Α΄ Σκοπός και αντικείμενο Άρθρο 1 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Κώστας Δημητρίου | 5 Μαΐου 2021, 13:14
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κώστας Δημητρίου' | 5 Μαΐου 2021, 13:14

    Στα πλαίσια του παρόντος στην διαβούλευση σχεδίου νόμου θέτω υπόψη και σας προτείνω να μπει πρόσθετα η εξής προσθήκη , η οποία θα διορθώσει προβλήματα στις οικονομικές συναλλαγές και θα συνδράμει μια κατηγορία ελευθέρων επαγγελματιών που έχουν ουσιαστικά μπει σε περιθώριο άσκησης οικονομικής δραστηριότητας, ενώ παράλληλα ζημιώνεται η εθνική οικονομία. Σας προτείνω να μπει στο νομοσχέδιο με προσθήκη ως τροπολογία το εξής: «Καταργούνται οι περιπτώσεις δ και ε του άρθρου 7 του Ν. 4194/2013 (ΦΕΚ Α’ 208/2013 «Κώδικας Δικηγόρων»). Εξακολουθούν να ισχύουν μόνο για την περίπτωση της κατηγορίας των δικηγόρων με πάγια έμμισθη εντολή. » Σχετικά με τα ανωτέρω, που προτείνω, εξειδικεύω τα εξής: Με το Ν. 3919/2011 (ΦΕΚ Α’ 32/2011) «Αρχή της επαγγελματικής ελευθερίας, κατάργηση αδικαιολόγητων περιορισμών στην πρόσβαση και άσκηση επαγγελμάτων» προβλέφθηκε κατάργηση κάθε είδους περιορισμού και απαγόρευσης για την άσκηση και του επαγγέλματος του δικηγόρου. Πρόκειται για την περίφημη «απελευθέρωση του δικηγορικού επαγγέλματος», εφαρμογή μνημονιακής υποχρέωσης και παράλληλα εκσυγχρονισμός της οικονομίας με κατάργηση περιορισμών, προνομίων και αδικαιολόγητης προστασίας υπέρ επαγγελματικών κατηγοριών. Θα περίμενε κανείς ότι αυτή η «απελευθέρωση» θα οδηγούσε και σε μια εκ νέου ρύθμιση του οικονομικού τοπίου και της άσκησης και της δικηγορίας. Όμως αυτό δεν συνέβη. Πρέπει να ληφθεί υπόψη δε ότι ο νομοθέτης με τον συγκεκριμένο νόμο επεδίωξε πλήρη κατάργηση κάθε περιορισμού και ρητά όρισε ότι αυτές οι καταργήσεις αναφέρονται σε όλο το πλαίσιο των υπαρχόντων περιορισμών, ακόμα κι αν δεν αναφέρονται ρητά! Στη συνέχεια όμως με το Ν. 4194/2013 (ΦΕΚ Α’ 208/2013 «Κώδικας Δικηγόρων» και ειδικότερα με το άρθρο 7 διατηρήθηκαν αναχρονιστικοί περιορισμοί-κωλύματα-ασυμβίβαστα, που αφορούν αποκλειστικά και μόνο την άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος και όχι άλλες κατηγορίες ελεύθερων επαγγελματιών. (δεν αφορά προφανώς τον κλάδο των συμβολαιογράφων και των δικαστικών επιμελητών, λόγω της ιδιαιτερότητάς των, γιατί λειτουργούν και ως όργανα του δημοσίου σε αντίθεση με τους δικηγόρους, αλλά και στους δικηγόρους με παγία έμμισθη εντολή στο δημόσιο ή ακόμα και στους κατέχοντες και θέση μετακλητού υπαλλήλου). Έτσι στο άρθρο 7 του (νέου και ισχύοντος) Κώδικα Δικηγόρων προβλέπεται αυτοδίκαιη απώλεια-αποβολή της ιδιότητας του δικηγόρου και στις περιπτώσεις δ και ε του άρθρου 7 Ν. 4194/2013, όταν: ο δικηγόρος αποκτά εμπορική ιδιότητα ή ασκεί έργα ή καθήκοντα διευθύνοντος ή εντεταλμένου συμβούλου, διοικητή, διαχειριστή ή εκπροσώπου σε οποιαδήποτε κεφαλαιουχική ή προσωπική εμπορική επιχείρηση ή κοινοπραξία (εκτός αν στην τελευταία περίπτωση άλλος ειδικός νόμος ορίζει διαφορετικά) ή ασκεί άλλο επάγγελμα, και ιδιαίτερα εμπόρου ή μεσίτη, καθώς και κάθε άλλη εργασία, υπηρεσία ή απασχόληση που δεν συνάδει με το δικηγορικό λειτούργημα. Οι αναφερόμενες ως άνω διατάξεις του Ν. 4194/2013 (ΦΕΚ Α’ 208/2013 «Κώδικας Δικηγόρων» και ειδικότερα το άρθρο 7 περιπτώσεις δ και ε πρέπει να καταργηθούν. Έτσι θα πάψουν να διατηρούνται νόθες καταστάσεις στην οικονομίας και θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο η οικονομική δραστηριότητα στη χώρα. Έχουμε γίνει μάρτυρες καταστάσεων, όπου επιχειρήσεις λύονται εξ’ ανάγκης ή δημιουργούνται προβλήματα στην ομαλή τους λειτουργία, γιατί κάποιος τυγχάνει να είναι και δικηγόρος και μάλιστα με κάποια χρόνια μαχόμενης δικηγορίας και να καλείται να αποφασίσει και να βρίσκεται σε δίλλημα τι να κάνει. Ομοίως καταστάσεων όπου για να μην σταματήσει κάποια επιχειρηματική δραστηριότητα, αναγκάζονται να κάνουν χρήση «βιτρινάνθρωπου», τρίτου προσώπου, ώστε να συνεχίσει η δραστηριότητα αυτή, ασκώντας κατ’ όνομα εκπροσώπηση-διαχείριση ο τρίτος (εμφανής) και κατά βάση τον έλεγχο τον έχει ή προσπαθεί να τον έχει ο δικηγόρος (αφανής). Και βεβαίως και καταστάσεων με εντάσεις μεταξύ συνεταίρων, γιατί το γεγονός ότι κάποιος έχει δικηγορική ιδιότητα είναι «αγκάθι». Όπως και καταστάσεις εντελώς προβληματικές , όπως λ.χ. σε εταιρία ετερόρρυθμη με δύο εταίρους, έναν ομόρρυθμο και έναν ετερόρρυθμο, όπου ομόρρυθμος είναι ο γονιός και ετερόρρυθμος το παιδί και μοναδικός κληρονόμος, ο οποίος τυγχάνει να είναι και δικηγόρος (ο δικηγόρος με βάση την νομοθεσία μόνο ετερόρρυθμος εταίρος δύναται να είναι) και με τον θάνατο του μοναδικού ομορρύθμου εταίρου (του γονιού), να οδηγείται αναγκαστικά σε διάλυση η επιχειρηματική δραστηριότητα, γιατί ο μοναδικός κληρονόμος, που τυγχάνει να είναι και δικηγόρος (και με χρόνια ενεργούς δικηγορίας) να μην δύναται να ασκήσει-συνεχίσει την επιχειρηματική δραστηριότητα. Και να σκεφθείτε ότι αναφερόμαστε σε εταιρίες, που παρά την εν γένει κακή οικονομική συγκυρία, έχουν κατορθώσει να είναι παραγωγικές, να έχουν αξιοπρεπή κύκλο συναλλαγών, να έχουν αναλάβει και υποχρεώσεις έναντι συναλλασσομένων και πιστωτικών ιδρυμάτων για το μέλλον, να απασχολούν εργαζόμενους και να αποδίδουν στην οικονομία πόρους σημαντικούς και όμως λόγω της άνευ ουσίας πια και αιτίας υπάρχουσας διάταξης, να οδηγούνται στην λύση τους με ό,τι αρνητικό σημαίνει αυτό. Η εν λόγω πρόταση είναι συμβατή δε και με το πρόγραμμα και τις επιδιώξεις της κυβέρνησής σας. Αρκεί μια τροπολογία για να επιλυθεί το χρόνιο αυτό θέμα, που να προβλέπει όσα προτείνονται ανωτέρω και εξειδικεύονται .