Αρχική Προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας προς την Οδηγία (ΕΕ) 2019/2161Άρθρο 2 ΑντικείμενοΣχόλιο του χρήστη George Arctouros | 11 Μαρτίου 2022, 15:20
  • Σχόλιο του χρήστη 'George Arctouros' | 11 Μαρτίου 2022, 15:20

    Θέλω να διαγραφεί το σχόλιό μου επί του άρ. 23, και στην συνέχεια να εγκριθεί το παρόν, που επί της ουσίας είναι το ίδιο, αλλά θεωρώ τελικά ότι ταιριάζει καλύτερα εδώ. Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ το νομοσχέδιο εξαιρετικά πολύ ρηχό. Δεν αντιμετωπίζει σχεδόν καμία παθογένεια των καθημερινών μας συναλλαγών. Μια από αυτές, που θέλω πάρα πολύ να καταγγείλω, είναι και το επαίσχυντο κατ’ εμέ κόστος αντικαταβολής, σε περίπτωση που επιλέξεις να πληρώσεις κατά την παραλαβή ενός προϊόντος από μια ταχυμεταφορική εταιρεία (που συνήθως δεν είναι καν της επιλογής σου). Τί ακριβώς εξυπηρετεί αυτό το κόστος, εκτός από την αισχροκέρδεια; Ποιά η νομική του βάση; Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες πληρώνεις περισσότερα για τα έξοδα μεταφοράς, παρά για το ίδιο το προϊόν που μεταφέρεται. Κι αν δεν πληρώνεις περισσότερα, πληρώνεις για τα μεταφορικά όσο πληρώνεις και για το ίδιο το προϊόν (με άλλα λόγια, είναι σαν να αγοράζεις δύο προϊόντα, χωρίς να τα παίρνεις και τα δύο). Ένα άλλο θέμα, που επίσης με ανησυχεί, είναι το γεγονός ότι πολλές εταιρείες εφαρμόζουν σύστημα υπολογισμού των εξόδων αποστολής με το κιλό. Εγώ ήξερα ότι με το κιλό ψωνίζεις από την λαϊκή και το μανάβικο. Και δεν μιλάμε για μεταφορά βαρέων αντικειμένων, αλλά για υπολογιστές, τηλεοράσεις, κλπ. τέτοιας ή/και μικρότερης κλίμακας αντικείμενα. Ακόμα και υπέρβαρα, όμως, να είναι, τί στόχο έχει όλη αυτή η συστηματική επίθεση στην ανάγκη του πελάτη να παραλάβει αυτό που αγόρασε, το οποίο εν πολλοίς είναι ήδη υπερφορολογημένο και υπερκοστολογημένο, αν όχι και πάλι την αισχροκέρδεια; Για ποιόν λόγο, επίσης, υπάρχει κατώτατο χρηματικό όριο αγορών για τα "δωρεάν" μεταφορικά; Δηλαδή, αν αγοράσω ένα αντικείμενο που κάνει 70, κι αν αγοράσω ένα αντικείμενο που κάνει 20 ευρώ, δεν θα φύγει για τον προορισμό του μαζί με χιλιάδες άλλα αντικείμενα; Πώς αυτή η διαφορά από τα 20 στα 70, επί παραδείγματι, είναι ικανή να ζημιώσει την εταιρεία, εφόσον το δρομολόγιο της συνεργαζόμενης ταχυμεταφορικής θα κάψει την ίδια ποσότητα βενζίνης; Ας μην γελιόμαστε. Τα έξοδα μεταφοράς είναι πταίσματα, μπροστά στα τεράστια κέρδη πολλών εταιρειών. Μια σωστή εταιρεία ή επιχείρηση πρέπει να στοχεύει στο συνολικό της κέρδος, και όχι να μηχανεύεται τρόπους να σου αποσπάσει και το τελευταίο σου πενηντάλεπτο. Βγάζεις 10; Δώσε το 1 στα μεταφορικά, και κράτα για εσένα τα 9. Αντιθέτως, όχι μόνο δεν δίνεις ούτε 1 ευρώ υπέρ του πελάτη σου, αλλά ενδιαφέρεσαι για το πώς από τα 10 που κερδίζεις θα φτάσεις στο τέλος να έχεις 11. Προσφάτως, εντόπισα σε μεγάλο όμιλο εταιρειών (QuestOnLine Μ.A.E.) ένα νέο κόστος παραλαβής (ύψους 1,5 ευρώ), εφόσον επιλέξεις να παραλάβεις από το φυσικό τους κατάστημα, και εφόσον η παραγγελία σου δεν αγγίζει ένα συγκεκριμένο κατώτατο ποσό αγορών. Πρόκειται επί της ουσίας για κανονικό κόστος αντικαταβολής, επεκτεινόμενο σε περισσότερα σημεία παραλαβής. Για όλους αυτούς τους λόγους, θεωρώ ότι τα όσα αναφέρω θα έπρεπε να αποτελέσουν αντικείμενο αυτού του νομοσχεδίου.