Αρχική Προτάσεις για την Ενίσχυση της Ρευστότητας της ΑγοράςΠώς γίνεται η ρύθμιση των οφειλώνΣχόλιο του χρήστη Μαρίνα | 23 Νοεμβρίου 2009, 15:58
Υπουργείο Ανάπτυξης Νίκης 5-7, 10180, Αθήνα email: public@mnec.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Οφείλω να παραδεχτώ, ως ένας απλός ταπεινός πολίτης, ότι γίνεται μια γενναιόδωρη προσπάθεια από πλευράς της κυβέρνησης. Δυστυχώς όμως, διαπιστώνω ότι έστω και σε αυτό το τέλμα, δεν έχει γίνει κατανοητό το βαθύτερο πρόβλημα της ελληνική κοινωνίας. Όσα μέτρα και να ληφθούν για την ενίσχυση των χρεωκοπήμένων επαγγελματιών, δεν πρόκειται να ευοδώσουν μακροχρόνια. Ο λόγος, για εμάς τους απλούς πολίτες, που δεν είμαστε έμποροι, επιχειρηματίες, βιοτέχνες, δημόσιοι υπάλληλοι κοκ, παρά μένουμε έρμαια ενός παραλλημένου ιδιωτικού τομέα, είναι προφανής. Δεν έχουμε χρήματα να ξοδέψουμε κύριοι! Είναι απλό και πιστεύω ότι για κάθε μέτρο, για κάθε απόφαση θα πρέπει να θέτουμε μια απλή και μοναδική προϋπόθεση. Αύξηση-πραγματική-των μισθών των ιδιωτικών υπαλλήλων. Διασφαλισμένη όμως, διαπιστωμένη από ελεγκτικούς μηχανισμούς. Και χρέη να χαριστούν, και στον Τειρεσία να μην μπούνε οι επιχειρηματίες, και το μαγαζί να ανοίγει ο υπουργός κάθε πρωί για να μην πληρώνουν υπάλληλο, εάν δεν δοθεί το κίνητρο στους καταναλωτές να ψωνίσουν, δεν γίνεται τίποτα. Σε δύο χρόνια το πολύ, θα είμαστε πάλι εδώ στον ηλεκτρονικό κυβερνητικό ψυχαναλυτή, κι εσείς στα παράθυρα τα τηλεοπτικά να αναλύετε ξανά και ξανά την κρίση... Αρχίσατε λάθος λοιπόν. Η αρχή έπρεπε να γίνει από αλλού. Από τους ιδιωτικούς υπαλλήλους που στις 50 μέρες δεν έχουν δει τίποτα ακόμη. Αναλογιστείται το απλό...ως ιδιωτικός υπάλληλος δεν ανταγωνίζομαι σε εισόδημα κάποιον εφοπλιστή, νιώθω αδικημένος απέναντι σε ένα δημόσιο υπάλληλο, έναν ιδιοκτήτη ενός καταστήματος. Κι ας περνούν κι αυτοί το δικό τους μαρτύριο της κρίσης, δεν τους κατανοώ αφού είμαι σε χειρότερη θέση από αυτούς. Και πώς να καταλάβω εξάλλου ότι η γειτονισσά μου είναι καθηγήτρια και δουλεύει 12 ώρες την εβδομάδα κι εγώ με 700 ευρώ δουλεώ 12 ώρες τη μέρα!