Αρχική Προτάσεις για την Ενίσχυση της Ρευστότητας της ΑγοράςΓια τις ληξιπρόθεσμες και ενήμερες οφειλέςΣχόλιο του χρήστη Παναγιώτης Κωτσιόπουλος -kotstak@hotmail.com | 26 Νοεμβρίου 2009, 22:16
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Κωτσιόπουλος -kotstak@hotmail.com' | 26 Νοεμβρίου 2009, 22:16

    Κυρία υπουργέ, Για την αναθέρμανση της οικονομίας ένα μέτρο σαν αυτό με τον Τειρεσία είναι μεν χρήσιμο δεν είναι όμως αρκετό. Χρειάζεται να ληφθούν μια σωρεία μέτρων μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Οι προτάσεις που θα σας παραθέσω πιστεύω ότι θα συμβάλουν σε αυτό. Εκτός δε του ότι δεν κοστίζουν τίποτα απεναντίας ενισχύουν τα έσοδα του κρατικού προυπολογισμού. Α. Εμπορευσιμότητα ακινήτων Ένα μεγάλο μέρος αυτών που πουλούν ακίνητο είναι επαγγελματίες και τα έσοδα από την πώληση θα τα διοχετεύσουν στις επιχειρήσεις τους. Όταν μια επιχείρηση δεν πηγαίνει και τόσο καλά ο ιδιοκτήτης αναγκάζεται όταν έχει εξαντλήσει όλες τις άλλες δυνατότητες, να πουλήσει κάποιο ακίνητό του. Δεδομένης της πολύ χαμηλής εμπορευσιμότητας όσο πιο πολύ ανάγκη έχει κάποιος τόσο πιο πολύ βυθίζετε η τιμή του ακινήτου και αυτό γιατί δεν υπάρχει σημαντικός αριθμός επενδυτών. Ένας επενδυτής όταν συναντά μια σχετική ευκαιρία δεν συγκινείται γιατί σκέπτεται ότι το κέρδος του θα πάει στον φόρο. Αποτέλεσμα ο πωλητής να ρίχνει συνεχώς την τιμή λόγο της ανάγκης του και να καθυστερεί σημαντικά η πώληση(οπότε και ο στόχος του), επομένως τα χρήματα που θα βάλει στην επιχείρηση του θα είναι και πιο λίγα. Ένα μεγάλο μέρος των αγοραστών, των μεταχειρισμένων ακινήτων την επόμενη δεκαετία θα είναι αλλοδαποί. Με πρόχειρους υπολογισμούς θα αγοράσουν τα επόμενα δέκα χρόνια 20εκ. τ.μ. Όσο λιγότερο πέσει η τιμή τους τόσο μικρότερη αιμορραγία συναλλάγματος θα υπάρξει. Δεδομένου ότι ένα σημαντικό μέρος του περισσεύματος των χρημάτων των αλλοδαπών πηγαίνει στην πατρίδα τους. Το μέτρο που προτείνω θα ανεβάσει κατακόρυφα την εμπορευσιμότητα γιατί θα έχει κάθε λόγο ο επενδυτής να αγοράσει όταν συναντά μια σχετική ευκαιρία. Το μέτρο είναι το εξής όποιος αγοράζει ή κληρονομεί ένα ακίνητο έχει την δυνατότητα να πληρώσει τον φόρο που του αναλογεί εφάπαξ (όπως γινόταν μέχρι σήμερα) ή να καταβάλει 20% του φόρου κάθε χρόνο και σε οχτώ χρόνια θα έχει εξοφλήσει. Οποιαδήποτε στιγμή μέχρι τότε πουλήσει αυτό το ακίνητο σταματάει και η οφειλή του. Για παράδειγμα εάν πουλήσει μέσα σε ένα χρόνο το ακίνητο που αγόρασε δεν θα ξανα πληρώσει φόρο, θα πληρώσει όμως εξολοκλήρου φόρο ο νέος ιδιοκτήτης. Ως εκ τούτου το δημόσιο ταμείο δεν χάνει καθόλου χρήματα απεναντίας κερδίζει γιατί η ενδιάμεση πώληση δεν θα είχε γίνει ποτέ. Β. Προμήθειες του Δημοσίου Το κόστος χρήματος του κράτους είναι σαφώς μικρότερο των επιχειρήσεων. Εάν συγκρίνουμε δύο επιχειρήσεις που η μία προμηθεύει το δημόσιο ενώ η άλλη όχι, θα διαπιστώσουμε ότι η πρώτη είναι πιο εύρωστη οικονομικά. Άρα θα αντέξει στη κρίση ακόμα και αν χάσει από πελάτη το δημόσιο. Η άλλη όμως θα αντέξει την κρίση? Είναι δε προφανές ότι όσο πιο συμπιεσμένος οικονομικά είναι κάποιος (ιδιώτης ή επιχείρηση) τόσο πιο γρήγορα κινεί το χρήμα όταν το αποκτά και αυτό είναι πολύ σημαντικό για την οικονομία. Το μέτρο που προτείνω είναι το δημόσιο να αγοράζει της μετρητοίς τις προμήθειές του. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα εκτός του ότι θα ρίξει τις τιμές σημαντικά, θα μπορούν να συμμετάσχουν στους διαγωνισμούς εταιρίες που δεν έχουν και τις καλύτερες σχέσεις με το τραπεζικό σύστημα. Στην παρούσα οικονομική συγκυρία το μέτρο αυτό θα συμβάλει να επιβιώσουν επιχειρήσεις που αλλιώς δεν θα μπορούσαν. Μετα τιμής, Τάκης Κωτσιόπουλος