Αρχική Ηλεκτρονικό Σύστημα Συνταγογράφησης (Α Φάση)‘A ΦΑΣΗ : Δημόσια Διαβούλευση για το Ηλεκτρονικό Συστήμα ΣυνταγογράφησηςΣχόλιο του χρήστη Αργυρίου Αργύριος | 1 Μαρτίου 2010, 07:05
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αργυρίου Αργύριος' | 1 Μαρτίου 2010, 07:05

    Είμαι Ιατρός ειδικευμένος στην Γενική Ιατρική και οι παρακάτω παρατηρήσεις βασίζονται στην καθημερινή κλινική μου εμπειρία τα τελευταία 16 χρόνια που έχω εργαστεί ως Ιατρός τόσο στη Σουηδία και την Νορβηγία όσο και στην Ελλάδα: Πιστεύω ότι ο Ασθενής πρέπει να αναγνωρίζεται στο σύστημα συνταγογράφησης από το ΑΜΚΑ του και όχι από άλλον αριθμό π.χ. το ΑΦΜ ή τον αριθμό της Αστυνομικής του Ταυτότητος. Τα πρώτα 6 ψηφία του ΑΜΚΑ αποτελούνται από την ημερομηνία γενεθλίων του ασθενούς και βοηθά πολύ έναν Ιατρό να γνωρίζει την ηλικία ενός ασθενούς πριν κάνει μια κλινική εκτίμηση. Με την βοήθεια του ΑΜΚΑ ο γιατρός έχει την ηλικία του ασθενούς έτοιμη χωρίς να είναι αναγκασμένος να το ρωτήσει. Εκτός αυτού είναι πιο εύκολο για τον κάθε πολίτη να θυμάται αυτό τον αριθμό απ΄ έξω. Κάτι παρόμοιο με το ΑΜΚΑ (από όπου προκύπτει και η γενέθλια ημερομηνία του πολίτη) έχουν και στην Σουηδία και στην Νορβηγία και το χρησιμοποιούν ταυτόχρονα και ως αριθμό Αστυνομικής Ταυτότητας και ως Αριθμού Φορολογικού Μητρώου και ως Αριθμό Μητρώου Συνταξιοδοτικής και Υγειονομικής Ασφάλισης και είναι πολύ πρακτικό. Η ηλεκτρονική συνταγογράφηση πρέπει να σχεδιαστεί με τρόπο που να δίνει ανάδραση (feedback) στον Ιατρό που συνταγογραφεί. Είχα διαβάσει κάπου ότι ανακαλύφτηκε πως το πιο αποτελεσματικό μέτρο για να μην υπερβαίνουν οι οδηγοί τα όρια ταχύτητας δεν είναι ούτε οι απαγορευτικές πινακίδες ούτε οι τροχονόμοι, ούτε τα πρόστιμα. Είναι αυτές οι φωτεινές ηλεκτρονικές οθόνες που βλέπουμε μερικές φορές στον δρόμο οι οποίες μετρούν από μακριά και μας δείχνουν την ταχύτητα μας εκείνη την στιγμή. Τότε οι οδηγοί για ένα ανεξήγητο λόγο κόβουμε από μόνοι μας ταχύτητα συμμορφωνόμαστε και έτσι γλυτώνουμε και τα πρόστιμα αλλά κάνουμε και πιο εύκολη και ασφαλή την ζωή των άλλων. Το μόνο μειονέκτημα αυτών των φωτεινών οθονών είναι ότι είναι ακριβές, αλλά τα βγάζουν τα λεφτά τους. Κατά παρόμοιο τρόπο πιστεύω ότι ένα μοντέρνο ηλεκτρονικό σύστημα συνταγογράφησης πρέπει απαραίτητα να έχει τις τεχνικές προδιαγραφές ώστε στο τέλος του κάθε μήνα να καταγράφει και να στέλνει σε κάθε Ιατρό αναλυτικά, τα έξοδα που αυτός ο Ιατρός δημιούργησε στο ταμείο με το οποίο είναι συμβεβλημένος μέσω της συνταγογράφησης. Να δείχνει επίσης στον ιατρό τον μέσο όρο των εξόδων που δημιούργησαν οι άλλοι Ιατροί της ίδιας ειδικότητας. Επίσης: Aν σε κάθε απάντηση από εργαστηριακές και άλλες παρακλινικές εξετάσεις που έχουμε παραγγείλει, έγραφε (όπως είδα να κάνουν στην Σουηδία) κάτω από το πόρισμα και το πόσο κοστίσανε αυτές οι εξετάσεις, τότε πιστεύω ότι οι Ιατροί από μόνοι μας θα παραγγέλναμε τις εξετάσεις αυτές με περισσότερη σύνεση. Η ηλεκτρονική συνταγογράφηση δεν είναι η σάρωση των χειρόγραφων συνταγών που κατά την γνώμη μου είναι ημίμετρο. Την ηλεκτρονική συνταγογράφηση πρέπει να την αφήσουμε ελεύθερη να την αναλάβουν διάφορες εταιρείες που θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους και όχι να την κάνει μονοπώλιο της μόνο μία εταιρεία. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε σαν χώρα τα πλεονεκτήματα του ελεύθερου ανταγωνισμού. Τότε η εταιρείες θα αναγκαστούν να γίνουν πιο ανταγωνιστικές και ως προς την τιμή του προγράμματός τους και ως προς την ποιότητά του. Απλώς πρέπει να υποχρεώσουμε τις διάφορες εταιρείες να κάνουν προγράμματα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης που θα είναι συμβατά μεταξύ τους. Ας αφήσουμε μετά τον κάθε Ιατρό, Φαρμακοποιό και Ταμείο να επιλέξουν μόνοι τους την εταιρεία ηλεκτρονικής συνταγογράφησης που τους ταιριάζει καλύτερα. Στις ηλεκτρονικές συνταγές πρέπει ο Ιατρός να γράφει υποχρεωτικά την διάγνωση που θα την επιλέγει από διεθνείς καταλόγους ιατρικών διαγνώσεων όπως το ICD 10 ή το ICD 11 έτσι ώστε εύκολα να μπορούμε να κάνουμε και στατιστικές αναλύσεις. Επίσης όταν ο Ιατρός συνταγογραφεί φάρμακα που είναι ασύμβατα μεταξύ τους ή αλληλεπιδρούν πρέπει να βγαίνει μια ειδοποίηση (pop up) από το ηλεκτρονικό σύστημα συνταγογράφησης. Εδώ βέβαια πρέπει ο Ιατρός να έχει το περιθώριο να συνταγογραφήσει το φάρμακο έτσι και αλλιώς. Πολλές φορές ναι μεν γράφει στο βιβλίο ότι το τάδε φάρμακο αλληλεπιδρά με το δείνα, αλλά στην κλινική πράξη συμβαίνει ο Ιατρός να επιλέγει, μετά από συζήτηση με τον Ασθενή, να πάρει το ρίσκο να το δώσει όταν τα πιθανά οφέλη φαίνεται να είναι στην πράξη περισσότερα από τις πιθανές παρενέργειες. Μετά τιμής, Αργυρίου Αργύριος Γενικός Ιατρός, Πτυχιούχος Ιατρικής Σχολής Lund Σουηδίας Ειδικευμένος στην Γενική Ιατρική στο Linkoping Σουηδίας. Νυν Ιδιώτης Ιατρός αλλά και συμβασιούχος Ιατρός του ΙΚΑ Καβάλας. www.argiriou.se