Αρχική Ηλεκτρονικό Σύστημα Συνταγογράφησης (Α Φάση)‘A ΦΑΣΗ : Δημόσια Διαβούλευση για το Ηλεκτρονικό Συστήμα ΣυνταγογράφησηςΣχόλιο του χρήστη Αστέριος Α. Τέρπος | 2 Μαρτίου 2010, 00:36
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αστέριος Α. Τέρπος' | 2 Μαρτίου 2010, 00:36

    Δεν γνωρίζω πόση προσοχή θα δοθεί στα σχόλια της παρούσας διαβούλευσης αλλά μπορώ να πω ότι υπάρχουν αρκετές πολύ εύστοχες παρατηρήσεις. Όντας γιατρός που έχει ασχοληθεί με τον τομέα της πληροφορικής στην υγεία (MSc) για περισσότερο από 2 δεκαετίες και έχοντας αφιερώσει αμέτρητες ώρες στην ανάπτυξη μιας κλινικο-εργαστηριακής βάσης δεδομένων (1992-1999) θα ήθελα να σταθώ επιγραμματικά στα εξής: Αναμφίβολα, ένα σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης είναι απολύτως απαραίτητο για πάρα πολλούς λόγους μεταξύ των οποίων πολύ σημαντικός είναι και το «για να ξέρουμε τι μας γίνεται». Όμως, διαβάζοντας προηγούμενα σχόλια, έχω την εντύπωση πως το πολύπλοκο σύστημα που πολλοί φαντάζονται και περιγράφουν, δεν είναι εφικτό επί του παρόντος στην Ελλάδα και πάντως, δεν μπορεί να υλοποιηθεί άμεσα. Οι λόγοι που δεν μπορεί να γίνει είναι πολλοί και ένας από αυτούς είναι ότι δεν υπάρχουν ακόμα οι κατάλληλες υποδομές οι οποίες θα προσθέσουν συνέργειες σε ένα τέτοιο σύστημα. Αν διαβάσει κανείς την πρόσφατη βιβλιογραφία θα διαπιστώσει ότι ακόμα και οι πιο προηγμένες χώρες έχουν τεράστια προβλήματα με τις υποδομές τους (π.χ. στο project NHS Connecting for Health). Αλλού, όπως π.χ. στη Γερμανία, υπήρξε μεγάλο πρόβλημα αποδοχής από τους γιατρούς. Όσον αφορά στο ηλεκτρονικό ιστορικό ασθενούς, εκτός από συγκεκριμένα στοιχεία που έχουν προτυποποιηθεί, ακόμα βρίσκεται υπό ανάπτυξη στις περισσότερες χώρες. Μιλάμε δε για χώρες στις οποίες έχουν επενδυθεί δισεκατομμύρια για την ανάπτυξη της πληροφορικής στην υγεία. Στην Αγγλία για παράδειγμα, ο προϋπολογισμός της δεκαετίας που έκλεισε ήταν περίπου 10 δις λίρες. Συνεπώς, ποιο ακριβώς είναι το ζητούμενο; Δηλαδή, ποιο είναι το ζητούμενο σύστημα συνταγογράφησης στην παρούσα συγκυρία; Η επένδυση που έχει γίνει στην πληροφορική της υγείας στη χώρα μας είναι σχεδόν ανύπαρκτη (και δεν μιλάμε μόνο για το δημόσιο τομέα μια και στο «παιχνίδι» θα έπρεπε να συμμετέχει και ο ιδιωτικός τομέας –αλλιώς, πώς θα μπορούσε να «ολοκληρωθεί» το σύστημα;). Αν και πλήρη και αξιόπιστα στοιχεία δεν υπάρχουν, είναι ζήτημα αν έχουν δαπανηθεί περισσότερα από 200 εκατ. Ευρώ τα τελευταία 15 χρόνια. Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι η εξοικείωση των γιατρών και λοιπών επαγγελματιών υγείας με τους υπολογιστές. Η πλειοψηφία των γιατρών ηλικίας πάνω από 45 είναι «ανέπαφοι». Τέλος, ένας ακόμα σημαντικός παράγοντας είναι η ίδια η διαδικασία. Για παράδειγμα, κάποιοι σχολιαστές ανέφεραν για τα θεραπευτικά πρωτόκολλα με βάση τα οποία θα γίνεται η συνταγογράφηση και (κυρίως) ο έλεγχός της. Κάποιος που γνωρίζει την πραγματικότητα ίσως γελάσει. Για ποια πρωτόκολλα μιλάμε; Πότε τα είδαν οι γιατροί και πώς θα εκπαιδευτούν σε αυτά (και φυσικά, πόσο χρόνο θα πάρει κάτι τέτοιο); Γι’ αυτό λοιπόν, καλύτερα να κρατάμε μικρό καλάθι. Επειδή τα συστήματα αναπτύσσονται δυναμικά μέσα στο χρόνο -και όχι από τη μια μέρα στην άλλη- και για να μην πεταχτούν χρήματα και απογοητευθούμε πάλι σύντομα, νομίζω ότι το σύστημα που σχεδιάζεται να αναπτυχθεί πρέπει να είναι απλό και λειτουργικό με λίγους και συγκεκριμένους στόχους. Να είναι κάτι δηλαδή που να δουλέψει για συγκεκριμένους λόγους και να αποτελέσει τη βάση για περισσότερη ανάπτυξη στο μέλλον.