Αρχική Σ/Ν Νέου Αναπτυξιακού ΝόμουΆρθρο 3 – Κριτήρια αξιολόγησης και υπαγωγής στο καθεστώς των ενισχύσεωνΣχόλιο του χρήστη Α Ψαριανός | 17 Αυγούστου 2010, 19:42
  • Σχόλιο του χρήστη 'Α Ψαριανός' | 17 Αυγούστου 2010, 19:42

    Στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευσης και με βάση την δική μου επιθυμία να επενδύσω σε ένα κλάδο με εξαγωγική δραστηριότητα επισημαίνω τα εξής: Θέμα Απαξίωση των γηπέδων σε βιομηχανικές – βιοτεχνικές περιοχές Ως γνωστόν για λόγους προστασίας περιβάλλοντος αλλά και για λόγους που έχουν να κάνουν με τις συγκρούσεις χρήσεων γης και την μέγιστη δυνατή αποδοτικότητα των επιχειρήσεων ο έλληνας νομοθέτης αλλά και πολύχρονη διεθνής εμπειρία, έχει ως αποτέλεσμα την προώθηση του θεσμού των οργανωμένων βιομηχανικών περιοχών. Ωστόσο με βάση το προτεινόμενο σχέδιο νόμου κάτι τέτοιο, στην ουσία δεν διαφαίνεται, και συγκεκριμένα: Στο άρθρο 3 «Κριτήρια Αξιολόγησης και υπαγωγής στο καθεστώς των ενισχύσεων», η «εγκατάσταση και η μετεγκατάσταση σε οργανωμένο υποδοχέα» είναι στον ίδιο Δείκτη (Δείκτης 3) μαζί με αυτές τις εγκαταστάσεις που: α) αξιοποιούν αδρανή κελύφη και β) αλλάζουν την χρήση υφιστάμενων υποδομών, ιδίως όσων γίνονται με φιλοπεριβαλλοντικό τρόπο. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι από το 30% που μετρούν στην συνολική βαθμολογία τα κριτήρια της πράσινης επιχειρηματικότητας, το 10% αναλογεί στον Δείκτη 3, από όπου η επιλογή της «εγκατάστασης και η μετεγκατάσταση σε οργανωμένο υποδοχέα» είναι ένα από τα τρία προαναφερόμενα κριτήρια. Αυτό σημαίνει ότι είτε έχεις ένα γήπεδο εντός ΒΙΠΕ είτε αξιοποιείς ένα παλαιό βιομηχανικό κέλυφος π.χ. στο Αιγάλεω δίπλα σε κατοικημένη περιοχή είναι το ίδιο και το αυτό. Είτε έχω ένα γήπεδο εντός μιας βιομηχανικής περιοχής είτε μετατρέψω με φιλοπεριβαλλοντικό τρόπο (;) την υφιστάμενή μου βιομηχανική εγκατάσταση, ακόμα και μέσα στο κέντρο της Αθήνας είναι πάλι το ίδιο και το αυτό. Και φυσικά το κριτήριο αυτό μετράει μόλις 10% της συνολικής βαθμολογίας, όταν παγκοσμίως είτε για λόγους περιβαλλοντικούς είτε για λόγους clustering προωθούν τους οργανωμένους υποδοχείς. Για λόγους που έχουν να κάνουν με το Σύνταγμα της χώρας (βλ δεκάδες αποφάσεις του ΣτΕ), την άναρχη δόμηση, το πρόσφατο θεσμοθετημένο Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για την Βιομηχανία (για το οποίο δεν γίνεται καν λόγος στον Αναπτυξιακό Νόμο) και θέματα προστασίας του περιβάλλοντος ο νόμος που στηρίζει την ανάπτυξη θα έπρεπε να κατευθύνει όλες τις κρατικές ενισχύσεις στην βιομηχανία – βιοτεχνία ΜΟΝΟΝ και ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ εντός Βιομηχανικών – Βιοτεχνικών Ζωνών και πουθενά αλλού. Έτσι επιτάσσει το Σύνταγμα. Επίσης, το Υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας (Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας), ως καθ’ ύλη Υπουργείο, τα τελευταία χρόνια προωθεί Σχέδιο Νόμου, το οποίο δεν έχει ακόμη θεσμοθετηθεί, σε αντικατάσταση του νόμου 2545/1997, με θέμα «Επιχειρηματικά Πάρκα». Ο σκοπός του νομοσχεδίου, όπως αναφέρεται και στο site του Υπουργείου (σας) αλλά και από δηλώσεις της Πολιτικής Ηγεσίας (της σημερινής και της παλαιότερης κυβέρνησης) είναι να οργανωθούν επιχειρηματικές περιοχές για την οικονομική αειφόρο ανάπτυξη, στο πλαίσιο του εθνικού χωροταξικού σχεδιασμού και την προστασία του περιβάλλοντος κ.ο.κ. Στις συζητήσεις των αρμόδιων φορέων (βλ. ΟΤΑ) και των ιδιωτών – ιδιοκτητών και όχι μόνο της ΒΙΠΕ ΕΤΒΑ της Τράπεζας Πειραιώς που κατέχει το μεγαλύτερο ποσοστό γηπέδων σε οργανωμένους υποδοχείς στην χώρα έχει αποφασιστεί, μεταξύ άλλων, ότι για την σημαντική για την εθνική οικονομία και το περιβάλλον προώθηση των επιχειρηματικών πάρκων : 1. Οι επιχειρήσεις που λειτουργούν μέσα σε αυτά πρέπει να έχουν σημαντικά υψηλό ποσοστό ενίσχυσης, από τον Αναπτυξιακό Νόμο και από αλλού (φορολογία, δημοτικά τέλη κ.ο.κ.). Έως σήμερα ο ν. 2545/97 δεν ευνόησε την ορθολογική βιομηχανική χωροθεσία και γι’ αυτό έχουμε την άναρχη βιομηχανική δόμηση βλ. Οινόφυτα, Ασπρόπυργο κ.ά., όπου υπήρχε φτηνή εκτός σχεδίου αγροτική γη. Τα bonus πρέπει να είναι σημαντικά υψηλά ώστε να μετακινηθούν οι επιχειρήσεις εντός χωροθετημένων ζωνών, αλλά και να πιεστούν οι ΟΤΑ και οι επιχειρηματίες στην πολεοδόμηση οργανωμένων υποδοχέων και στην σύνταξη των Γενικών Πολεοδομικών Σχεδίων (ΓΠΣ). Αντ’ αυτού στο Νομοσχέδιο για τον Αναπτυξιακό Νόμο δεν βλέπουμε να ενισχύεται η οργανωμένη χωροθεσία. Στο Άρθρο 11 αναφέρει επί λέξη: «Άρθρο 11 Ειδικά καθεστώτα 4. Ειδικές ρυθμίσεις για επενδυτικά σχέδια σε Βιομηχανικές και Επιχειρηματικές Περιοχές, Ζώνες Καινοτομίας και Τεχνολογικά Πάρκα Επιχειρήσεις, οι οποίες εγκαθίστανται ή μετεγκαθίστανται σε Βιομηχανικές και Επιχειρηματικές Περιοχές, όπως αυτές ορίζονται από την κείμενη νομοθεσία, εγκεκριμένες Ζώνες Καινοτομίας, Τεχνοπόλεις ή Τεχνολογικά Πάρκα, ενισχύονται με ποσοστό 10% επιπλέον του ποσοστού ενίσχυσης που προβλέπεται για το Νομό εγκατάστασης και το μέγεθος της επιχείρησης. Το συνολικό ποσοστό ενίσχυσης δεν μπορεί να ξεπερνά το όριο που τίθεται από τον εγκεκριμένο Χάρτη Περιφερειακών Ενισχύσεων». Διαβάζοντας τον χάρτη Περιφερειακών Ενισχύσεων ανακαλύπτουμε ότι μόνο οι Μεγάλες Επιχειρήσεις στην Αττική μπορούν να λάβουν ένα έξτρα bonus 5% και οι Μεγάλες Επιχειρήσεις στην Αχαΐα ένα 10%. Καμία άλλη επιχείρηση μικρή, μεγάλη, πολύ μικρή σε οποιοδήποτε οργανωμένο υποδοχέα σε ολόκληρη την χώρα δεν έχει extra bonus. Έτσι το Άρθρο 11 είναι δώρο άδωρο. 2. Επειδή οι οργανωμένοι υποδοχείς είναι λίγοι και επειδή δεν υπάρχει σχετικό απόθεμα στα μεγάλα αστικά κέντρα αποφασίστηκε (η αρμόδια Δ/νση η Δ/νση Βιομηχανικής Χωροθεσίας του Υπουργείου σας μπορεί να το διαβεβαιώσει) στο νομοσχέδιο για τα Επιχειρηματικά Πάρκα να εντάσσονται και οι επιχειρήσεις που βρίσκονται εντός ζωνών από ειδικές διατάξεις (βλ. ΖΟΕ) ή από τα Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια (ΓΠΣ). Αυτό που φαίνεται από τον Αναπτυξιακό Νόμο είναι ότι η Δ/νση του παλαιού Υπουργείου Οικονομικών που είναι αρμόδια για τον Αναπτυξιακό Νόμο δεν έχει έρθει σε επαφή με την αρμόδια Δ/νση των Βιομηχανικών Πάρκων του παλαιού Υπουργείου Ανάπτυξης, αν και τώρα και οι δύο Δ/νσεις είναι στο ίδιο Υπουργείο. Συνοπτικά, και με βάση την προσωπική μου επιθυμία να επενδύσω, εν μέσω οικονομικής κρίσης, σε ένα καθαρά εξαγωγικό τομέα, της μεταποίησης αντιμετωπίζω τα εξής: Ως νομοταγής πολίτης και με οικολογική συνείδηση έχω σχετικά πρόσφατα επενδύσει στην αγορά γηπέδου εντός Βιομηχανικής Ζώνης Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου. Το κόστος απόκτησης ήταν (και είναι) αναλογικά πολύ – πολύ υψηλότερο από την αγορά οποιαδήποτε αγροτεμαχίου. Μάλιστα, το κόστος αυτό είναι σήμερα ακόμα πιο υψηλό σε σύγκριση με τις τιμές γηπέδων απαξιωμένων βιομηχανικών – βιοτεχνικών μονάδων εντός των οικιστικών ιστών, οι οποίες κλείνουν η μια πίσω από την άλλη. Ως εκ τούτου, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, ένας νέος επενδυτής τον συμφέρει οικονομικά να στραφεί στις ήδη απαξιωμένες εγκαταστάσεις, κάνοντας μετατροπές (!) οικολογικής διαχείρισης και όχι να επενδύσει σε νέες βιοκλιματικές κατασκευές σε βιομηχανικές ζώνες. Αυτή είναι ουσία της κατεύθυνσης που δίνει ο αναπτυξιακός νόμος. Συγκεντρωτικά οι προτάσεις μου για τροποποίηση του νομοσχεδίου είναι: 1. Στο Άρθρο 3 το κριτήριο της «εγκατάσταση και η μετεγκατάσταση σε οργανωμένο υποδοχέα» για βιομηχανικές ή βιοτεχνικές μονάδες δεν θα έπρεπε να είναι ένας Δείκτης, αλλά θα έπρεπε να είναι προαπαιτούμενο. Μετά θα πρέπει να ακολουθούν οι υπόλοιποι δείκτες. 2. Τόσο στο Άρθρο 3 όσο και στο Άρθρο 11 (4) όταν αναφέρονται οι οργανωμένοι υποδοχείς να αναφέρονται επίσης και οι βιομηχανικές περιοχές που βρίσκονται εντός ζωνών από ειδικές διατάξεις ή από τα Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια. Μάλιστα πρέπει να υπάρχει σχετική πρόβλεψη για τα επιχειρηματικά πάρκα που το ίδιο το Υπουργείο σας προωθεί σε αντικατάσταση του ν. 2545/97. 3. Στο Άρθρο 11 οι διατάξεις που αφορούν τις επιχειρήσεις που είναι εγκατεστημένες ή θα εγκατασταθούν σε οργανωμένο υποδοχέα ή σε βιομηχανική περιοχή που βρίσκεται εντός ζωνών από ειδικές διατάξεις ή από τα Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια να έχουν ουσιαστική και πραγματική ενίσχυση και όχι κατ’ ευφημισμό. Ίσως αν δεν μπορεί να ξεπεραστεί το εμπόδιο των ανώτατων ορίων του χάρτη των περιφερειακών επενδύσεων οι δραστηριότητες που αιτούνται να ενισχυθούν στις βιομηχανικές περιοχές να πριμοδοτούνται από π.χ.:  την κατά προτεραιότητα εξέταση των φακέλων τους,  την κατά προτεραιότητα εκταμίευση των ενισχύσεων,…..  ή οτιδήποτε άλλο, αλλά ουσιαστικό που μπορεί να εφαρμοστεί. Εάν το νόημα της «πράσινης ανάπτυξης» και της «πράσινης επιχειρηματικότητας» δεν συμβαδίζει με την παγκοσμίως αποδεδειγμένη πρακτική των οργανωμένων υποδοχέων και των βιομηχανικών – βιοτεχνικών ζωνών τότε η ανάπτυξη που προδιαγράφεται, σε μια τόσο κρίσιμη εποχή για την χώρα, είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Με τα τιμής, A. Ψαριανός, Επιχειρηματίας