Αρχική Σ/Ν Νέου Αναπτυξιακού ΝόμουΆρθρο 2 – Πεδίο Εφαρμογής – Υπαγόμενα επενδυτικά σχέδιαΣχόλιο του χρήστη Νίκος Μ. | 22 Αυγούστου 2010, 09:50
- Αρχική
- Πρωθυπουργός της Ελλάδας
- Ανοικτή Διακυβέρνηση
- Δικτυακός Τόπος Υπουργείου
- Διαβουλεύσεις Υπουργείων
|
Υπουργείο Ανάπτυξης Νίκης 5-7, 10180, Αθήνα email: public@mnec.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Δεν αναφέρεται πουθενά το θέμα των διατηρητέων κτιρίων. Στον προηγούμενο νόμο υπήρχε πρόβλεψη για επιπλέον επιχορήγηση της μετατροπής διατηρητέων κτιρίων σε ξενοδοχειακές μονάδες. Υπάρχουν ανά την Ελλάδα κτίρια του 18ου αιώνα αλλά και νεώτερα, τα οποία έχουν χαρακτηριστεί (και δικαίως), διατηρητέα μνημεία από το Υπουργείο Πολιτισμού, ως παραδοσιακά κτίσματα εξαιρετικής αρχιτεκτονικής και ιστορικής σημασίας. Μέχρι εδώ, και στην θεωρία πάμε καλά. Το πρόβλημα βρίσκεται στην «διατήρηση» του διατηρητέου μνημείου. Ένας μέσος ιδιοκτήτης, δεν έχει τα οικονομικά μέσα να το συντηρήσει, πολλές φορές δε, δεν το επιθυμεί καν, και ειδικότερα εάν δεν κατοικεί ο ίδιος στο κτίριο. Είναι συχνό το φαινόμενο τέτοια κτίρια να εγκαταλείπονται ασυντήρητα για χρόνια και ουσιαστικά στο τέλος να ερειπώνονται. Πως «διατηρούνται» λοιπόν τα διατηρητέα; Μόνη διέξοδος, η επιχειρηματική τους αξιοποίηση. Πολλά κτίρια ανά την Ελλάδα έχουν σωθεί, επειδή κάποια επιχείρηση τα αγόρασε και τα μετέτρεψε (με την έγκριση του Υπουργείου Πολιτισμού και με βεβαιωμένα πολύ υψηλότερο κόστος κατασκευής) είτε σε επαγγελματική στέγη, είτε σε μικρά πολυτελή, τα λεγόμενα «μπουτίκ», ξενοδοχεία. Είναι τα λεγόμενα «διαμάντια» του οικιστικού ιστού των μεγάλων πόλεων. Τέτοιοι επιχειρηματίες που, με ιδιαίτερη αισθητική αλλά και με έντονη ιστορική συνείδηση, παραδίδουν στις επόμενες γενιές ότι θα όφειλε να διατηρήσει η δική τους γενιά, χρειάζονται περαιτέρω ενίσχυση. Προτείνεται, να υπάρξει διάταξη για αύξηση του ποσοστού επιχορήγησης (που ουσιαστικά θα καλύψει το επιπλέον κόστος ανακαίνισης) για επενδυτικά σχέδια που προβλέπουν μετατροπή παραδοσιακών κτιρίων και την αρμονική τους ένταξη σε παραγωγικές δραστηριότητες.