Αρχική Εθνικό Ταμείο Επιχειρηματικότητας και ΑνάπτυξηςΑρθρο πρώτο Σύσταση εταιρείαςΣχόλιο του χρήστη ΦΛΩΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ | 28 Νοεμβρίου 2010, 20:09
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΦΛΩΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ' | 28 Νοεμβρίου 2010, 20:09

    Αξιότιμες κυρίες και κύριοι, Σας υποβάλω πρόταση για αντιμετώπιση ενός σημαντικού μέρους του προβλήματος της ρευστότητας που αντιμετωπίζουν σήμερα οι μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, προβλήματα ρευστότητας που οδηγούν πολλές επιχειρήσεις σε δυσμενείς εξελίξεις. ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ Με δεδομένη την πιστωτική επέκταση της προηγούμενης 5ετίας πολλές επιχειρήσεις «ανοίχτηκαν» και στηρίχτηκαν σε ξένα κεφάλαια. Ξένα κεφάλαια τα οποία ελάμβαναν από τράπεζες αλλά και από την συνήθη δραστηριότητα τους (τζίρος – προμηθευτές - πίστωση). Από τα μέσα προς τα τέλη του 2008 οι μικρές επιχειρήσεις έχουν δεχθεί ένα σοκ το οποίο σαν βασικά χαρακτηριστικά έχει τα εξής τρία στοιχεία: 1. Μειωμένες πωλήσεις έως και σε σημαντικό βαθμό 2. Δυστοκία εισπράξεων των απαιτήσεών τους 3. Μειωμένος τραπεζικός δανεισμός Πολλές επιχειρήσεις σήμερα βρίσκονται στο όριο κατάρρευσης, όριο που σηματοδοτεί η εισαγωγή μιας επιχείρησης στην μαύρη λίστα του Τειρεσία. Με την εισαγωγή μιας επιχείρησης στην μαύρη λίστα του Τειρεσία σταματάει ο δανεισμός της καθώς και η περαιτέρω πίστωση από προμηθευτές της, κατά συνέπεια επιταχύνεται το τέλος της εμπορικής της δραστηριότητας με όλες τις δυσμενείς συνέπειες για όλους τους εμπλεκόμενους (επιχειρηματίας, εργαζόμενοι, δημόσιο, τράπεζες, προμηθευτές). Το θέμα είναι όμως ότι μια επιχείρηση δεν θα μπει συνήθως στον Τειρεσία επειδή δεν μπορεί να αποπληρώσει το σύνολο του δανεισμού της αλλά επειδή προσωρινά δεν μπορεί να πληρώσει μέρος αυτού. Για παράδειγμα: η επιχείρηση έχει συνολικό χρέος 1000 ευρω. Λόγω της κρίσης αντιμετωπίζει πρόβλημα να αποπληρώσει πχ το 20% του χρέους της, δηλαδή τα 200 ευρω. Έρχεται η ώρα της πληρωμής, η επιχείρηση αδυνατεί να πληρώσει, μπαίνει στον Τειρεσία, γίνεται απαιτητό όλο το χρέος της και η κατηφόρα ξεκινάει. Το μέσο πρόβλημα σήμερα είναι στο 15%-25% του χρέους μιας επιχειρηματικής μονάδας. Μάλιστα το Δημόσιο ήδη σήμερα εγγυάται για το 20% ενός στεγαστικού δανείου, αναγνωρίζοντας ότι αυτό το ποσοστό αποτελεί το πρόβλημα, και έτσι οι τράπεζες δανείζουν το 100% της εμπορικής αξίας ενός ακινήτου. Στις επιχειρήσεις οι τράπεζες δεν δανείζουν περισσότερα χρήματα, ότι και αν τους πει ο επιχειρηματίας. Οι λόγοι είναι γνωστοί σε όλους. Οι τράπεζες είναι κερδοσκοπικές επιχειρήσεις που δεν επιθυμούν να ρισκάρουν μεγαλύτερο μερίδιο των κεφαλαίων τους. Επίσης υπόκεινται σε κανονισμούς της Τραπέζης της Ελλάδος και τους λαμβάνουν υπόψη τους όταν δανείζουν χρήματα. Κατά συνέπεια, στις επιχειρήσεις που είναι προβληματικές λόγω κρίσης, δεν επιθυμούν την χρηματοδότηση τους και κάνουν τα πάντα για να αποσυρθούν από τον δανεισμό τους. Παρά το γεγονός ότι το Κράτος έχει θεσπίσει συστήματα εγγυήσεων (21 δις. Ευρω) οι τράπεζες είναι απρόθυμες να λάβουν τις εγγυήσεις αυτές και να δανείσουν τις προβληματικές επιχειρήσεις. Με άλλα λόγια το παραδοσιακό σύστημα που βασίζεται στις μονάδες χρήματος έχει φτάσει στα όρια του. Ταυτόχρονα διεθνώς υπάρχει μια υπερβολική ρευστότητα η οποία όμως δεν έχει διόδους για να φτάσει στην μικρή επιχείρηση παρά μόνο μεσω του παραδοσιακού τραπεζικού συστήματος, το οποίο όπως είπαμε παραπάνω είναι πλέον στα όρια του. Να παρατηρήσουμε ότι αν οι «εισαγωγές» στον Τειρεσία είναι μια ένδειξη του «ανοίγματος» τότε μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ένα ποσό των 3,000,000,000€ αποτελεί μια βάση συζήτησης για το μέγεθος του προβλήματος. Σε ποιο απαισιόδοξα σενάρια το ποσό αυτό για την Ελλάδα θα μπορούσε να ανέλθει στα 5,000,000,000€. ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΤΗΝ ΔΥΣΜΕΝΗ ΑΥΤΗ ΕΞΕΛΙΞΗ? Αν το μέρος του χρέους της που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει «εξαφανιζότανε» τότε η επιχείρηση θα συνέχιζε κανονικά την λειτουργία της αφού το υπόλοιπο μπορεί να το εξυπηρετήσει. Η ΠΡΟΤΑΣΗ Η πρόταση είναι να μετατραπεί μέρος του χρέους μιας επιχείρησης από μονάδες χρήματος (ΜΧ) σε «μονάδες κρίσης» (ΜΚ). Αναλυτικότερα: Η επιχείρηση Α οφείλει 1000 ΜΧ σε προμηθευτές και τράπεζες. Αντιμετωπίζει πρόβλημα ρευστότητας για τις 200 ΜΧ, τις οποίες δεν μπορεί να εξυπηρετήσει. Αν δεν είχε αυτό το χρέος η λειτουργία της θα ήταν εύρυθμη. Λείπουν 200 ΜΧ, το τραπεζικό σύστημα δεν προτίθεται να τις δανείσει οπότε η επιχείρηση καταρρέει. Οι 200 ΜΧ μετατρέπονται σε μονάδες κρίσης ΜΚ οπότε πλέον η επιχείρηση έχει χρέος σε ΜΧ (800) και σε ΜΚ (200). Οι προμηθευτές της και η τράπεζα λαμβάνουν από την επιχείρηση 200 ΜΚ οπότε με την σειρά τους αντιμετωπίζουν «πρόβλημα ρευστότητας» σε ΜΧ, οπότε μεταφέρουν το «πρόβλημα» στους πιστωτές τους, πληρώνοντας με την σειρά τους σε ΜΚ. Οι ΜΚ «ανεβαίνουν» σταδιακά στο ανώτερο επίπεδο πιστωτών έως ότου φθάσουν στον τελικό χρηματοδότη του συστήματος. Ενδεχομένως η επιχείρηση να μπορεί να συναλλαχθεί απευθείας με τον φορέα διαχείρισης των Μονάδων Κρίσεις, δηλαδή με τον φορέα που εκπροσωπεί τους επενδυτές. Ο ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ Ο τελικός χρηματοδότης του συστήματος Μονάδων Κρίσης είναι επενδυτικά κεφάλαια. Τα επενδυτικά κεφάλαια θα αναλάβουν το ρίσκο αυτό με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου (εγγύηση που και σήμερα δίδεται αλλά μόνο μέσω του τραπεζικού συστήματος, το οποίο όμως δεν επιθυμεί την απορρόφηση της (της εγγύησης)). Τα επενδυτικά κεφάλαια θα μπορούσαν να είναι και από Ελληνικές τράπεζες που το ελληνικό Δημόσιο έχει την πλειοψηφία των μετοχών ή επηρεάζει σημαντικά (αν υπάρχει δυσκολία αποδοχής της συμμετοχής άλλων επενδυτών). ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ Οι μετατροπή των ΜΧ σε ΜΚ είναι έντοκη και έχει αποδόσεις για τους δανειστές-επενδυτές. Θα υπάρχει όριο αποδοχής ΜΚ ανά επιχείρηση και η υπαγωγή της επιχείρησης θα γίνεται με συγκεκριμένα κριτήρια (σίγουρα όχι κριτήρια ανάλογα του ΤΕΜΠΜΕ τα οποία δανειοδότησαν επαγγελματίες και επιχειρήσεις που δεν είχαν ανάγκη τα χρήματα). Οι ΜΚ επιστρέφονται σταδιακά από την επιχείρηση σε μια επταετία (διάστημα που είναι ικανό για να απορροφήσει τον μεγάλο κραδασμό της κρίσης και μέσα στο οποίο όλοι εκτιμούμε ότι τα πράγματα θα φτάσουν σε καλύτερο σημείο σε σχέση με σήμερα). Οι ΜΚ έχουν υποδιαιρέσεις οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τις μικρές δαπάνες όπως μισθοδοσία κλπ. Η επιχείρηση που λαμβάνει ΜΚ από εταιρεία που έχει υπαχθεί στο σύστημα μπορεί να πληρώσει την μισθοδοσία της εν μέρει σε ΜΧ και εν μέρει σε ΜΚ. Οι ΜΚ λειτουργούν όπως οι πιστωτικές κάρτες (με ανάλογο σύστημα των πιστωτικών καρτών ή των καρτών με Bonus που έχουν σήμερα οι πιστωτικές κάρτες) και μπορούν να εξαργυρωθούν και σε καταστήματα λιανικής (άρα οι μισθωτοί μπορούν να τις εξαργυρώσουν). Μεγάλες αλυσίδες Σούπερ Μάρκετ θα μπορούσαν να δέχονται ΜΚ και ταυτόχρονα να είναι και χρηματοδότες του συστήματος αυτού λόγω της υπερβάλλουσας ρευστότητας που έχουν. Οι επιχειρήσεις που υπάγονται σε καθεστώς μετατροπής ΜΧ σε ΜΚ αναλαμβάνουν δεσμεύσεις σχετικά με το χρέος τους αλλά και με την λειτουργία τους. Για παράδειγμα θα μπορούσαν να υπάγονται ετησίως σε έλεγχο από την εφορία (ανεξάρτητα αν εμπίπτουν στις διαδικασίες αυτοπεραιωσης κλπ). Επίσης θα στέλνουν αναλυτικά στοιχεία σε μηνιαία βάση, σε ηλεκτρονική μορφή, στην ειδική υπηρεσία ελέγχου, υπηρεσία ελέγχου που θα διαδραματίσει ουσιαστικά υποστηρικτικό ρόλο αναδιάρθρωσης των επιχειρήσεων αυτών. Οι τράπεζες θα διαδραματίσουν ρόλο ενδιάμεσου με αμοιβή, όχι για να χρηματοδοτήσουν τις διαδικασίες αυτές, αλλά επειδή γνωρίζουν πολύ καλά τις επιχειρήσεις λόγω της πολυετούς συνεργασίας αλλά και γιατί ενδιαφέρονται για την επιβίωση αυτών. Επίσης οι τράπεζες θα μπορούσαν να μετατρέπουν δόσεις ΜΚ που θα επιστρέφουν οι επιχειρήσεις σε δάνεια, αν την εποχή της ανειλημμένης από την επιχείρηση επιστροφής δόσης των ΜΚ, οι συνθήκες έχουν βελτιωθεί σε σχέση με σήμερα και ταυτόχρονα τα οικονομικά στοιχεία της επιχείρησης έχουν βελτιωθεί επίσης. Όσες εταιρείες επιλεγούν να στηριχθούν θα δεχτούν υποχρεωτικά την καθοδήγηση και εποπτεία συμβούλων επιχειρήσεων τους οποίους θα απασχολεί σαν εξωτερικούς συνεργάτες το Επιμελητήριο που ανήκει η επιχείρηση. Στόχος της εποπτείας είναι η έμπρακτη υποστήριξη των επιχειρήσεων να ξεφύγουν από την δυσμενή θέση με μέτρα που θα πρέπει να λάβουν. Η ανωτέρω πράξη θα επιφέρει σημαντικά αποτελέσματα διότι οι περισσότερες επιχειρήσεις δεν γνωρίζουν τι πρέπει να πράξουν πραγματικά για να ξεφύγουν από την δίνη της ύφεσης, έστω και αν υποστηριχθούν οικονομικά με σχετικές εγγυήσεις. ΠΟΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΦΕΛΟΣ Στις περιπτώσεις όπου μια επιχείρηση μπαίνει στον Τειρεσία για «ελεγχόμενο» μέρος του χρέους της οι συνέπειες είναι δραματικές για πολλούς: • Οι εργαζόμενοι χάνουν την δουλειά τους • Οι τράπεζες χάνουν τα χρήματα τους και αρχίζουν δικαστικούς αγώνες με ελάχιστα αποτελέσματα συνήθως • Η επιχειρηματικότητα πλήττεται • Το Δημόσιο χάνει φόρους-έσοδα Η αντιμετώπιση των ανωτέρω είναι προς όφελος της Κοινωνίας ολόκληρης. Αξιότιμοι κύριοι και κυρίες, Η πρότασή εκφράζει την αγωνία χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρηματιών να βρεθεί μια λύση στην δύσκολη θέση στην οποία έχουν περιέλθει λόγω της οικονομικής κρίσης. Ελπίζουμε, έστω και στο ελάχιστο, να συμβάλει στην εξεύρεση νέων και αποτελεσματικότερων μεθόδων βελτίωσης της ρευστότητας προς όφελος όλων μας. Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας Με εκτίμηση Φλωράς Γιώργος