Αρχική Απλοποίηση Αδειοδότησης ΔραστηριοτήτωνΆρθρο 2 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Anastasia | 22 Δεκεμβρίου 2010, 00:53
  • Σχόλιο του χρήστη 'Anastasia' | 22 Δεκεμβρίου 2010, 00:53

    Ένας από τους βασικούς στόχους του νομοσχεδίου θα πρέπει να είναι ο μηδενισμός του αρχικού κόστους ίδρυσης-εγκατάστασης-λειτουργίας και ο μηδενισμός του κόστους της αποτυχίας, ώστε να μπορούμε να έχουμε πολλούς που τολμούν να κάνουν το πρώτο τους βήμα. Πολλές τώρα διάσημες και πετυχημένες επιχειρήσεις φαγητού, παγωτού, καλλυντικών κλπ στις ΗΠΑ και τη Μεγ. Βρετανία ξεκίνησαν σε σπίτια. Με την τρέχουσα νομοθεσία στην Ελλάδα, τίθεται ένα υπερβολικά μεγάλο εμπόδιο σε πολλές νέες ιδέες και στην κατάσταση που περνά η χώρα μας είναι πολυτέλεια να χάνουμε την δυνατότητα να δοκιμαστούν 100 ιδέες και από αυτές να δημιουργηθούν 10 πετυχημένες επιχειρήσεις που όταν επεκταθούν θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, εισόδημα, φόρους για το κράτος κ.ά. Πολλές εν δυνάμει επιτυχημένες επιχειρηματικές ιδέες δεν πραγματοποιούνται διότι απαιτούν μεγάλο αρχικό κόστος "στησίματος" της ιδέας, ενώ στην πράξη απαιτούν μόνο μυαλό, χέρια, και απλή υποδομή που υπάρχει σε ένα σπίτι. Για παράδειγμα, για να παρασκευάζει κανείς μόνος του (χωρίς άλλο προσωπικό) μπισκότα ή σάντουιτς ή μαρμελάδες ή γλυκά και να τα πουλά στη γειτονιά του (κάτι που είναι και ιδιαιτέρως environmentally friendly) απαιτείται σύμφωνα με τους τρέχοντες νόμους η αρχική εγκατάσταση σε χώρο τουλάχιστον 40-60 τ.μ., η διαμόρφωση του χώρου, αγορά εξοπλισμού, η πληρωμή ενοικίων κ.λπ. και διάφορα έξοδα που σχετίζονται με την αδειοδότηση της "επιχείρησης". Και αν η επιχείρηση δεν πάει καλά; Με την τρέχουσα νομοθεσία δεν μπορεί κανείς να παράγει για κάποιο διάστημα στο σπίτι του, και να δει αν τελικά το προϊόν του έχει απήχηση (και ταυτόχρονα να είναι νόμιμος). Έτσι πολλές ιδέες δεν θα αποτολμηθούν ποτέ γιατί είναι πολλοί οι νέοι που δεν έχουν καθόλου αρχικό κεφάλαιο και δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε το ενοίκιο του σπιτιού τους, πόσο μάλλον ενοίκιο για επαγγελματικό χώρο και εξοπλισμό. Μία λύση θα μπορούσε να ήταν η δυνατότητα χρήσης της κατοικίας (σαν ένα είδος "αστικής οικοτεχνίας") του νέου επιχειρηματία για μία περίοδο χάριτος 2 ετών, κατά την οποία ο νέος επιχειρηματίας θα μπορέσει να διαπιστώσει αν το προϊόν του έχει ζήτηση. Κατά την περίοδο αυτή, θα τηρεί σαφείς αλλά "φθηνούς" κανόνες (υγιεινής, μεταφοράς κ.λπ.), αλλά παράλληλα θα μπορούσε να κρατά εθελοντικά υποτυπώδη βιβλία, να κόβει αθεώρητες αποδείξεις και χειροποίητα παραστατικά, να πληρώνει υποτυπώδη ή καθόλου φόρο για τα εισοδήματα από τη δραστηριότητα αυτή, και να έχει την υποχρέωση να παρακολουθήσει κύκλο σεμιναρίων που θα διοργανώνονται από την Εφορία για το πώς, στο τέλος των 2 ετών, θα πρέπει να κρατά σωστά τα βιβλία και στοιχεία του. Επίσης θα πρέπει η σχέση Εφορίας και επιχειρηματία να γίνει σχέση συνεργασίας και όχι ανταγωνισμού. Η εφορία θα πρέπει να απαντά με σαφήνεια σε ερωτήματα (γραπτώς, ενυπόγραφα, και 24 ώρες την ημέρα), να λύνει απορίες, να βοηθά/διευκολύνει τον νέο/κάθε επιχειρηματία να πετύχει τους στόχους του. Θα μπορούσε για παράδειγμα να δημιουργηθεί ο θεσμός του Εφοριακού-Μέντορα ο οποίος θα παρακολουθεί από κοντά τον νέο επιχειρηματία κατά την έναρξη της περιόδου χάριτος, θα είναι στη διάθεσή του για να τον καθοδηγεί και να του λύνει απορίες του σχετικά με την τήρηση των βιβλίων του, και θα τον υποστηρίζει μεσολαβώντας σε άλλες κρατικές υπηρεσίες (Πολεοδομία, Νομαρχία κλπ) όταν με το καλό θα θελήσει να επεκταθεί στήνοντας μία "κανονική" (εκτός κατοικίας) επιχείρηση.