Αρχική Απλοποίηση Αδειοδότησης ΔραστηριοτήτωνΆρθρο 58 Διοίκηση και διαχείρισηΣχόλιο του χρήστη ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΣΙΤΗΣ | 23 Δεκεμβρίου 2010, 06:36
Υπουργείο Ανάπτυξης Νίκης 5-7, 10180, Αθήνα email: public@mnec.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Τα δημοτικά τέλη, ορίζεται από το σχέδιο νόμου ότι πρέπει να είναι ανταποδοτικά, αυτό δεν αποτελεί διαφοροποίηση από την υπάρχουσα, ισχύουσα νομοθεσία, αφού ούτως ή άλλως και οι υπάρχοντες νόμοι που αφορούν την δημοτική διαχείριση ορίζουν ότι δημοτικά τέλη πρέπει να είναι ανταποδοτικά. Στην πράξη, με διάφορους τρόπους και τερτίπια τα δημοτικά τέλη έχουν γίνει μία απροκάλυπτη μορφή δημοτικής φορολογίας. Απόδειξη αυτού είναι το γεγονός ότι υπάρχει χαώδης διαφορά στα δημοτικά τέλη, ειδικά των επιχειρήσεων σε βιοτεχνικά-βιομηχανικά πάρκα, από 0,4 έως5,03 Ευρώ/τμ!! Το ύψος των δημοτικών τελών, αποτελεί σημαντικό στοιχείο του κόστους των επιχειρήσεων, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις τα δημοτικά τέλη είναι περισσότερα από την αξία του ηλεκτρικού ρεύματος που πληρώνουν οι επιχειρήσεις. Επίσης είναι παράγοντας κόστους ανελαστικός, αφού υπολογίζεται επί της επιφανείας των επιχειρήσεων, και όχι με το αντικείμενo της, η την δραστηριότητά της (την ποσότητα των απορριμάτων που παράγει η επιχείρηση). Η χρέωση/τμ αποτελεί έναν καλό αλγόριθμο για ομοειδή αντικείμενα (τα σπίτια στατιστικά έχουν παρόμοιο όγκο παραγωγής απορριμάτων, με παρόμοια χαρακτηριστικά) ο οποίος εισπράττεται εύκολα και σίγουρα από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Αυτό δεν ισχύει για τις επιχειρήσεις, που ανάλογα με το αντικείμενό τους έχουν τεράστια διαφορά στην παραγωγή απορριμάτων, τόσο στην ποσότητα, όσο και στα χαρακτηριστικά τους. Επίσης η χρέωση/ τμ αποτελεί αντικίνητρο διαχείρισης-μείωσης των απορριμάτων, αφού ο παραγωγός πληρώνει το ίδιο άσχετα με τα απορρίματα που παράγει. Ακόμα έτσι ευνοούνται οι “βρώμικες” επιχειρήσεις, σε βάρος των καθαρών δραστηριοτήτων, αφού “μοιράζονται” το κόστος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η λειτουργία των αποθηκών logistics οι οποίες συνήθως καταλαμβάνουν τεράστιες επιφάνειες, και δεν παράγουν καθόλου σκουπίδια, παρόλα αυτά πληρώνουν τέλη ανάλογα με τις επιφάνειές τους. Στην σύγχρονη μεταποίηση, η αύξηση της επιφάνειας αποτελεί σημαντικό παράγοντα βελτίωσης την ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Η αύξηση των βοηθητικών χώρων εντός των χώρων παραγωγής βετιώνει τις συνθήκες υγειινής και ασφάλειας. Επίσης οι ευρύχωροι και λειτουργικοί χώροι παραγωγής αποτελούν αποφασιστικό παράγοντα βελτίωσης της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, και η θέσπιση αντικινήτρων στην αύξηση του μεγέθους των χώρων παραγωγής-εργασίας όπως οι χρεώσεις/επιφάνεια, δεν είναι οικονομικά αποτελεσματικές. Η εύκολη και αποτελεσματική λύση στην διευθέτηση αυτού του προβλήματος, είναι η εκχώρηση του δικαιώματος διαχείρισης της καθαριότητας των επιχειρηματικών χώρων, απευθείας στον φορέα διαχείρισης. Αυτός μπορεί να συνδυάσει τα χαρακτηριστικά των υποπροιόντων της κάθε παραγωγής, να τα συνδυάσει αποκομίζοντας οικονομικό και περιβαλλοντικό όφελος, και να κατανείμει δίκαια την επιβάρυνση στις επιχειρήσεις χρησιμοποιώντας συστήματα που χρεώνουν με την ποσότητα των απορριμάτων που παράγει η κάθε επιχείρηση αφού δεν δεσμεύεται από την νομοθεσία που διέπει τους δήμους που υποχρεωτικά χρεώνουν με το τετραγωνικό. Εξάλλου, η καθαριότητα, είναι η βασική εργασία συντήρησης μίας περιοχής και η απαλλαγή των φορέων διαχείρισης από αυτή την ευθύνη και τα αντίστοιχα έσοδα, αφαιρεί την ουσιαστικότερη αιτία ύπαρξης των φορέων διαχείρισης, αντίθετα, σε αυτές τις συνθήκες αποτελεί μειονέκτημα για τα πάρκα, αφού επιβαρύνει τις εγκατεστημένες επιχειρήσεις στα πάρκα με τα πρόσθετα εξοδα διατήρησης της εταιρείας, ενώ από την άλλη μεριά αφαιρεί από τον ΟΤΑ υποχρεώσεις που έχει, όπως την συντήρηση των δρόμων και του πρασίνου που καλούνται πλέον να αντιμετωπίσουν οι ίδιες οι εγκατεστημένες εταιρείες. Συμπερασματικά, η κατάτμηση αρμοδιοτήτων διοίκησης και διαχείρισης μεταξύ του ΟΤΑ και της ΕΔΕΠ ή ΕΑΝΕΠ, δημιουργεί αντικίνητρα στην λειτουργία των επιχειρήσεων και μειώνει την ανταγωνιστικότητά τους προσθέτοντάς τους μη ανταποδοτικά κόστη. Η απονομή του συνόλου της διαχείρισης στον φορέα διαχειρισης των επιχειρηματικών πάρκων αποτελεί την βέλτιστη λύση για την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.