Αρχική Ρύθμιση των Χρεών Υπερχρεωμένων ΚαταναλωτώνΆρθρο 1. Πεδίο ΕφαρμογήςΣχόλιο του χρήστη Κώστας Σοφούλης | 28 Οκτωβρίου 2009, 22:06
- Αρχική
- Πρωθυπουργός της Ελλάδας
- Ανοικτή Διακυβέρνηση
- Δικτυακός Τόπος Υπουργείου
- Διαβουλεύσεις Υπουργείων
|
Υπουργείο Ανάπτυξης Νίκης 5-7, 10180, Αθήνα email: public@mnec.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Λαμπρή η ιδέα της επέκτασης του πτωχευτικού δικαίου και σε ατομικό (όχι επιχειρηματικό)επίπεδο. Πράγματι κυρίως τα αγγλοσαξονικά δικαιακά συστήματα δίνουν το "ευεργέτημα" της πτώχευσης στον ιδιώτη εκφράζοντας την πραγματιστική δικαιακή φιλοσοφία που επιδιώκει το εφικτό σε σχέση πρός το "ιδεατά απόλυτα δίκαιο (ηθικολογικό)". Η ουσία του πτωχευτικού δικαίου (που θυμίζω δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση της δόλιας χρεωκοπίας) βρίσκεται στην παραδοχή οτι μια ακούσια οικονομική αποτυχία δεν πρέπει κατ' ανάγκη να οδηγεί σε δραματική έξέλιξη που δεν θα επιτρέψει στον πταίσαντα να επιχειρήσει μια δεύτερη ευκαιρία. Η επέκταση του θεσμού στο επίπεδο των ατόμων, δηλαδή η κάλυψη πλέον πράξεων κατανάλωσης και όχι εμπορικών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, θέλει ιδιαίτερη προσοχή ώστε να περάσει το σωστο πνεύμα κατάλληλα διαμορφωμένο. Στο ευρωπαϊκό δίκαιο η πτώχευση, παληότερα, είχε ατιμωτικές συνέπειες. Το υπογραμμίζω αυτό επειδή δεν πρέπει να κάνουμε νόμους που υλοποιούν μόνο δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις ή δίδουν μόνο ευεργετήματα χωρίς αντισταθμιστικό κόστος. Μη ξεχνάμε, επίσης, οτι ειδικά στην καταναλωτική πίστη η χώρα μας περνάει ακόμη την μεταβατική περίοδό της (μετά την απελευθέρωση της τραπεζικής αγοράς) και γιαυτό οι καταναλωτές είναι ευεπίφοροι σε σφάλματα κατανόησης ή εκτίμησης. Το κόστος των "κακών" καταναλωτών δεν πρέπει αλόγιστα να περάσει στους "καλούς". Κάτι τέτοιο είναι λογικό να συμβεί, αφού η τυχόν πτώχευση μεγάλου αριθμού καταναλωτών θα αυξήσει τις επισφάλειες των τραπεζών και με τη σειρά του αυτό θα οδηγήσει σε αύξηση του κόστους και των επιτοκίων. Ομολογώ οτι δεν το βρίσκων τόσο εύκολο να προτείνω σύστημα αντιστάθμισης "ευεργεσίας-κόστους/ευθύνης". Νομίζω οτι η λεπτομερής μελέτη αυτού του κρίσιμου ζητήματος πρέπει να γίνει από ειδικούς που δόξα τω θεώ υπάρχουν πλείστοι στην ντόπια και την διεθνή αγορά. Η εμπειρία όσων εφαρμόζουν ήδη συστήματα ατομικής πτώχευσης είναι πολύτιμη εν προκειμένω.